D'r broeit en gist vanalles in mijn hoofd, maar het ontbreekt me aan motivatie om me er tegen aan te bemoeien. Het is redelijk weer en die draad buiten moet nodig weer opgepakt worden. Helaas loop ik ook in die richting niet over van enthousiasme. Een dwarse dag vol tegenstrijdigheden qua willen, moeten en kunnen. Eigenlijk een doodnormale dag. Alleen sla ik het geworstel meestal van een afstand gade zonder er verder veel aandacht aan te besteden. Het is als iemand om je heen hebben, die de hele dag aan één stuk door praat. Op een gegeven moment weet je de verbaal en non-verbaal gewenste reacties zo te doseren, dat de woordenwaterval tevreden is en de woorden toch verder geen enkel impact op je hebben.
Zoals de laatste tijd vaker gezegd. Het went. Alles went. Krijgt iets routineus (redelijk positief). Stompt af (gewoon fout) .... Noem maar op. Het blijft wonderlijk, ook als je het je niet steeds bewust bent. Zo wacht ik al jaren op een goede gelegenheid om met een fatsoenlijke afronding te beëindigen wat hier ooit is begonnen. Blijf ook hopen, dat het me lukt om er een bevredigend eind aan te breien ipv een punt bijeen te knoddelen. Het is iets wat zo af en toe weer tot het bewuste deel van mijn grijze massa doordringt, maar daarvoor in de tussengelegen ondergedoken perioden niet minder relavant is. Een "O ja, daar hebben we dat weer."
En is het dat niet, dan is het wel wat anders of grasmaaien of inpakken, om het opruimen eens anders te benoemen. Wat zou het toch een genot zijn, als ik al die dingen zou kunnen baseren op het feit van een aanstaande verkoop ipv enkel een gewenst vertrek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten