Het is weer naadje pet vandaag. Onzin begon om een uur of vijf vanochtend en ik zit nog bij te komen. Als dit zo doorgaat, duurt het niet lang meer en gaat er een dikke punt achter het blog komen. Het blog is nooit de bedoeling geweest als een weergave van mijn dagelijkse beslommeringen. Wat het wel geworden is. Maar als die beslommeringen weinig verder komen dan gebibber, hoofdpijn en ziekenhuisbezoekjes wordt een definitieve grens overschreden. Dat heeft weinig met geklungel te maken en nog minder met 'er iets van maken'. Dan trek ik me terug. Een proces dat in feite al een paar mndn aan de gang is.
Het verhaal gaat dan terug naar waar het ooit begonnen is. Naar Offline. Alleen voor eigen gebruik. Om het kwijt te zijn en er nooit meer iets mee te doen. De krimp van mijn wereld. De zoveelste moestuin die zeer waarschijnlijk nooit afgemaakt gaat worden. Een huis waar hetzelfde voor geldt. Had harder aan het huis kunnen trekken, maar dan voelde het nu waarschijnlijk nog wranger aan dan het al doet. Het 'straks na mijn pensioen'-effect.
Het klinkt allemaal wat mistroostig. Meer kan ik er op het ogenblik niet van maken. Morgen kan dat weer anders zijn. De perioden wisselen elkaar af maar de betere zijn aan de verliezende hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten