Soms gaat een huis pas leven, als je het poetst. Blijkbaar. Nooit iemand zo zien opgaan in het schoonmaken. Lijkt meer een soort verering dan een schoonmaakbeurt. Koestering. Zoals je iets kunt bewonderen, wat je graag zou willen hebben of niet kunt geloven, dat het je eigendom is. Je laat je hand er overjheen glijden, doet een stap terug, kijkt, schudt het hoofd, stap weer naar voren en steekt aarzelend je hand uit. Zou het? Zou het werkelijk? Verwondering, ongeloof en trots strijden om de koppositie. Op die manier gaat de badkamer niet in een middag lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten