Contraproductief?

 Roemeense onwil? Denken ze dat echt te breken door enkel de apotheek en buiten shoppingcentra liggende supermarkten toegankelijk te laten voor ongevaccineerden?? Het gaat al tijden nauwelijks meer om bescherming als argument voor vaccineren. Het gaat om het voorkomen van het verlies van je vrijheid. Een argument dat in grote steden misschien effect heeft. Op het platteland, waar in Roemenië nog steeds de meeste mensen wonen, maakt dat weinig indruk. Ik denk, dat het bezoeken van de zg niet-essentiële winkels daar geen dagelijkse behoefte is. En een verplichte vaccinatie om er binnen te mogen gaat niet ineens alle angst en onduidelijkheid wegnemen.

 Men heeft hun 'La doi pasi', magazin mixt of mini market voor hun dagelijkse behoefte. Winkeltjes die bovendien vaak de lokale bar vervangen met of zonder terrasmeubilair voor de deur. Die ene keer in de maand of minder, dat ze 'de stad' bezoeken, kan makkelijk een keer of wat overgeslagen worden.

 

 Het is mijnsinziens sowieso een maatregel die zich naar verloop van tijd in z'n start bijt. Niet alleen in Roemenië. Nu heb je voldoende schapen, die er maar wat blij mee zijn, maar hoe gaat dat bij de derde en nog volgende injecties??

Neergang?

 De aanloop naar het blog wordt met de dag langer. Behalve gekreun en gesteun gebeurt er weinig. Bijna op het niveau dat een film kijken de enige haalbare activiteit is. Boodschappen zou moeten. Dat schuiven we ff door naar morgen, net als al het andere in de hoop, dat ik dan minder wiebelig in het leven sta. Twee dagen bijkomen. Het gaat vooruit .... in de verkeerde richting.

Idioterie

 Amerikaans gekkenwerk. Verdien je in landen als Honduras, Costa Rica en Guatemala gemiddeld 400, 700 en 500 euro per mnd, ALS je een baan hebt èn je fatsoenlijk uitbetaald wordt. Toch blijven er veel mensen over die die banen niet hebben of gewoon een poging wagen en door Mexico naar de VS trekken. Dat is illegaal en zal lang en breed bekend zijn. Trump zette de nodige migranten in detentiekampen. Dat mag/mocht niet met kinderen samen. Die werden dan van ouders of andere familieleden gescheiden en apart behandeld. Ik weet daar verder het fijne niet van.

 Amerikaanse advocaten roken geld en gingen procederen tegen de staat. Ik kan me niet voorstellen, dat een migrant zelf op dat idee komt. Nu schijnt er een voorstel te liggen om de betrokken schadeloos te stellen voor 'onherstelbaar' opgelopen trauma's ....: 450.000 dollar pp!! Je krijgt het niet bedacht. In het geval van twee ouders en een kind worden die mensen zonder slag of stoot miljonair. Het advocatenkantoor als zal daar een stevig percentage van afromen. Maar stel die aasgieren pikken 50% in dan blijft nog zoiets als 80 (!) jaar het huidige in het land vigerende jaarsalaris over.

 Willens en wetens de wet overtreden en daar nog voor beloond worden ook. Dat is bijna nog belachelijker dan al die miljoenen en steeds vaker miljarden die een Amerikaans slachtoffer van het een of ander tegenwoordig krijgt toegewezen.

Beginnen

 Net als het begin van de dag is een aanvang maken met bloggen een aanloop, die een zetje nodig heeft. Vanzelf rolt de bal niet. Weer zitten bijkomen is dan niet de ideale omstandigheid. Ik weet niet precies wat me te wachten staat, maar ik word ongeduldig. Waarom duurt het verkrijgen van definitieve helderheid zo lang? Wil men wachten totdat je kritiekloos smeekt om een behandeling, ongeacht wat het is?

 

 Slechts vier dagen heb ik nu gehad, waarvan eentje om bij te komen. Ergens heb ik het vermoeden, dat het getriggerd wordt door inspanning. Een gedachte van al twee jaar oud. Toen ik volkomen gesloopt de tuin moest verlaten na het spitten van een perceeltje. Het samenvallen van fysiek inspannende arbeid en mijn bibbergedoe is me nadien vaker opgevallen. Het is niet 1 op 1, maar het loopt te vaak samen op om iets van een verband te ontkennen.

Afharden

 Dit weekeinde gaat de zomertijd terug in d'r hokje. Ondertussen is het fysiek en mentaal nog aanpoten om aan de winterse omstandigheden te wennnen. Het scheelt, dat zulke prachtige dagen volgen op de koude nachten. Tegen eleven is het buiten aangenaam vertoeven. Dat wordt rond tienen als de klok is verzet. Het uurtje in de ochtend lever je dan aan het eind van de middag weer in. De hondenronde aan het eind van de middag schuift de komende tijd op richting vier uur.

Voldaan

 Gedaan wat ik me voorgenomen had. Nu aan de warme chocomel ipv champagne. Morgen graag zo verder. Voor mijn part ook met de chocomel, maar ik bedoel het werk in de tuin. Vannacht de laatste 6-uurs medicatie. Werd tijd, ik werd er een beetje gestoord van. Hopelijk is de aansluitende nacht ook een stuk rustiger. Terug naar eenmaal per tig uur ff wakker worden ipv tig keer per uur.

 Over kolen en gladiolen valt er weing te verhalen. En aangezien ik de hele dag bezig ben geweest, is ook niks tussndoor gekomen wat mijn verbazing of ergernis wist te wekken. Met gedachten in standje 'Praktisch' is mijn grijze massa er vandaag makkelijk vanaf gekomen. Toch raar dan, dat het het hoofd is, wat me straks de handdoek in het bed laat werpen.

Seizoensdraai

 Rond half acht met de dames de deur uit. Het leek wel een uur of vier in de ochtend. Nog niet echt licht. Een rode gloed achter de heuvels in het oosten en de lucht nog versluierd door de vertrekkende nacht. Het maakt de honden geen fluit uit. In het weekeinde wordt het voor eventjes weer rechtgetrokken om ergens in november weer in dezelfde situatie te verzeilen. Het gaat hard nu met de komst van de winter. Het is wachten op de eerste sneeuw op de toppen van de Karpaten.

 

 Langzaam komt er ook weer iets van de smaak van het winterseizoen te voorschijn. Loop al dagen met het idee rond om een ontbijtkoek te bakken. Dat gaat er ongetwijfeld ook van komen. Een opstapje naar speculaas, printen en pepernoten. Misschien met wat minder kruiden dan de bedoeling dank de recentelijk opgelegde beperkingen in de bewegingsvrijheid. De warme chocolademelk hebben we al gehad. Met èchte cacao van Van Houten!

Winters

 Vuur gemaakt in de tegelkachel. Zien dat we de basistemperatuur in huis een beetje opkrikken. Het ding moet nu ff op temperatuur komen. Hopelijk zonder al teveel rook die niet direct de weg naar buiten weet te vinden. Daarvoor gisteren al een brandende kaars in de kachel gezet. Het idee is dan dat die de luchtstroom door de schoorsteen opgang brengt. Helaas bleek die vanochtend opgebrand. Desondanks lijkt het te lukken.

 Het is weer een koude nacht geweest. Vandaag 'ns zien hoe dat met de kolen zit in de tuin. Hopelijk is de witte kool niet door en door bevroren. Zo ja, dan pech gehad.

 Voel me vandaag nog weer een stuk meer mens ondanks de nog steeds erg onrustige nachten. De tuinmiddag ligt wat dat betreft niks in de weg. Het is ff wachten tot de bovengrond ontdooid is en dan aan de slag.

Geklaard

 Zò, weer een beetje geloof in mezelf terug gewonnen. De laatste kruiwagen ging op het tandvlees, maar ik heb het gezaagde hout niet buiten, aan de straat laten liggen. Het ligt -mooi gestapeld- nog steeds buiten maar dan op de binnenplaats. De hoeveelheid is ruimschoots meer dan de afgelopen jaren, misschien wel het dubbele. Je betaalt er natuurlijk wel voor. In principe prettig natuurlijk zo'n hoeveelheid, al is het meer dan we in één seizoen verstoken ... normaal gesproken. Het is de vrg of we het op de daarvoor bestemde plek kwijt kunnen als het gespleten is. Bovendien komt het me dit jaar in feite niet uit. Het maakt het tekort aan tijd alleen maar groter. 

 D'r ligt nog een aardige hoeveelheid die gezaagd moet worden, voordat met het splijten begonnen kan worden. Maar dat heeft ff een mindere prioriteit. De komende dagen gaat het om bloembollen. Gladiolen eruit en tulpen erin. Voor die tulpenbollen moeten dan weer eerst de laatste wortelen geoogst worden en verwerkt (later). Het is minder dan vorig jaar maar was nog steeds teveel om gaande het seizoen te verbruiken.

 Hoop dit uiterlijk in het weekeinde geregeld te hebben. Zal dat niet te hard roepen. Voor je het weet, lig ik er weer een dag of wat uit. Weinig vertrouwen in mezelf, wat dat betreft.

Sleur

 Kom, laat ik me voor de afwisseling op de onvermijdelijke routines storten:

 

Verwisseling

 Uitventen en uitmelken, ik wilde er iets mee. Bij een gedachtengang gooide ik ze door elkaar. Waar ik de ene bedoelde gebruikte ik de ander. Had gelijk al iets van 'dat klopt niet'. Kwam in eerst instantie niet verder dan dat melk vaak uitgevent werd. Iets wat met de spreekwoorden weing van doen heeft.

 Mijn vader heeft het jaren gedaan nadat hij de mijn vaarwel had gezegd. Iets met degradatie in functie, wat hij niet zag zitten. Zal wel iets geweest zijn met werken in het weekeinde of zo. Van zwart naar wit. Zware achteruitgang in inkomen, maar de eer woog zwaarder.

Verwachten

 De min vijf grens is doorbroken. En dat op de binnenplaats. Daar mogen in de buitenwereld vast nog een paar graden bijgeteld worden. Prachtig begin van wat ongetwijfeld een prachtige dag gaat worden. Qua weer dan. Wat mezelf betreft is het afwachten. Het voelt aan alsof meer mogelijk is dan gisteren. Eerst maar eens zien en dan geloven.

Tegenvaller

 Het tankje was vandaag in een record tempo leeg. In feite was de afstand 13 - 24 al teveel van het goede. Verder gaan met het naar binnen rijden van het hout maar op mijn buik geschreven. Een beetje rond gehangen en een prachtige doe-dag aan mijn neus voorbij zien gaan. Een paar uur bed was niet te vermijden. Nu is het hopen op een rustgevende nacht en het fatsoenlijk vullen van mijn tank.

 Het was zo'n dag van niets, die toch in een ruk en een zucht voorbij is gegaan. Ok, tot het middaguur in bed gelegen, maar je zou toch verwachten, dat een dag als deze zich moeizaam naar het einde sleept. Maakt het wat uit? Dagen als deze wil je snel vergeten. Dus prettig als ze ook nog eens snel verlopen.

Onderuit

 Bijkomen van afgelopen nacht. Het was weer ouderwets raak. Het schiet zo niet op en de vrg is of het dat ooit nog gaat doen.

 Je voelt het aankomen. Die inwendige kou. Ff had ik nog de hoop dat het aan de openstaande deur in de tuinkamer lag. Een paar uur later wist ik beter. En dan die onrustig slaap erna. Vanochtend zes uur aan de nacht geplakt en enigszins bijgekomen. Heb me al beroerder gevoeld na zo'n nacht. Allez, zien dat we nog iets van de dag weten te maken.

Viraal_88

 Vannacht zijn de striktere regels ingegaan. Mag ik weer van 13 naar 24 met een mondkapje op mijn toet om besmetting van of door die ene kip dan wel koe te voorkomen. In principe dan. Voor de komende 30 dagen, maar iets zegt me, dat het daar niet toe beperkt zal blijven. Zonder vaccinatiebewijs mag je naar de kerk, de supermarkt, apotheek en tussen 05:00 en 22:00 uur op straat vertoeven. Ik weet niet, volgens mij is het aantal verkeersdoden in Roemenië groter dan de 1:1 Covid slachtoffers. Sec(!), dus zonder onderliggend lijden.

 Het wordt voor mij een steeds onbegrijpelijker verhaal. Er zal en moet gevaccineerd worden. Het voorkomt IC-opname voor het grootste deel, beschermt slechts gedeeltelijk tegen besmetten of besmet raken en het wordt steeds duidelijker, dat men met die eerste twee prikken niet langer vooruit kan dan 6 mndn. Dat gaat dus oa een 6 maandelijks circus van hervaccineren worden met bijbehorend registratie- en controlesysteem.

 

 En Covid raakt je er niet door kwijt. Dat is nog het mooiste. Er zijn zelfs specialisten die deze manier van vaccineren zien als dwang naar het virus toe om te muteren. Dan begint het hele circus weer van voren af aan. Ik pleit niet voor een scenario als bij de zwarte dood, maar een andere, algemenere aanpak, iets tegen Sars-virussen in z'n algemeenheid en/of middelen die het natuurlijke verloop fysiek versterkend ondersteunen, zou naar mijn idee slimmer zijn. Nu komen we in de situatie terecht dat door ontwijkgedrag de (over-)gevoeligheid alleen maar wordt vergroot. Zie de ontwikkeling van allergische aandoeningen in de afgelopen tientallen jaren. De rubbertegel-mentaliteit. Het ontkennen van de noodzaak tot afharden.

Aanpassen

 Brrr. Het zijn maar 3 of 4 graden onder nul, maar het is wennen. Ieder jaar weer. Omschakelen. Toch al niet mijn sterkste kant. Een nwe week, by the way. De laatste van weer een mnd verder. De tijd wordt dit jaar op het bijna laatst mogelijk moment terug gezet naar wat normaal schijnt te zijn. Allemaal een kwestie van afspraken. Als je het goed wilt doen, zou je een permanent met de zon mee verschuivende klok moeten hebben.

 Ik word nu later wakker, omdat het donker is om 07:00 uur. Dat was het een paar wkn geleden niet en stond ik gewoon eerder naast het bed. Nu Europa toch naar een QR-code gestuurde controle maatschappij over schijnt te gaan, moet een centraal gestuurd variabele tijd geen probleem zijn. Ieder nacht tussen 2 en 3 wordt de tijd aan de stand van de zon aangepast. Het is dan geen zeven uur 's ochtends, maar een uur na zonsopkomst of zoiets.

 

 Smartfones, die iedereen verplicht moet hebben, worden net als nu bij de zomer- en wintertijd automatisch gewijzigd en de rest van de 'handige', zg slimme apparaten in huis volgen, van deurbel tot koffiezetapparaat. Lijkt me een klusje van niets.

Verwenning

 Een Irish coffee. Zomaar op zondagmiddag. Da's bijna een jaar geleden. Bijna standaard op onze rummikub-avonden. D'r ligt nog een aardig voorraadje slagroom (UHT) in de koelkast, die door de verandering van seizoen niet meer in de koffie terecht is gekomen. Houdbaarheidsdatum: 30-07-2021, maar nog niks mee.

 Een spelletje had gekund, maar daar komt het een volgende keer misschien wel van. Het is F1-tijd, ware het niet dat dat circus ergens in de VS (Austin?) is neergestreken en de start niet om 2 of 3 uur 's middags is maar om 21:00. Hier een uurtje later dus. Het is maar de vrg of ik dat ga halen. Tegenwoordig concureer ik met de kippen qua bedtijd.

Onwenselijk

 Je kunt dan wel in het moment (willen) leven, met het ontbreken van een zekere routine is iedere bezigheid steeds weer opstarten en dus om dwars te liggen. Het is tijd om te ruimen maar alles in me verzet zich er tegen. Daar mag dan weer doorheen gebroken worden. Zijn het geen beren of bergen dan hou ik intern wel de boot af.

 Het is jezelf bij kop en kont pakken en geen discussie dulden. De wereld van HB of het bestaan van kaboutertjes zijn niet-bestaande, gepasseerde stations. Onkruid zou geen probleem zijn als het net zo vanzelfsprekend zou verdwijnen als het verschijnt. Hetzelfde geldt voor vuile vaat of vuile was en ga zo maar door.

 Overpeinzingen doen ook geen (af)was. Het is in de benen en aan de slag. Ik blijf een lichte voorkeur houden voor het 'Had ons maar wild gelaten'.

Overmaat

 Zondag. De week heeft zich opgehoopt op het aanrecht. Dat wordt afbouwen en hopelijk nog wat tijd overhouden voor buiten. Alles dringt en duwt zich weer onder mijn aandacht. Hoewel het mantelen van Mariana nu vrijwel achter de rug is, missen er nog steeds twee handen. Het is niet alleen hout zagen, maar ook naar binnen brengen. Het is niet alleen het opschonen van de percelen maar ook het poten van bloembollen. Zo is er meer èn alles op halve kracht. We gaan straks halfslachtig voorbereid de winter in.

Afkoeling

 De eerste echte nachtvorst. Geen slap gedoe aan de grond, geen onderkoeling door mist, gewoon open, strak, helder weer en witte weiden. Slechts een paar graden onder nul. Nog ver verwijderd van wat de winter kan gaan brengen, maar het begin is er. De aardbeienplanten snappen nu hopelijk dat het niet meer de tijd is om met vruchten maken bezig te zijn.

Dodelijk

 Je zal maar iemand onbedoeld doodschieten. Het idee hebben, dat er geen kogels in je schietgeval zitten. Iemand die overlijdt door jouw schuld bij een verkeersongeval, lijkt me al een ramp. Iemand onbedoeld, bijv. door een ongelukkige val, doden bij een ruzie idem. In beide gevallen was er dan weliswaar niet de intentie maar bestond wel de mogelijkheid.

 

 Maar op een filmset?? Daar heeft scherpe munitie niks te zoeken, laat staan in wapens zitten die gebruikt worden. Losse flodders en meer niet. Maar dan schiet je in de veronderstelling, wat een zekerheid zou moeten zijn, dat je geweer of pistool dus niet met scherp is geladen en vallen mensen gewond om als je afdrukt. Sterven zelfs aan de verwondingen. Hoe moet je je dan voelen?

 

 Een antieke Chinese vaas, die je min of meer bedoeld omgooit, en dan hoopt dat het maar een nare droom is, kun je in principe nog lijmen, met een neergeschoten en overleden mens zit dat er niet in. Hoe geef je zoiets een plek?

Viraal_87

 De teugels worden hier weer een stuk strakker getrokken. Met een vaccinatiegraad van minder dan de helft in Nederland zijn de hernieuwde restricties enigszins begrijpelijk. Mn Boekarest schijnt een broeinest te zijn. Desondanks blijf ik dubbel in wat ik van het vaccineren moet vinden en meer nog wat ik van al die restricties moet denken.

 De regelingen zijn me niet geheel duidelijk en spreken elkaar naar mijn idee ook tegen. De basis wordt zoiets als de Roemeense versie van het Nederlandse QR-code gedoe. Zonder bewijs van vaccinatie, test of recentelijk doorstane besmetting kom je vanaf maandag niet meer in winkelcentra, café's, restaurants, etc, Uitgezonderd zijn religieuze activiteiten "evenals die in openbare horecagelegenheden waar alleen eten en alcoholische of niet-alcoholische dranken buiten winkelcentra, beurzen, jaarmarkten en rommelmarkten, maar ook apotheken worden verkocht." Die laatste snap ik dus niet. Dat zijn toch restaurants of niet??

 Mondkapjes weer verplicht in gesloten èn open publieke ruimten. Dus ook weer op de openbare weg?? Zo ja, dan blijft dat zinloze onzin. Net zoals het verbod voor niet-gevaccineerden om tussen 22:00 en 05:00 op straat te zijn. Maar soit, zo wordt je langzaam een fuik in gedreven en vaccineer je je niet ter bescherming maar om niet belemmerd te worden in je bewegingsvrijheid.

Vlotjes

 Een dag als gisteren zou vandaag niet verkeerd zijn. Met het hout begonnen en in de tuin geëindigd. Twee activiteiten op één dag. Klinkt haast als een ongekende prestatie. Voelde me aan het eind van de dag niet eens als een uitgewrongen dweil. Nu kan ik wel gaan bedenken, dat het een kwestie van niet overdrijven is, maar van dat geloof stap ik maar af. De ene dag wil het, de andere dag wil het gewoon niet. Ook gisteren leek het even mis te gaan, maar toen was het al na twaalven, dus eigenlijk vandaag, en lag ik in mijn nest.

 Kortom een paar tankjes met de kettingzaag en dan verder in de aardbeien. Behalve onkruid verwijderen in het deel dat dit jaar al geleverd heeft, ook al die enthousiaste bloemen en groene vruchten in de planten wegknippen. Het gaat de komende dagen vriezen in de nacht en ook nu zijn de aardbeien vaak al met rotte plekken voordat ze goed en wel kleur krijgen. Laten ze die energie steken in het winterklaar maken en de voorbereiding voor het komende seizoen.

 Als we dat gehad hebben, als de sodemieter het perceel opschonen waar de tulpenbollen in de grond moeten. Ik zie dat Mariana dit jaar niet meer doen. Niet planten zou echter zonde zijn. Dan de mestpercelen en dan .... en dan ..., dan is het Kerstmis.

Leegte

 Het is verbazingwekkend hoe leeg je kunt zijn. Of me alles koud laat zou ik niet weten. Kan me dat eigenlijk niet voorstellen. Het interesseert me gewoon niet. Mijn interesse overstijgt nauwelijks mijn naveldiepte. Het is ik en mezelf. De rest registreer ik wel maar het dringt niet door, maakt niks los. Het is zwemmen om niet te verzuipen en niet om ergens aan te komen.

 In feite ben ik zelfs niet of nauwelijks in mezelf geïnteresseerd. Ik registreer, probeer de motor draaiende te houden. Ben voor het moment een pillen-verwerk-eenheid met een fixatie op de juiste timing.

Opschalen

 Zò, zien of er weer zoiets als een normale dag in zit. Van het wakker liggen is weinig terecht gekomen. Op een paar korte onderbrekingen na bijna twaalf uur van de wereld geweest. Mooie veertien dagen voor de boeg wat het weer betreft. Nu is het hopen dat mijn fysiek een beetje mee wil werken. Er valt nog steeds zat en zelfs meer te doen. Het idee dat ik het allemaal nog voor de definitieve inval van de winter voor elkaar ga krijgen heb ik maar laten varen. Het is weer zien waar het schip strandt.

Afwegen

 Was niks, is niks, wordt niks. Ik ga naar bed. Wakker liggen. Beter dan zittend slapen.

Verwaterd

 Prachtige dag. Jammer dat het hoofd niet meewerkt. Gisteren ruim 12 uur uitgehouden op een dubbele hoeveelheid pijnstiller waar normaal hooguit 5 uur lukte. Ws zat er zoveel van die zooi in mijn lijf, dat het ff duurde voordat de boel uitgewerkt was. Nu is het weer helemaal hommeles. Dat wordt zo een tweede dubbele portie in de hoop nog iets van de dag te redden.

Foutje?

 Op weg naar huis Chinees afgehaald. Hoewel niks extra's bij de bestelling zat, was de rekening een stuk duurder dan anders. In eerste instantie bedacht, dat alles duurder wordt maar thuis toch het bonnetje bekeken. Iets wat ik zelden doe. Behalve de 4 bestelde onderdelen stond er nog een vijfde categorie op de rekening, nl: Levering buiten het restaurant (Of zoiets). Ik kreeg er dan wel 10% korting over, maar het lijkt me een vreemde kostenpost.

 Ik kom het afhalen, voorkomt op die manier bezorg- dan wel bedieningskosten en moet daarvoor betalen... Volgende keer opletten.

Slordig

 Het was me wel weer een dagje gisteren. Ze kennen me er inmiddels bij naam. Lijkt me geen positief teken. De oorspronkelijke reden voor mijn aanwezigheid was binnen een paar minuten gepiept. De extra activiteit vanwege mijn hoofd was andere koek. Ouderwets zitten en wachten. Niet direct een uitslag. Eens diep ademgehaald, naar de Starbucks gelopen, mijn koffiebehoefte aangevuld en naar de garage voor het plaatsen van de 'nwe' ruitenwissermotor.

 

 Sibiu nog niet uit hoorde ik via Mariana dat ik een recept kon/moest afhalen. Ergens in mijn oor-, neus- en keelomgeving is blijkbaar iets ontstoken met de ellende in het hoofd tot gevolg. Het zal wel. Weer een antibioticum (oa). Moet inmiddels een aardig deel van het mogelijke aanbod gehad hebben. 

 Thuis als eerste de bijsluiters in het Nederlands opgezocht. Het gebeurt niet vaak, maar soms is het raak en deze keer dus ook. Hebben ze weer eens niet opgelet op wat ik voor de rest moet slikken vanwege mijn aangeslagen pomp. Volgende keer zien dat ik de boel kan controleren, voordat ik het aanschaf. Het kost je de kop niet, maar nu heb ik rommel liggen, waar ik nooit wat mee ga doen. Ondertussen werken de ruitenwissers weer. Dat is tenminste iets.

???

 Nwe tabletten gekregen om een einde te maken aan de hoofdpijn. Bijwerking ...... hoofdpijn!!

Behelpen

 Drie uur bezig, zes uur bijkomen. Waar is de tijd heen gegaan, dat die verhoudingen compleet anders lagen? Mariana had vandaag ook weinig te missen. Gisteren ws iets te enthousiast bewogen. Een kneuzenclub is het hier. We trekken ons aan elkaar op en slepen de ander door de dag heen. Mariana is naar bed, ik ben er nog niet zolang uit.

 Morgen de aanzet tot het slotaccoord? Vroeg in de benen en zou graag na het aftappen de ruitenwissermotor willen laten installeren. Zien of alles weer loopt zoals het bedoeld is. Dan moet het morgenochtend niet te mistig en/of te koud zijn. Zonder functionerende ruitenwisser is het niet goed starten/rijden in deze tijd van het jaar. Het regent dan wel niet maar iedere paar honderd meter met een trekker over de voorruit moeten gaan is het ook niet. Dat is voor morgen.

Zagen

  Zien hoe normaal we de dag kunnen krijgen, hoeveel mens er nog in me steekt. Prettig ogend najaars zonnetje. Geen inwendig opstandige afkeer. Hoofd acceptabel. Ketting is geslepen. Tijd om me op het hout te gooien.

Vruchteloos

 Wat kun je van een dag maken, waar je niks op beleeft, enkel doet en daar je aandacht voor verbruikt? Je nergens over verwondert, daar nieteens naar uit kijkt. De blik rust op de einder en het verstand weigert in beweging te komen. Het is niet de wereld die niet prikkelt, het ben ik die ongevoelig is. Rij, wacht, was, kook, surf. Een zombie zou me met een soortgenot verwarren.

 

 De pillen werken de ene keer en dan opeens weer niet. Geen peil op te trekken. Een goede ochtend, een slechte middag en een voorlopig twijfelachtige avond. De maag begint te protesteren. Weer vroeg onder de wol. Naar een droomwereld die ik al weken niet meer herken. Geen gezoek, geen geren, geen parcour, geen horeca, geen doolhoven, geen groot schaligheid. Ik doe maar wat of -vaker- sla het doen en laten van derden gade. Het lijkt vaak op vakantie en dan zit er ineens een rare draai in/aan.

 

 Geen rust, geen onrust. Ik hang wat in het niets. Psychische gewichteloosheid zonder dure tien minuten durende uitstapjes in de ruimte. De dubbeltjes staan te popelen om op hun plekken te vallen. Er wordt een laatste hand aan de baan gelegd. Ex- of implosie?

Eindig

 Het nulpunt lijkt bijna bereikt. Met niks anders meer bezig dan de domme dingen van elke dag. Geen complicerende gedachten, geen vooruit blikken, weinig onbegrip laat staan ergernis enkel door met wat gedaan moet worden. Voor vandaag is dat de terugkeer in het medische circuit. Een covidtest. 100 km rijden voor minder dan 30 seconden werk, die weer gedaan worden voor de volgende 100 km en 1,5 minuut bloedprikken over twee dagen .... als de test negatief is. Dan valt het zwaard van Damocles en is er geen licht in de duisternis maar komt zeer ws de duisternis aan het licht.

Aankijken

 Valt er nog wat uit te persen (van) vandaag? Gedaan wat gedaan moest worden. Het is de automatische piloot die stuurt. Als eigen inbreng een uurtje in bad gelegen. Ook routines als deze sneuvelen in de huidige warboel. De rand van het bed bereiken gaat soms boven al het andere. Dat ben ik deze keer voor geweest.

Aanzwengelen

 Het is dan wel zondag maar daarmee leegt de wasmachine zich niet vanzelf. Op zo'n dag als gisteren staat mijn wereld stil. Dan is de accu leeg getrokken. Kortsluiting komt daar het beste mee overeen. Vervolgens dan het opladen. Dat gaat de ene keer sneller dan de andere keer. Gisteren was geen snelheidsrecord.

 Of de accu weer voldoende gevuld is, gaan we in de loop van de dag merken. Gezien het weer hoef ik me wat dat betreft vandaag niet te haasten. Het zou fijn zijn om er morgen weer te staan.

Achterstand

 Voordat we verder zien, eerst maar 'ns de dag van gisteren inhalen. Dat heet achter de feiten aan lopen.

Beëindiging?

 Het is weer naadje pet vandaag. Onzin begon om een uur of vijf vanochtend en ik zit nog bij te komen. Als dit zo doorgaat, duurt het niet lang meer en gaat er een dikke punt achter het blog komen. Het blog is nooit de bedoeling geweest als een weergave van mijn dagelijkse beslommeringen. Wat het wel geworden is. Maar als die beslommeringen weinig verder komen dan gebibber, hoofdpijn en ziekenhuisbezoekjes wordt een definitieve grens overschreden. Dat heeft weinig met geklungel te maken en nog minder met 'er iets van maken'. Dan trek ik me terug. Een proces dat in feite al een paar mndn aan de gang is.

 Het verhaal gaat dan terug naar waar het ooit begonnen is. Naar Offline. Alleen voor eigen gebruik. Om het kwijt te zijn en er nooit meer iets mee te doen. De krimp van mijn wereld. De zoveelste moestuin die zeer waarschijnlijk nooit afgemaakt gaat worden. Een huis waar hetzelfde voor geldt. Had harder aan het huis kunnen trekken, maar dan voelde het nu waarschijnlijk nog wranger aan dan het al doet. Het 'straks na mijn pensioen'-effect.

 Het klinkt allemaal wat mistroostig. Meer kan ik er op het ogenblik niet van maken. Morgen kan dat weer anders zijn. De perioden wisselen elkaar af maar de betere zijn aan de verliezende hand.

Drukkend

 Het voelt allemaal beter en beter maar ik ben er nog niet, waar ik een aantal mndn en langer geleden wel geweest ben. Gisteren geprobeerd hoe het aan zou voelen, als ik weer in mijn cabine achter het stuur zou kruipen. Niet goed, dus. Geen zin. Niet de rust. Geef er een draai aan, het trok me niet. Een partijtje sluipen en opruimen heb ik niet eens geprobeerd. Teveel belemmerende dwarsigheid om op te gaan in de bezigheid.

 Teveel in en aan mijn hoofd. Het is niet dat ik het wegduw. Ik ben met een hoop dingen gewoon niet bezig. Neemt niet weg dat die dingen er wel zijn en ik met het meeste ook iets moet. Komende week wordt wat dat betreft weer een belangrijk moment. Dan krijgen de al niet meer zo vermeende vermoedens namen toebedeeld. Je zou de hoofdpijn zo kunnen betichten een hoge druk ventiel te zijn dat onder spanning staat.

Doorbijten

 Weer slechts kleine stapjes. Maar goed, beter iets dan niets en dan ook nog nuttig en/of noodzakelijk. Ik ga ook niet klagen. De keuken wordt met de dag schoner en meer opgeruimd. Het scheelt, als je niet altijd eerst de afwas van bijna een week moet wegwerken, voordat je je aan de extra's kunt wagen. Het scheelt ook dat er een soort evenwicht in hoeveelheid en momenten van inname van de pijnstillers tot stand lijkt te komen. Weg is het geen moment. Het is te harden. Dat scheelt.

 Vandaag er ook achter gekomen, dat pur-schuim in een gat in het plafond spuiten een kunst apart tot een onmogelijkheid is, zeker als ook nog een draagbalk in de weg zit. Het zijn relatief grote spuitbussen waar die zooi in zit en die moet je op z'n kop houden om de inhoud eruit te spuiten. Het buisje waar het in beginsel vloeibare spul door naar buiten geleid wordt, is maar net iets langer dan de helft van de spuitbus hoog is. Dat zou geen probleem zijn als het spul met zo'n kracht naar buiten zou komen, dat je het van enige afstand in het gat zou kunnen spuiten. Dat is echter niet het geval. Je moet de richtbuis echt in het gat hebben en dan zit dus het plafond in de weg, als je de bus ondersteboven wilt houden.

 Toch hoop ik, dat het me gelukt is om de sluiproutes van de muizen naar de vloerverwarmingstussenlaag via de hoek met het leidingwerk voor de badkamer afgesloten te hebben. Vorig jaar de aftimmering weggehaald en daarbij een of meerdere nesten verstoort. Die nesten zijn er niet, de muizen van toen denk ik ook, maar 'familie van' heeft weer een weg naar binnen gevonden (inmiddels ook volgespoten) en kruipen over de isolatie om de leidingen naar boven. Waarom mag Joost weten. D'r valt niks dan piepschuim te halen in die tussenlaag.

Inschatten

 Weer een dag van kleine stapjes of kunnen we het daagse wat grootschaliger aanpakken? Weinig verandering wat weer en bovenkamer betreft. Het gaat worden wat ik ervan weet te maken. De motivatie moet uit dezelfde hoek komen als waar dwars gelegen wordt. Inmiddels alweer weken. Tijd glijdt onder me door zonder dat ik veel weet te sturen.

 Het is niet dat ik de motivatie uit mijn kleine tenen moet zien te halen. De motivatie is er en wil ook best. Het is het fysiek, dat genegeerd moet worden om de ruimte aan het doen te bieden. Mondjesmaat moet kunnen en dan zien hoelang de trein weet door te rollen. Het slapen ging best goed vannacht maar je doet dan zo weinig.

Pharma

 Het is een hemelvaart voordat die pijnstillers doen wat ze pretenderen. En dat 'stillen' is erg betrekkelijk. Het is meer dempen en dat in meer maar vooral toch mindere mate. Moeilijk ook in te schatten wanneer je er goed aan doet om de volgende portie chemicaliën naar binnen te werken. Dat maakt dat de overgangen aardig wat tijd in beslag kunnen nemen. Tijd waarin je uit den treure kunt genieten, maar niet heus, van hoe belemmerend het werkt als een van je samenstellende delen niet naar behoren functioneert. En, subjectief gezien, kun je beter een arm of een been hebben dat dwars ligt, dan je hoofd. Een ledemaat hou je indien nodig gewoon gedeisd. Het hoofd lijkt wel wat op je rug. Het volgt al je bewegingen en dus gelegenheid genoeg om je lastig te vallen of wat je zou willen gewoon onmogelijk te maken.

 Ik mag hopen, dat dit niet een volgende iets is, waar je mee moet leren leven. Graag een duidelijke oorzaak èn eentje die verholpen kan worden en niet alleen gecamoufleerd. Dat laatste is natuurlijk wat de pharmaceuten het liefste hebben. Daar verdienen ze het meeste aan. Of aan de zg. protocollen die je zonder controle een levenslange chemie terreur opleggen, waar niemand zich de vingers aan wil branden door die onder verantwoording af te bouwen afhankelijk van de mate, waarin je betroffen bent (geweest).

 Hetzelfde zie je nu bij de covid-vaccins. Herstellen van een besmetting is tig malen effectiever in de bescherming tegen een herinfectie dan die in sneltreinvaart geproduceerde vaccins. De wereld hangt nu naar alle waarschijnlijkheid vast aan 6 maandelijkse vaccinatie ipv dat middelen ontwikkeld worden, die in het geval van besmetting de ernst van het verloop weten te dempen en je zo op een natuurlijkere weg langer, misschien zelfs voor jaren bescherming bieden ipv die commercieel interessante 6 mndn middeltjes.

Chronisch?

 Kil, grijs, vochtig. Je kunt je er op kleden. Helaas is dat bij het hoofd niet het geval. Het 'Alles went'- principe laat zich hier van de slappe kant zien. Daar is weinig van te merken. Het kan toch niet de bedoeling zijn, dat ik de pijnstillers als koekjes ga wegwerken en dat met twijfelachtig resultaat? Terug naar de huisarts? Maakt dat zin? Volgende week weer iets in het ziekenhuis. Dat lijkt me een betere plek om dit ongemak aan te kaarten. Tot die tijd is het dus uitzingen en pillen slikken. Vandaag dan wel mijn voorraad aanvullen.

Zoektocht

 Gisteren een dag van geregel gehad. Tegelkachel en schoorsteen moeten geveegd. Dat tweede is geen probleem, het eerste wel. Zelfs als ze het in de aanprijzing van hun kwaliteiten hebben staan, wil dat nog niet zeggen, dat ze het ook werkelijk doen. Zo uiteindelijk bij de bouwer terecht gekomen, die daar een pokke-end voor moet rijden. Niet handig, moet een volgende keer beter kunnen.

 

 Na nog wat ergernis over de elektriciteitsrekening, men blijft daar consequent achter bij de registratie van betalingen, het grootste deel van de dag besteed aan de zoektocht naar een ruitenwissermotor. Nieuw bestaat die blijkbaar niet meer en de tweedehands versies van de sloop bleken bij navraag steeds weer niet meer aanwezig of hadden ondanks een gelijk uiterlijk de verkeerd code-combinatie.

 Dan blijkt maar weereens, dat de manier doorgronden waarop zoekmachines werken een vak apart is. Ineens ook een Nederlandse site in de resulaten. Eentje waarbij notabene de motor ook in nieuw staat te krijgen was. Na nog wat verder zoeken uiteindelijk via Ebay bij een verkoper in Tsjechië terecht gekomen voor een nw of vrijwel nwe motor met de juiste codes voor de helft van de Nederlandse prijs en beduidend minder verzendkosten. Nu hopen, dat ik niet geflest word. Kan ik mijn auto straks ook weer gebruiken als het weer wat minder is.

Uitval

 Ging eergisteren de dorpse stroomvoorziening plat, was het gisteren mijn eigen licht dat uit ging. Ik weet de symptomen inmiddels haarfijn te duiden. Het ene net geconstateerd sloeg de algehele malaise tegen achten toe. Linea recta het bed in gedoken en daar tot vanochtend in gebleven. Koud, alsof ik een inwendige noordpool rijk was. Dat met het bij voortduring dwars liggende hoofd was teveel van het goede.

 

 Terug op temperatuur komen maar vooral toch slapen was de wens, wat niet voor de hand liggend is met een mes in je rechter slaap. Het verhaal met de pijnstillers schiet ondertussen nog steeds niet op. Mezelf in wat best een martelingetje mag heten de slaap in uitgeput. De laatste uren van de nacht diep geslapen. Scheelt een stuk bij het begin van de dag, dat op het hoofd na weer als normaal kon gelden.

Hoop

 Een normale dag voor de broodnodige variatie? Routines afhandelen zonder dat er iets tussendoor komt? Helaas voorlopig koud en grijs. Eerst maar binnen aan de slag dus. Genoeg te doen. Dat is het voordeel als je voortdurend achter de feiten aan loopt.

Verruimen

 Het was weer tijd voor mijn halfjaarlijkse APK. Ruim de tijd voor de rit genomen. De wegwerkzaamheden tussen Agnita en Sighisoara zouden vast nog niet afgerond zijn. De laatste rit die kant op is alweer wkn, zo niet mndn geleden. Je rijdt die route nu niet voor je plezier. En dat bleek dus nog steeds zo te zijn. Iets minder dan de helft van de afstand was nog niet wat het zijn moest. Over 16 km werd aan bermen, duikers, ondergrondversteviging en weet ik wat niet nog meer gewerkt. Asfalt verwijderd. Tempo 40-60 km ipv 70-90.

 Waar andere landen secundaire wegen zo verbouwen, dat het niet aantrekkelijk is om op het gas te trappen, wordt de weg van Agnita naar Sighisoara een racebaan. Tweemaal zo breed. Rijstroken die met wat fantasie bijna zo breed zijn als de hele weg voorheen was. Kun je wel een bos aan verkeersborden neerzetten met 70, 50 of 30 km verplichting. Daar gaat zich op een enkeling na niemand aan houden. Hier hebben ze allemaal enige F1-aspiratie.

Twijfelachtigheden

 De toekomstige wijn zit in de fles(sen). Nu hopen dat het gedoe van gisteren niet leidt tot een mislukte produktie. Persen wilde niet echt lekker lukken. Suikergehalte van de druiven te laag. Hoeveelheid most krap an voldoende. 'Vergeten' sulfiet toe te voegen. Geen gunstig gesternte voor de oogst van 2021. Maar rosé is het in elk geval.

 Daar ben je dan een hele dag mee bezig, schoonmaken meegerekend. Op de een of andere manier loopt het tegenwoordig allemaal net niet zoals het zou moeten of tenminste kunnen. Het tempo is het al niet en dan gaat er met regelmaat iets niet zoals het zou moeten. Nu leken de gekneusde druiven bijv. ingesmeerd met groene zeep en floepten langs de afsluiting van de pers omhoog als de druk werd opgevoerd. Druk dus weg en ....... (toen [09:20] viel de stroom uit en moest ik weg voordat de stroom het uren later weer deed) ..... niet de gewenste sapproduktie. Alles ging kortom veel te langzaam met alle risico van oxidatie vandien.

 Vervolgens weer een paar liter aftappen uit de flessen om de suiker in op te lossen voor het noodzakelijke alcoholpercentage. Noodzakelijk ivm conservering, houdbaarheid dus. Verwarmen, afkoelen, terug toevoegen. Ik heb zo mijn twijfels over het eindresultaat.

Actief

 83! Als je me naar de leeftijd van mijn buurman had gevraagd, had ik 75 of zoiets gezegd. Man hakt nog hout, is dagelijkse met varkens voeren bezig, maait gras en onkruid met een zeis, heeft gisteren z'n stoepje nog schoon gehakt en loopt iedere zondag en kerkelijke feestdag strak in het pak naar de kerk. Hij doet meer dan ik momenteel. Een leeftijd die ik in elk geval niet ga halen. Gezegend, als je zo oud kunt worden. 

 Bij zo iemand steek ik met bijna twee decennia minder op de teller maar schraaltjes af. En dan het gezeur met mijn hoofd er nog bij. Het is een slome bedoening. Heb in korte tijd meer pijnstillers geslikt dan in de hele rest van mijn leven. Jaloers? Als de beste buurman geen hoofdpijn heeft wel, voor de rest is het mijn leven niet.

Afknijpen

 Niet rood maar roze is de bedoeling en toch op een roodverkleuring zitten te wachten. Rare wegen bewandelen gedachten soms. Rosé is rosé en niet rood en rosé mag de most inmiddels wel heten. Gisteren al trouwens. De vergisting geeft geen ontkleuring, heeft de ervaring inmiddels geleerd. Dus je moet het doen met wat je hebt, als je gaat persen.

 Dus na de koffie met het persen aan de slag. Suikergehalte (= potentieel alcoholpercentage) meten en gisten voorbereiden. Waar is de tijd gebleven dat de maagden van het dorp direct na de pluk hun rokken optilden en de druiven met blote voeten te lijf gingen? Niks geen ontstelen of gist aanmaken. Hoppa, à la nature. En dan heb ik het nog niet over zuurbepaling, jodiumtitratie en meer van die laboratoriumachtige toestanden.

 Op de een of andere manier wordt wat de mens doet, aanpakt of tot zich neemt steeds ingewikkelder gemaakt. Meer detail. Meer zicht op mogelijke fouten. Meer gedoe. Minder 'joie de vivre' cq laat maar waaien. Gewoon tevreden zijn met het resultaat ipv persé een droge wijn willen, zou al een stuk schelen.

Hinderlijk

 Pijnstillers zijn niet mijn ding, maar het zou prettig zijn als ze nu werkelijk zouden doen, wat ze pretenderen. Zelfs een dubbele portie heeft nauwelijks effect. Kan niet normaal zijn. Mag je weer achter de feiten aan lopen en hameren op een oplossing. Graag richten op de mogelijke oorzaak en niet op het wegwerken van de symptomen. Zoals het nu gaat is normaal functioneren haast niet te doen.

 Niet teveel bij stilstaan maar vooral ook niet teveel bewegen. Letterlijk. Niet direct de meest voor de hand liggende combinatie. Denkend doen, telekinetische aansturing. De wijnpers hanteren met gedachtenkracht. Het is mij nog niet vaak gelukt. Zie daar vandaag ook geen verandering in komen. Geperst moet er wel worden.

Kansje?

 Zou ik vandaag aan de tuin toekomen? Zou het? Misschien maar beter om het niet te veronderstellen, want dan gaat er zo weer wat mis. Genoeg ander dingen te doen en vanmiddag ook de F1, die ik inmiddels min of meer volg. Niet zozeer vanwege mogelijke winst voor Verstappen als wel voor de kans op verlies van Hamilton. Het zal best een goeie coureur zijn, maar behalve dat hij gewoon de beste machine onder z'n gat heeft, is het vooral een zeer irritant en met zichzelf ingenomen persoon. Zo iemand die je maar wat graag onderuit ziet gaan. Ik tenminste. Daar tegenover is Verstappen de nuchterheid zelve, die ik het wel gun als hij die ingebeelde kwast een poepie kan laten ruiken.

 Bovendien is het gewoon zondag, rustdag. Een verdiende rustdag. Heb me afgelopen week meer dan genoeg de benen onder mijn lijf vandaan gelopen. Kortom ik zie wel of ik het onkruid vandaag te lijf ga. Met het oog op het weer in de komende week zou het niet onverstandig zijn. Het mooie werkweer is inmiddels veranderd in het vooruitzicht van een natte week.

Genoeg?

 Tweede ochtend een prachtig oranje-rode lucht met de opkomst van de zon boven de heuvels. Welk rood betekent nou ook weer regen? De ochtendversie of die van de avond? Volgens het weerbericht houden we het vandaag droog. Zegt niet alles, maar dat zou dus voor de avond pleiten. Weerwijsheden. Net zo onduidelijk als het weer onvoorspelbaar is.

 Weer klaar voor een dag. Een dag zonder druiven. Ik zal ze niet missen. Belde gisteravond de man waar we de afgelopen jaren de druiven (rode) van gekocht hebben. Wat hij precies te zeggen had, ging mijn pet te boven, maar het zal zijn, dat hij weer in Médias is of zal zijn en ons verwacht. Wat mij betreft moeten we de man teleurstellen dit jaar. De druiven komen me de neus uit.

 Mariana was op het moment van bellen niet aanwezig en neigde na de mededeling duidelijk wel naar aankoop. Schijnbaar heeft ze lol aan het ontstelen, want ik ga het de komende week niet weer doen. In feite zou het niet verkeerd zijn. Mn om de nwe gist uit te proberen. De marktdruiven zijn veel zoeter dan de huisdruiven, al hangt dat natuurlijk deels van de hoeveelheid zon en andere (weers-)omstandigheden af.

Versoepelen

 Delen van simpele handelingen als wassen, afdrogen en aan- en uitkleden lukken nog niet zelfstandig, daarvoor komt Mariana in haar geheel meer en meer in beweging. Ze is vanavond bijv. naar 24 om te zien of de koeien terugkeren van de gemeenschappelijke weidegronden en dat de kippen hun nachthok opzoeken. Het geeft mij lucht. Ietsje minder heen en weer geren. Iets meer tijd voor mijn eigen beslommeringen. Oa koken ipv de maagvulling uit de voorraadkast te trekken.

Tussenstop

 Eindelijk! De druiven zijn gekneusd. Drie kwartier werk. Het schoonmaken van het spul kost bijna meer tijd. Maar die aanloop. Gut, gut, wat trok die aanloop zich deze keer. Nu in de gaten houden hoe snel het vocht rood kleurt. Dat gebeurde bij de druiven van de markt al bij het kneuzen. Wat we nu hebben zijn geen speciale wijndruiven. Geen Merlot noch Feteasca Neagra.

 

 Afwachten wat 24 uur doet. In het slechtste geval krijgen we witte wijn. Wat me onwaarschijnlijk lijkt. Rosé kan een hoop kanten op. Van bijna wit tot in feite rood. Indien nodig blijft het spul langer dan 24 op de schil staan. Praktisch gezien zal het toch al eerder ruim 36 uur dan 24 worden. Persen neemt meer tijd in beslag dan 45 minuten en dus niet zo slim om daarmee aan het eind van de middag aan de slag te gaan.

 Natuurlijk is er meer gebeurd oa in de keuken, maar niet alleen. En helaas wil het met het hoofd niet de goede kant op gaan. Blijkbaar is een paar weken hoofdpijn hebben niks om meer te doen dan pijnstillers voorschrijven. Pijnstillers waarvan ik duidelijk heb gemaakt, dat ze nauwelijks effect hebben. Rare wereld, die medicijnmannen.

Veelheid

 Ik hol achter mezelf en de feiten aan. Kom onwillekeurig in een hogere versnelling terecht. Minder verloren momenten. Tandje hoger tempo. Soms zelfs naadloze overgangen van de ene bezigheid naar de andere. Minder bezinning is oa een nadeel. Minder bezinning, minder reflectie, minder blog. Minder ergernis over wereldse zaken. Meer irritatie in de huis-, tuin- en keukensferen.

 

 Zou mooi zijn, als ik vandaag naast al het andere mn de keuken weer op orde krijg. Dat scheelt echt een slok op een borrel in het soepele verloop van een dag. Het zou nog mooier zijn als ook tijd vrij komt voor een hoop extra klussen in de keuken. Niet alleen het aanrecht, maar ook het fornuis, de binnenkant van de koelkasten, de keukenkastdeurtjes èn, wat in al die jaren nog nooit consequent is gedaan: de binnenkanten van de keukenkastjes. Er zijn er bij, waar ik mijn naam op de plank kan schrijven.

 Voordat het doen minder wordt, zijn we een hele tijd verder, mocht het ooit al zover komen. In het volgende leven graag iets met personeel en zo. Lijkt me op wat nadeeltjes in de privésfeer na toch een prettig bestaan. Kun je eindelijk doen wat je wilt en niet wat je moet. Zou het?

Zeurderig

 De honden droog kunnen uitlaten of ik het ook droog houd bij het kneuzen van de druiven is de vrg. Je wilt tenslotte geen water bij de wijn. Toch? Het miezert inmiddels. Dat was twee dagen geleden niet gebeurd. Had ik wel de voorgenomen planning moeten inhouden. Ja, had ik maar ... Had ik maar bij moeders thuis gebleven. Als ik iets absoluut nooit wilde in mijn leven, dan was het onder moeders vleugels blijven hangen. Zelf doen, zelf incasseren. Al betekent het, dat ik straks het hele druivenzooitje naar de tuinkamer moet verplaatsen voor het kneuzen. Zo gebeurd met het steekwagentje. Dus, wat zeur ik nou?

 

 Ik zeur. Mijn hoofd zeurt. Het weer zeurt. Alles zeurt vandaag. Dat straks na de koffie maar eens doorbreken. Hoe? Ik ben stik benieuwd naar de nwe indeling van de Penny en of het aanbod veranderd dan wel, liefst uitgebreid is. Ik kan me bijna niet beheersen. Grapje. Moet sowieso boodschappen doen. Mijn melkvoorraad is bijna nul. En dat is met de koffie toch een belangrijk ondersteunend element voor mijn begin van het dagelijkse leven. Met acht liter haal ik geen zeven dagen.

 Misschien maar mee beginnen. Geef ik het weer de kans zich te verbeteren en mezelf om het gesleep met de druiven te voorkomen. Het zijn toch al rare dagen, daar kan boodschappen doen voor negenen ook nog wel bij.

Eindeloos ...

 De laatste loodjes van de te ontstelen druiven liggen met succes dwars. De laatste resten uit de zakken. Geen trosjes meer vnl los spul, maar vaak wel met steeltje. Verder alle rotzooi die je je maar kunt bedenken. Gedroogde druiven, groene achterblijvers, min en vooral meer rotte druiven, onherkenbaar geplette druiven, aangevreten druiven (wespen), noem het maar op. In feite zou je het zooitje ongezien moeten wegkieperen. Dat stuit me tegen de borst.

 Hoeveel zal het nog zijn geweest? 8 kilo? Inmiddels al 2x 1,3 kg goede druiven er tussenuit gevist. Morgen met een wakker hoofd een blik op de rest van het restant gooien. Nog eens zo'n 1,5 kg zou mooi zijn. Dan hebben we tweemaal ruim 48 kg druiven. Meer dan ik had verwacht. Vorig jaar - ik heb het nagekeken- was het iets van 1/3 van wat we nu hebben. Nu was vorig jaar een slecht jaar en is dit jaar een erg goed jaar, maar een knap verschil. Denk dat ik genoeg heb, ruim ws om twee 25l flessen met most te vullen.

 Morgen eerst het kneuzen. Ja, het schiet niet op en schuift maar door. Zondag het persen, de boel op gang brengen en zes weken rust op dit terrein. Dan komt de tuin weer in zicht maar ook het hout.

Gebrek?

 Koekjes, koekjes, waar zijn de koekjes. Ik lijk wel verslaafd. Werkelijk de hele dag door die drang naar zoetigheid. Koekjes zijn er slecht een uiting van. Jam. Chocola. Pudding. Vruchtenyogurt. Zelfs snoepjes willen nog.

 

 Simpele, goedkope petit beurre of zoals we thuis zeiden 'droge koekjes' voldoen al. Het hoeven niet altijd Belgische wafeltjes of stroopwafels van Delaize te zijn. Die zijn wel het lekkerst als ik niet zelf aan het bakken sla.

Staartje

 Tegen de klippen op gewerkt maar het gisteren niet gered. Iets van 50 à 60 kilo gedaan en nog anderhalve zak te gaan. Hoelang zijn we vorig jaar met 150 kilo bezig geweest? Als het nou droog blijft vandaag, en daar ziet het naar uit, dan valt de schade mee en kan de boel vandaag afgemaakt worden. Gaat erom hangen of we voldoende druiven hebben voor 2x 25 liter. Meer ga ik niet doen dit jaar. Behalve dat ik niet zou weten waar ik de tijd vandaan moet halen, eerst maar eens zien, dat we deze hoeveelheid acceptabel droog weten te vergisten.

 Een speciale gist gekocht, die tot 17% belooft te kunnen gaan, mochten voldoende suikers aanwezig zijn in de most. Dat zal niet het geval zijn. Belangrijk is dat alle suiker wordt vergist en geen restsuiker achterblijft. Het alcoholpercentage zal dan hooguit 13% zijn. En dat is zat. Maar dat is werk voor morgen, nadat de gekeneusde druiven iets van 24 uur op de schil hebben gestaan voor de kleur.

 Wat voor de rest allemaal weer een dag opschuift en langer moet wachten, voordat het gedaan wordt, zal ik het maar niet hebben.

Stress...

 Als dat 'iets', dat als een mes in mijn rechter slaap zit te klooien, d'r mee zou kappen, zou het leven een stuk aangenamer zijn. Of de pijnstillers werkelijk hun werk zouden doen, zou ook al een stuk schelen. Vandaag nog en dan mag morgen de huisarts zijn licht er over laten schijnen. Ik kom veel te veel bij die man de laatste tijd.

 Vandaag moeten de druiven ontsteelt èn door de kneuzer. Dat moet gewoon. Als je met de verwerking begint moet je door ook. Niet een hoop werk doen en het spul vervolgens moeten weggooien. Zoals met de witte kool. Zag er prachtig uit toen ik 'm uit de grond trok. Nu 2 of 3 dagen later ziet de kool er uit als een half leeg gelopen ballon. Waar heb ik dat nu weer aan te danken? Dat wordt geen zuurkool dus, maar ook geen 'mndn kunnen bewaren'.

 Bij de druiven moet de ordinaire verschimmeling worden voorkomen, als ze eenmaal van hun steeltje zijn gehaald. Van de vijf zakken cq 19,5 12-liter emmers is gisteren oa vanwege het plukken maar anderhalve zak (5-6 emmers) gedaan. De rest is voor vandaag. Morgen mogelijk regen en dan zit je niet lekker te werken op de treden van de trap naar de voordeur. Maar er moet meer vandaag ....

Geneuzel

 Het was al geen grote wereld meer en de krimp zet door. Nog ff en ik ben dorpser en boerser dan de gemiddelde dorpsgenoot. Betrapte me gisteren op een zekere mate van verwachting mbt activiteit bij de Penny. Maandag bleek de tent ineens gesloten wegens verbouwing. Zaterdag gaat de boel weer open en ik ben werkelijk benieuwd naar de veranderingen. Zullen het verbeteringen zijn? Uitbreiding? Of is het de obligate omgooi maar dan net iets ingrijpender?

 Waar een mens zich mee bezig kan houden bij gebrek aan wereldse betrokkenheid. Nog een jaartje en ik maak me drukker over de 'bruma' dan over het sluipend oprukken van wat zomaar een socialkredietsysteem zou kunnen worden, de klimaatverblinding of het diversiteitsgelul. Ja, wat gaat de Penny ons voor nieuws brengen? Wordt een medewerker gepromoveerd tot slager op een vers vlees afdeling? Krijgen we een koffiecorner? Worden de kassa's naar de groentenafdeling verplaats en omgekeerd? De loop 90º gedraaid? Aanbod uitgebreid?

 Dat laatste is natuurlijk het enige wat enige zin maakt samen met een vergroting van het winkeloppervlakt. Een week lijkt me voor een aanbouw wat aan de krappe kant. Dan hadden er al bouwactiviteiten moeten plaats vinden. Zal wel een anticlimax worden met een ander kleurtje.

Opgejaagd

 Op naar de volgende overvolle dag. Voorlopig de laatste met een temperatuur boven de 20º C. Voorlopig of tot maart volgend jaar? Dat laatste zou best nog wel 'ns kunnen. Het water in de emmer met wortels in de tuin was bevroren. Nog geen reden om de schaatsen uit het vet te halen, maar de zoveelste herinnering van de winter, dat hij oprukt.

 Het vooruitzicht van de dag maakt, dat ik het blog niet ontspannen omhels. Het heeft iets van 'Ff schrijven, dan kan ik aan de slag'. Dat is het niet, zo is het niet bedoeld en zo gaat het hopelijk niet te lang duren. Het zijn de enige verplichtingenvrije uren van de dag, die aan mezelf zijn. Uren die gekoesterd willen worden, mogen worden, werden. Ze vormen voor het moment meer de aanloop naar mijn zorgtaakjes, waarna de dag me verder in beslag zal nemen ipv omgekeerd. Zelfs met 48 uur ga ik niet halen wat wel gehaald zal moeten worden.

 Nog maar een LM. Toen ik daar vanochtend de melk voor uit de koelkast pakte, dacht ik, die zou een schoonmaakbeurt kunnen gebruiken. Niet echt de juiste timing. Alsof ik niet genoeg te doen heb.

Actiever

 Weer geen tuin dus vandaag. En morgen zie ik het er ook niet van komen. Vele mooie tuindagen verloren gegaan. Deels helemaal en deels aan andere bezigheden. Het zij zo. Meer is er niet van te maken. Voel me ondertussen weer redelijk normaal, als ik het hoofd ff buiten beschouwing laat. Trek een dag van 7 tot 20:00 zonder problemen. Zit niet door de dag voor het scherm te slapen en lig het ook niet in bed te doen.

 

 Je levert wel in. Oa op het terrein van het koken. Ga om 8 uur 's avonds niet nog eens uitgebreid met de pollepels staan zwaaien. Ook niet als de lunch er al bij ingeschoten is. Dan ruk je wat aanwezigheden uit de (koel)kasten en maakt er een koudbuffet van. Vis, kaas, brood, chutney, verse augurken en tomaten, glas wijn erbij en klaar is Kees.

 

 Ook de avond, die al niet mijn sterkste moment van de dag was, gaat er niet op vooruit. Veel verder dan wat standaard websites na lopen zit er niet in. Misschien trekt dat bij, als ik zoals vandaag weer meer avonden van een 'normale' lengte weet te voorzien.

Vendange

 Wat ik in een uur of twee dacht te doen heeft het grootste deel van de dag gekost. Meer werk dan gedacht. Meer druiven ook. Volgens mij waren het de andere jaren minder dan de helft van wat nu van de ranken kwam. Bij het schoonmaken en wegen op de kilo's letten en vergelijken. Ik heb het volgens mij meestal wel goed bijgehouden.

 En dat was pas 24. Morgen 13 en dan aan de slag met ontstelen, kneuzen, persen, gisting opstarten, etc. Het zal snel gaan. Geen dagenlange gisting op de schil. Ik zit aan niet meer dan één dag of te wel 24 uur te denken. Het moet nu echt eens rosé worden en niet weer een lichte rode wijn. Hoewel ... als ie maar droog is en dat wordt dit jaar het belangrijkste streven. Zien of de sterkere gist (incl. voeding) wel dat laatste restant suiker weet te verwerken. 

 Ik denk niet, dat we nog de markt op gaan voor rode druiven, al zou het eigenlijk wel moeten. Het waren steeds die gekochte druiven uit het zonnigere zuid-oosten, die teveel restsuiker overhielden aan het eind van het gistingsproces. Echt teveel. Ook de huisdruiven leverden wijn met restsuiker op, maar die kon je met goed fatsoen nog demi-sec noemen, terwijl die van de markt gewoon 'dulce' was of laat ik het bij 'demi-dulce' houden.

180º

 Het zou niet verkeerd zijn, als ik nu nog ergens over bezig zou kunnen zijn. Maar d'r is 0,noppes anders dan het stomweg doen wat gedaan moet worden. Geen tijd voor gedachtenbeslommeringen, realiteitsergernis of net verwondering. Ik kan het me niet permiteren. De ene bezigheid loopt naadloos over in een andere. Ga ik tussendoor in de ruststand moet ik eerst loskomen van de keten aan verplichtingen, wachten tot mijn gedachten ergens houvast vinden en ik daar vervolgens iets mee willen. Dat kost tijd die normaal gesproken tussen de bedrijven door wordt gesleten. Nu gaat die tijd ongebruikt in het geweld van de noodzakelijkheden verloren en is iedere aanzet eentje vanuit een blanco begin.

 Waar ik normaal gesproken de boel moet afkappen en me min of meer aan de slag moet dwingen, zit ik me nu tegen te houden in de hoop dat dat iets oplevert, voordat ik op de al rijdende trein spring. Een vrijwel volledige ommekeer van bezig zijn. Van doen in dienst van denken naar denken in dienst van doen. Helaas. Daar gaan we maar weer.

Vorstvrij

 Op naar een volgende actieve dag? Wat zou het mooi zijn, als ik de hele dag in de tuin aan de slag zou kunnen. Iets wensen wat normaal al nauwelijks het geval is, lijkt me vrgn om problemen. Maar niet doen dus. De koeien zijn vannacht op stal geweest en dat betekent mest ruimen. De lange ladder moet naar 24 om de druiven te plukken. De was moet opgehangen en de hondenharen opgezogen worden. Dat zijn de ijkpunten voor vandaag naast de standaarden als de dames en de verzorging van de inwendige mens. De tuin sluit hier achteraan.

 Het weer doet zijn best om mee te werken. Iedereen heeft hier de mond vol van de 'bruma', maar bruma hier en bruma daar verder dan wat vorst aan de grond is het nog niet gekomen. Niet die nekslag die de weersomslag naar de winter sommige groenten kan bezorgen. Misschien dat tomaten in de openlucht het inmiddels opgegeven hebben. Ik kan dat niet controleren. Ben die dit jaar niet rijk. Mijn anderhalve peperplant staat nog steeds fier recht op en zou in het geval van die verraderlijk koude nacht(en) zijn bladeren moeten laten hangen.

 Een hoop kouwe drukte kortom. Op de binnenplaats geeft de thermometer op ruim een meter hoogte net 3ºC aan. Vorst ver te zoeken. En dan 'O, o, o de struguri (druiven)' slaat nergens op. Dan moet het toch eerst echt gaan vriezen. En dan maken we er gewoon 'Eiswein' van.

Vergeetachtig

 De afgelopen tijd ben ik met enige regelmaat de klus kwijt. Niet alleen bij woorden, maar ook in het doen van dingen, het verrichten van handelingen. Zo stond ik laatst een aardappel-knoflooksoep te pureren met de staafmixer en vond dat dat voor geen meter opschoot. Ik maar roeren, duwen, bijna stampen. Dacht nog ff 'Stomme aardappelen' voor ik de mixer uit de soep nam om te moeten constateren, dat er helemaal geen mes onder zat. Hoe dom kun je zijn?

 Erger was echter, dat de greep naar het pureermesje een greep in het ledige was. Het is het meest gebruikt mesje, op de tweede plek gevolgd door de slagroomklopper. Dat het niet zat, waar het had moeten zitten was om zenuwachtig te worden. Dan moest het ergens op het aanrecht liggen ... Mooi niet, dus. Aangezien het snoer van de staafmixer relatief kort is, blijft de hoek van het aanrecht tussen de spoelbakken de enige plek waar het ding te gebruiken is.

 

 Het mesje spoel ik na gebruik altijd af, net als de kop van het apparaat, en leg het weg om te drogen. Ergens in die hoek zou het ding moeten liggen. Om te vertwijfelen het idee, dat het verdwenen is. Kan enkel en alleen, hoe onwaarschijnlijk ook, weggegooid zijn met groente- of fruitafval. Dan zou het op de composthoop moeten liggen. Moet ik gaan graven? Het ding heeft een omtrek van hooguit een 2 euro munt. Gelukkig is het na te bestellen, maar dom blijft het.

Doedag_02

 Niks bijzonders te melden. De dag met doen verdaan. Na de middag in de tuin aanbeland en daar een redelijk stuk opgeschoten. Hoewel 'redelijk' en 'opschieten' eigenlijk niet samen gaan. Een raar gevoel in mijn lijf deed me na een paar uur vermoeden, dat stoppen misschien zo gek nog niet was. Daar aan toegegeven. Het lijf zit tegenwoordig tenslotte aan de knoppen. Te vroeg voor de honden, te laat om nog iets anders aan te pakken.

 Wel een partijtje wortels gerooid en in het water gegooid. Dat maakt het schoon schrobben morgen een stuk eenvoudiger. Daarna door de sapcentrifuge. Zien wat dat oplevert. Voor dat ene glas p.p. blijft het een stevige partij schoonmaakwerk. Daarom schermen ze ws ook met het feit, dat de onderdelen in de afwasmachine kunnen. Misschien dat ik dat ooit doe, maar voorlopig zie ik dat niet zitten.

 

 Voor die kleine porties is het beter om de Nutribullet aan het werk te zetten. Sneller, precies twee porties, geen afval en maar twee onderdelen om af te spoelen. Je moet wel water toevoegen of yogurt of iets anders wat de boel vloeibaar maakt. Meer smoothie dan sapje.

Overvol

 Eens zien wat er vandaag misgaat. Hoe ik het allemaal moeten redden is me een raadsel. Naast de tuin, het hout dat nog gezaagd moet worden, het huishouden, het poetsen, de beesten, de was komt er deze week het druiven plukken en verwerken bij. Vierendelen, 8 handjes zou wel fijn zijn. Meer dan doen en zien waar het schip strandt, zit er niet in.

 Mijn hoofd wordt er ondertussen niet beter op. Sinds de partij infuzen speelt dat deel van het lichaam fysiek op waar het zich tot op heden vnl wist te beperken tot psychische dwarsliggerij. Moet ik daar nou weer achter aan of lost het zich vanzelf op. Standaard medicijnen hebben er in elk geval geen vat op. Je zult maar jaren van zoiets last hebben, wat je wel vaker hoort. Altijd blij geweest, dat me dat bespaard bleef.

 Eerst zometeen mijn verstijfde wederhelft uit bed helpen. Tijd om aan de dag te beginnen. Of dat met of zonder huisartsbezoek zal zijn, zal blijken. Er lijken andere prioriteiten aan zet.

Normalisatie

 Eindelijk weer een beetje normale dag zowel qua bezigheden als energie. Ziet de wereld direct anders uit. Niet alles op de automatische piloot afgesukkeld. De koeien blijven ook 's nachts buiten op de gemeenschappelijk en omheinde weide(n). Scheelt mest ruimen maar vooral de noodzaak om minimaal tweemaal per dag naar 24 te moeten.

 

 Ietsje meer speling op de eigen plek. Dat met een vroege lunch en ineens was daar de tuin en niet eens 13:00 uur. Een kleine duw in de rug was wel nodig. Daarna liep het bijna als vanouds. Mijn lijf wat meer op de achtergrond. Zelfs mijn zinnen soms kunnen verzetten, eigenlijk verliezen. Ff blanco. Alleen bezig met het schonen van de tweede helft van het tweede, winterklaar te maken perceel en door geen enkele gedachte daarin verstoord.

 Aan het eind van de middag een witte kool geoogst. Ben benieuwd hoe compact de kool van binnen is. De soort die ik gekozen heb, staat hier nl bekend om zijn compacte groei maar zo voelt de kool naar mijn eerste indruk niet aan. En dan natuurlijk ook wat er mee te doen, hoe klaar te maken, etc. Hier verdwijnen ze in een pekelbad tot aan de Kerst om vervolgens de bladeren als omhulsel te gebruiken voor een vlees-rijst vulling. De wereldberoemde Sarmale!

 Ik zit meer aan rauw gebruik als salade te denken of vergist als zuurkool. Soep kan ook nog. Verder weet ik het zo 1, 2, 3 niet. Dat vinden we dan wel uit.

Leegloop

 Een blog-blanco dag. Ik vrees dat er meer zullen volgen. Op een dag als gisteren staat mijn hoofd er niet naar en itt gedoe tussen de oren lossen woorden niks op als het fysiek niet gaat zoals het zou moeten. Meer dan constateren zit er dan niet in. Geen alternatieven om af te wegen. Niks om te relativeren. Weinig om jezelf 'ns stevig onder de kont te trappen. De woorden verliezen aan betekenis, zijn sprakeloos. Ik doe wat gedaan moet worden met het verstand op nul en tussen de bezigheden door tuur ik wat voor me uit. Enthousiasme is ver te zoeken. Een uitgelebberde, leeggelopen ballon.

Geklooi

 Ik denk, dat ik de tuin maar afschrijf voor dit jaar. Misschien komt er dan nog iets terecht van wat ik zou willen. Gisteren weer niks. Dat zijn twee qua weer onnodig verloren dagen. De paar uurtjes die ik tussen het heen en weer rennen voor andere zaken aan de tuin had kunnen besteden, heb ik gisteren weer in bed gelegen. Schiet niet op zo.

 En dat 'rennen' is een eufimisme. Het zijn langzame, trage dagen. Weinig benzine in de tank. Gelukkig voelt het vandaag een stuk beter aan. Ik ga me niet te buiten aan voorspellingen maar de tuin behoort vooralsnog tot de mogelijkheden.

Onderuit

 Mooi geen tuin vandaag. Afknapper na het ophalen van Mariana. Nog net haar lunch kunnen verzorgen en vervolgens bibberend in bed gedoken en 4 (!) uur als een blok geslapen. Enigszins gedesoriënteerd bij het wakker worden tegen zessen. Daar klopt niks van. Nauwelijks fysieke inspanning geleverd in de voorbij dagen. Fatsoenlijk geslapen in de nachten. Waar komt die oververmoeidheid dan vandaan? Dit is wat we ff niet kunnen gebruiken. Goeie dagen. Slechte dagen. Is dat wat me te wachten staat? Het voelt ff alsof ik helemaal leeg ben getrokken.

 De laatste onderzoeksresulaten waren gewoon slecht. 'Positief' heet dat. Daar gooien ze deze mnd dan nog wat tests tegen aan voor de details, maar of dat nog positiefs in de goede betekenis van het woord gaat opleveren, waag ik te betwijfelen. Men houdt zich op de vlakte en hult zich in weinig zeggende terminologie. Ik moet het van het internet en eigen inschatting hebben. Hoop dat dat niet zo blijft. La vie, la vie. Veel is het nie.

SvZ

 De kantlijn ruimen voordat de kantlijn vol is. Het is weer 'ns wat anders. Weg september. Weg slechte mnd. Op naar beter en hopelijk het nodige mooie nazomerse weer. Een maand mantelzorg voor de boeg. Ik weet nu al, dat het mijn hobby niet zou zijn. Niet alleen niet doen, maar ook niet ondervinden. Het idee afhankelijk te zijn van een ander voor de meest basale zaken is een horror-scenario. Maar oké, ik hoef nu alleen maar te helpen.

 

 Oktober gaat de puntjes op de 'i' zetten wat de onderzoeken betreft. 'Daarna kan de behandeling beginnen'. Zo'n opmerking door de telefoon is wat men hier 'overleg' noemt. Daar zal toch wat meer aan vooraf moeten gaan. Ik ben niet gemaakt om als speelbal te fungeren in de handen van een arts. Het lijkt me stug dat we in alles dezelfde belangen hebben. Informatie, naakte feiten, onverbloemde scenario's. Ik wil weten waar ik aan toe ben, voor ik ergens aan begin. Woorden en blauwe ogen zijn niet voldoende.

 Voor de rest dus hopelijk veel tijd voor het opschonen van mijn tuin en minimaal het vullen van de kasbak. De constructie van de serre heb ik in feite al uit mijn planning voor dit jaar weggestreept. Het staat reserve voor als de zaken ineens ongekend soepeltjes verlopen en meer werk verzet kan worden dan ingeschat. Een kans die ik maximaal vrijwel nul inschat.