Europees gezien een halve wereldreis achter de kiezen, reserveringen in hotel en vliegtuig en dan stranden bij de bus voor de laatste 170 km .... Ja, Pasen. Druk, druk, druk maar niet bedacht, dat zoiets ook voor het interlokale busvervoer zou kunnen gelden. En soit, misschien een bus overslaan, maar gewoon twee verschillende ondernemingen, zes of zeven verbindingen en geen plek. Gewoon geen plek.
Voor de zekerheid een keer of twee extra nagevraagd. De buschauffeur aangesproken in de hoop dat hij wel iets wist of wilde regelen, maar 'Nee' bleef simpelweg 'Nee'. Dan dus maar knopen tellen. Blijven proberen tot de laatste bus om negen uur in de avond? Taxi? Hotel en reserveren voor de volgende dag?
Het is een taxi geworden en ook daar had niet iedereen trek in de rit. Na wat taxi's afgelopen en meerdere voorstellen aangehoord te hebben uiteindelijk ingestapt, helft vooruit betaald, want de man moest tanken. In een heuse Dacia Logan met 238K op de teller en een aardig versleten versnellingsbak 2,5 uur naast iemand gezeten, die naast Roemeens een beetje Italiaans sprak. Een rustige reis kortom. Wat weer niet gezegd kon worden van het verkeer. Mocht me gelukkig prijzen, dat ik niet bij iemand ingestapt was met de kamikaze-neigingen, die menig andere weggebruiker demonstreerde bij het passeren van zijn voorgangers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten