Hahahaha.... de vrolijke noot niet vergeten. Het zou bijna tussen het dagelijkse geweld verloren gaan. Wachten, koken, eten, krantlezen en bezig met stervensbegeleiding. Aan het eind van de middag mezelf een koele witte wijn gegund, ik was er aan toe, en genoten van een wederom denderend onweer. Hoefde ik mooi niet de tuin in. Dat had natuurlijk eerder kunnen gebeuren en dan was prompt alle werk voor nop geweest. Alles behalve het maaien dan, maar net daar wilde ik me pas in de avond aan overgeven.
Leven is een ingewikkeld spel met een onoverzichtelijke berg aan mogelijkheden. Vaak is dat leuk en lekker. Soms kan ik het hardgrondig vervloeken. Vandaag zit het er tussen in. Een dag wachtend beginnen is 'killing'. De voldoening vanwege de vervulling de afmaker. De beloning. Absoluut geen stimulans. Het spontane onderuitzakken. Gedaan. Volgehouden. Knap. Nu mogen de teugels los.
En dat voorspelt natuurlijk weinig goeds. Het lezen van de krant valt dan best nog mee. Al zeg ik het zelf. Maar geen getuin dus. Dat is voor morgen. Altijd morgen. Morgen is de hoop van vandaag, de opstap naar overmorgen, de wens naar vooruitgang, de wil naar meer. Best veel gevraagd van zoiets simpels als de volgende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten