Juni 2017 kan bijna in het grote ronde archief. Een mnd in het teken van Sammy, goede berichten na de bosbranden in Portugal en op de valreep ook goed nieuws uit Utrecht. Verder is de wereld niet vergaan, leef ik nog, weet Europa nog steeds geen afdoende antwoord te verzinnen op de zg. dobbernegers en schiet het formeren in Nederland niet op, omdat men rustig een paar weken op vakantie gaat. Het laatste legt pijnlijk het desinteresse bloot van de zg politieke elite. In een bedrijf met een leidinggeversprobleem de boel een paar weken stilleggen, ik geloof niet, dat je jezelf daarmee een plezier zou doen voor je geloofwaardigheid.
Maar goed, wat is politiek cq regeren meer dan mooi weer spelen van andermans centen? Je wordt nergens persoonlijk op afgerekend. Helaas waait dat inmiddels ook over naar het bedrijfsleven. Van mij mag iedereen zoveel verdienen, als hij de ander(en) weet te verleiden tot betalen. Maar bonussen na wanbeleid, winstdeling bij uitverkoop en ontslagpremies schieten bij mij in het verkeerde keelsgat. Ik maak me er gelukkig niet meer druk om en bovendien, wat heeft het met juni te maken?
Langzaam tijd om ondanks de temperatuur onder het dekbed te kruipen. In juni in slaap vallen. In juli ontwaken.
vrijdag 30 juni 2017
Misleiding
Sibiu. De massage-dag zonder massage wil er maar niet echt van komen. Mariana heeft vakantie en wilde natuurlijk mee en dat maakt er altijd een ander dag van. Ik had notabene gisteren al aangekondigd, dat ik vanmiddag oa voor boodschappen naar de echte stad wilde. In principe is vrijdagmiddag Mariana's poetsmomentje, tenminste dat proberen we erin te krijgen, en had ze dus ongestoord lawaai kunnen maken en alles van z'n plek halen en helaas meestal elders terug zetten.
In de auto 'ns gevraagd, doe ik wel vaker, waarom ze nu persé mee wilde. Ze had zich bedacht, dat we ergens zouden gaan eten. Ik had het alleen over 'boodschappen doen' gehad. Vrouwelijke geesten werken op wonderlijke wijzen. Maar het wordt nog bonter.
In Sibiu eerst naar de westkant, Hornbach, voor dierenvoer en vervolgens terug over de autosnelwegring naar oost, waar het grote winkelcentrum ligt met de verleidelijk gevulde supermarkten Auchun en Carrefour. Daar zijn ook een paar restaurants en de chinees is Mariana's favoriet. Kan dat eten in één moeite door. We zijn nog niet uit de auto, komt de mededeling, dat ze iets 'Légèrs' zoekt om in het dorp rond te lopen ipv het trainingskloffie, waar ze de winter mee doorgekomen is. Ze zegt het op een manier alsof ze precies weet wat ze wil en waar het te krijgen is. Mooi niet dus. 'Boodschappen doen' verwordt zo tot winkelen en voor we toe zijn, waar ik (deels) voor naar Sibiu wilde, is de middag voorbij. Dat was weer een latertje voor de honden, die hun ongenoegen natuurlijk weer hebben gebotvierd op de bloemenborders. Er zijn zaken, die je 100x kunt uitleggen, het verband dringt niet door in dat wonderlijk werkende brein.
In de auto 'ns gevraagd, doe ik wel vaker, waarom ze nu persé mee wilde. Ze had zich bedacht, dat we ergens zouden gaan eten. Ik had het alleen over 'boodschappen doen' gehad. Vrouwelijke geesten werken op wonderlijke wijzen. Maar het wordt nog bonter.
In Sibiu eerst naar de westkant, Hornbach, voor dierenvoer en vervolgens terug over de autosnelwegring naar oost, waar het grote winkelcentrum ligt met de verleidelijk gevulde supermarkten Auchun en Carrefour. Daar zijn ook een paar restaurants en de chinees is Mariana's favoriet. Kan dat eten in één moeite door. We zijn nog niet uit de auto, komt de mededeling, dat ze iets 'Légèrs' zoekt om in het dorp rond te lopen ipv het trainingskloffie, waar ze de winter mee doorgekomen is. Ze zegt het op een manier alsof ze precies weet wat ze wil en waar het te krijgen is. Mooi niet dus. 'Boodschappen doen' verwordt zo tot winkelen en voor we toe zijn, waar ik (deels) voor naar Sibiu wilde, is de middag voorbij. Dat was weer een latertje voor de honden, die hun ongenoegen natuurlijk weer hebben gebotvierd op de bloemenborders. Er zijn zaken, die je 100x kunt uitleggen, het verband dringt niet door in dat wonderlijk werkende brein.
Resultaatrijk
Twaalf uur later .... en ik mag niet ontevreden zijn. Sterker nog, ik ben het niet! Het werk in de tuin schiet natuurlijk niet op, maar ik heb mijn deel voor vandaag gedaan. De tomatenplanten zijn van het onkruid bevrijd en er is een flink stuk gemaaid. Zonder op een klok te hebben gekeken, stapte ik een paar minuten over twaalf doornat het huis binnen. Koel en donker was het daar dank net vanochtend gesloten luiken.
De zomer is begonnen en als ik de berichten op de radio mag geloven hakt het er in het zuiden van het land stevig in met temperaturen van 44+. Zo erg is het hier nu niet, maar boven de dertig zullen we wel zitten. Ik had het ook helemaal gehad toen ik binnen kwam. Na 1,5 ltr water werd ik weer een beetje mens. Misschien slim om morgen tussendoor water te tanken.
Douchen, nazweten en in de loeihete auto naar Sibiu. Ook daar maar iets voor regelen. Is ontzettend onhandig, maar als het werkt, dus de temperatuurstijging in de auto een beetje binnen de perken weet te houden, zou dat mooi meegenomen zijn. Garage en/of carpoort blijft een beter idee, maar daar is gewoon niet de plaats voor, zolang de buren niet willen verkopen.
De zomer is begonnen en als ik de berichten op de radio mag geloven hakt het er in het zuiden van het land stevig in met temperaturen van 44+. Zo erg is het hier nu niet, maar boven de dertig zullen we wel zitten. Ik had het ook helemaal gehad toen ik binnen kwam. Na 1,5 ltr water werd ik weer een beetje mens. Misschien slim om morgen tussendoor water te tanken.
Douchen, nazweten en in de loeihete auto naar Sibiu. Ook daar maar iets voor regelen. Is ontzettend onhandig, maar als het werkt, dus de temperatuurstijging in de auto een beetje binnen de perken weet te houden, zou dat mooi meegenomen zijn. Garage en/of carpoort blijft een beter idee, maar daar is gewoon niet de plaats voor, zolang de buren niet willen verkopen.
Vervroegd
Het is nog niet wat het zou moeten zijn, maar het vertoont een neiging in de gewenste richting. Half negen en ik stap niet net uit bed, maar zit aan mijn tweede koffie. Het geen betekent, dat de honden al uitgelaten zijn. Zo zien dat weer wat vierkante meters van hun onkruid worden ontdoen. Het voelt trouwens nog aan alsof het alle kanten op kan, maar de tuin gaat het worden, desnoods aan het nekvel. Tot een uur of twaalf.
Eerst en vnl. onkruid verwijderen en de grond los maken en op het eind nog een tankje maaien, dat zijn 30-45 minuten. Niet omgekeerd, al zou het qua temperatuur en inspanning logischer zijn. Maar gisteren heeft geleerd, dat ik na afloop van dat half uurtje maaien zeiknat ben van kruin tot bij mijn tenen. Zo verder werken is behalve niet prettig ook niet slim. En douchen en omkleden èn terug de tuin in is misschien net nog iets dommer.
Verder zal ik de dag niet proberen in te vullen voor je het weet vallen 737's uit de lucht, komt de president op bezoek of gebeurt iets raars. Bijna negen uur en bijna aan de slag. Dat is te overzien, daar kan ik voor in staan. Tien minuten nog ..... lijkt wel alsof ik op mijn terechtstelling wacht. Dramatiseren, dat ik er toe in staat ben....
Eerst en vnl. onkruid verwijderen en de grond los maken en op het eind nog een tankje maaien, dat zijn 30-45 minuten. Niet omgekeerd, al zou het qua temperatuur en inspanning logischer zijn. Maar gisteren heeft geleerd, dat ik na afloop van dat half uurtje maaien zeiknat ben van kruin tot bij mijn tenen. Zo verder werken is behalve niet prettig ook niet slim. En douchen en omkleden èn terug de tuin in is misschien net nog iets dommer.
Verder zal ik de dag niet proberen in te vullen voor je het weet vallen 737's uit de lucht, komt de president op bezoek of gebeurt iets raars. Bijna negen uur en bijna aan de slag. Dat is te overzien, daar kan ik voor in staan. Tien minuten nog ..... lijkt wel alsof ik op mijn terechtstelling wacht. Dramatiseren, dat ik er toe in staat ben....
donderdag 29 juni 2017
Tegenkrachten
Zoals eerder geconstateerd, als ik ergens over te klagen heb, is het over het gebrek aan saaiheid. Laat ik het netter formuleren: een gebrek aan rust! Actie is prachtig, maar dan niet-betrokken graag. Vanaf een terras de dag voorbij zien trekken in een stad als Toulouse, of doe de F1 op een grote flatscreen met meer crashes dan er wagens rijden. Allemaal iets waar ik vooral niks mee hoef. Niets anders dan gadeslaan en bij behoefte genieten.
Nu moet ik weer relativeren, troosten, het herstel regelen, eindeloos argumenteren met Mariana dat niet iedereen zo begripvol voor anderen en andermans spullen is als zij, etc, etc. En eigenlijk was ik toe aan mezelf. Toch?
Nu moet ik weer relativeren, troosten, het herstel regelen, eindeloos argumenteren met Mariana dat niet iedereen zo begripvol voor anderen en andermans spullen is als zij, etc, etc. En eigenlijk was ik toe aan mezelf. Toch?
Schade
Rustigere dagen? Het is me niet gegund. Na een paar liter vocht aan het maaien in de tuin gespendeerd te hebben, gaat de 'mare' door het dorp dat (weer) het graf van Mariana's ouders is beschadigd. Laat dat 'beschadigd' maar weg. De helft is gewoon vernield. Na de ruitjes van de kandelaars is dat meer dan ff slikken.
Het heeft zijn voor- en nadelen, maar er bemoeien zich dit keer meer mensen mee, om niet te zeggen het hele dorp. Politie is vanochtend al langs geweest, maar heeft weinig gedaan. Mariana roert eens extra in de pot door '112' te bellen. Politie komt terug en neemt deze keer de moeite om te gaan kijken. Echt moeite doen, want het is een stevig end steil berg op. Het graf ligt bovenop de kerkhofheuvel. Sinds ik weet hoe ondiep het grondwater in de tuin staat, snap ik waarom men de doden op een heuvel begraaft.
Verhalen zingen rond. Het schijnt iemand te zijn die gisteren nog gewerkt heeft aan het herstel van het schuurdak in 24. Iets met drugs ook. Het dorp zindert.
Ik heb hem gezien gisteren. Harde werker. Vriendelijk en voorkomend. Maar nu dus op de vlucht. Dan weet je dus, wat je doet ....
Het heeft zijn voor- en nadelen, maar er bemoeien zich dit keer meer mensen mee, om niet te zeggen het hele dorp. Politie is vanochtend al langs geweest, maar heeft weinig gedaan. Mariana roert eens extra in de pot door '112' te bellen. Politie komt terug en neemt deze keer de moeite om te gaan kijken. Echt moeite doen, want het is een stevig end steil berg op. Het graf ligt bovenop de kerkhofheuvel. Sinds ik weet hoe ondiep het grondwater in de tuin staat, snap ik waarom men de doden op een heuvel begraaft.
Verhalen zingen rond. Het schijnt iemand te zijn die gisteren nog gewerkt heeft aan het herstel van het schuurdak in 24. Iets met drugs ook. Het dorp zindert.
Ik heb hem gezien gisteren. Harde werker. Vriendelijk en voorkomend. Maar nu dus op de vlucht. Dan weet je dus, wat je doet ....
Herdoorstart
Dit wordt de derde Sammy-loze dag. Nee, ik ga zo niet verder tellen. Het schoot me gewoon te binnen. In feite is het al bijna vier weken Sammy-loos. Geen meelopen op de wandelingen, geen naar binnen willen, geen 's avonds naar buiten en naar beneden begeleiden, niks permanent achter mijn kont hebben hangen. Hij was er in feite al een tijdje niet meer en de hondentrouw qua routines inschattend, moet hij dat zelf ook beseft hebben. Alles was ineens anders en vooral niet zols hij wilde cq jaren had gedaan.
Het idee de dagen weer iets normalers te geven, maakt me nog steeds niet enthousiast. Iets dat ik niet alleen aan de dood van Sammy kan wijten. Het is nu gewoon iets nadrukkelijker aanwezig dan de anders al jaren aanwezige ondertoon. Het is een beetje een kip-ei situatie geworden. Bewust leven in de betekenis van alleen maar doen, waar je zin in hebt, is gecompliceerder dan je denkt. Maar laat ik me niet de put in redeneren en voor de zoveelste keer weer de draden oppakken en hopen, dat het deze keer voor langere duur zal zijn. De kunst is 'gewoon' om het tempo te laten zakken en toch 'meer' te doen. Met minder meer tevreden zijn.
Het idee de dagen weer iets normalers te geven, maakt me nog steeds niet enthousiast. Iets dat ik niet alleen aan de dood van Sammy kan wijten. Het is nu gewoon iets nadrukkelijker aanwezig dan de anders al jaren aanwezige ondertoon. Het is een beetje een kip-ei situatie geworden. Bewust leven in de betekenis van alleen maar doen, waar je zin in hebt, is gecompliceerder dan je denkt. Maar laat ik me niet de put in redeneren en voor de zoveelste keer weer de draden oppakken en hopen, dat het deze keer voor langere duur zal zijn. De kunst is 'gewoon' om het tempo te laten zakken en toch 'meer' te doen. Met minder meer tevreden zijn.
Afgebrand
Vroeg in bed geploft. Zo'n valse start in de ochtend hangt als een betonblok aan de dag. Tegen de tijd dat het kalmeringsmiddel is uitgewerkt begin je het gewicht te voelen. Als eerste denk ik dan "Ooo, vast een glas teveel gehad." maar dat was ook gisteren weer niet het geval. Ook niet het tegendeel trouwens. Dan kun je wel gaan opzitten en de oogleden met stokjes stutten, maar je kunt ook gewoon vroeg het nest in duiken. Half negen lag ik erin.
Netjes een paar keer om de twee uur wakker en de tweede helft van de nacht in één ruk. Dat waren toch tien uur dromenland. Het programma helaas weer grotendeels vergeten. Een deel ging over slachten en niet weten waar ik met al het vlees moest blijven. Een halve koe, half varken en dito schaap was meer dan ik in de diepvriezers kwijt kon, maar niemand toonde enig interesse en ik maar vragen en proppen.
Wakker door een hard geluid wat ws geen geluid is geweest en alleen in mijn hoofd heeft bestaan. Na zevenen, later dan bedacht. Als er nou niks raars gebeurd de komende dagen (afkloppen!) raak ik misschien nog uitgeslapen ook.
Netjes een paar keer om de twee uur wakker en de tweede helft van de nacht in één ruk. Dat waren toch tien uur dromenland. Het programma helaas weer grotendeels vergeten. Een deel ging over slachten en niet weten waar ik met al het vlees moest blijven. Een halve koe, half varken en dito schaap was meer dan ik in de diepvriezers kwijt kon, maar niemand toonde enig interesse en ik maar vragen en proppen.
Wakker door een hard geluid wat ws geen geluid is geweest en alleen in mijn hoofd heeft bestaan. Na zevenen, later dan bedacht. Als er nou niks raars gebeurd de komende dagen (afkloppen!) raak ik misschien nog uitgeslapen ook.
woensdag 28 juni 2017
Gewoontes?
Of ik de bbq wilde doen ... Dak van de schuur in 24 staat weer recht op en de laatste pannen zouden in de middag gelegd worden. Werk af, eten ipv alleen drinken.. Niks op tegen. Goeie gewoontes moet je er in houden. Ok, ik kom er over een half uur aan.
Ter plekke vond men het nog veel te vroeg om met vuur te beginnen. Nou, dan wacht ik wel. Nog geen half uur later wordt hout verhakt, aangestoken en opgestapeld. Blijkbaar was het ineens tijd geworden. Met hout beginnen duurt echt wat langer dan als je met houtskool aan de slag gaat. Maar goed, dennenhout brand als een tierelier. Het rooster wordt op de 'handmade' bbq gelegd en met ambachtelijk spek ingevet. Het ding gaat er weer af, meer hout er op en als dat het houtkoolstadium heeft bereikt wordt het rooster nogmaals ingevet en verschijnen de vleesrolletjes; half varken, half lam gemengd.
Tot op dat moment heb ik nog niks gedaan. Ja, een beetje voor de bekende Jan in het brandende hout gepookt. Inmiddels hing ik daar wel ruim uur rond. Op het eind was het de bedoeling, dat ik de vleesrolletjes keerde .... bbq'n. Het is maar, wat je er onder verstaat.
Ter plekke vond men het nog veel te vroeg om met vuur te beginnen. Nou, dan wacht ik wel. Nog geen half uur later wordt hout verhakt, aangestoken en opgestapeld. Blijkbaar was het ineens tijd geworden. Met hout beginnen duurt echt wat langer dan als je met houtskool aan de slag gaat. Maar goed, dennenhout brand als een tierelier. Het rooster wordt op de 'handmade' bbq gelegd en met ambachtelijk spek ingevet. Het ding gaat er weer af, meer hout er op en als dat het houtkoolstadium heeft bereikt wordt het rooster nogmaals ingevet en verschijnen de vleesrolletjes; half varken, half lam gemengd.
Tot op dat moment heb ik nog niks gedaan. Ja, een beetje voor de bekende Jan in het brandende hout gepookt. Inmiddels hing ik daar wel ruim uur rond. Op het eind was het de bedoeling, dat ik de vleesrolletjes keerde .... bbq'n. Het is maar, wat je er onder verstaat.
Roddelen
Het zou zo een nwe categorie kunnen zijn, maar dat ga ik niet doen. Heb er een hekel aan om te doen, maar ook om het te moeten aanhoren, hoewel bij dat laatst je af en toe haast gedwongen wordt om te luisteren naar iets, waar je geen snars van snapt, omdat het te ver van je bed staat.
Voorbeeldje:
Mariana is afgelopen weekeinde met een vriendin, iemand die ze al van de middelbare school of zo kent, naar het concert van Bocelli in Cluj geweest. Die man schijnt blind te zijn. Ook zoiets waar ik niet mee bezig ben. Tijdens de rit ernaar toe, zo'n 2,5 uur rijden, gooide de vriendin alle ergernissen over haar relatie met een 15 jaar oudere man uit. Het zat haar bijkbaar erg hoog en als je het verhaal kent, kun je je daar alles voorstellen.
Ze zijn volgens mij al meer dan 20 jaar samen. Hij, gescheiden met 2 of 3 kinderen, inmiddels allen op eigen benen, beroepsmilitair, inmiddels gepensioeneerd. Tot voor een paar jaar geleden in een soort van LAT verwikkeld en sinds de dood van de vriendin's moeder samenwonend in het ouderlijke huis. Zij na jaren speciaal onderwijs alweer jaren werkeloos en dat is in Roemenië geen vetpot, meer een druppel op een gloeiende plaat. Het pensioen van militairen is bijna vorstelijk. Dus denk je, geen probleem.
Dat geld gaat echter naar de financiering van zijn auto, terwijl zij de bus moet pakken, als ze ergens heen wil, en naar zijn kinderen, die allemaal werken, kinderen hebben, samenwonen, kortom voor henzelf moeten kunnen zorgen. Een van die kinderen leeft in Barcelona. Hij bezoekt hen de laatste jaren 2-3 mndn aaneengesloten. Oppassen op de kleinkinderen .... Bij vertrek laat hij 200 Lei (!) achter voor zijn partner. Nu ga je niet dood als je daar een mnd van moet leven, zeker met de voorraadskelder vol tuinprodukten, maar 3 mndn ... In die tijd heb je een gemiddelde bedelaar bijna meer gegeven.
Toen ik Mariana leerde kennen deed haar vriendin de was in de rivier. Een dag lang soppen en borstelen op de knieën in het water. Zij was, afgezien van een enkele zigeunerin, de enige die dat nog deed in haar dorp. Wel een auto kopen maar geen wasmachine .... Die wasmachine hebben wij maar geregeld en een beetje verdere financiële ondersteunig ook.
Nu is er schijnbaar toch een neiging tot verbetering. Ze hebben het plan om in stilte te trouwen om zo bij zijn overlijden tenminste nog de helft van zijn riante pensioen aan Mariana's vriendin te doen toe komen. Na al die jaren van bijna uitbuiting ... Wat maakt dat die vrouw bij die man is gebleven? Liefde is het zeker weten niet geweest.
Voorbeeldje:
Mariana is afgelopen weekeinde met een vriendin, iemand die ze al van de middelbare school of zo kent, naar het concert van Bocelli in Cluj geweest. Die man schijnt blind te zijn. Ook zoiets waar ik niet mee bezig ben. Tijdens de rit ernaar toe, zo'n 2,5 uur rijden, gooide de vriendin alle ergernissen over haar relatie met een 15 jaar oudere man uit. Het zat haar bijkbaar erg hoog en als je het verhaal kent, kun je je daar alles voorstellen.
Ze zijn volgens mij al meer dan 20 jaar samen. Hij, gescheiden met 2 of 3 kinderen, inmiddels allen op eigen benen, beroepsmilitair, inmiddels gepensioeneerd. Tot voor een paar jaar geleden in een soort van LAT verwikkeld en sinds de dood van de vriendin's moeder samenwonend in het ouderlijke huis. Zij na jaren speciaal onderwijs alweer jaren werkeloos en dat is in Roemenië geen vetpot, meer een druppel op een gloeiende plaat. Het pensioen van militairen is bijna vorstelijk. Dus denk je, geen probleem.
Dat geld gaat echter naar de financiering van zijn auto, terwijl zij de bus moet pakken, als ze ergens heen wil, en naar zijn kinderen, die allemaal werken, kinderen hebben, samenwonen, kortom voor henzelf moeten kunnen zorgen. Een van die kinderen leeft in Barcelona. Hij bezoekt hen de laatste jaren 2-3 mndn aaneengesloten. Oppassen op de kleinkinderen .... Bij vertrek laat hij 200 Lei (!) achter voor zijn partner. Nu ga je niet dood als je daar een mnd van moet leven, zeker met de voorraadskelder vol tuinprodukten, maar 3 mndn ... In die tijd heb je een gemiddelde bedelaar bijna meer gegeven.
Toen ik Mariana leerde kennen deed haar vriendin de was in de rivier. Een dag lang soppen en borstelen op de knieën in het water. Zij was, afgezien van een enkele zigeunerin, de enige die dat nog deed in haar dorp. Wel een auto kopen maar geen wasmachine .... Die wasmachine hebben wij maar geregeld en een beetje verdere financiële ondersteunig ook.
Nu is er schijnbaar toch een neiging tot verbetering. Ze hebben het plan om in stilte te trouwen om zo bij zijn overlijden tenminste nog de helft van zijn riante pensioen aan Mariana's vriendin te doen toe komen. Na al die jaren van bijna uitbuiting ... Wat maakt dat die vrouw bij die man is gebleven? Liefde is het zeker weten niet geweest.
Lichaamseigen
Het gaat als altijd trager dan de gebeurtenissen zelf. Ik had het kunnen bedenken, maar daar niet bij stil gestaan. Nou ja, heel eventjes maar. Het begon vannacht in de droomwereld.....
In een multifunctoneel bedrijfsgebouw, zo'n licht, veelkleurig en efficiënt verbouwde fabriekshal was ik met nog iemand bezig met het fusilleren van een drietal jonge meiden, waarvan eentje zwanger. Iedereen liep door elkaar. Stemming eerder vrolijk dan gedrukt en iedereen nam iedere keer weer zonder tegensputteren hun plekken in. Iedere keer, want het wilde niet zo lukken. Ik werd van mijn taken ontheven en aan de kant geschoven en zowaar klonken er schoten, maar geen van de meiden viel ter aarde. De zwangere begon wel te gillen, knapte uit haar bh en hield iets in de handen wat de foetus leek te zijn. In een plastic zakje. Toch nog een dode....
De setting verschoof en ik probeer een onmogelijk berg spullen in een handbaggagerolkoffertje (scrabble?) te stoppen. Deed daar heel onhandig eerste allerlei koektrommeltjes in, die ik vervolgens weer vulde met snoepjes, naaigerei, bestek en andere prullaria. Slechts een klein deel van het om de koffer liggende spul paste. Ik pakte weer uit en poogde opnieuw met weinig ander resultaat .... Weinig verklaring nodig.
Het zal iets van 5 uur zijn geweest, toen ik wakker werd. Onrustig, opgejaagd, adem van slag en in af- en aankomende wijze het gevoel dat de organen ermee kapten. Ik herkende de neiging tot paniek. Het inmiddels vertrouwde maar steeds weer in vergetelheid rakende afreageermechanisme na een tijd van ongewenste spanning. Toch iets geleerd al blijft het nauwelijks hangen. Eerst de verkeerde ademhaling sec proberen te regelmatiseren, vervolgens de ontspannings-Cd op de oren en tenslotte de kalmering onder de tong. Tegen achten weer in slaap gevallen om 45 minuten later zwaar maar rustig de ogen weer op te slaan. Dat heet in de kiem gesmoord. De afgelopen weken hebben er harder in gehakt, dan ik in eerste instantie dacht.
In een multifunctoneel bedrijfsgebouw, zo'n licht, veelkleurig en efficiënt verbouwde fabriekshal was ik met nog iemand bezig met het fusilleren van een drietal jonge meiden, waarvan eentje zwanger. Iedereen liep door elkaar. Stemming eerder vrolijk dan gedrukt en iedereen nam iedere keer weer zonder tegensputteren hun plekken in. Iedere keer, want het wilde niet zo lukken. Ik werd van mijn taken ontheven en aan de kant geschoven en zowaar klonken er schoten, maar geen van de meiden viel ter aarde. De zwangere begon wel te gillen, knapte uit haar bh en hield iets in de handen wat de foetus leek te zijn. In een plastic zakje. Toch nog een dode....
De setting verschoof en ik probeer een onmogelijk berg spullen in een handbaggagerolkoffertje (scrabble?) te stoppen. Deed daar heel onhandig eerste allerlei koektrommeltjes in, die ik vervolgens weer vulde met snoepjes, naaigerei, bestek en andere prullaria. Slechts een klein deel van het om de koffer liggende spul paste. Ik pakte weer uit en poogde opnieuw met weinig ander resultaat .... Weinig verklaring nodig.
Het zal iets van 5 uur zijn geweest, toen ik wakker werd. Onrustig, opgejaagd, adem van slag en in af- en aankomende wijze het gevoel dat de organen ermee kapten. Ik herkende de neiging tot paniek. Het inmiddels vertrouwde maar steeds weer in vergetelheid rakende afreageermechanisme na een tijd van ongewenste spanning. Toch iets geleerd al blijft het nauwelijks hangen. Eerst de verkeerde ademhaling sec proberen te regelmatiseren, vervolgens de ontspannings-Cd op de oren en tenslotte de kalmering onder de tong. Tegen achten weer in slaap gevallen om 45 minuten later zwaar maar rustig de ogen weer op te slaan. Dat heet in de kiem gesmoord. De afgelopen weken hebben er harder in gehakt, dan ik in eerste instantie dacht.
dinsdag 27 juni 2017
Uitzingen
Nog iets van twee uur wachten te gaan. Ik zou het bijna vergeten. D'r is nog zoiets als een afspraak met een dierenarts. De versie die vast is blijven houden aan vitamine-injecties. Zou hij gisteren na half elf nog aan de gesloten poort hebben gestaan en in dat geval gevloekt hebben? Ik heb niks gehoord in bad. In bed nog minder. Volgens mij nog geen vijf minuten wakker gelegen.
Het bed is nog geen alternatief. Zo interessant is het plafond midden in nacht ook weer niet. Ik laat het bezinken van vandaag maar ff, ach wat, in alle rust bezinken. Beetje koeien kijken. Wat dat betreft woon ik aan het verkeerde uiteinde van het dorp. Tegen de tijd dat de beesten na de weidedag het huis passeren zijn nog maar een paar paarden, drie koeien en een 8-tal geiten over. Dat is op barhoogte wel anders en dat is al op de helft van het dorp. En van de mensen hoef ik het hier ook niet te hebben. Laat ik het bij mijn gedachten houden.
Het bed is nog geen alternatief. Zo interessant is het plafond midden in nacht ook weer niet. Ik laat het bezinken van vandaag maar ff, ach wat, in alle rust bezinken. Beetje koeien kijken. Wat dat betreft woon ik aan het verkeerde uiteinde van het dorp. Tegen de tijd dat de beesten na de weidedag het huis passeren zijn nog maar een paar paarden, drie koeien en een 8-tal geiten over. Dat is op barhoogte wel anders en dat is al op de helft van het dorp. En van de mensen hoef ik het hier ook niet te hebben. Laat ik het bij mijn gedachten houden.
Gemis
Katrien is onrustig. Onrustiger dan normaal? Moeiljk te zeggen. Het is al tijden, dat ze zonder duidelijke reden eindeloos kan staan blaffen, vaak naar een hoek gericht waar verder niks te zien valt. Zou ze Sammy missen? Kan het niet uitsluiten. Wil het ook niet 'hineininterpretieren'. Volgens mij valt het wel mee of, zo je wilt, tegen. Het is me de afgelopen weken niet opgevallen, dat ze meer aandacht dan anders aan Sammy besteedde. Gewoon, zoals altijd in de laatste jaren: geheel geen.
Ze zal Sammy's 'terreur' niet missen, lijkt me. Ze kan haar ligplek nu vrij kiezen en hoeft vooral achteraf niet weer in de steeds strammere poten te komen, omdat meneer bedacht heeft, dat hij op haar plek wil liggen. Natuurlijk hebben ze veel samen gedaan, maar naarmate de leeftijd vorderde, is dat gezamelijke element steeds minder geworden. Daarbij was Sammy de meer sociale, die altijd overal bij wilde zijn, en is Katrien een nurkse tante geworden, die bij behoefte haar aandacht komt opeisen.
Sammy was de ideale partner. Als je er behoefte aan had, was hij er, en was die behoefte er niet, dan wachtte hij rustig af, tot die behoefte er wel weer was.
Ze zal Sammy's 'terreur' niet missen, lijkt me. Ze kan haar ligplek nu vrij kiezen en hoeft vooral achteraf niet weer in de steeds strammere poten te komen, omdat meneer bedacht heeft, dat hij op haar plek wil liggen. Natuurlijk hebben ze veel samen gedaan, maar naarmate de leeftijd vorderde, is dat gezamelijke element steeds minder geworden. Daarbij was Sammy de meer sociale, die altijd overal bij wilde zijn, en is Katrien een nurkse tante geworden, die bij behoefte haar aandacht komt opeisen.
Sammy was de ideale partner. Als je er behoefte aan had, was hij er, en was die behoefte er niet, dan wachtte hij rustig af, tot die behoefte er wel weer was.
Nadreunen
Veel te veel dingen waar mij hoofd niet naar staat. Pannen voor het inmiddels bijna herstelde schuurdak in 24, gebruik van mijn gereedschap terwijl ik dat uitdrukkelijk verboden heb, Bocelli, Cluj, iemand die volgens mij eigenlijk niet naar huis wil en zelf enkel nog zin om een deur acher me dicht te trekken en de wereld voor het moment buiten te sluiten.
Moe, wat niet zo verwonderlijk is, uitgekakt, waarvoor hetzelfde geldt en een avond voor de boeg, waar ik, merk ik, liever niet mee bezig wil zijn. Wegkruipen, in de schulp, de bekende reacties. Het lost niks op, maakt de boel alleen erger, als je niet uitkijkt, maar ik moet er wel iets mee.
Had ik op een soort verlossing gerekend? Geen idee. Het zijn nog steeds stappen in het afsluiten van Frankrijk. Een proces dat sleept en waar ik slechts deels voor verantwoordelijk ben. Wat ik daarmee aan moet en wat het precies zou kunnen betekenen is me niet duidelijk. Dat het er hangt te zijn wel. Het voelt als naar het kadaver van een koe kijken en bedenken, dat je trek hebt in een goed stuk vlees. Waar zit wat je wilt en hoe haal je het eruit. Dat klaarmaken vervolgens is niet het punt.
Moe, wat niet zo verwonderlijk is, uitgekakt, waarvoor hetzelfde geldt en een avond voor de boeg, waar ik, merk ik, liever niet mee bezig wil zijn. Wegkruipen, in de schulp, de bekende reacties. Het lost niks op, maakt de boel alleen erger, als je niet uitkijkt, maar ik moet er wel iets mee.
Had ik op een soort verlossing gerekend? Geen idee. Het zijn nog steeds stappen in het afsluiten van Frankrijk. Een proces dat sleept en waar ik slechts deels voor verantwoordelijk ben. Wat ik daarmee aan moet en wat het precies zou kunnen betekenen is me niet duidelijk. Dat het er hangt te zijn wel. Het voelt als naar het kadaver van een koe kijken en bedenken, dat je trek hebt in een goed stuk vlees. Waar zit wat je wilt en hoe haal je het eruit. Dat klaarmaken vervolgens is niet het punt.
Verzachten
Na een begrafenis ga je eten. Normaal gesproken in gezelschap, maar ik kan dat best in mijn eentje. Nadampend op bed bedacht dat Jozef F. een mooie plek is om Sammy's afscheid waardig af te ronden. Optutten dus en naar Sighisoara.
Dat was anderhalf uur geleden. Inmiddels een aangename lunch gepasseerd en tijd voor koffie, rit huiswaarts en de verhalen van Cluj, Bocelli etc. Niet helemaal de juiste combi qua moment en bezigheden, maar hoe was het ook weer? Life goes on.
Dat was anderhalf uur geleden. Inmiddels een aangename lunch gepasseerd en tijd voor koffie, rit huiswaarts en de verhalen van Cluj, Bocelli etc. Niet helemaal de juiste combi qua moment en bezigheden, maar hoe was het ook weer? Life goes on.
Puntig
Staan zweten al een otter. Voor de rest is het allemaal soepel verlopen. Een paar maal slikken is niet zo verwonderlijk na zo'n tijd samen en kan ook geen kwaad.. De veertig kilo, als hij die nog had, letterlijk dood gewicht was met wat kunstgrepen redelijk goed te hanteren. En dan ligt ie er en moet de aarde terug. Hij zal er niks van merken, maar het was ff slikken. Is steeds weer ff slikken, want niet de eerste keer in de afgelopen paar jaar. Enkel de grootte van het gat, dat is alweer iets 15 jaar geleden voor het laatst geweest.
Na het dichtscheppen voor 95%, de rest volgt succesievelijk in de komende weken, de natte kleren van mijn lijf getrokken en onder de regendouche gaan staan. Nog niet eerder deze luxe zo intens weten te genieten. D'r moest een hoop van me af, niet alleen zweet.
Na het dichtscheppen voor 95%, de rest volgt succesievelijk in de komende weken, de natte kleren van mijn lijf getrokken en onder de regendouche gaan staan. Nog niet eerder deze luxe zo intens weten te genieten. D'r moest een hoop van me af, niet alleen zweet.
Afronden
Nog ff met Sammy aan de slag en dan zien, dat ik het zwikkie van mijn leven weer een beetje op de gewenste orde krijg gebracht.
maandag 26 juni 2017
Heroriënteren
Enigszins gedesoriënteerd. Het wegvallen van de beslissingshectiek van de laatste paar weken heeft me toch in een soort gat laten vallen. Alles is daarbij ineens lichter, alsof de zwaartekracht een paar puntjes is teruggeschroeft. Vallen, opveren en de weg kwijt. Voor het moment geen toestand, die voor meer problemen zorgt. Net als een hoop ander spul mag het rustig bezinken.
Net het graf van Sammy (weer) leeggeschept. Had het vanmiddag netjes bijgewerkt en iets gemaakt voor het wegvloeien van het grondwater, als het na een regenbui te hoog staat. Nog geen half uur later, ik wilde net aan de slag in de tuin, betrok de lucht en heeft het tot zonet geregend, af en toe begeleidt door donder en bliksem. Zien of de nacht droog blijft. Kan Sammy morgenochtend met goed fatsoen zijn laatste rustplaats innemen.
Nu nog wachten op de vitamines spuitende dierenarts. Het is bijna een soort nachtzuster. Ik wil in bad en naar bed. Ben benieuwd wat de nacht me gaat voorschotelen. Ietsje minder afgebrand dan de afgelopen dagen. Ook dat werd tijd.
Net het graf van Sammy (weer) leeggeschept. Had het vanmiddag netjes bijgewerkt en iets gemaakt voor het wegvloeien van het grondwater, als het na een regenbui te hoog staat. Nog geen half uur later, ik wilde net aan de slag in de tuin, betrok de lucht en heeft het tot zonet geregend, af en toe begeleidt door donder en bliksem. Zien of de nacht droog blijft. Kan Sammy morgenochtend met goed fatsoen zijn laatste rustplaats innemen.
Nu nog wachten op de vitamines spuitende dierenarts. Het is bijna een soort nachtzuster. Ik wil in bad en naar bed. Ben benieuwd wat de nacht me gaat voorschotelen. Ietsje minder afgebrand dan de afgelopen dagen. Ook dat werd tijd.
†
Kwart over zes was het leed voor Sammy eindelijk geleden. Dat heeft wat voeten in de aarde gehad. Ff diep doorademen. Ruim 14,5 jaar het leven mee gedeeld. Het zijn er niet zoveel in mijn leven, die dat (hebben) kunnen zeggen cq waarmee die tijd gezamelijk is doorgebracht. Ik ben blij. Past misschien niet echt bij het verscheiden van een levend wezen, maar toch. Opgelucht voor Sammy maar ook voor mezelf.
Ruim veertien mooie jaren als je ff afziet van de laatste 3-4 weken. Een hoop energie van mogen ontvangen via zijn aanstekelijk enthousiasme en de letterlijk hondstrouwe ondersteuning. Dat hij eerder het leven zou laten, is voor mij lang niet altijd vanzelfsprekend geweest. Dat hij (en natuurlijk ook Katrien) de move naar Roemenië mee hebben kunnen maken, is belangrijker geweest, dan ik zo ff in woorden kan uitdrukken. Levens, die ik niet in Frankrijk wilde achterlaten.
Misschien gek, maar dat hij straks hier onder een stukje gras ligt, geeft me een goed gevoel. Ik ben gewoon slecht in afscheid nemen, behalve als het plekken en huizen betreft. De rest zou ik altijd om me heen willen hebben, zelfs zoiets stoms als de oude Peugeot. Maar ik dwaal weer af. Weer een dode, weer een afsluiting, al draagt Katrien het stokje nog even verder. Ik ga het alles rustig laten bezinken.
Ruim veertien mooie jaren als je ff afziet van de laatste 3-4 weken. Een hoop energie van mogen ontvangen via zijn aanstekelijk enthousiasme en de letterlijk hondstrouwe ondersteuning. Dat hij eerder het leven zou laten, is voor mij lang niet altijd vanzelfsprekend geweest. Dat hij (en natuurlijk ook Katrien) de move naar Roemenië mee hebben kunnen maken, is belangrijker geweest, dan ik zo ff in woorden kan uitdrukken. Levens, die ik niet in Frankrijk wilde achterlaten.
Misschien gek, maar dat hij straks hier onder een stukje gras ligt, geeft me een goed gevoel. Ik ben gewoon slecht in afscheid nemen, behalve als het plekken en huizen betreft. De rest zou ik altijd om me heen willen hebben, zelfs zoiets stoms als de oude Peugeot. Maar ik dwaal weer af. Weer een dode, weer een afsluiting, al draagt Katrien het stokje nog even verder. Ik ga het alles rustig laten bezinken.
Aanmodderen
Schiet niet op zo. Zelf iets minder wanhopig. Nee, niet dank medicatie maar dank de afwas. Maar beweging zit niet in het systeem. Sammy ademt ondertussen moeizaam verder. Gelukkig is hij redelijk rustig. Helpen kan ik ik 'm nauwelijks meer. Hij is niet (meer) geïnteresseerd in voer of water. Aflopender dat dit kan het nauwelijks worden.
In Nederland hoor ik soms verhalen, die me bijna laten lachen als het gaat om verzorging van dieren door een arts, maar hier is het toch meer om te huilen. Zeker op momenten als deze. Helaas zijn er weinig mogelijkheden om dit in eigen hand te houden. Denk ik. Heb me daar niet echt mee bezig gehouden. Nooit bedacht dat dit tot problemen zou kunnen leiden. En het moet natuurlijk wel een beetje netjes gaan. Snel en pijnloos. Geen minutenlang gerochel als bij het slachten van een varken en dan in alle rust ernaast een sigaret staan te roken.
Ach, het is wat je gewend bent. Voel me nu mn hulpeloos. Geen prettig gevoel. Zien welke afleiding ik voor de middag weet te verzinnen.
In Nederland hoor ik soms verhalen, die me bijna laten lachen als het gaat om verzorging van dieren door een arts, maar hier is het toch meer om te huilen. Zeker op momenten als deze. Helaas zijn er weinig mogelijkheden om dit in eigen hand te houden. Denk ik. Heb me daar niet echt mee bezig gehouden. Nooit bedacht dat dit tot problemen zou kunnen leiden. En het moet natuurlijk wel een beetje netjes gaan. Snel en pijnloos. Geen minutenlang gerochel als bij het slachten van een varken en dan in alle rust ernaast een sigaret staan te roken.
Ach, het is wat je gewend bent. Voel me nu mn hulpeloos. Geen prettig gevoel. Zien welke afleiding ik voor de middag weet te verzinnen.
Stuurloos
Weer een dag bij de lijdensweg van Sammy erbij. Ik weet het ff niet meer. Probeer nog weer iemand in de benen te brengen. Laat ik hopen, dat het Sammy's laatste dag wordt. Ik hoop het voor Sammy maar ook voor mij. De toestand legt volledig beslag op mijn dagen inmiddels. Kan het niet negeren, ook niet voor een paar uren. Heb echter ook geen zin om de hele dag naast 'm te zitten en de zwakker wordende ademhaling maar eindeloos te zien doorgaan. Een mens zouden ze het niet aandoen.
zondag 25 juni 2017
Laf
Daar was ie dan eindelijk. De klok van tienen gepasseerd. Moet ik nou werkelijk denken, heb ik geloof ik al geschreven, dat die man tot tien uur 's avonds druk is of bedenkt ie zich net voor hij naar bed gaat, dat er nog iets was met een hond in Coves. Hoe het ook zij, punt is, hij heeft ondanks duidelijke positiebepaling per telefoon en aandringen ter plekke weer niks gedaan. Moet ik een revolver tegen zijn hoofd zetten om Sammy uit zijn lijden te verlossen??
Dat lijden heb ik inmiddels tamelijk kunnen temperen, maar hoewel het nog steeds leeft heeft het dier geen leven. Dat ziet een blinde nog, snapt een kind van vier. Maar nee, de vitamine-injectie erin, allerlei geblabla over drie dagen en weg was ie weer. Blijkbaar gelooft hij in wonderen. Volgens mij probeerde hij ook iets van een grapje te maken. Zal vast met goede bdoelingen zijn, maar ik kan hier niks mee en Sammy nog minder.
Met mijn kalmeringsmiddel en een dosis bètablokker is ie rustig. Helaas werkt het niet dodelijk. Dan moet ik 'm de hele doos voeren en dat gaat niet lukken. Weer een nacht in. Het zit mij niet lekker. Wat Sammy's gevoel betreft zal ik maar niet speculeren.
Dat lijden heb ik inmiddels tamelijk kunnen temperen, maar hoewel het nog steeds leeft heeft het dier geen leven. Dat ziet een blinde nog, snapt een kind van vier. Maar nee, de vitamine-injectie erin, allerlei geblabla over drie dagen en weg was ie weer. Blijkbaar gelooft hij in wonderen. Volgens mij probeerde hij ook iets van een grapje te maken. Zal vast met goede bdoelingen zijn, maar ik kan hier niks mee en Sammy nog minder.
Met mijn kalmeringsmiddel en een dosis bètablokker is ie rustig. Helaas werkt het niet dodelijk. Dan moet ik 'm de hele doos voeren en dat gaat niet lukken. Weer een nacht in. Het zit mij niet lekker. Wat Sammy's gevoel betreft zal ik maar niet speculeren.
Slotstuk
Sammy's laatste uren hebben geslagen, zelfs als er geen handje geholpen wordt. Volgens mij beginnen de organen uit te vallen. Nieren natuurlijk als eerste. Met pijnstillers en kalmeringsmiddel het bijna smekende geblaf een beetje gesmoord. Dit ga ik Katrien straks niet aandoen, dat weet ik zeker. Wat meer steun en medewerking van de dierenarts was prettig geweest. Dit is mijn eerste ervaring met een hond die van ouderdom sterft. Al meer dan een tiental de grens over zien gaan, maar daar kwam weinig natuurlijks bij kijken.
Goed ook, dat Mariana niet hier is. Scheelt een hoop discussie.
Goed ook, dat Mariana niet hier is. Scheelt een hoop discussie.
Rustdagen
Dank een vriendin hoef ik me Bocelli niet aan te doen. Op Rieu in Maastricht 2014 kan ik nog wel een paar jaartjes teren. Bovendien is het goed, dat Mariana af en toe iets onderneemt zonder daarbij aan mijn handje te lopen. Alleen dingen ondernemen zal er wel nooit inzitten, hoewel ze volgens mij door Nederland heen getourd heeft als een dolle in de tijd dat ze er werkte en nooit gehoord heb dat dat in gezelschap was.
Volgens mij is Mariana het ideale type voor een groepsreis. Zet haar met een groep wild vreemden bij elkaar en binnen een paar minuten kletst ze met iedereen. Onze verschillen kunnen niet groter zijn. Maar hier op het platteland slaat dus rust de klok. Ik heb haar tot een extra dagje Cluj kunnen verleiden. Dus het rijk alleen tot ergens in de loop van dinsdag. Mariana kennende zal dat laat zijn. Er is altijd nog wel iets, dat nog wel ff gedaan kan worden, voor dat 'het' over is.
Ik ben dan wel weer benieuwd naar de ongetwijfeld of beter gegarandeerd enthousiaste verhalen en wat hen ws aan bijzonders gaat overkomen. Ook zoiets waar Mariana een abonnement op heeft.
Volgens mij is Mariana het ideale type voor een groepsreis. Zet haar met een groep wild vreemden bij elkaar en binnen een paar minuten kletst ze met iedereen. Onze verschillen kunnen niet groter zijn. Maar hier op het platteland slaat dus rust de klok. Ik heb haar tot een extra dagje Cluj kunnen verleiden. Dus het rijk alleen tot ergens in de loop van dinsdag. Mariana kennende zal dat laat zijn. Er is altijd nog wel iets, dat nog wel ff gedaan kan worden, voor dat 'het' over is.
Ik ben dan wel weer benieuwd naar de ongetwijfeld of beter gegarandeerd enthousiaste verhalen en wat hen ws aan bijzonders gaat overkomen. Ook zoiets waar Mariana een abonnement op heeft.
zaterdag 24 juni 2017
Uitgeleefd
Sammy is aan het einde van zijn Latijn en geen, weer geen dierenarts. Hoe was het ook weer? Het niveau van ontwikkeling van een samenleving kun je afmeten aan het respect voor dieren? Zoiets was het. Na de manier van slachten van varkens is dit gedoe met Sammy geen reclame voor het ontwikkelingsniveau van mijn nieuwe leefomgeving.
Feestelijk?
Feesten, ook voor de doop van een kind, kun je met een gerust hart aan de Roemenen overlaten. Nauwelijks twintig mensen in een veel te grote zaal, maar met muziektrio. Twee uur had het moeten beginnen, maar dat duurde wat langer. De vader wilde maar niet op komen dagen. Bleek na iets van driekwartier, dat ze de oma, raar woord voor een vrouw van 50, ergens hadden opgehaald, die in principe voor een paar weken geld was scoren in Duitsland. Met aardbeien plukken .... 18 uur per dag. Lang leven de open grenzen en de daar uit voortvloeiende uitbuiting in Europa. Maar dat terzijde.
Emotioneel momentje, waarna het feest kon beginnen. Na achten hebben we het feestend gezelschap verlaten. Behalve dat ik het wel een beetje gehad had, was er nog zoiets als een afspraak met de dierenarts.
Jammer blijft het, dat ze van de maaltijd, waar omheen het feest gebouwd werd, weinig weten te maken. Alles standaard, en volstrekt fantasieloos. Ik vrees, dat ik de enige ben, die zich daar aan stoort.
Emotioneel momentje, waarna het feest kon beginnen. Na achten hebben we het feestend gezelschap verlaten. Behalve dat ik het wel een beetje gehad had, was er nog zoiets als een afspraak met de dierenarts.
Jammer blijft het, dat ze van de maaltijd, waar omheen het feest gebouwd werd, weinig weten te maken. Alles standaard, en volstrekt fantasieloos. Ik vrees, dat ik de enige ben, die zich daar aan stoort.
Peter
Op de vierentwintigste, bijna (september) 24 jaar geleden voor de tweede keer de morele verantwoording genomen om voor een kind te zorgen, als de ouders mochten wegvallen. Wat een spektakel weer. Klinkt prachtig, houdt in praktijk niets in. Niets behalve dan dat er gedokt moet worden. Itt Nederland betekent het hier doopkleren, doopkaars, doophanddoek en nog wat van die doopdingetjes kopen.
Het is bijna zo erg als uitgenodigd worden om een bruiloftsfeest mee te vieren. Dat betekent simpelweg dokken. En door de jaren heen naar bruiloften gaan is de enige garantie, schijnt het, dat je op de bruiloft van je nageslacht voldoende uitnodigingen de deur uit kunt doen om de kosten te dekken. Wat ooit een kip, eieren, taarten, spek etc. was, is tegenwoordig minimaal 500 Lei pp. Noodzakelijk aantal gasten voor een beetje bruiloft volgens huidige maatstaven: 300. Reken maar uit.
Als extraatje had Mariana oorbellen bedacht. De materiaalgarantie van de juwelier maar niet meegegeven. Je zou zo iemand op verkeerde ideeën kunnen brengen. Helaas konden de dingen niet direct in de oren. De gaatjes zaten er al, maar er zat iets doorheen, wat er blijkbaar alleen weer machinaal uit verwijderd kan worden. Dus de bellen in het doosje mee naar de kerk, want die moesten ook de zegen krijgen.
Het is bijna zo erg als uitgenodigd worden om een bruiloftsfeest mee te vieren. Dat betekent simpelweg dokken. En door de jaren heen naar bruiloften gaan is de enige garantie, schijnt het, dat je op de bruiloft van je nageslacht voldoende uitnodigingen de deur uit kunt doen om de kosten te dekken. Wat ooit een kip, eieren, taarten, spek etc. was, is tegenwoordig minimaal 500 Lei pp. Noodzakelijk aantal gasten voor een beetje bruiloft volgens huidige maatstaven: 300. Reken maar uit.
Als extraatje had Mariana oorbellen bedacht. De materiaalgarantie van de juwelier maar niet meegegeven. Je zou zo iemand op verkeerde ideeën kunnen brengen. Helaas konden de dingen niet direct in de oren. De gaatjes zaten er al, maar er zat iets doorheen, wat er blijkbaar alleen weer machinaal uit verwijderd kan worden. Dus de bellen in het doosje mee naar de kerk, want die moesten ook de zegen krijgen.
vrijdag 23 juni 2017
Opgroeien
Gisteren slechts 'humming' in het roddelcircuit, vandaag officieel. Weer een pup uit het nest van Lady ter ziele. In iets van een dag tijd, als ik de beste man mag geloven. Het was me al opgevallen dat het beestje zijn enthousiasme was verloren. Meestal een slecht teken. Maar ik geloof niet, dat men hier veel met zulke tekens doet. Je moet als pup stevig in elkaar zitten en snel door hebben, dat je auto's beter op tijd uit de weg kunt gaan, anders haal je je eerste kaarsje niet.
Zou nou eigenlijk wel willen weten wat van de drie terecht is gekomen, die op een gegeven moment gewoon verdwenen waren. Kost ws veel te veel uitleg en wekt ws nog meer argwaan. Ik waag het te betwijfelen of ze nog in leven zijn. Ze zullen na de eerste vaccinatie alleen nog een gloeiende spijker op hun neus gehad hebben, iets wat in de ogen van de mensen hier alle kwalen bij pups voorkomt. Vaccineren is inmiddels bewezen ook niet alles.
En Lady is zeker weten weer drachtig, gezien de heisa met de reuen in de afglopen 2-3 weken. Wat te doen? Weer een nest afwachten, derde week augutus of zo, of toch zo snel mogelijk met haar bij een dierenaarts zien te komen, die alles voor nu en in de toekomst weghaalt? Beslissingen .... ik ben een beetje beslissingsmoe, geloof ik.
Zou nou eigenlijk wel willen weten wat van de drie terecht is gekomen, die op een gegeven moment gewoon verdwenen waren. Kost ws veel te veel uitleg en wekt ws nog meer argwaan. Ik waag het te betwijfelen of ze nog in leven zijn. Ze zullen na de eerste vaccinatie alleen nog een gloeiende spijker op hun neus gehad hebben, iets wat in de ogen van de mensen hier alle kwalen bij pups voorkomt. Vaccineren is inmiddels bewezen ook niet alles.
En Lady is zeker weten weer drachtig, gezien de heisa met de reuen in de afglopen 2-3 weken. Wat te doen? Weer een nest afwachten, derde week augutus of zo, of toch zo snel mogelijk met haar bij een dierenaarts zien te komen, die alles voor nu en in de toekomst weghaalt? Beslissingen .... ik ben een beetje beslissingsmoe, geloof ik.
Wroeten
De gewenste rust heeft het gewroet niet gegeven, maar je ziet weer waar het omgaat ipv een pracht aan onkruid. Dit jaar nog zo doorploeteren maar in het najaar meer aandacht besteden aan het volgende seizoen. Hoe precies weet ik nog niet, maar delen moeten hoger en/of gedraineerd. Misschien iets met verhoogde perken. Er zijn legio mogelijkheden waarvan de belangrijkste is, de grond minder vuil de winter in laten gaan. Volgend jaar misschien met strobedekking gaan werken. De natte dagen kun je mijden, maar als het dan een dag of wat droog is en je wilt wat doen, moet je snel zijn, want voordat je het weet is de bovenlaag keihard. Het is een soort alles-of-niets tuin.
Meer tijd besteden aan de tuin en dat vooral regelmatiger doen, is natuurlijk ook een goed idee. De komende vier weken 2 uur per dag in de tuin zou tot een resultaat leiden, waar ik nu enkel in mijn fantasie aan geloof. Maar dan dus geen verstoringen. Geen honden die 24-uurs zorg/aandacht benodigen, geen onwillige leveranciers, geen familietoestanden, geen gedoe met mezelf en nog wat meer van die ongewenste beïnvloeding van mijn leven, die beter ff achterwege kan blijven. Misschien de tuin gewoon naar de eerste plek op de prioriteitenlijst schuiven? Ideetje? Gooit weer andere in de achteruit. Ook hier weer kiezen, dus. Wil ik van alles een beetje of wil ik van een beetje alles? Kop of munt. Allez!!
Meer tijd besteden aan de tuin en dat vooral regelmatiger doen, is natuurlijk ook een goed idee. De komende vier weken 2 uur per dag in de tuin zou tot een resultaat leiden, waar ik nu enkel in mijn fantasie aan geloof. Maar dan dus geen verstoringen. Geen honden die 24-uurs zorg/aandacht benodigen, geen onwillige leveranciers, geen familietoestanden, geen gedoe met mezelf en nog wat meer van die ongewenste beïnvloeding van mijn leven, die beter ff achterwege kan blijven. Misschien de tuin gewoon naar de eerste plek op de prioriteitenlijst schuiven? Ideetje? Gooit weer andere in de achteruit. Ook hier weer kiezen, dus. Wil ik van alles een beetje of wil ik van een beetje alles? Kop of munt. Allez!!
Break!
Heb ik nog wat te melden? Nauwelijks. Niet echt. Nee. Tijd om andere dingen te doen. Met een grote fles water de tuin in. Zien dat ik de gewenste groenten terug vind tussen het onkruid. Dan achter de maaier aan. Mensen lenen wel dingen maar terugbrengen hoort daar blijkbaar niet bij. Maar niet vooruitlopen. Eerst de tuin. Rust vinden. In de grond wroeten.
Breipotten
Ik maak weer ouderwets mijn rondjes. Rondjes om de hete brei. Maar er is meer. Als het nou tot één brei beperkt zou blijven, was het nog te doen. Het is echter een stoelendans om een leger aan breipotten. Ontwijkt ik de ene, donder ik, als ik niet uitkijk, in de ander. Weet ik die te ontwijken, is het niet het moment om op adem te komen, omdat de volgende alweer in mijn baan verschijnt.
Nee, medelijden is niet nodig. Uiteindelijk doe je het je allemaal zelf aan. Alleen die omstandigheden, hè. Als die nou voor de afwisseling eens een beetje coöperatief zouden willen zijn, kon het allemaal net met ietsje minder hindernissen tot een beetje acceptabel eind gebracht worden. Dat zit er al wat langer niet in dan me lief is en maakt me alles behalve vrolijk.
Er zijn momenten, gelukkig maar, waarop alles koek en ei lijkt. Zoals gister- en vanochtend met de krant op het terras in Agnita. Dan is het een andere wereld. Een wereld die aan mij voorbij trekt zonder dat ik daar last van ondervind. Dan ben ik de toeschouwer, die van deelname is vrijgesteld en zich ongestoord aan zijn bezigheden kan wijden. Zelfs mijn koffie krijg ik aangereikt.
Nee, medelijden is niet nodig. Uiteindelijk doe je het je allemaal zelf aan. Alleen die omstandigheden, hè. Als die nou voor de afwisseling eens een beetje coöperatief zouden willen zijn, kon het allemaal net met ietsje minder hindernissen tot een beetje acceptabel eind gebracht worden. Dat zit er al wat langer niet in dan me lief is en maakt me alles behalve vrolijk.
Er zijn momenten, gelukkig maar, waarop alles koek en ei lijkt. Zoals gister- en vanochtend met de krant op het terras in Agnita. Dan is het een andere wereld. Een wereld die aan mij voorbij trekt zonder dat ik daar last van ondervind. Dan ben ik de toeschouwer, die van deelname is vrijgesteld en zich ongestoord aan zijn bezigheden kan wijden. Zelfs mijn koffie krijg ik aangereikt.
Begrenzen
De kijkcijfers kelderen. Een omroep zou er nerveus van worden. Gelukkig ben ik geen omroep. Zou ik rekening moeten houden met wat men aangeboden zou willen krijgen. Ik krijg ineens een visioen van een complete gids met een wekelijkse programmafrequentie. Ik doe alleen maar soap. Mijn soap. Meer zit er niet in. Geen Netfix. Geen House of Cards. En meer van dat volkomen onbekende spul. Ik ken de namen vanwege de media en daar houdt het mee op.
Ik heb genoeg aan mezelf. Dat klinkt verkeerd. Ik heb de handen vol aan mezelf. Komt op hetzelfde neer, maar klinkt beter. Het in goede banen leiden van de steeds maar voortdurende chaos. Ik slaap er inmiddels goed van. Is toch iets. Werd wel vanochtend zenuwachtig wakker. Kun je zo hebben. Misschien vanwege Sammy? Zo'n knoop die maar blijft etteren omdat ie niet doorgehakt wordt? Zou best kunnen.
En daar is het niet bij gebleven. Inmiddels een paar uur later vervelend licht in mijn hoofd. Ws adem ik al wat uren op de verkeerde manier. Geen wijzertje dat uitslaat, geen geluidssignaal of waarschuwingslampje. Op het moment, dat je het in de gaten hebt, is de kar al redelijk op snelheid. Nog steed Sammy? Zou kunnen. Zo'n beslissing neem je niet ieder dag. Knopen knopen laten werkt niet.
Ik heb genoeg aan mezelf. Dat klinkt verkeerd. Ik heb de handen vol aan mezelf. Komt op hetzelfde neer, maar klinkt beter. Het in goede banen leiden van de steeds maar voortdurende chaos. Ik slaap er inmiddels goed van. Is toch iets. Werd wel vanochtend zenuwachtig wakker. Kun je zo hebben. Misschien vanwege Sammy? Zo'n knoop die maar blijft etteren omdat ie niet doorgehakt wordt? Zou best kunnen.
En daar is het niet bij gebleven. Inmiddels een paar uur later vervelend licht in mijn hoofd. Ws adem ik al wat uren op de verkeerde manier. Geen wijzertje dat uitslaat, geen geluidssignaal of waarschuwingslampje. Op het moment, dat je het in de gaten hebt, is de kar al redelijk op snelheid. Nog steed Sammy? Zou kunnen. Zo'n beslissing neem je niet ieder dag. Knopen knopen laten werkt niet.
donderdag 22 juni 2017
Poedelen
Dingen beloven in een gekke bui, al is het half qua beloven, is geen goed idee. In elk geval niet bij Mariana en zeker niet, als het iets betreft waar haar hartje naar uitgaat. Zo hangen er al jaren twee toezeggingen in de lucht. Een grote flatscreen in de slaapkamer, hoe stom heb ik kunnen zijn, en een zwembad. Die flatscreen, die blijft voorlopig hangen, maar achter het zwembad zijn we vandaag aangegaan.
Niks permanents, in de grond gegraven met tegels en zo maar ook geen opblaasgeval van een halve meter diepte. Iets er tussenin en natuurlijk niet direct op voorraad. Ok, bestellen. Hoelang duurt dat? Hoe zwaar is het spul? En wat zijn de afmetingen van de dozen waarin het geleverd wordt? Tweemaal overvraagt. Alleen het gewicht konden ze bij benadering benoemen: 150 kg.
En levering? In een week of drie. En indien niet wat dan ? Oooo, dan later? En als ik dan weiger? Dan verliest u uw aanbetaling. Nu gaan ze de mist in, maar ik had geen zin om dat verder op de spits te drijven. Ik kan binnen 24-uur een auto in Australië geleverd krijgen maar of iets van Duitsland naar Roemenië getransporteerd kan worden in drie weken, is niet zeker. Dit is de bekende Schunck cq V&D arrogantie van winkelketens.
Er rijden gegarandeerd wekelijks trucks van het bedrijf van Duitsland naar Roemenië. En neem aub niet het woord 'logistiek' als excuus in je mond. Dat het zolang duurt en onzeker is, getuigt hooguit van een gebrek daaraan.
Niks permanents, in de grond gegraven met tegels en zo maar ook geen opblaasgeval van een halve meter diepte. Iets er tussenin en natuurlijk niet direct op voorraad. Ok, bestellen. Hoelang duurt dat? Hoe zwaar is het spul? En wat zijn de afmetingen van de dozen waarin het geleverd wordt? Tweemaal overvraagt. Alleen het gewicht konden ze bij benadering benoemen: 150 kg.
En levering? In een week of drie. En indien niet wat dan ? Oooo, dan later? En als ik dan weiger? Dan verliest u uw aanbetaling. Nu gaan ze de mist in, maar ik had geen zin om dat verder op de spits te drijven. Ik kan binnen 24-uur een auto in Australië geleverd krijgen maar of iets van Duitsland naar Roemenië getransporteerd kan worden in drie weken, is niet zeker. Dit is de bekende Schunck cq V&D arrogantie van winkelketens.
Er rijden gegarandeerd wekelijks trucks van het bedrijf van Duitsland naar Roemenië. En neem aub niet het woord 'logistiek' als excuus in je mond. Dat het zolang duurt en onzeker is, getuigt hooguit van een gebrek daaraan.
Hakken
Ff de teugels laten vieren. De drie dagen pauze zijn om. De realiteit dringt zich weer in het zicht. Sammy ligt nog steeds te liggen en Katrien komt alleen met hulp omhoog. Wat mogelijk was is gedaan, alleen al door de bemoeienis van drie verschillende dierenartsen (DA's). Niet nog drie dagen vitamines. Niet weer afwachten. Niet weer jezelf voor de gek proberen te houden. Ze hebben het gehad. Niet qua longen, nieren en hart maar qua loopgestel. Ik ben niet van plan ze overal heen te dragen. Ook niet als ik het zou kunnen. En het verschonen ben ik ook een beetje zat. Het is een detail maar weegt wel mee.
Vandaag eerst Mariana overtuigen en morgen de dierenarts. En dan wil ik zaterdag of liever zondagochtend de tijd hebben om op een fatsoenlijke manier afscheid te nemen. Druk weekend, dus weer niet de goede timing. Maar komen deze dingen ooit op een gewenste moment?
Vandaag eerst Mariana overtuigen en morgen de dierenarts. En dan wil ik zaterdag of liever zondagochtend de tijd hebben om op een fatsoenlijke manier afscheid te nemen. Druk weekend, dus weer niet de goede timing. Maar komen deze dingen ooit op een gewenste moment?
woensdag 21 juni 2017
Stuurloos
Meestal is het vooral onhandig. Soms is het bijna komisch. Struktuur? Wat is dat? Mariana loopt na de lunch naar buiten met de mededeling, dat ze een beetje het dorp inloopt. Een spijsverteringsloopje met kletspauzes. Vooraf moet wat in de auto teruggelegd worden. Als ik minuten later Mariana door het keukenraam het dorp in zie lopen, heeft ze iets in haar armen wat op beddengoed lijkt. Vreemd.
Kort daarop valt het dubbeltje. Dat zijn de handdoeken, die in haar auto over de voorste twee zittingen hun plekje hebben gevonden in de afgelopen 4 jaar. Zo af en toe moeten die gewassen. En omdat net voor de stap naar buiten een afspraak met de garage is gemaakt ivm sjoemelsoftware-aanpassingen, zal Mariana bedacht hebben, dat het goed is om ze te wassen.
Zo wordt het spijsverteringsloopje een move naar de wasmachine en draait straks een wasmachine voor twee (!) handdoeken. Dan zullen er ongetwijfeld in het voormalige ouderlijke huis ook andere zaken te doen zijn en zo kom je van het een vooral niet bij het andere maar ergens wat je niet vooraf bedacht hebt. En zo leidt het onbedoelde naar het niet-verwachte en blijft liggen wat gedaan had kunnen worden. Je ziet, ik kan er niks aan doen, ik word met pek besmeurd.
Kort daarop valt het dubbeltje. Dat zijn de handdoeken, die in haar auto over de voorste twee zittingen hun plekje hebben gevonden in de afgelopen 4 jaar. Zo af en toe moeten die gewassen. En omdat net voor de stap naar buiten een afspraak met de garage is gemaakt ivm sjoemelsoftware-aanpassingen, zal Mariana bedacht hebben, dat het goed is om ze te wassen.
Zo wordt het spijsverteringsloopje een move naar de wasmachine en draait straks een wasmachine voor twee (!) handdoeken. Dan zullen er ongetwijfeld in het voormalige ouderlijke huis ook andere zaken te doen zijn en zo kom je van het een vooral niet bij het andere maar ergens wat je niet vooraf bedacht hebt. En zo leidt het onbedoelde naar het niet-verwachte en blijft liggen wat gedaan had kunnen worden. Je ziet, ik kan er niks aan doen, ik word met pek besmeurd.
Routineus
Beetje stom om bij zessen uit bed te stappen, als je drie uur later alweer bedrijp bent. Moet de dag nog beginnen. Een wachtdag. Ditmaal is het wachten op de koerier. Koffiemachien staat netjes ingepakt in de orginele verpakking omhult met bubbetjesplastic. Onwaarschijnlijk dat de koerier al rond negenen voor de deur zou staan, maar als je denkt, dat het niet zo'n vaart zal lopen en hij staat er wel, sta je mooi voor joker. Dus vanochtend gedaan, waar ik gisteravond geen zin meer in had. Natuurlijk ook nog ff een laatste latte op de valreep meegenomen.
Het wachten krijgt de laatste tijd iets permanents. Gisteren was het bijv. op de laatste gordijnonderdelen. Na weken navragen, uitstel en verplaatsing van afspraken zouden ze gisteren na 17:30 komen. Zelfs geintje als met de DA. Hoever reikt dat 'na'? Nou dit keer duurde het tot na half tien. Dan verwacht je toch niemand meer. Tenminste ik niet.
Het zijn ook niet de tijden, waarop ik bereid ben om me enthousiast tegen vanalles aan te bemoeien. Geen ladder mee, geen hamer d'r bij en tenslotte was ook mijn boor nodig om hen hun werk te kunnen laten doen. Lange dagen voor die werklui, want de baas was er natuurlijk niet bij dit keer. Er waren hier geen veren meer te scoren. Integendeel.
Het wachten krijgt de laatste tijd iets permanents. Gisteren was het bijv. op de laatste gordijnonderdelen. Na weken navragen, uitstel en verplaatsing van afspraken zouden ze gisteren na 17:30 komen. Zelfs geintje als met de DA. Hoever reikt dat 'na'? Nou dit keer duurde het tot na half tien. Dan verwacht je toch niemand meer. Tenminste ik niet.
Het zijn ook niet de tijden, waarop ik bereid ben om me enthousiast tegen vanalles aan te bemoeien. Geen ladder mee, geen hamer d'r bij en tenslotte was ook mijn boor nodig om hen hun werk te kunnen laten doen. Lange dagen voor die werklui, want de baas was er natuurlijk niet bij dit keer. Er waren hier geen veren meer te scoren. Integendeel.
Koffiebeurt
Minimaal drie dagen geen prachtige Latte Macchiato in een handomdraai. De machine gaat retour voor 'olieverversen'. 'Revisie' noemen ze het en dat moet dus al na 9 mndn. Beladen tijdspanne. De eerste keer op kosten van de zaak. Koerier heen, onderhoud, koerier terug. Ben benieuwd wat dat geintje straks gaat kosten en wat de frequentie van heen en weer pendelen wordt.
Terug naar de moka en melkklopper. Jammer dat ze niet de service van een betere garage leveren en een leenmachine neerzetten tijdens de afwezigheid van de mijne. Verwend worden onderbreken valt altijd vies tegen. Het is vanzelfsprekend, voordat je het weet.
Laat ik mijn gezeur bewaren voor de meer noodzakelijk dingen. Mocht ik doodgaan de komende paar dagen zal dat niet liggen aan de afwezigheid van de koffiemachine.
Terug naar de moka en melkklopper. Jammer dat ze niet de service van een betere garage leveren en een leenmachine neerzetten tijdens de afwezigheid van de mijne. Verwend worden onderbreken valt altijd vies tegen. Het is vanzelfsprekend, voordat je het weet.
Laat ik mijn gezeur bewaren voor de meer noodzakelijk dingen. Mocht ik doodgaan de komende paar dagen zal dat niet liggen aan de afwezigheid van de koffiemachine.
dinsdag 20 juni 2017
Inzien
Me door de dag heen geslagen. De verplichte nummers afgehandeld. Over rest mijn gedachten laten gaan. De tuin is er -weer- bij ingeschoten. Dat is niet de gewenste manier van doen. Dat gaat consequenties hebben. Hele vroege. Dat is voor morgen. Heerlijk die morgen, die is er ieder dag weer. Eigenlijk is morgen de oplossing voor alles. Ik begin die Spanjaarden steeds beter te begrijpen. Zolang er een morgen is hoeft vandaag niet zoveel.
Een subtiel spel waarbij je voor alle onderdelen moet weten, zien te weten te komen, wanneer er (nog) een morgen is en wanneer niet meer. Wat kun je wanneer voor je uitschuiven en waar zit die rek er niet meer in. Niet, wat je vandaag kunt doen belast je morgen niet, maar wat kan ik uitstellen tot morgen legt geen beslag op mijn dag van vandaag..
Soort van half vol tegen half leeg glas met dien verstande, dat er vandaag altijd meer dan voldoende te doen is om de volgende de dag(en) niet te belasten met een last, waarvan je niet zeker weet of die er ook echt gaat komen en je omgekeerd niet meer doet dan strikt noodzakelijk is. Ja, ja het Noord-Zuid conflict op Europese schaal gereduceerd tot persoonlijk inzicht.
Een subtiel spel waarbij je voor alle onderdelen moet weten, zien te weten te komen, wanneer er (nog) een morgen is en wanneer niet meer. Wat kun je wanneer voor je uitschuiven en waar zit die rek er niet meer in. Niet, wat je vandaag kunt doen belast je morgen niet, maar wat kan ik uitstellen tot morgen legt geen beslag op mijn dag van vandaag..
Soort van half vol tegen half leeg glas met dien verstande, dat er vandaag altijd meer dan voldoende te doen is om de volgende de dag(en) niet te belasten met een last, waarvan je niet zeker weet of die er ook echt gaat komen en je omgekeerd niet meer doet dan strikt noodzakelijk is. Ja, ja het Noord-Zuid conflict op Europese schaal gereduceerd tot persoonlijk inzicht.
Stroefjes
Prachtige dag en niet vooruit te branden. Wat dingetjes gedaan en nu stokt de machinerie. Voorspelbaar maar wat schiet ik daar mee op. Ik wil genieten en weet d'r geen vorm aan te geven. Doen wat gedaan moet worden neemt het merendeel van de tijd in beslag. Deels omdat ik niet loop te stressen. Wat prettig is, dat het kan, maar verder weinig tot geen genot oplevert.
Was, afwas, administratie, opruimen. Ik loop er niet warm voor en ik loop er niet warm door. Doe ik het niet, hindert het me bij het 'niets doen' in welke vorm dan ook. Doe ik het wel, voel ik me beter maar hou ik weinig tot geen tijd over om me bezig te houden met de dingen, waarmee ik mijn 'niets doen' kan vormgeven.
Mogelijke knopen om ergens in de nabije toekomst door te hakken? Voorlopig het riedeltje domweg afwerken en de warboel aan bezigheden de tijd geven om in de gewenste vorm te bezinken. Routines vereisen regelmaat en continuïteit. Ik blink in geen van beide uit de laatste tijd.
Was, afwas, administratie, opruimen. Ik loop er niet warm voor en ik loop er niet warm door. Doe ik het niet, hindert het me bij het 'niets doen' in welke vorm dan ook. Doe ik het wel, voel ik me beter maar hou ik weinig tot geen tijd over om me bezig te houden met de dingen, waarmee ik mijn 'niets doen' kan vormgeven.
Mogelijke knopen om ergens in de nabije toekomst door te hakken? Voorlopig het riedeltje domweg afwerken en de warboel aan bezigheden de tijd geven om in de gewenste vorm te bezinken. Routines vereisen regelmaat en continuïteit. Ik blink in geen van beide uit de laatste tijd.
Verdraaien
Verder met de Roemeense realiteit, nou ja, laat ik me beperken tot de mijne, die is me soms al teveel. Verder waar we gisteren zijn gebleven. Ik ben aan vakantie toe. Was ik gisteren ook al. Raar, maar waar. Komt niet uit. Sowieso een slechte timing qua tuintijd en voor het weer hoef ik het niet te doen. Waar het wel voor zou zijn, kan ik bovendien net zo goed hier als op willekeurig welke andere plek realiseren, zolang als die niet aan het water is gelegen.
Echt vakantie is dus van nu af aan, ergens zitten en over het water kunnen turen. Erg goede herinneringen aan het weekje Piran een paar jaar geleden. Natuurlijk met bijbehorende service en verzorging. De koele witte wijn, de kleine smakelijke hapjes, het goede boek en het aangename gezelschap .... het is allemaal niet onderscheidend, want ook hier binnen handbereik. Zelfs beperkte terrasfaciliteiten idvv een bank zijn voor het huis aanwezig. Het is echt alleen het water en de service die het verschil maken.
Dan heb je het goed voor mekaar, volgens mij, en is het een beetje kinderachtig om over de laatste ontbrekende schakeltjes te emmeren. Maar er blijft dus iets knagen, iets te verlangen. Een plek om te willen zijn, omdat je er niet bent. Een plek, die iets te bieden heeft, wat je eigen stek mist. En wat als ik daar nou zou leven in een huisje met tuin, tweemaal vallen van een terras verwijderd, wat zou ik dan missen?
Echt vakantie is dus van nu af aan, ergens zitten en over het water kunnen turen. Erg goede herinneringen aan het weekje Piran een paar jaar geleden. Natuurlijk met bijbehorende service en verzorging. De koele witte wijn, de kleine smakelijke hapjes, het goede boek en het aangename gezelschap .... het is allemaal niet onderscheidend, want ook hier binnen handbereik. Zelfs beperkte terrasfaciliteiten idvv een bank zijn voor het huis aanwezig. Het is echt alleen het water en de service die het verschil maken.
Dan heb je het goed voor mekaar, volgens mij, en is het een beetje kinderachtig om over de laatste ontbrekende schakeltjes te emmeren. Maar er blijft dus iets knagen, iets te verlangen. Een plek om te willen zijn, omdat je er niet bent. Een plek, die iets te bieden heeft, wat je eigen stek mist. En wat als ik daar nou zou leven in een huisje met tuin, tweemaal vallen van een terras verwijderd, wat zou ik dan missen?
Uitgebrand
Goed nieuws uit Portugal. Vrienden zijn na evacuatie terug in hun huis. Geen schade aan terrein of gebouwen. Het zal je maar gebeuren, dat je huis affikt bij zo'n geintje. Dat dat een blikseminslag geweest moet zijn, gelooft niemand en is onwaarschijnlijk ook, want het fikte op meerdere plaatsten tegelijkertijd. Je zult zoveel doden op je geweten hebben, enkel om een beetje geld te verdienen met goedkoop hout.
De ramp van de doden en bijbehorend leed voor de nabestaanden ff buitenbeschouwing gelaten, moet je er toch niet aan denken (afkloppen!!!) dat je huis afbrandt. Zelfs als de boel verzekerd is én de verzekering zich er niet onderuit probeert te draaien, blijft het een ramp. Alles wat verloren is gaan en de ellende van opnieuw moeten beginnen. Ik geloof, ik zou het nieteens op dezelfde plek willen. Je krijgt nooit meer terug wat je had. Alles zal altijd belast blijven met de herinnering aan hoe het voorheen was.
En dan vanochtend in de Volkskrant een opinie-stuk zien, dat iemand de brand in Portugal als mogelijke eye-opener ziet voor de gevolgen van de klimaatsverandering. Het stuk zal vast acher de betaalmuur hebben gezeten. Ik heb geen poging gedaan om dat te controleren. Rasisme, Islamofobie en het Klimaat, je kunt er tegenwoordig alles aan ophangen. Blijkbaar had de desbetreffende persoon z'n opinietarget nog niet gehaald en zag met deze idiote draai de kans schoon om aan z'n verplichtingen te voldoen. Zo iemand zou je strafregels moeten kunnen laten schrijven.
De ramp van de doden en bijbehorend leed voor de nabestaanden ff buitenbeschouwing gelaten, moet je er toch niet aan denken (afkloppen!!!) dat je huis afbrandt. Zelfs als de boel verzekerd is én de verzekering zich er niet onderuit probeert te draaien, blijft het een ramp. Alles wat verloren is gaan en de ellende van opnieuw moeten beginnen. Ik geloof, ik zou het nieteens op dezelfde plek willen. Je krijgt nooit meer terug wat je had. Alles zal altijd belast blijven met de herinnering aan hoe het voorheen was.
En dan vanochtend in de Volkskrant een opinie-stuk zien, dat iemand de brand in Portugal als mogelijke eye-opener ziet voor de gevolgen van de klimaatsverandering. Het stuk zal vast acher de betaalmuur hebben gezeten. Ik heb geen poging gedaan om dat te controleren. Rasisme, Islamofobie en het Klimaat, je kunt er tegenwoordig alles aan ophangen. Blijkbaar had de desbetreffende persoon z'n opinietarget nog niet gehaald en zag met deze idiote draai de kans schoon om aan z'n verplichtingen te voldoen. Zo iemand zou je strafregels moeten kunnen laten schrijven.
maandag 19 juni 2017
DA
Moe, moe, moe en moe van het wachten op de dierenarts. Gisteren was ie wonderwel vroeg, ergens net na zevenen. Nu is het bijna half tien en dat niet 's ochtends. Moet ik nu werkelijk geloven, dat die man van vanochtendvroeg tot nu, aardig gevorderd in de avond bezig is met huisbezoeken van mensen met een diergeneeskundige behoefte?? Ik weet niet. Ik kan me dat moeilijk voorstellen. Behalve dat men hier eerst zo lang mogelijk zelf aanklooit, is het nou niet zo'n dichtbevolkte toestand. Nu hebben wel een hoop mensen paarden, koeien en/of varkens, maar daarvoor zijn de dierenartsen zeker met z'n drieën en eigenlijk niet geïnteresseerd in de zogenaamde kleine huisdieren.
.... Onderbreking ....
Met verontschuldiging notabene - heb ik hier nog nooit gehoord- voor de late komst is de beste man langs geweest. Nu drie dagen niks. Zou prettig zijn als dat ook rust en voortgang zou betekenen. Ik zie het na de nacht weer.
.... Onderbreking ....
Met verontschuldiging notabene - heb ik hier nog nooit gehoord- voor de late komst is de beste man langs geweest. Nu drie dagen niks. Zou prettig zijn als dat ook rust en voortgang zou betekenen. Ik zie het na de nacht weer.
Aftikken
Een overgangsdag en hopelijk in de gewenste richting. Het vandaag gehouden bij de was (machine 4 loopt) en een belangrijk deel van de administratie afgehandeld. Klinkt belangrijker dan het per saldo is, maar het is steeds het eerste terrein, waarop ik de teugels uithanden laat glijden en het bestaan vervolgens probeer te ontkennen. Herinneringen, aanmaningen, dwangbevelen, boetes, deurwaarders ... het heeft nooit enige indruk op me weten te maken.
Er zijn zelfs tijden geweest, dat ik met volle teugen van het spel heb genoten. Terugbijten maakt het leuk. Op de een of andere manier hebben al die geldeisers het idee, dat ze maar hoeven te kikken en de achterstallige voldoet gedwee het gewenste. Nou, daar zaten ze bij mij meestal fout. Iedere slordigheid, al het gebluf, onjuistheden en procedurele manco's kregen ze terug om de oren. Niet dat het me ooit het betalen bespaard heeft, maar daar was het ook niet om te doen. Netjes vragen en een beetje begrip hebben, als het eens een beetje tegen zat, dat was waar het meestal aan ontbrak.
Zover laat ik het inmiddels niet meer komen, al heb ik ook hier mijn eerste aangetekende aanzegging al gehad. Meer een kwestie van onbekendheid met het veld, zal ik maar zeggen. Hier bouw je volgens mij geen duizende euro's schuld op aan instanties. Het is hier ieder maand betalen. Iets wat de meeste mensen contant via een machine doen, die op twee of drie plaatsen in Agnita staat. Automatisch afschrijven is iets dat hier alleen verbazing opwekt. Maar cumulatief 3 mndn achterstand is afsluiten van gas, water en/of licht. Bij de mobiele telefoon gaat dat nog sneller en makkelijker ook. Maar volgens mij is dat de heilige koe hier en wordt van jong tot oud door alles en iedereen gekoesterd. De komende mnd kan ik dus weer bellen, internetten, douchen, koken en licht in het donker laten schijnen.
Er zijn zelfs tijden geweest, dat ik met volle teugen van het spel heb genoten. Terugbijten maakt het leuk. Op de een of andere manier hebben al die geldeisers het idee, dat ze maar hoeven te kikken en de achterstallige voldoet gedwee het gewenste. Nou, daar zaten ze bij mij meestal fout. Iedere slordigheid, al het gebluf, onjuistheden en procedurele manco's kregen ze terug om de oren. Niet dat het me ooit het betalen bespaard heeft, maar daar was het ook niet om te doen. Netjes vragen en een beetje begrip hebben, als het eens een beetje tegen zat, dat was waar het meestal aan ontbrak.
Zover laat ik het inmiddels niet meer komen, al heb ik ook hier mijn eerste aangetekende aanzegging al gehad. Meer een kwestie van onbekendheid met het veld, zal ik maar zeggen. Hier bouw je volgens mij geen duizende euro's schuld op aan instanties. Het is hier ieder maand betalen. Iets wat de meeste mensen contant via een machine doen, die op twee of drie plaatsen in Agnita staat. Automatisch afschrijven is iets dat hier alleen verbazing opwekt. Maar cumulatief 3 mndn achterstand is afsluiten van gas, water en/of licht. Bij de mobiele telefoon gaat dat nog sneller en makkelijker ook. Maar volgens mij is dat de heilige koe hier en wordt van jong tot oud door alles en iedereen gekoesterd. De komende mnd kan ik dus weer bellen, internetten, douchen, koken en licht in het donker laten schijnen.
Beu
Ik merk, dat ik het hele gedoe zat begin te worden. Het geblaf, het gelig, het gemantel, het wikken en wegen, het verlammen, het doodslaan, de stilstand. Nu morgen graag opstaan of dood vallen. Een beetje helderheid op z'n tijd kan geen kwaad.
Wasdaags
Nog steeds geen "the monday after". Nwe week, oude situatie. De zon is terug. Een pleister op de wonde? Sammy maakt weer een hoop geluid. De stembanden zouder inmiddels overspannen moeten zijn. Katrien doet ook een duit een het zakje met haar diepe bas, waar op momenten als deze ook een piep aan is toegevoegd. Nog zeven dagen en dan huppelen ze weer vrolijk rond. Wie houdt hier wie voor de gek?
Vandaag maar eens proberen om iets van normaliteit in de beslommeringen onder te brengen. Beslommeringen die een bizar dagelijks tintje hebben gekregen. Terug vinden naar verwaarloosde routines, vallen gelaten draden oppakken, uit het spoor gelopen machines weer op de baan zetten. De uitzondering is regel geworden.
Geen tuin vandaag. Alles is nog nat en modderig. In de kuil staat een halve meter water. Gewoon met de bekende litanie aan de slag: was, afwas, admistratie, etc.
Vandaag maar eens proberen om iets van normaliteit in de beslommeringen onder te brengen. Beslommeringen die een bizar dagelijks tintje hebben gekregen. Terug vinden naar verwaarloosde routines, vallen gelaten draden oppakken, uit het spoor gelopen machines weer op de baan zetten. De uitzondering is regel geworden.
Geen tuin vandaag. Alles is nog nat en modderig. In de kuil staat een halve meter water. Gewoon met de bekende litanie aan de slag: was, afwas, admistratie, etc.
zondag 18 juni 2017
Uitstellen
Negen dagen! Zo wordt je dus de onzin in gedrukt. Niks geen percentage, nee afwachten. Drie dagen injecties, drie dagen pauze en weer drie dagen injecties en dan springt ie natuurlijk op alsof nooit iets aan de hand is geweest. Hoe beperkt van geest moet je zijn om dat te geloven? Nee, natuurlijk, het kan ook niet zo zijn ..... Oooo ja?
Het zou mij mijn reet roesten, als het om een constructie of iets motorisch zou gaan. En dat niet eens, want dan zou ik zelf snel genoeg zien of het werkt of niet. Maar dit gaat om een levend wezen met gevoel en nu nauwelijks leven meer qua bewegen, etc. Vrees dat dit het zoveelste voorbeeld wordt van het rare feit, dat je weinig of niks aan specialisten hebt. Je zult je ten alle tijden steeds weer zelf het overzicht moeten verschaffen en tenslotte de getraceerde knopen doorhakken. Maakt niet uit of het de reparatie van een auto, het bouwen van een huis of de doolhof van de medische wetenschap betreft.
Specialisten verbergen zich achter onderdelen en ontlopen de noodzaak om het grotere geheel de gewenste aandacht te schenken. Het gaat om het geheel en niet om de delen. Ergerlijk. Maar goed drie dierenartsen voor één behandeling is al verre van ideaal. Als ik terugkom als hond, dan liever niet in een Roemeens dorp.
Het zou mij mijn reet roesten, als het om een constructie of iets motorisch zou gaan. En dat niet eens, want dan zou ik zelf snel genoeg zien of het werkt of niet. Maar dit gaat om een levend wezen met gevoel en nu nauwelijks leven meer qua bewegen, etc. Vrees dat dit het zoveelste voorbeeld wordt van het rare feit, dat je weinig of niks aan specialisten hebt. Je zult je ten alle tijden steeds weer zelf het overzicht moeten verschaffen en tenslotte de getraceerde knopen doorhakken. Maakt niet uit of het de reparatie van een auto, het bouwen van een huis of de doolhof van de medische wetenschap betreft.
Specialisten verbergen zich achter onderdelen en ontlopen de noodzaak om het grotere geheel de gewenste aandacht te schenken. Het gaat om het geheel en niet om de delen. Ergerlijk. Maar goed drie dierenartsen voor één behandeling is al verre van ideaal. Als ik terugkom als hond, dan liever niet in een Roemeens dorp.
Dichtbij?
Bosbranden in Portugal. Pedrógão Grande. Ruim 3500 km hier vandaan en toch dacht ik direct "Hé, wacht ff, dat zou best nog weleens ..." En ja hoor. Het is niet, gelukkig, direct de plek waar de vrienden wonen, maar 20 km verderop is best dichtbij. Geen moeilijk doen met telefoon, alarmcentrale en dat soort zaken. Berichtje gestuurd en van die 20 km tussenruimte op de hoogte gesteld. Dat was het positieve deel van het bericht. Minder was, dat ook dicht bij hen in de buurt brand was. Toch maar een kaarsje?
Eucalyptus en kruk, droog en 40+ .... een ontvlambare combinatie. De kans op natte voeten is hier groter dan die van een bosbrand, al is het maar omdat het bos in de directe omgeving dungezaaid is. Bovendien is de zomer hier de periode met de meeste neerslag. Zou ik vorig jaar niet bedacht hebben. Dit jaar is het maar al te duidelijk.
In het voorjaar fikt het hier overal als de bermen, wilde weiden en rietvelden worden platgebrand. Soms een imposant gezicht vooral tegen de avond als de vuurlinie zich over een hele heuvel uitstrekt. Hopen dat het daarachter, bijna aan de Atlantische oceaan afloopt met een sisser. Voor mijn vrienden dan. In de grote brandhaard zijn al onvoorstelbaar veel slachtoffers te betreuren. Een inferno.
Eucalyptus en kruk, droog en 40+ .... een ontvlambare combinatie. De kans op natte voeten is hier groter dan die van een bosbrand, al is het maar omdat het bos in de directe omgeving dungezaaid is. Bovendien is de zomer hier de periode met de meeste neerslag. Zou ik vorig jaar niet bedacht hebben. Dit jaar is het maar al te duidelijk.
In het voorjaar fikt het hier overal als de bermen, wilde weiden en rietvelden worden platgebrand. Soms een imposant gezicht vooral tegen de avond als de vuurlinie zich over een hele heuvel uitstrekt. Hopen dat het daarachter, bijna aan de Atlantische oceaan afloopt met een sisser. Voor mijn vrienden dan. In de grote brandhaard zijn al onvoorstelbaar veel slachtoffers te betreuren. Een inferno.
Ombuigen
Hoe de zinnen te verzetten?? Koken? Klussen? Lezen? Wat gaat het wezen? Alle drie? Een lekkere bamie? Ik denk dat dat het best denkbare idee voor vandaag is. Kan ik ondertussen met de afwas aan de slag. Mocht ik willen. Zou wel prettig zijn. Routines, houvast in rumoerige tijden.
Uitrekken
Regen. Kan ik zeggen, dat het weer me aanvoelt of toont het net een volledig gebrek aan compassie, om het eens op z'n Belgisch te zeggen. Ik heb geen behoefte aan meetreurders. Daar schiet ik weinig mee op. Aub ook geen "Kom op, het komt allemaal weer goed"-types. Die nog minder zelfs. Gewoon mensen, die met hun eigen sores bezig zijn en een moment hebben, mocht ik daar de behoefte toe voelen.
Iemand die het mantelen ff overneemt en me op tijd een seintje geeft als het 'zover' is. Duurt dat langer dan een paar dagen, dan neem ik het wel weer over. Maar ff wat afstand zou prettig zijn. Dat kan ik al met het gewone dagelijkse gerommel hebben. Neem de vrijdag, een verademing, rustpunt, bijtanker, etc. Eén van de vele punten waarop Mariana en ik elkaars tegengestelden zijn. Voor haar bijna een nachtmerrie, voor mij bijna een levensnoodzaak. Maar daarover misschien een andere keer meer.
Al dat gemantel... Het gaat niet om het werk. Wat zoveel gewicht in de schaal legt is het overheersende effect van het ermee bezig (moeten) zijn. En dan is dit 'nog maar' een hond. Iemand dat 24-uur per dag aandoen, omdat ie toevallig familie is, slaat nergens op. Heb ik altijd al gevonden. Hand- en spandiensten, oké, echte zorg, nee! Vroeger normaal, hier nu nog steeds. Degene die in het ouderlijk huis blijft wonen (genot?!) krijgt de zorg voor de ouder(s) erbij. Ouderlijke bemoeizucht tot aan je zeventigste als je pech hebt. Gelukkig is Sammy geen ouder, het maakt de aandacht die hij ongewild opeist niet minder.
Iemand die het mantelen ff overneemt en me op tijd een seintje geeft als het 'zover' is. Duurt dat langer dan een paar dagen, dan neem ik het wel weer over. Maar ff wat afstand zou prettig zijn. Dat kan ik al met het gewone dagelijkse gerommel hebben. Neem de vrijdag, een verademing, rustpunt, bijtanker, etc. Eén van de vele punten waarop Mariana en ik elkaars tegengestelden zijn. Voor haar bijna een nachtmerrie, voor mij bijna een levensnoodzaak. Maar daarover misschien een andere keer meer.
Al dat gemantel... Het gaat niet om het werk. Wat zoveel gewicht in de schaal legt is het overheersende effect van het ermee bezig (moeten) zijn. En dan is dit 'nog maar' een hond. Iemand dat 24-uur per dag aandoen, omdat ie toevallig familie is, slaat nergens op. Heb ik altijd al gevonden. Hand- en spandiensten, oké, echte zorg, nee! Vroeger normaal, hier nu nog steeds. Degene die in het ouderlijk huis blijft wonen (genot?!) krijgt de zorg voor de ouder(s) erbij. Ouderlijke bemoeizucht tot aan je zeventigste als je pech hebt. Gelukkig is Sammy geen ouder, het maakt de aandacht die hij ongewild opeist niet minder.
Rustdag?
Vorig week zondag:
"De tuin glipt me uit de handen, als ik niet oppas. Het negatieve krijgt de overhand. Actie, activiteit is gewenst."
Vandaag:
"Zenuwachtig wakker. Waarom?
Het is laat. Half negen. En akelig stil.
Mistig hoofd. Drukke darmen. Moe.
Uitzichtsloos. Zinloos. Hopeloos.
Zondagmorgen.
Sammy, Katrien en dan ik. Wordt dat de volgorde?
Stijf. Onwillige rug. Benen van lood.
De Koekoek in de verte.
Het leven op z'n smalst.
Aarzelend begin. Confronterend.
Ik, verloren in mezelf."
Ondanks een hoop activiteit kan ik niet zeggen, dat het de goede kant opgaat. Weinig stimulerende ondersteuning. Sammy gaat weer tekeer en Katrien ligt er -zoals altijd- voor lijk bij. Gisteravond laat kwam de dierenarts nog langs. Ruim na negenen is ook na zessen natuurlijk. Helaas was Mariana net weg en geen fatsoenlijk gesprek mogelijk. Vitamine-injecties gezet. Vandaag komt ie weer. Drie dagen gaat ie dat doen, als ik goed begrepen heb. Moet dat werken? Wat vitamines na ruim twee weken bewegingsloos liggen? Wat er alleen al aan spiermassa is verdwenen.
Vanavond zal Mariana erbij zijn en dan wil ik antwoord op drie vragen. Denkt ie werkelijk dat dit gaat werken? Zo ja, hoelang gaat dat duren en wanneer zouden de eerste resultaten zichtbaar moeten zijn? En dan graag 3 concrete antwoorden en geen misschien, mogelijk en een hoop ge-maar.
"De tuin glipt me uit de handen, als ik niet oppas. Het negatieve krijgt de overhand. Actie, activiteit is gewenst."
Vandaag:
"Zenuwachtig wakker. Waarom?
Het is laat. Half negen. En akelig stil.
Mistig hoofd. Drukke darmen. Moe.
Uitzichtsloos. Zinloos. Hopeloos.
Zondagmorgen.
Sammy, Katrien en dan ik. Wordt dat de volgorde?
Stijf. Onwillige rug. Benen van lood.
De Koekoek in de verte.
Het leven op z'n smalst.
Aarzelend begin. Confronterend.
Ik, verloren in mezelf."
Ondanks een hoop activiteit kan ik niet zeggen, dat het de goede kant opgaat. Weinig stimulerende ondersteuning. Sammy gaat weer tekeer en Katrien ligt er -zoals altijd- voor lijk bij. Gisteravond laat kwam de dierenarts nog langs. Ruim na negenen is ook na zessen natuurlijk. Helaas was Mariana net weg en geen fatsoenlijk gesprek mogelijk. Vitamine-injecties gezet. Vandaag komt ie weer. Drie dagen gaat ie dat doen, als ik goed begrepen heb. Moet dat werken? Wat vitamines na ruim twee weken bewegingsloos liggen? Wat er alleen al aan spiermassa is verdwenen.
Vanavond zal Mariana erbij zijn en dan wil ik antwoord op drie vragen. Denkt ie werkelijk dat dit gaat werken? Zo ja, hoelang gaat dat duren en wanneer zouden de eerste resultaten zichtbaar moeten zijn? En dan graag 3 concrete antwoorden en geen misschien, mogelijk en een hoop ge-maar.
zaterdag 17 juni 2017
Zwalken
Twee aftakelende trouwe honden op een regenachtige dag. Er zijn stimulerendere combi's denkbaar. Nog wel iets gedaan, maar ik merk dat ik moeite heb om mijn hoofd erbij te houden. Dierenarts zou na zessen komen. Het is inmiddels na zevenen. Waar houdt 'na zessen' op? Middernacht? Of had ie er normaal gesproken al moeten zijn geweest. Ik ben meer voor de 'normaal gesproken' zienswijze.
Een overzichtelijke termijn van een paar dagen, max een week waarin zichtbare verbetering moet optreden, is de enige reden, die me nog van een afscheid op korte termijn zou kunnen laten afzien. Sammy zie ik niet meer opknappen. Hij draait zich een beetje met zijn voorpoten in de rondte over de vloer. Het kalmeringsmiddel is blijkbaar uitgewerkt. Katrien komt er misschien nog een keer bovenop. Ik heb haar zien terugkomen binnen 1 à 2 dagen. Zo ja, dan krijgt ze respijt tot de volgende 'aanval'.
Hoewel 'samen' wel wat heeft, is twee tegelijkertijd misschien wat teveel van het goede. Anderzijds heb je het wel direct gehad. Geen herhaling in een paar weken of mndn. Ik wik en ik weeg.
Een overzichtelijke termijn van een paar dagen, max een week waarin zichtbare verbetering moet optreden, is de enige reden, die me nog van een afscheid op korte termijn zou kunnen laten afzien. Sammy zie ik niet meer opknappen. Hij draait zich een beetje met zijn voorpoten in de rondte over de vloer. Het kalmeringsmiddel is blijkbaar uitgewerkt. Katrien komt er misschien nog een keer bovenop. Ik heb haar zien terugkomen binnen 1 à 2 dagen. Zo ja, dan krijgt ze respijt tot de volgende 'aanval'.
Hoewel 'samen' wel wat heeft, is twee tegelijkertijd misschien wat teveel van het goede. Anderzijds heb je het wel direct gehad. Geen herhaling in een paar weken of mndn. Ik wik en ik weeg.
Overwegen
Zelfde leeftijd, zelfde nest, zelfde afscheid? Katrien komt vanochtend niet meer omhoog op haar achterpoten. Nu heeft Katrien daar jaren geleden al eens last van gehad, maar frappant mag het wel heten. Het maakt de situatie er niet eenvoudiger op of misschien net wel. Dan maar allebei een handje helpen bij de overgang naar de eeuwigheid? Wat we bij Sammy te langzaam zijn, zijn we dan bij Katrien te snel. Maar maakt het zoveel uit?
D'r is een hoop door mijn hoofd gegaan de afgelopen 2 weken. Leeftijd bij honden hangt oa van de grootte af. Ieder ras heeft daarbij grotere en kleinere varianten. Sammy en Katrien horen bij de grote jongens wat de Beaucerons betreft. Die 15,5 jaar die ik ergens op het internet ben tegengekomen zal dus wel voor een exemplaar van de mindere schofthoogte zijn geweest. Maar stel niet, dan zouden S en K in het theoretische geval nog een levensverwachting hebben van 10-12 mndn. Wat mag, moet je met het oog op die mogelijke levensverwachting nog aan de honden sleutelen?
Het gaat niet om een pilletje meer of minder, maar als het hernia's zijn betekent dat röntgenfoto's met contrastvloeistof, dus verplaatsing van onwillige massa's van om en nabij de 45 kg naar Sibiu. Vervolgens zou Katrien er misschien afkomen met rust en medicatie (minimaal 6 weken) en Sammy moet dan ws onder het mes. Dichterbij de 15 dan 14 jaar en dan onder volledige narcose voor een ingewikkelde ruggewerveloperatie, zo de dierenarts daar al toe in staat is en niet naar specialistische hulp gezocht moet worden. Vervolgens de revalidatie. Dat is al één onmogelijkheid. De tweede is Katrien's rust. Wat betekent rust voor een hond, die al mndn nauwelijks meer loopt dan enige tientallen meters per dag?? En dat alles, terwijl ze naar mijn gevoel beiden allang in blessuretijd vertoeven.
D'r is een hoop door mijn hoofd gegaan de afgelopen 2 weken. Leeftijd bij honden hangt oa van de grootte af. Ieder ras heeft daarbij grotere en kleinere varianten. Sammy en Katrien horen bij de grote jongens wat de Beaucerons betreft. Die 15,5 jaar die ik ergens op het internet ben tegengekomen zal dus wel voor een exemplaar van de mindere schofthoogte zijn geweest. Maar stel niet, dan zouden S en K in het theoretische geval nog een levensverwachting hebben van 10-12 mndn. Wat mag, moet je met het oog op die mogelijke levensverwachting nog aan de honden sleutelen?
Het gaat niet om een pilletje meer of minder, maar als het hernia's zijn betekent dat röntgenfoto's met contrastvloeistof, dus verplaatsing van onwillige massa's van om en nabij de 45 kg naar Sibiu. Vervolgens zou Katrien er misschien afkomen met rust en medicatie (minimaal 6 weken) en Sammy moet dan ws onder het mes. Dichterbij de 15 dan 14 jaar en dan onder volledige narcose voor een ingewikkelde ruggewerveloperatie, zo de dierenarts daar al toe in staat is en niet naar specialistische hulp gezocht moet worden. Vervolgens de revalidatie. Dat is al één onmogelijkheid. De tweede is Katrien's rust. Wat betekent rust voor een hond, die al mndn nauwelijks meer loopt dan enige tientallen meters per dag?? En dat alles, terwijl ze naar mijn gevoel beiden allang in blessuretijd vertoeven.
Gedub
Heb je je eindelijk door een beslissing heen gewerkt, kun je weer opnieuw beginnen met wikken en wegen. Niet handig. Ondertussen maakt Sammy weer meer lawaai. Begrijpelijk, maar erg storend. Maar goed, daar komen we wel overheen. Maar wat gaat hier de komende dagen wel of niet gebeuren??
vrijdag 16 juni 2017
Wachtwisseling
Nwe dierenarts, nieuwe ziens- cq denkwijzen, nieuw pogen ... Grrrr .... Daar gaan we weer. Voor mij hoeft Sammy niet onder de grond, maar lossen we iets op of stellen we iets uit? Hernia, vitaminen en kalmerende middelen. Steekhoudende verhalen bij elkaar breien is geen kunst. Maar wat als niet en indien dan wanneer? Dan verloopt het gesprek direct een stuk minder soepel.
Mariana is dan niet de juiste gesprekspartner cq. vertaler. Mariana ontkent nog net niet de dood, maar zal ook geen vinger uitsteken om aan het einde van een leven mee te werken. Hoop, hoop, hoop. Van de laatste naar de allerlaatste naar de aller-allerlaatste strohalm en zo verder. Zelfs als de dood haar voor een voldongen feit stelt, accepteert ze het nog niet. Het is, dat het werkelijk niet terug te draaien is, anders zou ze niet stoppen, voordat ze die switch voor elkaar had gekregen.
Weer denken dus. Weer de kaarten schudden. Weer zien of het überhaupt mogelijk is, afgezien van of het zin maakt, om te doen wat nu weer bedacht is. Sibiu ... met Sammy ... Wie gaat dat doen? .... en dan qua resultaat??? Wat gaat daar mee gebeuren? Wat gaat het zijn? Hoelang blijft je van de ene strohalm naar de andere springen? Hoelang sta ik dat gehop (nog) toe?
Mariana is dan niet de juiste gesprekspartner cq. vertaler. Mariana ontkent nog net niet de dood, maar zal ook geen vinger uitsteken om aan het einde van een leven mee te werken. Hoop, hoop, hoop. Van de laatste naar de allerlaatste naar de aller-allerlaatste strohalm en zo verder. Zelfs als de dood haar voor een voldongen feit stelt, accepteert ze het nog niet. Het is, dat het werkelijk niet terug te draaien is, anders zou ze niet stoppen, voordat ze die switch voor elkaar had gekregen.
Weer denken dus. Weer de kaarten schudden. Weer zien of het überhaupt mogelijk is, afgezien van of het zin maakt, om te doen wat nu weer bedacht is. Sibiu ... met Sammy ... Wie gaat dat doen? .... en dan qua resultaat??? Wat gaat daar mee gebeuren? Wat gaat het zijn? Hoelang blijft je van de ene strohalm naar de andere springen? Hoelang sta ik dat gehop (nog) toe?
Vies!
Al eens van gehoord? Ik ben het de afgelopen weken meermaals tegengekomen. Eerst dacht ik aan een geintje, maar mensen schijnen er serieus mee bezig te zijn: Pissebedden tegen hooikoorts. Niet om vasthouden of te vermalen tot een pasta, die je op je huid moet smeren. Nee, je moet ze eten! Om die stap te maken, moet je wel erg wanhopig zijn.
Blijkt niet te werken ook. Tenminste de werking wordt door mensen met kennis van zaken minimaal tot afwezig ingeschat. Je zult een handje van die kleine pré-historische monsters naar binnen hebben gewerkt en dan lezen, dat het ws voor niks is geweest. Mij zou spontaan alles terug komen.
Hoe kom je ertoe om een stel pissebedden te consumeren? Ik eet nog liever een sprinkhanen, al moet ik daar in concreto ook niet aan denken. Ook meelwormen kunnen me getolen worden. Hoe kom je op het idee om pissebedden tussen je kaken te vermalen, zonder dat daar enige reële onderbouwing voor bestaat. En zo ja, dan doe ze me aub in poedervorm in inslikbare capsules en ook dat alleen als het innemen van die capsules mijn laatste redding zou zijn.
Blijkt niet te werken ook. Tenminste de werking wordt door mensen met kennis van zaken minimaal tot afwezig ingeschat. Je zult een handje van die kleine pré-historische monsters naar binnen hebben gewerkt en dan lezen, dat het ws voor niks is geweest. Mij zou spontaan alles terug komen.
Hoe kom je ertoe om een stel pissebedden te consumeren? Ik eet nog liever een sprinkhanen, al moet ik daar in concreto ook niet aan denken. Ook meelwormen kunnen me getolen worden. Hoe kom je op het idee om pissebedden tussen je kaken te vermalen, zonder dat daar enige reële onderbouwing voor bestaat. En zo ja, dan doe ze me aub in poedervorm in inslikbare capsules en ook dat alleen als het innemen van die capsules mijn laatste redding zou zijn.
Afstand
Vandaag er zelf ff tussenuit geknepen. Afstand van Sammy's gepiep en de hele heisa van de situatie genomen. Vrijdag, dus Sibiu. Er moesten een paar dingen, dus uitvluchten genoeg. Dierenarts voor het voer van Prada, de aangepaste glasplaten ophalen, die van de week net niet pasten en wat kleine inkopen voor mijn ontbijt.
Behalve de noodzakelijkheden natuurlijk genoeg andere bezigheden om me aan over te geven. De stad staat inmiddels zomers vol met terrassen en ik had me op wat kijkuurtjes verheugd. Laat het nou, zelfs na ruim een half uur rondjes rijden, absoluut onmogelijk zijn om mijn auto ergens op een daarvoor bestemde plaats te parkeren. Andere plekken laat ik voorlopig maar buiten beschouwing na de prent voor fout-parkeren, die me laatste ten deel viel, maar nog steeds niet tot financiële consequenties heeft geleid.
Pieta Mica vol, de parkeerplaats voor Continental Forum vol, alle straten met parkeervakken vol en geen zin om een half uur te lopen van auto naar binnenstad. Het zijn de weken van het Theaterfestival, maar heeft dat ook midden op de dag zo zijn consequenties in de autotoestroom? Sibiu heeft gewoon een serieus autoprobleem. Parkeergarages hebben ze nog nooit van gehoord en Franser dan de Fransen parkeren ze het liefst naast de marktkraam, waar ze een kilo tomaten willen kopen. Andere keer beter.
Behalve de noodzakelijkheden natuurlijk genoeg andere bezigheden om me aan over te geven. De stad staat inmiddels zomers vol met terrassen en ik had me op wat kijkuurtjes verheugd. Laat het nou, zelfs na ruim een half uur rondjes rijden, absoluut onmogelijk zijn om mijn auto ergens op een daarvoor bestemde plaats te parkeren. Andere plekken laat ik voorlopig maar buiten beschouwing na de prent voor fout-parkeren, die me laatste ten deel viel, maar nog steeds niet tot financiële consequenties heeft geleid.
Pieta Mica vol, de parkeerplaats voor Continental Forum vol, alle straten met parkeervakken vol en geen zin om een half uur te lopen van auto naar binnenstad. Het zijn de weken van het Theaterfestival, maar heeft dat ook midden op de dag zo zijn consequenties in de autotoestroom? Sibiu heeft gewoon een serieus autoprobleem. Parkeergarages hebben ze nog nooit van gehoord en Franser dan de Fransen parkeren ze het liefst naast de marktkraam, waar ze een kilo tomaten willen kopen. Andere keer beter.
Gebrek
Gisteren een zwakke beurt van de lokale dierenarts. D'r was een afspraak voor behandeling van Sammy om een uur of een. Geen dierenarts gezien. Later ook niet. En niks gehoord ook. Bij telefonische navraag in de avond een wat geïrriteerde reactie "Dat hij andere dingen had te doen.". Tja, daar ga ik wel vanuit, want niet hier zoals afgesproken voor de injecties betekent elders en ws ook met andere bezigheden. Lulverhaal kortom.
Ik hou niet van voor nop wachten. Ik hou ook absoluut niet van mensen, die zich niet aan afspraken houden en nog minder van mensen, die te beroerd zijn om dat ff te melden, zeker bij de huidige overdaad aan communicatiemiddelen. Maar het meest kwalijke is, dat een hond met problemen blijkbaar iets is, wat je gewoon een keertje kunt overslaan. En blijkbaar is dat aan hem om te bepalen en dat nog zonder overleg ook. Dan verspeel je een hoop krediet. Zal 'm dat vast een keertje moeten uitleggen, want ik vrees, dat hij niet het idee heeft, dat hij iets raars gedaan heeft of doet.
Sammy zit dus inmiddels (vrijdagnamiddag) ruim 24 uur zonder pijnstillers. Het hees piepend geblaf is niet van de lucht. Vanavond kon hij ook niet en dan houdt wat mij betreft het verhaal een beetje op. Als je twee banen wilt combineren heeft dat consequenties, zeker als anderen van jouw bijdrage afhankelijk zijn. Dan loop je maar wat harder als het nodig is en anders beperk je je tot wat je fluitend aankunt.
Ik hou niet van voor nop wachten. Ik hou ook absoluut niet van mensen, die zich niet aan afspraken houden en nog minder van mensen, die te beroerd zijn om dat ff te melden, zeker bij de huidige overdaad aan communicatiemiddelen. Maar het meest kwalijke is, dat een hond met problemen blijkbaar iets is, wat je gewoon een keertje kunt overslaan. En blijkbaar is dat aan hem om te bepalen en dat nog zonder overleg ook. Dan verspeel je een hoop krediet. Zal 'm dat vast een keertje moeten uitleggen, want ik vrees, dat hij niet het idee heeft, dat hij iets raars gedaan heeft of doet.
Sammy zit dus inmiddels (vrijdagnamiddag) ruim 24 uur zonder pijnstillers. Het hees piepend geblaf is niet van de lucht. Vanavond kon hij ook niet en dan houdt wat mij betreft het verhaal een beetje op. Als je twee banen wilt combineren heeft dat consequenties, zeker als anderen van jouw bijdrage afhankelijk zijn. Dan loop je maar wat harder als het nodig is en anders beperk je je tot wat je fluitend aankunt.
donderdag 15 juni 2017
Voorbereiding
Kapot! Maar klaar. Nu die dierenarts en dan de knoop doorhakken. Simpel hè? Niet echt.
Gra(a)fwerk
Het graven is begonnen. De dierenarts laat het vandaag afweten. Net een nieuwe schep gekocht. Had er drie toen ik uit Frankrijk deze kant op kwam. De aannemer weet van niks, maar ik weet wel zeker, dat zijn werklui de scheppen in hun algemene gebruikspool van gereedschap hebben laten verdwijnen. Scheppen en kruiwagens zijn bij verbouwingen vogelvrij. Niet dat de rest van het gereedschap er ongeschonden vanaf komt. Spul blijft steevast buiten in de regen liggen en één keer toestemming geven voor gebruik betekent permissie voor altijd, zelfs als daar een winterpauze tussen zit. Maar zover als ik weet, is van de rest weinig verdwenen.
Maar het is niet de aannemer, waar ik mee bezig ben. Ik had gewoon een schep nodig en kon geen van mijn oorspronkelijke drie vinden. Dus de lokale middenstand weer blij gemaakt. Zowaar iets van redelijke kwaliteit kunnen vinden. Zometeen verder met het uitdiepen van Sammy's laatste rustplaats. Zou ik niet vanavond met sociale verplichtingen opgescheept zitten (dank Mariana's werk), had de dierenarts er vandaag een punt achter mogen zetten. Had ie wel moeten komen. Morgen is oké. Een kubieke meter uitgraven doe je tenslotte niet in een paar minuten. Maf gevoel trouwens, zo'n graf terwijl degene, waarvoor het bedoeld is, nog leeft. Volgens mij is alleen je eigen graf delven nog bizarrer.
Maar het is niet de aannemer, waar ik mee bezig ben. Ik had gewoon een schep nodig en kon geen van mijn oorspronkelijke drie vinden. Dus de lokale middenstand weer blij gemaakt. Zowaar iets van redelijke kwaliteit kunnen vinden. Zometeen verder met het uitdiepen van Sammy's laatste rustplaats. Zou ik niet vanavond met sociale verplichtingen opgescheept zitten (dank Mariana's werk), had de dierenarts er vandaag een punt achter mogen zetten. Had ie wel moeten komen. Morgen is oké. Een kubieke meter uitgraven doe je tenslotte niet in een paar minuten. Maf gevoel trouwens, zo'n graf terwijl degene, waarvoor het bedoeld is, nog leeft. Volgens mij is alleen je eigen graf delven nog bizarrer.
Eindspel
Het graven kan beginnen. Sammy's ogen tranen als hij naar me opkijkt. Is het verwachtingsvol? Waarom kan die persoon, die tot nog toe alles in mijn leven in goede banen heeft weten te leiden niet maken, dat ik weer op kan staan?? Je ziet het 'm bijna denken. Ik zie het in elk geval. De onmacht uitstralende ogen. Verwijde pupillen. Het schijnt op pijn te duiden. Ik denk meer aan machteloosheid. Hij kan in feite niks meer. In het wild zou hij binnen 2-3 dagen zijn gestorven aan vergiftiging door nierfalen bij gebrek aan water.
Was het een mens geweest lag hij inmiddels al de nodige dagen op de IC aan allerlei infusen. En omdat naar mijn idee alle organen naar behoren werken, kan zoiets een aardig tijdje duren. Bij enige vorm van uitzicht is dat niet verkeerd. Maar wat als het uitzichtsloos is? Met een mens in een dergelijke toestand zou je ws nog kunnen praten, de toestand delen, zaken op een rijtje zetten of het gewoon accepteren.
Maar nu? Sammy vindt de toestand overduidelijk lullig, vervelend, ws ook angstaanjagend en ik vind het lullig voor Sammy. Wat schieten we daar mee op? Geen ziekenhuisbed waarnaar ik 'm kan afschuiven. Klinkt lullig maar mantelen heeft zo z'n grenzen. Belangrijker is echter dat Sammy niet gemaakt is om permanent op een betonvloer te liggen met een onwillig achterlijf. Ook dat zie ik 'm denken en ik zie het 'm ook niet meer doen. Opstaan, bedoel ik dan.
Was het een mens geweest lag hij inmiddels al de nodige dagen op de IC aan allerlei infusen. En omdat naar mijn idee alle organen naar behoren werken, kan zoiets een aardig tijdje duren. Bij enige vorm van uitzicht is dat niet verkeerd. Maar wat als het uitzichtsloos is? Met een mens in een dergelijke toestand zou je ws nog kunnen praten, de toestand delen, zaken op een rijtje zetten of het gewoon accepteren.
Maar nu? Sammy vindt de toestand overduidelijk lullig, vervelend, ws ook angstaanjagend en ik vind het lullig voor Sammy. Wat schieten we daar mee op? Geen ziekenhuisbed waarnaar ik 'm kan afschuiven. Klinkt lullig maar mantelen heeft zo z'n grenzen. Belangrijker is echter dat Sammy niet gemaakt is om permanent op een betonvloer te liggen met een onwillig achterlijf. Ook dat zie ik 'm denken en ik zie het 'm ook niet meer doen. Opstaan, bedoel ik dan.
Denkstof
Als iets in mijn leven duidelijk is geworden is het wel, dat 'afzetten tegen' een stuk gemakkelijker is, dan realiseren wat je wil, zelfs als dat laatste 'niets doen' betreft. Maar was dat ook zo geweest, als ik al 'niets doend' was opgegroeid? Ik bedoel, is die neiging om vanalles te realiseren aangeboren of aangeleerd? Zet je je per definitie af tegen, waar je in opgroeit, of was dat enkel het geval, omdat het tegen mijn natuur inging?
Ik voel een onontwarbare kluwen aan vragen op me af komen. Doe maar niet. Kom over een paar mndn terug, als ik moeite heb om de lange winteravonden gevuld te krijgen. Niet nu. Niet vandaag. Geen uitvluchten. Er is werk te doen en dat moet gedaan worden. Het kan. En ik wil het. Al moet ik dat 'willen' wel aldoor bij de les houden.
Een beetje dwang kan geen kwaad. Doet goed zelfs, al denk ik dat het is, omdat het verplicht met vanalles bezig zijn d'r zolang en aanhoudend ingehamerd is en niet omdat het van nature een prettige gevoelbeleving oplevert. Kijk, kijk. Lukt het niet rechtsom dan proberen we het linksom. Oprotten had ik gezegd. Val me over een paar mndn lastig, dan zijn jullie van harte welkom, nu niet.
Ik voel een onontwarbare kluwen aan vragen op me af komen. Doe maar niet. Kom over een paar mndn terug, als ik moeite heb om de lange winteravonden gevuld te krijgen. Niet nu. Niet vandaag. Geen uitvluchten. Er is werk te doen en dat moet gedaan worden. Het kan. En ik wil het. Al moet ik dat 'willen' wel aldoor bij de les houden.
Een beetje dwang kan geen kwaad. Doet goed zelfs, al denk ik dat het is, omdat het verplicht met vanalles bezig zijn d'r zolang en aanhoudend ingehamerd is en niet omdat het van nature een prettige gevoelbeleving oplevert. Kijk, kijk. Lukt het niet rechtsom dan proberen we het linksom. Oprotten had ik gezegd. Val me over een paar mndn lastig, dan zijn jullie van harte welkom, nu niet.
Meevaller
Ontwaakt met de vrees dat mijn lijf vandaag het fatsoenlijk functioneren zou weigeren. Dat valt een uurtje of wat later gelukkig enorm mee. Beetje stijfjes aan de achterkant en een paar onwillige spieren en protesterende pezen in mijn armen. Geen reden voor een herstelpauze. Gewoon door vandaag. Stenen stapelen.
Het doet me denken aan Utrecht. Pallets vol bijzondere bakstenen kwamen daar uit de opengebroken vloeren (klein en deels geel) en neergehaald muren (plat en groot). Mn de vloer bleek uit meerdere lagen te bestaan. Tweemaal baksteen en een toplaag van cement/beton. Alles muv de toplaag netjes schoongemaakt en op pallets in de kelder opgeslagen. Ruimte zat tenslotte. Die zouden we ongetwijfeld nog gaan gebruiken. Wat er mee gebeurd is, mag joost weten. Vast verpatst door de ARM. Mee naar Frankrijk nemen was onzin. Dat is wel met de overgebleven vloerdelen gebeurd en die zijn hier weer tot een tafel verwerkt.
De herinnering aan Utrecht krijgt meer en meer romantische kantjes. Is dat de vertekening door de jaren heen of weet je na alle opgedane ervaring dingen beter op waarde te schatten. Achteraf. Daar heb je natuurlijk niet zoveel aan, maar daar aan de Gracht in Utrecht was zo verkeerd nog niet. Frankrijk leek beter en is dat niet geworden. Niet dat ik nu in Roemenië op de blaren zit. En hoe had mijn leven er uitgezien als we Utrecht niet hadden verlaten? Daar kun je een paar bomen over opzetten. Ander keertje.
Het doet me denken aan Utrecht. Pallets vol bijzondere bakstenen kwamen daar uit de opengebroken vloeren (klein en deels geel) en neergehaald muren (plat en groot). Mn de vloer bleek uit meerdere lagen te bestaan. Tweemaal baksteen en een toplaag van cement/beton. Alles muv de toplaag netjes schoongemaakt en op pallets in de kelder opgeslagen. Ruimte zat tenslotte. Die zouden we ongetwijfeld nog gaan gebruiken. Wat er mee gebeurd is, mag joost weten. Vast verpatst door de ARM. Mee naar Frankrijk nemen was onzin. Dat is wel met de overgebleven vloerdelen gebeurd en die zijn hier weer tot een tafel verwerkt.
De herinnering aan Utrecht krijgt meer en meer romantische kantjes. Is dat de vertekening door de jaren heen of weet je na alle opgedane ervaring dingen beter op waarde te schatten. Achteraf. Daar heb je natuurlijk niet zoveel aan, maar daar aan de Gracht in Utrecht was zo verkeerd nog niet. Frankrijk leek beter en is dat niet geworden. Niet dat ik nu in Roemenië op de blaren zit. En hoe had mijn leven er uitgezien als we Utrecht niet hadden verlaten? Daar kun je een paar bomen over opzetten. Ander keertje.
woensdag 14 juni 2017
Avondlijk
Rustig de dag uit laten klinken na de voorspelbare dip aan het eind van de middag. Zeker na een dag als vandaag met de inmiddels bijna ongekende fysieke inspanning, verbaast het me niks. Maandag tekeer gegaan met de bosmaaier en vandaag de ene kruiwagen onbruikbare baksteenrestanten na de andere naar buiten gereden. Ik snap werkelijk niet waarom de aannemer dit zootje niet direct met de rest van het puin heeft afgevoerd. Oké er zitten nog goede dwz bruikbare, oude stenen tussen, maar dat zal niet meer dan de helft zijn.
Gelukkig was er gauw iemand geïnteresseerd in het spul en hoef ik strak vrijwel niks definitief af te voeren. Scheelt weer en werkt hier bijna met alles zo. Vreemd is, dat ze bij dat soort overduidelijke zooi nog vragen of ze het mogen hebben. Doen ze bij de rozen van Mariana nooit, voordat ze ze uit de grond rukken. Het zullen vast andere mensen zijn.
Met een beetje goede wil en bijpassend weer zou het stuk morgenmiddag schoon kunnen zijn. Dan wordt het vrijdag graven. Zo masseer ik me de kant op waar niet aan te ontkomen valt. Alsof Sammy meeleest, begint hij net weer de piep-blaffen. Ja jongen, het leven heeft zo zijn eigen spelregels. Bevalt mij ook met regelmaat niet.
Gelukkig was er gauw iemand geïnteresseerd in het spul en hoef ik strak vrijwel niks definitief af te voeren. Scheelt weer en werkt hier bijna met alles zo. Vreemd is, dat ze bij dat soort overduidelijke zooi nog vragen of ze het mogen hebben. Doen ze bij de rozen van Mariana nooit, voordat ze ze uit de grond rukken. Het zullen vast andere mensen zijn.
Met een beetje goede wil en bijpassend weer zou het stuk morgenmiddag schoon kunnen zijn. Dan wordt het vrijdag graven. Zo masseer ik me de kant op waar niet aan te ontkomen valt. Alsof Sammy meeleest, begint hij net weer de piep-blaffen. Ja jongen, het leven heeft zo zijn eigen spelregels. Bevalt mij ook met regelmaat niet.
Gevoeligheden
Werken, zon, zweten en wind gaan niet samen. Een beetje op de tocht staan afzien. Ff gedacht dat het wel weer de leeftijd zou zijn, maar dat gegeven kun je niet alles in de schoenen schuiven. Het was gewoon de verkeerd combi. Òf niet werken (zweten), òf geen wind. Geen zin om de komende dagen iets grieperigs bovenop mijn allergie-perikelen te krijgen. Met die laatste heb ik genoeg uit te staan en net weer een beetje onder controle.
Maar, de grafplek heeft lucht gekregen en daar was het vandaag om te doen. Had liever nog wat uurtjes doorgewerkt, maar dat leek me niet verstandig. Morgen weer. Zoals altijd heeft ook vandaag weer een morgen. Zelfs morgen heeft een morgen. En overmorgen ook weer. Maar dan hoop ik de klus geklaard te hebben. Zou zelf nu nog iets kunnen doen. Ben ondertussen opgedroogd en minder windgevoelig. Heb ik daar nog zin in? Geloof van niet.
Waarom ook? Het is geen haastklus. Morgen of overmorgen maakt niet uit. Sammy loopt niet weg (...) en ik ben niemand van langgerekte afscheids. Dat vereist rust en timing. Sammy heeft daar niet zoveel inspraak in, dat geef ik toe, maar ik probeer zoveel mogelijk rekening te houden met wat ik hem zie doen en/of laten. Als het echt zover is, is het weekend een mooi moment.
Maar, de grafplek heeft lucht gekregen en daar was het vandaag om te doen. Had liever nog wat uurtjes doorgewerkt, maar dat leek me niet verstandig. Morgen weer. Zoals altijd heeft ook vandaag weer een morgen. Zelfs morgen heeft een morgen. En overmorgen ook weer. Maar dan hoop ik de klus geklaard te hebben. Zou zelf nu nog iets kunnen doen. Ben ondertussen opgedroogd en minder windgevoelig. Heb ik daar nog zin in? Geloof van niet.
Waarom ook? Het is geen haastklus. Morgen of overmorgen maakt niet uit. Sammy loopt niet weg (...) en ik ben niemand van langgerekte afscheids. Dat vereist rust en timing. Sammy heeft daar niet zoveel inspraak in, dat geef ik toe, maar ik probeer zoveel mogelijk rekening te houden met wat ik hem zie doen en/of laten. Als het echt zover is, is het weekend een mooi moment.
Aftellen
Wat een zooi en wat ergerlijk, dat je in feite de rommel van de aannemer staat op te ruimen. Maar soit, bezig. Sammy krijgt zeker nog twee dagen respijt. Voor ik de zooi uitgesorteerd en aan de kant heb is het morgenavond en dan moet het spitten nog beginnen.
Heb ik me er al bij neergelegd? Nee. Ik besef wel terdege, dat ik met Sammy aan een limiet zit. De dierenarts had het over een verlamming vanwege iets (beklemming?) in de nek/hoofd of heupen. Nu kun je een heel onderzoekstraject in gaan. Jaren geleden met een van de eerste honden, die beide voortijdig in een epilepsie-aanval zijn gebleven, helemaal naar Parijs geweest voor een hersenenscan. Heeft niks opgeleverd qua diagnose en uiteindelijk ook de voortijdige dood niet kunnen voorkomen. Maar die hond was net twee en geen 14,5 jaar.
Afgezien van het omslachtig heen en weer slepen van een hond, die niet op zijn (achter)poten kan staan, waar praten we over? Nog zes mndn? Meer niet uit te sluiten, minder waarschijnlijker. Ja, hij kijkt je nog steeds met die verdomd trouwe ogen aan en is blij als hij aangehaald wordt. Zijn actieradius is echter gekrompen tot 1 à 2 vierkante meter. Ik zou 'm luiers kunnen omdoen. En dan nog 6 mnd of misschien meer? Ik denk niet, dat we dat elkaar moeten aandoen.
Heb ik me er al bij neergelegd? Nee. Ik besef wel terdege, dat ik met Sammy aan een limiet zit. De dierenarts had het over een verlamming vanwege iets (beklemming?) in de nek/hoofd of heupen. Nu kun je een heel onderzoekstraject in gaan. Jaren geleden met een van de eerste honden, die beide voortijdig in een epilepsie-aanval zijn gebleven, helemaal naar Parijs geweest voor een hersenenscan. Heeft niks opgeleverd qua diagnose en uiteindelijk ook de voortijdige dood niet kunnen voorkomen. Maar die hond was net twee en geen 14,5 jaar.
Afgezien van het omslachtig heen en weer slepen van een hond, die niet op zijn (achter)poten kan staan, waar praten we over? Nog zes mndn? Meer niet uit te sluiten, minder waarschijnlijker. Ja, hij kijkt je nog steeds met die verdomd trouwe ogen aan en is blij als hij aangehaald wordt. Zijn actieradius is echter gekrompen tot 1 à 2 vierkante meter. Ik zou 'm luiers kunnen omdoen. En dan nog 6 mnd of misschien meer? Ik denk niet, dat we dat elkaar moeten aandoen.
Beslissen
De dag van de waarheid? Ik twijfel. Het is geen éénduidig slechte situatie. Er is pijn/onvermogen maar ook een hoop normaliteit. Het niet meer op kunnen slaan is het breekpunt. Hoelang laat ik Sammy de betonvloer ongecontroleerd vervuilen. Gaat die lucht er ooit nog eens uit of krijgen we straks als de vloerverwarming aangezet wordt de confrontatie met een indringende zeiklucht??
Ik sla een zijweg in. Het gaat om opstaan of niet opstaan. Gaat ie dat nog voor elkaar krijgen? Is het überhaupt nog mogelijk? De dierenarts is er niet echt een hulp in. Deels natuurlijk weer de taalbarrière maar ook terughoudende voorzichtigheid. Hij houdt zich erg op de vlakte. Hij is gelukkig niet misplaatst enthousiast, maar zegt ook niks in de trant van "Volgens mij wordt het niks meer." Hij laat het wijselijk op mijn bordje liggen.
Ik denk, dat ik maar eens begin met het vrijmaken en uitgraven van de begraafplek. Een mens blijft hopen. Als ik me daarop richt, ligt hij volgende mnd nog te piepen. Er is altijd wel ergens een teken(tje), dat maakt, dat je tegen beter weten blijft hopen op een soort wonder. Ik zie dat wonder er niet van komen. Ik zal 'm vandaag nog een paar keer op de poten proberen te krijgen en zoniet dan blijft enkel afscheid nemen over.
Ik sla een zijweg in. Het gaat om opstaan of niet opstaan. Gaat ie dat nog voor elkaar krijgen? Is het überhaupt nog mogelijk? De dierenarts is er niet echt een hulp in. Deels natuurlijk weer de taalbarrière maar ook terughoudende voorzichtigheid. Hij houdt zich erg op de vlakte. Hij is gelukkig niet misplaatst enthousiast, maar zegt ook niks in de trant van "Volgens mij wordt het niks meer." Hij laat het wijselijk op mijn bordje liggen.
Ik denk, dat ik maar eens begin met het vrijmaken en uitgraven van de begraafplek. Een mens blijft hopen. Als ik me daarop richt, ligt hij volgende mnd nog te piepen. Er is altijd wel ergens een teken(tje), dat maakt, dat je tegen beter weten blijft hopen op een soort wonder. Ik zie dat wonder er niet van komen. Ik zal 'm vandaag nog een paar keer op de poten proberen te krijgen en zoniet dan blijft enkel afscheid nemen over.
dinsdag 13 juni 2017
Verloop
Hahahaha.... de vrolijke noot niet vergeten. Het zou bijna tussen het dagelijkse geweld verloren gaan. Wachten, koken, eten, krantlezen en bezig met stervensbegeleiding. Aan het eind van de middag mezelf een koele witte wijn gegund, ik was er aan toe, en genoten van een wederom denderend onweer. Hoefde ik mooi niet de tuin in. Dat had natuurlijk eerder kunnen gebeuren en dan was prompt alle werk voor nop geweest. Alles behalve het maaien dan, maar net daar wilde ik me pas in de avond aan overgeven.
Leven is een ingewikkeld spel met een onoverzichtelijke berg aan mogelijkheden. Vaak is dat leuk en lekker. Soms kan ik het hardgrondig vervloeken. Vandaag zit het er tussen in. Een dag wachtend beginnen is 'killing'. De voldoening vanwege de vervulling de afmaker. De beloning. Absoluut geen stimulans. Het spontane onderuitzakken. Gedaan. Volgehouden. Knap. Nu mogen de teugels los.
En dat voorspelt natuurlijk weinig goeds. Het lezen van de krant valt dan best nog mee. Al zeg ik het zelf. Maar geen getuin dus. Dat is voor morgen. Altijd morgen. Morgen is de hoop van vandaag, de opstap naar overmorgen, de wens naar vooruitgang, de wil naar meer. Best veel gevraagd van zoiets simpels als de volgende dag.
Leven is een ingewikkeld spel met een onoverzichtelijke berg aan mogelijkheden. Vaak is dat leuk en lekker. Soms kan ik het hardgrondig vervloeken. Vandaag zit het er tussen in. Een dag wachtend beginnen is 'killing'. De voldoening vanwege de vervulling de afmaker. De beloning. Absoluut geen stimulans. Het spontane onderuitzakken. Gedaan. Volgehouden. Knap. Nu mogen de teugels los.
En dat voorspelt natuurlijk weinig goeds. Het lezen van de krant valt dan best nog mee. Al zeg ik het zelf. Maar geen getuin dus. Dat is voor morgen. Altijd morgen. Morgen is de hoop van vandaag, de opstap naar overmorgen, de wens naar vooruitgang, de wil naar meer. Best veel gevraagd van zoiets simpels als de volgende dag.
Bezorgd
Wachten. Het is niet aan mij besteed. Alleen in het ziekenhuis gaat het me goed af .... als het mezelf betreft. Maar wachten op een leverantie, die 2 weken geleden binnen 24-48 uur geleverd zou worden, is meer dan irritant. Na een hoop gedoe en onduidelijke mailtjes van de webshop, kwam gisteren de mededeling, dat het spul vandaag geleverd zou worden. Natuurlijk wijzen webshop en bezorgdienst naar elkaar als je vrgt naar de oorzaak.
Maar ook vandaag werkt het niet echt. 'Vandaag' is een redelijk rekkelijk begrip, namelijk ongeveer 12 uur rekruimte. Niet voor twaalven of na twaalven en al helemaal niet tussen 9 en 10 of tussen 15 en 16 of zoiets. Na twee weken er mee bezig zijn vandaag maar niet moeilijk gedaan en mezelf bezig gehouden in afwachting van. Ondertussen werd de ketel opgestookt voor het geval ik vandaag voor nop had zitten duimen draaien. Gelukkig kon die ketel na eenen van het vuur. Pakketje afgeleverd, alle partijen meer of minder tevreden en de volgende keer graag beter.
Nu nog achter die irritante mailtjes van de webshop aan. Iedere dag minimaal één keer op twee verschillende manieren proberen mij te verleiden tot een volgende aankoop. De ene met een korting van 7% en geldigheid van 1 dag, de ander 5% korting en een geldigheid van 10 dagen. Als je dat nou iedere dag weer doet en dat dus al iets van twee weken lang, dan is het behalve irritant ook bijna komisch. Hou op met die flauwekul.
Maar ook vandaag werkt het niet echt. 'Vandaag' is een redelijk rekkelijk begrip, namelijk ongeveer 12 uur rekruimte. Niet voor twaalven of na twaalven en al helemaal niet tussen 9 en 10 of tussen 15 en 16 of zoiets. Na twee weken er mee bezig zijn vandaag maar niet moeilijk gedaan en mezelf bezig gehouden in afwachting van. Ondertussen werd de ketel opgestookt voor het geval ik vandaag voor nop had zitten duimen draaien. Gelukkig kon die ketel na eenen van het vuur. Pakketje afgeleverd, alle partijen meer of minder tevreden en de volgende keer graag beter.
Nu nog achter die irritante mailtjes van de webshop aan. Iedere dag minimaal één keer op twee verschillende manieren proberen mij te verleiden tot een volgende aankoop. De ene met een korting van 7% en geldigheid van 1 dag, de ander 5% korting en een geldigheid van 10 dagen. Als je dat nou iedere dag weer doet en dat dus al iets van twee weken lang, dan is het behalve irritant ook bijna komisch. Hou op met die flauwekul.
Dodelijk?
Gaat het jankerig hese geblaf uiteindelijk beslissen over Sammy's lot? Hij ligt nou iets van twee weken. Al zou ie willen, volgens mij moet hij zo stijfgelegen zijn, dat opstaan -zelf pijnvrij- zo goed als onmogelijk is. Straks (weereens) zien of ie geholpen wil worden of dan weer duidelijk te kennen geeft, dat ik van hem af moet blijven. Vandaag nog een laatste spuit met voor de mens bedoelde medicatie en dan is alles gedaan wat in redelijkheid gedaan kon worden. Morgen dus de dag waarop zijn knoop doorgehakt gaat worden?
Het zal niet makkelijk zijn, maar wat is leven, als je een beetje doelloos op de betonvloer, want hij beweegt zich steeds weer van de deken af, ligt te liggen. Een mens zou ik in dat geval aan de morfine brengen en de dosis opvoeren. Kalm wegglijden. Voor mij hoeft de persoon zelf dat niet te weten. Mag je niet hardop zeggen, want dan valt meer dan de helft, van wat zich de beschaafde wereld noemt, over me heen.
Het leven heeft iets heiligs gekregen. Je mag er alles meedoen maar niet beëindigen. Men is feller op het onderwerp orgaandonor dan bij het recht op levensbeëindiging. Zoals er kinderen zijn die niet meer snappen dat melk van de koe komt, hebben we straks mensen, die niet meer beseffen, dat de dood onvermijdelijk is. Dan ga je 'alleen' nog maar het hoekje om, als je verkeerd leeft of de verkeerde arts treft.
Het zal niet makkelijk zijn, maar wat is leven, als je een beetje doelloos op de betonvloer, want hij beweegt zich steeds weer van de deken af, ligt te liggen. Een mens zou ik in dat geval aan de morfine brengen en de dosis opvoeren. Kalm wegglijden. Voor mij hoeft de persoon zelf dat niet te weten. Mag je niet hardop zeggen, want dan valt meer dan de helft, van wat zich de beschaafde wereld noemt, over me heen.
Het leven heeft iets heiligs gekregen. Je mag er alles meedoen maar niet beëindigen. Men is feller op het onderwerp orgaandonor dan bij het recht op levensbeëindiging. Zoals er kinderen zijn die niet meer snappen dat melk van de koe komt, hebben we straks mensen, die niet meer beseffen, dat de dood onvermijdelijk is. Dan ga je 'alleen' nog maar het hoekje om, als je verkeerd leeft of de verkeerde arts treft.
Mutsig
Wat is men tegenwoordig druk met het berispen (netjes gezegd) van anderen vanwege persoonlijke overgevoeligheden gepresenteerd als hèt morele gelijk. Vandaag Holman weer en die man is niet voor het eerst de kop van jut voor wat een ander enige weken geleden benoemde als 'de gleuvenbrigade'. Zeikerige vrouwmensen, die zichzelf als draagsters van het huidige feminisme zien, met buitengewoon lange tenen, een zorgvuldig zelfgeschapen werkelijkheid en het idee dat ze voor anderen kunnen bepalen wat wel mag en wat niet. Is eigenlijk altijd al zo geweest in die hoek, maar de vele ventilatiemogelijkheden bieden meer, veel meer podiumruimte dan voorheen.
Dat de hele tijd elkaar de maat nemen loopt een beetje de spuigaten uit. Nu doen dat zeker niet alleen vrouwen, maar hun aandeel is zachtgezegd oververtegenwoordigd. Mn de betergesitueerde en hogeropgeleide versies. Hebben ws niets beters te doen. Je mag alles zeggen natuurlijk, maar dat 'maar' dat net zo natuurlijk overal bij te bedenken is, krijgt langzaam meer gewicht dan goed is.
Vrijheid van meningsuiting en verplichte zelfcensuur. Het soort zelfcensuur dat steeds meer van dat 'zelf' kwijt raakt. Als je niemand meer op de tenen mag staan of voor de kop stoten, dan dringt de rubbertegelmentaliteit van de peuterspeelplaats door tot het speelveld van de volwassenen. Kan misschien ook niet anders, omdat het stilaan de generaties zijn, die in diezelfde beschermde rubbertegelwereld het contact met de werkelijkheid hebben verloren, die zich nu roeren in de media. Foutje maken kan, maar pijn mag het niet doen.
Dat de hele tijd elkaar de maat nemen loopt een beetje de spuigaten uit. Nu doen dat zeker niet alleen vrouwen, maar hun aandeel is zachtgezegd oververtegenwoordigd. Mn de betergesitueerde en hogeropgeleide versies. Hebben ws niets beters te doen. Je mag alles zeggen natuurlijk, maar dat 'maar' dat net zo natuurlijk overal bij te bedenken is, krijgt langzaam meer gewicht dan goed is.
Vrijheid van meningsuiting en verplichte zelfcensuur. Het soort zelfcensuur dat steeds meer van dat 'zelf' kwijt raakt. Als je niemand meer op de tenen mag staan of voor de kop stoten, dan dringt de rubbertegelmentaliteit van de peuterspeelplaats door tot het speelveld van de volwassenen. Kan misschien ook niet anders, omdat het stilaan de generaties zijn, die in diezelfde beschermde rubbertegelwereld het contact met de werkelijkheid hebben verloren, die zich nu roeren in de media. Foutje maken kan, maar pijn mag het niet doen.
maandag 12 juni 2017
Richting?
Geen verkeerde maandag. Als dit het visitekaartje voor deze week is, gaan we straks jubelen. Zo dadelijk de was ophangen (Het is maandag tenslotte) en me een uitgebreide douche gunnen. En dan heb ik het helemaal gehad en verdiend ook. Morgen verder. Zonder afspraken. Geen derden om me heen. Lekker naar eigen inzicht. Geen beren of bergen op de weg. De trein op de rails. Wat kan mis gaan? Welk noodlot loop ik onbedoeld te tarten?
Inventariseren
De stap naar de tuin gewaagd. Behalve dat de weg er naartoe vanwege Prada een weinig uitnodigende hindersbaan is geworden, was het natuurlijk ook ff afwachten wat het noodweer van de tuin had gemaakt. Nou, dat laatste viel nogal mee. Het onkruid komt inmiddels deels tot schouderhoogte, een deel van de tomatenplanten is kromgegroeid en de nieuw gezaaide bonen zijn verrot. Met bonen heb ik geen geluk.
Het totaalplaatje deed me niet stante pede omkeren. Dat was al iets. Bezig met het fatsoeneren van de tomatenplanten constateerde ik zelfs de neiging om er weer wat moois van te maken. Van de tuin wel te verstaan, niet alleen van de tomaten. Kortom de tuin trok meer dan ie afstootte. Da's prettig. Een aantal vaste elementen in mijn leven, die zonder dwang volgehouden kunnen worden, lijkt me een stimulerende drijfveer om ook de mindere zaken aan te pakken en mee te nemen. Blog en dus ws de tuin. Wat wordt de derde 'im Bunde'?
Het totaalplaatje deed me niet stante pede omkeren. Dat was al iets. Bezig met het fatsoeneren van de tomatenplanten constateerde ik zelfs de neiging om er weer wat moois van te maken. Van de tuin wel te verstaan, niet alleen van de tomaten. Kortom de tuin trok meer dan ie afstootte. Da's prettig. Een aantal vaste elementen in mijn leven, die zonder dwang volgehouden kunnen worden, lijkt me een stimulerende drijfveer om ook de mindere zaken aan te pakken en mee te nemen. Blog en dus ws de tuin. Wat wordt de derde 'im Bunde'?
Detaileren
Een dagdeel passen, meten, boren en schroeven en de legplekken in de badkamer zijn geregeld. Ziet eruit alsof het er altijd al gezeten heeft. Goede keuze kortom. Jammergenoeg ook weer een kleine meetfout. Precies daar waar het nauw luistert, anders was het aan de aandacht ontglipt. Het zijn maar mm's en ook nog maar een paar, maar muren verzet je niet zomaar. Gelukkig kan het bijgeslepen worden en zijn de bevestigingspunten wel geplaats. Over een paar dagen de glasplaten ophalen en d'rin schuiven. Denk dat me dat wel lukt.
De grote effecten van de afwerking zit 'm in kleine dingen. We zijn er nog niet helemaal maar het zwaartepunt kan nu doorgeschoven worden naar de slaapkamer. Met al die gordijnen valt er weinig meer op te hangen. Iets met lampen nog en het hoofdeind van het bed multi-mediaal functioneel maken. Als dat gebeurd is, zijn er geen redenen meer te bedenken om nièt met mijn eigen kamer aan de slag te gaan.
De grote effecten van de afwerking zit 'm in kleine dingen. We zijn er nog niet helemaal maar het zwaartepunt kan nu doorgeschoven worden naar de slaapkamer. Met al die gordijnen valt er weinig meer op te hangen. Iets met lampen nog en het hoofdeind van het bed multi-mediaal functioneel maken. Als dat gebeurd is, zijn er geen redenen meer te bedenken om nièt met mijn eigen kamer aan de slag te gaan.
Vruchtbaar
Hoppa, de volgende zes zijn in de maak. Zes mndn na de vorige worp is moeders weer loops als een teef. ('Als een reu' zou pas bijzonder zijn). Ze laat het zich welgevallen al de aandacht van de mannetjes. Zes heb ik tot op heden geteld en d'r zijn nog wel wat dagen te gaan. Bestaat er zoiets als een morning-after-pil voor honden? Weer zes van die opdondertjes is wel leuk maar niet handig. Niet voor moeders, niet voor mij en niet voor de hondenpopulatie in het dorp. Vraag me af hoeveel van de vorige zes nog in leven zijn. Twee weet ik zeker. Van de drie die na de eerste vaccinatie ineens verdwenen waren, heb ik nooit meer iets gehoord. Ook niet meer gezien.
D'r zouden meer mogelijkheden moeten zijn om dergelijke dieren bij een dierenarts te krijgen voor castratie. Mij is het de afgelopen mndn niet gelukt iets te vinden dan wel te bedenken en met de autotraining was ik net pas begonnen. Maar goed als je dat bij iedere loslopende hond moet doen, schiet het niet bepaald op. Nog afgezien van het feit, dat je al die honden aan je gebonden hebt, voordat de training zijn vruchten afwerpt. Twee honden is meer dan zat en dat ervaren ik op het ogenblik bijna dagelijks met 8 meer of minder vast om me heen
D'r zouden meer mogelijkheden moeten zijn om dergelijke dieren bij een dierenarts te krijgen voor castratie. Mij is het de afgelopen mndn niet gelukt iets te vinden dan wel te bedenken en met de autotraining was ik net pas begonnen. Maar goed als je dat bij iedere loslopende hond moet doen, schiet het niet bepaald op. Nog afgezien van het feit, dat je al die honden aan je gebonden hebt, voordat de training zijn vruchten afwerpt. Twee honden is meer dan zat en dat ervaren ik op het ogenblik bijna dagelijks met 8 meer of minder vast om me heen
zondag 11 juni 2017
Drukwerk
De hele dag mezelf en anderen achter de vodden aan gezeten. Met resultaat. Morgen kan de vrijwel laatste finishing touch in de badkamer zijn beslag krijgen. Glazen plankjes cq wegzet- en -legplek. Van 96% naar 98,6 of daar in de buurt. De pleerol wil ik inmiddels wel eens zien hangen ipv rondslingeren en iets van een spiegel lijkt me ook wel aardig, al zit ik niet zo om mezelf te springen, mn in de ochtend niet.
Morgen de laatste kans voor Sammy. Iets tegen botontsteking bij mensen. Hij heeft zich ondertussen weer weten te verleggen. Niet gezien hoe hij het gedaan heeft. Hij heeft nog steeds een overduidelijk pijnlijk achterlijf en zelf met hulp en dwang heeft hij niet de kracht om zelfstandig op z'n achterpoten te staan. Of niet de zin omdat het te pijnlijk is.
Zo vult zich de dag van morgen stap voor stap. Apotheek, glaszetters, ik vergeet iets en natuurlijk de tuin of wat er van over is. Tot op heden heb ik het risico van een teleurstelling ontlopen. Het zal allemaal wel meevallen. Het blijft vallen en opstaan. Daar wil maar niks aan veranderen, hoe vervelend ik het gedoe ik vind. Zou prettig zijn als de omstandigheden iets meer boodschap zouden hebben aan mijn wensen.
Morgen de laatste kans voor Sammy. Iets tegen botontsteking bij mensen. Hij heeft zich ondertussen weer weten te verleggen. Niet gezien hoe hij het gedaan heeft. Hij heeft nog steeds een overduidelijk pijnlijk achterlijf en zelf met hulp en dwang heeft hij niet de kracht om zelfstandig op z'n achterpoten te staan. Of niet de zin omdat het te pijnlijk is.
Zo vult zich de dag van morgen stap voor stap. Apotheek, glaszetters, ik vergeet iets en natuurlijk de tuin of wat er van over is. Tot op heden heb ik het risico van een teleurstelling ontlopen. Het zal allemaal wel meevallen. Het blijft vallen en opstaan. Daar wil maar niks aan veranderen, hoe vervelend ik het gedoe ik vind. Zou prettig zijn als de omstandigheden iets meer boodschap zouden hebben aan mijn wensen.
Activeren
Het overallplaatje krijgt negatieve trekjes. De tuin glipt me uit de handen, als ik niet oppas. Betalingen worden vooruitgeschoven zonder reden. Sammy legt een hoop verkeerd gewicht in de schaal. Als ik niet uitkijk, word ik meegesleept. Tijd voor actie. Activiteit is gewenst. Tijd om weer achter vanalles aan te gaan. Het komt toch maar zelden naar je toe.
Dat is het genot van een fatsoenlijk hotel .... je kunt je bezig houden met dat waar je zin in heb, de rest mag ook maar hoeft niet, want wordt sowieso gedaan. Toch maar die interieurverzorgster? De eerste en misschien wel enige ergernis zou het gemis van een keuken(tje) zijn. Menukaarten bieden nou eenmaal een beperkte keuze en lang niet iedere dag wat anders. Maar zelfs in dat laatste geval gaat het na een paar weken gegarandeerd vervelen. Af en toe een homp brood met een paar tomaten en een stuk kaas kun je geen koken noemen maar is wel prettig. Ook voor inspiratie van de markt is eigen kookgelegenheid prettig. Maar wie weet. Ook nu heb ik af en toe het idee, dat ik het koken een plek toedicht, die het ooit wel gehad heeft, maar inmiddels tanende is. En dat ligt werkelijk niet aan de hoogstaande kwaliteit van het gebodene in de lokale restaurants.
Het is een ingewikkeld samenspel van wensen, mogelijkheden en omstandigheden dat de laatste paar jaar in Nederland en de eerste paar jaar in Frankrijk gedraaid heeft als en tierelier. Daarna is het kraken en piepen begonnen en kraakt en piept het nog steeds tussen de hoopgevende momenten door. Verstoorde evenwichten .... hoeveel zou ik er herbergen?
Dat is het genot van een fatsoenlijk hotel .... je kunt je bezig houden met dat waar je zin in heb, de rest mag ook maar hoeft niet, want wordt sowieso gedaan. Toch maar die interieurverzorgster? De eerste en misschien wel enige ergernis zou het gemis van een keuken(tje) zijn. Menukaarten bieden nou eenmaal een beperkte keuze en lang niet iedere dag wat anders. Maar zelfs in dat laatste geval gaat het na een paar weken gegarandeerd vervelen. Af en toe een homp brood met een paar tomaten en een stuk kaas kun je geen koken noemen maar is wel prettig. Ook voor inspiratie van de markt is eigen kookgelegenheid prettig. Maar wie weet. Ook nu heb ik af en toe het idee, dat ik het koken een plek toedicht, die het ooit wel gehad heeft, maar inmiddels tanende is. En dat ligt werkelijk niet aan de hoogstaande kwaliteit van het gebodene in de lokale restaurants.
Het is een ingewikkeld samenspel van wensen, mogelijkheden en omstandigheden dat de laatste paar jaar in Nederland en de eerste paar jaar in Frankrijk gedraaid heeft als en tierelier. Daarna is het kraken en piepen begonnen en kraakt en piept het nog steeds tussen de hoopgevende momenten door. Verstoorde evenwichten .... hoeveel zou ik er herbergen?
zaterdag 10 juni 2017
Eindpunt?
Blij als deze dag voorbij is. Ook blij als ergens de komende paar dagen duidelijk wordt of Sammy nog in beweging wil/kan komen of niet. Het ziet er niet best uit. De lokale dierenarts heeft het over onderzoeken, perfusies, etc, maar maakt niet de indruk dat hij overtuigd is van een wederopstanding. Hoe dan ook, moet de hond dan naar Sibiu. De dierenarts(en) in Agnita hebben geen kliniek aan huis, maken enkel huisbezoeken en dat bij honden en katten niet van harte. Behalve degene die nu langskomt, maar die heeft weer niet altijd de tijd vanwege zijn switch naar de menselijke geneeskunde. Kortom het zwaard van Damocles staat op het punt van vallen. De alles of niets vraag gaat zeer ws gesteld worden.
Eetlust en drinkbehoefte waren minimaal vandaag. Mn dat laatste is voor Sammy erg opvallend. Ik heb 'm op z'n andere zij gelegd en dat vond hij niet prettig. Hij is aan de voorkant alerter en actiever maar het achterlijf hangt er een beetje bij. Het schiet niet op, dus.
Stel een verplaatsing naar Sibiu verricht onverwachte wonderen, kleine kans, maar stel van wel, voor hoelang zal dat zijn? 2, 3 in het haast onmogelijke geval 6 mndn? Volgens mij zijn ze inmiddels bijna op 'Guinnessbook of records'-leeftijd voor hun categorie van ras in combinatie met grootte. Dan moet je het leven net als bij de oudste mensen in dagen gaan tellen ipv jaren. Kortom een hoop heisa voor een beetje uitstel. Het kankerliedje bij de mens: Koop tijd bij! En vervolgens lig je het grootste deel van die extra tijd ziek, zwak en misselijk te zijn. Nee, dat gaan we niet doen. ook niet met Sammy.
Eetlust en drinkbehoefte waren minimaal vandaag. Mn dat laatste is voor Sammy erg opvallend. Ik heb 'm op z'n andere zij gelegd en dat vond hij niet prettig. Hij is aan de voorkant alerter en actiever maar het achterlijf hangt er een beetje bij. Het schiet niet op, dus.
Stel een verplaatsing naar Sibiu verricht onverwachte wonderen, kleine kans, maar stel van wel, voor hoelang zal dat zijn? 2, 3 in het haast onmogelijke geval 6 mndn? Volgens mij zijn ze inmiddels bijna op 'Guinnessbook of records'-leeftijd voor hun categorie van ras in combinatie met grootte. Dan moet je het leven net als bij de oudste mensen in dagen gaan tellen ipv jaren. Kortom een hoop heisa voor een beetje uitstel. Het kankerliedje bij de mens: Koop tijd bij! En vervolgens lig je het grootste deel van die extra tijd ziek, zwak en misselijk te zijn. Nee, dat gaan we niet doen. ook niet met Sammy.
Snotvervelend
Pfff. De niesbuien volgen elkaar eindelijk in afnemend tempo op. Volgens mij overleef je 24 uur continu niezen niet. Ik ben inmiddels gesloopt. Heb de afwas nog gered, maar voor mij is het afgelopen voor vandaag. D'r loopt nog een draadje met een intershop, die 11 dagen geleden beloofde iets in 24-48 uur te leveren, maar dat tot op heden nog niet gedaan heeft. Denk dat ik me daar nog wel in kan vastbijten. Een 'Roemeens' verhaal waarin de shop en Mariana op een wonderlijke wijze hebben lopen klooien en het een buitenstaander behoeft om de zaken een beetje recht te trekken. Nee, dat zijn geen veren, die ik me in mijn kont steken, dat zijn netjes geformuleerde ergernissen.
Als je de mogelijkheid biedt om aan de koerier te betalen, erg algemeen hier, de betaling per creditcard zelfs eigenlijk onaantrekkelijk maakt, dan moet je niet ergens na bevestiging van de bestelling en het starten van de levering ineens bewijs van indentiteitsgegevens gaan opvragen onder het mom van het maken van de rekening. Bullshit. Maar die gegevens voor je gevoel verzonden hebben en niet controleren of de mail werkelijk is vertrokken, maakt het proces er niet makkelijker op. Smartfoons vereisen 'smarte' mensen, anders misschien beter terug naar rook- of trommelsignalering??
Maar goed een zooitje dus, die door de helpdesk van de shop in eerste instantie heel standaard wordt benaderd. Dat gaat dus niet lukken. Als je bij bedragen van een zekere hoogte de betaling via een koerier niet vertrouwt (Wat kan er misgaan?), moet je dat in je verkoopregels opnemen, niet achteraf mee komen aankakken. Grrrrrrr.
Als je de mogelijkheid biedt om aan de koerier te betalen, erg algemeen hier, de betaling per creditcard zelfs eigenlijk onaantrekkelijk maakt, dan moet je niet ergens na bevestiging van de bestelling en het starten van de levering ineens bewijs van indentiteitsgegevens gaan opvragen onder het mom van het maken van de rekening. Bullshit. Maar die gegevens voor je gevoel verzonden hebben en niet controleren of de mail werkelijk is vertrokken, maakt het proces er niet makkelijker op. Smartfoons vereisen 'smarte' mensen, anders misschien beter terug naar rook- of trommelsignalering??
Maar goed een zooitje dus, die door de helpdesk van de shop in eerste instantie heel standaard wordt benaderd. Dat gaat dus niet lukken. Als je bij bedragen van een zekere hoogte de betaling via een koerier niet vertrouwt (Wat kan er misgaan?), moet je dat in je verkoopregels opnemen, niet achteraf mee komen aankakken. Grrrrrrr.
Zijweg
Links en rechts staat nog water waar normaal een akker of weiland zichtbaar zou zijn, alles is overal door en door nat, water sijpelt nog steeds van de heuvels, maar de zon schijnt weer. Mijn ochtenddosis pollen reeds achter de neusvliezen. Even uitniezen en dan met de dag aan de slag. D'r moet meer dan anders al het geval is. Er is vanalles blijven liggen de afgelopen dagen dank Sammy en het hemelwater. Dus ouderwets opstarten: afwas, was, opruimen, wieden, maaien ...
Het is als het aanzwengelen van een motor. Dat was voor mijn tijd, zoals de zelfrijdende auto na mijn tijd zal zijn. Mocht ik nog eens mijn auto vernieuwen, dan wil ik weer zo'n inmiddels haast ambachtelijk geworden sleutel. Geen behoefte aan een startknop, ook niet van die steeds weer afslaande motoren. Als ik het meemaak in taxi's of van die hotellimousines word ik er iedere keer onrustig van. Afgelopen jaar in Frankrijk in de huurauto idem. Gelukkig kun je het omzeilen.
Het zou schrikken zijn, als je in de auto weer alles helemaal zelf zou moeten doen. Maar je kunt het ook overdrijven dat zg meedenken en dan wordt het irritant. Zou ondersteuningssystemen er van vandaag op morgen mee ophouden, zouden de bochten bezaaid liggen met wrakken. Men remt tegenwoordig niet meer vooraf, maar pas als het nodig is en dus in de bocht. Dat zou echt lachen zijn. En dat is maar één van de software-gestuurde meedenksystemen, maar men schiet door met binnen de lijnen blijven, zelf wegdraaiend grootlicht, automatische noodstop en het vanzelf inparken. Het doet me pijn, als ik zo'n auto bezig zie met z'n stuuractiviteit terwijl ie hartstikke stil staat. Dus de volgende keer, mocht die er nog van komen, niet zien wat ik allemaal extra wil, maar kijken welke extra's ik kan laten uitschakelen.
Het is als het aanzwengelen van een motor. Dat was voor mijn tijd, zoals de zelfrijdende auto na mijn tijd zal zijn. Mocht ik nog eens mijn auto vernieuwen, dan wil ik weer zo'n inmiddels haast ambachtelijk geworden sleutel. Geen behoefte aan een startknop, ook niet van die steeds weer afslaande motoren. Als ik het meemaak in taxi's of van die hotellimousines word ik er iedere keer onrustig van. Afgelopen jaar in Frankrijk in de huurauto idem. Gelukkig kun je het omzeilen.
Het zou schrikken zijn, als je in de auto weer alles helemaal zelf zou moeten doen. Maar je kunt het ook overdrijven dat zg meedenken en dan wordt het irritant. Zou ondersteuningssystemen er van vandaag op morgen mee ophouden, zouden de bochten bezaaid liggen met wrakken. Men remt tegenwoordig niet meer vooraf, maar pas als het nodig is en dus in de bocht. Dat zou echt lachen zijn. En dat is maar één van de software-gestuurde meedenksystemen, maar men schiet door met binnen de lijnen blijven, zelf wegdraaiend grootlicht, automatische noodstop en het vanzelf inparken. Het doet me pijn, als ik zo'n auto bezig zie met z'n stuuractiviteit terwijl ie hartstikke stil staat. Dus de volgende keer, mocht die er nog van komen, niet zien wat ik allemaal extra wil, maar kijken welke extra's ik kan laten uitschakelen.
Ongebruik
"Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der Hemelen." Geestelijk armoe is dat zoiets als absoluut onpraktisch zijn? Dan weet ik nog wel iemand, die het tot in de hemel zal weten te schoppen... Goeiemorgen.
vrijdag 9 juni 2017
Daags
Het had stukken slechter gekund, die dag van vandaag. Niet tevreden, niet ontevreden. Daar gewoon niet mee bezig, da's best prettig. Beetje door de dag heen gekeuteld. Een hoop tijd met de honden verdaan. Prada wordt met de dag energieker en moet die energie kwijt of mij dat nou uitkomt of niet. De voorbeeldige gehoorzaamheid is tanende. Zal tijdelijk zijn, maar het is oppassen.
De moeder is weer loops. Eerder dan ik had bedacht. Helaas kan ik haar nog niet met goed fatsoen naar een dierenarts transporteren. Zien dat we wat tijd kunnen kopen met hormonen. Niet weer 6 jonkies in een mnd of 2-3.
Naast het leegscheppen van de goten en het schoonspuiten van het trottoir weinig concreets gedaan. De tijd genomen voor een lunch buitenshuis vanwege de ontbrekende tijd om te koken. Blijft lullig, dat je je soms niet in tweeën kunt delen. Meer zou ook mogen, maar is minstens zo onmogelijk.
Ondertussen komt Sammy meer en meer in beweging. Kost een paar spuiten per dag, maar beter dat dan kuilen graven.
De moeder is weer loops. Eerder dan ik had bedacht. Helaas kan ik haar nog niet met goed fatsoen naar een dierenarts transporteren. Zien dat we wat tijd kunnen kopen met hormonen. Niet weer 6 jonkies in een mnd of 2-3.
Naast het leegscheppen van de goten en het schoonspuiten van het trottoir weinig concreets gedaan. De tijd genomen voor een lunch buitenshuis vanwege de ontbrekende tijd om te koken. Blijft lullig, dat je je soms niet in tweeën kunt delen. Meer zou ook mogen, maar is minstens zo onmogelijk.
Ondertussen komt Sammy meer en meer in beweging. Kost een paar spuiten per dag, maar beter dat dan kuilen graven.
Klooien
Hopelijk hebben we de regenbuien gehad voor dit jaar, die in hun nasleep uren schoonmaakwerk opleveren. De vormgeving van mijn dag voor vandaag: Vegen, scheppen, spuiten en alles in de originele positie terugleggen. Moet zeggen dat het biertje na afloop een verdiend goede smaak had. Maar aub niet nog een keer. Niet van dit soort intrusies in een systeem, dat al moeite genoeg heeft met zichzelf.
Morgen weer verder met het herstellen van de schade na de zondvloed. De tuin heb ik vooralsnog maar gelaten voor wat hij is. Morgen dus. Weer losmaken en het inmiddels nog verder opgeschoten onkruid op de een of ander wijze te lijf gaan. Moet ondertussen vanalles met de badkamer. Mijn fotocollectie dekt niet alle leidingenwerk af. Zou geen probleem zijn, als op een paar plekken niet de serieuze mogelijk zou bestaan, dat de boor in electra of erger nog in waterleidingen zou kunnen boren. Natuurlijk laat onze beste installateur weer niks van zich horen. Kwalijk dat het bijna altijd raak is met die types, die zeggen altijd overal voor klaar te staan en dan per saldo onbereikbaar zijn.
Morgen maar opzoek naar een oplossing in eigen hand. Voor vandaag heb ik genoeg gehad. Sammy beweegt ondertussen iets meer, maar staat nog steeds niet. Nog geen definitieve richting dus. We rommelen verder aan. Rommel-de-rommel-de-rommel.
Morgen weer verder met het herstellen van de schade na de zondvloed. De tuin heb ik vooralsnog maar gelaten voor wat hij is. Morgen dus. Weer losmaken en het inmiddels nog verder opgeschoten onkruid op de een of ander wijze te lijf gaan. Moet ondertussen vanalles met de badkamer. Mijn fotocollectie dekt niet alle leidingenwerk af. Zou geen probleem zijn, als op een paar plekken niet de serieuze mogelijk zou bestaan, dat de boor in electra of erger nog in waterleidingen zou kunnen boren. Natuurlijk laat onze beste installateur weer niks van zich horen. Kwalijk dat het bijna altijd raak is met die types, die zeggen altijd overal voor klaar te staan en dan per saldo onbereikbaar zijn.
Morgen maar opzoek naar een oplossing in eigen hand. Voor vandaag heb ik genoeg gehad. Sammy beweegt ondertussen iets meer, maar staat nog steeds niet. Nog geen definitieve richting dus. We rommelen verder aan. Rommel-de-rommel-de-rommel.
Voorspellen
Omgekeerde evenredig waarzeggen. Ooit mee te maken gehad? Ik heb er volgens mij last van, zo snel ik iets benoem. Constateer ik dat het beter gaat, zit ik prompt weer ik de ellende. Bedenk ik me dat het de verkeerde kant op gaat, klaart de lucht weer op. Realiseer ik me dat mijn nachtrust er op vooruit is gegaan, lig ik prompt uren wakker. Misschien maar 'ns gebruik van gaan maken. Tenminste ... werkt het ook als je simuleert?
donderdag 8 juni 2017
Doortasten
Het kostte wat duwen en trekken, maar toch een dierenarts bij Sammy gekregen. Niet dat het aan de dierenarts lag. Het was Mariana die niet bellen wilde vanwege het euthanasie-gevaar. Het is echter altijd prettig als iemand het beest gewoon ziet en bovendien nuchter in het leven staat. Het is jammer dat de man voor het grootste deel van zijn tijd van de dieren naar de mensen is overgeschakeld.
Sammy heeft een extra dosis ontstekingremmers ingespoten gekregen, een stoot anti-biotica en nog wat, wat me verder is ontgaan. Hij piept er voor het moment niet minder om. Morgenavond zien we verder. Ik denk, dat nu alles gedaan is, wat gedaan kon worden. De rest is aan Sammy.
Sammy heeft een extra dosis ontstekingremmers ingespoten gekregen, een stoot anti-biotica en nog wat, wat me verder is ontgaan. Hij piept er voor het moment niet minder om. Morgenavond zien we verder. Ik denk, dat nu alles gedaan is, wat gedaan kon worden. De rest is aan Sammy.
Badkamerkunst
Tussen de Sammy-beslommeringen door de laatste onderdelen voor de badkamer geregeld. Klinkt alsof je dat ff doet, maar dat bleek na het nodige uitstel, ik beken, ik geef toe, alsnog weken en weken te duren, terwijl het toch maar om een paar stukjes glas ging. Gelukkig kwam daar vorige week wat meer vaart in en ineens bleek het vandaag zo gepiept.
Een beetje achterdochtig werd ik er wel van, maar dat heb ik na wat wikken en wegen maar gelaten voor wat het is. Veertien stukken glas, boekenrek-idee van diverse lengtes met de nodige dragers voor een bedrag, dat in de 100'den euro's ging. Wat terug rekenen, bracht het me op het equivalent van twee glazen deuren, die dank verkeerd denk- en rekenwerk nou achter ons prachtige bed staan te verstoffen. Die kostte ongeveer het dubbele. Dus, dat zal wel goed zitten.
A.s. maandag wordt het zooitje opgehangen. Dat gaat dan ineens overdonderend snel. Nu rap zien of de montageplekken leidingvrij zijn. Geen zin in geëlektrocudeerde monteurs of waterspuwende badkamermuren.
Een beetje achterdochtig werd ik er wel van, maar dat heb ik na wat wikken en wegen maar gelaten voor wat het is. Veertien stukken glas, boekenrek-idee van diverse lengtes met de nodige dragers voor een bedrag, dat in de 100'den euro's ging. Wat terug rekenen, bracht het me op het equivalent van twee glazen deuren, die dank verkeerd denk- en rekenwerk nou achter ons prachtige bed staan te verstoffen. Die kostte ongeveer het dubbele. Dus, dat zal wel goed zitten.
A.s. maandag wordt het zooitje opgehangen. Dat gaat dan ineens overdonderend snel. Nu rap zien of de montageplekken leidingvrij zijn. Geen zin in geëlektrocudeerde monteurs of waterspuwende badkamermuren.
Lijdensweg?
Gek word ik ervan. Van Sammy en zijn hese geblaf. Morgen is het de vierde dag van zijn medicinale behandeling, dan zou verbetering te zien moeten zijn. Gisteravond leek het er even op. Vandaag is het weer helemaal niks. Het is niet alleen z'n achterkant. Dan zou hij met zijn voorlijf gewoon rechtop zitten. Dat doet hij dus niet, hij blaft liggend. Sterker nog, met z'n achterpoten kan ik doen wat ik wil. Het aanraken van z'n voorpoten leveren me daarentegen grommende waarschuwingen op. Voor de rest blijft z'n hoofd het enige lichaamsdeel, waar hij nog mee beweegt. En al dat geblaf heeft ws minder met pijn dan met onvermogen te maken. Z'n blaas en darmen legen is niet iets wat een hond zich graag laat overkomen. De rituelen uit de jongere jaren zijn weliswaar verdwenen, maar in z'n eigen vuiligheid liggen is niet wat hij wil. Het zal met een aftakelende mens niet anders zijn, vrees ik.
Het gaat kortom de kant op, die ik gehoopt had te kunnen mijden. Zonder vooruitgang ga ik me dat geen week meer aandoen en Sammy ook niet. Het geblaf en verschonen zijn daarbij niet de doorslaggevende elementen. Dit is gewoon geen leven, dat je wilt leiden/lijden, ook niet als hond.
Het gaat kortom de kant op, die ik gehoopt had te kunnen mijden. Zonder vooruitgang ga ik me dat geen week meer aandoen en Sammy ook niet. Het geblaf en verschonen zijn daarbij niet de doorslaggevende elementen. Dit is gewoon geen leven, dat je wilt leiden/lijden, ook niet als hond.
Inkleuren
De goede en de slechte momenten blijven elkaar afwisselen. Net de voor de buitendouche had ik me in bed bedacht, dat op het ogenblik niet zoveel te klagen is over mijn nachtrust. Diep, droomrijk en met wisselende regelmaat onderbroken. Kortom hier gaat de jojo weer de goede kant op. Voor hoelang blijft een verrassing en dat merken we vanzelf. Zelf de dromen geven positieve signalen af. Oa een signaal dat enkel en alleen voor mij betekenis heeft, omdat het iets uit het verre verleden oprakelt, dat moeilijk in algemene termen is te vertalen. Behalve mbt mij dan. Zoiets als "Uiteindelijk komt het allemaal wel goed" of "Uiteindelijk komt het er dan toch van." Het welbekende hart onder de riem. Dromen gebaseerd op gebeurtenissen of eigenlijk niet-gebeurtenissen van een halve eeuw geleden.
Klinkt oud, niet? Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Ook niet over waar die dromen nou feitelijk betrekking op hebben. Wel dat je dus met dergelijk zaken een levenlang bezig kunt blijven. Ze ergens voor gaan staan. Ze kortom een plek in je leven krijgen, terwijl ze daar feitelijk nooit deel vanuit gemaakt heben. Maar oké, laat maar zitten. Ergens dus weer iets van een overtuiging, dat wat onmogelijk lijkt, dat niet hoeft te zijn. Weer kleurkijken ipv zwart. Ik zeg niet nee.
Klinkt oud, niet? Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Ook niet over waar die dromen nou feitelijk betrekking op hebben. Wel dat je dus met dergelijk zaken een levenlang bezig kunt blijven. Ze ergens voor gaan staan. Ze kortom een plek in je leven krijgen, terwijl ze daar feitelijk nooit deel vanuit gemaakt heben. Maar oké, laat maar zitten. Ergens dus weer iets van een overtuiging, dat wat onmogelijk lijkt, dat niet hoeft te zijn. Weer kleurkijken ipv zwart. Ik zeg niet nee.
Abonneren op:
Posts (Atom)