Een trage dag vandaag en dat is niet voor het eerst. Geen vervelende traagheid trouwens. Geen kwestie van weerzin. Het is een soort vakantietraagheid. Misplaatste traagheid, dus. Het is tenslotte bepaald niet zo dat alles mag en niks moet. Ja, in principe natuurlijk wel, maar praktisch is dat alles behalve handig. Gras groeit .... ook in het weekend. Maar gras is ook kletsnat in de ochtend, dat spreekt dan weer in mijn voordeel. Vergeet ik ff, dat het niet alleen het gras is, dat mijn aandacht en inzet opeist, maar ik zal hier niet mijn hele waslijst aan huishoudelijke beslommeringen étaleren.
De traagheid lijkt verdacht veel op een soort voorschot van wat komen gaat of in elk geval gewenst zou worden in de nabije toekomst. In het hiernà. Niet te verwarren, mag ik hopen, met het hiernamaals. Ontwaken zonder verplichtingen.... Waarschijnlijk blijft het een illusie, want er is natuurlijk altijd wat. Zijn het niet de honden, dan zijn het straks wellicht de kippen of zoiets of de planten in de tuin, of een afspraak ergens elders of die buurman/-vrouw, die niet snapt dat je om negen uur best nog in bed kunt liggen.
Hoe het ook zij, het is bepaald niet onprettig. Het is als de veelbelovende warmte van de ochtendzon, als je uit de kilte van de schaduw stapt. Het is misschien zelfs iets prettiger, dan het onhandig is .... gevaarlijke tendens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten