Aandachtsgebied

 Schuurfoto's en kleinkinderen. Wat heeft het met elkaar te maken? Weinig lijkt me zo. Het geeft in dit geval wel prachtig het verschil aan van waar je mee bezig kunt zijn in je leven. In Praag kreeg ik een email van een Hongaarse vriendin. Erg leuk en ongetwijfeld minstens zo lief mens. Ze wenste me het beste, etc. Het telefoontje van mijn moeder heb ik niet aangenomen, toen ik met Mariana in een juwelierszaak naar granaatsieraden stond te kijken. Dat storen via de mobiel gaat er bij mij nog steeds niet in. Een emailbericht is anders. Dat ontvang je en je antwoordt op een moment dat het uit komt. Maar ook weer niet de rust noch interesse voor een uitgebreid antwoord, dus beloofd om dat later te doen.

 Dat werd vandaag en ik had beloofd om foto's van de verbouwing van de schuur mee te sturen. Ze woont tegenwoordig in Groot-Brittannië wat me noopte tot wat vragen over de Brexit. Zoals altijd redelijk vlot antwoord. Schuur was 'tremendous', Brexit volgens haar niet zo'n punt voor wat haar verblijfsstatus betrof. Om de een of andere reden bladerde ik de in het bericht mee terug gezonden foto's van de schuur nog een keer door. Ja, de aannemer heeft een behoorlijk stuk werk geleverd. Goed om me dat af en toe te realiseren tussen het financiële geëikel door.

 Aan het eind ineens twee foto's van een stel kleuters. Geen tekst, geen verwijzing. Simpel achter de rest aan geplakt. Normaal gesproken had ik ze niet eens gezien en na het lezen van de tekst de email afgesloten. Ja, ja, oma's zijn trotse wezens.