Een onvermijdelijk Déjà-vu. Alles anders en toch hetzelfde .... Voor vieren op, taxi, luchthaven binnenlopen en dan gaat het gelukkig anders. Nu kloppen de borden wel, kan ik aansluiten in de rij voor de noodzakelijke handelingen en controles alvorens het eindelijk echt richting Frankrijk gaat.
Het aansluiten in de rij voor de bagage voelde als een stap achter een gesloten gordijn vandaan naar de openheid van het toneel. Weg uit de donker van de tussentijd, vanuit een parallelle wereld terug in de werkelijkheid. Het leven kan verder, de pas op de plaats is voorbij. Inhaken waar we af zijn gehaakt. Zelden zo letterlijk een draad opgepakt. Zo concreet en duidelijk als het uiteenspatten van de illusie van vertrek op zaterdagochtend onwerkelijk was.
woensdag 30 april 2014
dinsdag 29 april 2014
Weg!
In minder dan tien uur ga ik herhalen èn naar ik mag hopen beter doen dan wat zaterdagochtend zo pijnlijk de mist inging. Nog een laatste rondje door mijn ballingsoord. Denk niet dat mijn innerlijke mens nog culinaire geneugten wenst te genieten. Enige aanvulling van het inwendige waterpercentage kan geen kwaad. Non-alcoholisch, anders vallen die laatste 100 km morgen weer vies tegen.
Nu gaat het terug de stad in. Terug naar het hotel. Terug naar het vliegveld. Terug naar Frankrijk. Terug naar mijn a.s. vertrek.
Het is mooi geweest. Ik ben de drukte om me heen zat. Tijd voor minder menselijke klanken en autolawaai in mijn oren. Geen te pas en onpas geklets. Niet onderling èn niet in de niet meer weg te denken mobiele telefoons. Geen huilende sirenes en al helemaal geen helicopter die niet kan kiezen tussen landen of verder trekken. Wat een pokke herrie. Ik ben toe aan Rust. Groen. Honden. Gras. Tuin. Verkoop. Al zou dat laatste element net wat meer drukte kunnen verdragen... Moet ik dan toch maar een St. Jozef op z'n kop in de grond stoppen? Ik ben inmiddels in staat me vanalles wijs te maken, maar daar hebben we het een ander keertje over.
Nu gaat het terug de stad in. Terug naar het hotel. Terug naar het vliegveld. Terug naar Frankrijk. Terug naar mijn a.s. vertrek.
Verveling?
Rondje 32' ..... Nog ff en ik kan reisleider worden voor de bejaardenclubs, die je soms door de straten ziet gaan. Meestal Duitstalig en wat je twintig jaar geleden hoogbejaard zou noemen. Tegenwoordig loopt dat nog kwiek de wereld te verkennen, al is het dan in een collectief.
Net van de week gelezen, dat het hele verouderingsproces o.a. afhankelijk is van de hoeveelheid stamcellen, die je bloedbaan fit en op orde houden. Bij de eeuwelingen blijkt dat werk door twee cellen gedaan te kunnen worden, waar je er als normaal mens ruim duizend benodigd. Oneerlijk verdeeld, zou ik zo zeggen, maar dat is debet aan het leven.
Ff lekker doorklonen, zou je denken en dan wordt Methusalem de maat van het menselijke bestaan. Zo'n vaart zal het wel niet lopen. De bloedbaan is ook weer niet alleen heiligmakend, zoals dezelfde onderzoeker in het betreffende artikel liet weten. Alle onderdelen hebben weer hun eigen stamcelproducenten en behalve dat dat dus onderling allemaal op evenwichtige wijze zou moeten samenwerken zit af en toe een domme bloedprop dwars of loopt het zooitje op andere wijze definitief vast.
Of ik nou zo nodig twee-, drie- of nog meervoudiger honderd wil worden zou ik niet eens weten. Behalve de sleur van de herhaling, die minstens zo meervoudig vermenigvuldigd wordt, lijkt het me wel aardig als ik dan wel de ellende van de jeugd achter me kan laten zonder in mankementen van de ouderdom verzeild te raken. Dus doe mij dan ergens iets van nu of misschien een jaar of tien geleden. Als je terug gaat verlangen, wordt je oud .....
Patroon
Als de afgelopen dagen iets duidelijk hebben gemaakt, dan is dat, dat een stads bestaan genieten in alle ledigheid zo simpel nog niet is. Een boek en/of krant zou al een hoop schelen. Boodschappen doen om te koken, is ook een aardige. Verder zou een abonnement in een fitnesstoestand een welkome afwisseling zijn voor de wandelrondjes.
Vaste patronen zijn onvermijdelijk, tenminste bij mij en ik kan me nauwelijks voorstellen, dat dat bij anderen niet ook het geval zou zijn. Je gaat terug voor de goede koffie, de prettige bediening, de bijzondere plek, noem het op. Je raakt bekend, wordt herkent, hoeft niet meer te bestellen, raakt aan de praat ..... Ja, zelfs ik.
Voor de rest scheelt het natuurlijk onvergelijkbaar veel als je je eigen plek hebt ipv een hotelkamer, al zou die plek ook niet veel meer hoeven te bevatten dan een bed, bureau en bad. De belangrijkste verschillen zouden een Pc en een goed voorziene keuken zijn. De rest strandt door de tijd heen vanzelf wel op zijn plek. Zo gaat het straks ook werken, al zal dan een auto geen luxe zijn om in een beetje stadse omgeving terecht te komen.
Vaste patronen zijn onvermijdelijk, tenminste bij mij en ik kan me nauwelijks voorstellen, dat dat bij anderen niet ook het geval zou zijn. Je gaat terug voor de goede koffie, de prettige bediening, de bijzondere plek, noem het op. Je raakt bekend, wordt herkent, hoeft niet meer te bestellen, raakt aan de praat ..... Ja, zelfs ik.
Voor de rest scheelt het natuurlijk onvergelijkbaar veel als je je eigen plek hebt ipv een hotelkamer, al zou die plek ook niet veel meer hoeven te bevatten dan een bed, bureau en bad. De belangrijkste verschillen zouden een Pc en een goed voorziene keuken zijn. De rest strandt door de tijd heen vanzelf wel op zijn plek. Zo gaat het straks ook werken, al zal dan een auto geen luxe zijn om in een beetje stadse omgeving terecht te komen.
Eindspurt
Mens, mens, mens. Raar mens. Sorry, pleonasme, maar toch. Laatste dag van de zelfveroorzaakte verbanning. Vanmorgen voor de zekerheid de nieuwe boardinguitdraai bekeken. Woensdag 30/04 is ècht morgen!! Weer werkt mee. Zon is verdwenen. Vanuit die hoek geen verleiding tot blijven. In het centrum zullen weinig straten overgebleven zijn, waar ik nog niet doorheen ben gelopen. De meer interessante restaurants heb ik gehad. Baracca, Via, Hanul Dacilor en Maimuta Plangatoare kan ik iedereen met een gerust hart aanbevelen. Koffietenten zijn er genoeg met over het algemeen Italiaanse koffie in een haast eindeloze variatie. De Pubs and Clubs heb ik overgeslagen. De iPhone heeft inmiddels een aardige verzameling aan wifi-wachtwoorden opgebouwd, tegenwoordig een niet-onbelangrijk extra criterium bij de selectie van een etablissement om te verwijlen.
Zien hoe we ons door deze laatste uren heenslaan. Het zijn er geen 24 meer. Morgen om deze tijd hoop ik Parijs achter me gelaten te hebben ..... Tenzij de boel weereens vast zit. Zien hoelang het besef geknuffeld wil worden, voordat alles weer is, zoals het vijf dagen geleden al bedoeld was te zijn. Ongetwijfeld zal er de stomme neiging zijn, om wat verloren is in te halen. Je kunt activiteiten inhalen, verlopen mogelijkheden compenseren, maar tijd kun je enkel afschrijven.
Zien hoe we ons door deze laatste uren heenslaan. Het zijn er geen 24 meer. Morgen om deze tijd hoop ik Parijs achter me gelaten te hebben ..... Tenzij de boel weereens vast zit. Zien hoelang het besef geknuffeld wil worden, voordat alles weer is, zoals het vijf dagen geleden al bedoeld was te zijn. Ongetwijfeld zal er de stomme neiging zijn, om wat verloren is in te halen. Je kunt activiteiten inhalen, verlopen mogelijkheden compenseren, maar tijd kun je enkel afschrijven.
maandag 28 april 2014
Voorbij
Vandaag, struinend door straten waar ik nu eigenlijk niet zou willen zijn, bedacht ik me ineens hoelang het nog zou duren, voordat ik alleen nog maar op dat ene ding wacht; mijn einde. Misschien een rare bezigheid of misschien net niet. Die 'tik' zit er sinds een paar jaar ingebeiteld en de juiste vorm ter hantering heb ik er nog niet voor gevonden. Raarder is het feit, dat je in die gedachtengang met iets bezig bent, wat je nooit zult meemaken. Het overstijgt niet zozeer je voorstellingsvermogen, dat vermogen stopt net voordat je iets te stellen hebt.
Uitslaan
Zoals bij al het andere zwiept de beleving van het hier ook van dik in de plus naar de andere kant van het spectrum zonder waarschuwing of speciale reden. De momenten waarop ik mezelf betrap op neurieënd genieten wisselen elkaar af met irritatie tot regelrechte obstinatie .... mocht dat woord al bestaan. In mezelf dwars zitten ben ik inmiddels, denk ik, nauwelijks te verslaan.
Ondanks het gejojo tussen hemelhoogte en dodelijke droefenis aardig wat kilometers gemaakt. Verdwalen in deze door verkeersaders doorsneden stad is nauwelijks mogelijk. Er zijn wat gebieden voor voetgangers gereserveerd maar daar heeft de middenstand nog nauwelijks van de mogelijkheden gebruikt gemaakt. De activiteiten beperken zich tot de boulevardachtige straten èn dan vaak in de vele door de bebouwing omsloten hofjes. Herkenbaar aan de grote toegangspoort en vele, als uitnodiging bedoelde reclameborden. Het is iets tussen Boedapest en Barcelona in.
Prachtige binnenplaatsen vaak. Prachtig omdat niemand van de omwonende zich geroepen voelt tot het doen van onderhoud. Weelderig groen. Bomen. Struiken. Oude, rondom de binnenplaats lopende balcons of net beperkt tot een kant. Plekken die in Boedapest ronduit imponerend konden zijn, je dwongen tot gepaste reserve maar hier aantrekkelijk zijn door hun gewone toegankelijkheid.
De vaak dwars op de straat gebouwde, erg lange huizen bieden soms de entree tot onverwacht diepreikende winkels of net tot hokjes, die nauwelijks meer ruimte bieden dan nodig is om de deur te openen. Daar kijkt Barcelona om de hoek. Zou het beter zijn om daar te zitten nou? Lulkoek.
Ondanks het gejojo tussen hemelhoogte en dodelijke droefenis aardig wat kilometers gemaakt. Verdwalen in deze door verkeersaders doorsneden stad is nauwelijks mogelijk. Er zijn wat gebieden voor voetgangers gereserveerd maar daar heeft de middenstand nog nauwelijks van de mogelijkheden gebruikt gemaakt. De activiteiten beperken zich tot de boulevardachtige straten èn dan vaak in de vele door de bebouwing omsloten hofjes. Herkenbaar aan de grote toegangspoort en vele, als uitnodiging bedoelde reclameborden. Het is iets tussen Boedapest en Barcelona in.
Prachtige binnenplaatsen vaak. Prachtig omdat niemand van de omwonende zich geroepen voelt tot het doen van onderhoud. Weelderig groen. Bomen. Struiken. Oude, rondom de binnenplaats lopende balcons of net beperkt tot een kant. Plekken die in Boedapest ronduit imponerend konden zijn, je dwongen tot gepaste reserve maar hier aantrekkelijk zijn door hun gewone toegankelijkheid.
De vaak dwars op de straat gebouwde, erg lange huizen bieden soms de entree tot onverwacht diepreikende winkels of net tot hokjes, die nauwelijks meer ruimte bieden dan nodig is om de deur te openen. Daar kijkt Barcelona om de hoek. Zou het beter zijn om daar te zitten nou? Lulkoek.
zondag 27 april 2014
Neerslag
Het kost inspanning, omschakelen, drukte, ergernis, noem het op, maar ergens dringt toch het onvermijdelijke van de situatie door en is er of komt er iets van berusting en acceptatie. Nog ff doorzetten en ik neem het mezelf niet meer kwalijk. Hoewel, dat lijkt me een beetje teveel gevraagd. Ik hou het bij vergiffenis voor deze ene keer. Het moet tenslotte geen gewoonte worden.
Vier dagen ongegeneerd niks doen..... Je kunt ernaar verlangen en het kan je op je maag liggen als een betonblok. Het is maar net hoe je er tegen aan kijkt. Maar ok, we wisten al dat de mens in de categorie 'rare beesten' thuis hoort.
Het geheel is een maffe, wringend en schurende combi van 'willen kunnen en moeten'. Eigenlijk wil je helemaal niet meer weg, je moet, je doet en dan werkt het niet, kun je ineens allerlei extra's en ben je nog alles behalve blij ook .... ik bedoel maar. Nog twee dagen te gaan.
Vier dagen ongegeneerd niks doen..... Je kunt ernaar verlangen en het kan je op je maag liggen als een betonblok. Het is maar net hoe je er tegen aan kijkt. Maar ok, we wisten al dat de mens in de categorie 'rare beesten' thuis hoort.
Het geheel is een maffe, wringend en schurende combi van 'willen kunnen en moeten'. Eigenlijk wil je helemaal niet meer weg, je moet, je doet en dan werkt het niet, kun je ineens allerlei extra's en ben je nog alles behalve blij ook .... ik bedoel maar. Nog twee dagen te gaan.
Stads
De ene keer stop je, gedreven door een sluimerend verlangen in een grote stad, slentert rond met geen enkel ander doel dan je aanwezigheid, geniet van alles wat je zintuigen weet te treffen en de andere keer zit je ongewenst aanwezig te zijn en moet je je zintuigen dwingen er het beste van de maken.
Geen boek in mijn bagage, geen interessante krant te koop, een schuldig gevoel naar de honden toe, een warboel in mijn hoofd en nog steeds het gevoel, dat ik doelloos ronddwaal op de verkeerde plek in de verkeerde tijd.
Op zich is Cluj geen verkeerde plek. Bovendien is het voor het eerst sinds dagen prachtig weer. Terrassen links en rechts. Wat ontbreekt is een stadshart. Mocht het er ooit geweest zijn, is het opgeofferd aan het doorgaande verkeer, 4-5 baans éénrichtingswegen van oost naar west (en omgekeerd) en vanuit het centrum naar het zuiden. Een universiteitsstad, een hoop 'foute' flatwijken, veel jonge mensen, een keur aan restaurants waaronder erg goede en bars maar niet dat bruisende hart qua boetieks en dergelijke. Daarvoor aan beide, vlakke kanten van de stad gigantische winkelcentra. Veel te ver voor de benenwagen, dus maar weer een rondje van orthodoxe naar roomskatholiek kathedraal en terug.
Geen boek in mijn bagage, geen interessante krant te koop, een schuldig gevoel naar de honden toe, een warboel in mijn hoofd en nog steeds het gevoel, dat ik doelloos ronddwaal op de verkeerde plek in de verkeerde tijd.
Op zich is Cluj geen verkeerde plek. Bovendien is het voor het eerst sinds dagen prachtig weer. Terrassen links en rechts. Wat ontbreekt is een stadshart. Mocht het er ooit geweest zijn, is het opgeofferd aan het doorgaande verkeer, 4-5 baans éénrichtingswegen van oost naar west (en omgekeerd) en vanuit het centrum naar het zuiden. Een universiteitsstad, een hoop 'foute' flatwijken, veel jonge mensen, een keur aan restaurants waaronder erg goede en bars maar niet dat bruisende hart qua boetieks en dergelijke. Daarvoor aan beide, vlakke kanten van de stad gigantische winkelcentra. Veel te ver voor de benenwagen, dus maar weer een rondje van orthodoxe naar roomskatholiek kathedraal en terug.
zaterdag 26 april 2014
Mispoes
Een filmisch moment ... Na een taxirit van een kleine tien minuten. High speed driving want verder nauwelijks verkeer op de weg, die overdag vierbanenbreed verstopt zit. Het is nauwelijks na vieren. De stad slaapt nog. Stoppen, uitstappen, betalen, koffer achter je aan trekken, door de automatisch openende glazen deuren en met dat je een blik gooit op de bestemmingen achter de incheckbalie voor de bagage, bekruipt je een ongewenst ongemakkelijk gevoel. Een gevoel, waarvan je direct beseft, dat je het verwachtte, maar het tot voor een paar seconden niet wilde weten. Pissig maar kalm trek je de boardingpapieren uit je handbagage en krijgt je vermoedens bevestigd .... Je vertrek was gisteren.
Gedesoriënteerd, misplaatst, aangekomen of beter blijven steken in de verkeerde tijdsspanne wandel je naar de koffiebar. De latte macchiato noch de verse jus weten je terug te rukken in de juiste setting. Terug kan niet. Vooruit zal moeten, maar hoe. Al vaker begiftigd geweest met een gevoel ergens tussenin te hangen, is dat gevoel nu zo echt dat ik onwillekeurig naar mijn voeten kijken. De vloer is aanwezig, gelukkig geen gapende afgrond.
Na nog een koffie opzoek gegaan naar een ticketverkoop, de volgende poging voor de terugreis geboekt, wederom in de taxi, retour hotel, aan een verbijsterde nachtportier voorbij gegaan, terug naar de kamer, terug in bed, nog geen anderhalf uur later, een verstoorde wereld en vier dagen duimen draaien in luchtledigheid.
Gedesoriënteerd, misplaatst, aangekomen of beter blijven steken in de verkeerde tijdsspanne wandel je naar de koffiebar. De latte macchiato noch de verse jus weten je terug te rukken in de juiste setting. Terug kan niet. Vooruit zal moeten, maar hoe. Al vaker begiftigd geweest met een gevoel ergens tussenin te hangen, is dat gevoel nu zo echt dat ik onwillekeurig naar mijn voeten kijken. De vloer is aanwezig, gelukkig geen gapende afgrond.
Na nog een koffie opzoek gegaan naar een ticketverkoop, de volgende poging voor de terugreis geboekt, wederom in de taxi, retour hotel, aan een verbijsterde nachtportier voorbij gegaan, terug naar de kamer, terug in bed, nog geen anderhalf uur later, een verstoorde wereld en vier dagen duimen draaien in luchtledigheid.
donderdag 24 april 2014
Hemelwater
Het weer zit dwars en dat al wat langer dan vandaag. Bijna twee weken gebeurd zo goed als niks waar druk aan het afronden van het dak gewerkt zou moeten worden. Druilerig neerdruppelend water. Verdacht Nederlands weer. Hopelijk is het nu als buitenkant dienstdoend isolatiemateriaal zo waterwerend, dat de boel straks niet onder het gewicht van het opgezogen water ineenstort.
Te laat begonnen vorig jaar .... Grote mond van de aannemer "Nee, geen probleem.", maar uiteindelijk wreekt het zich toch, dat niet optimaal gebruik is gemaakt van afgelopen zomer.... Gezeur, maar wel met een kern van waarheid. Deze ongewenste en misschien zelfs enigszins abnormale nattigheid had compleet oninteressant kunnen zijn. Eind van de maand had het binnenwerk zo goed als klaar moeten en kunnen zijn. De keuken staat te popelen en moet voorlopig in de koelkast. Nu is het iedere ochtend die blik naar buiten en de conclusie ..... Helaas!
Te laat begonnen vorig jaar .... Grote mond van de aannemer "Nee, geen probleem.", maar uiteindelijk wreekt het zich toch, dat niet optimaal gebruik is gemaakt van afgelopen zomer.... Gezeur, maar wel met een kern van waarheid. Deze ongewenste en misschien zelfs enigszins abnormale nattigheid had compleet oninteressant kunnen zijn. Eind van de maand had het binnenwerk zo goed als klaar moeten en kunnen zijn. De keuken staat te popelen en moet voorlopig in de koelkast. Nu is het iedere ochtend die blik naar buiten en de conclusie ..... Helaas!
woensdag 23 april 2014
Hoogtepunt
Qua vooruitgang in het werk is deze trip een regelrechte miskleun. Zat er een beetje in zo met Pasen. Het is iets meer voor de feestelijkheid geworden dan om draden te trekken. Die derde Paasdag had ik niet bedacht en dat ze aansluitend nog eens de naamdag van George zoveel gewicht toekennen, dat dan ook maar niks gedaan moet worden, schoot me bijna verkeerd. Het maakt de resterende werkweek wel erg kort. En met een beetje pech zet daar het weer nog een streep door ook.
Het ge-George gold gelukkig niet voor iedereen, zodat ik me in de winkels nog enigszins nuttig heb kunnen maken. Kleuren kiezen, dakgoten bestellen en opzoek naar zoiets simpels als loodslabben voor de afdichting van de schoorsteenovergang naar pannendak. Helaas is dat hier weer geen gemeengoed en wat men heeft is nep en instant. Jammer, want het is niet iets wat je ff in je handbagage meeneemt. Niet voor één en al helemaal niet voor drie schoorstenen.
De komende weken moet veel gebeuren en gaan dingen samen komen. Eind mei, eerste helft van juni is voor ramen, electra, vloeren, keuken, verven en de badkamer. Dan moet het er langzaam op gaan lijken, op wat het moet gaan worden; een huis. En niet alleen dat maar vooral een prettig overzichtelijk, zeg handzaam huisje. Een honderdtal vierkante meter, 1/5 van mijn huidige plek met tuin ipv meer, bos, teveel gras en een irritante boer.
dinsdag 22 april 2014
Opstijven
Pffffff, zelfs een derde Paasdag. Je mag toch blij zijn, dat je die niet 'en famille' hoeft door te brengen. Moord en doodslag zou morgenochtend de kranten vullen. Vooral nou het weer het ook voor gezien houdt. Was het de eerste dag al niet mis gegaan, dan kon je op de tweede op eieren lopen wat je wilde, de ontlading kwam er toch.
Gelukkig allemaal verleden tijd. Een solistisch bestaan heeft zo zijn voordelen ..... af en toe. Iedere keer dat daar verandering in komt, wordt het een stukje minder vanzelfsprekend om het over 'samen' te hebben. Voordat ik wat dat betreft nog eens aan een situatie zou wennen, die mij op mijn zeventiende normaal leek, lig ik lang en breed twee meter onder de grond.
Tijden zat gehad in mijn leven om voor mezelf te bepalen wat ik de beste, prettigste of meest praktische manier van doen vind op zo ongeveer alle denkbare terreinen van het dagelijkse doen en laten. Daarbij worden vrouwen weliswaar al eeuwen met het huishouden opgezadeld, maar hebben ze dat nog steeds niet onder de knie. Kortom die Ander zal tegenwoordig met een paar onsjes minder tevreden moeten zijn. De verminderde flexibiliteit geldt niet alleeen voor de gewrichten.
Gelukkig allemaal verleden tijd. Een solistisch bestaan heeft zo zijn voordelen ..... af en toe. Iedere keer dat daar verandering in komt, wordt het een stukje minder vanzelfsprekend om het over 'samen' te hebben. Voordat ik wat dat betreft nog eens aan een situatie zou wennen, die mij op mijn zeventiende normaal leek, lig ik lang en breed twee meter onder de grond.
Tijden zat gehad in mijn leven om voor mezelf te bepalen wat ik de beste, prettigste of meest praktische manier van doen vind op zo ongeveer alle denkbare terreinen van het dagelijkse doen en laten. Daarbij worden vrouwen weliswaar al eeuwen met het huishouden opgezadeld, maar hebben ze dat nog steeds niet onder de knie. Kortom die Ander zal tegenwoordig met een paar onsjes minder tevreden moeten zijn. De verminderde flexibiliteit geldt niet alleeen voor de gewrichten.
maandag 21 april 2014
Gemis
Het is dat mijn honden en in iets mindere mate de katten niet hier zijn, anders zou ik eigenlijk niks missen op de korte termijn, zeg een week of 8 à 10. Misschien grijp ik eens mis naar een boek of Cd en moet bij plots opwellende behoefte mijn Franse rode wijn kopen .... Meer heimwee-achtigs kan ik ff niet bedenken. Wat ik hier vooral mis, is niet mee te nemen: mijn eigen plek.
Lig ik in Frankrijk uit verveling of ter geestelijke ontspanning soms bij tienen al op bed, lig ik hier vaak eerder dan de Franse kippen op de bedbank om een paar uur voor mezelf te hebben. Gelukkig vriest het niet meer en is zoiets als schrijven geen probleem. Kan in de keuken verder gekakeld worden en hoef ik geen interesse te veinzen. Niet dat ik me daar vaak aan bezondig.
Meer kluizenaar geworden, dan ik al was? Kan eigenlijk niet anders, dan dat al die jaren van een teruggetrokken bestaan zo hun sporen achterlaten. Mensen worden voor mij meer en meer wat muziek al jaren is; achtergrondsvulling. Het kan prettig zijn om ze om je heen te hebben, maar ze moeten niet teveel aandacht opeisen. Voor mij geen cursus "Mahler begrijpen!" Mahler mag blij zijn als ie ooit zover komt, dat hij mijn achtergrond mag inkleuren en moet verder niet mauwen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen anders zou geen sprake zijn van een regel, maar dat heb ik bij de Cd's ook.
Lig ik in Frankrijk uit verveling of ter geestelijke ontspanning soms bij tienen al op bed, lig ik hier vaak eerder dan de Franse kippen op de bedbank om een paar uur voor mezelf te hebben. Gelukkig vriest het niet meer en is zoiets als schrijven geen probleem. Kan in de keuken verder gekakeld worden en hoef ik geen interesse te veinzen. Niet dat ik me daar vaak aan bezondig.
Meer kluizenaar geworden, dan ik al was? Kan eigenlijk niet anders, dan dat al die jaren van een teruggetrokken bestaan zo hun sporen achterlaten. Mensen worden voor mij meer en meer wat muziek al jaren is; achtergrondsvulling. Het kan prettig zijn om ze om je heen te hebben, maar ze moeten niet teveel aandacht opeisen. Voor mij geen cursus "Mahler begrijpen!" Mahler mag blij zijn als ie ooit zover komt, dat hij mijn achtergrond mag inkleuren en moet verder niet mauwen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen anders zou geen sprake zijn van een regel, maar dat heb ik bij de Cd's ook.
Wetenschap
Het 'ouwe tutten'-entree van "Is dat al vijf jaar geleden." zal ik achterwege laten. Natuurlijk lijkt het minder lang geleden, maar ik had bij het lezen ook niet het gevoel, dat het 'gisteren' pas is gebeurd. Misschien wel net, omdat het er toen zo inhakte het nieuws van zijn overlijden. Wat ik van het stuk in de Volkskrant wel kreeg, was een vieze smaak in mijn mond. Niet dat er onwaarheden werden opgedist of onfrisse zaken opgerakeld, zo bijzonder was het niet wat allemaal geschreven werd nav het verschijnen van de eerste biografie. Wel vroeg ik me al lezende snel af of ik dit allemaal wel wilde weten.
Waar 'men' het vrij normaal vindt alles van een ander te willen weten, soms zelfs met een trauma kampt als vragen stellen niet meer mogelijk blijkt, betrap ik me zelden op behoefte aan meer dan me de omstandigheden aandragen. Maakt het mij uit wat iemand wel of net niet uitgespookt heeft in tijden, dat ik de persoon niet kende? Of als ik iemand maar af en toe zie, wat zo iemand in de tussentijd gedaan heeft?? Nee, nauwelijks.
Veranderen de verhaaltjes van Martin Bril als ik meer weet van zijn drank- en snuifverleden, zijn niet gelukte roman(s), andere tegenslagen in zijn leven, zijn commerciële gretigheid toen het eindelijk beter ging en zijn eigen schijnbare ontevredenheid?? Ik mag hopen van niet.
Waar 'men' het vrij normaal vindt alles van een ander te willen weten, soms zelfs met een trauma kampt als vragen stellen niet meer mogelijk blijkt, betrap ik me zelden op behoefte aan meer dan me de omstandigheden aandragen. Maakt het mij uit wat iemand wel of net niet uitgespookt heeft in tijden, dat ik de persoon niet kende? Of als ik iemand maar af en toe zie, wat zo iemand in de tussentijd gedaan heeft?? Nee, nauwelijks.
Veranderen de verhaaltjes van Martin Bril als ik meer weet van zijn drank- en snuifverleden, zijn niet gelukte roman(s), andere tegenslagen in zijn leven, zijn commerciële gretigheid toen het eindelijk beter ging en zijn eigen schijnbare ontevredenheid?? Ik mag hopen van niet.
Plat
In de aanloop naar Pasen beginnen de kippen met de leg. De eieren worden zo'n week of vier verzameld en dan gekookt, geverfd, opgegeten of uitgedeeld. De oorsprong van de rol die de eieren vervullen zal wel iets met voorjaar en nieuw leven te maken hebben. Ongetwijfeld iets dat buiten de Bijbel om in het systeem terecht is gekomen, zoals wel meer.
Niet alle kippen, maar een enkele krijgt in die tijd de neiging om te gaan zitten en niet meer op te staan. Daar stop je dan een 15-tal eieren onder en wacht 21 dagen rustig af. Het schijnt nogal precies te luisteren, dus geen onverwachte verrassingen. Hier hebben ze de enige broeds geworden kip net voor afloop van de termijn in de keuken gehaald en was het afwachten hoeveel eieren een kuiken zouden opleveren. Een "Tien kleine negertjes"-verhaal maar dan omgekeerde richting.
Vijf eieren zijn ei gebleven zodat er bij mijn aankomst tien kuikens waren, van lichtgeel tot compleet zwart. In eerste instantie liep het allemaal vrij rond, maar aansluitend is het pluizige spul toch maar in een grote doos gestopt. Kan niks gebeuren, zou je denken. Des te vreemder, dat er ineens nog maar negen kuikens waren. Voldoende mensen aanwezig, dus de theorieën vlogen over en weer. De zigeuners, die (ook hier) meestal overal de schuld van krijgen, kon ditmaal niks in de schoenen worden geschoven. De honden werden met een scheef oog bekeken, maar die beesten tonen geen enkel interesse in de kip met haar kuikens. Dus ook in die richting geen resultaat.
Moeders wipt met regelmaat uit de doos en soms zit een kuiken op haar rug. Dus ergens verdwaald tussen alles waar de leef-/woon- en slaapkeuken mee volgestouwd staat? Ik denk, dat moeders dan wel achter het gepiep aan zou gaan. Nee, het is een klein mysterie gebleven tot het soepbord voor het voer uit de doos werd gepakt en eronder een geplet kuiken te voorschijn kwam. Gaat het verhaal nou weer de originele kant op?
Niet alle kippen, maar een enkele krijgt in die tijd de neiging om te gaan zitten en niet meer op te staan. Daar stop je dan een 15-tal eieren onder en wacht 21 dagen rustig af. Het schijnt nogal precies te luisteren, dus geen onverwachte verrassingen. Hier hebben ze de enige broeds geworden kip net voor afloop van de termijn in de keuken gehaald en was het afwachten hoeveel eieren een kuiken zouden opleveren. Een "Tien kleine negertjes"-verhaal maar dan omgekeerde richting.
Vijf eieren zijn ei gebleven zodat er bij mijn aankomst tien kuikens waren, van lichtgeel tot compleet zwart. In eerste instantie liep het allemaal vrij rond, maar aansluitend is het pluizige spul toch maar in een grote doos gestopt. Kan niks gebeuren, zou je denken. Des te vreemder, dat er ineens nog maar negen kuikens waren. Voldoende mensen aanwezig, dus de theorieën vlogen over en weer. De zigeuners, die (ook hier) meestal overal de schuld van krijgen, kon ditmaal niks in de schoenen worden geschoven. De honden werden met een scheef oog bekeken, maar die beesten tonen geen enkel interesse in de kip met haar kuikens. Dus ook in die richting geen resultaat.
Moeders wipt met regelmaat uit de doos en soms zit een kuiken op haar rug. Dus ergens verdwaald tussen alles waar de leef-/woon- en slaapkeuken mee volgestouwd staat? Ik denk, dat moeders dan wel achter het gepiep aan zou gaan. Nee, het is een klein mysterie gebleven tot het soepbord voor het voer uit de doos werd gepakt en eronder een geplet kuiken te voorschijn kwam. Gaat het verhaal nou weer de originele kant op?
zondag 20 april 2014
Pasen
Zaterdagavond, middernacht een rondje rond de kerk. Een hoop mensen aanwezig en het merendeel ging aansluitend naar binnen voor een vier uur durende dienst!! Ik kan me dat alleen van Kerstmis herinneren en in eerste instantie begon de nachtmis dan om 04:00 en was het aansluitend thuis ontbijten en aanvallen op de pakjes. Toen alles in het Nederlands en anderszins normaler moest werd dat eerst 22 uur en later dan weer 24 oftewel 00:00. Zelf was ik toen al afgehaakt en ik heb ook nu niet gecheckt of iedereen tot vier uur in de ochtend is blijven zitten.
Net voor de middernachtsdienst eieren zitten verven en invetten. Wat dat betreft is de Orthodoxe versie niet anders dan de Roomse variant. In de ochtend van de eerste Paasdag struinen de kinderen de huizen af voor eieren, koek en anders. Kan ik me ook nog herinneren. Als misdienaar tenminste, niet dat iedereen dat deed. Eieren en geld.
De ochtend verder besteed aan meehelpen met koken. Pasen betekent lam en voor mij werd het op speciale wijze bereid in een ketel boven een houtvuur. Een beetje zoals een herder het zou doen in de buitenlucht. Dat laatste was geen luxe, want volgens mij was het hout niet bepaald droog genoeg en kwalmde de zooi met regelmaat.
Alles weer, zoals de landsaard eigen op het laatste moment, op hoog vuur, hard kokend, uiteindelijk redelijk gaar maar voor een stoofpot nauwelijks gesmoord. Betonblok polenta erbij en een salade, die, geloof ik, vooral voor mij bedoeld was. Een beetje als mijn moeder: "Voor mij geen konijnenvoer..."
Net voor de middernachtsdienst eieren zitten verven en invetten. Wat dat betreft is de Orthodoxe versie niet anders dan de Roomse variant. In de ochtend van de eerste Paasdag struinen de kinderen de huizen af voor eieren, koek en anders. Kan ik me ook nog herinneren. Als misdienaar tenminste, niet dat iedereen dat deed. Eieren en geld.
De ochtend verder besteed aan meehelpen met koken. Pasen betekent lam en voor mij werd het op speciale wijze bereid in een ketel boven een houtvuur. Een beetje zoals een herder het zou doen in de buitenlucht. Dat laatste was geen luxe, want volgens mij was het hout niet bepaald droog genoeg en kwalmde de zooi met regelmaat.
Alles weer, zoals de landsaard eigen op het laatste moment, op hoog vuur, hard kokend, uiteindelijk redelijk gaar maar voor een stoofpot nauwelijks gesmoord. Betonblok polenta erbij en een salade, die, geloof ik, vooral voor mij bedoeld was. Een beetje als mijn moeder: "Voor mij geen konijnenvoer..."
vrijdag 18 april 2014
Pech
Europees gezien een halve wereldreis achter de kiezen, reserveringen in hotel en vliegtuig en dan stranden bij de bus voor de laatste 170 km .... Ja, Pasen. Druk, druk, druk maar niet bedacht, dat zoiets ook voor het interlokale busvervoer zou kunnen gelden. En soit, misschien een bus overslaan, maar gewoon twee verschillende ondernemingen, zes of zeven verbindingen en geen plek. Gewoon geen plek.
Voor de zekerheid een keer of twee extra nagevraagd. De buschauffeur aangesproken in de hoop dat hij wel iets wist of wilde regelen, maar 'Nee' bleef simpelweg 'Nee'. Dan dus maar knopen tellen. Blijven proberen tot de laatste bus om negen uur in de avond? Taxi? Hotel en reserveren voor de volgende dag?
Het is een taxi geworden en ook daar had niet iedereen trek in de rit. Na wat taxi's afgelopen en meerdere voorstellen aangehoord te hebben uiteindelijk ingestapt, helft vooruit betaald, want de man moest tanken. In een heuse Dacia Logan met 238K op de teller en een aardig versleten versnellingsbak 2,5 uur naast iemand gezeten, die naast Roemeens een beetje Italiaans sprak. Een rustige reis kortom. Wat weer niet gezegd kon worden van het verkeer. Mocht me gelukkig prijzen, dat ik niet bij iemand ingestapt was met de kamikaze-neigingen, die menig andere weggebruiker demonstreerde bij het passeren van zijn voorgangers.
Voor de zekerheid een keer of twee extra nagevraagd. De buschauffeur aangesproken in de hoop dat hij wel iets wist of wilde regelen, maar 'Nee' bleef simpelweg 'Nee'. Dan dus maar knopen tellen. Blijven proberen tot de laatste bus om negen uur in de avond? Taxi? Hotel en reserveren voor de volgende dag?
Het is een taxi geworden en ook daar had niet iedereen trek in de rit. Na wat taxi's afgelopen en meerdere voorstellen aangehoord te hebben uiteindelijk ingestapt, helft vooruit betaald, want de man moest tanken. In een heuse Dacia Logan met 238K op de teller en een aardig versleten versnellingsbak 2,5 uur naast iemand gezeten, die naast Roemeens een beetje Italiaans sprak. Een rustige reis kortom. Wat weer niet gezegd kon worden van het verkeer. Mocht me gelukkig prijzen, dat ik niet bij iemand ingestapt was met de kamikaze-neigingen, die menig andere weggebruiker demonstreerde bij het passeren van zijn voorgangers.
donderdag 17 april 2014
Lichtje
In een opwelling bedacht en met veel plezier gewoon gedaan .... Een paar uur Lichtstad. Heerlijk. Alweer veel te lang niet geweest. Niet in het hart, wel met regelmaat er omheen gereden. Meestal de A86, soms de Francilienne en zeer zelden de ware periferique. Nu tot in de kern doorgedrongen maar met de metro. Auto geparkeerd in Maisons d' Alfort, metro in gedoken, lijn 8 richting Balard en bij La Bastille eruit. Prachtige dag, uitnodigende terrassen, koele witte wijn, diep ademhalen en beseffen dat het waar is....
Een witte wijn aan het plein van de Bastille, slenterend richting Place des Vosges en toen de oriëntatie losgelaten en zigzaggend van het ene straatje in het andere gerold. Etalages kijken en onderwijl opzoek naar een plek om te lunchen. Moeilijk als je niet weet wat je wilt. Frans, Italiaans, Aziatisch, simpel, culinair, binnen of buiten. Na enige geaarzel in de simpele bistro Chez Nenette, rue de Saintonge binnen gestapt.
Buurteetgelegenheid, drie stappen verwijdert van de toeristische doorgangsroutes in de Marais. Binnenlopen in het leven van de normale Parijzenaar. Vriendelijk ontvangst, aanschuiftafeltjes, eenvoudige maar goede keuken, lekker gezeten en Parijs laten bezinken. Vive la vie!
Een witte wijn aan het plein van de Bastille, slenterend richting Place des Vosges en toen de oriëntatie losgelaten en zigzaggend van het ene straatje in het andere gerold. Etalages kijken en onderwijl opzoek naar een plek om te lunchen. Moeilijk als je niet weet wat je wilt. Frans, Italiaans, Aziatisch, simpel, culinair, binnen of buiten. Na enige geaarzel in de simpele bistro Chez Nenette, rue de Saintonge binnen gestapt.
Buurteetgelegenheid, drie stappen verwijdert van de toeristische doorgangsroutes in de Marais. Binnenlopen in het leven van de normale Parijzenaar. Vriendelijk ontvangst, aanschuiftafeltjes, eenvoudige maar goede keuken, lekker gezeten en Parijs laten bezinken. Vive la vie!
woensdag 16 april 2014
Fouter
Ze mogen graag overdrijven. Zijn niet vies van een potje verdraaien en gaan soms met de werkelijkheid aan de haal. Maar als ogenschijnlijk buitenproportionele spot ineens klinkklare werkelijkheid blijkt, dan ben ik hartstikke blij, dat een luis als GeenStijl in de mediale pels wroet....
"Ik was op een middag, een paar uur voordat ik naar die cursus ging, uitgenodigd door een politieman om eens in Amsterdam-Noord te komen kijken.
Ik wist niet wat ik zag: mensen die zó primitief zijn dat ze niet eens een gewone zin kunnen uitspreken.
Ze slaken kreten, vaak op harde toon, omdat ze toch wel heel graag begrepen willen worden.
Deze week was ik in Assen en daar zag ik ze weer, die primitieve mensen.
Simpele mensen met van die klassieke Drentse koppen, maar met uitdrukkingsloze ogen.
Want als taal niet je eerste vervoermiddel is om je te uiten, omdat het je gewoon niet gegeven is om een zinnetje te zeggen, dan beweeg je je op een heel andere manier door de wereld dan wij.
En dan zit ik even later bij dat clubje in het Concertgebouw moeilijke dingen over Mahler te leren en dan denk ik, denkend aan wat ik een paar uur daarvoor had gezien:iedereen noemt zich ook maar mens tegenwoordig."
Yvonne Kroonenberg dit weekend in de HP/DeTijd. Ik had al geen hoge pet op van dit tijdsgewicht, maar zoals altijd ..... het kan erger. Erger omdat iemand het denkt. Erger omdat zo iemand een platform krijgt geboden. Feministische uitspatting van misplaats vrouwelijk superioriteitsgevoel? Of gewoon ouderdomsgekte? Laat ik hopen op het laatste ....
"Ik was op een middag, een paar uur voordat ik naar die cursus ging, uitgenodigd door een politieman om eens in Amsterdam-Noord te komen kijken.
Ik wist niet wat ik zag: mensen die zó primitief zijn dat ze niet eens een gewone zin kunnen uitspreken.
Ze slaken kreten, vaak op harde toon, omdat ze toch wel heel graag begrepen willen worden.
Deze week was ik in Assen en daar zag ik ze weer, die primitieve mensen.
Simpele mensen met van die klassieke Drentse koppen, maar met uitdrukkingsloze ogen.
Want als taal niet je eerste vervoermiddel is om je te uiten, omdat het je gewoon niet gegeven is om een zinnetje te zeggen, dan beweeg je je op een heel andere manier door de wereld dan wij.
En dan zit ik even later bij dat clubje in het Concertgebouw moeilijke dingen over Mahler te leren en dan denk ik, denkend aan wat ik een paar uur daarvoor had gezien:iedereen noemt zich ook maar mens tegenwoordig."
Yvonne Kroonenberg dit weekend in de HP/DeTijd. Ik had al geen hoge pet op van dit tijdsgewicht, maar zoals altijd ..... het kan erger. Erger omdat iemand het denkt. Erger omdat zo iemand een platform krijgt geboden. Feministische uitspatting van misplaats vrouwelijk superioriteitsgevoel? Of gewoon ouderdomsgekte? Laat ik hopen op het laatste ....
Roest
Ergerlijk als mensen dingen op een manier doen enkel en alleen "omdat het altijd zo is gedaan". Bovendien niet in staat zijn tot enige verdere uitleg èn, wat stukken vervelender is, ook absoluut geen boodschap hebben aan mogelijke wijzigingen in het bestaande stramien. Waarom-vragen worden afgedaan met "Omdat het zo moet!". En vervolgens komen de meest lachwekkende conclusies om de hoek kijken, die zelfs met één hersencel op je sloffen te ontzenuwen zijn. Zoals lange stukken hout een oven warmer stoken dan korte stukken hout.
Wijsheden zijn vaak oud, maar niet alles wat uit ver-vervlogen tijden komt aanwaaien is automatisch wijsheid. Dat zou lachen worden. Alles heeft natuurlijk een reden (gehad). Beperkingen, belemmeringen, technische onmogelijkheden, voorradigheid, etc. De redenen, waarom iets van oudsher op een bepaalde manier gedaan wordt, zijn legio. Dat varkens in november worden geslacht, de islam varkensvlees verbiedt, links - of rechts rijden, zomertijd, noem het maar op. Desondanks kan het geen kwaad om bij dat soort wijsheden vraagtekens te blijven zetten. Mogelijkheden veranderen, beschikbaarheid kan wijzigen, etc, etc. om van het vaak belangrijkste verschil met het verleden, de vooruitgang in de techniek maar te zwijgen.
Wat ooit enkel op omslachtige omwegen was te bewerkstelligen kan tegenwoordig misschien wel in een simpele handomdraai.... misschien ook niet, maar ik zou daar toch wel ff eerst naar kijken.....
Wijsheden zijn vaak oud, maar niet alles wat uit ver-vervlogen tijden komt aanwaaien is automatisch wijsheid. Dat zou lachen worden. Alles heeft natuurlijk een reden (gehad). Beperkingen, belemmeringen, technische onmogelijkheden, voorradigheid, etc. De redenen, waarom iets van oudsher op een bepaalde manier gedaan wordt, zijn legio. Dat varkens in november worden geslacht, de islam varkensvlees verbiedt, links - of rechts rijden, zomertijd, noem het maar op. Desondanks kan het geen kwaad om bij dat soort wijsheden vraagtekens te blijven zetten. Mogelijkheden veranderen, beschikbaarheid kan wijzigen, etc, etc. om van het vaak belangrijkste verschil met het verleden, de vooruitgang in de techniek maar te zwijgen.
Wat ooit enkel op omslachtige omwegen was te bewerkstelligen kan tegenwoordig misschien wel in een simpele handomdraai.... misschien ook niet, maar ik zou daar toch wel ff eerst naar kijken.....
Vormgeving
Dagje bezinken. Gisteren hard gewerkt. Komt mooi uit, want het is weer pakken en afzakken. Het andere leven lonkt weer voor even. Regelen, ritselen, rommelen en realiseren. Natuurlijk ben ik nou net weer lekker bezig, schijnt de zon en wil ik inhalen wat nooit meer in te halen is. Het zou ook schokkend zijn, als ik voor een keertje niet het omgekeerde wil van wat de mogelijkheden aanbieden. Vermoeiend manneke.
Het is wat het is en daar tussendoor moet je maar gewoon zien, dat je de boel naar je zin gekleid krijgt. Kwestie van pappen en nat houden, dan kun je met het zooitje een hoop kanten op en steeds weer opnieuw ook andere kanten, zolang tot de wens vorm heeft gekregen. Voorlopig valt er nog geen resultaat te bewonderen. Dus geen rust gevraagd om achterover te leunen en van het gepresteerde te genieten. Desondanks stressloos verder, dieselend doordenderen. Dom doordieselen.
De ratio niet prikkelen, het gevoel in een kunstmatige coma houden en het leven is best aangenaam. Bietje dom maar praktisch.
Het is wat het is en daar tussendoor moet je maar gewoon zien, dat je de boel naar je zin gekleid krijgt. Kwestie van pappen en nat houden, dan kun je met het zooitje een hoop kanten op en steeds weer opnieuw ook andere kanten, zolang tot de wens vorm heeft gekregen. Voorlopig valt er nog geen resultaat te bewonderen. Dus geen rust gevraagd om achterover te leunen en van het gepresteerde te genieten. Desondanks stressloos verder, dieselend doordenderen. Dom doordieselen.
De ratio niet prikkelen, het gevoel in een kunstmatige coma houden en het leven is best aangenaam. Bietje dom maar praktisch.
dinsdag 15 april 2014
WAO
Poe, poe, drukke dag gisteren en vandaag lacht wederom de zon me toe. Het is fris, dus de nacht is koud geweest, dus is buiten alles zeik- en zeiknat. Voor twaalven geen bezigheden buitenshuis en gewoon binnen aan de slag: ... Was, Afwas en Opruimen. Voorlopig ben ik weer ff uitgezeurd. Ook het nieuws van vanochtend heeft geen inspiratie gebracht. Behalve dat ik me bedacht, dat Duitsland en België Europa heel wat slimmer veroveren dan Rusland nu met de Oekraïne proberen. Hier wordt geen steen uit het plaveisel gewrikt, hier moppert men wat en volgt gedwee de uitgestippelde weg naar de slachtbank.
Het zal mijn tijd wel duren en mag ondertussen aan mijn reet roesten. Ik wens mij overlevers geen zondvloed toe, maar ik ga me ook niet druk maken om het uitstervende kritische vermogen bij de gemiddelde Westerling. Het wordt graag gepresenteerd als murw beuken, maar het is niks meer of minder dan de angst om te verliezen wat men heeft en de maar voortdurende roep om verzorging en bescherming. Het is akelig om te zien, wat men daar voor over heeft, maar het is aan de tijd om er over te oordelen, niet aan mij. Ik ga d'r een zo lekker mogelijk daggie van maken zonder weg te lopen voor gras en aanverwante verplichtingen. Ook akelig, maar beduidend minder gevaarlijk.
Het zal mijn tijd wel duren en mag ondertussen aan mijn reet roesten. Ik wens mij overlevers geen zondvloed toe, maar ik ga me ook niet druk maken om het uitstervende kritische vermogen bij de gemiddelde Westerling. Het wordt graag gepresenteerd als murw beuken, maar het is niks meer of minder dan de angst om te verliezen wat men heeft en de maar voortdurende roep om verzorging en bescherming. Het is akelig om te zien, wat men daar voor over heeft, maar het is aan de tijd om er over te oordelen, niet aan mij. Ik ga d'r een zo lekker mogelijk daggie van maken zonder weg te lopen voor gras en aanverwante verplichtingen. Ook akelig, maar beduidend minder gevaarlijk.
maandag 14 april 2014
Gedaan
Voor het eerst in ruim zeven jaar mezelf iets laten doen, enkel en alleen omdat ik vond dat het moest èn het erg stom zou zijn, als ik nu niet van de gelegenheid gebruik zou maken. Situaties en gelegenheden, die met regelmaat van de klok de revue passeren, maar nooit verder komen dan een nul op hun request. Bekijk het. Zoek het uit. Ga buiten spelen. Val iemand anders lastig. Maakt niet uit, maar laat mij met rust mijn gang gaan. Maar het gras was nù droog ...
Een tikkeltje meer ruimte voor de verstandige kant in mijn bestaan. Ik weet het, in princinpe is dat niet mijn hobby, maar dat geldt wel voor meer zaken. Een overwinning, kortom! Had ik champagne gehad, zou ik de fles opengetrokken hebben. Een gewoon glas wijn is in deze ook niet verkeerd. Het druivensap kan proberen om de natuurlijk prompt vastgelopen motor van extra smeersel te voorzien. Kan netter maar uiteindelijk gaat het om het resultaat. Het wordt tijd, dat die weerstandsrestanten definitief de kop ingedrukt krijgen.
Nomaal, vanzelfsprekend .... de ene keer goed, de andere keer fout, alles best, maar het moeten geen beren of bergen meer zijn. Geen ongewenste belemmeringen, geen stokken in mijn spaken maar gewoon wat het is: vervelend, jammer maar helaas en verder gewoon doen, dan ben je er vanaf.
Een tikkeltje meer ruimte voor de verstandige kant in mijn bestaan. Ik weet het, in princinpe is dat niet mijn hobby, maar dat geldt wel voor meer zaken. Een overwinning, kortom! Had ik champagne gehad, zou ik de fles opengetrokken hebben. Een gewoon glas wijn is in deze ook niet verkeerd. Het druivensap kan proberen om de natuurlijk prompt vastgelopen motor van extra smeersel te voorzien. Kan netter maar uiteindelijk gaat het om het resultaat. Het wordt tijd, dat die weerstandsrestanten definitief de kop ingedrukt krijgen.
Nomaal, vanzelfsprekend .... de ene keer goed, de andere keer fout, alles best, maar het moeten geen beren of bergen meer zijn. Geen ongewenste belemmeringen, geen stokken in mijn spaken maar gewoon wat het is: vervelend, jammer maar helaas en verder gewoon doen, dan ben je er vanaf.
Benzine
Shit. Vanochtend wel aan het verwisselen van de maaimessen gedacht, maar de lege jerrycans over het hoofd gezien. De volgende stap vereist echter nieuwe aanvoer en de voorraad is finito. Hup, 10 km naar het tankstation, terug en verder. Fluitje van een cent. Ja, en mooi niet, dus. Het betekent een breuk van de opgepakte draad. Ik zal niet dramatisch gaan doen, maar kan je nu al verzekeren, dat de plannen gaan wijzigen. Nog een keer opstarten zit er vandaag niet in.
De benzine is het probleem niet. Hup, in de car en lekker effe er tussen uit. Liever vaker dan niet. Dat is het probleem niet. Terug in het kooitje, daar wringt de schoen. Ik ga me d'r niet eens tegenaan bemoeien. Gooi de boel gewoon om. Een switch is waarschijnlijk mogelijk en de tuin kan zeker wat aandacht gebruiken. Bovendien moeten de uien in de grond. Flexibiliteit. Inventiviteit. Een prachtige camouflage voor schakelgebreken. En misschien komt het ook daar niet van. Wat maakt het uit? Niks, het tekent wel de subtiele wijze, waarop de met moeite in beweging gebrachte mechanismen zijn te verstoren.
Anderhalf voetbalveld is ook niet niks, maar er had meer in gezeten en misschien gaat de machine opnieuw draaien. Maar dat is nu simpelweg ff afwachten. Zien waar wat heen rolt en welke hendels in beweging worden gezet of net op slot slaan. Bijna als het bespelen van een onbekende flipperkast. Ha!! Leuk.
De benzine is het probleem niet. Hup, in de car en lekker effe er tussen uit. Liever vaker dan niet. Dat is het probleem niet. Terug in het kooitje, daar wringt de schoen. Ik ga me d'r niet eens tegenaan bemoeien. Gooi de boel gewoon om. Een switch is waarschijnlijk mogelijk en de tuin kan zeker wat aandacht gebruiken. Bovendien moeten de uien in de grond. Flexibiliteit. Inventiviteit. Een prachtige camouflage voor schakelgebreken. En misschien komt het ook daar niet van. Wat maakt het uit? Niks, het tekent wel de subtiele wijze, waarop de met moeite in beweging gebrachte mechanismen zijn te verstoren.
Anderhalf voetbalveld is ook niet niks, maar er had meer in gezeten en misschien gaat de machine opnieuw draaien. Maar dat is nu simpelweg ff afwachten. Zien waar wat heen rolt en welke hendels in beweging worden gezet of net op slot slaan. Bijna als het bespelen van een onbekende flipperkast. Ha!! Leuk.
Zin
In de laatste twee jaar van haar leven was Yoland druk, heel erg druk met het zoeken naar zingeving in haar bestaan en/of de zin van haar bestaan. Niet dat ze daar niet al eerder mee bezig is geweest (Zeker weten!), maar toen ook en toen op een haast compromisloze manier. Wat niet paste moest wijken. Masvieux, Frankrijk, ik ... als ze langer geleefd had, waarschijnlijk ook de familie, haar werkterrein en de hele verdere rest aan obligate ankerpunten in iemands bestaan.
Leven heeft geen zin, als je die zin in absolute termen wilt kunnen meten. Yoland had het wel eens over het aantal mensen, die op haar begrafenis zouden komen. Ze vreesde het ergste ..... achteraf viel dat ontzettend mee. Misschien zou ze trots zijn geweest, als ze de stoet gezien had. Helaas werkt dat niet zo of mist in elk geval de feedback van de overkant.
Neemt niet weg dat de 'zin' van de dingen, waarmee je bezig bent, moet zijn, wilt zijn, zelfs indien in feite zinloos, toch een niet onbelangrijke drijfveer is. Waar doe je iets voor? Voor wie doe je het? Waarom doe je het? Het zijn simpel gestelde, maar vaak nauwelijks te beantwoorden vragen. Ik weet inmiddels mijn antwoord en kan dat als rode draad door mijn hele leven terug vervolgen. De zin ben niet ik, de zin is die ander. Niet altijd makkelijk maar erg verslavend. Mag ik eindelijk verder?
Leven heeft geen zin, als je die zin in absolute termen wilt kunnen meten. Yoland had het wel eens over het aantal mensen, die op haar begrafenis zouden komen. Ze vreesde het ergste ..... achteraf viel dat ontzettend mee. Misschien zou ze trots zijn geweest, als ze de stoet gezien had. Helaas werkt dat niet zo of mist in elk geval de feedback van de overkant.
Neemt niet weg dat de 'zin' van de dingen, waarmee je bezig bent, moet zijn, wilt zijn, zelfs indien in feite zinloos, toch een niet onbelangrijke drijfveer is. Waar doe je iets voor? Voor wie doe je het? Waarom doe je het? Het zijn simpel gestelde, maar vaak nauwelijks te beantwoorden vragen. Ik weet inmiddels mijn antwoord en kan dat als rode draad door mijn hele leven terug vervolgen. De zin ben niet ik, de zin is die ander. Niet altijd makkelijk maar erg verslavend. Mag ik eindelijk verder?
Smaak
In alles wat hier gebeurt, zou moeten gebeuren of gewoon blijft liggen, speelt als één van de meest bepalende factoren mee of hèt, wat het ook is, mij tegenstaat of niet. Het is als met eten en koken. Waar heb ik zin in? Asperges of havermout? Doen we vis, vlees of vegetarisch? Gisteren bijvoorbeeld mezelf voor het eerst sinds ... sinds ik weet niet hoelang, een simpele edoch als smaakvol bedoelde salade gemaakt. Groene sla, feta, zwarte olijven, rode uien, radijs, ei, in olie geweekte pepers, tomaten en komlommer. Ik vergeet vast iets, maar het idee klopt.
Bij de bereiding vond ik de sla weinig smakelijk ogen, het radijsgroen kwam bijna rottend uit de koelkast, iets wat ik steeds maar weer vergeet optijd te verwijderen, de feta was te oud en het ei bleek bij het pellen net niet hardgenoeg gekookt. Alles mooi gedecoreerd en van een smakelijke vinaigrette voorzien ...... maar smaken wilde het aansluitend niet. Ik heb het gegeten met lange tanden en een misselijk gevoel in mijn maag, terwijl niks mis was met het resultaat, daarvoor des te meer met de aanloop. Zó, dus!
Zo is er een spanningsveld om alles wat hier aangepakt moet worden, ongeacht of ik het al onderhanden heb genomen of er tot op heden met een boog omheen ben gegaan. Een spanning, die bestaat uit aantrekken en afstoten, tegengestelde krachten in steeds wisselende posities. Globaal gezien kom ik steeds dichterbij, dring ik verder door, waar ik voorheen soms zelfs fysiek onpasselijk van werd, maar omarmen doe ik nog steeds niks. Ik zie het d'r hier ook niet van komen.
Bij de bereiding vond ik de sla weinig smakelijk ogen, het radijsgroen kwam bijna rottend uit de koelkast, iets wat ik steeds maar weer vergeet optijd te verwijderen, de feta was te oud en het ei bleek bij het pellen net niet hardgenoeg gekookt. Alles mooi gedecoreerd en van een smakelijke vinaigrette voorzien ...... maar smaken wilde het aansluitend niet. Ik heb het gegeten met lange tanden en een misselijk gevoel in mijn maag, terwijl niks mis was met het resultaat, daarvoor des te meer met de aanloop. Zó, dus!
Zo is er een spanningsveld om alles wat hier aangepakt moet worden, ongeacht of ik het al onderhanden heb genomen of er tot op heden met een boog omheen ben gegaan. Een spanning, die bestaat uit aantrekken en afstoten, tegengestelde krachten in steeds wisselende posities. Globaal gezien kom ik steeds dichterbij, dring ik verder door, waar ik voorheen soms zelfs fysiek onpasselijk van werd, maar omarmen doe ik nog steeds niks. Ik zie het d'r hier ook niet van komen.
Verzuren
In Frankrijk was het steeds de eerste Pastiche, in Italië was het een campari-soda ... Beide drankjes stonden synoniem voor pret, feest en vakantie. De waarde van de pastiche devalueerde toen we naar Frankrijk verhuisden. En van de campari-soda op locatie is het daarna nooit meer gekomen. Zelfs afgelopen jaar in Rome heb ik de behoefte niet gehad.
Op de reizen naar Frankrijk werd soms zelfs speciaal gestopt, ergens in een nest in het troosteloze grensgebied van Noord-Frankrijk met Waals- België. Als het tenminste niet zes uur in de ochtend was, als we daar passeerden. Een uur of vier later was echter geen probleem. Pastiche was Frankrijk, zonder konden we niet verder.
Nu is het 11:41 en ik heb best trek in iets alcoholisch. Eerder Kir dan Pastiche of zelfs gewoon rosé. Het is nog steeds dat sluimerende gevoel van feest en het vieren van de dag, maar wat ooit een grensverleggend functie had, dat drankje vóór het middaguur, vecht tegenwoordig tegen de bierkaai van betutteling. De camapri-soda's in I Salari op het terras van dat oversized vakantiehuis waren iets daar verheugde je je al op die van morgen, als je nog met die van vandaag bezig was. En nu steeds vaker die belerende neiging tot correctie. Notabene van mezelf. Alsof genieten niet meer mag. Alsof je de dood, want daar gaat het dan toch weer om, erdoor kunt misleiden of je je genoodzaakt voelt om in perfecte lichamelijke conditie de pijp uit te gaan. "Ik leef gezond, dus ga niet dood.", dè dwaling van tegenwoordig. De mens is en blijft een raar wezen.
Op de reizen naar Frankrijk werd soms zelfs speciaal gestopt, ergens in een nest in het troosteloze grensgebied van Noord-Frankrijk met Waals- België. Als het tenminste niet zes uur in de ochtend was, als we daar passeerden. Een uur of vier later was echter geen probleem. Pastiche was Frankrijk, zonder konden we niet verder.
Nu is het 11:41 en ik heb best trek in iets alcoholisch. Eerder Kir dan Pastiche of zelfs gewoon rosé. Het is nog steeds dat sluimerende gevoel van feest en het vieren van de dag, maar wat ooit een grensverleggend functie had, dat drankje vóór het middaguur, vecht tegenwoordig tegen de bierkaai van betutteling. De camapri-soda's in I Salari op het terras van dat oversized vakantiehuis waren iets daar verheugde je je al op die van morgen, als je nog met die van vandaag bezig was. En nu steeds vaker die belerende neiging tot correctie. Notabene van mezelf. Alsof genieten niet meer mag. Alsof je de dood, want daar gaat het dan toch weer om, erdoor kunt misleiden of je je genoodzaakt voelt om in perfecte lichamelijke conditie de pijp uit te gaan. "Ik leef gezond, dus ga niet dood.", dè dwaling van tegenwoordig. De mens is en blijft een raar wezen.
Traagte
Een trage dag vandaag en dat is niet voor het eerst. Geen vervelende traagheid trouwens. Geen kwestie van weerzin. Het is een soort vakantietraagheid. Misplaatste traagheid, dus. Het is tenslotte bepaald niet zo dat alles mag en niks moet. Ja, in principe natuurlijk wel, maar praktisch is dat alles behalve handig. Gras groeit .... ook in het weekend. Maar gras is ook kletsnat in de ochtend, dat spreekt dan weer in mijn voordeel. Vergeet ik ff, dat het niet alleen het gras is, dat mijn aandacht en inzet opeist, maar ik zal hier niet mijn hele waslijst aan huishoudelijke beslommeringen étaleren.
De traagheid lijkt verdacht veel op een soort voorschot van wat komen gaat of in elk geval gewenst zou worden in de nabije toekomst. In het hiernà. Niet te verwarren, mag ik hopen, met het hiernamaals. Ontwaken zonder verplichtingen.... Waarschijnlijk blijft het een illusie, want er is natuurlijk altijd wat. Zijn het niet de honden, dan zijn het straks wellicht de kippen of zoiets of de planten in de tuin, of een afspraak ergens elders of die buurman/-vrouw, die niet snapt dat je om negen uur best nog in bed kunt liggen.
Hoe het ook zij, het is bepaald niet onprettig. Het is als de veelbelovende warmte van de ochtendzon, als je uit de kilte van de schaduw stapt. Het is misschien zelfs iets prettiger, dan het onhandig is .... gevaarlijke tendens.
De traagheid lijkt verdacht veel op een soort voorschot van wat komen gaat of in elk geval gewenst zou worden in de nabije toekomst. In het hiernà. Niet te verwarren, mag ik hopen, met het hiernamaals. Ontwaken zonder verplichtingen.... Waarschijnlijk blijft het een illusie, want er is natuurlijk altijd wat. Zijn het niet de honden, dan zijn het straks wellicht de kippen of zoiets of de planten in de tuin, of een afspraak ergens elders of die buurman/-vrouw, die niet snapt dat je om negen uur best nog in bed kunt liggen.
Hoe het ook zij, het is bepaald niet onprettig. Het is als de veelbelovende warmte van de ochtendzon, als je uit de kilte van de schaduw stapt. Het is misschien zelfs iets prettiger, dan het onhandig is .... gevaarlijke tendens.
Bezoek
Jééééhtje. Ff doorzetten en we zijn hier binnenkort weer helemaal gezellig onder mekaar met onszelf. Zou ik het doen voor de volgersschare, dan zou het langzaam tijd worden om diep in een dip te duiken. Gelukkig werkt dat bij mij anders. Niks tegen meelezers, in tegendeel, maar mijn leven moet ik tenslotte toch zelf vormgeven en deze stukjes zijn daar een klein maar niet te onderschatten onderdeeltje van. Minstens zo onontbeerlijk als de koffie in de ochtend. Je gaat niet dood zonder, maar het leeft een stuk prettiger mèt.
Dat ik al maanden verlost ben van die hordes Amerikanen of Russen, die oneigenlijk gebruik maakten van deze plek, is niet minder dan prettig. Theoretisch zou het kunnen zijn, dat Google ze tegenwoordig uit de statistieken weet te houden, maar dat betwijfel ik, want met de blogbeheerder lukt hen dat alweer tijden niet. En dat lijkt me toch een fluitje van een cent. Ik ben tenslotte de enige, die inlogt op dit blog, dat moet toch simpel af te vangen zijn. Een verwaarloosbare aanwezigheid trouwens, ware het niet, dat de rest dermate in omvang is gekrompen, dat mijn dagelijkse spellingscontrole-bezoekjes inmiddels getalsmatig een serieuze bijdrage aan het bezoekersaantal leveren. Ach ja. Je schrijft niet om gelezen te worden, je schrijft om te vertellen.
Dat ik al maanden verlost ben van die hordes Amerikanen of Russen, die oneigenlijk gebruik maakten van deze plek, is niet minder dan prettig. Theoretisch zou het kunnen zijn, dat Google ze tegenwoordig uit de statistieken weet te houden, maar dat betwijfel ik, want met de blogbeheerder lukt hen dat alweer tijden niet. En dat lijkt me toch een fluitje van een cent. Ik ben tenslotte de enige, die inlogt op dit blog, dat moet toch simpel af te vangen zijn. Een verwaarloosbare aanwezigheid trouwens, ware het niet, dat de rest dermate in omvang is gekrompen, dat mijn dagelijkse spellingscontrole-bezoekjes inmiddels getalsmatig een serieuze bijdrage aan het bezoekersaantal leveren. Ach ja. Je schrijft niet om gelezen te worden, je schrijft om te vertellen.
zondag 13 april 2014
Griesmeel
Al eens in een Franse supermarkt rondgelopen? Indien ooit in Frankrijk geweest, kan dat natuurlijk nauwelijks missen. Behalve de hele afdeling non-food, soms de helft van de winkel, zijn de verschillen op het eerste gezicht klein. Dezelfde 'straten', mooi gespiegeld, soortgelijke produktgroepen, etc. De verschillen zitten in de details. Bijvoorbeeld in een wijnafdeling van een kleine 100 meter schaplengte, waarvan slechts 2 meter gereserveerd zijn voor wat dan heet "de rest van de wereld". Frankrijk loves Frankrijk! Of de bijna schier eindeloze kaaskeuze en een vleesafdeling waar de keuze niet stokt bij biefstuk, biefstuk en biefstuk.
Ik mag graag winkelen. Het is jammer, dat ik niet eindeloos kan eten. Ik zou me anders geen mooier leven kunnen voorstellen dan inkopen doen op markten, in kleine winkeltjes en struinen door super-de-supermarkten, aansluitend koken en dan de resultaten wegsmikkelen.
Maar daar ging ik het nu niet over hebben. Het ging over de verschillen in de supermarkt. Verschillen die ik niet eens meer allemaal kan weten, want ik ben al jaren niet meer in een Nederlandse supermarkt geweest. Heb net het begin van de onzin van 1-persoonsverpakkingen meegemaakt en al die meters net niet voorgekauwd voedsel. Maar soit, ff terug naar die 'andere', Franse supermarkt. Naast het chauvinisme bij de wijn houden Fransen er bij de zuivel- en toetjesafdeling een vreemde voorkeur voor 1-persoonsporties op na. Daar liepen ze dus duidelijk voor op Nederland en doen dat volgens mij nog steeds.
Altijd vreemd gebleven, die drie-lepels grote hap-weg porties yogurt en ander spul. Maar uiteindelijk weinig last van, want niet aan mij besteed ..... zolang ik geen trek heb in griesmeelpudding en te lui ben om het spul zelf te maken. De yogurt porties zijn al klein maar met een Franse portie griesmeelpudding vul je nog geen half gaatje in je kies. En dan is het te hopen, dat het een beginnend gaatje is, anders gaat het zelfs met vier bakjes niet lukken. Nou, een dergelijke deceptie hakt er iedere keer weer zo diep in, dat de eerst volgende keren de soepkomporties weer uit eigen keuken komen.
Ik mag graag winkelen. Het is jammer, dat ik niet eindeloos kan eten. Ik zou me anders geen mooier leven kunnen voorstellen dan inkopen doen op markten, in kleine winkeltjes en struinen door super-de-supermarkten, aansluitend koken en dan de resultaten wegsmikkelen.
Maar daar ging ik het nu niet over hebben. Het ging over de verschillen in de supermarkt. Verschillen die ik niet eens meer allemaal kan weten, want ik ben al jaren niet meer in een Nederlandse supermarkt geweest. Heb net het begin van de onzin van 1-persoonsverpakkingen meegemaakt en al die meters net niet voorgekauwd voedsel. Maar soit, ff terug naar die 'andere', Franse supermarkt. Naast het chauvinisme bij de wijn houden Fransen er bij de zuivel- en toetjesafdeling een vreemde voorkeur voor 1-persoonsporties op na. Daar liepen ze dus duidelijk voor op Nederland en doen dat volgens mij nog steeds.
Altijd vreemd gebleven, die drie-lepels grote hap-weg porties yogurt en ander spul. Maar uiteindelijk weinig last van, want niet aan mij besteed ..... zolang ik geen trek heb in griesmeelpudding en te lui ben om het spul zelf te maken. De yogurt porties zijn al klein maar met een Franse portie griesmeelpudding vul je nog geen half gaatje in je kies. En dan is het te hopen, dat het een beginnend gaatje is, anders gaat het zelfs met vier bakjes niet lukken. Nou, een dergelijke deceptie hakt er iedere keer weer zo diep in, dat de eerst volgende keren de soepkomporties weer uit eigen keuken komen.
Blunders
Ga ik me d'r nog druk om maken? Niet om de manier waarop het weer een keer gebeurd, misschien wel over de gelatenheid waarmee de gemiddelde mens, of is het inmiddels al meer schaap dan mens(?), deze hele strontzooi vrijwel kritiekloos accepteert. Wat? Het zoveelste geblunder met de digitale beveiliging. De zoveelste keer, dat het niet de kleintjes/gebruikers zijn, die lopen te klooien, maar de kaderscheppende firma's. Je kunt dan wel op het gebruik van wachtwoorden schamperen en mensen dwingen die dingen in het kader van de veiligheid regelmatig te vernieuwen, maar het gevaar komt niet van de hacker. Het gevaar komt van de instanties en bedrijven, die je wachtwoorden pretenderen te benodigen en ze dus vreemd genoeg niet voldoende weten af te schermen.
Meer dan eens is het een lek in de beveiliging bij een provider of producent. Nu is het een menselijke fout in een beveiligingsprotocol. Een programmeerfout. Kan gebeuren. Dat niemand het opmerkt .... Zou niet mogen kunnen!!
Nu heb je echter zelf nog iets, al is het dan maar een wachtwoord, maar je kunt het veranderen. Als het straks iets geheel ongrijpbaars is geworden voor de gemiddelde gebruiker en het gekut en geklooi van de providers en programmamakers blijft bestaan, ben je helemaal aan het grote wild overgeleverd en kunt zelf niks meer. Het schijnt echter niemand iets te interesseren.
En dan de arrogantie, waarmee gebruikers tot aanpassingen worden gedwongen t/m aankoop van nieuwe programmatuur. Het is onvoorstelbaar, dat dit nog steeds geaccepteerd wordt...... Wilt u veilig kunnen rijden? Nee, meneer, wij repareren uw auto niet meer, het model wordt niet meer ondersteund. Koop maar een nieuwe. Technisch bewezen slechter dan uw oude model, maar wij garanderen -voorlopig- wel het (veelvuldig noodzakelijke) onderhoud .... als u maar betaalt. Ik kan er met mijn hoofd niet bij.
Meer dan eens is het een lek in de beveiliging bij een provider of producent. Nu is het een menselijke fout in een beveiligingsprotocol. Een programmeerfout. Kan gebeuren. Dat niemand het opmerkt .... Zou niet mogen kunnen!!
Nu heb je echter zelf nog iets, al is het dan maar een wachtwoord, maar je kunt het veranderen. Als het straks iets geheel ongrijpbaars is geworden voor de gemiddelde gebruiker en het gekut en geklooi van de providers en programmamakers blijft bestaan, ben je helemaal aan het grote wild overgeleverd en kunt zelf niks meer. Het schijnt echter niemand iets te interesseren.
En dan de arrogantie, waarmee gebruikers tot aanpassingen worden gedwongen t/m aankoop van nieuwe programmatuur. Het is onvoorstelbaar, dat dit nog steeds geaccepteerd wordt...... Wilt u veilig kunnen rijden? Nee, meneer, wij repareren uw auto niet meer, het model wordt niet meer ondersteund. Koop maar een nieuwe. Technisch bewezen slechter dan uw oude model, maar wij garanderen -voorlopig- wel het (veelvuldig noodzakelijke) onderhoud .... als u maar betaalt. Ik kan er met mijn hoofd niet bij.
Opborrelen
D'r broeit en gist vanalles in mijn hoofd, maar het ontbreekt me aan motivatie om me er tegen aan te bemoeien. Het is redelijk weer en die draad buiten moet nodig weer opgepakt worden. Helaas loop ik ook in die richting niet over van enthousiasme. Een dwarse dag vol tegenstrijdigheden qua willen, moeten en kunnen. Eigenlijk een doodnormale dag. Alleen sla ik het geworstel meestal van een afstand gade zonder er verder veel aandacht aan te besteden. Het is als iemand om je heen hebben, die de hele dag aan één stuk door praat. Op een gegeven moment weet je de verbaal en non-verbaal gewenste reacties zo te doseren, dat de woordenwaterval tevreden is en de woorden toch verder geen enkel impact op je hebben.
Zoals de laatste tijd vaker gezegd. Het went. Alles went. Krijgt iets routineus (redelijk positief). Stompt af (gewoon fout) .... Noem maar op. Het blijft wonderlijk, ook als je het je niet steeds bewust bent. Zo wacht ik al jaren op een goede gelegenheid om met een fatsoenlijke afronding te beëindigen wat hier ooit is begonnen. Blijf ook hopen, dat het me lukt om er een bevredigend eind aan te breien ipv een punt bijeen te knoddelen. Het is iets wat zo af en toe weer tot het bewuste deel van mijn grijze massa doordringt, maar daarvoor in de tussengelegen ondergedoken perioden niet minder relavant is. Een "O ja, daar hebben we dat weer."
En is het dat niet, dan is het wel wat anders of grasmaaien of inpakken, om het opruimen eens anders te benoemen. Wat zou het toch een genot zijn, als ik al die dingen zou kunnen baseren op het feit van een aanstaande verkoop ipv enkel een gewenst vertrek.
Zoals de laatste tijd vaker gezegd. Het went. Alles went. Krijgt iets routineus (redelijk positief). Stompt af (gewoon fout) .... Noem maar op. Het blijft wonderlijk, ook als je het je niet steeds bewust bent. Zo wacht ik al jaren op een goede gelegenheid om met een fatsoenlijke afronding te beëindigen wat hier ooit is begonnen. Blijf ook hopen, dat het me lukt om er een bevredigend eind aan te breien ipv een punt bijeen te knoddelen. Het is iets wat zo af en toe weer tot het bewuste deel van mijn grijze massa doordringt, maar daarvoor in de tussengelegen ondergedoken perioden niet minder relavant is. Een "O ja, daar hebben we dat weer."
En is het dat niet, dan is het wel wat anders of grasmaaien of inpakken, om het opruimen eens anders te benoemen. Wat zou het toch een genot zijn, als ik al die dingen zou kunnen baseren op het feit van een aanstaande verkoop ipv enkel een gewenst vertrek.
zaterdag 12 april 2014
Stadten
Was leuk in Perigueux. Dat mag ook wel benoemd worden. Ik vergeet dat toch te vaak. Behalve prachtig weer, was het een erg leuke, gezellige en goed gevulde en gevarieerde markt. Jammer dat kopen niet zoveel zin had, dat maakt het nog net wat interessanter. Het rondstruinen was echter niet verkeerd. Ook een tijd op een mooie plek mensen zitten kijken. Het was inmiddels tegen het einde van de markt en tussen het verkopen door wordt dan al het zorgvuldig opgebouwde weer net zo zorgvuldig, al zal het hopelijk minder zijn in omvang, afgebroken en in het dichterbij gereden vervoer gestopt.
Tegenover mij werd een kraam afgebroken door drie vrouwen, of twee vrouwen en een meisje. Opvallend veel vrouwen achter de marktkramen, maar dat terzijde. Aan de handelingen en de volgorde van aanpakken was te zien, dat ze dit niet de eerste keer deden en die ervaring duidelijk deelden. Tijdens het bekijken van dit haaste perfecte samenspel viel me op dat het meisje gewoon meisje was, misschien iets dunner dan de gemiddelde leeftijdsgenoten, maar nog steeds flinker dan ik mijn vrouwelijke leeftijdsgenoten herinner, als ik het ingeschatte aantal jaren terugdenk. Eén van de vrouwen had een erg vrouwelijk, fijngesneden gezicht met daaronder het lijf van een bouwvakker, hoekig en plomp. De ander was het type manwijf.
Ondertussen met veel plezier al de andere passerende malle of minder malle types bekeken. Het viel me op dat Nederlanders eruit springen, omdat ze ten opzichte van de rest luid tegen elkaar praten. Misschien lag het aan de leeftijd van hen, die ik hierop betrapte, of de andere toon van de taal tov het Frans. Hoe dan ook, het viel me op.
Tegenover mij werd een kraam afgebroken door drie vrouwen, of twee vrouwen en een meisje. Opvallend veel vrouwen achter de marktkramen, maar dat terzijde. Aan de handelingen en de volgorde van aanpakken was te zien, dat ze dit niet de eerste keer deden en die ervaring duidelijk deelden. Tijdens het bekijken van dit haaste perfecte samenspel viel me op dat het meisje gewoon meisje was, misschien iets dunner dan de gemiddelde leeftijdsgenoten, maar nog steeds flinker dan ik mijn vrouwelijke leeftijdsgenoten herinner, als ik het ingeschatte aantal jaren terugdenk. Eén van de vrouwen had een erg vrouwelijk, fijngesneden gezicht met daaronder het lijf van een bouwvakker, hoekig en plomp. De ander was het type manwijf.
Ondertussen met veel plezier al de andere passerende malle of minder malle types bekeken. Het viel me op dat Nederlanders eruit springen, omdat ze ten opzichte van de rest luid tegen elkaar praten. Misschien lag het aan de leeftijd van hen, die ik hierop betrapte, of de andere toon van de taal tov het Frans. Hoe dan ook, het viel me op.
Markt
Prachtige dag, weekend, gekalmeerd binnenwerk .... tijd om wat leuks te doen. Sauna zou kunnen. Massage zou niet verkeerd zijn. Parijs is wat ver. Alles husselen en omkatten en je krijgt; heerlijk door Perigueux struinen in de zon.
Lekkere rit, geheel ouderwets met een omweg over Jumilhac en Thiviers. Er zullen meer prachtige wegen zijn qua uitzicht en rijbevrediging, maar in deze buurt weet ik geen overtreffend alternatief. Relaxt rijden maar niet zo rustig, dat ik me neerleg bij de terreur van wegslakken. Ik ben niet voor betutteling, maar soms zou ik niet vies zijn van leeftijdsgebonden controles en bij gebleken gebrek aan tempobehoefte en/of reactievermogen verplicht een oranje zwaailicht op het autodak!!
Kalme aankomst. Heb het al eens drukker meegemaakt. Ter plekke: Koffie. Markt. Terras. Koffie. Markt. Lunch. Koffie.
Een nieuw restaurant. Was voorheen een prachtige, zeer grote bloemenzaak. Al een keer voor nop naar binnen gegaan, maar nu had ik de vrije keuze. Is weer eens wat anders, dan als eenling steeds weer bij de uitgang of naast de plee gedropt te worden. Belangrijker nog dan de plek is het eten en de drank. Beide scoorden meer dan ok, al was mijn hoofdgerecht aan de zware kant qua smaak en vulling. Volgende keer meerdere voorgerechten. Zowel presentatie, smaakcombinatie als portie waren daarbij ruim perfect. De wijnen duidelijk met zorg gekozen, geen standaard gekleurd vocht met dubieuze smaak.
Nog een rondje of twee door het stadje en dan in alle rust huiswaarts. Deze dag kan niet meer stuk. Nee, dit is geen uitdaging, dit is een constatering.
Lekkere rit, geheel ouderwets met een omweg over Jumilhac en Thiviers. Er zullen meer prachtige wegen zijn qua uitzicht en rijbevrediging, maar in deze buurt weet ik geen overtreffend alternatief. Relaxt rijden maar niet zo rustig, dat ik me neerleg bij de terreur van wegslakken. Ik ben niet voor betutteling, maar soms zou ik niet vies zijn van leeftijdsgebonden controles en bij gebleken gebrek aan tempobehoefte en/of reactievermogen verplicht een oranje zwaailicht op het autodak!!
Kalme aankomst. Heb het al eens drukker meegemaakt. Ter plekke: Koffie. Markt. Terras. Koffie. Markt. Lunch. Koffie.
Een nieuw restaurant. Was voorheen een prachtige, zeer grote bloemenzaak. Al een keer voor nop naar binnen gegaan, maar nu had ik de vrije keuze. Is weer eens wat anders, dan als eenling steeds weer bij de uitgang of naast de plee gedropt te worden. Belangrijker nog dan de plek is het eten en de drank. Beide scoorden meer dan ok, al was mijn hoofdgerecht aan de zware kant qua smaak en vulling. Volgende keer meerdere voorgerechten. Zowel presentatie, smaakcombinatie als portie waren daarbij ruim perfect. De wijnen duidelijk met zorg gekozen, geen standaard gekleurd vocht met dubieuze smaak.
Nog een rondje of twee door het stadje en dan in alle rust huiswaarts. Deze dag kan niet meer stuk. Nee, dit is geen uitdaging, dit is een constatering.
donderdag 10 april 2014
Bijsmaak
Voor ik me over de walnoten buig, in het kader van nuttig maar nog net te doen, eerst met een persoonlijk noot aan den slag. D'r is al een tijdje iets met de tekststukjes, dat me niet bevalt. Irriratie is een te groot woord. Meer weet ik nu echter niet te verzinnen. Dus zoiets, maar dan een kleine versie ervan. Echter weer meer dan jeuk, of tenminste ... het heeft een negatieve lading.
Wat is het? Ook dat weet ik niet in een mooi passend beeldwerk te gieten. Iets met de lezers, hun invloed op mijn geschrijf, of beter de zelfcensuur of zoiets, die ik me meer en meer ben gaan opleggen. Het is een omslag, die z'n tijd heeft genomen, maar wat ik altijd heb gevreesd, is volgens mijn inmiddels binnengeslopen. Wat ooit simpel 'weergave van' was is stapje voor stapje overgegaan in een vorm van 'verantwoording afleggen over'. Is niet wat ik wil en bovendien de grootst mogelijke onzin. D'r is niks en niemand hier, die ik op welke manier verantwoording schuldig ben, behalve mezelf. En als ik mijn levenlang al ergens een pesthekel aan heb, is dat te moeten vertellen "Wat ik ga doen" of achteraf uitleggen "Wat ik gedaan heb". Menig iemand in mijn leven is daarop stukgelopen met mijn moeder op kop. Dus. Dat. Moet. Weg! Enwel as de sodemieter.
Terug naar het vertellen van wat ik kwijt wil op mijn manier. Zolang ik hier blijf zitten gaat dat dus over balen, ...... Daar gaan we weer! Waar het over gaat zie ik wel, iedere dag weer opnieuw. Vaak hetzelfde, soms iets anders en mogelijkwijs warempel iets leuks. Terug op afstand, ik dan.
Wat is het? Ook dat weet ik niet in een mooi passend beeldwerk te gieten. Iets met de lezers, hun invloed op mijn geschrijf, of beter de zelfcensuur of zoiets, die ik me meer en meer ben gaan opleggen. Het is een omslag, die z'n tijd heeft genomen, maar wat ik altijd heb gevreesd, is volgens mijn inmiddels binnengeslopen. Wat ooit simpel 'weergave van' was is stapje voor stapje overgegaan in een vorm van 'verantwoording afleggen over'. Is niet wat ik wil en bovendien de grootst mogelijke onzin. D'r is niks en niemand hier, die ik op welke manier verantwoording schuldig ben, behalve mezelf. En als ik mijn levenlang al ergens een pesthekel aan heb, is dat te moeten vertellen "Wat ik ga doen" of achteraf uitleggen "Wat ik gedaan heb". Menig iemand in mijn leven is daarop stukgelopen met mijn moeder op kop. Dus. Dat. Moet. Weg! Enwel as de sodemieter.
Terug naar het vertellen van wat ik kwijt wil op mijn manier. Zolang ik hier blijf zitten gaat dat dus over balen, ...... Daar gaan we weer! Waar het over gaat zie ik wel, iedere dag weer opnieuw. Vaak hetzelfde, soms iets anders en mogelijkwijs warempel iets leuks. Terug op afstand, ik dan.
Terugstap
Hè, gelukkig, de wereld verandert niet van eergisteren op gisteren. Nu hopen, dat ie het omgekeerd ook niet doet van vandaag op morgen. Je moet ook niet zo hard juichen, dan vraag je om onderuit gehaald te worden, al was het dit keer op onbekende wijze. Hopelijk ook eenmalig. Het voelde als een buikoperatie zonder verdoving. Echt niet voor herhaling vatbaar. Niet in de laatste plaats, omdat niks leek te werken. Staan, liggen, water, eten .... het effect was minimaal.
De verknalde avond was niet zo'n ramp, want die avonden stellen nog steeds niet veel voor. De omzeep geholpen nachtrust was minder. De nachten hebben hun beroerde karakter over het algemeen verloren en, ik moet zeggen, dat zou ik graag zo houden. Er zijn eerder nog wat manco's bij te stellen, dan dat alweer ruimte zou bestaan om in te leveren. Mooi niet, als mij wat gevraagd wordt. Wat in deze doorgaans niet het geval is.
Maar soit, er zijn sterkere dagbeginnen geweest in de laatste tijd. Het zij zo. In mijn onderlijf dreunt en pulst het na met steeds verder afnemende kracht. Ik kijk wat versuft naar het beeldscherm en probeer een inschatting te maken van wat gebeurd is en wat deze dag gaat komen. D'r zit beddegoed in de wasmachine, dat moet op de lijn, verder laat ik alles maar zijn of haar eigen weg zoeken. "Het tanden op elkaar en doorzetten" doe ik al genoeg bij de denkbeeldigere kant van mijn bestaan, dat laat ik in het fysieke deel maar eens mooi achterwege.
De verknalde avond was niet zo'n ramp, want die avonden stellen nog steeds niet veel voor. De omzeep geholpen nachtrust was minder. De nachten hebben hun beroerde karakter over het algemeen verloren en, ik moet zeggen, dat zou ik graag zo houden. Er zijn eerder nog wat manco's bij te stellen, dan dat alweer ruimte zou bestaan om in te leveren. Mooi niet, als mij wat gevraagd wordt. Wat in deze doorgaans niet het geval is.
Maar soit, er zijn sterkere dagbeginnen geweest in de laatste tijd. Het zij zo. In mijn onderlijf dreunt en pulst het na met steeds verder afnemende kracht. Ik kijk wat versuft naar het beeldscherm en probeer een inschatting te maken van wat gebeurd is en wat deze dag gaat komen. D'r zit beddegoed in de wasmachine, dat moet op de lijn, verder laat ik alles maar zijn of haar eigen weg zoeken. "Het tanden op elkaar en doorzetten" doe ik al genoeg bij de denkbeeldigere kant van mijn bestaan, dat laat ik in het fysieke deel maar eens mooi achterwege.
woensdag 9 april 2014
Frans
Kibbelende jagers en zeurende bosbouwers zijn niet het
meest inspirerende volk. Zeker hier in Frankrijk niet, waar iedere
beetje officiële vergaderings altijd weer uitloopt op een demonstratie
van bureaucratisch onvermogen. Overleg zus, overleg zo. Zeker in
grensstreken zoals hier. Het wild houdt zich niet aan departementale
of regionale grenzen en is ook niet bezig met in Parijs bedachte regelgeving, waar de
uitvoerenden van de betrokken instanties zich afhankelijk van hun
wensen achter verbergen of er net tegen aantrappen.
Er zaten wel acht vertegenwoordigers van de diverse instanties (ik schat toch zeker vijf verschillende instanties) achter de tafel tegen een man of 30 in de zaal. Jachtterritorium 13 van het departement Haute-Vienne en de Regio Limousin. Drie kilometer bij mij vandaan is ook zo'n territorium, nummer weet ik niet, maar het is gelegen in de Dordogne (departement) en de regio Aquitane met dezelfde instanties maar bemand door andere poppetjes ..... met als gemeenschappelijke eigenschap dat ze ambtenaar zijn. En dat alles heerlijk hiërarchisch opgebouw t/m het Elysee van meneer Holland de privé-schuinsmarcheerder. Voordat deze structuren zijn uitgekleed en de Franse mens beseft, dat het gaat om eigen initiatief en eigen verantwoordelijkheid, mn dat laatste, zijn we menig generatie verder. Ik ga daar niet op wachten.
Er zaten wel acht vertegenwoordigers van de diverse instanties (ik schat toch zeker vijf verschillende instanties) achter de tafel tegen een man of 30 in de zaal. Jachtterritorium 13 van het departement Haute-Vienne en de Regio Limousin. Drie kilometer bij mij vandaan is ook zo'n territorium, nummer weet ik niet, maar het is gelegen in de Dordogne (departement) en de regio Aquitane met dezelfde instanties maar bemand door andere poppetjes ..... met als gemeenschappelijke eigenschap dat ze ambtenaar zijn. En dat alles heerlijk hiërarchisch opgebouw t/m het Elysee van meneer Holland de privé-schuinsmarcheerder. Voordat deze structuren zijn uitgekleed en de Franse mens beseft, dat het gaat om eigen initiatief en eigen verantwoordelijkheid, mn dat laatste, zijn we menig generatie verder. Ik ga daar niet op wachten.
Tekstmoe
Zou een siësta de oplossing zijn? Wat 's morgens vaak verdacht veel weg lijkt te hebben van een autonoom proces, betekent later op dag in negen van de tien gevallen simpelweg werken. Het gemak, waarmee in de ochtend willekeurige gedachten een dankbare voedingsbodem vinden in het tekstdeel van mijn hersenen, staat in schril contrast tot het schrale landschap, waarover ik aan het eind van de middag uitkijk in de hoop ergens iets tekstwaardigs te zien ontspruiten. Met het juiste Morricone-muziekje en wat van die met de wind meerollende dooie struiken en het plaatje is perfect weergegeven.
Of ik nu stapsvoets uit de verte naderbij kom en een ogenschijnlijk verlaten dorp zich los zie maken uit de zandvlakte of gezeten tegen een paal met mijn wijsvinger van de rechterhand mijn hoed iets omhoog wip om te zien, wat om me heen gebeurt, weet ik (nog) niet. Ook de whiskey, die beiden zometeen in de saloon achterover gieten, is op dit tijdstip niet aan mij besteed. Ik draai me een slag en tuur verder naar brokkenstukken, die bijeengevoegd een verhaaltje zouden kunnen geven.
Of ik nu stapsvoets uit de verte naderbij kom en een ogenschijnlijk verlaten dorp zich los zie maken uit de zandvlakte of gezeten tegen een paal met mijn wijsvinger van de rechterhand mijn hoed iets omhoog wip om te zien, wat om me heen gebeurt, weet ik (nog) niet. Ook de whiskey, die beiden zometeen in de saloon achterover gieten, is op dit tijdstip niet aan mij besteed. Ik draai me een slag en tuur verder naar brokkenstukken, die bijeengevoegd een verhaaltje zouden kunnen geven.
Verlanglijstje
Ok, het kan dan wel heel redelijk gaan, om de kwalificatie "goed" tot later te bewaren. Maar dat betekent niet, dat het niet beter zou kunnen of dat ik geen wensen of verlangens zou hebben. Nee, geen Aston Martin Vanquish of Maserati Gran Turismo, geen 27 kamer villa met zwembad aan een tropische kust en ook geen butler, hoe praktisch dat ook kan zijn, zeker als die ook goed kan chaufferen.
Neuh, mijn wensenpakket is door de jaren heen bepaald niet groter geworden. De realisatie van de lijst is vooral door wegstrepen behaald en eigenlijk staat er nauwelijks nog wat op. Zoals al vaker geconstateerd, maar misschien niet hier, ben ik eigenlijk best een tevreden mens, als je de plek, waar ik vertoef, ff buiten beschouwing laat.
De items die nog resten zijn meer verwaarloosde activiteiten of bezigheden, die door de omstandigheden minder aandacht krijgen, dan ze verdienen. De rust om te lezen bijvoorbeeld is zo'n zorgenkindje. Sinds Kroatië is daar behalve de kranten weinig van terecht gekomen. Een andere is het koken. Bij solo-maaltijden is de verhouding tussen de tijd, die het koken/maken in beslag neemt in vergelijking met het consumeren van het resultaat compleet zoek. Soms kan ik me een uurtje in de keuken houden, maar vaak maak ik me d'r vele malen sneller vanaf. Dit soort kruimelwerk dus, meer niet.
Neuh, mijn wensenpakket is door de jaren heen bepaald niet groter geworden. De realisatie van de lijst is vooral door wegstrepen behaald en eigenlijk staat er nauwelijks nog wat op. Zoals al vaker geconstateerd, maar misschien niet hier, ben ik eigenlijk best een tevreden mens, als je de plek, waar ik vertoef, ff buiten beschouwing laat.
De items die nog resten zijn meer verwaarloosde activiteiten of bezigheden, die door de omstandigheden minder aandacht krijgen, dan ze verdienen. De rust om te lezen bijvoorbeeld is zo'n zorgenkindje. Sinds Kroatië is daar behalve de kranten weinig van terecht gekomen. Een andere is het koken. Bij solo-maaltijden is de verhouding tussen de tijd, die het koken/maken in beslag neemt in vergelijking met het consumeren van het resultaat compleet zoek. Soms kan ik me een uurtje in de keuken houden, maar vaak maak ik me d'r vele malen sneller vanaf. Dit soort kruimelwerk dus, meer niet.
Rechten ...
Goed en wel een maand het jachtgeweer verwisselt voor de vishengel en het hele circus van de jacht komt langzaam alweer terug op toeren. Het nieuwe jachtplan voor de komende drie jaar moet ingeleverd. Dat heb ik dit jaar niet gedaan en dat is wennen. De nieuwe buurman heeft niet de jachtrechten, die hou ik, maar wel de uitvoering ervan gekregen bij de aankoop van de oude, hogerop gelegen boerderij. Dit zeer tot leedwezen van de jachtvereniging van Ladignac, die gehoopt hadden dat door de verkoop de jacht in eigen beheer aan z'n eind zou komen. Bewuste keuze, o.a. om de jachtvereniging dwars te zitten, maar ook omdat René, de vaste jager sinds de jacht in eigen beheer is, de tachtig al een eindje is gepasseerd. Dat maakt jagen niet onmogelijk maar het gaat anders, trager en als het te koud of net te warm is, kun je het helemaal vergeten. Dus nieuw bloed is ok en die mag dan ook de hele heisa van het papierwerk en de vergaderingen doen. Het is nl. een ware bezigheidstherapie.
Maar .... hoe jong en energiek ook of net daarom, toch nog maar de vinger aan de pols houden. Zeker dit seizoen of totdat ik weg ben. Aan het eind van het vorige seizoen zijn wat vreemde eigenheden van meneer de buurman aan het licht getreden, waar ik weinig behoefte aan heb. Iedere relatie is toch weer wennen, ook dus als het om zoiets als jagen gaat.
Maar .... hoe jong en energiek ook of net daarom, toch nog maar de vinger aan de pols houden. Zeker dit seizoen of totdat ik weg ben. Aan het eind van het vorige seizoen zijn wat vreemde eigenheden van meneer de buurman aan het licht getreden, waar ik weinig behoefte aan heb. Iedere relatie is toch weer wennen, ook dus als het om zoiets als jagen gaat.
Alledaags
Gaat de saaiheid er nou definitief van komen? Aardig weer, best humeur, bijna zin in de dingen van de dag... Na twee dagen natuurlijk een boute conclusie, maar het idee laat me griezelen. Ben ik straks geheel aangewezen op weerpraatjes en geneuzel over hoe leuk alles toch is. Daar kan de ergste nachtmerrie niet tegenop. Gewoon wat kleine, overzichtelijke tegenvallers om het vuurwerk aan de andere kant beter tot zijn recht te laten komen. Lijkt me wel een aardig idee.
Voor de leuk mag het er af en toe ook echt stevig in hakken, maar dan wel graag vooraf overleg over het waar, wat en wanneer. De laatste zeven jaar waren nou ook weer niet zo leuk, dat ik verlang naar een integrale remake. En überhaupt, dat einde, dat er aan gebreid moet worden, laat nog steeds op zich wachten. Dat "En ze leefden nog lang en gelukkig ..." wil ik wel binnen hebben, voordat ik me tot welke vorm van herhaling dan ook laat verleiden. Dus .... als het ff kan, un peu vite, please, danke schön! Lijkt me een mooi afsluiting voor dit blogdeel. Het volgende 'seizoen' staat tenslotte al in de steigers .... is er zelfs al bijna uit!
Voor de leuk mag het er af en toe ook echt stevig in hakken, maar dan wel graag vooraf overleg over het waar, wat en wanneer. De laatste zeven jaar waren nou ook weer niet zo leuk, dat ik verlang naar een integrale remake. En überhaupt, dat einde, dat er aan gebreid moet worden, laat nog steeds op zich wachten. Dat "En ze leefden nog lang en gelukkig ..." wil ik wel binnen hebben, voordat ik me tot welke vorm van herhaling dan ook laat verleiden. Dus .... als het ff kan, un peu vite, please, danke schön! Lijkt me een mooi afsluiting voor dit blogdeel. Het volgende 'seizoen' staat tenslotte al in de steigers .... is er zelfs al bijna uit!
dinsdag 8 april 2014
Verstandig
Na kort edoch heftig intern beraad besloten de dag op het domein te slijten. Poëtische taken als afwas en onkruid wieden drongen zich op voor het vertrek naar elders zijn beslag kon krijgen. Bizarre ontwikkelingen. Vooralsnog verloopt alles zonder interne tegenwerking of knarsende tanden. Soort van stabiliserende overtuiging zonder dat er enige uitbundigheid aan te pas komt. Misschien is het aardig om voldoende smeermiddelen in huis te halen ter beloning mocht alles lukken of ter stimulering in de weinig onwaarschijnlijk situatie, dat het gaande de dag stroever verloopt.
Tot nog toe valt er geen zinnig woord over te schrijven. Het kan werkelijk alle denkbare kanten op. Een onverwachte dag met onvermoede mogelijkheden. Openstaan ..... daar ging het deels om, toch? Maar dat dat nou zo nodig voor verstandigs moet gelden... Bah!
Tot nog toe valt er geen zinnig woord over te schrijven. Het kan werkelijk alle denkbare kanten op. Een onverwachte dag met onvermoede mogelijkheden. Openstaan ..... daar ging het deels om, toch? Maar dat dat nou zo nodig voor verstandigs moet gelden... Bah!
Verrassing
Traag ..... alweer. Traag en zenuwachtig maar in goeie stemming. Die combi hadden we nog niet gehad. Zon buiten. Is niet doorslaggevend maar scheelt weer. De regen voor vandaag is vannacht gevallen. Kortom ogenschijnlijk coöperatieve omstandigheden. Dan te bedenken, dat ik deze dag vanwege het slechte weer vrij gepland had en prachtige perspectieven lonken me bij de koffie vandaan. De lanen uit en paden op!
Een mooie rit, een goede lunch, een aangenaam terras (krant mee) en dat alles op een niet te vaak gefrequenteerde plek... Ja, nu moet en mag ik ff denken.
Een mooie rit, een goede lunch, een aangenaam terras (krant mee) en dat alles op een niet te vaak gefrequenteerde plek... Ja, nu moet en mag ik ff denken.
maandag 7 april 2014
Vanouds
Goed drie uur bezig geweest. Straks ongemotoriseerd verder.. Nu ff niks. Ff geen heen en weer geslinger op de maaimachine. Niet letterlijk maar ook zonder de figuurlijke zwiepers. Van de neiging om de boel de boel te laten, de biezen te pakken en ergens van een terras genieten tot gedachten en ideeën over de aanpak van nog sluimerende klussen op momenten, dat het lijkt alsof ik de smaak aan het geheel weer begin te proeven. Van koud naar warm, doods naar leven, van desinteresse naar iets wat in de verste verte best wel op iets van enthousiast lijkt, zo voelt het tenminste aan.
Niet verkeerd, vasthouden in zoverre het voor de kar te spannen is, want het zijn natuurlijk ook oude koeien, gepasseerde stations. Bij mij geen hunkeren naar wat geweest is. Kans gehad, niks opgeleverd, volgende uitdaging. Het zijn net de belemmerende invloeden uit het verleden, die me dwars zitten. Maar soit, met ietsje meer enthousiasme of in elk geval voldoening de verplichte nummertjes draaien, kan ook weer geen kwaad, voor zolang er weinig anders opzit.
Niet verkeerd, vasthouden in zoverre het voor de kar te spannen is, want het zijn natuurlijk ook oude koeien, gepasseerde stations. Bij mij geen hunkeren naar wat geweest is. Kans gehad, niks opgeleverd, volgende uitdaging. Het zijn net de belemmerende invloeden uit het verleden, die me dwars zitten. Maar soit, met ietsje meer enthousiasme of in elk geval voldoening de verplichte nummertjes draaien, kan ook weer geen kwaad, voor zolang er weinig anders opzit.
Valreep
Een laatste trap onder mijn reet voor ik op mijn machien stap.Van twaalf tot bij zessen bezig, is de planning, zonder mijn grijze massa van uitdagingen te voorzien. Dom. Doen. Maaien. Onkruid wieden. Hopelijk ook een begin maken met het opschonen van de tuin.
Eigenlijk is dat al een stap te ver. Daarmee krijgt het doen geen doel, maar een ongewenst gewicht. Of is het een beloning? Of een stimulans, zoals afgelopen jaar? Zelden werken dingen hetzelfde. Verschuif wat in de omstandigheden en veronderstelde effecten treden niet op. Vandaag eerst maar eens ermee beginnen. Grond lijkt me inmiddels droog genoeg om fatsoenlijk te bewerken. Uien en aardappelen liggen klaar om gepoot te worden. De prei mag er wel uit. Nauwelijk gegroeid en dat zal wel zo blijven ook. Muv morgen zijn ook de weersvooruitzichten redelijk. Wie weet werken de dingen op onverwachtse wijze goed op elkaar in. Want dat kan ook.
"Open blijven staan voor beter", ook zo'n niet te onderschatten kracht. Doe je dat niet, verwordt doorgaan, doorgaan en doorgaan tot een zinloos automatisme. Doorgaan, openstaan, alert zijn en dus toch ook een beetje je hersens gebruiken ..... Alles op het juiste moment en in de juiste dosis.
Eigenlijk is dat al een stap te ver. Daarmee krijgt het doen geen doel, maar een ongewenst gewicht. Of is het een beloning? Of een stimulans, zoals afgelopen jaar? Zelden werken dingen hetzelfde. Verschuif wat in de omstandigheden en veronderstelde effecten treden niet op. Vandaag eerst maar eens ermee beginnen. Grond lijkt me inmiddels droog genoeg om fatsoenlijk te bewerken. Uien en aardappelen liggen klaar om gepoot te worden. De prei mag er wel uit. Nauwelijk gegroeid en dat zal wel zo blijven ook. Muv morgen zijn ook de weersvooruitzichten redelijk. Wie weet werken de dingen op onverwachtse wijze goed op elkaar in. Want dat kan ook.
"Open blijven staan voor beter", ook zo'n niet te onderschatten kracht. Doe je dat niet, verwordt doorgaan, doorgaan en doorgaan tot een zinloos automatisme. Doorgaan, openstaan, alert zijn en dus toch ook een beetje je hersens gebruiken ..... Alles op het juiste moment en in de juiste dosis.
Combis
Geruisloze weekenden zijn geruisloos, saai, missen kleur, mankeren smaak, etc. Zonder dralen de vuilnisbak van het verleden in. Of ook niet. Niemand zal het verschil bemerken, maar rotzooi slingert er al genoeg rond, dus toch maar ff wegstoppen.
Geruisloze weekenden geven trage maandagen. Trage maandagen geven haperende weken. Haperende weken geven geruislozen weekenden. Dat kringetje moeten we deze week niet willen. Traag is de maandag al. Daar valt weinig winst meer te halen. Maar traag kan altijd nog meerdere kanten op. Langzaam, aarzelend, weinig enthousiast maar toch. Het herherherherschudden van de kaarten heeft vorige week geen aansprekende combi opgeleverd. Dus ook hier weer meer werken dan doen, meer ploeteren dan glijden. Zien dat we in alle traagheid de juiste afslag niet versuffen.
Geruisloze weekenden geven trage maandagen. Trage maandagen geven haperende weken. Haperende weken geven geruislozen weekenden. Dat kringetje moeten we deze week niet willen. Traag is de maandag al. Daar valt weinig winst meer te halen. Maar traag kan altijd nog meerdere kanten op. Langzaam, aarzelend, weinig enthousiast maar toch. Het herherherherschudden van de kaarten heeft vorige week geen aansprekende combi opgeleverd. Dus ook hier weer meer werken dan doen, meer ploeteren dan glijden. Zien dat we in alle traagheid de juiste afslag niet versuffen.
Bingo!
Eindelijk in die onmogelijke uithoek van de Indische oceaan signalen opgevangen, die blijkbaar éénduiding van de knaloranje 'zwarte' dozen stammen, die men in vliegtuigen heeft zitten om -indien nodig- achteraf te kunnen controleren, wat is gebeurd .... als je ze tenminste kunt vinden. Heeft iets met frequentie etc. te maken.
Men mag van geluk spreken, want die dingen zenden maar een viertal weken uit, nadat ze ergens zijn terechtgekomen, waar ze eigenlijk niet zouden moeten liggen. Zo is ons nieuwsvolgers de afgelopen bijna vier weken uitdentreure medegedeeld. Handig voor het zoeken al kan het toch krapjes worden. Zoals nu.
Maaaaaaaar ..... uithoek van de wereld qua vliegverkeer, de halve wereld zoekt met vliegtuigen, satelieten, onderzeeërs en gewoon schepen, de juiste frequentie, redelijk in het veronderstelde gebied ..... maar of het de zwarte dozen van het verdwenen vliegtuig zijn, kan niet met zekerheid worden gezegd. Ik kon mijn broek nog net grijpen voor ie afzakte. Blijkbaar zijn in de afgelopen 4 weken zoveel andere vliegtuigen op onopgemerkte wijze in die uithoek de diepte in gedoken, dat met de signalen van al die zwarte dozen rekening gehouden moet worden..... Of is het iets van jaren geleden met oude, degelijke batterijen? Wat een bullshit.
Men mag van geluk spreken, want die dingen zenden maar een viertal weken uit, nadat ze ergens zijn terechtgekomen, waar ze eigenlijk niet zouden moeten liggen. Zo is ons nieuwsvolgers de afgelopen bijna vier weken uitdentreure medegedeeld. Handig voor het zoeken al kan het toch krapjes worden. Zoals nu.
Maaaaaaaar ..... uithoek van de wereld qua vliegverkeer, de halve wereld zoekt met vliegtuigen, satelieten, onderzeeërs en gewoon schepen, de juiste frequentie, redelijk in het veronderstelde gebied ..... maar of het de zwarte dozen van het verdwenen vliegtuig zijn, kan niet met zekerheid worden gezegd. Ik kon mijn broek nog net grijpen voor ie afzakte. Blijkbaar zijn in de afgelopen 4 weken zoveel andere vliegtuigen op onopgemerkte wijze in die uithoek de diepte in gedoken, dat met de signalen van al die zwarte dozen rekening gehouden moet worden..... Of is het iets van jaren geleden met oude, degelijke batterijen? Wat een bullshit.
zondag 6 april 2014
Gatvèr.
Dat katten muizen vangen in alle soorten en maten, die dan in 1 à 3 happen naar binnen werken, soit. Ik ga er niet met mijn neus bovenop zitten, maar ben niet te beroerd om ze met een klopje op de kop te belonen. Vogeltjes ligt iets anders, maar wie ben ik om de natuurlijke selectie van te traag, te uitdagende, te stom etc. tegen te werken. Vogels hebben mogelijkheden zat om niet in de klauwen van een kat terecht te komen. Met mollen werkt dat niet zo, maar zal ik treuren om een hopen-maker minder? Nou, nee. Nadeeltje is, dat die blijkbaar niet smaken en dus na presentatie (kopklopje!) op de deurmat blijven liggen. Ik moet bekennen, het is ook niet mijn favoriete vleessnackje voor tussendoor of als extraatje in de soep.
Het heeft wat slikken gekost, maar het went, zoals alles. Dacht ik. Sindskort weet ik beter. Een van de katten heeft een voorkeur ontwikkeld voor het vangen van ratten, zwarte ratten. Overtreft qua formaat een mol met gemak. Kat super trots. Je hoort het beest al van verre aankomen, als hij er weer een te pakken heeft gekregen. Dat is in zoverre makkelijk, dat ik dan snel de keukendeur kan dichtdoen. Hij loopt er anders zo mee naar binnen. Minder is het, dat hij na verkregen kopklopjes, enige trotse poses en wat rust, de rat werkelijk verorbert. Een bezigheid die meer happen kost dan de 1 à 3 waarmee de muizen richting maag worden gewerkt. Nee, daar is ie wel een half uurtje mee zoet, knarsende en soppende kauwgeluiden incluis. Niet aanbevelingswaardig als je net aangeschoven bent voor een zorgvuldig samengestelde lunch.
Het heeft wat slikken gekost, maar het went, zoals alles. Dacht ik. Sindskort weet ik beter. Een van de katten heeft een voorkeur ontwikkeld voor het vangen van ratten, zwarte ratten. Overtreft qua formaat een mol met gemak. Kat super trots. Je hoort het beest al van verre aankomen, als hij er weer een te pakken heeft gekregen. Dat is in zoverre makkelijk, dat ik dan snel de keukendeur kan dichtdoen. Hij loopt er anders zo mee naar binnen. Minder is het, dat hij na verkregen kopklopjes, enige trotse poses en wat rust, de rat werkelijk verorbert. Een bezigheid die meer happen kost dan de 1 à 3 waarmee de muizen richting maag worden gewerkt. Nee, daar is ie wel een half uurtje mee zoet, knarsende en soppende kauwgeluiden incluis. Niet aanbevelingswaardig als je net aangeschoven bent voor een zorgvuldig samengestelde lunch.
Elders
De rozige dagen op Il Salari, het (kijken naar het) pantoffelen in Grottamare, de terrassen en tapas in Porto of Barcelona, uitwaaien in Bergen aan Zee, genieten van het winterse landschap aan de voet van de Weisshorn vanuit een verwarmd buitenbad, slenteren door de Marais, langs de oevers van de Garonne of de Tiber, liggen op de kiezels in een verlaten baai van Korčula of zitten op de Spaanse trappen, desnoods winkelen in Utrecht .....Wat doe ik hier eigenlijk??
Komisch?
Mekka: Op de heiligste plek van de Islam sterven aan de varkenspest is zo'n speling van het lot, die je als mens niet zou bedenken "Te bizar voor woorden". Helemaal ROFLOL, om modern te doen, wordt het als de authoriteiten ter voorkoming adviseren om "mensenmenigten te mijden" .....in Mekka. Zoiets als "zand vermijden in de Sahara". Hoe krijg je het bedacht.
'Nieuws' blijft iedere ochtend twijfelen tussen lachen en huilen. Niet vanwege de omvang in doden van een ramp ergens in een verre uithoek van de wereld, dat is "Och ja, zal wel en verder?" maar over de onderwerpen, die men nieuwswaardig acht te zijn. Bij de Volkskrant mn maar het zal elders zeker niet beter zijn. Meningen, speculatieve mogelijkheden, hypotheses, complete luchtkastelenbouw, terugwerkende betweeterij, noem het op als het vooral maar niet een concreet aantoonbare gebeurtenis betreft. Eigenlijk is het sportgedeelte, wat ik niet lees, het enige stuk van de krant dat terecht aanspraak kan maken op de term 'nieuws'.
Wat dan nieuws heet te zijn wordt tegenwoordig zelfs stap voor stap opgebouwd, alsof het een spanningsboog van een thriller betreft. Een slechte, dan wel. Neem de dood van Els Borst, de overval in Deurne en nu de zeer waarschijnlijke zelfmoord van een ex-ABN topman ergens in het duurdere deel van Nederland. Dagen achtereen nietszeggende, maar veel implicerende berichten, die zo'n berg mist creëren waar de gebeurtenis zelf dan langzaam in verdwijnt.
Doe mij de FAZ/S dan maar, niet dat het een zoveel betere krant is, wat het wel zeker is, maar omdat de situatie in Duitsland me geen reet interesseert en ik me direct op de 25% van de krant kan concentreren, die de moeite van het lezen waard zijn. Zelfs maanden later.
'Nieuws' blijft iedere ochtend twijfelen tussen lachen en huilen. Niet vanwege de omvang in doden van een ramp ergens in een verre uithoek van de wereld, dat is "Och ja, zal wel en verder?" maar over de onderwerpen, die men nieuwswaardig acht te zijn. Bij de Volkskrant mn maar het zal elders zeker niet beter zijn. Meningen, speculatieve mogelijkheden, hypotheses, complete luchtkastelenbouw, terugwerkende betweeterij, noem het op als het vooral maar niet een concreet aantoonbare gebeurtenis betreft. Eigenlijk is het sportgedeelte, wat ik niet lees, het enige stuk van de krant dat terecht aanspraak kan maken op de term 'nieuws'.
Wat dan nieuws heet te zijn wordt tegenwoordig zelfs stap voor stap opgebouwd, alsof het een spanningsboog van een thriller betreft. Een slechte, dan wel. Neem de dood van Els Borst, de overval in Deurne en nu de zeer waarschijnlijke zelfmoord van een ex-ABN topman ergens in het duurdere deel van Nederland. Dagen achtereen nietszeggende, maar veel implicerende berichten, die zo'n berg mist creëren waar de gebeurtenis zelf dan langzaam in verdwijnt.
Doe mij de FAZ/S dan maar, niet dat het een zoveel betere krant is, wat het wel zeker is, maar omdat de situatie in Duitsland me geen reet interesseert en ik me direct op de 25% van de krant kan concentreren, die de moeite van het lezen waard zijn. Zelfs maanden later.
zaterdag 5 april 2014
Vormgeving
Kempowski, Walter. Ja, anders dan Walter had niet gekund. "Mein Got, Walter".... Normaler dan normaal en in dat normale weer bijzonder. Ik moet iets met Kempowski. Ken slecht kleine delen van zijn werk. Stukjes uit "Echolot" en de "Deutsche Chronik" uit de stukken die er over geschreven zijn. Zijn Romans of ander werk ken ik niet. Wat ik van hem heb gelezen facineerde mateloos, hield me avond na avond uit mijn bed. Niet vanwege spannende verhaallijnen of onverwacht plotwendingen. Nee, wat ik van hem heb gelezen en uiteindelijk een groot deel van zijn werk lijkt uit te maken, is een eindeloze aaneenrijging van fragmenten. Fragmenten uit zijn leven. Tweede wereld oorlog, Oost-Duitsland, gevangenschap, die deutsche Wende.... Het gaf iets van een trance. Grabbelen en graaien in wat geweest is, daarvan omhoog borrelt, anderen aandragen, zijn dromen, het leven wat tussendoor zijn gang gaat, etc. Alles schijnbaar willekeurig maar weldegelijk geselecteerd al zijn daar weer geen criteria voor aan te dragen.
De goeie man is een paar jaar geleden gestorven. Hij zal het niet ingepland hebben, heeft het niet proberen te voorkomen, maar heeft er wel rekening mee gehouden in het verzamelen, plakken, knippen, schiften en herschrijven waarmee hij bezig was. Ooit, had hij bedacht, zou alles wat hij vergaard en opgeschreven had weer terugkeren naar de basis waaruit het geheel is voortgekomen. Hij noemt het "Plankton". De menselijke herinnering, de beleving, de verwerking, die hele modderzooi waaruit op willekeurige momenten in (ogenschijnlijk) willekeurige combinaties nieuwe samenstelsels van (oude) informatie kunnen opborrelen, geregistreerd worden en gedeeld met anderen ...
Hij heeft bij leven een computerprogramma laten ontwikkelen en obv daarvan is onlangs posthum zijn werk "Plankton" samengesteld en verschenen. Eén versie ervan.... Iedereen kan -tegen betaling- en na beantwoording van een aantal van zijn typische vragen, die hij te pas en te onpas aan mensen stelde, zijn/haar eigen versie laten samenstellen, drukken en binden. Het idee, de manier van werken spreekt me ontzettend aan, zonder dat ik nu zo snel kan zeggen, waar dat in zit.
De goeie man is een paar jaar geleden gestorven. Hij zal het niet ingepland hebben, heeft het niet proberen te voorkomen, maar heeft er wel rekening mee gehouden in het verzamelen, plakken, knippen, schiften en herschrijven waarmee hij bezig was. Ooit, had hij bedacht, zou alles wat hij vergaard en opgeschreven had weer terugkeren naar de basis waaruit het geheel is voortgekomen. Hij noemt het "Plankton". De menselijke herinnering, de beleving, de verwerking, die hele modderzooi waaruit op willekeurige momenten in (ogenschijnlijk) willekeurige combinaties nieuwe samenstelsels van (oude) informatie kunnen opborrelen, geregistreerd worden en gedeeld met anderen ...
Hij heeft bij leven een computerprogramma laten ontwikkelen en obv daarvan is onlangs posthum zijn werk "Plankton" samengesteld en verschenen. Eén versie ervan.... Iedereen kan -tegen betaling- en na beantwoording van een aantal van zijn typische vragen, die hij te pas en te onpas aan mensen stelde, zijn/haar eigen versie laten samenstellen, drukken en binden. Het idee, de manier van werken spreekt me ontzettend aan, zonder dat ik nu zo snel kan zeggen, waar dat in zit.
Spelletje
Vragen, vragen, vragen. Denken, denken, denken. Niet doen, dus! Niet hierbij. Niet hierover. Niet interessant, want lost niks op. Energieverspilling. Beter bewaren voor als nodig. Laten gaan. Lost zich waarschijnlijk niet op, maar verdwijnt wel weer. En komt terug, maar verdwijnt dan weer weer. Etc, etc.
Is het uiteindelijk allemaal een kwestie van timing? Wanneer moet je bukken, terugslaan en/of positie bepalen? Stel dat het zo is ..... Al eens onvoorbereid squash gespeeld tegen iemand met routine? Ik mag bogen op die ervaring. Als ik ooit ergens de betekenis begrepen heb van 'iemand alle kanten en hoeken van een kamer laten zien' dan was dat toen wel. Dat was erger dan kennismaken met een onbekende flipperkast. Niet dat mijn huidige geploeter me dat extreme gevoel geeft, maar het basisidee is misschien niet verkeerd. In feite pas ik het al tijden toe. Blijft de neiging om aan het spel deel te nemen en dan vliegen de ballen, weliswaar overdrachtelijk weer van alle kanten om je oren.
Voor dit spel ben ik niet getraind en voel ook niet de behoefte dat te worden. Ergo? Precies ..... Uitzitten die rit.
Is het uiteindelijk allemaal een kwestie van timing? Wanneer moet je bukken, terugslaan en/of positie bepalen? Stel dat het zo is ..... Al eens onvoorbereid squash gespeeld tegen iemand met routine? Ik mag bogen op die ervaring. Als ik ooit ergens de betekenis begrepen heb van 'iemand alle kanten en hoeken van een kamer laten zien' dan was dat toen wel. Dat was erger dan kennismaken met een onbekende flipperkast. Niet dat mijn huidige geploeter me dat extreme gevoel geeft, maar het basisidee is misschien niet verkeerd. In feite pas ik het al tijden toe. Blijft de neiging om aan het spel deel te nemen en dan vliegen de ballen, weliswaar overdrachtelijk weer van alle kanten om je oren.
Voor dit spel ben ik niet getraind en voel ook niet de behoefte dat te worden. Ergo? Precies ..... Uitzitten die rit.
Soms ...
Ok, daar gaan we weer. Hetzelfde, maar dan anders:
Redelijke nacht gehad, raar gedroomd maar inmiddels vergeten, traag maar goed opgestaan, uitgebreid gedoucht, mistige ochtend met de belofte van een mooie middag, beesten verzorgd, gelopen, koffie voor me uit geschoven, het is weekend, ik hoef van mezelf niets, te laat voor de markt in Perigueux, latte macchiato bij McDo in Limoges en ergens aan de lunch.
Een mix van feitelijkheden, mogelijkheden en de gedeeltelijke uitvoering daarvan. Niks mis mee, zeg nou zelf? D'r zijn beroerdere dagen denkbaar en die hoef ik geeneens te bedenken, die kan ik uit mijn ervaringsarchief trekken. Natuurlijk viel en valt er vanalles overal op af te dingen, maar wat is eenvoudiger dan dat? Niets toch?
Dus .... ZO'N (steekt duim in de lucht!) dag. Zou je denken. Mooi niet dus. Vanaf ergens vroeg in de ochtend t/m nou nog steeds ben ik zenuwachtiger, dan ik ooit in mijn leven voor bijvoorbeeld een tentamen ben geweest, het rij-examen voor de vierwieler misschien daargelaten. Hoe. Kan. Dat. ??? Wat moet ik daar mee? Moet ik er iets mee? Zo nee, wat dan wel? Etc. etc. Soms hè, soms zou het prettig zijn, als het soms zich tot soms zou beperken.
Redelijke nacht gehad, raar gedroomd maar inmiddels vergeten, traag maar goed opgestaan, uitgebreid gedoucht, mistige ochtend met de belofte van een mooie middag, beesten verzorgd, gelopen, koffie voor me uit geschoven, het is weekend, ik hoef van mezelf niets, te laat voor de markt in Perigueux, latte macchiato bij McDo in Limoges en ergens aan de lunch.
Een mix van feitelijkheden, mogelijkheden en de gedeeltelijke uitvoering daarvan. Niks mis mee, zeg nou zelf? D'r zijn beroerdere dagen denkbaar en die hoef ik geeneens te bedenken, die kan ik uit mijn ervaringsarchief trekken. Natuurlijk viel en valt er vanalles overal op af te dingen, maar wat is eenvoudiger dan dat? Niets toch?
Dus .... ZO'N (steekt duim in de lucht!) dag. Zou je denken. Mooi niet dus. Vanaf ergens vroeg in de ochtend t/m nou nog steeds ben ik zenuwachtiger, dan ik ooit in mijn leven voor bijvoorbeeld een tentamen ben geweest, het rij-examen voor de vierwieler misschien daargelaten. Hoe. Kan. Dat. ??? Wat moet ik daar mee? Moet ik er iets mee? Zo nee, wat dan wel? Etc. etc. Soms hè, soms zou het prettig zijn, als het soms zich tot soms zou beperken.
vrijdag 4 april 2014
Zigzag
Zou het zin hebben, al verandert het in feite niks? Ik kan me er weinig bij voorstellen. Opluchting? Van wat? Bevrediging? Euh?? Je zou terug in de tijd moeten kunnen en dat kan nou net niet! En als je dan toch de gelegenheid zou hebben, dan wel gelijk zover terug, dat in één handeling of het nalaten daarvan direct alle eruit voortvloeiende ellende de wereld uit geholpen zou zijn.
Geen geëmmer over het opgezadeld zitten met de consequenties van andervrouws beslissingen, tenminste niet hier. Frankrijk zou er dan nooit van zijn gekomen, niet op de manier waarop we het in 1999 hebben gedaan. Frankrijk anders of het was gewoon Utrecht gebleven. En dan? Zou het zoveel uitgemaakt hebben? Praktisch zou er vast het een en ander anders en hopelijk makkelijker (voor mij) verlopen zijn, maar zou Yoland dan niet in 2007 zijn gestorven?? Waarschijnlijk wel en misschien ook niet.
Het is een beetje als roken en drinken en toch 104 worden of als sportende geheelonthoudende vegetariër voor je dertigste gaan wieberen. Het zegt allemaal weinig, veel minder in elk geval dan de mens met al zijn zoeken denkt te kunnen bepalen. Maar dat alles neemt niet weg, dat ik me genaaid voel en niet alleen door de omstandigheden.
Geen geëmmer over het opgezadeld zitten met de consequenties van andervrouws beslissingen, tenminste niet hier. Frankrijk zou er dan nooit van zijn gekomen, niet op de manier waarop we het in 1999 hebben gedaan. Frankrijk anders of het was gewoon Utrecht gebleven. En dan? Zou het zoveel uitgemaakt hebben? Praktisch zou er vast het een en ander anders en hopelijk makkelijker (voor mij) verlopen zijn, maar zou Yoland dan niet in 2007 zijn gestorven?? Waarschijnlijk wel en misschien ook niet.
Het is een beetje als roken en drinken en toch 104 worden of als sportende geheelonthoudende vegetariër voor je dertigste gaan wieberen. Het zegt allemaal weinig, veel minder in elk geval dan de mens met al zijn zoeken denkt te kunnen bepalen. Maar dat alles neemt niet weg, dat ik me genaaid voel en niet alleen door de omstandigheden.
Bezinking
Het is stil en dat is het aan alle kanten van mij. Geen machinale, geen menselijke, geen dierlijke, helemaal geen geluiden. Behalve niks te horen is er ook niks te ruiken, behalve mezelf niks te voelen en -hou je vast- niks te zien. Geen wit, geen zwart, geen beeld, geen niks. Dit geeft ongewild het idee van een depri-toestand, maar dat zou iets zijn en er is niks, dus ook dat niet. Ook geen leegte, dus. Dan wordt het raar, niet dan? Dat geeft een vreemde smaak in mijn mond .... pfffff, dat is tenminste iets.
Er was een tijd, daar zag ik me op slagvelden. Puinomgeven vroeg ik me af of ik iets met de mogelijkheid van mogelijkheden wilde en staarde vragend naar de sterren. Klinkt me inmiddels aangenaam concreet in mijn oren. Het puin is geruimd, de doden beweend, de pakken verlaten, de mogelijkheden één voor één doorvorst en afgehandeld, kortom alles opgeschoond en weggewerkt maar helaas niet opgelost.
Ja, letterlijk, alsof de wereld om me heen in een groot zuurbad is verdwenen. Harvey heeft zijn werk goed gedaan. Maar nu? Hier is hier, daar is waar ik naar toe wil en er tussenin mist iets.
Er was een tijd, daar zag ik me op slagvelden. Puinomgeven vroeg ik me af of ik iets met de mogelijkheid van mogelijkheden wilde en staarde vragend naar de sterren. Klinkt me inmiddels aangenaam concreet in mijn oren. Het puin is geruimd, de doden beweend, de pakken verlaten, de mogelijkheden één voor één doorvorst en afgehandeld, kortom alles opgeschoond en weggewerkt maar helaas niet opgelost.
Ja, letterlijk, alsof de wereld om me heen in een groot zuurbad is verdwenen. Harvey heeft zijn werk goed gedaan. Maar nu? Hier is hier, daar is waar ik naar toe wil en er tussenin mist iets.
donderdag 3 april 2014
Simpel
Kan het wat minder ingewikkeld? De ene keer een onsje meer, dan weer een onsje minder en als je pech hebt wordt het tegelijkertijd gewenst. Je hebt 'doen' dat niet gebaat is bij 'denken' en je hebt activiteiten, waar geen jota van terecht komt, als je je verstand er niet bij gebruikt. Ja, ja, de scherpe geesten onder ons merken terecht op, dat het gebruik van je verstand niet noodzakelijkerwijs met denken gepaard hoeft te gaan. Maar dit soort krenten vissen we op een rustiger moment uit de pap.
We zitten nu met de gebakken versie van vanochtend en moeten zien te roeien met een overmaat aan riemen. Had ons maar simpel gelaten en dan bedoel ik niet 'stom', maar instinct-gestuurd ipv die nonsens om over alles en nog wat in 1001 verschillende richtingen een veelvoud aan afwegingen naast elkaar te (moeten?) leggen.
Enige mogelijke voordeel is, dat problemen zich straks zelf oplossen, omdat de tijd voor het vinden van een oplossing langer duurt dan het bestaan van het probleem. Hetgeen weer niet wil zeggen, dat de oplossingen overeen zullen komen met het gewenste resultaat, als er de tijd was geweest om het te bedenken. Als de leeuw je verscheurd heeft, is het antwoord op de vraag, in welke richting je het beste zou kunnen vluchten, simpelweg niet meer ter zake doende. Dat heet 'academisch', om eens goed te vloeken.
We zitten nu met de gebakken versie van vanochtend en moeten zien te roeien met een overmaat aan riemen. Had ons maar simpel gelaten en dan bedoel ik niet 'stom', maar instinct-gestuurd ipv die nonsens om over alles en nog wat in 1001 verschillende richtingen een veelvoud aan afwegingen naast elkaar te (moeten?) leggen.
Enige mogelijke voordeel is, dat problemen zich straks zelf oplossen, omdat de tijd voor het vinden van een oplossing langer duurt dan het bestaan van het probleem. Hetgeen weer niet wil zeggen, dat de oplossingen overeen zullen komen met het gewenste resultaat, als er de tijd was geweest om het te bedenken. Als de leeuw je verscheurd heeft, is het antwoord op de vraag, in welke richting je het beste zou kunnen vluchten, simpelweg niet meer ter zake doende. Dat heet 'academisch', om eens goed te vloeken.
Peren
De geest uitgeteld, het fysiek in de knoop en de omstandigheden staken .... Need I say more?? Je ziet het aankomen, weet het uit te stellen maar moet uiteindelijk toch het hoofd op het hakblok leggen. Tsjakka! .... in de orginele, vroeg-Germaanse betekenis van het woord. Alles is ligt w.e.e.r. stil. De enige beweging zit in het naderende regenfront. Gevaarlijke dag.
Brainmassage, spieren ontspannen en de kaarten schudden. Verder de hele waaier aan hulptroepen mobiliseren van snoepje via begrip tot 'ga je gang'.
Niks geen speciaal zwarte dag, trouwens. Het is normaler dan me lief is en alles went, wordt gewoon, saai, gaat vervelen. Het is vooral WEER niet door op die weg omhoog. Weer puin ruimen, weg vrij cq begaanbaar maken. En dan geen beren of ingebeelde bergen. Kortom stilstand en dus achteruitgang. Vermoeiend, ontmoedigend, gewoon ... k*t met of zonder fruit.
Brainmassage, spieren ontspannen en de kaarten schudden. Verder de hele waaier aan hulptroepen mobiliseren van snoepje via begrip tot 'ga je gang'.
Niks geen speciaal zwarte dag, trouwens. Het is normaler dan me lief is en alles went, wordt gewoon, saai, gaat vervelen. Het is vooral WEER niet door op die weg omhoog. Weer puin ruimen, weg vrij cq begaanbaar maken. En dan geen beren of ingebeelde bergen. Kortom stilstand en dus achteruitgang. Vermoeiend, ontmoedigend, gewoon ... k*t met of zonder fruit.
woensdag 2 april 2014
Grasveld
Nooit in mijn leven iets met voetbal gehad. Als ik twee keer serieus op een veld heb gestaan met de bedoeling te voetballen, dan denk ik, dat ik overdrijf. Maar ik denk tegenwoordig wel in voetbalvelden. En vandaag heb ik er weer eentje gekortwiekt en dat ruim, qua oppervlakte dan. We modderen kortom voort.
Zittend op het machien, rondjes trekkend, is niet verkeerd. De blik in de verte langs de heuvels laten glijden of ietsje dichterbij de wandelende biefstukken bewonderen of helmaal voor mijn wielen me bekommeren om alles wat vliegt en kruipt in de hoop de wielen van de maaier te ontwijken. De vering zou beter kunnen, maar voor de rest heeft het veel weg van autosnelweg rijden: ontspannend op het slaapverwekkende af. Baantje naar het westen, baantje naar het oosten.
Begonnen met tegenzin ontwikkelen zich aldoende steeds grootsere plannen, die dan naarmate de meters vorderen langzaam weer krimpen tot reële omvang. Veld klaar, jammer van de regen morgen, maar het zij zo. De rest niet vanavond maar ergens volgende week.
Zittend op het machien, rondjes trekkend, is niet verkeerd. De blik in de verte langs de heuvels laten glijden of ietsje dichterbij de wandelende biefstukken bewonderen of helmaal voor mijn wielen me bekommeren om alles wat vliegt en kruipt in de hoop de wielen van de maaier te ontwijken. De vering zou beter kunnen, maar voor de rest heeft het veel weg van autosnelweg rijden: ontspannend op het slaapverwekkende af. Baantje naar het westen, baantje naar het oosten.
Begonnen met tegenzin ontwikkelen zich aldoende steeds grootsere plannen, die dan naarmate de meters vorderen langzaam weer krimpen tot reële omvang. Veld klaar, jammer van de regen morgen, maar het zij zo. De rest niet vanavond maar ergens volgende week.
K&K
Bezig. Het rolt. De wonderlijke wereld van de zinloze bezigheden. "De ondragelijke lichtheid van het bestaan." 'Lichtheid' dan relatief bezien, maar eindelijk snap ik die titel. Koken, wassen, opruimen en zometeen op het maaimobiel. Geen Limoges, geen uit eten, geen begrip voor mezelf. Een akelige neiging tot verstandig zijn. Er gaat weer water vallen. De vloot of het vlot, al naar gelang de mogelijkheden, komt er weer aan, zoals de Fransen het benoemen. Nattigheid zover als de vooruitzichten reiken. Nieuwe uitdagingen. Zorgen voor morgen.
Het blijft k*tten en kl*ten. Of ik nu trots op mezelf moet zijn of aan het mentale welzijn van mijn persoontje moet twijfelen blijft dubieus. Maar we zouden niet denken of tenminste die activiteit tot het minimum beperken. Een voornemen met een energieverbruik van hier tot Tokio. Andere activiteiten zijn alleen mogelijk als ik op de automatische piloot kan koersen.
Altijd al gewild ... een leven vervuld van wassen, afwassen, poetsen, opruimen, grasmaaien en het stoepje vegen. Nu enkel nog beseffen dat ik in feite, diep, diep van binnen heel gelukkig ben .....
Het blijft k*tten en kl*ten. Of ik nu trots op mezelf moet zijn of aan het mentale welzijn van mijn persoontje moet twijfelen blijft dubieus. Maar we zouden niet denken of tenminste die activiteit tot het minimum beperken. Een voornemen met een energieverbruik van hier tot Tokio. Andere activiteiten zijn alleen mogelijk als ik op de automatische piloot kan koersen.
Altijd al gewild ... een leven vervuld van wassen, afwassen, poetsen, opruimen, grasmaaien en het stoepje vegen. Nu enkel nog beseffen dat ik in feite, diep, diep van binnen heel gelukkig ben .....
Drie-eenheid
Een leven is geen los en op zich zelfstaand geheel. Open deur, neem ik aan, maar toch. D'r zijn mensen, die zien zich als een onderdeeltje van het universum. Wat overzichtelijker wordt het al bij de stand van onze aardse planenten- en sterrenwereld, als je navelstreng wordt doorgeknipt. Maar ook de ochtendkrant, het weer, een bijzonder goede of verkeerde maaltijd, die onwillige rug en dat verbaal voor te snel rijden ..... alles heeft invloed of zou die kunnen hebben afhankelijk van het moment, je persoontje of gewoon net de manier waarop die hele wirwar van invloeden zich toevalligerwijs weet te manifesteren.
Om dingen overzichtelijk en hanteerbaar te maken is enige beperking meestal geen overbodige luxe. Zo ook hier. Het universum laten we dus gevoeglijk links liggen, niet in de laatste plaats omdat het maar de vraag is of er sprake is van slechts één universum en zo niet, wat je met de ongetwijfeld aanwezige invloeden van die universa op elkaar aan moet. Nee, dus, te ver van mijn bed. Astrologie blijft leuk en er zijn meer van die zijstraten. De algemene vaagheid van de getrokken conclusies in deze hoek, maken dat je eigenlijk alles op iedereen kunt toepassen en zelden of nooit van oorzakelijke verbanden sprake is. Dus, leuke hobby, maar onbruikbaar.
Als we zo ff door knippen en elimineren kom je op een drietal mechanismen, die redelijk concrete, aantoonbare èn voorspelbare invloed op elkaar hebben. Psyche, Fysiek en Omstandigheden. Alledrie opgebouwd uit legio elementen en vast en zeker beïnvloed door een veelvoud andere zaken. Maar wederom beperken we ons tot in het oog springende hoofdlijnen. Psych wordt (o.a.) bepaald door creativiteit, initiatief, stemming, stabiliteit, doorzettingsvermogen .... Het Fysiek valt (o.a.) uiteen in uithoudingsvermogen, souplesse, energie, kwaaltjes, leeftijd .... En de omstandigheden beperken we ff tot financiën, het weer, geluk .... Misschien dat ik nog ga strepen, aanvullen of verwisselen, maar het mag duidelijk zijn, dat de diverse zaken elkaar in zowel positieve als negatieve zin kunnen versterken of elkaar gewoon weg kunnen compenseren wederom met goede of verkeerde gevolgen. Als je dat beseft, is het eigenlijk knap verwonderlijk dat dingen of dagen soms gewoon goed gaan. In dat geval: Genieten dus!!
Om dingen overzichtelijk en hanteerbaar te maken is enige beperking meestal geen overbodige luxe. Zo ook hier. Het universum laten we dus gevoeglijk links liggen, niet in de laatste plaats omdat het maar de vraag is of er sprake is van slechts één universum en zo niet, wat je met de ongetwijfeld aanwezige invloeden van die universa op elkaar aan moet. Nee, dus, te ver van mijn bed. Astrologie blijft leuk en er zijn meer van die zijstraten. De algemene vaagheid van de getrokken conclusies in deze hoek, maken dat je eigenlijk alles op iedereen kunt toepassen en zelden of nooit van oorzakelijke verbanden sprake is. Dus, leuke hobby, maar onbruikbaar.
Als we zo ff door knippen en elimineren kom je op een drietal mechanismen, die redelijk concrete, aantoonbare èn voorspelbare invloed op elkaar hebben. Psyche, Fysiek en Omstandigheden. Alledrie opgebouwd uit legio elementen en vast en zeker beïnvloed door een veelvoud andere zaken. Maar wederom beperken we ons tot in het oog springende hoofdlijnen. Psych wordt (o.a.) bepaald door creativiteit, initiatief, stemming, stabiliteit, doorzettingsvermogen .... Het Fysiek valt (o.a.) uiteen in uithoudingsvermogen, souplesse, energie, kwaaltjes, leeftijd .... En de omstandigheden beperken we ff tot financiën, het weer, geluk .... Misschien dat ik nog ga strepen, aanvullen of verwisselen, maar het mag duidelijk zijn, dat de diverse zaken elkaar in zowel positieve als negatieve zin kunnen versterken of elkaar gewoon weg kunnen compenseren wederom met goede of verkeerde gevolgen. Als je dat beseft, is het eigenlijk knap verwonderlijk dat dingen of dagen soms gewoon goed gaan. In dat geval: Genieten dus!!
dinsdag 1 april 2014
Rechtens
.... en nu we toch bezig zijn. Kan iemand me misschien uitleggen, wat de zin ervan is, om mensen, die Europa als het hoogst haalbare ideaal, hun (economische) paradijs zien, daar duizende euro's voor neertellen, mensensmokkelaars voor lief nemen, afzien op voor Westerlingen onvoorstelbare wijze, de verdrinkingsdood proberen te ontkennen en als vrouw zijnde verkrachting als collateral damage beschouwen, te vertellen, dat ze niet deze kant op moeten komen, als ze eerste uit het water worden gevist, daarna op 'menswaardige wijze' worden opgevangen en als ze dan hun weegs weten te gaan ipv teruggestuurd te worden, krijgen ze ook nog eens alles, wat ze voor hun leven nodig hebben.... zelfs als ze officieel illegaal zijn. Zet die mensen gelijk in een vijfsterren hotel, want dat is hoe het voor hen zal aanvoelen. De kronkel zit hier niet bij de asielzoekers. Die lui doen niet meer dan gebruik maken van geboden gelegenheden èn hebben daar veel, erg veel voor over. Neem het ze eens kwalijk. Ik zal het niet doen.
Maar regels hebben grenzen. Grenzen zijn klote, maar als je grenzen in de mist laat verdwijnen, vanwege teveel teerhartigheid, schaf dan gelijk de regels af en ga aansluitend niet zeuren maar gedwee op je blaren zitten. Het is tijd voor oorlog. Poetin kom d'rin!!
Maar regels hebben grenzen. Grenzen zijn klote, maar als je grenzen in de mist laat verdwijnen, vanwege teveel teerhartigheid, schaf dan gelijk de regels af en ga aansluitend niet zeuren maar gedwee op je blaren zitten. Het is tijd voor oorlog. Poetin kom d'rin!!
Rechten
Wat hebben mensen het d'r toch moeilijk mee om beestjes bij hun naam te noemen. De kreet "Overvallers (vul in: moordenaars, verkrachters, en verdere ongein...) hebben ook rechten" is voorlopig de druppel, die mijn emmer liet overlopen. Ik heb het stuk niet gelezen, zou daardoor iets gemist kunnen hebben, maar kan me dat nauwelijks voorstellen.
Het begon 'met begrip hebben', dat ergens ver in de vorige eeuw ineens een soort plicht werd onder hen die vonden, dat ze het maatschappelijk en sociaal allemaal zoveel beter wisten. Dat ging over in 'geen kritiek hebben', tenminste niet als de betreffende persoon of instantie niet eerst volkomen ingepakt was met de meest vergezochte complimenten. De sociale media hebben het 'hebben van een mening' tot het volgende mikpunt van de sociale wekelingen gemaakt. Nog ff en de waarheid gaat vanzelf voor de bijl.
Het zal me werkelijk aan mijn reet roesten of het een Pool, een Italiaan, een Fries of een Marrokaan is, die zich niet aan de regels houdt, maar als je zelf geen boodschap aan regels hebt, is het een beetje erg van de pot gerukt, dat van anderen wel op te eisen. Natuurlijk niks vreemds an, want menselijk, maar daarmee slaat het nog steeds nergens op. Niet dat nu, op alles wat z'n eigen gang denkt te kunnen gaan, geschoten moet worden, maar een gezond pak slaag, als regels ten koste van anderen in de wind worden geslagen, zou -volgens mij- wonderen bewerken.
Het begon 'met begrip hebben', dat ergens ver in de vorige eeuw ineens een soort plicht werd onder hen die vonden, dat ze het maatschappelijk en sociaal allemaal zoveel beter wisten. Dat ging over in 'geen kritiek hebben', tenminste niet als de betreffende persoon of instantie niet eerst volkomen ingepakt was met de meest vergezochte complimenten. De sociale media hebben het 'hebben van een mening' tot het volgende mikpunt van de sociale wekelingen gemaakt. Nog ff en de waarheid gaat vanzelf voor de bijl.
Het zal me werkelijk aan mijn reet roesten of het een Pool, een Italiaan, een Fries of een Marrokaan is, die zich niet aan de regels houdt, maar als je zelf geen boodschap aan regels hebt, is het een beetje erg van de pot gerukt, dat van anderen wel op te eisen. Natuurlijk niks vreemds an, want menselijk, maar daarmee slaat het nog steeds nergens op. Niet dat nu, op alles wat z'n eigen gang denkt te kunnen gaan, geschoten moet worden, maar een gezond pak slaag, als regels ten koste van anderen in de wind worden geslagen, zou -volgens mij- wonderen bewerken.
Heavy
Bij gebrek aan witte wijn zal rood de salade begeleiden. Kelder in en neuzen in de restanten uit het oostelijke deel van Frankrijk. Zien hoe zwaar we kiezen. Het betekent hoedanook meer body, uitgesprokenere smaakcombinaties, meer zuid- dan noord-Europa. Olijven, feta, knoflook, gedroogde tomaten en pijnboompitten naast uien, champignons (vers), bleekselderie en witlof. Geroosterd brood inwrijven met knoflook en wat rest is het genieten en nagenieten.
Het zijn niet de momenten die missen. Waar het aan schort is de continuïteit. De steeds weer terugkerende onderbrekingen met het gevaar van wegglijden. Maar ok, met de lunch is niks mis en ook het gras gaat geen problemen geven als het zitmachine de winter goed heeft doorstaan. Vervelend is de ontbrekende vanzelfsprekendheid in de beweging naar en tussen activiteiten. Steeds dat gebakkelei met jezelf, het gemarchandeer, het loven en bieden en dan alsnog het risico lopen, dat je een stok in je spaken geduwd krijgt cq. dat je een stok in je spaken duwt. Wel correct blijven!! Je doet het tenslotte allemaal zelf.
Het zijn niet de momenten die missen. Waar het aan schort is de continuïteit. De steeds weer terugkerende onderbrekingen met het gevaar van wegglijden. Maar ok, met de lunch is niks mis en ook het gras gaat geen problemen geven als het zitmachine de winter goed heeft doorstaan. Vervelend is de ontbrekende vanzelfsprekendheid in de beweging naar en tussen activiteiten. Steeds dat gebakkelei met jezelf, het gemarchandeer, het loven en bieden en dan alsnog het risico lopen, dat je een stok in je spaken geduwd krijgt cq. dat je een stok in je spaken duwt. Wel correct blijven!! Je doet het tenslotte allemaal zelf.
Verbetering
Snel, sneller en nog sneller. Dat gaat vandaag niet tot aan het eind van de middag duren voordat psyche en fysiek mattend met elkaar over de grond rollen. Hoe meer lucht er in de keuken komt, hoe stroever mijn lijf functioneert. Voorlopig maar een stap terug. Eerst de ongewenste wervelingen tot bedaren laten komen. Een lichte lunch op het terras in de zon zou best weleens een positieve bijdrage kunnen leveren.
Straks, in de middag weer verder. Het mechanisme moet doorbroken worden. Dit keer geen gelegenheid tot zelfversterking in de verkeerde richting. Blijft een wonderbaarlijke rotzooi. Dat de boel ooit nog een keer gaat functioneren zonder permanente tegenwerking is nauwelijks voorstelbaar. Niet dat ik het daarvoor doe. Hanteerbaar maken is voldoende. Maar waarvoor eigenlijk? Iets. Ooit. Ergens. Je kunt daar beter niet mee bezig zijn. De handdoek in de ring gooien levert nog minder op. Het is gokken. Verliezen zul je, de vraag is of je het lang genoeg weet vol te houden. Altijd al een zwak voor gehad.
Straks, in de middag weer verder. Het mechanisme moet doorbroken worden. Dit keer geen gelegenheid tot zelfversterking in de verkeerde richting. Blijft een wonderbaarlijke rotzooi. Dat de boel ooit nog een keer gaat functioneren zonder permanente tegenwerking is nauwelijks voorstelbaar. Niet dat ik het daarvoor doe. Hanteerbaar maken is voldoende. Maar waarvoor eigenlijk? Iets. Ooit. Ergens. Je kunt daar beter niet mee bezig zijn. De handdoek in de ring gooien levert nog minder op. Het is gokken. Verliezen zul je, de vraag is of je het lang genoeg weet vol te houden. Altijd al een zwak voor gehad.
Grappig?
Ook de wekker een uur eerder gezet gisteren? Rauw ei bij het ontbijt geserveerd en de veters van de schoenen samengebonden? Lache woâ, vooral bij de instappers.
Nou, dat hebben dan weer gehad. Kunnen we ons nu met serieuzere zaken bezig houden. Wat gaan we doen? Afstand creëren? Leren slikken zonder stikken? Rondje neerleggen bij? Acceptatie bijpunten? Putje graven? Of storten we ons op de schone kunst van het grasmaaien?
Dat laatste in elk geval, maar pas na het middaguur. Eerst de vermeende vrouwelijke kant alle ruimte gunnen. Met het aanrecht alleen komen we d'r niet en zelfophangende was behoort nog steeds niet tot mijn mogelijkheden. Misschien is een uurtje op de kruk voor de draaiende wasmachine geen slecht idee. Gelukkig heb ik een voorlader. Het schijnt je kijk op de wereld te veranderen. Of het gekozen wasmiddel en -programma van invloed zijn, staat me niet meer bij.... Er zijn mensen, die je werkelijk alles wijs kunt maken.
Nou, dat hebben dan weer gehad. Kunnen we ons nu met serieuzere zaken bezig houden. Wat gaan we doen? Afstand creëren? Leren slikken zonder stikken? Rondje neerleggen bij? Acceptatie bijpunten? Putje graven? Of storten we ons op de schone kunst van het grasmaaien?
Dat laatste in elk geval, maar pas na het middaguur. Eerst de vermeende vrouwelijke kant alle ruimte gunnen. Met het aanrecht alleen komen we d'r niet en zelfophangende was behoort nog steeds niet tot mijn mogelijkheden. Misschien is een uurtje op de kruk voor de draaiende wasmachine geen slecht idee. Gelukkig heb ik een voorlader. Het schijnt je kijk op de wereld te veranderen. Of het gekozen wasmiddel en -programma van invloed zijn, staat me niet meer bij.... Er zijn mensen, die je werkelijk alles wijs kunt maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)