Jééééhtje. Ff doorzetten en we zijn hier binnenkort weer helemaal gezellig onder mekaar met onszelf. Zou ik het doen voor de volgersschare, dan zou het langzaam tijd worden om diep in een dip te duiken. Gelukkig werkt dat bij mij anders. Niks tegen meelezers, in tegendeel, maar mijn leven moet ik tenslotte toch zelf vormgeven en deze stukjes zijn daar een klein maar niet te onderschatten onderdeeltje van. Minstens zo onontbeerlijk als de koffie in de ochtend. Je gaat niet dood zonder, maar het leeft een stuk prettiger mèt.
Dat ik al maanden verlost ben van die hordes Amerikanen of Russen, die oneigenlijk gebruik maakten van deze plek, is niet minder dan prettig. Theoretisch zou het kunnen zijn, dat Google ze tegenwoordig uit de statistieken weet te houden, maar dat betwijfel ik, want met de blogbeheerder lukt hen dat alweer tijden niet. En dat lijkt me toch een fluitje van een cent. Ik ben tenslotte de enige, die inlogt op dit blog, dat moet toch simpel af te vangen zijn. Een verwaarloosbare aanwezigheid trouwens, ware het niet, dat de rest dermate in omvang is gekrompen, dat mijn dagelijkse spellingscontrole-bezoekjes inmiddels getalsmatig een serieuze bijdrage aan het bezoekersaantal leveren. Ach ja. Je schrijft niet om gelezen te worden, je schrijft om te vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten