Gisteravond naar bed gegaan terwijl mijn hoofd nog druk was met woorden, tekst en boeken. Het is gemakkelijk te snappen, waarom iemand die dag in, dag uit traint harder loopt, beter bokst of bochten met 300+ km pu weet te nemen. Kijk je naar zoiets als dammen wordt het al minder vanzelfsprekend. Simpel spel en toch kan niet iedereen wereldkampioen worden. En dan schrijven. Ook zonder mondiale kampioenschappen zijn er hemelsbrede verschillen in kunnen. Laat ik ff in het midden, dat goed zijn alleen niet voldoende is, je ook een uitgever moet zien te vinden, die je schrijfsels ziet zitten en publiek dat het uitgegevene bereid is te kopen.
Natuurlijk zijn er mensen die niet kunnen schrijven of wiens schrijven een aaneenschakeling van spellingsfouten is. Maar ook dat allemaal in het midden gelaten. Dus fatsoenlijke opleiding, bereidwillig interesse in de taal, goede taalvaardigheden, enigermate belezen ... mis ik nog iets? Zogezegd een gelijk speelveld en ook nog het interesse iets met die taal in tekst te doen. Wat maakt dat het bij de een dan wel lukt en bij anderen niet?
Ik heb het er volgens mij al eens over gehad. Dat geschiedenis niet op mijn warme interesse kan rekenen en wat mensen waarom doen, denken of willen me een rot zorg zal zijn, vormt niet het meest ideale uitgangspunt voor het schrijven van een roman. Toch zou je daar iets mee moeten kunnen. Het lijkt me een uniek uitgangspunt. Nu de vormgeving en invulling nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten