Slechts -14º vanochtend. Daar komen er de komende dagen nog 10 bij. Of gaan die er nog af? Hoe zit dat onder de nul? Desondanks bevroor het vocht in mijn adem al aan de haren in mijn neus. Raar gevoel is dat. Dacht dat dat vorig jaar pas onder de -20º gebeurde. De honden doen alsof ze op een hete ondergrond lopen en trekken met hun poten. Ook zoiets wat ik vorig jaar bij lagere temperaturen dacht te moeten constateren. Daarvoor grijpen de jonge katten iedere gelegenheid aan om naar buiten te glippen, als een van ons de deur naar buiten opent. Ze trekken sprintjes door de sneeuw en zitten op een gegeven moent weer voor de deur. Nu nog leren dat ze moeten miauwen, als ze naar binnen willen.
Winter, dus, maar vanochtend mooi een uur eerder onder mijn dekbed vandaan. Het zijn kleine tekens maar alles wijst op een positieve normalisering van ons bestaan. Het krijgt ritme. Gewenste regelmaat op hanteerbare tijden. (Af)wassen, koken, klussen, lezen en het blog. Het begint ergens op te lijken.
Tegelijk blijken winterdagen erg korte dagen. Vooral als je 's ochtends langer in je bed blijft leggen. 's Avonds stimuleert het donker toch al niet tot het maken van lange dagen. De avonden krijgen gelukkig langzaam iets van inhoud en schuiven gestaag richting middernacht qua bedtijd. Ik denk, dat het goed is om het verdere verbouwen een jaartje (of wat?) op te schuiven. Het voegt weinig meer toe maar blokkeert wel het in goeie banen leiden van het nwe leven.
Het is voorlopig maar die eerste zwaluw, maar toch. Je moet de dingen ook een beetje willen zien, anders duurt het nog langer. We hebben nog iets van 8 weken om de interne routines soepel lopend, nou ja lopende te krijgen en dan komt de buitenboel er weer bij. Oppassen, straks schiet ik nog in de stress ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten