Bewolkte ochtend. De nacht niet door de -20º gezakt. En windstil. Het lijkt dan direct minder koud, maar het zal er niet zover vanaf liggen. De poëtische kleurenpracht in blauw en wit ontbreekt. Gewoon een dag in januari in Roemenië. Winters. Eufemistisch fris. De overbuurman lag op z'n knieën te morrelen in de put met de watermeter. Zal wel iets bevroren zijn. Hier de schade beperkt tot een keer of twee de verfafkrabföne op een kritiekpunt in de watertoevoer richten. Inmiddels zit de verwarmingskabel er omheen.
De rastafa-aanloper, Flokkie gedoopt, begroet me zoals iedere ochtend vol enthousiasme. Danst rondjes, springt tegen me op en wil een poot van mij. "Hmmm, daar komt degene, die me zometeen een bak met voer onder de neus schuift. Het zijn rare brokken, maar het smaakt best, als ik na afloop voldoende water kan drinken." Teckels en zelfs de oude garde tonen zich langzaam iets enthousiaster bij de begroeting. Goed voorbeeld doet goed volgen of zijn ze bang, dat ze iets mislopen?
Op het korte rondje geen Lady gezien en de brokken maar onder de schuurdeur geschoven, waar snel haar snoet verscheen en gulzig toehapte. Eigenlijk had ik de jonkies willen zien vanochtend. De slaapkamergordijnen gaan echter voor en dat betekent ruim op tijd in Sibiu zijn. Zaterdag is in de binnenstad geen winkeldag. In de wielen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten