Goed en wel een maand het jachtgeweer verwisselt voor de vishengel en het hele circus van de jacht komt langzaam alweer terug op toeren. Het nieuwe jachtplan voor de komende drie jaar moet ingeleverd. Dat heb ik dit jaar niet gedaan en dat is wennen. De nieuwe buurman heeft niet de jachtrechten, die hou ik, maar wel de uitvoering ervan gekregen bij de aankoop van de oude, hogerop gelegen boerderij. Dit zeer tot leedwezen van de jachtvereniging van Ladignac, die gehoopt hadden dat door de verkoop de jacht in eigen beheer aan z'n eind zou komen. Bewuste keuze, o.a. om de jachtvereniging dwars te zitten, maar ook omdat René, de vaste jager sinds de jacht in eigen beheer is, de tachtig al een eindje is gepasseerd. Dat maakt jagen niet onmogelijk maar het gaat anders, trager en als het te koud of net te warm is, kun je het helemaal vergeten. Dus nieuw bloed is ok en die mag dan ook de hele heisa van het papierwerk en de vergaderingen doen. Het is nl. een ware bezigheidstherapie.
Maar .... hoe jong en energiek ook of net daarom, toch nog maar de vinger aan de pols houden. Zeker dit seizoen of totdat ik weg ben. Aan het eind van het vorige seizoen zijn wat vreemde eigenheden van meneer de buurman aan het licht getreden, waar ik weinig behoefte aan heb. Iedere relatie is toch weer wennen, ook dus als het om zoiets als jagen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten