Een filmisch moment ... Na een taxirit van een kleine tien minuten. High speed driving want verder nauwelijks verkeer op de weg, die overdag vierbanenbreed verstopt zit. Het is nauwelijks na vieren. De stad slaapt nog. Stoppen, uitstappen, betalen, koffer achter je aan trekken, door de automatisch openende glazen deuren en met dat je een blik gooit op de bestemmingen achter de incheckbalie voor de bagage, bekruipt je een ongewenst ongemakkelijk gevoel. Een gevoel, waarvan je direct beseft, dat je het verwachtte, maar het tot voor een paar seconden niet wilde weten. Pissig maar kalm trek je de boardingpapieren uit je handbagage en krijgt je vermoedens bevestigd .... Je vertrek was gisteren.
Gedesoriënteerd, misplaatst, aangekomen of beter blijven steken in de verkeerde tijdsspanne wandel je naar de koffiebar. De latte macchiato noch de verse jus weten je terug te rukken in de juiste setting. Terug kan niet. Vooruit zal moeten, maar hoe. Al vaker begiftigd geweest met een gevoel ergens tussenin te hangen, is dat gevoel nu zo echt dat ik onwillekeurig naar mijn voeten kijken. De vloer is aanwezig, gelukkig geen gapende afgrond.
Na nog een koffie opzoek gegaan naar een ticketverkoop, de volgende poging voor de terugreis geboekt, wederom in de taxi, retour hotel, aan een verbijsterde nachtportier voorbij gegaan, terug naar de kamer, terug in bed, nog geen anderhalf uur later, een verstoorde wereld en vier dagen duimen draaien in luchtledigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten