Schiet niet op zo. Zelf iets minder wanhopig. Nee, niet dank medicatie maar dank de afwas. Maar beweging zit niet in het systeem. Sammy ademt ondertussen moeizaam verder. Gelukkig is hij redelijk rustig. Helpen kan ik ik 'm nauwelijks meer. Hij is niet (meer) geïnteresseerd in voer of water. Aflopender dat dit kan het nauwelijks worden.
In Nederland hoor ik soms verhalen, die me bijna laten lachen als het gaat om verzorging van dieren door een arts, maar hier is het toch meer om te huilen. Zeker op momenten als deze. Helaas zijn er weinig mogelijkheden om dit in eigen hand te houden. Denk ik. Heb me daar niet echt mee bezig gehouden. Nooit bedacht dat dit tot problemen zou kunnen leiden. En het moet natuurlijk wel een beetje netjes gaan. Snel en pijnloos. Geen minutenlang gerochel als bij het slachten van een varken en dan in alle rust ernaast een sigaret staan te roken.
Ach, het is wat je gewend bent. Voel me nu mn hulpeloos. Geen prettig gevoel. Zien welke afleiding ik voor de middag weet te verzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten