Het kraakt en piept maar sputterend past de antieke machinerie zich aan aan de moderne eisen van de digitale beleveningswereld. Eelt op het zitvlak. Luciferstokjes onder de oogleden. Een ijsbuidel op het hoofd. En een 24/7 masseur voor het tegengaan van de RSi in mn de rechterhand. Het is behelpen maar er vallen mouwen aan te passen. Al zijn niet alle grenzen te overwinnen. De feitelijke moeheid zet het spel grenzen.
De al genoemde concentratie is de belangrijkste bottleneck. Het gebrek daaraan leidt tot fouten en dat heeft weer consequenties. Die kun je dan wel omzeilen met een consequente bewaarstrategie, maar dat doet afbreuk aan de realiteitswaarde van de spelbeleving. Niet opletten betekent blunderen. En brokken maken betekent gewoon op de blaren zitten. al beperkt het zich in het spel tot financieel verlies. Het is een beetje lullig, als het komt door onhandig gedoe met de toetsen of een tweede slaappauze, waardoor je de levertijd niet meer haalt, door een onbedoelde toetsaanslag. Maar het zij zo. Het lijkt het leven wel.
donderdag 31 januari 2019
Verslaafd
Ongeschoren, verwarde haren, verwilderde blik in de ogen, omgeven door een walm van ondefinieerbare lichaamsgeuren stap ik verdwaasd door het huis, maak me een koffie en kruip terug achter de Pc. Ik moet naar Rome met 14 ton kaviaar. Dat heet een waardevolle lading.
woensdag 30 januari 2019
Genotszucht
Ik ben er helemaal an!! Schandalig ..... lekker. Nog niet op het punt gekomen om met goed fatsoen het spel te laten rusten. Ik moet, sorry, ik wil het een en ander en kan niet wachten het gerealiseerd te krijgen. En helaas, maar niet heus, is dat werken. Ieder uur in het spel zijn ongeveer vier minuten IRL. Dus een ritje van 8 uur kost goed een half uur spelen. De toetsen zitten bovendien nog niet als gegoten en ook de balans tussen lol hebben en onbedoeld zitten te stressen, heb ik nog niet gevonden.
Het spel verplicht tot rustpauzes, zelfs 9 uur per keer, maar dat is in het spel een knopdruk, daar schiet je in werkelijkheid niks mee op en uiteindelijk gaat dat ten kostte van je concentratie, die je zeker weten nodig hebt. Gevolg zijn ongevallen en ander geklungel en dat kost weer geld. Etc. Etc.
Maar één ding is zeker, al dat gerij houdt je van de straat!!
Het spel verplicht tot rustpauzes, zelfs 9 uur per keer, maar dat is in het spel een knopdruk, daar schiet je in werkelijkheid niks mee op en uiteindelijk gaat dat ten kostte van je concentratie, die je zeker weten nodig hebt. Gevolg zijn ongevallen en ander geklungel en dat kost weer geld. Etc. Etc.
Maar één ding is zeker, al dat gerij houdt je van de straat!!
dinsdag 29 januari 2019
Associatie
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Steh' auf, du faules Murmeltier,
bevor ich die Geduld verlier'.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Ich habe diese Landluft satt,
will endlich wieder in die Stadt.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Gott verlass'nes Dorf, nur Heu und Torf.
Stets der gleiche Trott, nur "Hü" und "Hott".
Im Stall die Kuh macht muh,
Die Hähne krähen dazu.
Das hällt keiner aus,
ich will hier raus.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Da fassen wir das Glück beim Schopf
Und hauen alles auf den Kopf.
Theo, wir fahr'n nach Lodz.
Dies' verdammte Nest, gibt mir den Rest.
Ich fühl mich zu jung für Mist und Dung -
Ich brauch' Musik und Tanz und etwas Eleganz.
Gib Dir einen Stoß und dann geht's los.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Dann feiern wir ein großes Fest,
Das uns die Welt vergessen lässt.
Theo, wir fahr'n nach Lodz.
Da kann ich leben, da bin ich frei -
Und die Liebe ist mit dabei.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Komm' mit, die Pferde warten schon,
Steig' ein und sei mein Postillion.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
(Songtekst Vicky Leandros)
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Steh' auf, du faules Murmeltier,
bevor ich die Geduld verlier'.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Ich habe diese Landluft satt,
will endlich wieder in die Stadt.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Gott verlass'nes Dorf, nur Heu und Torf.
Stets der gleiche Trott, nur "Hü" und "Hott".
Im Stall die Kuh macht muh,
Die Hähne krähen dazu.
Das hällt keiner aus,
ich will hier raus.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Da fassen wir das Glück beim Schopf
Und hauen alles auf den Kopf.
Theo, wir fahr'n nach Lodz.
Dies' verdammte Nest, gibt mir den Rest.
Ich fühl mich zu jung für Mist und Dung -
Ich brauch' Musik und Tanz und etwas Eleganz.
Gib Dir einen Stoß und dann geht's los.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Dann feiern wir ein großes Fest,
Das uns die Welt vergessen lässt.
Theo, wir fahr'n nach Lodz.
Da kann ich leben, da bin ich frei -
Und die Liebe ist mit dabei.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
Komm' mit, die Pferde warten schon,
Steig' ein und sei mein Postillion.
Theo, wir fahr'n nach Lodz!
(Songtekst Vicky Leandros)
Smartlap
Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas
Met m'n dertig tonnen fijnstof, lekker thuis, en met een glas
Met de vlam in de pijp, door die eindeloze nacht
En dan moet ik even denken aan het bed dat op me wacht
Het is prettig hier te rijden, zoveel uren op de stoel
Want de truck houdt me bezig en mijn hoofd lekker koel
Als ik pauzeer zul je zeggen, doe de afwas als het gaat
En je weet, ik zou graag willen, maar dat komt wel, iet wat laat
Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas
Met m'n dertig tonnen fijnstof, lekker thuis, en met een glas
Met de vlam in de pijp, door die eindeloze nacht
En dan moet ik even denken aan het bed dat op me wacht
Even stop ik op een rustplaats langs die eindeloze baan
Hoeveel keer ik hier gestopt ben, ja dat weet alleen de maan
En de momenten die ik niet speel, zal voor ons 't einde zijn
Omdat ik zo lang het scherm bekijk, lijkt het leven schone schijn
Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas
Met m'n dertig tonnen fijnstof, lekker thuis, en met een glas
Met de vlam in de pijp, door die eindeloze nacht
En dan moet ik even denken aan het bed dat op me wacht
Songwriters: Henk Wijngaard/Ikkes
Met m'n dertig tonnen fijnstof, lekker thuis, en met een glas
Met de vlam in de pijp, door die eindeloze nacht
En dan moet ik even denken aan het bed dat op me wacht
Het is prettig hier te rijden, zoveel uren op de stoel
Want de truck houdt me bezig en mijn hoofd lekker koel
Als ik pauzeer zul je zeggen, doe de afwas als het gaat
En je weet, ik zou graag willen, maar dat komt wel, iet wat laat
Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas
Met m'n dertig tonnen fijnstof, lekker thuis, en met een glas
Met de vlam in de pijp, door die eindeloze nacht
En dan moet ik even denken aan het bed dat op me wacht
Even stop ik op een rustplaats langs die eindeloze baan
Hoeveel keer ik hier gestopt ben, ja dat weet alleen de maan
En de momenten die ik niet speel, zal voor ons 't einde zijn
Omdat ik zo lang het scherm bekijk, lijkt het leven schone schijn
Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas
Met m'n dertig tonnen fijnstof, lekker thuis, en met een glas
Met de vlam in de pijp, door die eindeloze nacht
En dan moet ik even denken aan het bed dat op me wacht
Songwriters: Henk Wijngaard/Ikkes
Snelheden
Eerste ff van Bari naar Venetië en dan in de auto stappen naar Sibiu. Is alleen maar een spelletje? Zou je denken, maar is niet zo. Ik zat anders dan anders in de auto. Met meer afstand, rustiger rijdend, meer in spiegels kijken dan ik anders al doe. Ook keek ik anders naar de trucks, die me tegemoet kwamen of ik voorbij reed. Je mag dan wel concluderen, dat het dicht tegen de werkelijkheid aan schuurt. Het verklaart Max Verstappen's uren in de simulator.
Ik hou mijn hart vast voor hen, die in het spel de begrenzer hebben uitgeschakeld en zo hard mogelijk van A naar B proberen te rijden. Als hen eenzelfde effect overkomt vanuit het spel naar de werkelijkheid, dan blijf ik liever uit hun buurt. Als je nou zo hard mogelijk wilt karren zijn er uitstekende race-simulatoren en natuurlijk ook van de F1. Mag je met meer dan 300 km p.u. de bochten nemen, waar dat mogelijk is.
Vandaag op de terugweg van Sibiu proberen te checken welke beeldbeweging overeenkomt met de gereden snelheid. Volgens mij komt 65 in het spel redelijk overeen met 90 IRL en 70 komt in de buurt van 120 km per uur. Het spel is sneller dan de werkelijkheid. Iets te maken met het comprimeren van tijd en afstand?
Ik hou mijn hart vast voor hen, die in het spel de begrenzer hebben uitgeschakeld en zo hard mogelijk van A naar B proberen te rijden. Als hen eenzelfde effect overkomt vanuit het spel naar de werkelijkheid, dan blijf ik liever uit hun buurt. Als je nou zo hard mogelijk wilt karren zijn er uitstekende race-simulatoren en natuurlijk ook van de F1. Mag je met meer dan 300 km p.u. de bochten nemen, waar dat mogelijk is.
Vandaag op de terugweg van Sibiu proberen te checken welke beeldbeweging overeenkomt met de gereden snelheid. Volgens mij komt 65 in het spel redelijk overeen met 90 IRL en 70 komt in de buurt van 120 km per uur. Het spel is sneller dan de werkelijkheid. Iets te maken met het comprimeren van tijd en afstand?
Theater
Weinig voordeel gehad van een paar uur eerder kappen met de digitale beeldwereld. Het was weer raak. het enige wat effect heeft, is het domweg negeren. Typisch dat dat kan, waar het je anderzijds akelig werkelijkheidsgetrouw de stuipen op het lijf jaagt. De beeldopbouw uit het niets, in eerste instantie voor mijn idee buiten en dan bewegend naar binnen. Natuurlijk is het weer op een ruit. Dat was het in Frankrijk al.
Omdat ontkennen noch pareren effect had me op een gegeven moment gewoon omgedraaid en het dekbed over me heen getrokken. Daarna geen last meer gehad en als een blok geslapen.
Omdat ontkennen noch pareren effect had me op een gegeven moment gewoon omgedraaid en het dekbed over me heen getrokken. Daarna geen last meer gehad en als een blok geslapen.
maandag 28 januari 2019
Uitputtend
Heb ik me los moeten rukken? Misschien een beetje. Behalve de hoop, dat een paar uur iets anders voor ik in mijn nest duik, de spektakel-aansturing van tussen mijn oren minder effect heeft, is de eerste, onstuimige fase in rustigere vaarwaters gekomen. Nog geen benedenloop maar ook geen bergbeek meer. Bovendien geen zin in een RSi pols in mijn rechterarm en uren turen naar een scherm is gewoon vermoeiend. In dit geval zelfs vermoeiender dan bij een spel als Dishonored_2. Er verandert veel meer veel vaker om niet te zeggen continu. De nachtelijke ritten zijn wat dat betreft de rustigst. Schijnt ook IRL zo te zijn. Ik heb daar weinig ervaring mee. Vind het 's nachts rijden, behalve saai, nog saaier dan overdag op de snelweg, eerder vermoeiender dan het tegendeel. Bovendien zie je geen ruk. Niet qua overzicht van de verkeerssituatie en nog minder van het omringende landschap.
Terug richting normaliteit, in zoverre daar al weer iets van bestond. Ingepast is het nog niet. De bezigheden fietsen door elkaar heen. Honden, koffie, blog, koken, lunch, handwas, dierenarts, honden en de avond. Daar tussendoor naar het Noordwesten van Polen gereden, vervolgens naar Hannover, toen luik, Parma en geëindigd in Bari. Nooit geweest en ik zie me er ook niet komen. Afgezien van langssuizend landschap, bruggen, tunnels, viaducten en wat architectonische highlights krijg je weinig mee. Het is geen programma van de VVV. Het is als in Dubai zijn geweest en niet meer dan Terminal 1, 2 en 3 hebben gezien. Van binnen nog ook.
Terug richting normaliteit, in zoverre daar al weer iets van bestond. Ingepast is het nog niet. De bezigheden fietsen door elkaar heen. Honden, koffie, blog, koken, lunch, handwas, dierenarts, honden en de avond. Daar tussendoor naar het Noordwesten van Polen gereden, vervolgens naar Hannover, toen luik, Parma en geëindigd in Bari. Nooit geweest en ik zie me er ook niet komen. Afgezien van langssuizend landschap, bruggen, tunnels, viaducten en wat architectonische highlights krijg je weinig mee. Het is geen programma van de VVV. Het is als in Dubai zijn geweest en niet meer dan Terminal 1, 2 en 3 hebben gezien. Van binnen nog ook.
Overhoop
Nou we het toch over verstoringen hebben. Ik kan het nazoeken, als ik wil, maar de digitale beeldwereld in een computerspel doet rare dingen met je grijze massa, als je die na uren spelen tot rust laat komen in je bed. De vormgeving van het spektakel is anders dan bij Dishonored_2, maar de heisa is er niet minder om. Kleuren (mn rood, blauw en groen) in sterk gestructureerde patronen zien, waar ze niet zijn, hallucinaties en -meer specifiek in mijn geval, denk ik- de doodswanen. Vannacht weer twee keer intensief mijn laatste seconden doorleeft, die gelukkig nog steeds niet echt mijn laatsten blijken te zijn. Maar me deze keer wel op de bedrand kregen zonder verder veel van plan te zijn. Een soort bezwering, denk ik.
Gelukkig was de rest van de nacht een stuk kalmer. Wel veel rond gereden, waar ik anders gerend of gelopen zou hebben. Mijn neuro-circuit kan het allemaal niet zo bijbenen. Hebben computerspellen behalve minimale ook maximale speelleeftijden??
Gelukkig was de rest van de nacht een stuk kalmer. Wel veel rond gereden, waar ik anders gerend of gelopen zou hebben. Mijn neuro-circuit kan het allemaal niet zo bijbenen. Hebben computerspellen behalve minimale ook maximale speelleeftijden??
Pijnlijk
Als een hond je normaal gesproken een beetje jankend, met kronkelende loop en vol enthousiasme ontvangt in de ochtend, is het vreemd als ie gewoon blijft liggen, geen interesse in eten heeft en zacht voor zich heen piept. Ziek? Bij het opstaan bleek het probleem: de linkerpoot laat hij compleet onbelast. Een auto teveel nagejaagd? Gebroken? In elk geval een gezwollen ellebooggewricht of hoe dat bij de hond ook heet.
Zien of we dit in Agnita kunnen afhandelen. Bobby is niet de hond, die ik ff optil en in de auto zet. Behalve z'n grootte en gewicht hebben we ook weinig met intensief fysiek contact gehad tot op heden. Aaien, kroelen, tegenhouden verder ben ik nooit gegaan. Niet in z'n bek gekeken of de teennagels gecontroleerd. Dus hoe handelbaar hij werkelijk is, weet ik. En met drie poten in een auto stappen, zo'n ding waar hij normaal alleen achter aan jaagt, lijkt me niet vanzelfsprekend.
Ik kan het Bobby niet kwalijk nemen, maar dit is niet, waar ik op zat te wachten. Eerst vanmiddag zien wat een van de dierartsen van Agnita ervan denkt en of pijnstillers en ander spul te krijgen zijn. Verder houdt hij zichzelf netjes koest en ligt wat te liggen. Zo komt er altijd weer vanalles tussen je bedachte plannetjes. Zakelijke beslommeringen genoeg, al is het maar digitaal. Met mijn bijbaan in de vrachtwagenwereld heb ik meer dan voldoende verstoring van de sinds kort als bijna als normaal te beschouwen gang van zaken.
Zien of we dit in Agnita kunnen afhandelen. Bobby is niet de hond, die ik ff optil en in de auto zet. Behalve z'n grootte en gewicht hebben we ook weinig met intensief fysiek contact gehad tot op heden. Aaien, kroelen, tegenhouden verder ben ik nooit gegaan. Niet in z'n bek gekeken of de teennagels gecontroleerd. Dus hoe handelbaar hij werkelijk is, weet ik. En met drie poten in een auto stappen, zo'n ding waar hij normaal alleen achter aan jaagt, lijkt me niet vanzelfsprekend.
Ik kan het Bobby niet kwalijk nemen, maar dit is niet, waar ik op zat te wachten. Eerst vanmiddag zien wat een van de dierartsen van Agnita ervan denkt en of pijnstillers en ander spul te krijgen zijn. Verder houdt hij zichzelf netjes koest en ligt wat te liggen. Zo komt er altijd weer vanalles tussen je bedachte plannetjes. Zakelijke beslommeringen genoeg, al is het maar digitaal. Met mijn bijbaan in de vrachtwagenwereld heb ik meer dan voldoende verstoring van de sinds kort als bijna als normaal te beschouwen gang van zaken.
zondag 27 januari 2019
Levenscyclus?
Vertrapt, gesmolten, bevroren, verstoven, weer vertrapt, meer gesmolten, opgevuld, opnieuw bevroren .... Sneeuw. Teer spul. Zou je niet zeggen.
Babbelen
God.
Ja.
Euh?
Je riep toch.
Ik?
Ja.
Neuh, niet echt.
Kan weer gaan dus?
Nou, nu je er toch bent.
So what?
Waarom nu? Is niet mijn eerste 'aanroep'.
Ach, hangt van zoveel zaken af.
Noem 'ns.
Bijv. verveling.
Nou, lekker zeg.
Iets tegen eerlijkheid?
Soms.
Oké dan. Wat te denken van interesse?
Slijmbal.
Ho, ho. Weet tegen wie je het zegt.
Interesse in wat?
Jouw gezeur.
Ooo.
Dat is alles?
Ach, ik zeur zoveel. Kan het wat specifieker?
Je geworstel met het leven en dan mn het einde.
Tja, voorstel?
Voor wat?
Dat einde.
Een speciale vorm in gedachte?
Wat dacht je van achterwege laten?
Zou kunnen, maar gaat je gegarandeerd vervelen.
Denk je?
Zeker te weten.
Gebaseerd op wat?
Ervaring.
Ja.
Euh?
Je riep toch.
Ik?
Ja.
Neuh, niet echt.
Kan weer gaan dus?
Nou, nu je er toch bent.
So what?
Waarom nu? Is niet mijn eerste 'aanroep'.
Ach, hangt van zoveel zaken af.
Noem 'ns.
Bijv. verveling.
Nou, lekker zeg.
Iets tegen eerlijkheid?
Soms.
Oké dan. Wat te denken van interesse?
Slijmbal.
Ho, ho. Weet tegen wie je het zegt.
Interesse in wat?
Jouw gezeur.
Ooo.
Dat is alles?
Ach, ik zeur zoveel. Kan het wat specifieker?
Je geworstel met het leven en dan mn het einde.
Tja, voorstel?
Voor wat?
Dat einde.
Een speciale vorm in gedachte?
Wat dacht je van achterwege laten?
Zou kunnen, maar gaat je gegarandeerd vervelen.
Denk je?
Zeker te weten.
Gebaseerd op wat?
Ervaring.
Evaluatie
Ommuurde dorpjes zowel in Groningen als Zuid-Frankrijk. Tankstations die in serie lijken gebouwd. Bomen die in je achteruitkijkspiegel één voor één uitgerukt lijken te worden. Bonnen, stevige prenten voor verkeersdelicten, die met een zekere willekeur worden uitgedeeld ook als je er ogenschijnlijk part nog deel aan hebt. Verdacht veel op elkaar lijkende afslagen. Etc. Een paar mindere puntjes van de Euro Truck 2 simulator.
Ondanks de genoemde puntjes weten de makers per land aardig de sfeer te treffen. Dan baseer ik me op Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Nederland. Natuurlijk de wegen, bewegwijzering, type tankstation, péage, etc. Ze pikken de kenmerkende gebouwen en mn de weg- en waterbouwkundige werken er uit. Imposante constructies in Denemarken en Zweden. Ik zie me daar IRL niet zo direct over heen rijden. Maar ik ben op die manier voor het eerst in mijn leven over de afsluitdijk gereden. Nooit gedaan IRL en nu was het in minder dan een halve minuut gepiept. Hoeveel km zijn het ook weer? 32? De Ponte Morandi in Genua passeerde ik met enig wantrouwen. In het spel bestaat ie nog, waar die in werkelijkheid in augustus afgelopen jaar deels is ingestort. En dan die hoog gelegen snelweg Frankrijk-Italie langs de bloemenrivièra met al z'n viaducten en tunnels. Een rampenweg in werkelijkheid, zeker met de Italianen als voornaamste weggebruikers.
De afgelopen twee nachten in bed gestapt met de ruis van truckmotoren nazoemend in mijn hoofd. Stik leuk,. maar één van de 'gevaarlijkere' verslavingen, schat ik zo in.
Ondanks de genoemde puntjes weten de makers per land aardig de sfeer te treffen. Dan baseer ik me op Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Nederland. Natuurlijk de wegen, bewegwijzering, type tankstation, péage, etc. Ze pikken de kenmerkende gebouwen en mn de weg- en waterbouwkundige werken er uit. Imposante constructies in Denemarken en Zweden. Ik zie me daar IRL niet zo direct over heen rijden. Maar ik ben op die manier voor het eerst in mijn leven over de afsluitdijk gereden. Nooit gedaan IRL en nu was het in minder dan een halve minuut gepiept. Hoeveel km zijn het ook weer? 32? De Ponte Morandi in Genua passeerde ik met enig wantrouwen. In het spel bestaat ie nog, waar die in werkelijkheid in augustus afgelopen jaar deels is ingestort. En dan die hoog gelegen snelweg Frankrijk-Italie langs de bloemenrivièra met al z'n viaducten en tunnels. Een rampenweg in werkelijkheid, zeker met de Italianen als voornaamste weggebruikers.
De afgelopen twee nachten in bed gestapt met de ruis van truckmotoren nazoemend in mijn hoofd. Stik leuk,. maar één van de 'gevaarlijkere' verslavingen, schat ik zo in.
Betalen
Na twee dagen niet alleen de afwas maar ook de honden 'verwaarloosd' te hebben, vanochtend weer de grote ronde. De heuvel op. Een boetedoening. Pure boetedoening als de laatste km's op je knieën naar de kathedraal in Santiago de Compostella. Iedere stap vooruit en dus omhoog in de wederom aangevroren sneeuwlaag kostte overtuigingskracht en energie. Een strijd met mezelf. Dat 's avonds een vent, 's ochtends een vent is het zoveelste station, dat ergens in de afgelopen jaren ongemerkt is gepasseerd.
De verborgen kosten van overgave en enthousiasme. Lijden met een 'ij' die niet langer zou kunnen zijn. Gelukkig lieten de honden me met rust, die hadden een hoop wild aan hun hoofd. De top, die qua top nauwelijks naam mag hebben, uiteindelijk wel bereikt en met iets wat ergens wel iets weg had van voldoening, de oude, inmiddels vertrouwde omgeving in me opgenomen.
Druk in mijn hoofd en toe aan een taxi gelukkig voorbeeldige gezusters vanochtend en zonder veel gedoe en weinig getrek gevieren teruggekeerd voor de levensnoodzakelijke kop koffie. Zo voelde het vanochtend wel aan.
De verborgen kosten van overgave en enthousiasme. Lijden met een 'ij' die niet langer zou kunnen zijn. Gelukkig lieten de honden me met rust, die hadden een hoop wild aan hun hoofd. De top, die qua top nauwelijks naam mag hebben, uiteindelijk wel bereikt en met iets wat ergens wel iets weg had van voldoening, de oude, inmiddels vertrouwde omgeving in me opgenomen.
Druk in mijn hoofd en toe aan een taxi gelukkig voorbeeldige gezusters vanochtend en zonder veel gedoe en weinig getrek gevieren teruggekeerd voor de levensnoodzakelijke kop koffie. Zo voelde het vanochtend wel aan.
zaterdag 26 januari 2019
Verliefd
Twee meeslepende dagen. Laat ik het verliefheid noemen. Alles ineens willen. De wereld met je pink aankunnen ... denk je. Barstend van energie. Niet genoeg kunnen krijgen. Vermoeiend. Gelukkig houdt het altijd weer een keer op. Na de eerste euforie een dosis gezonde ontnuchtering. Het doordringen van de dagelijkse realiteit. De afwas doet zich tenslotte niet zelf. En zo onvermoeibaar, als je denkt te zijn, ben je helaas niet.
Nog ff dat laatste ritje. Terug naar huis, desnoods zonder lading. Een uurtje eerder dan gisteren in mijn nest maar stukken minder opgefokt. Routine heeft zo z'n prettige kanten
Nog ff dat laatste ritje. Terug naar huis, desnoods zonder lading. Een uurtje eerder dan gisteren in mijn nest maar stukken minder opgefokt. Routine heeft zo z'n prettige kanten
vrijdag 25 januari 2019
Sim(salabim)
De garage is verbouwd, de truck aangeschaft, een banklening aangegaan, een tweede truck voor erbij, chauffeur aangenomen, trailer gekocht en een grote ronde door europa gemaakt. Het moest ff en ik heb mijn tol betaald.
Drie uur zou het worden en eenmaal in bed toerde de adrenaline nog vol gas door mijn aderen en dat zonder sluipen, moorden en zelf in leven zien te blijven. Nee, domweg achter het stuur van hot naar haar rijden om goederen af te leveren en centen te verdienen. Zoiets als de nachtprogramma's vroeger op de Duitse Tv. Òf eindeloos voortdenderende treinen òf kilometersvreten op de snelweg. Alles redelijk waarheidsgetrouw, maar daarover straks meer.
De snelheidsimulatie klopt volgens mij niet. Misschien omdat het spel dan niet aantrekkelijk genoeg zou zijn voor de spelers?? Je hebt drie mogelijkheden/gezichtspuunten om het spel te spelen. 1. vanuit de bestuurderscabine gezien, 2. d'r net boven/achter hangend of 3. vanuit de hoogte, vogelperspectief. Met 60-70 km /u lijkt het in de cabine, alsof je dik over de honderd gaat. De snelheid, waarmee het landschap aan je voorbij trekt, komt voor mijn gevoel niet overeen met de feitelijke rijsnelheid. Iets waar ik meer dan voldoende ervaring mee hebt, zou ik zo denken. In standje 2 oogt het reëeler èn heb je een grandioos zicht op de omgeving maar dat stuurt lulliger. In elk geval met het toetsenbord. Op de snelweg met de cruisecontrole natuurlijk geen punt, maar op kronkelig B-wegen voelt het als een arcade-spel.
Drie uur zou het worden en eenmaal in bed toerde de adrenaline nog vol gas door mijn aderen en dat zonder sluipen, moorden en zelf in leven zien te blijven. Nee, domweg achter het stuur van hot naar haar rijden om goederen af te leveren en centen te verdienen. Zoiets als de nachtprogramma's vroeger op de Duitse Tv. Òf eindeloos voortdenderende treinen òf kilometersvreten op de snelweg. Alles redelijk waarheidsgetrouw, maar daarover straks meer.
De snelheidsimulatie klopt volgens mij niet. Misschien omdat het spel dan niet aantrekkelijk genoeg zou zijn voor de spelers?? Je hebt drie mogelijkheden/gezichtspuunten om het spel te spelen. 1. vanuit de bestuurderscabine gezien, 2. d'r net boven/achter hangend of 3. vanuit de hoogte, vogelperspectief. Met 60-70 km /u lijkt het in de cabine, alsof je dik over de honderd gaat. De snelheid, waarmee het landschap aan je voorbij trekt, komt voor mijn gevoel niet overeen met de feitelijke rijsnelheid. Iets waar ik meer dan voldoende ervaring mee hebt, zou ik zo denken. In standje 2 oogt het reëeler èn heb je een grandioos zicht op de omgeving maar dat stuurt lulliger. In elk geval met het toetsenbord. Op de snelweg met de cruisecontrole natuurlijk geen punt, maar op kronkelig B-wegen voelt het als een arcade-spel.
En route!
Tja, niet schrijven geen bezoekers. Misschien schrijf ik toch wel een beetje voor de bezoekers ... Vanmorgen niet zoveel tijd. Ff van Helsingborg naar Oslo bij de eerste koffie. Zo krijg je de dag wel om.
donderdag 24 januari 2019
18-meter
Nieuwe potentiële verslaving? Euro Trucker 2 .... nwe baan gevonden op mijn oude dag. Trucker oftewel vrachtwagenchauffeur? Als ik als kind al ooit ergens mee bezig ben geweest, wat ik wilde worden, dan was dat vrachtwagenchauffeur op de 'grote' routes. Internationaal. Van de ene uithoek van Europa naar de andere. Niet dat ik daar van heb lopen dromen. Maar ik heb er wel een aantal keer aan gedacht, dat weet ik zeker.
En nu digitaal. Alweer een tijd geleden aangeschaft met het idee, dat het een rustgevend effect zou moeten/kunnen hebben als ik digitaal door Europa zou hobbelen. Installeren mocht van mezelf niet, zolang ik de Pc niet heropnieuw geïnstalleerd had. Daar ben ik gisteren van afgestapt. Had ik eerder moeten.
Heerlijk spel, want dat is het toch. Een Sim. Je moet een bedrijf opbouwen, geld verdienen met rijden, eigen auto, meer wagens, chauffeurs in dienst etc. Bij de zoek- en informatietocht naar en over het spel al begrepen, dat je de boel kunt flessen en met grote bedragen kunt starten, maar daar is geen lol aan. Het bedienen via het toetsenbord kostte ff, maar gaat voorlopig goed genoeg om niet over zoiets als een stuur na te denken, al zal dat er nvvt wel van komen. Is echter, al denk ik niet dat mijn lol in schakelen, dubbelklutsen en meer van die ongein zit. Doe mij maar een automaat.
En nu digitaal. Alweer een tijd geleden aangeschaft met het idee, dat het een rustgevend effect zou moeten/kunnen hebben als ik digitaal door Europa zou hobbelen. Installeren mocht van mezelf niet, zolang ik de Pc niet heropnieuw geïnstalleerd had. Daar ben ik gisteren van afgestapt. Had ik eerder moeten.
Heerlijk spel, want dat is het toch. Een Sim. Je moet een bedrijf opbouwen, geld verdienen met rijden, eigen auto, meer wagens, chauffeurs in dienst etc. Bij de zoek- en informatietocht naar en over het spel al begrepen, dat je de boel kunt flessen en met grote bedragen kunt starten, maar daar is geen lol aan. Het bedienen via het toetsenbord kostte ff, maar gaat voorlopig goed genoeg om niet over zoiets als een stuur na te denken, al zal dat er nvvt wel van komen. Is echter, al denk ik niet dat mijn lol in schakelen, dubbelklutsen en meer van die ongein zit. Doe mij maar een automaat.
Liefde ...
Geen zin in heisa, dwarsliggende en anderszins niet luisterende honden. Al voor ik het bed uitstapte had ik me bedacht om met de honden achteruit te gaan en niet meer dan nodig om hun afvalstoffen te lozen. Een beetje slap, maar de boeg kan niet altijd gespannen zijn. Gewoon gebruik maken van de mogelijkheden van de binnenplaats. Die is niet voor niets eindelijk afgesloten. Daar kunnen ze de hele dag tekeer gaan.
Zo bedacht, zo gedaan. Staat op het moment, dat ik met de honden door de hekwerkpoort de tuin in stap, Iancu, de hond van 24, met zijn momentele vlam een 50-tal meter verderop een beetje naar ons te kijken. Honden wild. Zelf met de hakken diep in de sneeuw trokken ze me een paar meter het veld in. Bobby en Lady ook niet echt gecharmeerd maar niet zo wild als de gezusters. Bij de laatsten zal het deels jeugdige overmoed, onderlinge concurrentie en het feit zijn, dat ze aan een lijn vast zitten en niet kunnen doen wat ze willen. Bij Bobby en Lady zal het vnl. ervaring zijn. Die hebben buiten geleefd en doen dat nog steeds deels. Dan kun je niet iedere hond domweg aanvallen met alle gevaren vandien voor jezelf. Dus die blaften wel maar hielden ook afstand. Bovendien is Iancu de liefste niet en een erg compacte hond, iets groter dan de gezusters. Een soort slanke rottweiler die wat hoger op z'n poten staat en met in zijn gezicht de nodige littekens als aandenkens aan reeds geleverde gevechten.
Niks geen rustig begin van de dag. Touwtrekken, Vloeken. Een trap onder Rosa's kont. Een paar keer stevig rukken aan de lijnen en de meute dwingen door te lopen. Zelfs Mopke was verbazingwekkend fanatiek. Maar goed dat mijn cardiologe uit Limoges het niet heeft gezien, die zou zo een hartverzakking hebben gekregen. De volgende keer maar loslaten? Niet zo slim met de er aan vast zitten lijnen. Dat was de ochtendgymnastiek voor vandaag.
Zo bedacht, zo gedaan. Staat op het moment, dat ik met de honden door de hekwerkpoort de tuin in stap, Iancu, de hond van 24, met zijn momentele vlam een 50-tal meter verderop een beetje naar ons te kijken. Honden wild. Zelf met de hakken diep in de sneeuw trokken ze me een paar meter het veld in. Bobby en Lady ook niet echt gecharmeerd maar niet zo wild als de gezusters. Bij de laatsten zal het deels jeugdige overmoed, onderlinge concurrentie en het feit zijn, dat ze aan een lijn vast zitten en niet kunnen doen wat ze willen. Bij Bobby en Lady zal het vnl. ervaring zijn. Die hebben buiten geleefd en doen dat nog steeds deels. Dan kun je niet iedere hond domweg aanvallen met alle gevaren vandien voor jezelf. Dus die blaften wel maar hielden ook afstand. Bovendien is Iancu de liefste niet en een erg compacte hond, iets groter dan de gezusters. Een soort slanke rottweiler die wat hoger op z'n poten staat en met in zijn gezicht de nodige littekens als aandenkens aan reeds geleverde gevechten.
Niks geen rustig begin van de dag. Touwtrekken, Vloeken. Een trap onder Rosa's kont. Een paar keer stevig rukken aan de lijnen en de meute dwingen door te lopen. Zelfs Mopke was verbazingwekkend fanatiek. Maar goed dat mijn cardiologe uit Limoges het niet heeft gezien, die zou zo een hartverzakking hebben gekregen. De volgende keer maar loslaten? Niet zo slim met de er aan vast zitten lijnen. Dat was de ochtendgymnastiek voor vandaag.
woensdag 23 januari 2019
Basaal
Belangrijk werk gedaan vandaag. Ik moet me daar zelf van overtuigen, maar dat doet geen afbreuk aan het feit. Het is als het leggen van alle buizen voor afvoer en electra (gas hoef niet meer, toch?) voordat een betonvloer wordt gestort. Een hoop werk waar je na het storten niks meer van ziet behalve wat op een paar punten waarf buiswerk de lucht in steekt. Maar o wee als iets verkeerd is gedaan of niet goed, dan mag je met de pneumatische boorhamer aan de gang en de vloer deels verwijderen. Een actie die altijd zijn sporen zal achterlaten. Het onderwaterscherm van een tekstverwerker. Maar daar kun je wel altijd weer bij, mocht het nodig zijn.
Als het een beetje meezit kan masvieux.com morgen uit het account getild en apart geplaatst worden. Dan staan de websites, functioneren de emailadressen, werkt de doorverwijzing op het oude adres en kan begonnen worden met de opbouw cq vormgeving van de nwe sites. Waar een mens mee bezig kan zijn. En dat is pas het begin, De ruwbouw.
Maar ik heb er zin in. Dat is het steeds weer optredende affect als je je eindelijk in beweging hebt gekregen. Jammer, dat je het gevolg niet kunt inzetten bij het opgang brengen. Morgen, morgen, ik kan bijna niet wachten op morgen. En dat is niet overdreven.
Als het een beetje meezit kan masvieux.com morgen uit het account getild en apart geplaatst worden. Dan staan de websites, functioneren de emailadressen, werkt de doorverwijzing op het oude adres en kan begonnen worden met de opbouw cq vormgeving van de nwe sites. Waar een mens mee bezig kan zijn. En dat is pas het begin, De ruwbouw.
Maar ik heb er zin in. Dat is het steeds weer optredende affect als je je eindelijk in beweging hebt gekregen. Jammer, dat je het gevolg niet kunt inzetten bij het opgang brengen. Morgen, morgen, ik kan bijna niet wachten op morgen. En dat is niet overdreven.
Haast
Ftp-client, Html editor ... dat is een begin. Het moet van ver komen. En om eerlijk te zijn, past het installeren van nwe software niet in het bedachte traject. Ga ik nu eerst, met alle risico vandien de Pc opnieuw inrichten of doe ik eerste het opstarten van de websites en bemoei me later tegen die Pc aan, met een hoop dubbel werk. Een low level format is een low level format en dan is alles weg. Gegevens heb je weliswaar opgeslagen maar programma's en hun instellingen niet.
Altijd weer hetzelfde. Begin ergens aan en er komt meer op je af, dan je lief is. Je weet het, maar toch. Maar leuk. Het is leuk. Het borrelt en dat is niet verkeerd. Hoe ga ik wat doen en ga ik het allemaal wel begrijpen of wordt het proberen en zien waar ik strand?
In feite zou ik ook direct van webhost moeten veranderen, maar daar wacht ik nog ff mee. Behalve dat goedkoper niet altijd een vooruitgang is, wil ik eerst in de bekende omgeving de switch regelen. Eerst de overheveling van de masvieux-website, het op poten zetten van het nwe idee, het uitfaseren van mijn oude e-mailadres en dan zie ik weer verder. Stapjes, stapjes, stapjes. Geduld, meer geduld en nog meer geduld. Eerst niet vooruit te branden zijn en dan van geen rem willen weten. Ach ja.
Altijd weer hetzelfde. Begin ergens aan en er komt meer op je af, dan je lief is. Je weet het, maar toch. Maar leuk. Het is leuk. Het borrelt en dat is niet verkeerd. Hoe ga ik wat doen en ga ik het allemaal wel begrijpen of wordt het proberen en zien waar ik strand?
In feite zou ik ook direct van webhost moeten veranderen, maar daar wacht ik nog ff mee. Behalve dat goedkoper niet altijd een vooruitgang is, wil ik eerst in de bekende omgeving de switch regelen. Eerst de overheveling van de masvieux-website, het op poten zetten van het nwe idee, het uitfaseren van mijn oude e-mailadres en dan zie ik weer verder. Stapjes, stapjes, stapjes. Geduld, meer geduld en nog meer geduld. Eerst niet vooruit te branden zijn en dan van geen rem willen weten. Ach ja.
Bouwwerk
D'r zit beweging in. Het komt naderbij. Het definitieve en digitale afscheid van mijn Franse verleden schrijdt met ingetogen passen naderbij. Afscheid nemen van een leven kan helaas niet meer door je paard te zadelen, tabee te zeggen en à la Lucky Luke de ondergaande zon tegemoet te rijden. Nu had het allemaal natuurlijk sneller gekund. Breek me de bek niet open. Stukken sneller. Maar dat is er niet van gekomen en met terugwerkende kracht krijg je de gepasseerde tijd niet terug.
Kortom de blik naar voren. De goeie dingen meenemen en blij toe, dat je van een hoop zooi af bent. Het kost wat, maar dan heb je het ook gehad. Nu weer met Html en CSS aan de slag. Het is echt stap voor stap. De feitelijke plek is bijna af en het werk aan de digitale stek kan beginnen.
Kortom de blik naar voren. De goeie dingen meenemen en blij toe, dat je van een hoop zooi af bent. Het kost wat, maar dan heb je het ook gehad. Nu weer met Html en CSS aan de slag. Het is echt stap voor stap. De feitelijke plek is bijna af en het werk aan de digitale stek kan beginnen.
Kriebels
Wat een crime van een programma, die beheerstool van mijn webhost. Over logica zou niet te twisten moeten zijn, maar de logica achter de opbouw van dat programma ontgaat me. Bijv. via het hoofdscherm naar een ander onderdeel van het beheersprogramma doorklikken en niet terug kunnen, anders dan uitloggen en weer inloggen. Dat is te stom voor woorden, maar ik zie geen andere mogelijkheid. Zal wel aan mij liggen. Is niet de goede bezigheid om het vertrouwen in eigen kunne uit te bouwen. Maar we zijn een stap verder en de volgende vrg is alweer verstuurd. Zo hou je de mensen aan het werk.
Op een van mijn domeinen had zich trouwens een hackerscollectief uit Indonesië breed gemaakt. Verder maar niet naar gekeken en het geheel botweg verwijderd. Het domein is ooit gebruikt voor het maken van een programma om het blog op een eigen website voort te zetten. Nooit iets mee gedaan, dus ik weet niet wat die lieden wilden, maar mochten ze de website hebben gekidnapt en geld willen zien, hebben ze pech gehad.
Vanmiddag verder. Ik moet me een beeld maken van de gewenste opbouw. Drie websites blijven over. Eentje voor beeld, eentje voor mogelijk toekomstige verhuur, een over de huidige plek en het nwe leven en het blog laat ik maar mooi op Blogger zitten. Zoiets
Op een van mijn domeinen had zich trouwens een hackerscollectief uit Indonesië breed gemaakt. Verder maar niet naar gekeken en het geheel botweg verwijderd. Het domein is ooit gebruikt voor het maken van een programma om het blog op een eigen website voort te zetten. Nooit iets mee gedaan, dus ik weet niet wat die lieden wilden, maar mochten ze de website hebben gekidnapt en geld willen zien, hebben ze pech gehad.
Vanmiddag verder. Ik moet me een beeld maken van de gewenste opbouw. Drie websites blijven over. Eentje voor beeld, eentje voor mogelijk toekomstige verhuur, een over de huidige plek en het nwe leven en het blog laat ik maar mooi op Blogger zitten. Zoiets
Uitstel
Ik ben er helemaal klaar voor. Helaas nog geen reactie van het supportteam. Is nog geen negenen in Nederland. Eerst koffie. De avond van gisteren rapporteren aan je collega's. En nog meer koffie. Volgens mij was er gisteren geen voetbal, dus kan die aanloop geen uren gaan duren.
Nou, dan ga ik maar weer uit de startblokken. Genoeg anderen dingen te doen, alleen al in het huishouden. De rust is nog niet geheel retour, daarvoor heeft de onrust niet weten door te zetten. Een beetje freewheelen in de keuken. De tijd nemen om aandacht aan de beesten te besteden. Ongegeneerd niks doen. Het zijn allemaal tekenen, dat het leven weer een draai maakt. Moet zo langzamerhand wel de laatste zijn, lijkt me zo.
Kan ik straks terugblikken. Daar doe je het tenslotte voor, niet dan? Mislukt grapje. Laat maar zitten. Alleen de tijdsduur al en het gevoel tijd verloren te zijn, terugblikken zal daar weinig aan kunnen veranderen. En dat niet de eerste keer, ook in de jaren tachtig ruim een half decennium verklooid. Weliswaar in disco's en met andere ongein, maar toch. Alles kost gewoon tijd, een hoop tijd. Ook nu het vinden van de draai in Roemenië. Alweer bijna vier jaar ter plekke en het is nog niet zolang dat het leven iets soepels heeft gekregen, los van de ballast uit het verleden, simpel de draai ter plekke. De vanzelfsprekendheid van handelingen. Ritme. Regelmaat. Het moet een genot zijn, als deze zomer alles op z'n definitieve plek komt te staan, aangesloten en hopelijk ook ingericht.
Nou, dan ga ik maar weer uit de startblokken. Genoeg anderen dingen te doen, alleen al in het huishouden. De rust is nog niet geheel retour, daarvoor heeft de onrust niet weten door te zetten. Een beetje freewheelen in de keuken. De tijd nemen om aandacht aan de beesten te besteden. Ongegeneerd niks doen. Het zijn allemaal tekenen, dat het leven weer een draai maakt. Moet zo langzamerhand wel de laatste zijn, lijkt me zo.
Kan ik straks terugblikken. Daar doe je het tenslotte voor, niet dan? Mislukt grapje. Laat maar zitten. Alleen de tijdsduur al en het gevoel tijd verloren te zijn, terugblikken zal daar weinig aan kunnen veranderen. En dat niet de eerste keer, ook in de jaren tachtig ruim een half decennium verklooid. Weliswaar in disco's en met andere ongein, maar toch. Alles kost gewoon tijd, een hoop tijd. Ook nu het vinden van de draai in Roemenië. Alweer bijna vier jaar ter plekke en het is nog niet zolang dat het leven iets soepels heeft gekregen, los van de ballast uit het verleden, simpel de draai ter plekke. De vanzelfsprekendheid van handelingen. Ritme. Regelmaat. Het moet een genot zijn, als deze zomer alles op z'n definitieve plek komt te staan, aangesloten en hopelijk ook ingericht.
Winter?
De winter heeft nog een mnd om er iets van te bakken, maar ik heb er een hard hoofd in. Een hoop sneeuw, dat wel, en dat meer qua verblijfsduur dan hoeveelheid op de grond. Verder schommelt de temperatuur rondom de nul. 's Nachts eronder, overdag erboven. Dat heet hier een kwakkelwinter.
dinsdag 22 januari 2019
IT-doolhof
Nog eventjes de hoop gehad dat het supportteam misschien wat langer achter het bureau zou zitten, maar dat mag ik inmiddels als ijdele hoop afdoen. Beheersactiviteit wederom werkeloos afgesloten. Dat is de ellende, als je voor dingen afhankelijk bent van derden. Ik heb niet het idee, dat de problemen waar ik tegen aan loop te maken hebben met een kennisgebrek aan mijn kant. Mocht dat wel zo zijn, dan hoor ik het wel.
Er zijn gewoon dingen, die er niks meer te zoeken hebben. Er mist iets, wat er wel zou moeten zijn. Er kan vanalles niet, waar mij de zin van ontgaat. Etc. Als je het mij vrgt zijn het steekjes, die zijn gevallen bij de overname van mijn vorige host door de huidige. Was ik actiever geweest op het vlak van de websites, had ik het vast ruim een jaar geleden al gemerkt. Is niet zo geweest, dus het moet nu. Lijkt me bovendien stug, dat het alleen mijn geval zou betreffen. Mij lijkt, dat er bellen moeten gaan rinkelen.
Voorlopig maar de vrg, die niet beantwoord is, opnieuw gesteld en in een uitgebreider kader geplaatst. Als er nu weer kort door de bocht op gereageerd wordt, draai ik mijn vriendelijkheid een tandje terug. Al ligt het geheel op mijn eigen bord, wat ik niet geloof, ik zie het niet. Ze zullen me dat wel duidelijk moeten maken. Morgen maar weer. Gelukkig niks anders in de planning.
Er zijn gewoon dingen, die er niks meer te zoeken hebben. Er mist iets, wat er wel zou moeten zijn. Er kan vanalles niet, waar mij de zin van ontgaat. Etc. Als je het mij vrgt zijn het steekjes, die zijn gevallen bij de overname van mijn vorige host door de huidige. Was ik actiever geweest op het vlak van de websites, had ik het vast ruim een jaar geleden al gemerkt. Is niet zo geweest, dus het moet nu. Lijkt me bovendien stug, dat het alleen mijn geval zou betreffen. Mij lijkt, dat er bellen moeten gaan rinkelen.
Voorlopig maar de vrg, die niet beantwoord is, opnieuw gesteld en in een uitgebreider kader geplaatst. Als er nu weer kort door de bocht op gereageerd wordt, draai ik mijn vriendelijkheid een tandje terug. Al ligt het geheel op mijn eigen bord, wat ik niet geloof, ik zie het niet. Ze zullen me dat wel duidelijk moeten maken. Morgen maar weer. Gelukkig niks anders in de planning.
Koffiepraat_2
Sehr geehrte Kundin, Sehr geehrter Kunde,
vielen Dank für Ihre Anfrage und das damit verbundene Interesse an unseren Espresso Sorten.
Wir haben in den letzten Monaten intensiv daran gearbeitet um unsere Espresso Range an die aktuellen Kundenbedürfnisse anzupassen.
Wie immer steht bei uns das Thema Qualität an oberster Stelle und um den Bedürfnissen der Konsumenten gerecht zu werden haben wir uns dazu entschlossen 4 neue Sorten, in zwei unterschiedlichen Preisklassen, auf den Markt zu bringen.
Uns ist es ebenfalls wichtig, dass unsere Espresso Sorten, die vorwiegend für Milchmischgetränke verwendet werden, auch bei diesen Zubereitungsarten ein Geschmackserlebnis bieten.
Daher sind diese im Geschmack etwas kräftiger geworden.
Leider können wir Ihnen keinen gleichwertigen Ersatz für Ihre Lieblingsprodukte anbieten, empfehlen jedoch unseren Espresso aus der Premium Collection.
Wir hoffen, Ihnen mit dieser Information etwas weitgeholfen zu haben.
Bei Fragen stehe ich Ihnen selbstverständlich jederzeit sehr gerne zur Verfügung.
Mit freundlichen Grüßen,
Kortom en simpel gezegd, mijn koffiesoort is niet van verpakking veranderd, want bestaat niet meer. Maar, ik moet zeggen, dat het me meevalt, dat ik antwoord krijg. Hoe wollig het ook is. De ervaring door de jaren heen heeft geleerd, dat grote firma's altijd wel de mogelijkheid bieden om via e-mail in contact te komen, maar als je er gebruik van maakt hoor je in 9,x gevallen van de 10 keer niks.
Nu zien of hun voorstel te krijgen is. Qua smaak zal het eerlijk gezegd weinig om niet te zeggen geen ruk uitmaken. Ik drink een andere soort en Mariana is geen barista. Toch is het ergerlijk als produkten ineens uit het aanbod verdwijnen òf omdat ze niet meer gemaakt worden òf, wat vaker voorkomt, de super ze uit het aanbod heeft geschrapt. Of hele winkels ineens foetsch zijn en je maar moet zien, waar je wat je er kocht nu vandaan weet te halen. Trouw. Hondstrouw. Dat mag beter gewaardeerd worden.
vielen Dank für Ihre Anfrage und das damit verbundene Interesse an unseren Espresso Sorten.
Wir haben in den letzten Monaten intensiv daran gearbeitet um unsere Espresso Range an die aktuellen Kundenbedürfnisse anzupassen.
Wie immer steht bei uns das Thema Qualität an oberster Stelle und um den Bedürfnissen der Konsumenten gerecht zu werden haben wir uns dazu entschlossen 4 neue Sorten, in zwei unterschiedlichen Preisklassen, auf den Markt zu bringen.
Uns ist es ebenfalls wichtig, dass unsere Espresso Sorten, die vorwiegend für Milchmischgetränke verwendet werden, auch bei diesen Zubereitungsarten ein Geschmackserlebnis bieten.
Daher sind diese im Geschmack etwas kräftiger geworden.
Leider können wir Ihnen keinen gleichwertigen Ersatz für Ihre Lieblingsprodukte anbieten, empfehlen jedoch unseren Espresso aus der Premium Collection.
Wir hoffen, Ihnen mit dieser Information etwas weitgeholfen zu haben.
Bei Fragen stehe ich Ihnen selbstverständlich jederzeit sehr gerne zur Verfügung.
Mit freundlichen Grüßen,
Kortom en simpel gezegd, mijn koffiesoort is niet van verpakking veranderd, want bestaat niet meer. Maar, ik moet zeggen, dat het me meevalt, dat ik antwoord krijg. Hoe wollig het ook is. De ervaring door de jaren heen heeft geleerd, dat grote firma's altijd wel de mogelijkheid bieden om via e-mail in contact te komen, maar als je er gebruik van maakt hoor je in 9,x gevallen van de 10 keer niks.
Nu zien of hun voorstel te krijgen is. Qua smaak zal het eerlijk gezegd weinig om niet te zeggen geen ruk uitmaken. Ik drink een andere soort en Mariana is geen barista. Toch is het ergerlijk als produkten ineens uit het aanbod verdwijnen òf omdat ze niet meer gemaakt worden òf, wat vaker voorkomt, de super ze uit het aanbod heeft geschrapt. Of hele winkels ineens foetsch zijn en je maar moet zien, waar je wat je er kocht nu vandaan weet te halen. Trouw. Hondstrouw. Dat mag beter gewaardeerd worden.
Doodswens
Je kunt ook te snel "Ik weet niet" roepen. Gisteravond een artikel zitten lezen over oude mensen, die besloten hebben om samen uit het leven te stappen. Vaak vanwege praktische redenen van verzorging van de een door de ander, etc. Behalve dat dat in eerste instantie heel sympathiek klinkt, en ik direct een berg praktische problemen zag, was het toch vooral de echt oude dag, de tijd met gebreken en misschien zelfs de feitelijke kennis van de resterende tijd, die als een dolle stier op me af kwam denderen. Het rakelde in seconden op wat net tot rust leek gekomen.
Het is natuurlijk van de gekke dat anderen kunnen beslissen, dat jij verder moet, als diegene overlijdt waar je het grootste deel van je leven mee samen bent geweest of welke andere reden ook en het leven voor jou niet meer hoeft. "Nee meneer/mevrouw u bent nog zo fit dat u best nog een paar jaar eenzaam kunt zijn en kunt zitten wegkwijnen in een verzorgingstehuis." Dat is geen betutteling meer, dat is het omgekeerde van levens beëindigen die maatsschappelijk geen nut hebben.
Mijn broek zakte verder af bij de zg specialisten die aan het eind aan het woord kwamen. Die bezigden alleen termen als zou kunnen, op de loer liggende beïnvloeding, machtsinvloeden, misschien dit, misschien dat en dan moet je nog wat met de kinderen ook. Schijtluizen zijn het. Als je bij alles wat je doet met alles rekening moet houden en ook nog met de wereld om je heen, doe je ws nooit wat je echt had willen doen. Na een leven lang bezig geweest te zijn met familie, vrienden, werkkring en overheden is het misschien aardig als die je op het eind helpen met wat je wilt ipv dwars zitten.
Het is natuurlijk van de gekke dat anderen kunnen beslissen, dat jij verder moet, als diegene overlijdt waar je het grootste deel van je leven mee samen bent geweest of welke andere reden ook en het leven voor jou niet meer hoeft. "Nee meneer/mevrouw u bent nog zo fit dat u best nog een paar jaar eenzaam kunt zijn en kunt zitten wegkwijnen in een verzorgingstehuis." Dat is geen betutteling meer, dat is het omgekeerde van levens beëindigen die maatsschappelijk geen nut hebben.
Mijn broek zakte verder af bij de zg specialisten die aan het eind aan het woord kwamen. Die bezigden alleen termen als zou kunnen, op de loer liggende beïnvloeding, machtsinvloeden, misschien dit, misschien dat en dan moet je nog wat met de kinderen ook. Schijtluizen zijn het. Als je bij alles wat je doet met alles rekening moet houden en ook nog met de wereld om je heen, doe je ws nooit wat je echt had willen doen. Na een leven lang bezig geweest te zijn met familie, vrienden, werkkring en overheden is het misschien aardig als die je op het eind helpen met wat je wilt ipv dwars zitten.
Rustbehoud
De rust wankelt. Geen idee waarom. Volgens mij is niks veranderd. Wat zo komt, kan ook weer zo gaan. Vooralsnog is van 'gaan' geen sprake. Werd wel vannacht ouderwets onrustig en gejaagd wakker en ik kon deze keer de droomwereld niet de schuld geven. Daar ging alles in harmonie en op z'n elfendertigste. Tja, als ik me niet met het waarom van het komen wil bezig houden, laat ik het dan ook bij het mogelijke gaan achterwege laten. Misschien komt het zelfs niet zo ver.
Een dag met koken, wassen en een hernieuwde duik in de beheerskant van websites. Benieuwd of ik iets kan met de inmiddels binnengekomen antwoorden op mijn vragen. En nog benieuwder of ik vanmiddag aan knopen hakken toe kom en vervolgens de nwe vormgeving. Mn dat laatste zou stik leuk zijn, hoewel ook daar opfrissen van kennis over inmiddels ongetwijfeld verder ontwikkelde programmatuur noodzakelijk zal zijn. De vormgeving van websites is veel strakker geworden en daar hoef je natuurlijk niks mee, maar een beetje bij de tijd moet het straks wel ogen.
Maar dit gaat te vlot. Ik heb me nog nauwelijks beziggehouden met wat de inhoud zou moeten gaan worden of hoe ik de inhoud zou willen presenteren. Wat wil ik er op kwijt en hoe? Foto's, dat lijkt me duidelijk. Verhalen of meer info-achtige tekst hoort er natuurlijk ook bij. Maar dan het kader. Welke kapstok ga ik kiezen? En het doel? Vooralsnog een reis die alle kanten op kan gaan.
Een dag met koken, wassen en een hernieuwde duik in de beheerskant van websites. Benieuwd of ik iets kan met de inmiddels binnengekomen antwoorden op mijn vragen. En nog benieuwder of ik vanmiddag aan knopen hakken toe kom en vervolgens de nwe vormgeving. Mn dat laatste zou stik leuk zijn, hoewel ook daar opfrissen van kennis over inmiddels ongetwijfeld verder ontwikkelde programmatuur noodzakelijk zal zijn. De vormgeving van websites is veel strakker geworden en daar hoef je natuurlijk niks mee, maar een beetje bij de tijd moet het straks wel ogen.
Maar dit gaat te vlot. Ik heb me nog nauwelijks beziggehouden met wat de inhoud zou moeten gaan worden of hoe ik de inhoud zou willen presenteren. Wat wil ik er op kwijt en hoe? Foto's, dat lijkt me duidelijk. Verhalen of meer info-achtige tekst hoort er natuurlijk ook bij. Maar dan het kader. Welke kapstok ga ik kiezen? En het doel? Vooralsnog een reis die alle kanten op kan gaan.
Privé
De 22ste. Google past zijn privacybeleid aan. Volgens mij agv de AVG (Algemene Verordening Gegevensbescherming). Europese wetgeving uit mei 2018. Een hoop blabla en toch zou je het minstens deels moeten lezen om te zien op welke manier dingen gebracht kunnen worden, dat je (bijna) denkt "Wat zijn dat toch jofele peren, dat ze daar overal aan denken en wat houden ze een rekening met mij" terwijl je verneukt wordt, waar je bij staat.
En behalve deze PR-achtige peptalk om het bos achter de bomen te laten verdwijnen, doen ze volgens mij ook nog steeds niet wat hen gevraagd is. Je moet nog steeds opties uitschakelen, als je ze niet wilt ipv inschakelen, als je ze wel wilt. Dat lijkt mierenneuken maar is het absoluut niet. Het betekent nl. dat Google sowieso alles opslaat, zich ongegeneerde aan het verzamelen van alles en nog wat overgeeft en enkel hier en daar wat dingen aanvinkt als 'onbruikbaar', als je aangeeft dat Google zich daar niet mee bezig moeten houden. Een vinkje in een giga Dbase dat iets wat er wel in staat niet gebruikt mag worden, is echt wat anders dan het pas verzamelen en opslaan, als je er toestemming voor hebt gekregen. Dat laatste is behalve correcter ook een stuk moeilijk om te realiseren, denk ik.
Ik heb al tijden geleden alles wat uitgeschakeld kon worden uitgeschakeld, zonder dat ik me de illusie maak, dat niet alsnog een hoop wordt bijgehouden. Bovendien moet je je afvragen met welke Google onderdelen je allemaal te maken hebt. Ieder onderdeel kan via een slinkse draai je gegevens alsnog prijsgegeven voor gebruik door het moederconcern. En het is natuurlijk niet alleen Google waar dit voor geldt. Maar neem bijv. Facebook. Ik zit er niet op, ben er nooit mee bezig geweest, mijdt alles als de pest wat er mee te maken heeft, maar dat geldt niet voor alle mensen in mijn omgeving en Facebook eigent zich zelfs via eigen accounts gegevens toe van derden, ook als die niks met Facebook te maken hebben. Dus .....En dan al die malloten met internet-TV, muziekstreaming, een Alexa of Echo, smartlock, etc, etc.
En behalve deze PR-achtige peptalk om het bos achter de bomen te laten verdwijnen, doen ze volgens mij ook nog steeds niet wat hen gevraagd is. Je moet nog steeds opties uitschakelen, als je ze niet wilt ipv inschakelen, als je ze wel wilt. Dat lijkt mierenneuken maar is het absoluut niet. Het betekent nl. dat Google sowieso alles opslaat, zich ongegeneerde aan het verzamelen van alles en nog wat overgeeft en enkel hier en daar wat dingen aanvinkt als 'onbruikbaar', als je aangeeft dat Google zich daar niet mee bezig moeten houden. Een vinkje in een giga Dbase dat iets wat er wel in staat niet gebruikt mag worden, is echt wat anders dan het pas verzamelen en opslaan, als je er toestemming voor hebt gekregen. Dat laatste is behalve correcter ook een stuk moeilijk om te realiseren, denk ik.
Ik heb al tijden geleden alles wat uitgeschakeld kon worden uitgeschakeld, zonder dat ik me de illusie maak, dat niet alsnog een hoop wordt bijgehouden. Bovendien moet je je afvragen met welke Google onderdelen je allemaal te maken hebt. Ieder onderdeel kan via een slinkse draai je gegevens alsnog prijsgegeven voor gebruik door het moederconcern. En het is natuurlijk niet alleen Google waar dit voor geldt. Maar neem bijv. Facebook. Ik zit er niet op, ben er nooit mee bezig geweest, mijdt alles als de pest wat er mee te maken heeft, maar dat geldt niet voor alle mensen in mijn omgeving en Facebook eigent zich zelfs via eigen accounts gegevens toe van derden, ook als die niks met Facebook te maken hebben. Dus .....En dan al die malloten met internet-TV, muziekstreaming, een Alexa of Echo, smartlock, etc, etc.
maandag 21 januari 2019
Koffiepraat
Het duurde ff maar het dubbeltje is gevallen. Niet de supermarkt(en) hebben mijn koffiebonenmerk uit hun assortiment gekacheld. Meneer Meinl vond het weer eens tijd om de buitenkant van z'n produkt opnieuw te 'stylen'. Weer want in 2010 is het pas nog gebeurd. Schijnbaar zit er een aardige marge op z'n koffie. In 2010 was ik nog geen trotse bezitter van een heuse koffie-automaat en is het aan mijn aandacht ontglipt. Ik beperkte me toen tot een espresso-versie van Lavazza, zowel in Frankrijk als hier te lande.
In 2010 werd "Das poetische, elegante und einzigartige Design (...) van zwei Kunstrichtungen inspiriert: -dem Wiener Jugendstil und - dem Minimalismus." Bla, bla, bla. Dezelfde pipo, ene Matteo Thun heeft zich daar onlangs weer tegen aan bemoeid. Naar het schijnt is hij een 'Startdesigner' en "kreierte ein neues Verpackungsdesign, basierend auf den drei Elementen: - Poetry - Tradition - Moderne". Nog iets met 'der Wiener Werkstätte' en over het resultaat valt te twisten. Als verpakking invloed heeft op de smaak, dan is die wat mij betreft achteruit gegaan.
Gelukkig zie je die verpakking niet iedere dag. Het gaat om de bonen en de simpele edoch moeilijk te beantwoorden vraag "Hoe ziet mijn koffiesoort er nou verpakt uit?". Op welke combi moet ik letten als ik de kiloverpakking uit het schap wil trekken? Dat had geen probleem hoeven te zijn, ware het niet, dat niet alleen het uiterlijk maar ook de informatie op de verpakking is veranderd. En mocht je daar grof schiftend uit denken te komen, zijn zaken als smaakbeschrijving, brandintensiteit (of is het roostersterkte?), geschiktheid, etc. gewoon niet vergelijkbaar.
Mogen ze dan bij meneer Meinl 'große Aufmerksamkeit schenken' aan de verpakking, ik hecht meer waarde aan juiste en te herleidend informatie op die buitenkant vol Poetry, Tradition en Moderne.
In 2010 werd "Das poetische, elegante und einzigartige Design (...) van zwei Kunstrichtungen inspiriert: -dem Wiener Jugendstil und - dem Minimalismus." Bla, bla, bla. Dezelfde pipo, ene Matteo Thun heeft zich daar onlangs weer tegen aan bemoeid. Naar het schijnt is hij een 'Startdesigner' en "kreierte ein neues Verpackungsdesign, basierend auf den drei Elementen: - Poetry - Tradition - Moderne". Nog iets met 'der Wiener Werkstätte' en over het resultaat valt te twisten. Als verpakking invloed heeft op de smaak, dan is die wat mij betreft achteruit gegaan.
Gelukkig zie je die verpakking niet iedere dag. Het gaat om de bonen en de simpele edoch moeilijk te beantwoorden vraag "Hoe ziet mijn koffiesoort er nou verpakt uit?". Op welke combi moet ik letten als ik de kiloverpakking uit het schap wil trekken? Dat had geen probleem hoeven te zijn, ware het niet, dat niet alleen het uiterlijk maar ook de informatie op de verpakking is veranderd. En mocht je daar grof schiftend uit denken te komen, zijn zaken als smaakbeschrijving, brandintensiteit (of is het roostersterkte?), geschiktheid, etc. gewoon niet vergelijkbaar.
Mogen ze dan bij meneer Meinl 'große Aufmerksamkeit schenken' aan de verpakking, ik hecht meer waarde aan juiste en te herleidend informatie op die buitenkant vol Poetry, Tradition en Moderne.
Overwegen
Is het rust of berusting? Èn, maakt dat wat uit? Ik zal me daar de komende dagen mee bezig houden op momenten, dat ik niks beters te doen heb. Voor vandaag neem ik het, zoals het aanvoelt: rust, rustig, relaxt. Beetje van het een, beetje van het ander. Honden, koffie, blog, was, lunch, honden, kachel, hout, wijntje, water, nog meer water, koffie, honden, blog, Pc, krant, bad, bed. Deels al gerealiseerd, deels nog in de planning.
Valt iets op? Mij wel. Geen gedoe over de zin van doen of dingen. Dat neem ik ff mee in de opvulling van aanstaande ledige momenten. Piekeren is niet alles, maar de afwezigheid ervan wreekt zich gegarandeerd een keer. Al denk ik niet, dat ik me daar op korte termijn zorgen over zou hoeven te maken. Zeker niet, als je met gepieker iets van krediet mee kunt opbouwen, dat dan vervolgens eerst weer verbruikt moet zijn, voordat iets ergens gaat wringen. Dat is slechts een idee, maar waarom zou het niet. In dat geval ben ik gewoon pieker-moe. Een soort omgekeerde burn-out.
Ben het zat-zijn zat? Zou het kunnen? Alles went. Dan kunnen dingen gaan vervelen. En wat kun je beter doen dan er niet meer mee bezig zijn, als iets je verveelt? Ik zou het ff niet weten en wat belangrijker is: ik ga me er ook niet mee bezig houden. Niet nu. Misschien straks in het kader van rust of berusting.
Valt iets op? Mij wel. Geen gedoe over de zin van doen of dingen. Dat neem ik ff mee in de opvulling van aanstaande ledige momenten. Piekeren is niet alles, maar de afwezigheid ervan wreekt zich gegarandeerd een keer. Al denk ik niet, dat ik me daar op korte termijn zorgen over zou hoeven te maken. Zeker niet, als je met gepieker iets van krediet mee kunt opbouwen, dat dan vervolgens eerst weer verbruikt moet zijn, voordat iets ergens gaat wringen. Dat is slechts een idee, maar waarom zou het niet. In dat geval ben ik gewoon pieker-moe. Een soort omgekeerde burn-out.
Ben het zat-zijn zat? Zou het kunnen? Alles went. Dan kunnen dingen gaan vervelen. En wat kun je beter doen dan er niet meer mee bezig zijn, als iets je verveelt? Ik zou het ff niet weten en wat belangrijker is: ik ga me er ook niet mee bezig houden. Niet nu. Misschien straks in het kader van rust of berusting.
Ongenuanceerd ...
Geenstijl reaguurders konden dit weekeinde weer heerlijk tekeer gaan onder een topic over de journaliste, die een paar dagen geleden Turkije uitgezet is. Ze deden GeenStijl's motto 'Tendentieus, ongefundeerd & nodeloos kwetsend' eer aan. Wat die dame nou wel of niet verkeerd heeft gedaan èn of ze iets verkeerd heeft gedaan, daar ga ik me niet eens mee bezig houden. Maar als onder een topic in een mum van tijd een paar honderd reacties staan, dan weet je het wel en dan nog bij een vrouw ook. Het is een beetje prijs schieten.
De meest genuanceerde reacties hadden nog iets van 'als ... dan' maar zover kwamen de meesten niet. Het is aangenaam vertier met soms pareltjes van redelijkheid ertussen. De leukste vond ik deze keer een reaguurder (Mahler) die als commentaar leverde:
"Jack Nicholson speelt in 'As good as it gets' een beroemde schrijver. Een vrouwelijke bewonderaar vraagt hem hoe hij zo goed vanuit vrouwelijke personages kan schrijven. Antwoord: ik denk aan een man, en vervolgens laat ik het verstand en verantwoordelijkheidsgevoel weg."
De meest genuanceerde reacties hadden nog iets van 'als ... dan' maar zover kwamen de meesten niet. Het is aangenaam vertier met soms pareltjes van redelijkheid ertussen. De leukste vond ik deze keer een reaguurder (Mahler) die als commentaar leverde:
"Jack Nicholson speelt in 'As good as it gets' een beroemde schrijver. Een vrouwelijke bewonderaar vraagt hem hoe hij zo goed vanuit vrouwelijke personages kan schrijven. Antwoord: ik denk aan een man, en vervolgens laat ik het verstand en verantwoordelijkheidsgevoel weg."
Realisatie?
Rust, rust, rust. Is eens wat anders dan die eeuwige onrust in je lijk .. een Freudiaanse verschrijving? Ik bedoel natuurlijk 'lijf'. Wat me ooit angst aan joeg, als ik er al ontspannend in terecht kwam, overheerst nu al een paar dagen. Een uitdijend gevoel van leegte. Als ik inadem is het net alsof ik oplos in mijn omgeving, opgetild wordt en zweef. Menig zweefteefje zou stikjaloers zijn. Weet voor het moment niet wat ik er van moet vinden, maar wat is er tegen een beetje rust als rode draad in een bestaan?
Vanochtend pas weer na achten wakker. Ook de honden zitten blijkbaar in een rustige periode. En de tijd genomen om wakker te worden. Geen welbekende afkeer tegen het opstaan en aan de dag beginnen maar uitstel, bewust uitstel. Lekker gebruiken maken van de mogelijkheid om het begin van de dag ietwat op te rekken. Het idee zou een jaar of wat geleden niet bij me zijn opgekomen.
Nu is het natuurlijk de vrg, is het iets tijdelijks of zijn we weer een stap verder in de gewenste richting? Het zou nog weleens het laatste kunnen zijn en voortkomen uit de redelijk actieve laatste dagen. Zo maar verder, dus, lijkt me zo. Die rust bevalt me wel.
Vanochtend pas weer na achten wakker. Ook de honden zitten blijkbaar in een rustige periode. En de tijd genomen om wakker te worden. Geen welbekende afkeer tegen het opstaan en aan de dag beginnen maar uitstel, bewust uitstel. Lekker gebruiken maken van de mogelijkheid om het begin van de dag ietwat op te rekken. Het idee zou een jaar of wat geleden niet bij me zijn opgekomen.
Nu is het natuurlijk de vrg, is het iets tijdelijks of zijn we weer een stap verder in de gewenste richting? Het zou nog weleens het laatste kunnen zijn en voortkomen uit de redelijk actieve laatste dagen. Zo maar verder, dus, lijkt me zo. Die rust bevalt me wel.
zondag 20 januari 2019
'Groei'
'Het is weer eens niks' schoot net door mijn hoofd, doelend op de twee blogberichten van vandaag en de totale leegte in mijn hoofd. Heerlijk die leegte in mijn hoofd, maar het heeft zo z'n nadelen. Maar zoals met het meeste is ook dat relatief. Twee berichten op één dag is altijd nog 100% meer dan de gemiddelde dagscore in 2012. Raar hoe dat werkt met de tevredenheid bij een mens. Of is dat iets Westers? Of misschien zelfs een privé-afwijking? Ik denk niet dat het direct nodig zal zijn, maar slow-bloggen blijft natuurlijk altijd nog een mogelijkheid.
Belletje?
Hoe ga ik beginnen? Doe ik: 'Zo schiet het niet op!", of ga ik voor: "Alleen is echt makkelijker.". Een compromis? Feit is, dat de dag in het honderd liep op het moment, dat ik 'de ander' in het plaatje probeerde in te passen. Info klopte niet (meer). Voor geregel was het zelfs op z'n Roemeens te laat. Sta je dan, waar je wilt zijn, maar daar een andere uitgang bij bedacht had.
Sibiu op zondag moet je tot de zomer beperken, als de oude binnenstad zijn aantrekkelijkste kanten in de aanbieding heeft. Het winkelcentrum zou 's winters een alternatief kunnen zijn, ware het niet dat dat wel erg veel mensen bedenken. Zo ook vandaag. Maar een uurtje moest kunnen, had ik bedacht. Een paar dingen die ik wilde checken en dan zou Mariana's cursus afgelopen zijn en konden we elkaar ergens treffen. Napraten, dat soort ongein.
Cursus helaas al ruim een uur eerder afgelopen en de dame onderweg om een aantal collega's naar huis te brengen. O, ze kwam wel terug, als ze de mensen thuis had gebracht, een eind voorbij Agnita. Dik 100 km rijden om alsnog een kop koffie te doen. Lief, maar ook volkomen geschift. De koffie maar thuis gedaan, nadat ik ook uit Sibiu was teruggekeerd. Handig toch al die mobiele communicatiedingen. Je moet ze dan wel gebruiken.
Sibiu op zondag moet je tot de zomer beperken, als de oude binnenstad zijn aantrekkelijkste kanten in de aanbieding heeft. Het winkelcentrum zou 's winters een alternatief kunnen zijn, ware het niet dat dat wel erg veel mensen bedenken. Zo ook vandaag. Maar een uurtje moest kunnen, had ik bedacht. Een paar dingen die ik wilde checken en dan zou Mariana's cursus afgelopen zijn en konden we elkaar ergens treffen. Napraten, dat soort ongein.
Cursus helaas al ruim een uur eerder afgelopen en de dame onderweg om een aantal collega's naar huis te brengen. O, ze kwam wel terug, als ze de mensen thuis had gebracht, een eind voorbij Agnita. Dik 100 km rijden om alsnog een kop koffie te doen. Lief, maar ook volkomen geschift. De koffie maar thuis gedaan, nadat ik ook uit Sibiu was teruggekeerd. Handig toch al die mobiele communicatiedingen. Je moet ze dan wel gebruiken.
Achteroverleunen
Op tijd naar bed, te laat eruit. Een foute zaterdagavond en een goed begin van de zondag. Drukke nacht. Nog eens een keertje bezig geweest met waterlekkages in huis. Regenwaterlekkages. Da's een gouwe ouwe van laaaaang geleden. Van de hele 2 meter bedbreedte, die me vannacht ter beschikking stond, maar hooguit de helft gebruikt.. Niet overdwars van de gelegenheid gebruik gemaakt. Netjes op mijn plek gebleven.
Tot mijn verbazing was het al licht, toen ik voor de derde en definitieve keer mijn ogen opsloeg. Geen kik van de honden gehoord of er in elk geval niet wakker van geworden. Ik geloof, dat ik mijn dagje in dezelfde sferen als gisteren ga beleven. Of ga ik direct terug naar bed? Ik zou zo weer slapen, volgens mij. Dat is me te bar, denk ik, hoewel er ook direct iets knaagt. Een kind bij de onverwachts openstaande snoepkast. Doe ik het of doe ik het niet?
Gisteren trouwens begrepen dat die cursus niet alleen dit weekeinde maar ook de volgende 4 of 5 nog gehouden gaat worden. Lijkt me te lang als ik Mariana en haar collega's zo inschat. Zal me wel al eerder vertelt zijn, maar is niet blijven hangen. Het maakt dit weekeinde minder eenmalig maar geeft het ook iets royalers, een overvloed aan ruimte voor ondeugdheden. Met een beetje plannen hoef ik me dan niet zoals vandaag nog met de was bezig te houden.
's Avonds de deur van de tuinkamer oplaten voor de honden, zodat die 's ochtends hun gang kunnen gaan, een champagnekoeler met vulling naast mijn bed. Nog iets met hapjes en dan is het voor het eerst in jaren, dat ik de aanwezigheid van een Tv mis. Tv en een schijfjesspeler, blu ray ongetwijfeld. Want wel de gewenste film en niet aangewezen zijn op wat er toevallig aangeboden wordt. En nee, niks streamen, hebben! Niet nog weer een plek waar het doorgeven meer in de verkeerde dan in mijn richting gaat. Wat een vooruitzichten.
Tot mijn verbazing was het al licht, toen ik voor de derde en definitieve keer mijn ogen opsloeg. Geen kik van de honden gehoord of er in elk geval niet wakker van geworden. Ik geloof, dat ik mijn dagje in dezelfde sferen als gisteren ga beleven. Of ga ik direct terug naar bed? Ik zou zo weer slapen, volgens mij. Dat is me te bar, denk ik, hoewel er ook direct iets knaagt. Een kind bij de onverwachts openstaande snoepkast. Doe ik het of doe ik het niet?
Gisteren trouwens begrepen dat die cursus niet alleen dit weekeinde maar ook de volgende 4 of 5 nog gehouden gaat worden. Lijkt me te lang als ik Mariana en haar collega's zo inschat. Zal me wel al eerder vertelt zijn, maar is niet blijven hangen. Het maakt dit weekeinde minder eenmalig maar geeft het ook iets royalers, een overvloed aan ruimte voor ondeugdheden. Met een beetje plannen hoef ik me dan niet zoals vandaag nog met de was bezig te houden.
's Avonds de deur van de tuinkamer oplaten voor de honden, zodat die 's ochtends hun gang kunnen gaan, een champagnekoeler met vulling naast mijn bed. Nog iets met hapjes en dan is het voor het eerst in jaren, dat ik de aanwezigheid van een Tv mis. Tv en een schijfjesspeler, blu ray ongetwijfeld. Want wel de gewenste film en niet aangewezen zijn op wat er toevallig aangeboden wordt. En nee, niks streamen, hebben! Niet nog weer een plek waar het doorgeven meer in de verkeerde dan in mijn richting gaat. Wat een vooruitzichten.
zaterdag 19 januari 2019
Kadootje
Een aangenaam rustige dag zonder nou te kunnen zeggen, waar het 'm in zit. Het ontbreken van enige verplichting? Zou dat het zijn? Of het ontbrekende schuldgevoel, wroeging, irritatie dat de dag (deels) anders is gelopen dan was gepland? Wat weer kan voortkomen uit de ontbrekende verplichting. Kringetje rond. Wat verder niets zegt. Misschien is het gewoon in het kader van de nog steeds soepeler verlopende dagen. De 'im großen und ganze' nog steeds stijgende lijn.
Maakt het voor de dag wat uit? Het zal de dag een zorg zijn. Mij maakt de specifieke reden voor de afwisseling ook een keer niks uit. Geen ge-waarom deze keer. Tenminste niet meer dan de pogingen daartoe in de aanloop. Het is haast een automatisme om het wel te doen, terwijl de ervaring meestal leert, dat het zelden tot een concrete oplossing leidt. Meer zoals het ook bij al die vermeende gezondheidsclaims gaat, zowel positief als negatief. Het zou kunnen dat.... De kans bestaat dat.... Etc.
Het zou prettig zijn, als de in principe goede vooruitzichten voor 2019 ook werkelijk vorm krijgen en in die kluwen van onnoemelijk veel op elkaar ingrijpende factoren de resultante een algemeen aanwezig goed gevoel zou zijn. Ik hou mijn slagen om de arm, maar op dagen als vandaag lijkt het erop en dat doet goed.
Maakt het voor de dag wat uit? Het zal de dag een zorg zijn. Mij maakt de specifieke reden voor de afwisseling ook een keer niks uit. Geen ge-waarom deze keer. Tenminste niet meer dan de pogingen daartoe in de aanloop. Het is haast een automatisme om het wel te doen, terwijl de ervaring meestal leert, dat het zelden tot een concrete oplossing leidt. Meer zoals het ook bij al die vermeende gezondheidsclaims gaat, zowel positief als negatief. Het zou kunnen dat.... De kans bestaat dat.... Etc.
Het zou prettig zijn, als de in principe goede vooruitzichten voor 2019 ook werkelijk vorm krijgen en in die kluwen van onnoemelijk veel op elkaar ingrijpende factoren de resultante een algemeen aanwezig goed gevoel zou zijn. Ik hou mijn slagen om de arm, maar op dagen als vandaag lijkt het erop en dat doet goed.
Zoektocht
Tanger ligt tevreden bij het vuur, slaapt.de oppervlakkige slaap van een waakhond. Mij wil het maar niet lukken. Hoewel aan de hond niks te merken valt, heb ik al een tijdje het gevoel, dat een stel ogen in mijn rug priemen. Meer nieuwsgierig dan met kwade bedoelingen. Bij het laatste rondje sprokkelen extra opgelet of er nwe sporen zichtbaar waren in de sneeuw. Maar niks bijzonders.
Geen omstandigheid zo prikkelend voor de fantasie als op een winternacht in je eentje in de buitenlucht bij een kampvuur zitten. Het zal de laatste nacht niet zijn. De sneeuw zit het tempo goed dwars. Sneeuwrackets hadden het lopen ietje makkelijker maar nauwelijks sneller gemaakt. Normaal gesproken was ik morgen thuis geweest. Benieuwd wat er bij thuiskomst nog van de kippen en konijnen over is.
De beide andere honden zijn inmiddels ook teruggekeerd. Het team is weer compleet. Met drie tot op het bot gemotiveerde bewakers en voldoende hout op het vuur, is het tijd om nog een poging tot slapen te ondernemen. De priemende ogen neem ik maar voor lief. Het sneeuwt nog steeds. Als dat de komende uren zo doorgaat, heb ik mezelf aardig in de nesten gewerkt.
Geen omstandigheid zo prikkelend voor de fantasie als op een winternacht in je eentje in de buitenlucht bij een kampvuur zitten. Het zal de laatste nacht niet zijn. De sneeuw zit het tempo goed dwars. Sneeuwrackets hadden het lopen ietje makkelijker maar nauwelijks sneller gemaakt. Normaal gesproken was ik morgen thuis geweest. Benieuwd wat er bij thuiskomst nog van de kippen en konijnen over is.
De beide andere honden zijn inmiddels ook teruggekeerd. Het team is weer compleet. Met drie tot op het bot gemotiveerde bewakers en voldoende hout op het vuur, is het tijd om nog een poging tot slapen te ondernemen. De priemende ogen neem ik maar voor lief. Het sneeuwt nog steeds. Als dat de komende uren zo doorgaat, heb ik mezelf aardig in de nesten gewerkt.
Routinegebrek
Gelukkig geen illusie mbt een voorspoedig voortgang gemaakt. Voor een professsionele IT-toestand is het weer een hopeloos geklooi. Als je er dag-in, dag-uit mee werkt, zal het wel gesneden koek zijn. Dan heb je je geitenpaadjes om de onmogelijkheden heen. Voor de incidentele activiteit is het een gedrocht van een beheersfunctie.
Ik heb een klantaccount en een beheersaccount. In het klantaccount zijn er gegevens, die ik vreemd genoeg niet kan wijzigen. Vreemder is, dat in het klantaccount er dingen (terecht) niet meer in staan, die in het beheersaccount gewoon wel nog staan èn niet door mij zijn te verwijderen. Tenminste niet zover ik het kan zien. Dat wordt maandag op z'n vroegste verder. Kortom morgen vrij! Dat biedt ongekende, nou ja onverwachte mogelijkheden. Dat wordt Sibiu, als ik het zo inschat. Zondagje flaneren.
Ik heb een klantaccount en een beheersaccount. In het klantaccount zijn er gegevens, die ik vreemd genoeg niet kan wijzigen. Vreemder is, dat in het klantaccount er dingen (terecht) niet meer in staan, die in het beheersaccount gewoon wel nog staan èn niet door mij zijn te verwijderen. Tenminste niet zover ik het kan zien. Dat wordt maandag op z'n vroegste verder. Kortom morgen vrij! Dat biedt ongekende, nou ja onverwachte mogelijkheden. Dat wordt Sibiu, als ik het zo inschat. Zondagje flaneren.
Slowdown
Ha, dat schiet op. Het is natuurlijk prettig dat het kan, maar zo komt van de rest niet zoveel terecht. Klokslag twaalven terug op bed en 2,5 uur later wakker worden. Beter op bed slapen dan met je kop op het toetsenbord natuurlijk, maar toch. En niks niet fris en fruitig opveren. Meer belegen en onwillig.
Eerst met de honden naar buiten voor het ledigen van hun blaas, ligt zo ongeveer pal voor de uitgang een lam. Ouder dan een paar dagen is die niet geworden. Tijd van het jaar, zal ik maar zeggen. Lady verdedigt haar 'buit' met verve, wat het passeren er niet makkelijker op maakt. In het consumeren heeft ze blijkbaar (nog) geen zin. Ruim dat toch beter op mensen en flikker het niet gemakshalve in je niet-omheinde tuin. Zit ik weer met die zooi. Zien dat ik het een eind verder van de poort in de tuin krijgt.
Nu we toch aan het klooien zijn, eerst maar de wasmachine aanzwengelen. Mariana is bovendien vanochtend vast niet langs 24 gegaan om Iancu te verzorgen.
De dag verklungeld of genomen zoals ie kwam, wat toch zeker luxe genoemd kan worden. Ach, we hebben de avond nog èn natuurlijk morgen. Bovendien had ik niet het idee, dat ik dit weekeinde al aan de puntjes op de 'i' zou toekomen, maar aan de gang zou met het opzetten van die vooralsnog puntloze i.
Eerst met de honden naar buiten voor het ledigen van hun blaas, ligt zo ongeveer pal voor de uitgang een lam. Ouder dan een paar dagen is die niet geworden. Tijd van het jaar, zal ik maar zeggen. Lady verdedigt haar 'buit' met verve, wat het passeren er niet makkelijker op maakt. In het consumeren heeft ze blijkbaar (nog) geen zin. Ruim dat toch beter op mensen en flikker het niet gemakshalve in je niet-omheinde tuin. Zit ik weer met die zooi. Zien dat ik het een eind verder van de poort in de tuin krijgt.
Nu we toch aan het klooien zijn, eerst maar de wasmachine aanzwengelen. Mariana is bovendien vanochtend vast niet langs 24 gegaan om Iancu te verzorgen.
De dag verklungeld of genomen zoals ie kwam, wat toch zeker luxe genoemd kan worden. Ach, we hebben de avond nog èn natuurlijk morgen. Bovendien had ik niet het idee, dat ik dit weekeinde al aan de puntjes op de 'i' zou toekomen, maar aan de gang zou met het opzetten van die vooralsnog puntloze i.
Wantrouwen?
.... onverwachts bezoek van mensen, die ik deels herken als klasgenoten maar ook als zwerver van de straat. Enthousiast vrolijke bende, die zichzelf uitnodigt om binnen te komen. Enigszins beduusd laat ik het over me heen komen, maar vrg ze geduld te hebben, omdat ik de honden moet uitlaten. Gaande de wandeling bekruipt me het gevoeld, dat de bende bezoekers misschien wel mijn huis overhoop haalt opzoek naar dingen van waarde en verdwenen is als ik terug kom. Onrustig en gehaast keer ik om. Moet me door mensenmassa's heen wurmen om thuis te komen. Daar blijkt eerder het tegendeel het geval. De tent is opgeruimd en schoongemaakt, wat ook voor de inhoud van de koelkasten geldt, waarbij de diverse verpakkingen netjes in de daarvoor bedoelde vuilnisbakken terecht zijn gekomen. Desondanks vrg ik of ze nog iets willen eten. Waarop enthousiast bevestigend wordt gereageert. Of ze me kunnen helpen met het koken .....
Gretig
Alleen. Vrij. Ruimte. Geen rekening te houden met een ander. Die tijd wil je optimaal benutten en dan wil meer dan mogelijk is, eigenlijk gewoon alles. Blog, Pc, Websites, Sibiu, Klussen, Opruimen, Herinrichten, Dronken worden en de was doen. Een dag als een week zou nog niet voldoende zijn. Kiezen dus. Kiezen voor wat in feite al gekozen was: Afscheid van Masvieux en het invoegen van Coves op de digitale snelweg. Mag wel eens een keertje na bijna vier jaar.
vrijdag 18 januari 2019
Borreltijd
Wat had hij zich daar nou bij bedacht? Die veel te laat terug betaalde lening, is alweer vergeten. Maar oké, een borrel. Een op een had al niet mijn voorkeur, omdat ik weinig gemeenschappelijks zie. Daarom Marina meegveraagd. Maar qua taal waren we er wel uitgekomen. Beetje Duits, beetje Engels, beetje Roemeens. Nu kwam hij met nog drie andere mannen. Zaten we daar in een vrijwel kale ruimte, de bar in Coves waar ik nog nooit ben geweest, halve liters bier voor de neus, Tv op stevig volume direct achter ons en een vervelend koude tocht over de vloer. Mannen kennen elkaar en Mariana klets met alles en iedereen als het maar Roemeens.
Een op een kan ik gesprekken redelijk volgen. Bij gesprekken tussen anderen is dat al een stuk minder. En bij meerdere gesprekken door elkaar en een Tv daaroverheen kun je het vergeten. Heb het wel met regelmaat geprobeerd, maar de benodigde concentratie kon ik nauwelijks opbrengen. En dan begint een gepensioeneerde politieagent, dat bereik je hier blijkbaar al voor je vijftigste, tegen mij over voetbal. Bijna vertederend. Hoelang is het geleden dat mensen voetbalgrootheden begonnen op te sommen, als ze hadden begrepen, dat je uit Nederland (Holland) kwam? Dat zijn alweer de nodige jaren.
Cruijf (maar nieteens als eerste), Rep, Rensenbrink, Gullit, Rijkaard, Krol .... Zijn opsomming was een stuk langer. Helaas interesseert voetbal me voor geen meter. Nooit gedaan. Niet om te doen. Niet om naar te kijken. En al helemaal niet om over te praten. F1, Snooker of turnen voor het kijkwerk en golf of een of andere biljartvariant om te doen, als ik het nog beheers. Een sport om over te praten zou ik niet weten te verzinnen.
Het biertempo van Marina's neef was niet bij te houden. Dacht trouwens begrepen te hebben, dat hij het drinken had afgezworen. Zo niet, is het dus wachten op herhaling van oude fouten .... Nadat de mannen waren vertrokken hebben Mariana en ik kort de gespreksthema's doorgenomen. Schijnbaar is onze bruiloft een soort van 'talk of the town' in Agnita geweest en zijn er meer mensen die problemen hebben met de vrouw van Mariana's broer. We hebben beide onze derde halve liter onaangeroerd laten staan en zijn door de frisse avond huiswaarts gelopen.
Een op een kan ik gesprekken redelijk volgen. Bij gesprekken tussen anderen is dat al een stuk minder. En bij meerdere gesprekken door elkaar en een Tv daaroverheen kun je het vergeten. Heb het wel met regelmaat geprobeerd, maar de benodigde concentratie kon ik nauwelijks opbrengen. En dan begint een gepensioeneerde politieagent, dat bereik je hier blijkbaar al voor je vijftigste, tegen mij over voetbal. Bijna vertederend. Hoelang is het geleden dat mensen voetbalgrootheden begonnen op te sommen, als ze hadden begrepen, dat je uit Nederland (Holland) kwam? Dat zijn alweer de nodige jaren.
Cruijf (maar nieteens als eerste), Rep, Rensenbrink, Gullit, Rijkaard, Krol .... Zijn opsomming was een stuk langer. Helaas interesseert voetbal me voor geen meter. Nooit gedaan. Niet om te doen. Niet om naar te kijken. En al helemaal niet om over te praten. F1, Snooker of turnen voor het kijkwerk en golf of een of andere biljartvariant om te doen, als ik het nog beheers. Een sport om over te praten zou ik niet weten te verzinnen.
Het biertempo van Marina's neef was niet bij te houden. Dacht trouwens begrepen te hebben, dat hij het drinken had afgezworen. Zo niet, is het dus wachten op herhaling van oude fouten .... Nadat de mannen waren vertrokken hebben Mariana en ik kort de gespreksthema's doorgenomen. Schijnbaar is onze bruiloft een soort van 'talk of the town' in Agnita geweest en zijn er meer mensen die problemen hebben met de vrouw van Mariana's broer. We hebben beide onze derde halve liter onaangeroerd laten staan en zijn door de frisse avond huiswaarts gelopen.
Schuiven
Het is een wereld van verschil als je rond eenen aan de lunch zit ipv om half drie of half vier in de middag. Behalve de lunch genoten al wat andere zaken afgehandeld en het is nog steeds geen drie uur. Dat geeft ruimte. Stort ik me nu hernieuwd op het websitebeheer?? Daarmee zou ik de gehele achterstand hebben ingelopen. Merk, dat ik dat liever doorschuif naar morgen. Dan kan ik volledig ongestoord aan de gang. Met niks en niemand rekening hoeven te houden is erg prettig, als je met je hoofd bij de digitale infrastructuuur zit, dat probeert te snappen en vooral naar je hand te zetten.
Het is zolang geleden, dat ik er iets van routine in had, dat een bijscholingscursus geen kwaad zou kunnen. Puntje is wel, dat ik 'm mezelf zal moeten geven. Kijken, zoeken en proberen kortom.
De rest van de middag maar gebruiken om mijn handen vrij te maken voor het weekeinde. Afwas en andere taakjes aan de kant werken. Jammergenoeg kan ik de honden niet voorwerken wat het uitlaten betreft. Anders zou ik me kunnen opsluiten en onderdompelen in het dresseren van de banen, structuren en presentatie van het door mij verzamelde zwikkie eenen en nullen.
Eindelijk afscheid van masvieux.com en verder met 13cov.es. De bezem door de resterende websites. Ik ben het nog niet met mezelf eens hoeveel ik d'r ga behouden en ook de structuur, waarin ik dat vorm ga geven, gaat nog hoofdbrekens kosten. Geen resellersaccount meer. Heb wat dat betreft mijn host een jaar of tien in feite gesponsord ipv betaald voor verrichte werkzaamheden. Dat moet minstens met de helft minder kunnen als het niet meer is. Zien welke feniks uit de as herrijst na het weekeinde.
Het is zolang geleden, dat ik er iets van routine in had, dat een bijscholingscursus geen kwaad zou kunnen. Puntje is wel, dat ik 'm mezelf zal moeten geven. Kijken, zoeken en proberen kortom.
De rest van de middag maar gebruiken om mijn handen vrij te maken voor het weekeinde. Afwas en andere taakjes aan de kant werken. Jammergenoeg kan ik de honden niet voorwerken wat het uitlaten betreft. Anders zou ik me kunnen opsluiten en onderdompelen in het dresseren van de banen, structuren en presentatie van het door mij verzamelde zwikkie eenen en nullen.
Eindelijk afscheid van masvieux.com en verder met 13cov.es. De bezem door de resterende websites. Ik ben het nog niet met mezelf eens hoeveel ik d'r ga behouden en ook de structuur, waarin ik dat vorm ga geven, gaat nog hoofdbrekens kosten. Geen resellersaccount meer. Heb wat dat betreft mijn host een jaar of tien in feite gesponsord ipv betaald voor verrichte werkzaamheden. Dat moet minstens met de helft minder kunnen als het niet meer is. Zien welke feniks uit de as herrijst na het weekeinde.
Platgetreden
Een winterse dag zoals winterse dagen altijd zouden moeten zijn. Wit op de grond, blauw in de lucht. Heerlijk gelopen en wat een verschil met gisteren, toen het leek alsof ik de avond ervoor gepoogd had een serieus gat in mijn sterke drank vooorraad te slaan en dat terwijl ik toen aan de thee heb gezeten èn net gisteravond bij het koken nog ff lekker een wijntje heb genomen. Je kunt werkelijk nergens meer peil op trekken.
Grappig bijverschijnsel was, dat het volgen van de voetstappen van gisteren moeite kostte. Vanwege de bevroren sneeuwlaag loopt het voor geen meter op de maagdelijke delen. Iedere pas die je zet, zak je eerst meerdere centimeters door de sneeuwlaag heen voordat je je kunt afzetten in je pas. Vermoeiend. Loop je in een oud spoor heb je minder last van dat wegzakken. En dat geldt niet alleen voor mij, ook de honden lopen over het al betreden spoor. Maar de passen van gisteren waren beduidend korter. Met het tempo van vandaag leek het af en toe, alsof ik probeerde te voorkomen, dat ik voorover zou vallen. Bijna boven had ik eindelijk het ritme te pakken
Geen gedoe met de honden en in alle rust van het uitzicht genoten. Helder, ver zicht en dalen opgevuld met een dikke mistlaag. Ik had zo door willen lopen, maar vond dat dat niet kon, want er moet wel het een en ander gebeuren, waar ik gisteren niks aan gedaan heb. Stom hè?
Grappig bijverschijnsel was, dat het volgen van de voetstappen van gisteren moeite kostte. Vanwege de bevroren sneeuwlaag loopt het voor geen meter op de maagdelijke delen. Iedere pas die je zet, zak je eerst meerdere centimeters door de sneeuwlaag heen voordat je je kunt afzetten in je pas. Vermoeiend. Loop je in een oud spoor heb je minder last van dat wegzakken. En dat geldt niet alleen voor mij, ook de honden lopen over het al betreden spoor. Maar de passen van gisteren waren beduidend korter. Met het tempo van vandaag leek het af en toe, alsof ik probeerde te voorkomen, dat ik voorover zou vallen. Bijna boven had ik eindelijk het ritme te pakken
Geen gedoe met de honden en in alle rust van het uitzicht genoten. Helder, ver zicht en dalen opgevuld met een dikke mistlaag. Ik had zo door willen lopen, maar vond dat dat niet kon, want er moet wel het een en ander gebeuren, waar ik gisteren niks aan gedaan heb. Stom hè?
Nuance
Frans tegengeluid: "... de Franse minister van Landbouw en Voeding, heeft zich met een interview over alcoholgebruik onder jongeren de woede op de hals gehaald van artsen en verslavingsdeskundigen. ‘Ik heb nog nooit een jongere gezien’, zei hij woensdag op de televisie, ‘die naar een discotheek gaat en dronken thuiskomt, omdat hij te veel Côtes du Rhône of Bordeaux heeft gedronken’. Hij noemde alcoholisme ‘dramatisch’, vooral als het om jongeren gaat, maar wat Guillaume betreft is de ene alcoholische drank de andere niet. ‘Zij drinken mixdrankjes en sterke drank.’ De regering moet niet alleen ‘strijden tegen alle verslavingen’, maar ook ‘het goede en het mooie bijbrengen aan de Franse jongeren', vindt hij. ‘We moeten ze leren een glas wijn te drinken, zodat ze weten wat dat is.’" (VK, 17 januari 2019)
En gelijk heeft ie. Betekent natuurlijk niet, dat je van wijn niet dronken kunt worden en je zult ook vast aan het drinken van wijn verslaafd kunnen raken, maar waar kun je niet verslaafd aan raken??
Eindelijk een wat officiëler tegengeluid in de discussie over schadelijkheid van alcohol. Je zult het net als de gele hesjes niet in Nederland hoeven te verwachten. Daar knikt bijna iedereen "Ja en amen." als weer 5 doden jaarlijks minder kunnen op voorwaarde dat 17,5 miljoen anderen zich netjes volgens de nieuwste 'richtlijnen' zouden willen gedragen. Richtlijnen die met grote regelmaat nonsens blijken te zijn en nauwelijks iets toevoegen.
Als je alcohol wilt verbieden, moet je ook autorijden verbieden en topsport verbieden en werken als je d'r geen lol of teveel lol aan beleeft verbieden, etc.
Nu kent Frankrijk het fenomeen clochard en dat toch zelden vanwege de sterke drank, maar ja, het nationale cultuurgoed heeft net als alles goede en slechte kanten.
En gelijk heeft ie. Betekent natuurlijk niet, dat je van wijn niet dronken kunt worden en je zult ook vast aan het drinken van wijn verslaafd kunnen raken, maar waar kun je niet verslaafd aan raken??
Eindelijk een wat officiëler tegengeluid in de discussie over schadelijkheid van alcohol. Je zult het net als de gele hesjes niet in Nederland hoeven te verwachten. Daar knikt bijna iedereen "Ja en amen." als weer 5 doden jaarlijks minder kunnen op voorwaarde dat 17,5 miljoen anderen zich netjes volgens de nieuwste 'richtlijnen' zouden willen gedragen. Richtlijnen die met grote regelmaat nonsens blijken te zijn en nauwelijks iets toevoegen.
Als je alcohol wilt verbieden, moet je ook autorijden verbieden en topsport verbieden en werken als je d'r geen lol of teveel lol aan beleeft verbieden, etc.
Nu kent Frankrijk het fenomeen clochard en dat toch zelden vanwege de sterke drank, maar ja, het nationale cultuurgoed heeft net als alles goede en slechte kanten.
donderdag 17 januari 2019
E(e)nig
Mij staat een bijzonder weekeinde te wachten. Mariana gaat op cursus. Zaterdagmorgen heen, zondagavond terug. Vrijgezellen speelkwartier? Het is alweer ff geleden, dat ik een nacht het bed voor me alleen had. Heel even verschijnt er een "Wat ga ik doen?" om vervolgens te eindigen met een lekker met niks en niemand rekening hoeven houden en verder niks bijzonders.
Voor een paar dagen is dat niet verkeerd. Bij een week moet je omschakelen. Duurt het langer is bij mij de lol er snel vanaf. Verder geen punt. Heb langer alleen dan samen geleefd, maar ondanks alle ergernissen, die het soms oplevert, bevalt me het samenleven beter dan het geklooi in je eentje. Resultaten behaalt in het verleden geven geen garantie voor de toekomst, dus of dat een volgende keer nog zo zal zijn, kan ik niet weten. Bovendien is een volgende keer erg onwaarschijnlijk. Ik heb de statistieken al een keer dwars gezeten. De kans dat dat nog een keer gebeurt, lijkt me nihil.
En wat zal er anders zijn? In principe regel ik alle dagelijkse zaken. Ik zal een keer per dag naar 24 moeten om Ianca z'n voer te geven. Maar ook dat is niets bijzonders, want de was moet weer gedaan en dat gebeurt nog steeds met de machine, die in Mariana's ouderlijke huis staat.
De enige vrijheid zal in het verzorgen van de maaltijden zitten. Niks geen vaste tijden. Gewoon bij trek en dus ws helemaal niet. Zeker op zaterdag. In Frankrijk kon ik dat soms 3-4 dagen volhouden cq gewoon niet mee bezig zijn, voordat mijn maag of buik weer een keertje aan de bel trok. De meeste extra kilo's dank ik aan de regelmaat. Schijnt gezond te zijn. Ik heb daar zo mijn vrgtkns bij.
Voor een paar dagen is dat niet verkeerd. Bij een week moet je omschakelen. Duurt het langer is bij mij de lol er snel vanaf. Verder geen punt. Heb langer alleen dan samen geleefd, maar ondanks alle ergernissen, die het soms oplevert, bevalt me het samenleven beter dan het geklooi in je eentje. Resultaten behaalt in het verleden geven geen garantie voor de toekomst, dus of dat een volgende keer nog zo zal zijn, kan ik niet weten. Bovendien is een volgende keer erg onwaarschijnlijk. Ik heb de statistieken al een keer dwars gezeten. De kans dat dat nog een keer gebeurt, lijkt me nihil.
En wat zal er anders zijn? In principe regel ik alle dagelijkse zaken. Ik zal een keer per dag naar 24 moeten om Ianca z'n voer te geven. Maar ook dat is niets bijzonders, want de was moet weer gedaan en dat gebeurt nog steeds met de machine, die in Mariana's ouderlijke huis staat.
De enige vrijheid zal in het verzorgen van de maaltijden zitten. Niks geen vaste tijden. Gewoon bij trek en dus ws helemaal niet. Zeker op zaterdag. In Frankrijk kon ik dat soms 3-4 dagen volhouden cq gewoon niet mee bezig zijn, voordat mijn maag of buik weer een keertje aan de bel trok. De meeste extra kilo's dank ik aan de regelmaat. Schijnt gezond te zijn. Ik heb daar zo mijn vrgtkns bij.
Avondvulling
Hoe sluit je een huisvrouwendag af? Precies, aan het aanrecht. Maar geen afwas, kokend. Het laatste restje hertenvlees van Mariana's verjaardag omgewerkt tot een goulashgerecht. Dat moet het zijn, als het klaar is. Duurt ff. Kost meer dan het uurtje snijwerk. Voordat verse tomaten (ontvelt en zo) in een lekkere ingekookte sauce zijn veranderd vol peper- en vleessmaak gaan wat uurtjes voorbij. Maar dat is niet meer aan mij, dat is aan de gaspit. Met een beetje geluk is het rond bedtijd, wat het morgen zou moeten wezen. Zo niet, dan maken we de boel morgen af.
Mooi, kan ik me nu op de avond gooien. Strijken? Hoe krijg ik het bedacht? Wanneer heb ik dat voor het laatste gedaan? Ergens ooit, misschien aan de Eykmanlaan? Dwz in de jaren tachtig van de vorige eeuw? Proest ...... Bestaat er iets overbodigers? Prettig als anderen zo gek zijn om het te doen, maar zelf? Nee, alsjeblief zeg. Overhemden zou kunnen. Soms, maar ook alleen maar soms en dat omdat een beetje kwaliteit katoen, wat je van dat gedoe ontslaat, het ding aardig onbetaalbaar maakt.
Ik heb er een paar en die beginnen helaas na iets van tien jaar onregelmatig gebruik slijtage plekken te vertonen. Daar ben ik niet blij mee. Wat ik heb, wil ik behouden. Helaas gaat dat bij een hoop gebruiksartikelen niet op, omdat ze maar een beperkt levensduur hebben. Nu schijnt er qua kleding een merk/winkel te zijn, die ontwerpen tientallen jaren in hun aanbod houden. Lijkt me wel wat. Ben helaas de naam vergeten. Was iets Japans en kwam me erg onbekend voor. De kans dat er hier ergens in de buurt zo'n winkel staat, zal te verwaarlozen zijn.
Mooi, kan ik me nu op de avond gooien. Strijken? Hoe krijg ik het bedacht? Wanneer heb ik dat voor het laatste gedaan? Ergens ooit, misschien aan de Eykmanlaan? Dwz in de jaren tachtig van de vorige eeuw? Proest ...... Bestaat er iets overbodigers? Prettig als anderen zo gek zijn om het te doen, maar zelf? Nee, alsjeblief zeg. Overhemden zou kunnen. Soms, maar ook alleen maar soms en dat omdat een beetje kwaliteit katoen, wat je van dat gedoe ontslaat, het ding aardig onbetaalbaar maakt.
Ik heb er een paar en die beginnen helaas na iets van tien jaar onregelmatig gebruik slijtage plekken te vertonen. Daar ben ik niet blij mee. Wat ik heb, wil ik behouden. Helaas gaat dat bij een hoop gebruiksartikelen niet op, omdat ze maar een beperkt levensduur hebben. Nu schijnt er qua kleding een merk/winkel te zijn, die ontwerpen tientallen jaren in hun aanbod houden. Lijkt me wel wat. Ben helaas de naam vergeten. Was iets Japans en kwam me erg onbekend voor. De kans dat er hier ergens in de buurt zo'n winkel staat, zal te verwaarlozen zijn.
Bestemming
Een huisvrouwendag. Ik ga 'm invoeren. Minimaal eenmaal per week. Een beetje aanklooien in huis, boodschappen doen, koken, honden uitlaten en dat was het dan. Nergens anders mijn hoofd over breken. Voor vieren de voeten op tafel, krantje erbij, thee dan wel andersoortig vocht naar behoefte en laat de avond maar komen. Niet dat het huisvrouwenbestaan nu ineens naar plek één oprukt in mijn wensenlijst. Neuh, maar een keertje per week is niet gek.
Het ideaal blijft zwembadbodemreiniger en die beroepsgroep heeft in dit land in de winter vorstverlet. Minstens van half december tot begin mrt. Vanzelfsprekend wordt dat doorbetaald, want om nou in het voorjaar zo'n idioot op te duikelen, die zijn hart wel wil leggen in het reinigen van een zwembadbodem, is niet de eenvoudigste klus.
Een kunst, die gebaseerd is op zo langzaam mogelijk bewegen, is niet iedereen gegeven. Ik heb het in het voorjaar in Boekarest gezien. Radisson Blu, een complex ter grootte van een woonblok met binnenplaats en op de binnenplaats natuurlijk het niet bepaald kleine zwembad. De beste man bakte er niks van. Geen geduld, Geen feeling. Geen fingerspitzengefühl dat tot op de bodem reikte. Ik had het bijna van 'm overgenomen, ware het niet dat ik net aan mijn eerste koffie met een hoop melk zat.
Tot ik me daar in april weer aan kan overgeven, zal ik me met de huisvrouwendag tevreden moeten stellen. Een mens moet wat.
Het ideaal blijft zwembadbodemreiniger en die beroepsgroep heeft in dit land in de winter vorstverlet. Minstens van half december tot begin mrt. Vanzelfsprekend wordt dat doorbetaald, want om nou in het voorjaar zo'n idioot op te duikelen, die zijn hart wel wil leggen in het reinigen van een zwembadbodem, is niet de eenvoudigste klus.
Een kunst, die gebaseerd is op zo langzaam mogelijk bewegen, is niet iedereen gegeven. Ik heb het in het voorjaar in Boekarest gezien. Radisson Blu, een complex ter grootte van een woonblok met binnenplaats en op de binnenplaats natuurlijk het niet bepaald kleine zwembad. De beste man bakte er niks van. Geen geduld, Geen feeling. Geen fingerspitzengefühl dat tot op de bodem reikte. Ik had het bijna van 'm overgenomen, ware het niet dat ik net aan mijn eerste koffie met een hoop melk zat.
Tot ik me daar in april weer aan kan overgeven, zal ik me met de huisvrouwendag tevreden moeten stellen. Een mens moet wat.
Berusting
Na het gisteren voortvarend opstarten van allerlei zaken zou het fijn zijn als het vandaag vanzelfsprekend verder zou hobbelen. Helaas, maar dat was voorspelbaarder dan de dag die op de nacht volgt. Ik ga me daar ook niet mee bezig houden. Straks of morgen die draden oppakken is mooi genoeg. Niet dat ik druk ben met andere zaken. Ik staar wat voor me uit en stoor me d'r niet aan. Het is een kalme dag en daar is weinig verkeerds aan. Ik laat me verrassen door de kant, die het op zal gaan.
Tutteltop
Modiale betutteling. Het blijft niet tot een nationale sport beperkt. Na jaren van hard werken zijn 37 knappe koppen tot de conclusie gekomen, dat 10 miljard monden in 2050 best te voeden zijn, maar dan moet een hoop veranderen en natuurlijk moeten de overheden daar de voorwaarden voor scheppen. Ik hou mijn hart vast.
Niet alleen maar meer bezig met jezelf in een zo perfect mogelijk staat in de kist te krijgen, nu ook nog bezig zijn met de voedselvoorziening over 1,5 generatie. Rot toch eens op. Het hoeft niet direct 'Na mij de zondvloed' te zijn maar vegetariër worden om toekomstige overbevolking mogelijk te maken, gaat me iets te ver.
Niet alleen maar meer bezig met jezelf in een zo perfect mogelijk staat in de kist te krijgen, nu ook nog bezig zijn met de voedselvoorziening over 1,5 generatie. Rot toch eens op. Het hoeft niet direct 'Na mij de zondvloed' te zijn maar vegetariër worden om toekomstige overbevolking mogelijk te maken, gaat me iets te ver.
woensdag 16 januari 2019
Verschuiving
De wolk krijgt langzaam lucht. Voor mijn gevoel dan, want mijn gebruik is zo minimaal, dat Evernote het niet weet weer te geven en steeds maar de maximaal mogelijk ruimte weergeeft, alsof ik de wolk ongemoeid laat. Het is meer het werk, dat ik mezelf verschaf, als ik het aantal aantekeningen zo uit de klauwen laat lopen. Inmiddels de derde avond 2 mndn overgeheveld naar Word.
Wat opvalt naast een steeds rustiger verloop van mijn bestaan is dat de eigen aantekeningen meer en meer resumerende opmerkingen of constateringen voor het slapen gaan zijn. Komt de rest dan in het blog terecht? Deels, belangrijker is dat mijn hoofd beduidend meer rust heeft en niet meer continu op volle toeren draait.
D'r is minder wat me bezig houdt en wat er nog wel is, zijn mn de dagelijkse doe-dingen en wat er zoal op een dag langs fietst. Rust op de lange lijnen In 2009 besloegen de aantekeningen dik 1,7 MB. 2018 gaat hooguit een krappe 200 Kb voor elkaar krijgen, dat is een serieus verschil. Zoals al eens eerder geconstateerd. Hoe beter het met me gaat, hoe minder ik schrijf. Alleen betreft dit dus mijn aantekeningen, de privé schijfsels. Bij het blog is eerder van een omgekeerd effect sprake.
Wat opvalt naast een steeds rustiger verloop van mijn bestaan is dat de eigen aantekeningen meer en meer resumerende opmerkingen of constateringen voor het slapen gaan zijn. Komt de rest dan in het blog terecht? Deels, belangrijker is dat mijn hoofd beduidend meer rust heeft en niet meer continu op volle toeren draait.
D'r is minder wat me bezig houdt en wat er nog wel is, zijn mn de dagelijkse doe-dingen en wat er zoal op een dag langs fietst. Rust op de lange lijnen In 2009 besloegen de aantekeningen dik 1,7 MB. 2018 gaat hooguit een krappe 200 Kb voor elkaar krijgen, dat is een serieus verschil. Zoals al eens eerder geconstateerd. Hoe beter het met me gaat, hoe minder ik schrijf. Alleen betreft dit dus mijn aantekeningen, de privé schijfsels. Bij het blog is eerder van een omgekeerd effect sprake.
Bruisje
Een internetdag en dan bedoel ik niet het blog, de diverse actualiteitssites of videoplatforms Nee, emails, emails en nog eens emails. Vooral met stomme tuthola's van Franse banken. Die van elke logica gespeend standaard-riedeltjes blijven afdraaien, terwijl van begin af aan duidelijk is, dat ik doe, wat zij me vragen, nl. contact opnemen. Ik ga daar werkelijk niet voor m'n lol nog een keer tegen aan. Het is pure beleefdheid. En dan zo'n schaap achter te toetsenbord treffen. Had al niet zo'n hoge pet van d'r op. Die pet is nu nog platter.
Nog een serie andere instanties èn mijn hosting provider. Ongelofelijk maar waar. Ik bemoei me tegen de technische kant van mijn internetaanwezigheid aan. En nog ongelofelijker wat ik aantref. D'r mist een domein en ik zie domeinen, die allang zijn opgezegd. Tenminste zover ik me kan herinneren en in de email kan terug vinden.
Maar oké, details. Van dat tientje domeinreservering per jaar lig ik niet wakker. Simpel slordig of d'r had allang iets van mijn kant moeten gebeuren, wat nooit gebeurd is. Dat kan natuurlijk ook. Verder is die hele beheerskant van domein/website zo'n weinig overzichtelijke toestand geworden, dat ik daar vanaf wil. Ik wilde al en word daar enkel in gesterkt. Zien wat ik niet kwijt wil en welke vorm ik daar qua hosting aan kan geven.
Nog een serie andere instanties èn mijn hosting provider. Ongelofelijk maar waar. Ik bemoei me tegen de technische kant van mijn internetaanwezigheid aan. En nog ongelofelijker wat ik aantref. D'r mist een domein en ik zie domeinen, die allang zijn opgezegd. Tenminste zover ik me kan herinneren en in de email kan terug vinden.
Maar oké, details. Van dat tientje domeinreservering per jaar lig ik niet wakker. Simpel slordig of d'r had allang iets van mijn kant moeten gebeuren, wat nooit gebeurd is. Dat kan natuurlijk ook. Verder is die hele beheerskant van domein/website zo'n weinig overzichtelijke toestand geworden, dat ik daar vanaf wil. Ik wilde al en word daar enkel in gesterkt. Zien wat ik niet kwijt wil en welke vorm ik daar qua hosting aan kan geven.
Zoektocht
De honden heb ik al uren niet gezien. Hoor ze ook nergens. De honden niet en gelukkig ook geen gehuil van wolven. Het is vroeg in de winter. Ze teren nog op hun zomervet, mag ik hopen.
De dag loopt ten einde. Maak ik een bivak of loop ik door? Het is de derde dag van de terugweg. Gezien de afstand die me nog rest, is het zinloos onnodige risico's te nemen. Het gaat niet alleen om het zicht. 's Nachts loopt gewoon meer rond. Een rustplaats is verstandig. De warmte van een kampvuur zou niet verkeerd zijn. Het is te hopen, dat de honden terugkeren anders zie ik me niet in slaap vallen.
Snel een geschikte plek gevonden. Onder groepje naaldbomen het afdakje gespannen en hout gesprokkeld voor het vuur. Straks een paar dikke takken afhakken, maar voor het begin is het voldoende. Ik verheug me al op de warmte van het vuur en de rust om in je eentje in de vlammen staren. Voorpret maar de vlammen laten nog ff op zich wachten. Het is een kwestie van ontdooien, droog stomen en vlam vatten.
Een van de honden is verschenen. Ze maakt niet de indruk haar buik gevuld te hebben, maar is moe en tevreden. Haar portie brokjes is in no-time verorberd. Ik kauw op een stuk gedroogde ham. Meer uit automatisme dan vanwege trek. Het vuurtje groeit. De sneeuw in het pannetje smelt snel. Een kop soep voor mij en de rest straks voor de honden. Sneeuwhappen is leuk, maar het is niet voldoende om hun dorst te lessen.
De namen van de andere twee al meermaals geroepen maar het blijft stil, enkel het vuur knispert. Het is inmiddels volledig donker. Bij geritsel in de struiken mag ik me afvragen of het mijn honden zijn of nieuwsgierig wild. Gelukkig is Tanger er. Zolang zij haar oren niet spitst, kan ik me met het vuur bezig houden en de neerdwarrelende sneeuwvlokken.
De dag loopt ten einde. Maak ik een bivak of loop ik door? Het is de derde dag van de terugweg. Gezien de afstand die me nog rest, is het zinloos onnodige risico's te nemen. Het gaat niet alleen om het zicht. 's Nachts loopt gewoon meer rond. Een rustplaats is verstandig. De warmte van een kampvuur zou niet verkeerd zijn. Het is te hopen, dat de honden terugkeren anders zie ik me niet in slaap vallen.
Snel een geschikte plek gevonden. Onder groepje naaldbomen het afdakje gespannen en hout gesprokkeld voor het vuur. Straks een paar dikke takken afhakken, maar voor het begin is het voldoende. Ik verheug me al op de warmte van het vuur en de rust om in je eentje in de vlammen staren. Voorpret maar de vlammen laten nog ff op zich wachten. Het is een kwestie van ontdooien, droog stomen en vlam vatten.
Een van de honden is verschenen. Ze maakt niet de indruk haar buik gevuld te hebben, maar is moe en tevreden. Haar portie brokjes is in no-time verorberd. Ik kauw op een stuk gedroogde ham. Meer uit automatisme dan vanwege trek. Het vuurtje groeit. De sneeuw in het pannetje smelt snel. Een kop soep voor mij en de rest straks voor de honden. Sneeuwhappen is leuk, maar het is niet voldoende om hun dorst te lessen.
De namen van de andere twee al meermaals geroepen maar het blijft stil, enkel het vuur knispert. Het is inmiddels volledig donker. Bij geritsel in de struiken mag ik me afvragen of het mijn honden zijn of nieuwsgierig wild. Gelukkig is Tanger er. Zolang zij haar oren niet spitst, kan ik me met het vuur bezig houden en de neerdwarrelende sneeuwvlokken.
Kriebelen?
Ha, goeie morgen. Die goede oude nwe morgen toch. We mogen weer onze emmertjes water naar de zee dragen. Of is het meer een kwestie van proberen leeg te scheppen. Per saldo maakt het weinig uit, denk ik. Het ene is zinloos, het andere onmogelijk. Bezigheidstherapie en dan zit ik vandaag nieteens in zo'n verkeerde stemmingsgolf. Beetje fris, beetje fruitig, bewogen, gevieren terug gekomen, koffie voor het eerst sinds een week of twee weer met heus melkschuim. Waar klaag ik over?
Nu de deur achter me dicht trekken in de auto stappen en vertrekken zonder doel. D'r let me nu meer dan in mijn laatste Franse jaren, maar het behoort nog steeds tot de mogelijkheden. In het slechtste geval kom ik pas in een dag of drie terug. Waarschijnlijker is het, dat me ergens in de loop van de middag de zin van de actie ontgaat en huiswaarts keer. En misschien denk ik "Wat een onzin!" voordat ik überhaupt vanuit Coves bij de provinciale weg naar Sibiu ben gekomen.
Gisteren al zo'n verkeerde neiging en nu weer dit. Wat is dat? Voorjaar in de lucht? Een opgesloten gevoel, dat mag duidelijk zijn. Uit willen breken. Eens lekker uit de band springen. Klinkt misplaatst als ik aan mijn leeftijd denk. Zou ik uit mijn dak gaan, dat gefilmd worden en op YouTube of Dumpert terecht komen zou het bijschrijft zijn: "Opa doet een dansje". Niet dat dat gegeven de neiging de kop in weet te drukken. Tijd voor een beetje euforie?
Nu de deur achter me dicht trekken in de auto stappen en vertrekken zonder doel. D'r let me nu meer dan in mijn laatste Franse jaren, maar het behoort nog steeds tot de mogelijkheden. In het slechtste geval kom ik pas in een dag of drie terug. Waarschijnlijker is het, dat me ergens in de loop van de middag de zin van de actie ontgaat en huiswaarts keer. En misschien denk ik "Wat een onzin!" voordat ik überhaupt vanuit Coves bij de provinciale weg naar Sibiu ben gekomen.
Gisteren al zo'n verkeerde neiging en nu weer dit. Wat is dat? Voorjaar in de lucht? Een opgesloten gevoel, dat mag duidelijk zijn. Uit willen breken. Eens lekker uit de band springen. Klinkt misplaatst als ik aan mijn leeftijd denk. Zou ik uit mijn dak gaan, dat gefilmd worden en op YouTube of Dumpert terecht komen zou het bijschrijft zijn: "Opa doet een dansje". Niet dat dat gegeven de neiging de kop in weet te drukken. Tijd voor een beetje euforie?
dinsdag 15 januari 2019
Inkijk
Vreemde avond. Familiebezoekje overleeft. Toch raar als mensen met de jas aan blijven zitten, zonder dat daar de temperatuur voor verantwoordelijk kan worden gehouden. Hele verhalen, die niet alleen langs mij maar ook langs de nwe levenspartner van Mariana's neef gingen. Zij is nl Duitse en spreekt (nog) geen Roemeens. Ik heb er niks aan gemist. Familie (Mariana) moest bijgekletst worden en zonder de details te kunnen volgen, was het duidelijk dat het over de scheiding ging. Weinig pais en vree, daar heb je niet veel van een vreemde taal voor nodig om dat mee te krijgen. Rechter, advocaat, boete, gevangenis of zoiets, ellende kortom. Je zult je leven maar met zulke ouders moeten beginnen. Ook weer zoiets waar je niet voor kiest.
Ik weet niet of het door het gesprek kwam of meer toevallig was, maar vervolgens de rest van de avond naar dierenfilmpjes op YouTube zitten kijken. Van die heerlijk 'kat en hond'-video's en dan niet dat ze elkaar naar het leven staan. Dan kijk ik wel Tom & Jerry. Maar van dat weke spul met kleine katten en grote honden, waar je weer wat trek van in het leven krijgt. Helaas heb je daar dieren als voorbeeld voor nodig. Je zou het bijna iedere dag moeten doen na het verwerken van de actualiteit.
Familie. Roemenië, Borrels, Moe. Teveel verkeerds bij elkaar. De video's compenseren wel iets maar niet alles. Kunnen die video's ook niks aan doen. Gelukkig wacht er een heerlijk bed en de rest is weer voor morgen.
Ik weet niet of het door het gesprek kwam of meer toevallig was, maar vervolgens de rest van de avond naar dierenfilmpjes op YouTube zitten kijken. Van die heerlijk 'kat en hond'-video's en dan niet dat ze elkaar naar het leven staan. Dan kijk ik wel Tom & Jerry. Maar van dat weke spul met kleine katten en grote honden, waar je weer wat trek van in het leven krijgt. Helaas heb je daar dieren als voorbeeld voor nodig. Je zou het bijna iedere dag moeten doen na het verwerken van de actualiteit.
Familie. Roemenië, Borrels, Moe. Teveel verkeerds bij elkaar. De video's compenseren wel iets maar niet alles. Kunnen die video's ook niks aan doen. Gelukkig wacht er een heerlijk bed en de rest is weer voor morgen.
Kennismaken
Een roddelzwanger onderwerp maar ik zal de verleiding, nou eigenlijk de moeilijk te omzeilen werkelijkheid proberen te laten voor wat het is. De broer van Mariana komt met z'n zoon langs, die op bezoek is en normaal in Duitsland verblijft vanwege werk, geld, etc. Op zich is dat geen punt, maar hij komt zijn nwe vriendin voorstellen. Dan denk ik "Wat interesseert mij dat mens nou?". En behalve zoiets volledig algemeens, heb ik dat verhaal een paar jaar geleden al een keer gehad, toen nog een keer met het eerste kleinkind en die geschiedenis is nu blijkbaar voorbij. Kan het de ex niet kwalijk nemen, als ik de verhalen naar waarde probeer te schatten. Maar daar zou je beide kanten uitgebreid voor moeten kennen en die kennis ontbreekt me. De nwe vlam heeft al nageslacht, maar goed, dat is zijn probleem cq keuze. Ik dacht alleen en denk nog steeds "Voor hoelang is het deze keer?".
Ik ben niet zo van de familie en al helemaal niet als het familie van anderen is. Je kunt best leuke mensen hebben, maar die zitten vreemd genoeg zelden onder je familieleden. Wat dat betreft ben ik van het motto "Vrienden maak je, familie krijg je." We gaan het zien.
Ik ben niet zo van de familie en al helemaal niet als het familie van anderen is. Je kunt best leuke mensen hebben, maar die zitten vreemd genoeg zelden onder je familieleden. Wat dat betreft ben ik van het motto "Vrienden maak je, familie krijg je." We gaan het zien.
Omslagen
Het werkzame leven is weer begonnen. Nee, niet van mij, maar ik ontloop de consequenties niet. Geen normale lunchtijden meer. Nauwelijks tijd tussen lunch en hondenronde. Kortom verklooide middagen. Nog een mnd of 6 en dan hebben we dat definitief gehad. Ik zal dus niet zeuren. Maar typisch toch, dat het in vier weken vakantie ondanks afwezigheid en feestdagen bijna lukt om een ritme op te bouwen wat vruchten af werpt en de eerste de beste werkdag alles in het honderd laat lopen.
"Hij pakte gelaten zijn spullen bij elkaar. Schoof de laptop in de koffer, een paar Usb-sticks in zijn zak, keek eens rond in de lege ruimte, wenste zichzelf een prettige avond en liep kalm richting de uitgang. Voor hij de deur achter zich dicht trok, keek hij nog een keer om, schudde haast onmerkbaar met zijn hoofd, stapte over de drempel en sloot de deur zachtjes."
Drie paar hondenogen zijn op mij gericht. De gezusters willen voer, maagvulling en beweging. Het eerste ga ik ze zo geven. Het laatste zal, zoals steeds weer in de laatste weken tegenvallen, want achter uit en een rondje over de velden en langs de tuinen. Maar niet meer voor lang. Het wordt in rap tempo lichter aan het eind van de middag. Half zes of zo schemert het pas. Nog een goed half uur erbij en ook de avonden kan ik heuvelop zonder op de tast terug te moeten keren.
Zes weken nog. 6! En de winter heeft zijn beste tijd gehad. Eind maart in de twintig graden is niet uitzonderlijk. Maar dan wel graag volhouden en niet met zo'n regenperiode als vorig jaar komen aankakken. Ergens bruist en borrelt het best wel. Nu nog in goede banen leiden.
"Hij pakte gelaten zijn spullen bij elkaar. Schoof de laptop in de koffer, een paar Usb-sticks in zijn zak, keek eens rond in de lege ruimte, wenste zichzelf een prettige avond en liep kalm richting de uitgang. Voor hij de deur achter zich dicht trok, keek hij nog een keer om, schudde haast onmerkbaar met zijn hoofd, stapte over de drempel en sloot de deur zachtjes."
Drie paar hondenogen zijn op mij gericht. De gezusters willen voer, maagvulling en beweging. Het eerste ga ik ze zo geven. Het laatste zal, zoals steeds weer in de laatste weken tegenvallen, want achter uit en een rondje over de velden en langs de tuinen. Maar niet meer voor lang. Het wordt in rap tempo lichter aan het eind van de middag. Half zes of zo schemert het pas. Nog een goed half uur erbij en ook de avonden kan ik heuvelop zonder op de tast terug te moeten keren.
Zes weken nog. 6! En de winter heeft zijn beste tijd gehad. Eind maart in de twintig graden is niet uitzonderlijk. Maar dan wel graag volhouden en niet met zo'n regenperiode als vorig jaar komen aankakken. Ergens bruist en borrelt het best wel. Nu nog in goede banen leiden.
Afwegen
Auto rijdt weer. Kan ik verder met mijn eigen onvermogen. Als ik nu toe zou geven aan de richting, waarin een deel van mij me zit te trekken, dan rukte ik een goede fles wijn open, desnoods twee en dompelde daar de dag in onder. Dat zijn neigingen die ooit werkten oa om mijn onrust de kop in te drukken, maar die tegenwoordig meer ongewenste bijwerkingen hebben dan gewenst effect. Omscholen dus, alleen heb ik nog geen vervangende activiteit weten te bedenken, die in staat is gebleken om op dezelfde korte termijn het gewenste effect voor elkaar te krijgen. Is het misschien een idee om geen energie meer te verspillen aan symptoombestrijding? Wat een goed idee. Doen we. Waar moet ik beginnen? Tja, niet alleen dromen zijn bedrog.
Zolang je het hele traject niet controleert, kun je willen wat je wilt. Je kunt zoveel aas aan de haak hangen, als je wilt. Het is uiteindelijk de vis, die moet bijten en dat doet ie zelden op commando. Dus, hoe frustrerend het ook is, terug naar het scheppen en continueren van mogelijkheden, achteroverleunen en wachten. Zelfs als het ik of mezelf betreft. Natuurlijk kun je pushen bij alles wat geregeld moet worden. Maar behalve dat je nooit zult weten of het aan het pushen heeft gelegen als iets in beweging komt of dat het sowieso in beweging zou zijn gekomen, is het ook zelden de moeite waard. De enige motivatie nu is ook om eindelijk die laatste punten te zetten en ik ben bijna zover, dat het me niet meer uitmaakt op welke manier dat gebeurd. Als ik iets in mijn leven heb geleerd, is het wel verliezen. Die laatste restjes kunnen d'r ook nog wel bij.
Zolang je het hele traject niet controleert, kun je willen wat je wilt. Je kunt zoveel aas aan de haak hangen, als je wilt. Het is uiteindelijk de vis, die moet bijten en dat doet ie zelden op commando. Dus, hoe frustrerend het ook is, terug naar het scheppen en continueren van mogelijkheden, achteroverleunen en wachten. Zelfs als het ik of mezelf betreft. Natuurlijk kun je pushen bij alles wat geregeld moet worden. Maar behalve dat je nooit zult weten of het aan het pushen heeft gelegen als iets in beweging komt of dat het sowieso in beweging zou zijn gekomen, is het ook zelden de moeite waard. De enige motivatie nu is ook om eindelijk die laatste punten te zetten en ik ben bijna zover, dat het me niet meer uitmaakt op welke manier dat gebeurd. Als ik iets in mijn leven heb geleerd, is het wel verliezen. Die laatste restjes kunnen d'r ook nog wel bij.
Veldtocht
Het leven krijgt weer iets zenuwachtigs. Ik moet iets met het moeten en wil d'r niet aan. Zoiets. Het bekende gebed zonder end. Maar niet gelijk paniekeren, wordt tijd om te beseffen dat die afdeling in mijn leven nooit van een leien dakje zal gaan. Een beetje zenuwen kan kortom geen kwaad. Als er maar beweging in komt.
Eerst de omtrekkende bewegingen natuurlijk. Recht op het doel af gaan, zou al die jaren aarzelen en ontwijken kompleet in hun hemd zetten, dat moet ik mezelf niet aan doen. We spelen het spel volgens de regels. Mogelijkheden nalopen. Inventariseren. Kijken of nwe ingangen zijn verschenen en de grijze massa pijnigen om te zien of ik niet ergens iets over het hoofd heb gezien, wat de afwikkeling misschien niet makkelijker maar wel aantrekkelijker zou kunnen maken. Dat ene spetterende idee heeft er tot op heden tenslotte nog nooit tussen gezeten ongeacht het onderdeel uit mijn ballastpakket.
Kortom we beginnen met het vegen van het stoepje en hopen uit te komen bij een welgemikte slag waarmee een knoop of liefst de knopen doormidden worden geklieft en ophouden knoop te zijn. Een heroïsche strijd staat me te wachten: de slag met mezelf.
Eerst de omtrekkende bewegingen natuurlijk. Recht op het doel af gaan, zou al die jaren aarzelen en ontwijken kompleet in hun hemd zetten, dat moet ik mezelf niet aan doen. We spelen het spel volgens de regels. Mogelijkheden nalopen. Inventariseren. Kijken of nwe ingangen zijn verschenen en de grijze massa pijnigen om te zien of ik niet ergens iets over het hoofd heb gezien, wat de afwikkeling misschien niet makkelijker maar wel aantrekkelijker zou kunnen maken. Dat ene spetterende idee heeft er tot op heden tenslotte nog nooit tussen gezeten ongeacht het onderdeel uit mijn ballastpakket.
Kortom we beginnen met het vegen van het stoepje en hopen uit te komen bij een welgemikte slag waarmee een knoop of liefst de knopen doormidden worden geklieft en ophouden knoop te zijn. Een heroïsche strijd staat me te wachten: de slag met mezelf.
Stilstand
Als je wilt weten of een auto nog rijdt, doe je er goed aan, dat te proberen op een moment, dat je een eventueel gebleken mankement nog kunt verhelpen. Niet om half acht 's ochtends als je een half uur later een tigtal km verderop moet zijn. Vrouwen ....
Gelukkig hebben we een taxidienst in huis. Een gratis vorm van Uber èn met een auto waar de afgelopen weken regelmatig mee is gereden. Ach ja, hopelijk is het alleen de accu. Hoewel ... de acculader is ooit meegenomen door de aannemer en heb ik al mndn niet meer gezien. Ja, ja, zo komen de dingen weer samen.
Gelukkig hebben we een taxidienst in huis. Een gratis vorm van Uber èn met een auto waar de afgelopen weken regelmatig mee is gereden. Ach ja, hopelijk is het alleen de accu. Hoewel ... de acculader is ooit meegenomen door de aannemer en heb ik al mndn niet meer gezien. Ja, ja, zo komen de dingen weer samen.
maandag 14 januari 2019
Vooruitblikken
De volgende twee mndn uit de wolk getrokken. Dat gaat stukken sneller dan vorige week. Burger en moed. Mijn recente verleden is nu bijgewerkt tot begin september afgelopen jaar. Veel bijzonders valt er niet te verhalen. Veel van hetzelfde, veel van wat nog steeds speelt incl. een oplopende ergernis over het tempo van de verbouwing. Het is goed om op deze manier de achter me aan slepende ballast in het oog te houden. De enige manier om iets van zekerheid te hebben, dat er uiteindelijk iets mee gedaan gaat worden. En liefst definitief afgehandeld natuurlijk.
Het is te hopen, dat de momenten van rust die in 2018 als oase's in een woestijn van drukte opdoken, dit jaar meer gemeengoed zullen zijn. Mooi groene, golvende vlaktes met hier en daar een dorre plek zou ik willen voorstellen. Meer ruimte voor mezelf, meer aandacht voor en uitvoering geven aan het willen en het moeten terug in z'n hok. Dat hele verbouwen is zo'n onderwerp, waarbij de weg er naar toe niet persé belangrijker is dan de aankomst op de gewenste plek. Het is zelfs hèt voorbeeld, denk ik, van een situatie, waarin de weg natuurlijk ook niet onbelangrijk is, maar alles pas samenvalt in de finale realisatie van het oorspronkelijke idee en de onderweg gemaakte aanpassingen.
Als alles goed gaat, en daar bestaat vooralsnog geen enkele zekerheid over, zouden we vanaf 1 juni uiterlijk moeten kunnen genieten van onze stek op de manier zoals die aldoende bedacht is. Onder de parasol gezeten aan de houten opklaptafel voor een man of tien. Geen bouwvakker op de binnenplaats te bekennen. Honden tevreden loslopend. Lunch in de buitenlucht. Beetje klussen in de laatste in te richten ruimten. Iets met de tuin. Misschien eindelijk iets met buren en anderen uit het dorp. Etc. Etc.
Het is te hopen, dat de momenten van rust die in 2018 als oase's in een woestijn van drukte opdoken, dit jaar meer gemeengoed zullen zijn. Mooi groene, golvende vlaktes met hier en daar een dorre plek zou ik willen voorstellen. Meer ruimte voor mezelf, meer aandacht voor en uitvoering geven aan het willen en het moeten terug in z'n hok. Dat hele verbouwen is zo'n onderwerp, waarbij de weg er naar toe niet persé belangrijker is dan de aankomst op de gewenste plek. Het is zelfs hèt voorbeeld, denk ik, van een situatie, waarin de weg natuurlijk ook niet onbelangrijk is, maar alles pas samenvalt in de finale realisatie van het oorspronkelijke idee en de onderweg gemaakte aanpassingen.
Als alles goed gaat, en daar bestaat vooralsnog geen enkele zekerheid over, zouden we vanaf 1 juni uiterlijk moeten kunnen genieten van onze stek op de manier zoals die aldoende bedacht is. Onder de parasol gezeten aan de houten opklaptafel voor een man of tien. Geen bouwvakker op de binnenplaats te bekennen. Honden tevreden loslopend. Lunch in de buitenlucht. Beetje klussen in de laatste in te richten ruimten. Iets met de tuin. Misschien eindelijk iets met buren en anderen uit het dorp. Etc. Etc.
Accepteren?
Het post-lunch moment van de dag. De slaapneiging is onder de duim te houden. En daar is direct alles mee gezegd. Wat een uitgeblust zooitje is het weer en dat na een weekeinde waarin iets van inspanning met een vergrootglas gezocht moet worden. En ik kan je garanderen, ook met dat vergrootglas zul je het niet vinden. Gewoon terug bij 'Af'. Ik had het me vooraf kunnen bedenken, maar als mens blijf je overgeleverd aan de hoop.
Gewoon de bekende weg. Duwen, trekken, masseren, warmlopen en dan zal die beweging d'r uiteindelijk wel van komen. Maar vanzelf, hò maar. Soms is het prettig om vooraf te weten, waar je aan toe bent en soms blijf je tegen beter weten in hopen, dat het voor de verandering 'ns een keertje niet over het platgetrapte pad gaat. En dan iets lezen als 'Het accepteren van je eigen middelmatigheid'. Had ik dat gedaan, was ik ws op het CBS in Heerlen terecht gekomen, had ergens op een afgegraven steenberg gewoond, ongetwijfeld een paar kids gehad en inmiddels een bierbuik. Het is maar wat je wilt.
Kortom een beetje stress kan volgens mij geen kwaad. Neemt niet weg, dat iets meer uit 's mens eigen aanleg voor middelmatigheid proberen te halen verder nergens garant voor staat. Ik voel me wat dat betreft regelmatig tussen de wal en het schip terecht gekomen. Het ene bewust de rug toegekeerd maar vervolgens nooit ergens aangekomen. Maar goed, dat probeer ik ook niet te pretenderen. Dat scheelt volgens mij.
Gewoon de bekende weg. Duwen, trekken, masseren, warmlopen en dan zal die beweging d'r uiteindelijk wel van komen. Maar vanzelf, hò maar. Soms is het prettig om vooraf te weten, waar je aan toe bent en soms blijf je tegen beter weten in hopen, dat het voor de verandering 'ns een keertje niet over het platgetrapte pad gaat. En dan iets lezen als 'Het accepteren van je eigen middelmatigheid'. Had ik dat gedaan, was ik ws op het CBS in Heerlen terecht gekomen, had ergens op een afgegraven steenberg gewoond, ongetwijfeld een paar kids gehad en inmiddels een bierbuik. Het is maar wat je wilt.
Kortom een beetje stress kan volgens mij geen kwaad. Neemt niet weg, dat iets meer uit 's mens eigen aanleg voor middelmatigheid proberen te halen verder nergens garant voor staat. Ik voel me wat dat betreft regelmatig tussen de wal en het schip terecht gekomen. Het ene bewust de rug toegekeerd maar vervolgens nooit ergens aangekomen. Maar goed, dat probeer ik ook niet te pretenderen. Dat scheelt volgens mij.
Zelfkennis
Ha, ha, artikel niet gelezen maar wat een goede kop:
"Accepteer je eigen middelmatigheid: het recept tegen stress"
Maar niet overdrijven, want als je je kwaliteiten als bankhanger ten volle wilt benutten, wordt je dat weer niet in dank afgenomen.
"Accepteer je eigen middelmatigheid: het recept tegen stress"
Maar niet overdrijven, want als je je kwaliteiten als bankhanger ten volle wilt benutten, wordt je dat weer niet in dank afgenomen.
Vertraagd
Maaaaaandag. Ochtend. Waar ik gisteren geen zin in had vandaag wel gedaan. Heerlijk met de honden de heuvels op ondanks dat het weer redelijk laat was, voordat ik mijn ogen opsloeg. Je zou dan denken, dat de honden enige dankbaarheid aan de dag leggen. Maar dat is te menselijk gedacht. Twee van de drie hadden zelfs geen zin om aangelijnd te worden op de terugweg. Onder normale weersomstandigheden, dwz niet winters had ik met iets langer dralen op de heuveltoppen Rosa ws nog wel aan de lijn gekregen, maar van Prada was snel duidelijk, dat ze vandaag de hort in eigen beheer op wilde. Ik herken het. Nu nog uitvinden wat het triggert.
Al met al aan de koffie op een tijdstip, dat je in Frankrijk aan de aperitief zou zitten. Geen blogrust in mijn hoofd, kookgedachten dringen zich op. Wat gaat de lunch vandaag worden? Wat heb ik in de koelkast liggen? Waar heb ik zin? En dan is er nog het invullen van de week. Het opstarten van het jaar wat vorige week in vakantiereserveringen is uitgelopen. Die uitvlucht is dus verbruikt. Maar we zijn niet voor één gaatje te vangen, dus geen garantie dat het deze week allemaal wel goed komt. Je tegenstander vooral niet onderschatten.
Al met al aan de koffie op een tijdstip, dat je in Frankrijk aan de aperitief zou zitten. Geen blogrust in mijn hoofd, kookgedachten dringen zich op. Wat gaat de lunch vandaag worden? Wat heb ik in de koelkast liggen? Waar heb ik zin? En dan is er nog het invullen van de week. Het opstarten van het jaar wat vorige week in vakantiereserveringen is uitgelopen. Die uitvlucht is dus verbruikt. Maar we zijn niet voor één gaatje te vangen, dus geen garantie dat het deze week allemaal wel goed komt. Je tegenstander vooral niet onderschatten.
zondag 13 januari 2019
Afhaken
Moe. Deze dagen hakken er steeds weer op wonderlijk heftige wijze in. Ik kan de drank de schuld in de schoenen schuiven ware het niet, dat de hoeveelheden dat niet onderbouwen. Natuurlijk neuriet de dood zijn deuntje mee, maar ook dat niet op een overtuigende wijze. Ergens zit een versterkend effect zonder dat me dat tot op heden duidelijk is.
Wat doe je in dat geval? Wil je niet verstrikt raken in een eindeloze waarom-spiraal, laat je de boel gewoon voor wat het is: niks bijzonders.
Wat doe je in dat geval? Wil je niet verstrikt raken in een eindeloze waarom-spiraal, laat je de boel gewoon voor wat het is: niks bijzonders.
Vormgebrek
Herdenking hoeft geen treurnis te zijn. Dat is vandaag een gevoelig thema gebleken. Behalve dat je elkaar op een gelegenheid als die van vandaag, een halfjaars dienst voor een overledenen geen 'gezondheid' mag toewensen, als je een slok van de rijkelijk aanwezige drank nuttigt, wordt het ook niet op prijs gesteld, als je iets van een dansbeweging maakt. Wat is dat voor een rare bekrompen toestand?
Dat iedereen, tenminste de vrouwen in het zwart verschijnt tot daar aan toe, maar waarom die nadruk op treurnis? Wordt de dode daar beter van? Ik geloof van niet. Niet in het algemeen en zeker niet in dit bijzondere geval. Deze dame hield van een borrel, was niet te beroerd om haar armen uit de mouwen te steken als voldoende sterke drank aanwezig was en hield wel van een grapje. Rouwen is oké, maar rouwen is niet alleen treurnis. Rouwen is herdenken, herinneren en dan graag niet alleen in de vorm van treurnis. Leven is (ook) lol en dat mag in de herdenking best terugkeren. Begin met een traan en eindig met een lach.
Ik geloof niet, dat ze daar hier al aan toe zijn. Wat een schoolmeesterlijke correcties vielen ons vandaag ten deel. En wat een hypocrisie. Je gaat naar huis, wisselt je kleding en dan mag alles weer.
Dat iedereen, tenminste de vrouwen in het zwart verschijnt tot daar aan toe, maar waarom die nadruk op treurnis? Wordt de dode daar beter van? Ik geloof van niet. Niet in het algemeen en zeker niet in dit bijzondere geval. Deze dame hield van een borrel, was niet te beroerd om haar armen uit de mouwen te steken als voldoende sterke drank aanwezig was en hield wel van een grapje. Rouwen is oké, maar rouwen is niet alleen treurnis. Rouwen is herdenken, herinneren en dan graag niet alleen in de vorm van treurnis. Leven is (ook) lol en dat mag in de herdenking best terugkeren. Begin met een traan en eindig met een lach.
Ik geloof niet, dat ze daar hier al aan toe zijn. Wat een schoolmeesterlijke correcties vielen ons vandaag ten deel. En wat een hypocrisie. Je gaat naar huis, wisselt je kleding en dan mag alles weer.
Onverwachts
Drie jaar rondgelopen in een gehucht van 15.000 zielen en gedacht, dat er vijf restaurants waren. Blijkt er een zesde te zijn, waarvan Mariana had bedacht, dat het niet meer bestond. Zo leer je dank de dodenherdenking nog eens een andere lunchplek kennen.
Schaapachtig
In de tijd, dat ik af en toe op vakantie ben gegaan en bijv. Parijs heb bezocht, is wel het een en ander veranderd. Niet zoeer aan Parijs, dat is natuurlijk permanent aan verandering onderhevig, maar ik bedoel meer qua toerist en toerisme. Op het gevaar af een zeurdigere ouwe zak gevonden te worden, is het toerisme, mn naar verre oorden en dichterbij de zg stedentrips zo'n massale toestand geworden, die aan het handje gaat van Lonely Planet en/of Tripadvisor, dat iets van een authentieke ervaring praktisch onmogelijk is geworden.
Wat 30-40 jaar geleden al gemeengoed was in Venetië, zie je nu haast overal. Eén dikke stroom vakantiegangers in groepjes achter gidsen aan hobbelend van de ene zg bezienswaardigheid naar de andere. Je zoekt niet zelf, maar volgt de adviezen van de diverse websites op het gebied van verblijf, eten en wat er te zien en beleven valt. Je doet geen moeite meer, probeert risico uit te sluiten, etc. De meerwaarde tov een goed plaatjesboek in minimaal.
Je hoeft niet onder een brug te slapen om Parijs te voelen, maar ik kan je uit eigen ervaring garanderen, dat je een ander, echter Parijs leert kennen in dat geval. Een volgende keer, dat we een stad bezoeken, ga ik niet meer in een hotel zitten. Ik ga een oud idee revitaliseren. Intrek in een (klein) appartement, boodschappen doen, markten zoeken en sowieso, maar dat geldt nu ook al, lopen, veel lopen en dat ff naast de platgetrapte toeristenroutes.
Wat 30-40 jaar geleden al gemeengoed was in Venetië, zie je nu haast overal. Eén dikke stroom vakantiegangers in groepjes achter gidsen aan hobbelend van de ene zg bezienswaardigheid naar de andere. Je zoekt niet zelf, maar volgt de adviezen van de diverse websites op het gebied van verblijf, eten en wat er te zien en beleven valt. Je doet geen moeite meer, probeert risico uit te sluiten, etc. De meerwaarde tov een goed plaatjesboek in minimaal.
Je hoeft niet onder een brug te slapen om Parijs te voelen, maar ik kan je uit eigen ervaring garanderen, dat je een ander, echter Parijs leert kennen in dat geval. Een volgende keer, dat we een stad bezoeken, ga ik niet meer in een hotel zitten. Ik ga een oud idee revitaliseren. Intrek in een (klein) appartement, boodschappen doen, markten zoeken en sowieso, maar dat geldt nu ook al, lopen, veel lopen en dat ff naast de platgetrapte toeristenroutes.
Zeikerds?
Gisteravond zitten grasduinen in de restaurantmogelijkheden in de aanstaande vakantieplekken. Wat opvalt bij de negatieve reacties is, dat mensen vaak maar een kleinigheid nodig hebben om het totaal af te kraken. Natuurlijk gaat het soms mis en natuurlijk is dat weinig prettig, als het je overkomt. Zie mij met het Steakrestaurant in Sibiu, dat kalf voor rund verkoopt, naar daarnee is de rest niet direct ook niks. Een restaurant zou niet lang bestaan, als die ene negatieve reactie gemeengoed onder de bezoekers van het etablissement zou zijn.
Verder zijn mensen ongeduldig of hebben haast. Een iemand klaagde, dat er wel een half uur tussen voorgerecht en dessert zat. Ga dan naar een fastfood en niet naar een reguliere tent. Of mensen die bij de reservering vertellen, dat ze komen om bijv. hun huwelijksdag te vieren en dan teleurgesteld zijn, als het restaurant niet met een verrassing aan komt zetten. Als je dat wilt, bestel dan gewoon een fles champagne als binnnkomer of een bos bloemen op je tafel.
En ten derde vinden verbazend veel mensen het vaak minder bijzonder dan ze verwacht hadden. Verwacht op basis van wat? Het gejubel van anderen, die blijkbaar of meer geluk hebben gehad of minder kieskeurig zijn? Misschien komen die mensen niet zo vaak in zulk soort restaurants, hebben een eenvoudigere smaak en/of zijn sneller tevreden cq zeuren niet zo. Niet zo blasé zijn, mensen. Alles went, ook hogere standaarden qua koken en presentatie. Dus misschien af en toe gewoon teruggaan naar het restaurant op de hoek om de prestatie van de meer pretentieuze tenten weer beter op waarde te kunnen schatten?
Ik moet me daar niet teveel in laten meeslepen, wat bij het zoeken naar een hotel in Lissabon wel deels is gebeurd, al waren die criteria minder subjectief en/of van toeval of omstandigheden afhankelijk. Klein is klein en niet vergelijkbaar met 'had beter gekund', dat kan het namelijk altijd wel.
Verder zijn mensen ongeduldig of hebben haast. Een iemand klaagde, dat er wel een half uur tussen voorgerecht en dessert zat. Ga dan naar een fastfood en niet naar een reguliere tent. Of mensen die bij de reservering vertellen, dat ze komen om bijv. hun huwelijksdag te vieren en dan teleurgesteld zijn, als het restaurant niet met een verrassing aan komt zetten. Als je dat wilt, bestel dan gewoon een fles champagne als binnnkomer of een bos bloemen op je tafel.
En ten derde vinden verbazend veel mensen het vaak minder bijzonder dan ze verwacht hadden. Verwacht op basis van wat? Het gejubel van anderen, die blijkbaar of meer geluk hebben gehad of minder kieskeurig zijn? Misschien komen die mensen niet zo vaak in zulk soort restaurants, hebben een eenvoudigere smaak en/of zijn sneller tevreden cq zeuren niet zo. Niet zo blasé zijn, mensen. Alles went, ook hogere standaarden qua koken en presentatie. Dus misschien af en toe gewoon teruggaan naar het restaurant op de hoek om de prestatie van de meer pretentieuze tenten weer beter op waarde te kunnen schatten?
Ik moet me daar niet teveel in laten meeslepen, wat bij het zoeken naar een hotel in Lissabon wel deels is gebeurd, al waren die criteria minder subjectief en/of van toeval of omstandigheden afhankelijk. Klein is klein en niet vergelijkbaar met 'had beter gekund', dat kan het namelijk altijd wel.
Druk, druk
Wat een rommeltje vannacht. Zelfs Poetin kwam voorbij. In plaats van de bekende settings iets met bezoek in een huis met diverse étages en vele kamers. Zoals een oud Frans hotel in het centrum dat van binnenuit uitwaaiert over meerder panden. Krakende oude wenteltrappen, een hoop hoeken en te pas en te onpas opstapjes, maar dan met een Amerikaans tintje, dus grootst. Trappen waar je niet zomaar afdaalt, maar waar je de treden naar beneden schrijdt. Gangen waar een Chevrolet uit de jaren zestig makkelijk zou kunnen rijden. Kamers die dan weer intern met elkaar verbonden zijn via een wirwar van deuren, etc.
Het bezoek bleek mij te hebben willen verrassen, maar dat ging ergens mis en vervolgens moest degene, die de verrassing had moeten zijn, worden gezocht in een oude stad met kronkelige smalle klinkerstraatjes en achter elke voorgevel de ruimte van een dorp, druk als tijdens een jaarmarkt. Een hoop mensen. De nodige bekenden, die me allemaal vriendelijk en uitbundig kwamen begroeten. De persoon waarnaar we zochten echter niet gevonden ....
Het bezoek bleek mij te hebben willen verrassen, maar dat ging ergens mis en vervolgens moest degene, die de verrassing had moeten zijn, worden gezocht in een oude stad met kronkelige smalle klinkerstraatjes en achter elke voorgevel de ruimte van een dorp, druk als tijdens een jaarmarkt. Een hoop mensen. De nodige bekenden, die me allemaal vriendelijk en uitbundig kwamen begroeten. De persoon waarnaar we zochten echter niet gevonden ....
Spijbelen
'Die Schule gezwänst' ... nog ff en ik doe het blog verder in het Duits. Nog altijd de taal, die me naast Nederlands het beste afgaat. Ooit, jaren lang zelfs de nummer een qua talen geweest, die ik beheerste. Maar dat terzijde. Te laat uit mijn nest en de honden niet verder uitgelaten dan nodig voor het legen van de blaas. Luxe is dat met zo'n dichtgetimmerde binnenplaats. Geen zin om pas na half elf of zelfs later me het plezier van een kop koffie te kunnen gunnen. Te meer daar we om twaalf uur weer present moeten zijn bij een halfjaardienst van een familielid van Mariana. Natuurlijk met drank en maaltijd na.
Ff rustig bij mijn positieven komen, voordat ik me in een meute mensen stort, Roemeens moet proberen te begrijpen en vuurwater door mijn aderen gaat vloeien. Bij dat laatste ben je in een fractie van een seconde je laatste wollige slaaprestanten kwijt. Niks tegen een goeie borrel maar dan na, of tegenwoordig ook bij een uitgebreide maaltijd niet als de ochtendkoffie nog zijn weg zoekt in het lijf. Niet zoals die oom van mijn vader, die we ooit opgespoord hebben in Slovenië toen nog gewoon Joegoslavië, die sloeg 's ochtends twee stevige, zelfgestookte borrels naar beneden vòòr z'n eerste kop koffie. Natuurlijk moest mijn vader ook. Dat noemen ze gastvrijheid. Maar na één keer heeft hij dat ochtendritueel vriendelijk doch beslist geweigerd.
Zo'n soort ontbijt zal ook hier geen zeldzaamheid zijn, hoewel de meesten voor het middaguur redelijk nuchter ogen. Maar kom niet in de buurt van hun ademwolk, dan kun je soms opslag dronken zijn. Dat hier geen ongelukken gebeuren met ontploffende mensen vanwege de alcoholische uitwassemingen en de redelijk algemene rookgewoonte mag een wonder heten.
Ff rustig bij mijn positieven komen, voordat ik me in een meute mensen stort, Roemeens moet proberen te begrijpen en vuurwater door mijn aderen gaat vloeien. Bij dat laatste ben je in een fractie van een seconde je laatste wollige slaaprestanten kwijt. Niks tegen een goeie borrel maar dan na, of tegenwoordig ook bij een uitgebreide maaltijd niet als de ochtendkoffie nog zijn weg zoekt in het lijf. Niet zoals die oom van mijn vader, die we ooit opgespoord hebben in Slovenië toen nog gewoon Joegoslavië, die sloeg 's ochtends twee stevige, zelfgestookte borrels naar beneden vòòr z'n eerste kop koffie. Natuurlijk moest mijn vader ook. Dat noemen ze gastvrijheid. Maar na één keer heeft hij dat ochtendritueel vriendelijk doch beslist geweigerd.
Zo'n soort ontbijt zal ook hier geen zeldzaamheid zijn, hoewel de meesten voor het middaguur redelijk nuchter ogen. Maar kom niet in de buurt van hun ademwolk, dan kun je soms opslag dronken zijn. Dat hier geen ongelukken gebeuren met ontploffende mensen vanwege de alcoholische uitwassemingen en de redelijk algemene rookgewoonte mag een wonder heten.
zaterdag 12 januari 2019
Bezoekjes
Jessica, Britney, Tiffany, Kathrine en Sophia hebben zich de afgelopen mnd danig zitten vervelen voor hun webcam. Jessica het meest tot op heden en Sophia het minst, maar allemaal met pageview-aantallen in veelvouden van 5. Rare dingen zie je toch. Nog zo eentje viel me vanochtend op en niet voor het eerst. Ineens verschijnen er 10 pageview met de combi Chrome/Macintosh maar ook drie verschillende plekken waar vandaan 'gekeken' wordt. Frankrijk, Onbekend gebied en Polen als ik me niet vergis. Is toch raar. Is nou niet de meest gaanbare combi browser en besturingssyteem. Het lijkt op één inlog en komt uit drie plekken vandaan. Is dat de nwe VPN-politiek?
Een hoop rare snuiters op mijn blog. Niet alleen Italianen, die om de andere dag vanaf de laatste bijdrage zo'n 25 blogbijdrages doorploegen à 4 pageviews per bijdrage en dan toch meestal op aantallen als 97 en 99 uitkomen ipv 100. Helaas kan ik steeds alleen maar de eerste tien van alles zien. Hoe dat in de staart wordt afgewikkeld blijft gissen. Hoeveel pageviews zouden van die dik 2000 per mnd stammen van werkelijk geïnteresseerde volgers? De kwaliteitskern van de bezoekersmassa. Waarbij massa gerust tussen aanhalingstekens gezet mag worden, want 2K per mnd is natuurlijk peanuts.
Ik ben echt benieuwd of ik in de loop van het jaar de energie vind, motivatie ontwikkel om me voor het eerst sinds de start dik 7 jaar geleden weer tegen de technische kant van het blog aan te bemoeien. Zou leuk zijn. Tot meer laat ik me niet verleiden. Misschien vormgeving. Misschien vindbaarheid. Maar in elk geval betere controleerbaarheid, dus statistiek.
Een hoop rare snuiters op mijn blog. Niet alleen Italianen, die om de andere dag vanaf de laatste bijdrage zo'n 25 blogbijdrages doorploegen à 4 pageviews per bijdrage en dan toch meestal op aantallen als 97 en 99 uitkomen ipv 100. Helaas kan ik steeds alleen maar de eerste tien van alles zien. Hoe dat in de staart wordt afgewikkeld blijft gissen. Hoeveel pageviews zouden van die dik 2000 per mnd stammen van werkelijk geïnteresseerde volgers? De kwaliteitskern van de bezoekersmassa. Waarbij massa gerust tussen aanhalingstekens gezet mag worden, want 2K per mnd is natuurlijk peanuts.
Ik ben echt benieuwd of ik in de loop van het jaar de energie vind, motivatie ontwikkel om me voor het eerst sinds de start dik 7 jaar geleden weer tegen de technische kant van het blog aan te bemoeien. Zou leuk zijn. Tot meer laat ik me niet verleiden. Misschien vormgeving. Misschien vindbaarheid. Maar in elk geval betere controleerbaarheid, dus statistiek.
Eens!
Soms treft je iets aan, wat je zelf geschreven zou kunnen hebben qua onderwerp. Zo ook het artikel "Der Riese" (Markus Günther, FAZ, 18 november 2018). Die titel zegt weinig en ik had het stuk ongetwijfeld overgeslagen, als m'n oog niet op de subtitel was gevallen met daarin de woorden 'Tod', 'Angst' en 'überwinden'. Zit natuurlijk weer achter een betaalmuur, dus dat wordt overtikken van de meest interessante stukken en die had het artikel legio. Een selectie:
"Noch nie hat es eine Generation gegeben die den Tod so weinig kannte. Krieg und Kindersteblichkeit, der Tod der Alten zu Hause, die Aufbarung der Toten in der Familie und in der Kirche - all das is fast vollständig aus unserem Alltag verschwunden. Es gibt heute, was es seit Anbeginn der Welt noch nie gab: Millionen erwachsener Männer und Frauen, die noch nie einen Toten gesehen haben, die noch nie dabei waren, wenn ein Mensch stribt."
"Mensch sein heißt ja, die eigene Sterblichkeit zu begreifen. Freiheit, Wille, Bewusstsein - das alles gibt es nicht ohne die Erkenntnis, dass dieses Leben enden wird. Das Tier kennt die Todesangst im Augenblick akuter Gefahr; der Mensch aber lebt mit jedem Atemzug im Bewusstsein seiner Sterblichkeit."
"Wer vor dem Tod davonrennt, läuft der Todesangst geradewegs in die Arme. (...) Die hektische Betriebsamkeit, der Freizeitstress und der Optimierungswahn der modernen Welt haben viel mehr mit Todesangst zu tun, als wir uns eingestehen."
""Es gibt keinen Sieg des Intellekts über den Tod". Mit Schlaumeiereien ist dem Tod nicht beizukommen. Aber wie sonst? Die Antwort lautet: Nur die Begegnung mit dem Tod vermag den Tod zu entwaffnen."
"Der Anblick eines Toten hat letztlich, so eigenartig es klingt, etwa denselben Effekt wie der Anblick eines Säuglings: Er stimmt milde und versöhnt met dem Leben selbst; er macht demütig und dankbar. Genau das, was dem Menschen von heute so sehr fehlt (....) sie führt uns, die gescheiterten Verdrängungskünstler der modernen Welt, behutsam zurück zu einem natürlichen Verhältnis zum Tod und zu den Toten."
"Noch nie hat es eine Generation gegeben die den Tod so weinig kannte. Krieg und Kindersteblichkeit, der Tod der Alten zu Hause, die Aufbarung der Toten in der Familie und in der Kirche - all das is fast vollständig aus unserem Alltag verschwunden. Es gibt heute, was es seit Anbeginn der Welt noch nie gab: Millionen erwachsener Männer und Frauen, die noch nie einen Toten gesehen haben, die noch nie dabei waren, wenn ein Mensch stribt."
"Mensch sein heißt ja, die eigene Sterblichkeit zu begreifen. Freiheit, Wille, Bewusstsein - das alles gibt es nicht ohne die Erkenntnis, dass dieses Leben enden wird. Das Tier kennt die Todesangst im Augenblick akuter Gefahr; der Mensch aber lebt mit jedem Atemzug im Bewusstsein seiner Sterblichkeit."
"Wer vor dem Tod davonrennt, läuft der Todesangst geradewegs in die Arme. (...) Die hektische Betriebsamkeit, der Freizeitstress und der Optimierungswahn der modernen Welt haben viel mehr mit Todesangst zu tun, als wir uns eingestehen."
""Es gibt keinen Sieg des Intellekts über den Tod". Mit Schlaumeiereien ist dem Tod nicht beizukommen. Aber wie sonst? Die Antwort lautet: Nur die Begegnung mit dem Tod vermag den Tod zu entwaffnen."
"Der Anblick eines Toten hat letztlich, so eigenartig es klingt, etwa denselben Effekt wie der Anblick eines Säuglings: Er stimmt milde und versöhnt met dem Leben selbst; er macht demütig und dankbar. Genau das, was dem Menschen von heute so sehr fehlt (....) sie führt uns, die gescheiterten Verdrängungskünstler der modernen Welt, behutsam zurück zu einem natürlichen Verhältnis zum Tod und zu den Toten."
Zoektocht
Stom, stom, stom. Ik zal het me nog wel vaker voor de voeten gooien, voordat ik eindelijk thuis ben. Ervaring genoeg om te weten dat de winter ieder moment kon invallen. Waarom moest ze zo nodig op dit moment er vandoor gaan. Hoelang was ik onderweg, voordat ik keert heb gemaakt? Drie? Of vier nachten? Het blijft het maar sneeuwen. Orienteren is haast onmogelijk. In een of twee dagen zou ik het dorp moeten zien liggen. Maar aangewezen als ik ben op het kompas heb ik daar niet zoveel vertrouwen in.
Ik ken de verhalen over wilde paarden, maar heb in de jaren dat ik hier zit nooit iets van gezien noch de sporen ervan aangetroffen op een van mijn vele tochten. Relatief kleine, slanke dieren net als Eefje. Niet geschikt als werkpaard maar voldoende sterk om de kar te trekken, als ik meer uit het dorp moet hebben dan een paar kleinigheden. Als ik de vorige eigenaar mag geloven, is zij als veulen ooit gevonden, waarschijnlijk afgedwaald van de kudde.
Het lopen gaat moeilijk. De sneeuwlaag ontneemt het zicht op oneffenheden in de bodem. Al een paar keer op mijn snufferd gelegen en mijn sjaal in de lengte gehalveerd om mijn linkerknie te omwikkelen. Als iets problemen gaat geven is het die knie wel. Sneeuw dus water genoeg en met de vetreserves van het veel te goede leven van de afgelopen mndn kan ik het best nog een paar weken uitzingen op het beetje droogvoer in mijn rugzak. Niet dat dat mijn streven is.
Normaal gesproken was ik binnen een week terug geweest. Nu heb ik eerder het idee, dat ik ergens halverwege zit en nog dagen heb te gaan. Sinds gisteren kruis ik met regelmaat een spoor wat me niet bekend voorkomt. Lijkt wat op een mens op blote voeten die op z'n tenen loopt, wat ik, denk ik kan uitsluiten. Een beer dus misschien? Altijd al eens willen tegenkomen, maar niet onder deze condities in de hoedanigheid van een aantrekkelijke hap. Waar zijn de honden als je ze nodig hebt?
Ik ken de verhalen over wilde paarden, maar heb in de jaren dat ik hier zit nooit iets van gezien noch de sporen ervan aangetroffen op een van mijn vele tochten. Relatief kleine, slanke dieren net als Eefje. Niet geschikt als werkpaard maar voldoende sterk om de kar te trekken, als ik meer uit het dorp moet hebben dan een paar kleinigheden. Als ik de vorige eigenaar mag geloven, is zij als veulen ooit gevonden, waarschijnlijk afgedwaald van de kudde.
Het lopen gaat moeilijk. De sneeuwlaag ontneemt het zicht op oneffenheden in de bodem. Al een paar keer op mijn snufferd gelegen en mijn sjaal in de lengte gehalveerd om mijn linkerknie te omwikkelen. Als iets problemen gaat geven is het die knie wel. Sneeuw dus water genoeg en met de vetreserves van het veel te goede leven van de afgelopen mndn kan ik het best nog een paar weken uitzingen op het beetje droogvoer in mijn rugzak. Niet dat dat mijn streven is.
Normaal gesproken was ik binnen een week terug geweest. Nu heb ik eerder het idee, dat ik ergens halverwege zit en nog dagen heb te gaan. Sinds gisteren kruis ik met regelmaat een spoor wat me niet bekend voorkomt. Lijkt wat op een mens op blote voeten die op z'n tenen loopt, wat ik, denk ik kan uitsluiten. Een beer dus misschien? Altijd al eens willen tegenkomen, maar niet onder deze condities in de hoedanigheid van een aantrekkelijke hap. Waar zijn de honden als je ze nodig hebt?
Geëikel
Hè, dacht dat alles netjes afgerond was, klopt alsnog iemand aan bij mijn opgeheven Franse bankrekening. Ongekend netjes, dat ze me dat laten weten, maar waarom niet direct doorgeven wie of wat dat is. Daar moet ik dan weer achteraan. Zoiets kan mijn hele dag verpesten, als ik niet uitkijk. Gelukkig werken banken in Frankrijk op zaterdagmorgen, maar als er vandaag geen helderheid komt, wordt het wachten tot dinsdag. Grrrr, gotverdegotverdomme.
vrijdag 11 januari 2019
Beeldvorming
Het er mee bezig zijn gaat per omgaande. Dat is verrassend. Bedacht me net, dat we deze zomer zo ongeveer van de ene uithoek van Europa naar de andere gaan. Een dikke 4500 autokilometers. Dat ff op de kaart gecontroleerd en dat klopt dus. Alleen het Noorden van Finland en Gibraltar liggen nog ietsje verder uit elkaar in N-Z richting gezien. Over Sibiu heen gerekend zijn het zelfs iets van 5800 autokilometers, maar dat wijkt wel erg sterk van de vogelvlucht af. Die is 'maar' 3600 km.
Ik verzeil in de getallen. De minst bijzondere kant aan het verhaal in dit geval. Maar iedere ingang is er een. Niet waar? Had Lissabon trouwens zuidelijker in Portugal ingeschat. We gaan dus echt het midden van Portugal bezoeken met misschien een uitschieter naar Porto. Zo ontstaat iets van een beeld. Tijd genoeg om het vorm te geven.
Ik verzeil in de getallen. De minst bijzondere kant aan het verhaal in dit geval. Maar iedere ingang is er een. Niet waar? Had Lissabon trouwens zuidelijker in Portugal ingeschat. We gaan dus echt het midden van Portugal bezoeken met misschien een uitschieter naar Porto. Zo ontstaat iets van een beeld. Tijd genoeg om het vorm te geven.
Voorwerk
Een soort gat mag je het wel noemen, waar ik vandaag in verkeer. De 'post-vakantie-reserveer' dip. Omdat ik niet uit de stemming kwam maar direct de beginzomertrip er achteraan gegooid. Hebben we dat ook gehad. Nu kaarsjes branden dat alles goed gaat. Niet alleen aan onze kant maar ook qua vlucht en natuurlijk hotel. Maar gewoon niet meer mee bezig, niet meer dan met een afspraak in je agenda, want vergeten moet ik het natuurlijk ook weer niet.
Waar nu het 'Oooo' en 'Aaaaah' overheerst vanwege de te overspannen tijd, komt vast iets van voorvakantievreugde in de plaats zodra de overtuiging weet post te vatten, dat het werkelijk gaat gebeuren. De vrijwel nachtloze dagen in Petersburg en de zuidelijke sferen in Lissabon en de rest van Portugal. De stad is daar slechts de afsluiting. Zoals ik ook ooit Toscana ben ingetrokken vanaf Fiumicino en vervolgens een paar dagen in Rome heb rondgehangen. Niet alleen, maar geen 'we' want niet met Mariana.
Misschien had het verblijf in Lissabon wel een paar dagen korter gekund en langer rondtoeren in Portugal. Dat is altijd weer dubben. Ik denk, dat de stad voldoende (terrassen ....) te bieden heeft voor een week en een week voor een tour door Portugal is natuurlijk erg kort, maar dat zijn 4 weken ook. In beide gevallen gaat het om de smaak te proeven. Misschien nog een paar vrienden bezoeken en mn ook zien hoe het aanvoelt om weer in den vreemde rond te karren in een auto.
Ergens de komende tijd de kaart van Portugal opzoeken en een beetje zien wat de bedoeling zou kunnen zijn, dan gaat de trip vanzelf leven, denk ik, ben ik van overtuigd.
Waar nu het 'Oooo' en 'Aaaaah' overheerst vanwege de te overspannen tijd, komt vast iets van voorvakantievreugde in de plaats zodra de overtuiging weet post te vatten, dat het werkelijk gaat gebeuren. De vrijwel nachtloze dagen in Petersburg en de zuidelijke sferen in Lissabon en de rest van Portugal. De stad is daar slechts de afsluiting. Zoals ik ook ooit Toscana ben ingetrokken vanaf Fiumicino en vervolgens een paar dagen in Rome heb rondgehangen. Niet alleen, maar geen 'we' want niet met Mariana.
Misschien had het verblijf in Lissabon wel een paar dagen korter gekund en langer rondtoeren in Portugal. Dat is altijd weer dubben. Ik denk, dat de stad voldoende (terrassen ....) te bieden heeft voor een week en een week voor een tour door Portugal is natuurlijk erg kort, maar dat zijn 4 weken ook. In beide gevallen gaat het om de smaak te proeven. Misschien nog een paar vrienden bezoeken en mn ook zien hoe het aanvoelt om weer in den vreemde rond te karren in een auto.
Ergens de komende tijd de kaart van Portugal opzoeken en een beetje zien wat de bedoeling zou kunnen zijn, dan gaat de trip vanzelf leven, denk ik, ben ik van overtuigd.
Abonneren op:
Posts (Atom)