Het kraakt en piept maar sputterend past de antieke machinerie zich aan aan de moderne eisen van de digitale beleveningswereld. Eelt op het zitvlak. Luciferstokjes onder de oogleden. Een ijsbuidel op het hoofd. En een 24/7 masseur voor het tegengaan van de RSi in mn de rechterhand. Het is behelpen maar er vallen mouwen aan te passen. Al zijn niet alle grenzen te overwinnen. De feitelijke moeheid zet het spel grenzen.
De al genoemde concentratie is de belangrijkste bottleneck. Het gebrek daaraan leidt tot fouten en dat heeft weer consequenties. Die kun je dan wel omzeilen met een consequente bewaarstrategie, maar dat doet afbreuk aan de realiteitswaarde van de spelbeleving. Niet opletten betekent blunderen. En brokken maken betekent gewoon op de blaren zitten. al beperkt het zich in het spel tot financieel verlies. Het is een beetje lullig, als het komt door onhandig gedoe met de toetsen of een tweede slaappauze, waardoor je de levertijd niet meer haalt, door een onbedoelde toetsaanslag. Maar het zij zo. Het lijkt het leven wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten