Shit. Vanochtend wel aan het verwisselen van de maaimessen gedacht, maar de lege jerrycans over het hoofd gezien. De volgende stap vereist echter nieuwe aanvoer en de voorraad is finito. Hup, 10 km naar het tankstation, terug en verder. Fluitje van een cent. Ja, en mooi niet, dus. Het betekent een breuk van de opgepakte draad. Ik zal niet dramatisch gaan doen, maar kan je nu al verzekeren, dat de plannen gaan wijzigen. Nog een keer opstarten zit er vandaag niet in.
De benzine is het probleem niet. Hup, in de car en lekker effe er tussen uit. Liever vaker dan niet. Dat is het probleem niet. Terug in het kooitje, daar wringt de schoen. Ik ga me d'r niet eens tegenaan bemoeien. Gooi de boel gewoon om. Een switch is waarschijnlijk mogelijk en de tuin kan zeker wat aandacht gebruiken. Bovendien moeten de uien in de grond. Flexibiliteit. Inventiviteit. Een prachtige camouflage voor schakelgebreken. En misschien komt het ook daar niet van. Wat maakt het uit? Niks, het tekent wel de subtiele wijze, waarop de met moeite in beweging gebrachte mechanismen zijn te verstoren.
Anderhalf voetbalveld is ook niet niks, maar er had meer in gezeten en misschien gaat de machine opnieuw draaien. Maar dat is nu simpelweg ff afwachten. Zien waar wat heen rolt en welke hendels in beweging worden gezet of net op slot slaan. Bijna als het bespelen van een onbekende flipperkast. Ha!! Leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten