Na de peristaltische bij-effecten doorstaan te hebben in een droomdrukke slaap gevallen. Eerst op aangename wijze jeugdherinneringen in niet bestaande toekomst in geëxtrapoleerd, vervolgens iets met honden, die roerloos en met vaste hand doorzeefd leken met een mitrailleur, nog levend maar met maden op de wonden. In een poging de dieren op te pakken, blijk ik over nog weer andere (paarden?)kadavers te lopen en er deels in weg te zakken. Om de nacht af te ronden opzoek naar een kapper, die ergens achter in een andere winkel blijkt te zitten. De dame luncht met een ander vrouwmens en ik wacht af. Na een paar minuten staat de kapster op, wijst me mijn plek en pakt haar tandartsgereedschap en begint te wrikken aan tanden en kiezen. Van die laatsten breekt er een op de wortel af. Het verbaast haar en mij ook. .... Goedemorgen!!
Het eerste is iets van "Was lange währt/gärt wird endlich gut.", uiteindelijk komt alles op z'n pootjes terecht. De tweede bijdrage kan komen doordat ik gisteren een tijd over de dood van mijn honden heb zitten mijmeren. De derde zegt me niet veel. Die afgebroken kies is echter een helder en duidelijk beeld. Daar zal vast een verklaring voor bestaan. Ik hou me echter alleen bezig met terugkerende beelden, dus voorlopig laat ik dit maar zitten. Genoeg aan mijn kop, niet ook nog aan de slag met zaken van vluchtige dan wel voorbijgaande aard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten