Dat was de laatste afwas voor dit jaar. Toch één van de vaste waarden van dit jaar, zo niet dè vaste waarde. Altijd weer was daar de afwas en weer of geen weer, zin of geen zin gesopt werd er. Zonder schone spullen valt er niks vuil te maken. Ook nu staat alles weer schoon te poppelen om vuil te worden. De reebout smoort al uren. De gerookt zalm ligt te acclimatiseren op het (schone) aanrecht. De soep staat te wachten in verse bouillon-vorm. De kazen liggen nog koud en de gemengde ingrediënten voor het roomijs staan af te koelen. De wijnen zijn gecontroleerd en goed bevonden incl. de bijzonder champagne. Laat de avond maar komen.
Nou zou ik achterover willen leunen, de houtkachel aan de kant schuiven, de openhaard reanimeren, een berevel er voor uitrollen en me laten verrassen door kelner en kok of kok-kelner. Beetje dutten tussen de gangen door. Hout in de haard mikken. Hapje voor slokje genieten, terwijl ik de laatste 20 kranten van 2014 (en ouder) bladzijde voor bladzijde veroordeel tot verpakkingmateriaal. Dit was het jaar wat mij betreft. De laatste uren zingen, eten, dansen en wie weten slapen we er doorheen.
woensdag 31 december 2014
Woorden
Natuurlijk is er dit jaar vanalles veranderd. Het zou niet goed zijn, als alles bij hetzelfde zou zijn gebleven. Straks kan dan misschien maar nu niet. Ik ben niet, waar ik wezen wil. Niet letterlijk maar ook figuurlijk niet. Verandering is daarom geen mogelijkheid maar een noodzaak, een onoverkomelijkheid, zelfs als het niet altijd van harte gaat. Het kost bij tijd en wijle meer moeite dan ik er in feite voor over heb. Dat maakt dat de dingen iets dubbels krijgen. Voor mijn gevoel zou het meer vanzelf moeten gaan. Het is als een auto aanduwen, ergens moet die motor aanslaan. Helemaal naar Zuid-Frankrijk duwen kan wel, maar is toch zelden de bedoeling.
Iets wat ook aan verandering onderhevig is door de jaren heen, is het geschrijf. Ooit een soort laatste strohalm om me aan op te trekken is de functie, of misschien is het beter om van drijfveer te spreken, diverse keren van pluimage gewisseld. En volgens mij is het zooitje weer in de rui. Van de behoefte om in de gaten te houden òf er iets gebeurd en zo ja, wat en waarom, is het langzaam overgegaan in een meer vrijblijvende vorm van gekeuvel. De laatste tijd merk ik, dat het vrijblijvende karakter terrein verliest. Het schrijven wordt meer en meer iets wat ik wil doen, dan dat ik het gevoel heb, dat ik het 'moet' doen. Wat dat gaat betekenen, is me nog niet geheel duidelijk. Het is een van de redenen, denk ik, dat de productie gestaag is gestegen. Als dat gebaseerd zou moeten zijn op dezelfde drijfveren als in 2008-2010, dan zou ik nu in een zesdubbele depressie, een zooitje trauma's en het nadreunen daarvan verstrikt moeten zitten. Wat toch, al zeg ik het zelf, niet het geval is. We zullen het gaan zien ..... volgend jaar!
Iets wat ook aan verandering onderhevig is door de jaren heen, is het geschrijf. Ooit een soort laatste strohalm om me aan op te trekken is de functie, of misschien is het beter om van drijfveer te spreken, diverse keren van pluimage gewisseld. En volgens mij is het zooitje weer in de rui. Van de behoefte om in de gaten te houden òf er iets gebeurd en zo ja, wat en waarom, is het langzaam overgegaan in een meer vrijblijvende vorm van gekeuvel. De laatste tijd merk ik, dat het vrijblijvende karakter terrein verliest. Het schrijven wordt meer en meer iets wat ik wil doen, dan dat ik het gevoel heb, dat ik het 'moet' doen. Wat dat gaat betekenen, is me nog niet geheel duidelijk. Het is een van de redenen, denk ik, dat de productie gestaag is gestegen. Als dat gebaseerd zou moeten zijn op dezelfde drijfveren als in 2008-2010, dan zou ik nu in een zesdubbele depressie, een zooitje trauma's en het nadreunen daarvan verstrikt moeten zitten. Wat toch, al zeg ik het zelf, niet het geval is. We zullen het gaan zien ..... volgend jaar!
Correctie
Een mens went snel aan beter en wil altijd meer. Terugbladerend, iets wat ik eigenlijk nooit doe, zag ik, dat ik het vorige jaar op de drempel van het afscheid vele malen hoger waardeerde dan de huidige versie en dat terwijl dit jaar toch zeker niet onderdoet voor het vorige. Foutje, bedankt. Je moet je wensenlijst ook vandien aard maken dat teleurstellingen bijvoorbaat uitgesloten zijn. Maar ja, dat kan niet altijd en 2014 had daarin iets goed te maken wat de andere jaren over hun kant konden laten gaan. Eerlijk? Misschien niet, maar is het leven eerlijk? Nee toch?
Het enige wat ik wilde, puttend uit mijn geheugen, was een verkoop van deze plek. Nu is het een discutabel punt of dat nu wel of nu niet gelukt is. Verkocht is d'r niks. Sec, dus nee! Een koper is er wel. Tenminste er zijn mensen druk mee bezig, als ik het geloven mag of moet, maar een handtekening is (nog) niet gezet. Dus niet alleen "Sec, nee", maar ietsje meer! Gaan we het glas als half vol beschouwen of als half leeg? Niet het glas maar de koffiemok met gebroken oor ...
Misschien toch ietsje te oneerlijk om het jaar op dit soort onnodigheden af te rekenen. Verder was het een jaar waarin veel soepeler ging dan in de jaren ervoor. Soepeler, duidelijker, éénduidiger, meer naar tevredenheid, met meer voldoening .... Allemaal moeilijk in toegenomen omvang weer te geven grootheden. Goed om daar toch ff bij stil te staan. Bij deze!!
Het enige wat ik wilde, puttend uit mijn geheugen, was een verkoop van deze plek. Nu is het een discutabel punt of dat nu wel of nu niet gelukt is. Verkocht is d'r niks. Sec, dus nee! Een koper is er wel. Tenminste er zijn mensen druk mee bezig, als ik het geloven mag of moet, maar een handtekening is (nog) niet gezet. Dus niet alleen "Sec, nee", maar ietsje meer! Gaan we het glas als half vol beschouwen of als half leeg? Niet het glas maar de koffiemok met gebroken oor ...
Misschien toch ietsje te oneerlijk om het jaar op dit soort onnodigheden af te rekenen. Verder was het een jaar waarin veel soepeler ging dan in de jaren ervoor. Soepeler, duidelijker, éénduidiger, meer naar tevredenheid, met meer voldoening .... Allemaal moeilijk in toegenomen omvang weer te geven grootheden. Goed om daar toch ff bij stil te staan. Bij deze!!
Kristal
Bijna voorbij. Nog een dikke 13 uur te gaan en 2014 kan in de afvalbak der geschiedenis. Memorabel? Nauwelijks. Het is maar net, wat je ervan wilt maken of je persoonlijk heb mogen vieren danwel betreuren. Het mijne is meer 2013 en 2012 geweest dan me lief was. Het zijn nog geen dertien in het verkeerde dozijn en ik mag hopen, dat die het ook niet gaan worden. Laat 2015 een verschil maken, een spraakmakend verschil in de meest positief denkbare wijze. Daar heeft het jaar 365 dagen, dat zijn 8760 uren of te wel 525.600 minuten, dan wel iets van 30 miljoen seconden of ook wel hartslagen. Tijd zat lijkt me. Ook genoeg mogelijkheden om er een aardig planning tegen aan te gooien. Niet nodig om alles op de laatste minuten aan te laten komen en al helemaal niet om naast de pot te pissen. Allez, er zijn jaren geweest, die makkelijker te verbeteren waren dan 2014, maar ook dat jaar loopt nou niet bepaald over van herinnerbare gelukzaligheid.
En ik zal het makkelijk maken .... Lotterij hoeft niet. Het doorgaan van de mogelijk verkoop is voor dit jaar voldoende. Dan verder misschien nog een aannemer die rond de eindejaars feesten het licht heeft gezien en eindelijk beseft wat luisteren is. Zou dat kunnen? Lijkt me aardig. Tenslotte dan gewoon een beetje normaal functionerend lijf en een minder dwarsliggende geest. Ja, ja, dat wordt al moeilijker, ik besef dat, maar ik zou het erg weten te waarderen. Doen, dus? Dank.
En ik zal het makkelijk maken .... Lotterij hoeft niet. Het doorgaan van de mogelijk verkoop is voor dit jaar voldoende. Dan verder misschien nog een aannemer die rond de eindejaars feesten het licht heeft gezien en eindelijk beseft wat luisteren is. Zou dat kunnen? Lijkt me aardig. Tenslotte dan gewoon een beetje normaal functionerend lijf en een minder dwarsliggende geest. Ja, ja, dat wordt al moeilijker, ik besef dat, maar ik zou het erg weten te waarderen. Doen, dus? Dank.
dinsdag 30 december 2014
Taakje
"Afsluiten"!! Het heeft naar het schijnt een buitenproportionele plek in de aanpak van mijn bestaan (niet mijn woorden). Ik heb het echter tot op heden diverse malen gedaan in mijn leven en het heeft me altijd de energie gegeven om verder te gaan. Geen overbodige bagage meeslepen. Dat is ook zo'n fijn punt, misschien hèt punt, waar het nu spaak loopt .... de bagage. Veel te veel letterlijke bagage. Teveel hechting. Te weinig behoefte aan verandering. Aarzelen. Dubbelheid. Maar weggaan en toch blijven werkt niet. Afsluiten en deurtjes willen openhouden gaat gewoon niet goed samen. Wat me naar Frankrijk toe wel is gelukt, wil Frankrijk uit maar moeilijk van de grond komen. Mooi opdracht voor 2015.
Ombouwen
Bijna bij tienen. Heerlijk en ook weer niet. Twee koffie, het nieuws en wat woorden en je zit in de middag. Ik heb het vermoeden, dat binnenkort de nacht de handen van de ochtend zal moeten aftrekken. Verkeerde woordkeuze. Dat geeft direct een berg ongewenste associaties. Een hoop activiteit, maar die bedoel ik niet. Gewoon eerder mijn bed uit. Ik voel het aan mijn water, het hangt in de lucht. Terug naar een ochtend met ruimte voor huishoudelijke activiteiten. Wakker worden boven de afwas ipv onder het dekbed. Ik zou willen zeggen "het nutige met het aangename combineren". Dat zit er helaas niet in. Dat 'nuttige' zie ik nog wel. Ik heb geen hekel aan het doen van de afwas of anderszins 'huisvrouwen', maar onder het hoofdje "Aangenaam" vallen compleet andere zaken. Het is jammer, dat die zaken nog steeds een hoop tijd verliezen in hun strijd met de afdeling "moeten". Voelt aan als een bierkaai. Is het niet, maar iets beters heb ik er nog steeds niet van weten te brouwen.
Pecunia
Hoever zijn we met z'n allen reeds gezonken? Is er nog zoiets als een weg terug? Nee, ik bedoel niet het zoveelste neergestortte vliegtuig en ook niet medisch hoogstandje nummertje zoveel om ook de laatste euro over de rug van kankerpatiënten uit de maatschappij te trekken. Ik bedoel het feit, dat je in Nederland schijnbaar officieel maar 512 euro per persoon cash in je bezit mag hebben. De overheid meent dus z'n dikke bemoeizuchtige vingers tot onder je matras of in je ouwe sok te mogen steken of welke creatievere plek je ook bedacht hebt voor je cash-reserve.... Welke smoes hebben ze hier ooit als glijmiddel gebruikt? Het in beslag kunnen nemen van criminele gelden??
Dat aankopen maar tot op zekere hoogte in cash afgerekend mogen worden is me bekend. Verschilt trouwens enorm per land. Dat je slechts met 10.000 euro in cash door Europa mag reizen zonder het bij elke grensovergang te moeten melden is me ook bekend. Ook al de ervaring gehad, dat de filiaalhouder van mijn Franse bank wilde weten, wat ik met een gewenst bedrag in contanten van plan was. Ik heb haar in mijn netste Frans laat weten, dat ze zich met haar eigen zaken moest bemoeien. Maar dit .... deze ziekelijke betuttelingsdrang. Het is eerder beschamend dan dat je er verontwaardigd door raakt. Je vangt er geen grote criminelen mee, maar je criminaliseert er een hoop simpele burgers mee. Laat de overheid eindelijk eens leren, dat te doen, wat ze van burgers verwacht, nl de tering naar de nering zetten ipv andermans eigendom t/m de drap te willen controleren en indien gewenst afromen.
Dat aankopen maar tot op zekere hoogte in cash afgerekend mogen worden is me bekend. Verschilt trouwens enorm per land. Dat je slechts met 10.000 euro in cash door Europa mag reizen zonder het bij elke grensovergang te moeten melden is me ook bekend. Ook al de ervaring gehad, dat de filiaalhouder van mijn Franse bank wilde weten, wat ik met een gewenst bedrag in contanten van plan was. Ik heb haar in mijn netste Frans laat weten, dat ze zich met haar eigen zaken moest bemoeien. Maar dit .... deze ziekelijke betuttelingsdrang. Het is eerder beschamend dan dat je er verontwaardigd door raakt. Je vangt er geen grote criminelen mee, maar je criminaliseert er een hoop simpele burgers mee. Laat de overheid eindelijk eens leren, dat te doen, wat ze van burgers verwacht, nl de tering naar de nering zetten ipv andermans eigendom t/m de drap te willen controleren en indien gewenst afromen.
maandag 29 december 2014
Aandrang
Een prachtig zonnige dag. Net als 14 jaar geleden op de ochtend na de storm. Gelukkig heb ik in een vluchtige check nergens bomen op hun kant zien liggen. Er zal vast hier en daar wat plat zijn gegaan maar geen extra werk in de komende weken. Dank. Ik heb genoeg te doen.
Meer en meer dringt het besef door dat er veel moet gaan gebeuren in een relatief korte tijd. Erg overzichtelijk, mag ik wel zeggen. Waarbij dat overzichtelijke mn op het tijdsbestek slaat en niet op wat allemaal moet gebeuren. Ergens zal er toch een lijn in het geheel (moeten) ontstaan anders wordt het lachen over een paar weken. Maar goed eerst 2014 de deur uitwerken, de loper voor het volgende jaar uitrollen, de goede voornemens afstoffen en de afwas ter hand nemen. Daar gaat ook een afwasmachine geen verandering in brengen.
"Alles anders en niks geen verandering" lijkt me een aardig motto voor het aanstaande kalenderjaar. Het vat de kern van de knoop pakkend samen. Heb ik ooit iets met Nederland gehad? Nee. Was het in Frankrijk anders? Nee. Zou dat straks dan opeens wel zo zijn? Lijkt me niet. Heb ik het in Nederland naar mijn zin gehad? Zekers. Is Frankrijk tegengevallen? Nee, absoluut niet. De minpunten hebben weinig met Frankrijk te maken. Gaat dat in het oosten anders lopen? Zou niet weten waarom. Het dakterras aan de grachten in Utrecht, het landgoed in het groene hart van Frankrijk en nu een moestuin aan huis in de uitlopers van de Karpaten. De flat aan de Eykmanlaan had natuurlijk best kunnen uitmonden in een 13-in-een-dozijn woning in Leidse Rijn .... Ergens bevalt me Dracula als oud-buurman (hoop je dan) stukken beter.
Meer en meer dringt het besef door dat er veel moet gaan gebeuren in een relatief korte tijd. Erg overzichtelijk, mag ik wel zeggen. Waarbij dat overzichtelijke mn op het tijdsbestek slaat en niet op wat allemaal moet gebeuren. Ergens zal er toch een lijn in het geheel (moeten) ontstaan anders wordt het lachen over een paar weken. Maar goed eerst 2014 de deur uitwerken, de loper voor het volgende jaar uitrollen, de goede voornemens afstoffen en de afwas ter hand nemen. Daar gaat ook een afwasmachine geen verandering in brengen.
"Alles anders en niks geen verandering" lijkt me een aardig motto voor het aanstaande kalenderjaar. Het vat de kern van de knoop pakkend samen. Heb ik ooit iets met Nederland gehad? Nee. Was het in Frankrijk anders? Nee. Zou dat straks dan opeens wel zo zijn? Lijkt me niet. Heb ik het in Nederland naar mijn zin gehad? Zekers. Is Frankrijk tegengevallen? Nee, absoluut niet. De minpunten hebben weinig met Frankrijk te maken. Gaat dat in het oosten anders lopen? Zou niet weten waarom. Het dakterras aan de grachten in Utrecht, het landgoed in het groene hart van Frankrijk en nu een moestuin aan huis in de uitlopers van de Karpaten. De flat aan de Eykmanlaan had natuurlijk best kunnen uitmonden in een 13-in-een-dozijn woning in Leidse Rijn .... Ergens bevalt me Dracula als oud-buurman (hoop je dan) stukken beter.
Tegenstrijdig
Wat is dat toch, dat je om 6-7 uur wakker genoeg bent om op te staan en als je dan toch in slaapt valt, je anderhalf tot twee uur later je bed niet meer uit te branden bent?? Raar fenomeen. Moe worden van slapen. Behalve het moe wakker worden voegt het weinig toe. De dromen zijn niet spectaculairder dan de rest van de nacht en de tijd, dat ik dan pas echt in slaap viel, hebben we inmiddels ook alweer tijden gehad. Een verkeerd ingesleten gewoonte?
Dat die hele slaaptoestand z'n routines kwijt is, dat wil ik direct geloven. Na dik 25 jaar zo min mogelijk en maximaal niet meer dan 4 uur slaap per nacht, gevolgd door een periode waarin je de slaap in minuten per uur kon tellen en vervolgens een soort van aandikken van die minuten tot een steeds completere nacht met minder en kortere tussenstops, is er nog steeds geen nieuw ritme opgestaan. Aan de kant van de avond verliest de slaap terrein, want die krijgt langzaam maar zeker een meer tijd in beslag nemende vorm en inhoud. En de ochtend aarzelt duidelijk nog over het juiste startmoment.
De wintertijd is daar natuurlijk geen hulp bij. Om nou zonder speciale reden om zes uur een beetje in het donker te gaan zitten turen, daar ontgaat me de zin van. Anderzijds is in het donker voor de Pc zitten hetzelfde, als het 's avonds danwel 's ochtends gebeurt. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het gaat om het vermoeiende effect van een paar uur extra slaap. Vast iets vrouwelijks.
Dat die hele slaaptoestand z'n routines kwijt is, dat wil ik direct geloven. Na dik 25 jaar zo min mogelijk en maximaal niet meer dan 4 uur slaap per nacht, gevolgd door een periode waarin je de slaap in minuten per uur kon tellen en vervolgens een soort van aandikken van die minuten tot een steeds completere nacht met minder en kortere tussenstops, is er nog steeds geen nieuw ritme opgestaan. Aan de kant van de avond verliest de slaap terrein, want die krijgt langzaam maar zeker een meer tijd in beslag nemende vorm en inhoud. En de ochtend aarzelt duidelijk nog over het juiste startmoment.
De wintertijd is daar natuurlijk geen hulp bij. Om nou zonder speciale reden om zes uur een beetje in het donker te gaan zitten turen, daar ontgaat me de zin van. Anderzijds is in het donker voor de Pc zitten hetzelfde, als het 's avonds danwel 's ochtends gebeurt. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het gaat om het vermoeiende effect van een paar uur extra slaap. Vast iets vrouwelijks.
zondag 28 december 2014
Windkracht
Storm. Ongewenste associaties komen bovenborrelen. Was het van 27 op 28 of van 28 op 29? De dag precies zou ik niet meer weten, maar de ravage waar we de daarop volgende jaren mee bezig zijn geweest, staat me nog helder voor de geest. Mijn ochtendlijke hang naar vroeger was op een verder terugreikend verleden gericht. Dit is (nog) niet voor herhaling vatbaar. Dit zou simpleweg teveel van het foute 'goede' zijn. De eerste bomen lagen toen al om. Voorlopig heb ik nog niks gehoord wat daar op had kunnen wijzen. De wind komt uit dezelfde Noord-noordwestelijke hoek, treft het huis vrijwel ongehinderd op de kop en jankt rondjes om het huis. Ramen rammelen in hun sponningen en luiken klepperen daar waar de sluiting door de jaren speling heeft gekregen.
De katten liggen doodgemoedereerd voor de houtkachel en tot mijn geruststelling ligt Sammy net als Katrien op de bank. Bij naderend onweer of anderzins plotse schommelingen in van de barometerstand verruild hij zijn troon voor een plek onder het bureau of als ik niet oppas ergens onder een bed. Vanuit zijn optiek zou de herrie buiten meer een hoop geschreeuw dan een berg wol zijn. Laat ik het hopen. Ik heb meerdere kringetjes zich op verbazingwekkend nauwkeurige wijze zien sluiten de afgelopen maanden, maar op een uitsmijter als deze zit ik niet te wachten. Doe maar overwaaien.
De katten liggen doodgemoedereerd voor de houtkachel en tot mijn geruststelling ligt Sammy net als Katrien op de bank. Bij naderend onweer of anderzins plotse schommelingen in van de barometerstand verruild hij zijn troon voor een plek onder het bureau of als ik niet oppas ergens onder een bed. Vanuit zijn optiek zou de herrie buiten meer een hoop geschreeuw dan een berg wol zijn. Laat ik het hopen. Ik heb meerdere kringetjes zich op verbazingwekkend nauwkeurige wijze zien sluiten de afgelopen maanden, maar op een uitsmijter als deze zit ik niet te wachten. Doe maar overwaaien.
Feesten
De wind waait hoorbaar om en in huis. De hagelsneeuw jaagt in vlagen voorbij. Als je winter wilt hebben, dan krijg je 'm ... Je zou bijna in hogere krachten gaan geloven. In minder dan een uur van zacht en druilerig naar guur en wittig. De kachel loeit, de kaarsen flakkeren en ik krijg spontaan trek in glühwein. Nu nog een gezelschapspel en feestdagen krijgen in hun staartje nog iets authentiek ouderwets. Wat kiezen? Monopoly, Mens-erger-je-niet of zoiets moderns met plaatjes van wezens en krachten? Als er maar ruzie van komt, want dat hoort net zo bij de feestdagen als een kerstboom, oliebollen of geverfde eieren.
Doe maar niet. Gevaarlijker dan een beetje puzzelen ga ik het niet maken. (Oude) kranten lezen met een goed glas oude rode wijn doet me ook aan winterse feestdagen herinneren. Dat was in de nadagen van mijn Utrechtse periode... Toen kocht ik aan het einde van het jaar alle dag-, week- en maandenbladen, die pretenteerde terzake doende thema's aan te snijden en las ze ieder jaar minder. In Amsterdam nog kortstondig getwijfeld maar het spul in de rekken laten liggen. Kranten zat. Ook oude. Gisteren nog eentje uit mei 2012 gelezen. Verbazingwekkend hoe actueel die nog is, als je niet op de datum zou letten. En wat echt interessant is, zoals de opbouw van een eierschaal in het lijf van een vogel of de gedachtenwereld van een psychopaat, heeft nauwelijks iets met actualiteit te maken.
Doe maar niet. Gevaarlijker dan een beetje puzzelen ga ik het niet maken. (Oude) kranten lezen met een goed glas oude rode wijn doet me ook aan winterse feestdagen herinneren. Dat was in de nadagen van mijn Utrechtse periode... Toen kocht ik aan het einde van het jaar alle dag-, week- en maandenbladen, die pretenteerde terzake doende thema's aan te snijden en las ze ieder jaar minder. In Amsterdam nog kortstondig getwijfeld maar het spul in de rekken laten liggen. Kranten zat. Ook oude. Gisteren nog eentje uit mei 2012 gelezen. Verbazingwekkend hoe actueel die nog is, als je niet op de datum zou letten. En wat echt interessant is, zoals de opbouw van een eierschaal in het lijf van een vogel of de gedachtenwereld van een psychopaat, heeft nauwelijks iets met actualiteit te maken.
Voilà
Sneeuw .... Zelden zo op mijn wenken bediend als vanochtend. Nu die 1,5 mm nog opkrikken met een factor 100 en het begint zowaar ergens op te lijken.
Opwarming
Beren die hun winterslaap niet kunnen vatten... Blij dat ik geen beer ben. Dat lijkt me knap verkeerd. Dik drie maanden op je oor willen liggen, dat gewend zijn en dan .... mooi niet! Daar ga je als bruine beer vanzelf ijsberen. Niks nergens meer te vinden om al etend je tijd te doden. Lekker in het spek met het oog op het maandenlange interen, iedere morgen opnieuw wakker worden en dan maar zien dat je al dat spek weer je hol uitgesleept krijgt. Dat is andere klimaatkoek dan dat gezeur over ontbrekende sneeuw in de wintersportgebieden muv ongeveer 2000m en hoger. Die werken daar al jaren met sneeuwkannonen, zelfs toen er nog gewoon echte sneeuw viel, maar de ondernemers graag wat eerder aan het seizoen wilden beginnen en er later mee ophouden.
Misschien een idee voor een leuke actie? "Help de beren de winter in!" De vormgeving zou ik zo net weten, maar daar heeft men inmiddels zoveel ervaring in, dat er wel een format voor gevonden zal worden. Mopper ik ondertussen door. Die temperaturen zijn niet het probleem. Het is de grijze nattigheid, die me gestolen zou kunnen worden. Wat zou beter zijn om daar doorheen te prikken? Overwinteren in een zonnige regio of moet je net voor een plek als Schotland kiezen om te zien dat het best nog wel erger kan? Waar een mens op zondagochtend zijn gedachten aan kan verspillen. Doe nog maar een koffie. O ja, dat moet ik zelf doen.
Misschien een idee voor een leuke actie? "Help de beren de winter in!" De vormgeving zou ik zo net weten, maar daar heeft men inmiddels zoveel ervaring in, dat er wel een format voor gevonden zal worden. Mopper ik ondertussen door. Die temperaturen zijn niet het probleem. Het is de grijze nattigheid, die me gestolen zou kunnen worden. Wat zou beter zijn om daar doorheen te prikken? Overwinteren in een zonnige regio of moet je net voor een plek als Schotland kiezen om te zien dat het best nog wel erger kan? Waar een mens op zondagochtend zijn gedachten aan kan verspillen. Doe nog maar een koffie. O ja, dat moet ik zelf doen.
zaterdag 27 december 2014
Kluwe
Nog een weekje verstoring van mijn hier ingesleten bestaan en ik kan op eigen vertrouwde wijze verder met het geklungel in het kader van het afscheid van al dat hier ter plekke geweest is. Ik moet dan langzaam aan in weken gaan denken waar eerst maanden waren. En duidelijk is er nog steeds weinig, bar weinig. De aannemer maakt meer problemen dan ie oplost. De kopers zijn een beetje verdwaald in de administratieve rompslomp. Verhuisbedrijven komen niet met concrete offertes voor de dag. Ambassades voelen zich blijkbaar niet geroepen tot het verstrekken van gewenste informatie. En ook aan de Roemeense kant hoort selecteren en opruimen niet tot de sterkte krachten in het hele veranderingsproces. Heb ik straks mijn inboedel met 80 of meer procenten teruggebracht, past de zooi nog niet omdat weggooien, weggeven, wegdoen of afstand nemen van iets in z'n algemeenheid in Roemenië veel weg heeft van vloeken in de kerk. Alles heeft geld gekost en kan, wie weet, ooit nog een keer van pas komen .... Zo heb je voor iedere kamer wel een zolder en kelder extra nodig ....
Over een week maar eens botweg beginnen met knopen doorhakken. Hopelijk verrijst dan wel iets van een werkbaar geheel op uit de mist van het gerommel. Ik heb hier een hoop af te sluiten en moet over met mijn zooi, auto's en beesten en dan liefst zonder dat me dat meerdere tienduizenden euro's gaat kosten. Die puzzel is nog verre van rond. 2015 ga ik het omhelzen of vervloeken??
Over een week maar eens botweg beginnen met knopen doorhakken. Hopelijk verrijst dan wel iets van een werkbaar geheel op uit de mist van het gerommel. Ik heb hier een hoop af te sluiten en moet over met mijn zooi, auto's en beesten en dan liefst zonder dat me dat meerdere tienduizenden euro's gaat kosten. Die puzzel is nog verre van rond. 2015 ga ik het omhelzen of vervloeken??
Winter?
Herfst, winter, herfst, winter en vandaag weer herfst, incl. storm. Kom op. Na een knudde voorjaar, een slappe zomer, een te warme herfst mag het wel een paar weken winter zijn. Hebben we verdiend, lijkt me zo. Sneeuw mag daarbij tot de wintersportgebieden beperkt blijven want daarbuiten zorgt iedere cm witte vlokjes voor een apocalyptisch wereldbeeld. Nee, wat vorst in de nacht, strak blauwe lucht gedurende de dag en met een aangenaam zonnetje. Wil nog wel een keertje buiten lunchen in januari. In de beginjaren met regelmaat gedaan, maar daarna is daar de klad in gekomen. Of dat nou enkel aan het weer heeft gelegen, waag ik te betwijfelen. Maar bij deze herfstige nattigheid zijn me de vijftig meter naar de auto nog teveel. Ik had beter in mijn bed kunnen blijven liggen, wat ook gebeurd zou zijn, ware daar niet die behoefte aan de in melk verzopen koffie geweest.
Daar zit je dan met een dag, waar je niet om gevraagd heb. Kun je weer aan de slag met alle middelen om er iets beters van te maken. Zonder de deur uit te gaan, wordt dat een bijna onmogelijk klus. Ook de activiteiten binnenshuis vereisen enige compensatie ter vertering. Daar maar terug het bed in? Het is er werkelijk het weer voor. Eerst maar de koffie.
Daar zit je dan met een dag, waar je niet om gevraagd heb. Kun je weer aan de slag met alle middelen om er iets beters van te maken. Zonder de deur uit te gaan, wordt dat een bijna onmogelijk klus. Ook de activiteiten binnenshuis vereisen enige compensatie ter vertering. Daar maar terug het bed in? Het is er werkelijk het weer voor. Eerst maar de koffie.
vrijdag 26 december 2014
Solo
Duf, duffer, dufst en feestdagen .... Het voelt aan alsof ik anderhalve liter wodka naar binnen gewerkt heb. Een ervaring die ik alleen in mijn fantasie voor elkaar heb gekregen, obv de informatie van de boeken van Van der Heijden. Maar zoiets dus, als je weer in contact probeert te komen met de werkelijkheid. Wat maakt dat feestdagen je zover kunnen laten doorzakken? Gisteren nieteens verder gekomen met de wijn, dan het vullen van een holle kies.
Ik kan mijn gang niet gaan. Heb het gevoel, dat ik mijn gang niet kan gaan. Lulkoek natuurlijk, ik doe het mezelf aan, maar toch is het dichterbij de werkelijkheid dan mij lief is. Omgooien die hap dus, gewoon mijn eigen gang gaan, anders komen d'r vanzelf problemen van. Het Eigenheimer-gehalte is er de afgelopen jaren niet minder op geworden.
Het is heerlijk om dingen samen te doen, maar voor mezelf bezig zijn, doe ik inmiddels het liefst in mijn eentje. Ooit begonnen in de keuken, maar nu zelfs op zoiets stoms als het ordenen van de administratie van toepassing. Niemand om me heen geeft me de ruimte om op mijn manier te doen wat gedaan moet worden, als dat tenminste niet al voor voldoende problemen opzich zorgt. Bijna alsof niemand mag zien wat ik doe, terwijl er niks te verbergen is, maar ik ook geen zin heb me op welke manier dan ook te moeten verantwoorden ..... Toch ergens een (jeugd-)traumaatje?? Dat zal het zijn.
Ik kan mijn gang niet gaan. Heb het gevoel, dat ik mijn gang niet kan gaan. Lulkoek natuurlijk, ik doe het mezelf aan, maar toch is het dichterbij de werkelijkheid dan mij lief is. Omgooien die hap dus, gewoon mijn eigen gang gaan, anders komen d'r vanzelf problemen van. Het Eigenheimer-gehalte is er de afgelopen jaren niet minder op geworden.
Het is heerlijk om dingen samen te doen, maar voor mezelf bezig zijn, doe ik inmiddels het liefst in mijn eentje. Ooit begonnen in de keuken, maar nu zelfs op zoiets stoms als het ordenen van de administratie van toepassing. Niemand om me heen geeft me de ruimte om op mijn manier te doen wat gedaan moet worden, als dat tenminste niet al voor voldoende problemen opzich zorgt. Bijna alsof niemand mag zien wat ik doe, terwijl er niks te verbergen is, maar ik ook geen zin heb me op welke manier dan ook te moeten verantwoorden ..... Toch ergens een (jeugd-)traumaatje?? Dat zal het zijn.
Tegenkracht
Opruimen en inpakken. Het laatste hindernis maakt het me niet gemakkelijk. Ik wil weg. Naar mijn nieuwe plek. En eenmaal daar ter plekke in de juiste draai wil ik ongetwijfeld gebruik kunnen maken van dingen als pannen, Cd's, boeken of klusgereedschap. Wil ik dat kunnen, moet het zooitje toch eerst die kant op. Waarom dan toch steeds maar weer die opwellende weerstand, als ik iets in de richting van inpakken van plan ben? Waarom? Kan iemand me dat uitleggen. Het is zo inconsequent, als een vrouw het niet beter zou kunnen doen. Soort van willen afvallen en maar stug patat met mayo blijven wegstouwen bij ontbijt, lunch, avondeten en als tussendoortje. Je weet, dat het niet gaat werken op die manier, maar gaat onverstoorbaar door. Ergens moet er dan toch iets van een beloning gloren, of niet? Een mens doet niks zonder beloning, negatief of positief.
Ik wil èn ik wil niet. En de niet-versie heeft het initiatief aan zijn kant in het spel. De wil verdedigt maar overtuigt niet. Wil ik teveel? Moet ik naar minimaal? Ik ben er druk mee zonder ook maar iets op te lossen. De zoveelste hete brei, waarvan het lijkt alsof het er omheen draaien het doel is. Je zou toch zeggen, dat ik daar voldoende ervaring in heb opgebouwd en blij zou moeten zijn het achter me te kunnen laten. Blijkbaar werkt het zo niet. Wat heerlijk onvoorspelbaar weer, maar niet heus.
Ik wil èn ik wil niet. En de niet-versie heeft het initiatief aan zijn kant in het spel. De wil verdedigt maar overtuigt niet. Wil ik teveel? Moet ik naar minimaal? Ik ben er druk mee zonder ook maar iets op te lossen. De zoveelste hete brei, waarvan het lijkt alsof het er omheen draaien het doel is. Je zou toch zeggen, dat ik daar voldoende ervaring in heb opgebouwd en blij zou moeten zijn het achter me te kunnen laten. Blijkbaar werkt het zo niet. Wat heerlijk onvoorspelbaar weer, maar niet heus.
Kookpunt
"Het wordt tijd om de pitten van het fornuis hun werk te laten doen", dacht ik gisteren al schrijvend en daar is het qua woorden bij gebleven. Van de daden is het wel gekomen. Wat 'normale' feestdagelijkse dingen voor de Kerst zonder dat daar een pit aan te pas is gekomen. Waar koken ooit een vanzelfsprekend onderdeel was van de voorbereiding van een maaltijd, daar zijn tegenwoordig mn vaardigheden vereist mbt het open van plastic verpakkingen, het rangschikken op het bord en als er toch nog iets eigenzinnigs is overgebleven, kennis van de juiste combinaties. Nog even en koken is net zo'n overbodige bezigheid uit het verre verleden als rekenen al is geworden.
Dat inmiddels meer dan de helft van het aanbod in een supermarkt uit min of meer kant en klare zaken bestaat, is moeilijk te rijmen met het toenemende aantal vierkante meters voor de afdeling kookboeken in een boekenwinkel. Maar dat is slechts schijn. Behalve dat de vormgeving van de boeken in veel gevallen meer aandacht heeft gekregen dan de presentatie van de inhoud, is die inhoud van een niveau, dat een kleuter van een generatie of twee terug zich geschaamd zou hebben het te gebruiken. Nu is een kookboek niet bedoeld als uitdaging voor het intellect, maar ooit werden vaardigheden verondersteld en dat overstijgt tegenwoordig toch zelden het advies om iets 'in stukjes snijden'.
Gewoon niet zeuren. Zo'n boekenafdeling werkt niet stimulerend en een supermarkt zorgt voor de nekslag qua koken. Ik had mijn kookboeken niet als eerste moeten inpakken. Dat zou een stuk hebben gescheeld.
Dat inmiddels meer dan de helft van het aanbod in een supermarkt uit min of meer kant en klare zaken bestaat, is moeilijk te rijmen met het toenemende aantal vierkante meters voor de afdeling kookboeken in een boekenwinkel. Maar dat is slechts schijn. Behalve dat de vormgeving van de boeken in veel gevallen meer aandacht heeft gekregen dan de presentatie van de inhoud, is die inhoud van een niveau, dat een kleuter van een generatie of twee terug zich geschaamd zou hebben het te gebruiken. Nu is een kookboek niet bedoeld als uitdaging voor het intellect, maar ooit werden vaardigheden verondersteld en dat overstijgt tegenwoordig toch zelden het advies om iets 'in stukjes snijden'.
Gewoon niet zeuren. Zo'n boekenafdeling werkt niet stimulerend en een supermarkt zorgt voor de nekslag qua koken. Ik had mijn kookboeken niet als eerste moeten inpakken. Dat zou een stuk hebben gescheeld.
donderdag 25 december 2014
Afterparty
Het leven zou een feest moeten zijn, zo bijzonder is het tenslotte, maar wanneer is dat de laatste keer geweest? Eind 50, begin 60ér jaren? De hippietijd? Nee, dat is het begin van het einde geweest. Toen is de boog overspannen en de rek raakt er meer en meer uit.
Is er nou niks anders dan oorlog te verzinnen om de mensheid iets van zijn swing terug te geven? Overal puinhopen, dan wil men ondanks of dankzij al de doden wel gezamelijk de schouders ergens onder zetten, viert men wat voor elkaar wordt gebokst, is er iets van gemeenschapszin, etc. Ik heb het niet meegemaakt en weet niet meer dan er verhaald wordt. Natuurlijk alles net iets mooier dan het in werkelijkheid zal zijn geweest, maar toch.
Nu heb je wel malloten, die eens in de twee jaar hun straat oranje uitdossen, maar zelfs voetbal is niks meer of minder dan een doorgeschoten versie van de rest van de maatschappij: slap, slaafs, zeurderig, veeleisend, navelgericht en van oogkleppen voorzien. Het heeft iets weeks, ontevredens, betweterigs .... Teveel van dat wat tegenwoordig als beschaafd wordt gezien. Was Rome ooit ook en werd vervolgens door 'Wilden' van de kaart geveegd .... Teveel gelul, te weinig vuisten. Mooie woorden en pretentieuze gebaren in plaats van doortastende daden. Een permanente staat van voorkomen door misplaatste controle. Laat mij maar rustig af en toe vallen of mijn kop stoten. Alles wat ooit echt was verdwijnt langzaam aan achter pretentieuze schijn.
Is er nou niks anders dan oorlog te verzinnen om de mensheid iets van zijn swing terug te geven? Overal puinhopen, dan wil men ondanks of dankzij al de doden wel gezamelijk de schouders ergens onder zetten, viert men wat voor elkaar wordt gebokst, is er iets van gemeenschapszin, etc. Ik heb het niet meegemaakt en weet niet meer dan er verhaald wordt. Natuurlijk alles net iets mooier dan het in werkelijkheid zal zijn geweest, maar toch.
Nu heb je wel malloten, die eens in de twee jaar hun straat oranje uitdossen, maar zelfs voetbal is niks meer of minder dan een doorgeschoten versie van de rest van de maatschappij: slap, slaafs, zeurderig, veeleisend, navelgericht en van oogkleppen voorzien. Het heeft iets weeks, ontevredens, betweterigs .... Teveel van dat wat tegenwoordig als beschaafd wordt gezien. Was Rome ooit ook en werd vervolgens door 'Wilden' van de kaart geveegd .... Teveel gelul, te weinig vuisten. Mooie woorden en pretentieuze gebaren in plaats van doortastende daden. Een permanente staat van voorkomen door misplaatste controle. Laat mij maar rustig af en toe vallen of mijn kop stoten. Alles wat ooit echt was verdwijnt langzaam aan achter pretentieuze schijn.
Projectie
Groen, grijs en een beetje zon ... Als je te lang stil staat bij het feit, dat het eind december is, krijg je onwillekeurig de neiging om iets met wintersport te willen. Niet voor de lichaamsbeweging, mijn knieën weerhouden me van een pechmoment à la Schumacher, maar voor de sneeuw. Echte sneeuw. Het licht. De sfeer. Heeft eigenlijk weinig met Kerst te maken, meer met winter, een ouderwetse winter. Koud, echt koud, maar aangenaam om buiten te zijn en aansluitend naar binnen te gaan, aanschuiven bij een houtvuur en nippen van de glühwein met een stevig scheut rum. Volgend jaar dan maar naar het Carlton in St. Moritz? Grapje, maar sinds ze me volgen op Twitter, krijg ik af en toe mails geleverd, waar je van gaat watertanden.
Nu heb ik de afwas gedaan en de soep opgezet voor morgen, me een glaasje Gewürtztraminer in geschonken, helaas weer met net iets teveel restsuiker en mijn kleine verzameling Kerst-Cd's bij elkaar gezocht. Straks de kaarsen aansteken en mijn sneeuwfantasiën projecteren op de invallende duisternis. Langzaam bevriezende ramen zou mooi zijn met daarin het gebroken licht van de kaarsen. Kennen mensen nog het fenomeen van ijsbloemen? Zo zonder echte winters maar wel met dubbele beglazing zal het inmiddels een rariteit zijn.
Ik had toch iets met pakjes moeten doen en ook die boom was d'r beter wel dan niet geweest. Kerst doe je helemaal of niet. D'r tussenin werkt niet. Weten we dat ook weer.
Nu heb ik de afwas gedaan en de soep opgezet voor morgen, me een glaasje Gewürtztraminer in geschonken, helaas weer met net iets teveel restsuiker en mijn kleine verzameling Kerst-Cd's bij elkaar gezocht. Straks de kaarsen aansteken en mijn sneeuwfantasiën projecteren op de invallende duisternis. Langzaam bevriezende ramen zou mooi zijn met daarin het gebroken licht van de kaarsen. Kennen mensen nog het fenomeen van ijsbloemen? Zo zonder echte winters maar wel met dubbele beglazing zal het inmiddels een rariteit zijn.
Ik had toch iets met pakjes moeten doen en ook die boom was d'r beter wel dan niet geweest. Kerst doe je helemaal of niet. D'r tussenin werkt niet. Weten we dat ook weer.
Kerst
Hoe hard ook gewenst en voor gewerkt èn ingeleverd, het heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd. Weer een Kerst in Frankrijk. De vijftiende versie. Geen boom, een bescheiden gevulde batterij koelkasten, een hoop kaarsen en prettig gezelschap. Al zal ik in dat laatste de rest van mijn leven net zo dubbel blijven als in het vieren van de Kerstdagen. In Amsterdam al voor Sinterklaas gespeeld dus de Kerstman had ff niks in te pakken. Komt perfect uit, want tenslotte niks om onder te leggen.
Twee dagen geleden een ochtend als een kerstplaatje door de ineens invallende kou, maar ook daar vandaag niks Kerstigs, maar alles kaal, groen en grijs. Het zal vandaag uit de keuken moeten komen. Niet dat het zo aanvoelt. Misschien dat ik wat inspiratie in de kelder weet te vinden. En dan tussen de bedrijven door verder met selecteren en opruimen. Kerst of geen Kerst, als ik daar niet mee doorga, mag ik straks opnieuw door de hele opstart-ellende heen. Ik was bezig en doe er goed aan een aanknopingspunt te vinden. Geldt ook voor de aanzet tot een wat actievere benadering van een gezonder bestaan. Ritmes leiden tot regelmaat en regelmaat tot rust.
Twee dagen geleden een ochtend als een kerstplaatje door de ineens invallende kou, maar ook daar vandaag niks Kerstigs, maar alles kaal, groen en grijs. Het zal vandaag uit de keuken moeten komen. Niet dat het zo aanvoelt. Misschien dat ik wat inspiratie in de kelder weet te vinden. En dan tussen de bedrijven door verder met selecteren en opruimen. Kerst of geen Kerst, als ik daar niet mee doorga, mag ik straks opnieuw door de hele opstart-ellende heen. Ik was bezig en doe er goed aan een aanknopingspunt te vinden. Geldt ook voor de aanzet tot een wat actievere benadering van een gezonder bestaan. Ritmes leiden tot regelmaat en regelmaat tot rust.
woensdag 24 december 2014
Aanloop
Als je zo'n dag als gisteren gewoon als verloren beschouwt ipv er met veel fanfasie nog iets nuttigs in te willen zien, dan kun je een rit als maandag in alle rust over twee dagen uitsmeren. Gisteren nog wel het een en ander gedaan, maar veel meer dan in beweging blijven om niet in slaap te vallen was het niet. Je mag best van een carlag spreken.
In een moment van ontbrekende dufheid nog wel de supermarkt ingedoken met het vaste voornemen om niks raars, extra's of overdadigs aan te schaffen. De schappen waren danig geplunderd, dat scheelt al een aardig end. Verder naar simpele zaken gekeken, maar dankzij de wijn, want iedere (feest)dag Bordeaux gaat ook vervelen, en nog wat van die 'kleine' dingen stond er aan het eind van de rit ruim het dubbele op de teller van een normaal tocht door de Super.
Vooralsnog niks om te versieren. Misschien kan ik de rondstaande dozen in een leuke setting bijeen schuiven en opstapelen, kleedje er overheen, wat kaarsenstandaards erop en een berg groene en rode glaasjes er omheen met theelichtjes erin. Voilà, Kerst aan de vooravond van de verhuizing.
In een moment van ontbrekende dufheid nog wel de supermarkt ingedoken met het vaste voornemen om niks raars, extra's of overdadigs aan te schaffen. De schappen waren danig geplunderd, dat scheelt al een aardig end. Verder naar simpele zaken gekeken, maar dankzij de wijn, want iedere (feest)dag Bordeaux gaat ook vervelen, en nog wat van die 'kleine' dingen stond er aan het eind van de rit ruim het dubbele op de teller van een normaal tocht door de Super.
Vooralsnog niks om te versieren. Misschien kan ik de rondstaande dozen in een leuke setting bijeen schuiven en opstapelen, kleedje er overheen, wat kaarsenstandaards erop en een berg groene en rode glaasjes er omheen met theelichtjes erin. Voilà, Kerst aan de vooravond van de verhuizing.
dinsdag 23 december 2014
Hoofdstedelijk
Gaatje... Slordig, maar om nou Apple's veel te vette bankrekening verder te spekken door een aankoop van een nieuwe oplader, omdat ik zo stom ben geweest om de mijne thuis te laten liggen ..... Bovendien als je in de Apple-store aan het Leidse plein loopt, kun je je als consument volgens mij niet anders dan verneukt voelen. Al die overbodigheid, tig-voudig uitgespreid over veel te veel ruimte .... Iemand moet dat toch betalen en wie anders dan die dombo, die zich daarbinnen loopt te vergapen? Maar een mooie trap. Kan niet anders zeggen.
Nee, dan maar een gaatje. Al had ik gehoopt, dat het op de mobiel geen probleem zou zijn om berichtjes te tikken. Behalve een apparaat heb je echter ook tijd nodig en die dus gewoon niet gehad. Wat een mensen, grachten, winkels, hoeden, tassen, vooral tassen, jassen, jurken, schoenen, antiek en een hoop etc. Gelukkig winkelt het schijnbaar niet prettig met lege maag, waardoor er af en toe ook korte en langere rustpauzes waren, waarin je ff nergens naar hoefde te kijken en ik me kon beperken tot het genieten van mijn eigen smaak. En sluiten doen die tenten uiteindelijk ook wel ergens. Maar uitpuffen is niet hetzelfde als tijd hebben voor jezelf ....
Nee, dan maar een gaatje. Al had ik gehoopt, dat het op de mobiel geen probleem zou zijn om berichtjes te tikken. Behalve een apparaat heb je echter ook tijd nodig en die dus gewoon niet gehad. Wat een mensen, grachten, winkels, hoeden, tassen, vooral tassen, jassen, jurken, schoenen, antiek en een hoop etc. Gelukkig winkelt het schijnbaar niet prettig met lege maag, waardoor er af en toe ook korte en langere rustpauzes waren, waarin je ff nergens naar hoefde te kijken en ik me kon beperken tot het genieten van mijn eigen smaak. En sluiten doen die tenten uiteindelijk ook wel ergens. Maar uitpuffen is niet hetzelfde als tijd hebben voor jezelf ....
maandag 22 december 2014
Uitgeblust
Een voorproefje van de veranderingen en aanpassingen die er aan zitten te komen? Voor het eerst sinds vrijdagochtend een moment voor mezelf zonder dat daar direct een duidelijke einde aan zit ... Tenminste als ik zometeen een paar luciferstokjes tussen mijn oogleden weet te plaatsen. Eindelijk bezinktijd en dan te duf om flarden uit je gedachten om te zetten in woorden.
Twaalf uur op de autosnelweg vertoeven en aardige tijden daarvan met minder dan 10km/uur schiet behalve niet op ook z'n doel voorbij, want die dingen zijn er voor de snelheid tenslotte. Voor de rest heb je daar weinig te zoeken. Oog voor het landschap reikt bij de mogelijke snelheden niet verder dan en sporadische blik. Bovendien valt er eigenlijk niks te zien. Of omdat het tientallen km's ongeveer hetzelfde is of omdat het het bekijken werkelijk niet waard is of omdat je het al zo vaak gezien hebt, dat kijken niks meer toevoegt. Een aparte categorie vormen de steeds massaler verschijnende windmolens. Helaas is daar niet aan voorbij te kijken. Sterker nog, die dingen dringen zich op een wijze op, dat ze inmiddels bijna de belangrijkste reden zijn om eens naar een andere weg of manier van reizen om te zien.
Maar goed normaal gesproken schieten die dingen aardig op. En dat is prettig. Soms en steeds vaker ook niet meer. Die hang naar het voorkomen van tijdverlies of zogenaamd tijdverlies is iets raars, als je erg ff bij stil staat. Maar waarschijnlijk is dat niet de bedoeling, dus maar snel weg.
Twaalf uur op de autosnelweg vertoeven en aardige tijden daarvan met minder dan 10km/uur schiet behalve niet op ook z'n doel voorbij, want die dingen zijn er voor de snelheid tenslotte. Voor de rest heb je daar weinig te zoeken. Oog voor het landschap reikt bij de mogelijke snelheden niet verder dan en sporadische blik. Bovendien valt er eigenlijk niks te zien. Of omdat het tientallen km's ongeveer hetzelfde is of omdat het het bekijken werkelijk niet waard is of omdat je het al zo vaak gezien hebt, dat kijken niks meer toevoegt. Een aparte categorie vormen de steeds massaler verschijnende windmolens. Helaas is daar niet aan voorbij te kijken. Sterker nog, die dingen dringen zich op een wijze op, dat ze inmiddels bijna de belangrijkste reden zijn om eens naar een andere weg of manier van reizen om te zien.
Maar goed normaal gesproken schieten die dingen aardig op. En dat is prettig. Soms en steeds vaker ook niet meer. Die hang naar het voorkomen van tijdverlies of zogenaamd tijdverlies is iets raars, als je erg ff bij stil staat. Maar waarschijnlijk is dat niet de bedoeling, dus maar snel weg.
Randje
Rond half acht Oud-Zuid uitgereden en na achten de oprit van mijn stek ingedraaid. Goed twee uur later dan had gekund. Het rijden niet zat, maar het zitten in de auto wel en de nachtelijke omgeving ook. Links koplampen, die je het zicht belemmeren, en voor je achterlichten, die je een beetje een idee geven van de ruimte die je ter beschikking staat, meer niet. De rest is eigenlijk een permanente gok. Wat zal de afstand zijn die je zonder grootlicht overziet? 50 meter? Snelheid? 90 -130 kilometer/uur. Hou het op 110 km, dan overzie je dus net geen twee seconden. En wat zie je eigenlijk? Een onderbroken witte lijn links en een (bijna) doorgetrokken witte lijn aan de rechterkant. Een tunnel zonder licht aan het eind.
Het zal aan een gebrek aan ervaring liggen, maar er zijn andere momenten, waarop het rijden mij minder tegenstaat, of zelfs plezier geeft. Maar ja, zonder chauffeur, geen zin om te lopen en toch in je eigen bed willen belanden blijft het aantal alternatieven beperkt tot zelf rijden. Zo kom je er uiteindelijk ook wel. Blij dat het erop zit. Toe aan wat anders. Vooral ff geen 'moeten' meer. Gewoon terugvallen in liggen gebleven routines. En net voordat je je eraan over wilt geven, de vraag of ik iets te drinken heb. Op mijn bevestigend antwoord, direct het verzoek of ik dan ook iets wil inschenken. Van twaalf uur chaufferen moeten overschakelen naar butler in minder dan twee minuten tijd. Dat is geen ongeduld meer, dat heet spelen met vuur.
Het zal aan een gebrek aan ervaring liggen, maar er zijn andere momenten, waarop het rijden mij minder tegenstaat, of zelfs plezier geeft. Maar ja, zonder chauffeur, geen zin om te lopen en toch in je eigen bed willen belanden blijft het aantal alternatieven beperkt tot zelf rijden. Zo kom je er uiteindelijk ook wel. Blij dat het erop zit. Toe aan wat anders. Vooral ff geen 'moeten' meer. Gewoon terugvallen in liggen gebleven routines. En net voordat je je eraan over wilt geven, de vraag of ik iets te drinken heb. Op mijn bevestigend antwoord, direct het verzoek of ik dan ook iets wil inschenken. Van twaalf uur chaufferen moeten overschakelen naar butler in minder dan twee minuten tijd. Dat is geen ongeduld meer, dat heet spelen met vuur.
Dodenmars
Udo Jürgens en Joe Cocker in één adem .... kan eigenlijk niet, maar de dood is het gelukt. Een dubbelgat in mijn muziekverleden. Waarbij Udo Jürgens daar erg vroeg in is verschenen en ook alweer tijden en meer nog was verdwenen en Cocker, net als meer representanten van zijn muziekgeneratie, pas laat mijn aandacht wist te trekken. Van Jürgens heb ik volgens mij niks, zelfs geen los nummer op een verzamel-Cd. Van Cocker heb ik niet alle 40 albums, maar hij ijvert met Johnny Cash om de meest in beslag genomen plekken in mijn Cd-rekken.
Zo vertrekt de een na de ander. Wie zal de volgende zijn? Je zou er zo weddenschappen om kunnen afsluiten. Keus te over. Mick Jagger? Paul McCarthy? Charles Aznavour? De èchte groten zijn natuurlijk allang vertrokken, die hebben er meer of minder bedoeld zelf ooit een streep onder getrokken. Schijnt mn rond het 27ste levensjaar vaker dan gemiddeld voor te komen. Zou Jim Morrison muziekaal nog iets in de melk te brokkelen hebben, als hij niet tot trekpleister van Père-Lachaise was verworden? And Janis Joplin? Of recenter Amy Winehouse?
Wordt tijd, dat ik weer wat meer met muziek doe. Helaas zat dat er de afgelopen dagen niet in. Puzzelend de muziekale delen van mijn verleden bijeen schuiven zonder de draad van vandaag uit het oog te verliezen, zoals dat met de periode van 2000-2012 wel het geval is geweest.
Zo vertrekt de een na de ander. Wie zal de volgende zijn? Je zou er zo weddenschappen om kunnen afsluiten. Keus te over. Mick Jagger? Paul McCarthy? Charles Aznavour? De èchte groten zijn natuurlijk allang vertrokken, die hebben er meer of minder bedoeld zelf ooit een streep onder getrokken. Schijnt mn rond het 27ste levensjaar vaker dan gemiddeld voor te komen. Zou Jim Morrison muziekaal nog iets in de melk te brokkelen hebben, als hij niet tot trekpleister van Père-Lachaise was verworden? And Janis Joplin? Of recenter Amy Winehouse?
Wordt tijd, dat ik weer wat meer met muziek doe. Helaas zat dat er de afgelopen dagen niet in. Puzzelend de muziekale delen van mijn verleden bijeen schuiven zonder de draad van vandaag uit het oog te verliezen, zoals dat met de periode van 2000-2012 wel het geval is geweest.
Jachtvelden
Een kleine 120 km op de teller, de cruise onder control, blik in de spiegels en ver vooruit, handjes losjes aan het stuur en het voetenwerk in ruste. Zoef, zoef in noordelijke richting. De richting zal het niet geweest zijn, want dat zou dan toch oost of west moeten zijn geweest, afhankelijk van de gedachtenwereld en/of wensen, maar desondanks lieten mijn gedachten het rijden voor wat het was en dwaalden af naar het leven in het algemeen en het doodgaan in het bijzonder.
Geen paniekerige angsttoestanden maar een beetje wat de laatste tijd vaker in het nieuws is geweest en mij al veel langer bezig houdt: de hele Westerse Waan in deze. Het rad dat de mens door de medische wereld voor ogen wordt gedraaid. En dan mn de onderzoekstak. Iedere dag is er wel bijna weer een resultaat dat iets iets ziekelijks (mogelijk) zou kunnen veroorzaken dan wel verhelpen. Bewegen, eten en momenteel erg 'hot' de stamceltoestanden. Vrijblijvend is dat al lang niet meer. Roken is aan banden gelegd, dikkertjes hebben tegenwoordig geen leven meer, zwangeren hebben geen eigen leven meer en als je teveel stilzit mag je uitkijken, dat je geen schuldcomplex krijgt aangepraat.
In deze hele mallemolen is het feit, dat je uiteindelijk toch echt een keer de pijp uitgaat in verdrukking gekomen. In feite wordt het bijna ontkent of tenminste doodgezwegen. Een weinig aangename dood bovendien, want oud, versleten en alleen, dement of anderszins opgebruikt ..... want te lang over de datum. Het is extra wrang, dat recentelijk het plussen en minnen met de centen in de zorg een band tussen generaties probeert te herstellen, die decennia geleden door diezelfde overheid omzeep is geholpen met hun individuele verantwoordelijkheids-gezeur. Eerst kapot maken wat door de eeuwen heen gegroeid is en het dan onder dwang terugbrengen..... doe dan nog maar een paar stapjes verder terug. Retour naar de meerdere-generatie-gezinnen. Oma sterven op de bank, gezellig meekijkend naar de Tv en later opgebaard naast het ontbijt.
Gezond leven is natuurlijk niet verkeerd, maar overdrijven wel en dat is wat inmiddels al ruimschoot regel is geworden. De dood hoeft niet verheerlijkt te worden, maar ook niet onder het tapijt weggemoffeld. Het verscheiden behoort weer zijn plek terug te krijgen, die het ooit had. Het hoort midden in het leven te staan.
Geen paniekerige angsttoestanden maar een beetje wat de laatste tijd vaker in het nieuws is geweest en mij al veel langer bezig houdt: de hele Westerse Waan in deze. Het rad dat de mens door de medische wereld voor ogen wordt gedraaid. En dan mn de onderzoekstak. Iedere dag is er wel bijna weer een resultaat dat iets iets ziekelijks (mogelijk) zou kunnen veroorzaken dan wel verhelpen. Bewegen, eten en momenteel erg 'hot' de stamceltoestanden. Vrijblijvend is dat al lang niet meer. Roken is aan banden gelegd, dikkertjes hebben tegenwoordig geen leven meer, zwangeren hebben geen eigen leven meer en als je teveel stilzit mag je uitkijken, dat je geen schuldcomplex krijgt aangepraat.
In deze hele mallemolen is het feit, dat je uiteindelijk toch echt een keer de pijp uitgaat in verdrukking gekomen. In feite wordt het bijna ontkent of tenminste doodgezwegen. Een weinig aangename dood bovendien, want oud, versleten en alleen, dement of anderszins opgebruikt ..... want te lang over de datum. Het is extra wrang, dat recentelijk het plussen en minnen met de centen in de zorg een band tussen generaties probeert te herstellen, die decennia geleden door diezelfde overheid omzeep is geholpen met hun individuele verantwoordelijkheids-gezeur. Eerst kapot maken wat door de eeuwen heen gegroeid is en het dan onder dwang terugbrengen..... doe dan nog maar een paar stapjes verder terug. Retour naar de meerdere-generatie-gezinnen. Oma sterven op de bank, gezellig meekijkend naar de Tv en later opgebaard naast het ontbijt.
Gezond leven is natuurlijk niet verkeerd, maar overdrijven wel en dat is wat inmiddels al ruimschoot regel is geworden. De dood hoeft niet verheerlijkt te worden, maar ook niet onder het tapijt weggemoffeld. Het verscheiden behoort weer zijn plek terug te krijgen, die het ooit had. Het hoort midden in het leven te staan.
zondag 21 december 2014
Drieslag
De vorige keer zonder hotelboeking Amsterdam bezocht. Dat heb ik dit keer beter gedaan, maar perfect was het bij lange na nog niet. Ga ik naar Toulouse, bijvoorbeeld, dan heb ik meestal behalve het hotel ook de restaurants gereserveerd. Soms nieuw, soms oud en vertrouwd. En met drie nachten Amsterdam moet je toch ergens eten. Uiteindelijk is het een combi geworden van toevalligheid, luiheid en een verrassende keuze.
Vrijdagavond zo'n typische situatie dat je wilt eten maar een restaurant niet wil opdoemen. Het Damrak en omgeving wijselijk links laat liggen en daarna zover doorgelopen dat reserveren waarschijnlijk slimmer en doelgerichter was geweest. Ineens, zeg maar soort uit het Amsterdamse niets, op een hoek een weinig schreeuwerige toestand maar overduidelijk om te eten. Kaart buiten. Richting Méditerraan. Naam: Frenzi. "Niks mis mee" en dat doet de zaak geen recht. Beetje nonchelant studentikoos en dat zal vast bedoeld zijn maar dekt niet de lading van de keuken. Die is professioneel en daar weten ze goed waarmee ze bezig zijn. Beetje tapas, o.a. als voorgerechtcombinatie, mooie hoofdgerechten in Italiaanse stijl en een wandkast Grappa's om de tijd door te komen, als je gezelschap voor een dessert kiest.
Zaterdagavond afgesproken in de Kersentuin. Klonk bekend, al was in het restaurant van het hotel niets van de sterren terug te vinden, waar ik het mee associëerde. En niet alleen ik had die associatie. Je verwacht dan toch meer en op zich was het niet verkeerd. Ik zou als verantwoordelijke alleen iemand anders kiezen om de gerechten te laten uitleggen. Verder was het gezelschap vele malen belangrijker dan wat op tafel kwam en was de bijdrage van de gerechten mn het niet-verstoren van de gezelligheid.
Zondag na een wat dubbele rondgang door de stad, of zoiets als een poging daartoe aan het eind van de middag, heel Nederlands, neergezegen aan een tafeltje in het Americain. Alles met de nodige voorbehouden, want druk, toeristisch, etc. Nou, dat bleek geheel en al overbodig. Vlotte, weinig opdringerige bediening, aanwezig op de juiste momenten. Kleine manco's worden in het voorbijgaan glad gestreken. Een keuken die presentatie en kwaliteit weet te combineren met allesbehalve afschrikwekkende prijzen. Champagne, Pinot Grigio, Rosé uit Aix en een Chianti.
Begonnen met oesters, een platte zeeuwse versie (erg aan te bevelen) en Grevelingen creuses. Vervolgens tonijn tartaar met wasabi, gamba met antiboise en gemarineerde zalm met mosterd crème en ik een salade niçoise, bladsla, gepocheerd ei en gegrilde, verse tonijn met venusschelpje. Ipv een hoofdgerecht een tweede voorgerecht besteld. Voor mij de carpaccio van rund met "Kesbeke" piccalillymayonaise en gefrituurde uienringen en het andere gerecht was de coquille St. Jacques (3 st.) met (vergeten) Parmaham en bloedworst op rode paprika met appelschui. Ja, die ham was of zo subtiel verwerkt, dat we 'm niet gezien hebben of was in de keuken achtergebleven.
Onverwacht drie goeie avonden gehad. De volgende keer misschien weer gewoon naar de Febo. Je went als mens tenslotte aan alles.
Vrijdagavond zo'n typische situatie dat je wilt eten maar een restaurant niet wil opdoemen. Het Damrak en omgeving wijselijk links laat liggen en daarna zover doorgelopen dat reserveren waarschijnlijk slimmer en doelgerichter was geweest. Ineens, zeg maar soort uit het Amsterdamse niets, op een hoek een weinig schreeuwerige toestand maar overduidelijk om te eten. Kaart buiten. Richting Méditerraan. Naam: Frenzi. "Niks mis mee" en dat doet de zaak geen recht. Beetje nonchelant studentikoos en dat zal vast bedoeld zijn maar dekt niet de lading van de keuken. Die is professioneel en daar weten ze goed waarmee ze bezig zijn. Beetje tapas, o.a. als voorgerechtcombinatie, mooie hoofdgerechten in Italiaanse stijl en een wandkast Grappa's om de tijd door te komen, als je gezelschap voor een dessert kiest.
Zaterdagavond afgesproken in de Kersentuin. Klonk bekend, al was in het restaurant van het hotel niets van de sterren terug te vinden, waar ik het mee associëerde. En niet alleen ik had die associatie. Je verwacht dan toch meer en op zich was het niet verkeerd. Ik zou als verantwoordelijke alleen iemand anders kiezen om de gerechten te laten uitleggen. Verder was het gezelschap vele malen belangrijker dan wat op tafel kwam en was de bijdrage van de gerechten mn het niet-verstoren van de gezelligheid.
Zondag na een wat dubbele rondgang door de stad, of zoiets als een poging daartoe aan het eind van de middag, heel Nederlands, neergezegen aan een tafeltje in het Americain. Alles met de nodige voorbehouden, want druk, toeristisch, etc. Nou, dat bleek geheel en al overbodig. Vlotte, weinig opdringerige bediening, aanwezig op de juiste momenten. Kleine manco's worden in het voorbijgaan glad gestreken. Een keuken die presentatie en kwaliteit weet te combineren met allesbehalve afschrikwekkende prijzen. Champagne, Pinot Grigio, Rosé uit Aix en een Chianti.
Begonnen met oesters, een platte zeeuwse versie (erg aan te bevelen) en Grevelingen creuses. Vervolgens tonijn tartaar met wasabi, gamba met antiboise en gemarineerde zalm met mosterd crème en ik een salade niçoise, bladsla, gepocheerd ei en gegrilde, verse tonijn met venusschelpje. Ipv een hoofdgerecht een tweede voorgerecht besteld. Voor mij de carpaccio van rund met "Kesbeke" piccalillymayonaise en gefrituurde uienringen en het andere gerecht was de coquille St. Jacques (3 st.) met (vergeten) Parmaham en bloedworst op rode paprika met appelschui. Ja, die ham was of zo subtiel verwerkt, dat we 'm niet gezien hebben of was in de keuken achtergebleven.
Onverwacht drie goeie avonden gehad. De volgende keer misschien weer gewoon naar de Febo. Je went als mens tenslotte aan alles.
zaterdag 20 december 2014
Geldsmijten
Half acht aan het ontbijt. Een mens went snel aan meer en beter, dat bleek bij het ontbijt maar weereens. Aardige overdaad, ik neem bijna niks en toch had ik iets van "Kan beter!" Weet niet precies waar dat in zit. Deels zal het presentatie zijn, deels misplaatste benepenheid en voor het grootste deel ervaring van andere plekken, die wel de juiste snaar wisten te treffen. Maar een goeie koffie verkeerd. Scheelt toch ruim de helft van het ontbijt.
Drukke dag voor de boeg was het idee en dat is het geworden ook. Amsterdam van Oud-Zuid naar Noord-Jordaan, naar de Zuiderkerk, retour Jordaan, Albert Cuyp, weer Jordaan en met uitzicht op het muziektheater geëindigd voor het weer retour Oud-Zuid ging. Ik snap al die kritiek op de Amsterdamse taxichauffeurs niet.
De schoenmaker voor het passen en meten was het enige dat duidelijk was. De rest was zoeken. Zoeken naar de adressen. Zoeken in het aanbod. Zoeken naar wat eigenlijk de bedoeling was. Zoeken naar wat mogelijk zou kunnen zijn met het gebodene. Missie uiteindelijk geslaagd. Tussendoor werd nog vanalles gevonden, zonder dat er naar gezocht werd. Winkelen zonder doel gaat overduidelijk stukken sneller dan mèt. Behoeftes vervullen, waarvan je je het bestaan niet realiseert, totdat die ene tas, jas of hoed in de étalage je in een fractie van een seconde weet te overtuigen van zijn noodzakelijke aanwezigheid in je leven. Wat ben ik blij, dat ik daar geen last van heb.
Drukke dag voor de boeg was het idee en dat is het geworden ook. Amsterdam van Oud-Zuid naar Noord-Jordaan, naar de Zuiderkerk, retour Jordaan, Albert Cuyp, weer Jordaan en met uitzicht op het muziektheater geëindigd voor het weer retour Oud-Zuid ging. Ik snap al die kritiek op de Amsterdamse taxichauffeurs niet.
De schoenmaker voor het passen en meten was het enige dat duidelijk was. De rest was zoeken. Zoeken naar de adressen. Zoeken in het aanbod. Zoeken naar wat eigenlijk de bedoeling was. Zoeken naar wat mogelijk zou kunnen zijn met het gebodene. Missie uiteindelijk geslaagd. Tussendoor werd nog vanalles gevonden, zonder dat er naar gezocht werd. Winkelen zonder doel gaat overduidelijk stukken sneller dan mèt. Behoeftes vervullen, waarvan je je het bestaan niet realiseert, totdat die ene tas, jas of hoed in de étalage je in een fractie van een seconde weet te overtuigen van zijn noodzakelijke aanwezigheid in je leven. Wat ben ik blij, dat ik daar geen last van heb.
vrijdag 19 december 2014
Omwegen
Na een kleine vijfhonderd kilometer foutloos rijden een afslag missen en denken "Ach, zo groot is Amsterdam nou ook weer niet." Qua omvang of oppervlakte zal het wel kloppen, want ik zat zo in Amstelveen en ben op de weg terug door Ouderkerk aan de Amstel gekomen en voor Diemen weer een nieuwe poging gedaan meer richting het bekende deel van Amsterdam te komen. Onder de Arena door naar binnen rijden heeft wel wat .... als je zou weten in welke richting je verder zou moeten. Men is niet erg scheutig met wegwijzers richting centrum.
Na een klein half uur besloten om maar eens te vragen, waar ik zijn moest. Ja, afschuwelijk ouderwets zo zonder Tomtom, maar toch wil ik het graag houden zo. Had gewoon effe een blik op de plattegrond van de stad moeten werpen 'voor het geval dat' èn vooral niet de gewenste afslag missen. Ondertussen bijna meer van Amsterdam gezien dan in al mijn jaren, dat ik het te voet heb doorkruist. En de stukjes in de puzzel pasten beter en beter. In de buurt van het concertgebouw gestopt en een taxi gepakt .... wat eigenlijk onzin was. Maar dat weet je dan pas weer achteraf.
Ingecheckt en auto opgehaald. Fluitje van een cent, zelfs een ouwe. Spullen gedropt en de stad in .... "Wat een toeristen", was het eerste wat ik dacht, toen ik onder een moderne constructie doorliep, die ik een dag later pas als badkuip zou herkennen.
Na een klein half uur besloten om maar eens te vragen, waar ik zijn moest. Ja, afschuwelijk ouderwets zo zonder Tomtom, maar toch wil ik het graag houden zo. Had gewoon effe een blik op de plattegrond van de stad moeten werpen 'voor het geval dat' èn vooral niet de gewenste afslag missen. Ondertussen bijna meer van Amsterdam gezien dan in al mijn jaren, dat ik het te voet heb doorkruist. En de stukjes in de puzzel pasten beter en beter. In de buurt van het concertgebouw gestopt en een taxi gepakt .... wat eigenlijk onzin was. Maar dat weet je dan pas weer achteraf.
Ingecheckt en auto opgehaald. Fluitje van een cent, zelfs een ouwe. Spullen gedropt en de stad in .... "Wat een toeristen", was het eerste wat ik dacht, toen ik onder een moderne constructie doorliep, die ik een dag later pas als badkuip zou herkennen.
donderdag 18 december 2014
Beestjes
Een voorschot op de toekomst? Het keiharde begin van de ondergang van de mensheid? Een uitzondering? Ik mag het hopen. Gezeten in een industriële Italiaan, veel te vroeg voor Franse begrippen en op een standaard klote plek vanwege het in mijn eentje zijn, maar met een uitstekend zicht over het grootste deel van de tent.
Volgende klant was eentje van mijn categorie; man, leeftijd gevorderd. Hij ging na een plek toegewezen te hebben gekregen gewoon ergens anders zitten. Kan ook. Mijn uitzicht was echter stukken beter. Vervolgens een jong stel met 2 of 3 jarige peuter. Hij -niet de peuter- paste minstens drie keer in haar. Dat zal vast pizza met cola zijn geworden. Ik heb dat niet bijgehouden vanwege de alsmaar binnenstromende klanten, waaronder nog een stel met een wat oudere dochter. Een jaar of 7-8 oud, laatste kans kind. Zij blond, het grootst van de drie en met een stevige kont, pront getoond in een zwarte broek. Een broek, die ze overduidelijk in dit familieverband niet alleen letterlijk droeg. Hij, kale kruin, ruim in de veertig, bleek, een beetje gebogen rug, aktentas in de hand, kwam als laatste binnengeschoven en kreeg door haar een plek gewezen. Dochter stil, ingetogen, afwachtend en ook kleurloos in meerdere betekenissen.
De bestelling werd gedaan. Drankjes kwamen wat eerder en werden door moeder's naar de juiste plekken gedirigeerd. En voordat met een proost werd begonnen, boog het moederdier zich naar haar handtas en kwam omhoog met een blauwig ogend flesje. Dochter en manlief staken prompt hun handen in haar richting. Zij bespoot alle handen, inclusief de hare, rijkelijk met het spul uit het flesje en gedrieën wreef men de handen alsof een werkdag erop zat. Steriel aan de pizza. Illusie of begin van het einde??
Volgende klant was eentje van mijn categorie; man, leeftijd gevorderd. Hij ging na een plek toegewezen te hebben gekregen gewoon ergens anders zitten. Kan ook. Mijn uitzicht was echter stukken beter. Vervolgens een jong stel met 2 of 3 jarige peuter. Hij -niet de peuter- paste minstens drie keer in haar. Dat zal vast pizza met cola zijn geworden. Ik heb dat niet bijgehouden vanwege de alsmaar binnenstromende klanten, waaronder nog een stel met een wat oudere dochter. Een jaar of 7-8 oud, laatste kans kind. Zij blond, het grootst van de drie en met een stevige kont, pront getoond in een zwarte broek. Een broek, die ze overduidelijk in dit familieverband niet alleen letterlijk droeg. Hij, kale kruin, ruim in de veertig, bleek, een beetje gebogen rug, aktentas in de hand, kwam als laatste binnengeschoven en kreeg door haar een plek gewezen. Dochter stil, ingetogen, afwachtend en ook kleurloos in meerdere betekenissen.
De bestelling werd gedaan. Drankjes kwamen wat eerder en werden door moeder's naar de juiste plekken gedirigeerd. En voordat met een proost werd begonnen, boog het moederdier zich naar haar handtas en kwam omhoog met een blauwig ogend flesje. Dochter en manlief staken prompt hun handen in haar richting. Zij bespoot alle handen, inclusief de hare, rijkelijk met het spul uit het flesje en gedrieën wreef men de handen alsof een werkdag erop zat. Steriel aan de pizza. Illusie of begin van het einde??
Opstarten
Na de vondst van een van oorsprong buitenaards wezen, dat desintegreert zosnel een deel van het wezen buiten zijn verblijfplaats steekt, en het surfen met hemellichamen vandaag een uur eerder dan gepland mijn nest uit. Er zijn nog mechanismen die naar wens werken.
De crises door het gezonde verstand ettert voort in het Koninkrijk der Lage Landen, Depardieu denkt de Russen een extra buitensporige horloge aan te kunnen smeren en de mondiale oorlogsindustrie verdient leuk verder aan messen en bommen in het Midden-Oosten. Meer nog vandaag? Dat is wel weer genoeg voor de vandaag qua blik op het wereldtoneel. Terug naar de zuurkool en de matrasmoltons, die ik niet moet vergeten op te bergen cq. hangen en het verstouwen van 120x120 kunst.
Mensen, die ik vagelijk ken maar alweer tijden niet gezien heb, nemen de moeite om me van hun afscheid op de hoogte te stellen. Amazon heeft natuurlijk weer die meest aantrekkelijke aanbiedingen zoals iedere dag weer. Twitter valt me sindskort weer lastig over al mijn beschikbare mailboxen en van de hotels wijzen Accor, Sandton en Hilton me op hun leegstaande kamers tijdens de feestdagen. Na deze digitale shit eindelijk koffie
De crises door het gezonde verstand ettert voort in het Koninkrijk der Lage Landen, Depardieu denkt de Russen een extra buitensporige horloge aan te kunnen smeren en de mondiale oorlogsindustrie verdient leuk verder aan messen en bommen in het Midden-Oosten. Meer nog vandaag? Dat is wel weer genoeg voor de vandaag qua blik op het wereldtoneel. Terug naar de zuurkool en de matrasmoltons, die ik niet moet vergeten op te bergen cq. hangen en het verstouwen van 120x120 kunst.
Mensen, die ik vagelijk ken maar alweer tijden niet gezien heb, nemen de moeite om me van hun afscheid op de hoogte te stellen. Amazon heeft natuurlijk weer die meest aantrekkelijke aanbiedingen zoals iedere dag weer. Twitter valt me sindskort weer lastig over al mijn beschikbare mailboxen en van de hotels wijzen Accor, Sandton en Hilton me op hun leegstaande kamers tijdens de feestdagen. Na deze digitale shit eindelijk koffie
woensdag 17 december 2014
Cijferspel
19.000 pageviews .... best aardig. Daar heb ik bijna drie jaar over gedaan ..... da's pas veel! Bij elkaar dus best wel een beetje weinig. Maar is dat belangrijk? Nee, nee en nog eens nee. Statistiek zegt al niks, Google's Bloggerstatistiek schijnt nog minder te zeggen (telt bijv. mezelf mee ...) en zouden de getalletjes er niet staan, zou ik dat doen wat beter is, er niet mee bezig zijn. Maar getallen zijn leuk speelgoed.
Bijna 1800 berichten, 19.000 (vervuilde) pageviews, op een paar weken na drie jaar onderweg in dit blog, iets van 10-15 bekeken pagina's per dag, rondom de 600 per maand ...... Tel ik de ander blogs mee, kom ik op iets van 3400 berichten, 42.000 pageviews en marginaal meer in de rest. Het zijn verankeringen van een luchtkasteel. Je kunt er net zoveel werkelijkheid in kwijt, als je er zelf in wilt stoppen.
Ik hunker al een tijdje naar een switch. Met mijn afkeer van verandering kost dat tijd en vereist de passage van het juiste moment. Weg bij Blogger met behoud van een groot deel van diens functionaliteit. Eigen website ..... Eigenlijk is alles al gedaan. Niet ik, maar een enthousiaste Nederlandse dame, meid, vrouw. Het staat alweer kleine twee jaar in de steigers te verstoffen. Ik neem me de tijd niet om me de materie eigen te maken. Iets wat ik daarna ook bij zal moeten houden ... Dat is het voordeel van websites als Blogger, zelfs al barsten ze van de slordigheden.
Bijna 1800 berichten, 19.000 (vervuilde) pageviews, op een paar weken na drie jaar onderweg in dit blog, iets van 10-15 bekeken pagina's per dag, rondom de 600 per maand ...... Tel ik de ander blogs mee, kom ik op iets van 3400 berichten, 42.000 pageviews en marginaal meer in de rest. Het zijn verankeringen van een luchtkasteel. Je kunt er net zoveel werkelijkheid in kwijt, als je er zelf in wilt stoppen.
Ik hunker al een tijdje naar een switch. Met mijn afkeer van verandering kost dat tijd en vereist de passage van het juiste moment. Weg bij Blogger met behoud van een groot deel van diens functionaliteit. Eigen website ..... Eigenlijk is alles al gedaan. Niet ik, maar een enthousiaste Nederlandse dame, meid, vrouw. Het staat alweer kleine twee jaar in de steigers te verstoffen. Ik neem me de tijd niet om me de materie eigen te maken. Iets wat ik daarna ook bij zal moeten houden ... Dat is het voordeel van websites als Blogger, zelfs al barsten ze van de slordigheden.
Plaagstoot
Onderstaande nauwelijks de wereld ingestuurd en de onrust giert door me heen. Ineens. Ik kan niet zeggen 'uit het niets", want nog altijd trouw afwachtend ergens in een hoekje, maar redelijk onvoorspelbaar. Geest uit de fles. We zullen 'm maar ff laten uitrazen. Geen voedingsbodem voor erger aanwezig. Een oprisping kortom. Vast met die droge tikken te maken, die me vanochtend sneller dan de bedoeling was, uit mijn bed hebben gedreven. Heel erg foute tikken. In een slaapkamer dan.
Planning iets strakker trekken en het zal verder wel lukken. Dat is wel een voordeel bij de ruimte, die ik mezelf proberen te gunnen. D'r kan altijd meer, dan ik me voorgenomen heb. Nu enkel nog dat kleine duwtje om op gang te komen en de dag ziet in een paar uur anders uit. Schoner en wie weet ook meer opgeruimd.
Wat moet het een genot zijn, als straks, ooit de dingen weer als vanouds uitnodigen om gedaan te worden ipv deze loopgravenoorlog met mezelf. Eigenlijk nauwelijks voorstelbaar. Net zo nauwelijks voorstelbaar als de patsstelling, die hier wortel heeft geschoten. Maar het kan. Je ziet het met regelmaat mn in beroepssituaties gebeuren. Nu maar hopen, dat ik in dit geval voor de afwisseling eens een keer niet afwijk van wat 'normaal' schijn te zijn.
Planning iets strakker trekken en het zal verder wel lukken. Dat is wel een voordeel bij de ruimte, die ik mezelf proberen te gunnen. D'r kan altijd meer, dan ik me voorgenomen heb. Nu enkel nog dat kleine duwtje om op gang te komen en de dag ziet in een paar uur anders uit. Schoner en wie weet ook meer opgeruimd.
Wat moet het een genot zijn, als straks, ooit de dingen weer als vanouds uitnodigen om gedaan te worden ipv deze loopgravenoorlog met mezelf. Eigenlijk nauwelijks voorstelbaar. Net zo nauwelijks voorstelbaar als de patsstelling, die hier wortel heeft geschoten. Maar het kan. Je ziet het met regelmaat mn in beroepssituaties gebeuren. Nu maar hopen, dat ik in dit geval voor de afwisseling eens een keer niet afwijk van wat 'normaal' schijn te zijn.
Laveren
Alles weer in kalme wateren. En ..... laat dat aub ff blijven zo. Vandaan doen wat er gisteren bij ingeschoten is en verder met de rest. Ruimen, rommelen en rust. Dat laatste is te hopen maar garantie zal niemand me geven. Iets is veranderd. Het duidelijkst merkbaar aan een volledig veranderde droomwereld. Zwaartepunten zijn verlegd of er is een andere insteek gekozen. Ik kijk anders tegen de dingen aan die spelen. Waren het voorheen feesten maar met manco's hier en daar, nu is het (onder-)zoeken waar mijn onderbewustzijn de nachten mee opluistert.
Onduidelijkheden, onzekerheid. Je wordt er niet enthousiast, vrolijk of vol vertrouwen van en daar hoef je nou niet bepaald voor in een bamboekooi tussen de ratten in een Vietnamese rivier te dobberen in afwachting van het volgende potje Russisch roulette.
Blik binnenboord. Focus op de zeer korte termijn. Gedachten naar een paar gangen dieper verbannen. Opteren voor bezigheden met concrete resultaten. Zandzakken voor de deur. Kaarsje branden en de rozenkrans voor het grijpen leggen. Drama. Wat is het leven zonder drama.
Onduidelijkheden, onzekerheid. Je wordt er niet enthousiast, vrolijk of vol vertrouwen van en daar hoef je nou niet bepaald voor in een bamboekooi tussen de ratten in een Vietnamese rivier te dobberen in afwachting van het volgende potje Russisch roulette.
Blik binnenboord. Focus op de zeer korte termijn. Gedachten naar een paar gangen dieper verbannen. Opteren voor bezigheden met concrete resultaten. Zandzakken voor de deur. Kaarsje branden en de rozenkrans voor het grijpen leggen. Drama. Wat is het leven zonder drama.
dinsdag 16 december 2014
Confronterend
Nog geen twee-en-een-half uur en gesloopt. De helft van het trappenhuis en een deel van een slaapkamer, niet eens de mijne .... en kapot. Het lijkt wel of ik met zakken cement heb lopen slepen, maar dan die ouwe versie van 50 kg. Wat zit er toch nog een hoop gif en weerzin in de combinatie "ik en deze plek". Zelfs het element "Nog maar één keer!" werkt niet zichtbaar verlichtend. Het zal werken blijven tot aan de laatste handeling toe.
Maar -by the way- een deel van het trappenhuis grondig schoongemaakt. De grijze stofsluier verwijderd, een wirwar van webben geruimd en de loper weer op kleur gebracht. Loopt het nou anders? Nee. Het is een blijft gewoon een trap. Loop je 'm op, ga je naar boven. Daal je 'm af, ga je naar beneden. Kleur, stof noch webben weten daar enige invloed op uit te oefenen. Voor de constructie maakt het schoonmaken verder ook niks uit. Dus waarom? Zullen we ons daar maar niet mee bezig houden??
Ondertussen is dat, wat wel enige zin zou maken, als het gedaan was geweest, mooi niet gebeurd. Zien of we ons daar vandaag nog toe weten op te peppen. Waar is mijn coach????
Maar -by the way- een deel van het trappenhuis grondig schoongemaakt. De grijze stofsluier verwijderd, een wirwar van webben geruimd en de loper weer op kleur gebracht. Loopt het nou anders? Nee. Het is een blijft gewoon een trap. Loop je 'm op, ga je naar boven. Daal je 'm af, ga je naar beneden. Kleur, stof noch webben weten daar enige invloed op uit te oefenen. Voor de constructie maakt het schoonmaken verder ook niks uit. Dus waarom? Zullen we ons daar maar niet mee bezig houden??
Ondertussen is dat, wat wel enige zin zou maken, als het gedaan was geweest, mooi niet gebeurd. Zien of we ons daar vandaag nog toe weten op te peppen. Waar is mijn coach????
Alledag
December stoomt op. Belastingen, verzekering, water, onderhoudsbeurt en APK.... Vergeet ik nog iets, voordat ik aan de invulling van het verwennen van mezelf kan denken? Vanmiddag nog wat noodzakelijkheden en dan kunnen de teugels morgen iets losser. Ga ik er ooit nog eens aan wennen dat het leven soepeler en zonder schuren passeert? Wil ik er aan wennen? Ik denk, ik wil het iedere dag weer beseffen dat het makkelijker, beter, kleurrijker en smaakvoller is. Iedere dag weer vanaf het moment dat ik hier de laatste keer de oprit afrij. Eerder mag ook.
Ochtendgebed
De stemming hangt nog op een krukje in de hoek. Ondertussen wakker geworden met een kater. Da's fijn. Dat geeft de burger moed. In tegenstelling tot al die langslepende en maar met moeite nalatende psychische mechanismen is het fysiek snel en doortastend in het wennen aan veranderende gewoontes. De duik richting de nullijn is opgepakt als een uitnodiging voor toetreding tot de blauwe knoop. Overdrijven is een kunst, die je moet verstaan.
Ik ben er zelf in bedreven. Mooi niet, dus. Zover laat ik het niet komen. Daarvoor zijn een aantal vormen, waarin de alcohol kan voorkomen en genoten kan worden me te dierbaar. Geen eerste levensbehoefte maar bij tijd en wijle een aangenaam genot. Laten ze het maar zo zwart proberen te maken als ze willen. Ik zou nog weleens willen weten wat ongezonder is, af en toe een slok teveel of dertig jaar en meer een uur of acht per dag bezig zijn met een bezigheidstherapie, die weinig meer dient dan het spekken van de schatkist.
Maar soit. Geen meta-discussies voor het moment. Laat ik me bezig houden met het op de rails blijven, doen wat gedaan moet worden en relativeren waar je verder geen invloed op hebt. Is al meer dan nodig zou moeten zijn.
Ik ben er zelf in bedreven. Mooi niet, dus. Zover laat ik het niet komen. Daarvoor zijn een aantal vormen, waarin de alcohol kan voorkomen en genoten kan worden me te dierbaar. Geen eerste levensbehoefte maar bij tijd en wijle een aangenaam genot. Laten ze het maar zo zwart proberen te maken als ze willen. Ik zou nog weleens willen weten wat ongezonder is, af en toe een slok teveel of dertig jaar en meer een uur of acht per dag bezig zijn met een bezigheidstherapie, die weinig meer dient dan het spekken van de schatkist.
Maar soit. Geen meta-discussies voor het moment. Laat ik me bezig houden met het op de rails blijven, doen wat gedaan moet worden en relativeren waar je verder geen invloed op hebt. Is al meer dan nodig zou moeten zijn.
maandag 15 december 2014
Flinterdun
Afwas gedaan. Kleine pauze. Blik in het internet. Artikel in de Volkskrant ....en daar ga ik weer. Zo'n kleine rek, nog steeds vrijwel geen incasseringsruimte. Zien dat ik alle zeilen gezet krijg. Nu niet weer de bocht missen. Kan wel maar mag niet. Komt niet uit. Kan ik niet gebruiken.
Me van de week nog zitten te ergeren aan de zoveelste link die in de kranten gelegd werd tussen kanker en overgewicht. De WHO heeft er een stokpaardje van gemaakt. En natuurlijk bevordert overgewicht niet de gezondheid. Maar het gemak waarmee een hoop andere zaken dan ineens over die overgewicht-kam worden gehaald is bijna schokkend. Vooral omdat het blijkbaar kritiekloos wordt overgenomen. En dan steeds weer dat elementje erin, dat je als zieke het niet alleen aan jezelf en je levensstijl te danken hebt, maar vooral toch de maatschappij op kosten jaagt door je onverantwoorde gedrag. Belachelijk. Schokkend. Je zou je bijna gaan verontschuldigen voor het feit dat je leeft en dat daar risico's aan zijn verbonden. Risico's die ook de WHO met haar gebla-bla niet kan voorkomen.
Maar goed, dat is aan de meneer uit het artikel niet meer besteed. Wetenschapsjournalist en uit dien hoofde waarschijnlijk geen chips en cola consumerende 'tokkie' die van bankhangen zijn beroep heeft gemaakt, maar wel kanker. Alvleesklierkanker. Een k*tkanker. Met een beetje geluk krijg je net de tijd om afscheid te nemen. Hij heeft iets van anderhalfjaar gehad, een nicht van mij zes weken en ook die kon niet bepaald van overgewicht of een onverantwoorde levenswijze worden beticht.
Van leven ga je dood. Ik weet er alles van. Mij ontbreekt enkel nog mijn eigen ervaring en die komt me niet uit. Niet nu. Niet ergens in de komende jaren. Het komt natuurlijk nooit uit. De beste man had zijn kinderen kinderen willen zien krijgen. Zo concreet is het bij mij niet eens. Een nieuwe start heeft ruimte nodig. Die ruimte is al heel wat beperkter dan ie ooit geweest is. Ik hoef niet steeds weer met mijn neus op het feit gedrukt te worden, dat het morgen afgelopen kan zijn. Dat is me ruimschoots bekend. Dus val me daar niet mee lastig.
Me van de week nog zitten te ergeren aan de zoveelste link die in de kranten gelegd werd tussen kanker en overgewicht. De WHO heeft er een stokpaardje van gemaakt. En natuurlijk bevordert overgewicht niet de gezondheid. Maar het gemak waarmee een hoop andere zaken dan ineens over die overgewicht-kam worden gehaald is bijna schokkend. Vooral omdat het blijkbaar kritiekloos wordt overgenomen. En dan steeds weer dat elementje erin, dat je als zieke het niet alleen aan jezelf en je levensstijl te danken hebt, maar vooral toch de maatschappij op kosten jaagt door je onverantwoorde gedrag. Belachelijk. Schokkend. Je zou je bijna gaan verontschuldigen voor het feit dat je leeft en dat daar risico's aan zijn verbonden. Risico's die ook de WHO met haar gebla-bla niet kan voorkomen.
Maar goed, dat is aan de meneer uit het artikel niet meer besteed. Wetenschapsjournalist en uit dien hoofde waarschijnlijk geen chips en cola consumerende 'tokkie' die van bankhangen zijn beroep heeft gemaakt, maar wel kanker. Alvleesklierkanker. Een k*tkanker. Met een beetje geluk krijg je net de tijd om afscheid te nemen. Hij heeft iets van anderhalfjaar gehad, een nicht van mij zes weken en ook die kon niet bepaald van overgewicht of een onverantwoorde levenswijze worden beticht.
Van leven ga je dood. Ik weet er alles van. Mij ontbreekt enkel nog mijn eigen ervaring en die komt me niet uit. Niet nu. Niet ergens in de komende jaren. Het komt natuurlijk nooit uit. De beste man had zijn kinderen kinderen willen zien krijgen. Zo concreet is het bij mij niet eens. Een nieuwe start heeft ruimte nodig. Die ruimte is al heel wat beperkter dan ie ooit geweest is. Ik hoef niet steeds weer met mijn neus op het feit gedrukt te worden, dat het morgen afgelopen kan zijn. Dat is me ruimschoots bekend. Dus val me daar niet mee lastig.
Opgewekt
Dansend en zingend aan de afwas..... Wie gelooft het? Nee, ik ook niet. Toch voelt het bijna zo aan en af en toe, heel stiekum ook best wel een beetje meer. Waarom? Wat is anders? Waarom kan dit niet de normale gang van zaken zijn ipv het tegengestelde? Maakt dingen zoveel makkelijker, bezigheden aangenamer, tijd minder belangrijk, geeft energie ipv verbruiken, brengt je op ideeën, etc.
De afwas blijft de afwas, maar is niet meer die berg op het aanrecht die meer en meer in de weg staat, maar het vooruitzicht van schoon en glimmend serviesgoed, bestek, glaswerk en pannen. Waarvoor het loont om er iets leuk in en op klaar te maken. Waarvan je het liever niet hebt, dat het in een smerige keuken staat. Maar ergens waar frisse bloemen en vers fruit niet zouden misstaan. En ga maar verder zo. Van het een naar het ander. Omgevallen domino-stenen die rechtop gaan staan om naar de goeie kant te vallen.
Het kan. Het heeft veel weg van jezelf aan je haren uit het drijfzand trekken. Wat dat betreft is eigenlijk niet zoveel veranderd. Ook de verbazing is gebleven.
De afwas blijft de afwas, maar is niet meer die berg op het aanrecht die meer en meer in de weg staat, maar het vooruitzicht van schoon en glimmend serviesgoed, bestek, glaswerk en pannen. Waarvoor het loont om er iets leuk in en op klaar te maken. Waarvan je het liever niet hebt, dat het in een smerige keuken staat. Maar ergens waar frisse bloemen en vers fruit niet zouden misstaan. En ga maar verder zo. Van het een naar het ander. Omgevallen domino-stenen die rechtop gaan staan om naar de goeie kant te vallen.
Het kan. Het heeft veel weg van jezelf aan je haren uit het drijfzand trekken. Wat dat betreft is eigenlijk niet zoveel veranderd. Ook de verbazing is gebleven.
Rondgang
Wat kunnen dingen compleet veranderen. Wie mij een paar jaar geleden zou hebben gezegd, dat ik vandaag de dag het klokje bijna rond zou slapen, die had ik keihard in z'n gezicht uitgelachen. Maar mooi wel dus en zo regelmatig inmiddels, dat eerder van een regel dan van uitzondering moet worden gesproken. Om elf uur het nest in en bij negenen pas weer bij de positieven. Weliswaar nog steeds met een tussenstop of twee, maar toch.
Voor iemand die tientallen jaren bewust zijn slaap gekort heeft en de laatste jaren wel wilde maar vaak niet kon slapen is dat een ommezwaai van 180º ... En raar maar waar ... het is wennen. Waarde-oordelen in het midden latend wantrouwde ik het eerst. Nog steeds vind ik het een beetje dubieus, maar accepteer het slapen als 'niet verkeerd'. Om te beginnen heb ik tijd genoeg ervoor en, hoewel slechts aarzelend, heb ik ook het idee, dat het zoden aan de dijk zet. Misschien kun je dan wel geen slaap inhalen, zoals ik ooit ergens gehoord of gelezen heb, maar vermoeidheid herstellen kan weldegelijk. En dat een fit lijf zo zijn voordelen heeft, lijkt me meer dan vanzelfsprekend. Als er iets verantwoordelijk is voor een meer ontspannen benadering van mijn bestaan in de laatste weken, dan wijs ik toch als eerste naar de betere nachtrust.
Ben benieuwd of dat straks (deels) weer terug te draaien is, als me dat beter uitkomt. Misschien maar niet mee bezig zijn. We zullen het merken. Voorlopig heb ik nog niet het idee dat de energie uit alle poriën spettert, als ik 's morgens besluit, dat het tijd is om te verrijzen.
Voor iemand die tientallen jaren bewust zijn slaap gekort heeft en de laatste jaren wel wilde maar vaak niet kon slapen is dat een ommezwaai van 180º ... En raar maar waar ... het is wennen. Waarde-oordelen in het midden latend wantrouwde ik het eerst. Nog steeds vind ik het een beetje dubieus, maar accepteer het slapen als 'niet verkeerd'. Om te beginnen heb ik tijd genoeg ervoor en, hoewel slechts aarzelend, heb ik ook het idee, dat het zoden aan de dijk zet. Misschien kun je dan wel geen slaap inhalen, zoals ik ooit ergens gehoord of gelezen heb, maar vermoeidheid herstellen kan weldegelijk. En dat een fit lijf zo zijn voordelen heeft, lijkt me meer dan vanzelfsprekend. Als er iets verantwoordelijk is voor een meer ontspannen benadering van mijn bestaan in de laatste weken, dan wijs ik toch als eerste naar de betere nachtrust.
Ben benieuwd of dat straks (deels) weer terug te draaien is, als me dat beter uitkomt. Misschien maar niet mee bezig zijn. We zullen het merken. Voorlopig heb ik nog niet het idee dat de energie uit alle poriën spettert, als ik 's morgens besluit, dat het tijd is om te verrijzen.
Transformatie
Timing, timing, misschien niet alles maar wel bijna alles staat en valt met z'n timing. Maandag. Begin van de week. Zonnetje buiten en opklaringen binnen. Dit kan niet anders dan een betere dag worden. Zou ook tijd worden trouwens.
Duidelijk betere stemming. Lichter gemoed. Vagelijk herkenbare motivatie. Ook iets wat op enthousiasme zou kunnen duiden. Kortom de veranderingen zetten door, bakens worden verzet. Nu niet de fout maken om feest te gaan vieren. Ik heb nog (maar) drie dagen en d'r moet een hoop gebeuren. Eens kijken of er ook ergens wat verantwoordelijkheidsgevoel te vinden is ...
Deuren open, ramen open, muziek op. Stoffen, zuigen en soppen en alles wat voor mijn voeten komt en waar het bestaansrecht me niet duidelijk van is, linea recta het vuilnis in of in de tuinafvalverbrander, die al een tijdje bereidwillig voor de keukendeur staat. Maar eerst ff dimmen anders ben ik al moe van mezelf voordat één hand is uitgestoken.
Duidelijk betere stemming. Lichter gemoed. Vagelijk herkenbare motivatie. Ook iets wat op enthousiasme zou kunnen duiden. Kortom de veranderingen zetten door, bakens worden verzet. Nu niet de fout maken om feest te gaan vieren. Ik heb nog (maar) drie dagen en d'r moet een hoop gebeuren. Eens kijken of er ook ergens wat verantwoordelijkheidsgevoel te vinden is ...
Deuren open, ramen open, muziek op. Stoffen, zuigen en soppen en alles wat voor mijn voeten komt en waar het bestaansrecht me niet duidelijk van is, linea recta het vuilnis in of in de tuinafvalverbrander, die al een tijdje bereidwillig voor de keukendeur staat. Maar eerst ff dimmen anders ben ik al moe van mezelf voordat één hand is uitgestoken.
zondag 14 december 2014
Bedrand
Weinig opzienbarends gedaan en desondanks is de dag voorbij gegaan. Meer inzichtelijk resultaat dan concrete vormgeving. Was natuurlijk leuk geweest, als ik vandaag ineens in vliedende vaart alles afgehandeld had, wat de afgelopen drie weken is blijven liggen. Ik ben niet eens op het idee gekomen ... Het was zondag, zeg! Morgen de was ophangen. Badkamer poetsen. Eindelijk de afwas doen ipv erover praten. Een kerstboom opduikelen en dan kan het serieuze werk beginnen. Zou het werkelijk? Het kàn!
Tussen al het gemopper door is trouwens al een hoop gebeurd. Wat mist zijn de grootse gebaren. Spraakmakende resultaten. Der Schwung fehlt. Aan het eind van de dag sta ik niet versteld van mezelf en denk: "Poe, poe. Knap gedaan!" Meer een "Nou, nou, is dat alles?". Ja, ja, het is nooit goed. Ik weet het en heb d'r zelf last van.
Dat alles is voor morgen en daarna. Nu eerst een bak warm water met een smaakje. Richting de dagafsluiting. Niks teveel gegeten. Alcohol op het vrekkerige af. Uitgebreid aandacht aan extra beweging besteed. Een beetje teveel voor de Pc gehangen. Links en rechts bezig geweest met weinig steekhoudende zaken. Me verwonderd, geërgerd, verdiept en ontspannen. Beetje gemopperd en wat geschreven. Kon slechter, toch? Ooooooo ja, makkelijk.
Tussen al het gemopper door is trouwens al een hoop gebeurd. Wat mist zijn de grootse gebaren. Spraakmakende resultaten. Der Schwung fehlt. Aan het eind van de dag sta ik niet versteld van mezelf en denk: "Poe, poe. Knap gedaan!" Meer een "Nou, nou, is dat alles?". Ja, ja, het is nooit goed. Ik weet het en heb d'r zelf last van.
Dat alles is voor morgen en daarna. Nu eerst een bak warm water met een smaakje. Richting de dagafsluiting. Niks teveel gegeten. Alcohol op het vrekkerige af. Uitgebreid aandacht aan extra beweging besteed. Een beetje teveel voor de Pc gehangen. Links en rechts bezig geweest met weinig steekhoudende zaken. Me verwonderd, geërgerd, verdiept en ontspannen. Beetje gemopperd en wat geschreven. Kon slechter, toch? Ooooooo ja, makkelijk.
Inkrimpen
De tweede kachel brandt. Ik ga een stel kaarsen aansteken. Ontsla me van iedere verdere verplichting en ga zien wat dat oplevert. Ook levende vissen kunnen zich door de stroom laten meenemen.
Ik ga terug van een globale 900 m2 naar een krappe 125 als ik royaal reken en moet die nog delen ook. Nu leef ik hier absoluut niet op de aanwezige voet, maar dat neemt niet weg, dat overal spullen staan en liggen waar ik nu, op dit naar het vertrek toe neigende moment iets mee zal moeten. Wat zou straks deel uit kunnen gaan maken van de nieuwe inboedel? Wat wil ik (daarvan) straks om me heen hebben? Selecteren, selecteren, selecteren. Wat wil ik niet achterlaten? Waarvan ontgaat me zin om het mee te nemen? Wie gun ik wat en wat wil ik daarvoor terug hebben cq. heb ik er voor over. Vragen, vragen, vragen. (Die is niet van mezelf!)
Down to basics ..... Mijn kleren, check. Mijn muziek, check. Mijn boeken, check. Mijn digitale bagage, check. Mijn keukenmateriaal, check. Het gereedschap, check. Dat is een heldere zes-eenheid. Dan begint het hellende vlak .... Administratie, deels, uitzoeken. Interieurdecoratie, wat?, waarom? Meubilair, mondjesmaat, kiezen. Interieurbekleding, ???, denken. Waarna het alleen maar steeds onduidelijker en twijfelachtiger wordt. Ik denk, ik begin maar eens met weggooien, dat ruimt lekker op. Wie zei daar opruimen???
Ik ga terug van een globale 900 m2 naar een krappe 125 als ik royaal reken en moet die nog delen ook. Nu leef ik hier absoluut niet op de aanwezige voet, maar dat neemt niet weg, dat overal spullen staan en liggen waar ik nu, op dit naar het vertrek toe neigende moment iets mee zal moeten. Wat zou straks deel uit kunnen gaan maken van de nieuwe inboedel? Wat wil ik (daarvan) straks om me heen hebben? Selecteren, selecteren, selecteren. Wat wil ik niet achterlaten? Waarvan ontgaat me zin om het mee te nemen? Wie gun ik wat en wat wil ik daarvoor terug hebben cq. heb ik er voor over. Vragen, vragen, vragen. (Die is niet van mezelf!)
Down to basics ..... Mijn kleren, check. Mijn muziek, check. Mijn boeken, check. Mijn digitale bagage, check. Mijn keukenmateriaal, check. Het gereedschap, check. Dat is een heldere zes-eenheid. Dan begint het hellende vlak .... Administratie, deels, uitzoeken. Interieurdecoratie, wat?, waarom? Meubilair, mondjesmaat, kiezen. Interieurbekleding, ???, denken. Waarna het alleen maar steeds onduidelijker en twijfelachtiger wordt. Ik denk, ik begin maar eens met weggooien, dat ruimt lekker op. Wie zei daar opruimen???
Ontwaakt?
2000 km verwijdert van waar ik naar toe wil. 1000 km van waar mijn meest serieuze roots liggen. Uiteindelijk toch iets van ontheemd geworden?
Daar lig je dan op een grijze zondagmorgen in bed, weggedoken onder een stel dekbedden, je mobiel ronddraaiend met de vingers van een hand in een poging je gedachten te kunnen volgen. Alleen, dat mag je het wel noemen, al heb ik dat tot voor dit ogenblik zelden of nooit gedacht. Ja, alleen qua beslissen en motiveren maar nooit alleen qua zijn. Het in elk geval nooit als ongewenst gezien, integendeel, zelfs.
Nu voelt het ineens anders aan. 'Verlaten" is te zwaar, maar elementen ervan zitten er wel in. Ergens ooit verkeerd afgeslagen, zo voelt het. Zijn gisteravond meer deuren opengegaan? Winden uit onbekende hoeken? Stukken verschoven? Andere richtingen ingeslagen? Gewichten gewijzigd? Prioriteiten een herwaardering ondergaan? Iets is veranderd en ik zit er met mijn neus bovenop. Dat is niet de eerste keer in de afgelopen weken. Dingen vallen in hoog tempo op nieuwe plekken. Hopelijk 'hun' plek.
Prachtig dat dit alles gaat samenvallen met een jaarswisseling en begeleidende feestdagen. Timing! Dit heet timing!! Kan moeilijk beter. Maar doe ik dat??
Daar lig je dan op een grijze zondagmorgen in bed, weggedoken onder een stel dekbedden, je mobiel ronddraaiend met de vingers van een hand in een poging je gedachten te kunnen volgen. Alleen, dat mag je het wel noemen, al heb ik dat tot voor dit ogenblik zelden of nooit gedacht. Ja, alleen qua beslissen en motiveren maar nooit alleen qua zijn. Het in elk geval nooit als ongewenst gezien, integendeel, zelfs.
Nu voelt het ineens anders aan. 'Verlaten" is te zwaar, maar elementen ervan zitten er wel in. Ergens ooit verkeerd afgeslagen, zo voelt het. Zijn gisteravond meer deuren opengegaan? Winden uit onbekende hoeken? Stukken verschoven? Andere richtingen ingeslagen? Gewichten gewijzigd? Prioriteiten een herwaardering ondergaan? Iets is veranderd en ik zit er met mijn neus bovenop. Dat is niet de eerste keer in de afgelopen weken. Dingen vallen in hoog tempo op nieuwe plekken. Hopelijk 'hun' plek.
Prachtig dat dit alles gaat samenvallen met een jaarswisseling en begeleidende feestdagen. Timing! Dit heet timing!! Kan moeilijk beter. Maar doe ik dat??
Bezinksel
Dubbeltjes. Het stelt niet veel voor, maar kan een hoop teweeg brengen als het valt, zeker als dat in een (lang) verlangde plek is.....
..... een beetje hopeloos tegen de deurstijl geleund gleed mijn blik over de spullen in de huiskamer, voormalige biljardkamer en de tafels in de eetkamer. Boeken, tijdschriften, kaarten, glazen, cassettebandjes, bestek, puzzels, handdoeken, spijkerbroeken, lampen, spiegels, lijsten en lijstjes, veel lijsten en lijstjes, Cd's vol oude computerprogrammatuur en nog het nodige andere spul, etc., enz.
Wat moet ik ermee? Wat kan ik ermee? Wat wil ik ermee? Wil ik er iets mee?
Langzaam, onverwachts en in eerste instantie onduidelijk vormen de spullen en de door hen veroorzaakte gedachten een uit een mist naar voren komend beeld. Naar mate het beeld aan helderheid wint, wiebelt het dubbeltje op het randje om dan verrassend doelgericht te vallen. De dood. De drijvende kracht hier is weer de dood. De op stapel staande étappe gaat naar de definitieve finish leiden. Ik aarzel. Ik ontken. Ik deins terug. Ik heb begrepen.
..... een beetje hopeloos tegen de deurstijl geleund gleed mijn blik over de spullen in de huiskamer, voormalige biljardkamer en de tafels in de eetkamer. Boeken, tijdschriften, kaarten, glazen, cassettebandjes, bestek, puzzels, handdoeken, spijkerbroeken, lampen, spiegels, lijsten en lijstjes, veel lijsten en lijstjes, Cd's vol oude computerprogrammatuur en nog het nodige andere spul, etc., enz.
Wat moet ik ermee? Wat kan ik ermee? Wat wil ik ermee? Wil ik er iets mee?
Langzaam, onverwachts en in eerste instantie onduidelijk vormen de spullen en de door hen veroorzaakte gedachten een uit een mist naar voren komend beeld. Naar mate het beeld aan helderheid wint, wiebelt het dubbeltje op het randje om dan verrassend doelgericht te vallen. De dood. De drijvende kracht hier is weer de dood. De op stapel staande étappe gaat naar de definitieve finish leiden. Ik aarzel. Ik ontken. Ik deins terug. Ik heb begrepen.
zaterdag 13 december 2014
Verwikkeld
Leven keert weer terug. Of moet ik zeggen; Feesten is ook niet alles? Afgezien van wat minder aangename toekomstmogelijkheden, die zo af en toe door mijn beeld floepen èn natuurlijk het hangen en wurgen van de al jaren slepende zaken, doe ik misschien niet zoveel, maar ik vermaak me best redelijk. Dat element sneeuwt een beetje onder, als ik het maar weer heb over wat niet gaat, zoals ik zou willen, dat het loopt, vlot of vlotter verloopt.
En nee, het is geen luiheid, die me parten speelt. Het is weldegelijk een soort weerstand of onwil tot medewerking. Een onwillige toestand waar ik mijn vinger niet opgelegd krijg. Dat stoort me. Dubbel. Het hindert me in een vlotte afhandeling van wat simpelweg moet gebeuren en het irriteert me, dat ik de oorzaak niet weet te duiden.
Het resultaat heeft iets onwerkelijks. Ik ben bezig met voor de hand liggende zaken, waar me desondanks grotendeels de zin van ontgaat en bij mijn pogingen helderheid in de warboel te scheppen, verdwaal ik in toestanden, die er volgens mij helemaal niks mee te maken hebben. Niet meer, tenminste. Had ik gedacht. Maar betwijfel dat inmiddels een beetje. Verwondering & irritatie. Tijd voor iets anders dan water.
En nee, het is geen luiheid, die me parten speelt. Het is weldegelijk een soort weerstand of onwil tot medewerking. Een onwillige toestand waar ik mijn vinger niet opgelegd krijg. Dat stoort me. Dubbel. Het hindert me in een vlotte afhandeling van wat simpelweg moet gebeuren en het irriteert me, dat ik de oorzaak niet weet te duiden.
Het resultaat heeft iets onwerkelijks. Ik ben bezig met voor de hand liggende zaken, waar me desondanks grotendeels de zin van ontgaat en bij mijn pogingen helderheid in de warboel te scheppen, verdwaal ik in toestanden, die er volgens mij helemaal niks mee te maken hebben. Niet meer, tenminste. Had ik gedacht. Maar betwijfel dat inmiddels een beetje. Verwondering & irritatie. Tijd voor iets anders dan water.
Fantasieloos
De feestdagen hebben de supermarkt bereikt. De afgelopen weken hier of daar een hint in die richting, maar nu is het feest van de volstrekte overdaad losgebarsten. De schappen puilen uit, de gangpaden staan vol met tijdelijke obstakels. Bonbons, noga, Champagne, Sauternes, de betere Bordeaux's, geconfijte vruchten, gerookte zalme, foie gras, exotische groenten en fruit, ijstaarten en natuurlijk kerstbomen, -ballen, kaarsen en ander decoratiemateriaal. Alle afdelingen hebben bestellijsten klaar liggen ..... voor taarten, zeevruchten, wild- en gevogelte en de edelere delen van rund en varken, kazen en exclusieve whiskies en andere drank. Eén groot schalige demonstratie van een algemeen gebrek aan fantasie en creativiteit ...... maar wel lekker makkelijk.
Al die pseudo-verleidingen hebben me niet weten te raken. Bij een wat uniekere en kwalitatief interessantere presentatie had het misschien wel gekund. Het is uitzonderlijk wat je ziet, want niet altijd aanwezig, maar speciaal is het niet. Het is en blijft massaproduktie, confectie, verpakte pretentie, zelden meer. Het is als met kamperen. Ook met vaste tenten en echte bedden blijft het kramperen en wordt het nooit een hotel waar service, klasse, aandacht en verzorging hoog in het vandaal staan. Ik heb het een enkele maal mogen meemaken. Je komt je verbazing nauwelijks te boven. Dat is echt iets anders, dan nu in de supermarkt kopen wat in augustus al 'en masse' de koelhuizen werd ingeschoven.
Desondanks voor bijna 200 'oude' guldens mijn leeggekookte koelkasten aangevuld. Niks bijzonders, alles basaal en in geringe hoeveelheden. De enige uitspatting was een bot voor de honden. Twee dus.
Al die pseudo-verleidingen hebben me niet weten te raken. Bij een wat uniekere en kwalitatief interessantere presentatie had het misschien wel gekund. Het is uitzonderlijk wat je ziet, want niet altijd aanwezig, maar speciaal is het niet. Het is en blijft massaproduktie, confectie, verpakte pretentie, zelden meer. Het is als met kamperen. Ook met vaste tenten en echte bedden blijft het kramperen en wordt het nooit een hotel waar service, klasse, aandacht en verzorging hoog in het vandaal staan. Ik heb het een enkele maal mogen meemaken. Je komt je verbazing nauwelijks te boven. Dat is echt iets anders, dan nu in de supermarkt kopen wat in augustus al 'en masse' de koelhuizen werd ingeschoven.
Desondanks voor bijna 200 'oude' guldens mijn leeggekookte koelkasten aangevuld. Niks bijzonders, alles basaal en in geringe hoeveelheden. De enige uitspatting was een bot voor de honden. Twee dus.
Kringetjes
Wakker geworden. Weer in slaap gevallen. Weer wakker geworden. Opgestaan. Beesten verzorgd. Mijn eigen ochtendriedel afgedraaid. Wandeling gemaakt. Eerste cirkeltje gesloten.
Schrijven. Verwarming aangezet. Douchen.Wasmachine aanzetten. Dorp in. Boodschappen. Koffie. Retour. Schrijven. Tweede rondje.
Opruimen. Kachels opstoken. Muziek. Afwas. Was ophangen. Hout naar binnen halen. Opruimen. Derde rondgang.
Digitaal babbelen. Schrijven. Lezen. Glaasje. Koken. Glaasje. Eten. Schrijven. Lezen. Muziek. Digitale conversatie. Vierde cirkeltje voor vandaag.
Trap op. Bed in. Ontspannen. Slapen. Dromen. Slapen. Terug bij "Af". Er mist iets ...... Opnieuw!!
Schrijven. Verwarming aangezet. Douchen.Wasmachine aanzetten. Dorp in. Boodschappen. Koffie. Retour. Schrijven. Tweede rondje.
Opruimen. Kachels opstoken. Muziek. Afwas. Was ophangen. Hout naar binnen halen. Opruimen. Derde rondgang.
Digitaal babbelen. Schrijven. Lezen. Glaasje. Koken. Glaasje. Eten. Schrijven. Lezen. Muziek. Digitale conversatie. Vierde cirkeltje voor vandaag.
Trap op. Bed in. Ontspannen. Slapen. Dromen. Slapen. Terug bij "Af". Er mist iets ...... Opnieuw!!
Vertekening
Een vrolijk zonnetje, dat je het bed uitlokt en een dik grijsgrauwe wereld voor je beneden in de keuken bent aanbeland. Ik voel me verneukt! Wie weet heb ik het wel gedroomd, dat doe ik tenslotte wel met meer zaken, die in eerste instantie echt lijken maar bij nadere beschouwing in het niets oplossen. Zo kan ik ook de bel horen, terwijl mijn voordeur veel heeft, mn karakter maar absoluut geen bel ...
D'ruit was de bedoeling en dat is weldegelijk gelukt. Nu de rest nog. Actie of in elk geval activiteit en dat niet op de automatische piloot als het ff kan. Het is geen "blik op oneindig en verstand op nul"-situatie. Geen erosie van begrippen en gebeurtenissen. Een sneetje in je vinger is geen open hart operatie en zo dient ie ook behandeld te worden. Kortom snoepje erop en verder niet zeuren.
Gewoon je rondjes blijven draaien. Behalve dat dat ooit ergens wel moet gaan vervelen, zal toch ook ergens, ooit het besef doordringen, dat dingen zich niet vanzelf selecteren noch in kranten gewikkeld spontaan in de gewenste combinaties in dozen springen. Je zou toch verwacht hebben, dat ik poppelend in de rij zou staan om aan mijn vertrek hier vandaan te mogen werken. Mooi niet, dus. D'r is een hoop, wat ik niet snap en soms, soms hoor ik daar zelf bij.
D'ruit was de bedoeling en dat is weldegelijk gelukt. Nu de rest nog. Actie of in elk geval activiteit en dat niet op de automatische piloot als het ff kan. Het is geen "blik op oneindig en verstand op nul"-situatie. Geen erosie van begrippen en gebeurtenissen. Een sneetje in je vinger is geen open hart operatie en zo dient ie ook behandeld te worden. Kortom snoepje erop en verder niet zeuren.
Gewoon je rondjes blijven draaien. Behalve dat dat ooit ergens wel moet gaan vervelen, zal toch ook ergens, ooit het besef doordringen, dat dingen zich niet vanzelf selecteren noch in kranten gewikkeld spontaan in de gewenste combinaties in dozen springen. Je zou toch verwacht hebben, dat ik poppelend in de rij zou staan om aan mijn vertrek hier vandaan te mogen werken. Mooi niet, dus. D'r is een hoop, wat ik niet snap en soms, soms hoor ik daar zelf bij.
vrijdag 12 december 2014
Geduldig
De dag kruipt traag voort. Het houdt ook nog steeds niet over. Gewoon volhouden is de les. Ervaring heeft geleerd, dat het zooitje genoeg krijgt van zijn eigen zooi. Soort van "Na regen komt zonneschijn.". Kan weken duren als je pech hebt, maar verschijnen zal ie, al is het maar voor een uurtje. De tussenliggende tijd gewoon vullen met hopen, verlangen, vervloeken en anderszins bezig zijn. Vooral anderszins bezig zijn. Nou ja, meer bezig houden.
Het lukt ook wel. Al mag het niet verbazen, dat tempo en efficientie te wensen overlaten. Maar alles zo kraak- en smaakloos, zo volledig niet-betrokken en compleet ongeïnteresseerd, dat een beetje robot er zelfs ongeprogrammeerd meer gevoel in zou weten te leggen. Maar ach, wat zou het, zei ie, en schonk zichzelf een volgende kop thee in. Nog veertien uur en het grootste deel ervan slapend.
Het lukt ook wel. Al mag het niet verbazen, dat tempo en efficientie te wensen overlaten. Maar alles zo kraak- en smaakloos, zo volledig niet-betrokken en compleet ongeïnteresseerd, dat een beetje robot er zelfs ongeprogrammeerd meer gevoel in zou weten te leggen. Maar ach, wat zou het, zei ie, en schonk zichzelf een volgende kop thee in. Nog veertien uur en het grootste deel ervan slapend.
Eenstrijd
Wachten op mezelf .... Het ultieme foute wachten. De meest beroerde, ongewenste en zinverstorende vorm van wachten. Je bent er èn je bent er niet. Je loopt vooruit en houd jezelf tegen. Duwen en trekken, met of zonder gevloek, maar machteloos tegen het tegenwicht.
Verbazingwekkende mechanismen, ook bij herhaalde constatering. Ik ga me er dan ook maar niet tegenaan bemoeien. Ik laat ik en mezelf het verder lekker uitzoeken. Dat ze hun strijd strijden en mij daar verder van verschonen. Graag beweging binnen een zo kort mogelijke tijdspanne en wel de goede kant op. Stelletje ondankbare honden. Doe ik het daar nou allemaal voor?
Ik hoef geen défilés met trompetgeschal en vlagvertoon, noch kannonengebulder en laag overvliegende straaljagers met gekleurde uitlaatgassen, maar een beetje coöperation vanuit mijn eigen achterban kan toch werkelijk niet teveel gevraagd zijn. Zou je denken. Helaas ....
Verbazingwekkende mechanismen, ook bij herhaalde constatering. Ik ga me er dan ook maar niet tegenaan bemoeien. Ik laat ik en mezelf het verder lekker uitzoeken. Dat ze hun strijd strijden en mij daar verder van verschonen. Graag beweging binnen een zo kort mogelijke tijdspanne en wel de goede kant op. Stelletje ondankbare honden. Doe ik het daar nou allemaal voor?
Ik hoef geen défilés met trompetgeschal en vlagvertoon, noch kannonengebulder en laag overvliegende straaljagers met gekleurde uitlaatgassen, maar een beetje coöperation vanuit mijn eigen achterban kan toch werkelijk niet teveel gevraagd zijn. Zou je denken. Helaas ....
Verslapen
Laat op en daar niet tevreden over. Een kop, die vannacht ergens een paar uur klem gezeten heeft tussen de deuren van een tram. Een humeur om op te schieten. En een motivatie, die met een schijnwerper nog moeilijk te vinden zal zijn. Goedemorgen deze dag.
Zo'n dag, die voor niks anders geschikt is dan om door te strepen. Overslaan die hap. Jammer, dat daar dan toch nog zo'n 21 uur voor te gaan zijn. De ene keer loop de tijd van je weg. De andere keer loopt ie je voor de voeten. Timing is alles, ook voor de tijd.
Zo'n dag, die voor niks anders geschikt is dan om door te strepen. Overslaan die hap. Jammer, dat daar dan toch nog zo'n 21 uur voor te gaan zijn. De ene keer loop de tijd van je weg. De andere keer loopt ie je voor de voeten. Timing is alles, ook voor de tijd.
donderdag 11 december 2014
Rommelen
Zien dat we weer wat structuur in de vervormloosde massa krijgen geregeld. Met tegenzin, maar toch. Nog steeds teveel gebaseerd op diverse "indien ... als ..."'n. Te weinig duidelijkheid. Gebrek aan richting. Misschien krijg ik desondanks ergens grip op de zooi. Het houdt je bovendien van de straat, dat pogen, zullen we maar zeggen.
Het zijn allemaal geen grootse en ingewikkelde dingen, die moeten gebeuren, maar het zijn er aardig wat èn ze zijn met elkaar verweven. Het gaat om het juiste ritme in de onderlinge afstemming ..... verkoop, verhuizing, opruimen, nieuw leven, afwerking ..... die volgorde gaat al mank. Tijd om ondanks alles de koe bij de hoorns te vatten. Al is het maar om mezelf een duidelijker beeld te geven van de manier, waarop alles soepel dan wel het soepelst afgehandeld kan worden. Aanpak. Volgorde. Keuzes. Wat steeds maar in de lucht blijft hangen moet concreet worden en landen. Lijstjes-tijd.
Het zijn allemaal geen grootse en ingewikkelde dingen, die moeten gebeuren, maar het zijn er aardig wat èn ze zijn met elkaar verweven. Het gaat om het juiste ritme in de onderlinge afstemming ..... verkoop, verhuizing, opruimen, nieuw leven, afwerking ..... die volgorde gaat al mank. Tijd om ondanks alles de koe bij de hoorns te vatten. Al is het maar om mezelf een duidelijker beeld te geven van de manier, waarop alles soepel dan wel het soepelst afgehandeld kan worden. Aanpak. Volgorde. Keuzes. Wat steeds maar in de lucht blijft hangen moet concreet worden en landen. Lijstjes-tijd.
Snelweg
Geen internetcontact .... is weer eens wat anders. Qua kabel dan. Dus geen internet vanochtend bij de koffie. In theorie had ik kunnen switchen naar het mobiele netwerk, maar daar is gemiddeld genomen een WA-boodschap al reden voor overbelasting. Gewoon niet dus. Geen nieuws en geen blog, maar natuurlijk wel schrijven, daar heb je geen internetverbinding voor nodig, zelfs geen Pc, al is dat tegenwoordig ook meer theorie dan praktijk.
Buiten de deur werkt het iets anders al blijft het resultaat wisselend. In de loop van de middag is het contact hersteld. Zou wel willen weten waar zoiets nou aan ligt. Werkzaamheden ergens? Nattigheid? Ik heb al vanalles gehad, ook dat het uiteindelijk de netwerkkabel bleek te zijn, maar dat was het nu niet. Maakt niet uit, de wereld is er weer. Nu kan ik 'm met een gerust hart afsluiten, dat voelt stukken beter dan er niet in kunnen komen. Stom hè?
Buiten de deur werkt het iets anders al blijft het resultaat wisselend. In de loop van de middag is het contact hersteld. Zou wel willen weten waar zoiets nou aan ligt. Werkzaamheden ergens? Nattigheid? Ik heb al vanalles gehad, ook dat het uiteindelijk de netwerkkabel bleek te zijn, maar dat was het nu niet. Maakt niet uit, de wereld is er weer. Nu kan ik 'm met een gerust hart afsluiten, dat voelt stukken beter dan er niet in kunnen komen. Stom hè?
Stresstest
De tijd tikt rustig verder. Het is de enige, die voor het moment geen pas op de plaats maakt. Ik kan wel weer mijn waarom-spiraal aanzwengelen, maar dat gaat voorspelbaar niks opleveren. Uit laten razen die zooi en zien hoe de stukken liggen als de storm is opgetrokken.
Je zou bijna gaan denken, dat ik geleerd heb. Dan zouden er andere alternatieven moeten zijn en die zijn er simpelweg niet. Duimen draaien dus. Tegen wil en dank ben ik daar aardig goed in geworden. Achterover leunen en zien waar het schip strandt. Graag resultaat voordat mijn zekeringen doorbranden...
Ik ben niet zo sterk in het doen van (schijnbaar) zinloze zaken. En dat wil ik graag houden zo. Wat is de zin van een galgenmaal? Het is me ontgaan, sinds ik weet van het bestaan. Ongeacht of het nou bonen zijn of kaviaar met champagne.
woensdag 10 december 2014
Ondersteboven
In een periode waarin ik full speed vooruit zou moeten, zoek ik mijn weg in een doolhof vol onzekerheden. Het kan verkeren, om niet te zeggen .... Het zit weer tegen.
Rommeltje
Het aanrecht een puinhoop, mijn hoofd een warboel, links en rechts half gevulde dozen en beginnende stapels, de was half gedaan, uitslagen ergens in de koker, een administratie die naar orde verlangt en een countdown, die zoals het hoort down count. Gelukkig ken ik mezelf langer dan vandaag en zakt de moed niet zonder slag of stoot in mijn schoenen. Maar ik ken ook de tekenen. Ik zal in de benen moeten om niet in zwaar weer te geraken.
In eerste instantie afwachten en me bezighouden. Waar mogelijk lijntjes naar straks uitwerpen en de basis verstevigen. Optimale condities proberen te creëren voor als straks mijn stemming de gelegenheid krijgt om uit het graf te klauteren. Klinkt zwarter dan het is, maar de scheidslijn is dunner dan me lief is.
Een diepe zucht dan maar en aan de slag. Doen wat door mij gedaan kan worden en me voorbereiden op de mogelijkheden, die kunnen voortspruiten uit de minder door mij bestierde delen. Ik tel dan wel af, maar dat zou per saldo een optelling moeten zijn, een wegstreeplijstje naar meer, niet minder.
In eerste instantie afwachten en me bezighouden. Waar mogelijk lijntjes naar straks uitwerpen en de basis verstevigen. Optimale condities proberen te creëren voor als straks mijn stemming de gelegenheid krijgt om uit het graf te klauteren. Klinkt zwarter dan het is, maar de scheidslijn is dunner dan me lief is.
Een diepe zucht dan maar en aan de slag. Doen wat door mij gedaan kan worden en me voorbereiden op de mogelijkheden, die kunnen voortspruiten uit de minder door mij bestierde delen. Ik tel dan wel af, maar dat zou per saldo een optelling moeten zijn, een wegstreeplijstje naar meer, niet minder.
dinsdag 9 december 2014
Taalwarrig
Vandaag maar niet over 'wachten' hebben. Het rare is dat het stukje bij een selectie op 'wachten' wel meegeteld gaat worden, want 'wachten' wordt hier weldegelijk benoemd. Weliswaar als bevestiging van het feit, dat we het niet over 'wachten' gaan hebben, maar dit soort geniale menselijkheden, zie ik een algoritme nog niet zo snel op de juiste waarde schatten. Het zal kortom niet zo'n vaart lopen met meneer Hawking's angst, dat machines de mensheid gaan degraderen tot een tweederangs entiteit.
Een dag het er niet over hebben, wil echter niet zeggen, dat ik het niet doe. Nu benoem ik het niet en heb het er wel over..... Taal is net zo mooi, als het moeilijk is.
Eerst dialect, toen Duits, toen Nederlands, Frans & Engels, Deens, Hongaars, Sloveens, Italiaans en Kroatisch. Niet dat ik het allemaal spreek, maar er zijn tijden geweest, dat ik het geprobeerd heb te begrijpen. En nu weer Roemeens. Hier zal het spreken er toch wel van moeten komen. En een weerbarstige aannemer gaat dan nog, maar als een vrouw het idee heeft, dat ze maar de helft hoeft te zeggen/schrijven van wat ze denkt om duidelijk te zijn, dan is dat in het Nederlands al een ramp laat staan in een andere taal.
Een dag het er niet over hebben, wil echter niet zeggen, dat ik het niet doe. Nu benoem ik het niet en heb het er wel over..... Taal is net zo mooi, als het moeilijk is.
Eerst dialect, toen Duits, toen Nederlands, Frans & Engels, Deens, Hongaars, Sloveens, Italiaans en Kroatisch. Niet dat ik het allemaal spreek, maar er zijn tijden geweest, dat ik het geprobeerd heb te begrijpen. En nu weer Roemeens. Hier zal het spreken er toch wel van moeten komen. En een weerbarstige aannemer gaat dan nog, maar als een vrouw het idee heeft, dat ze maar de helft hoeft te zeggen/schrijven van wat ze denkt om duidelijk te zijn, dan is dat in het Nederlands al een ramp laat staan in een andere taal.
maandag 8 december 2014
Pleisteren
Vrouwen zijn vermoeiende wezen, (o.a.) als je ze iets probeert duidelijk te maken, wat ze niet zelf al een keer bedacht hebben. Haal er dan maar Burgman & Brugman bij, ruim een paar kilo extra geduld in en bereid je voor op een allesomvattende deceptie. Maar hoezee, hoera voor de vrouwenwereld mijn aannemer kan er ook wat van.
Ik probeer die man nou al maanden (globaal), weken (in woord en gebaar) en dagen (discussie, uitleg, foto's en tekeningen) duidelijk te maken hoe ik graag in een als oud en authentiek bedoeld deel van het huis de muren gepleisterd zou willen zien."Niet uitgevlakt en met de onregelmatigheden in de ondergrond mee afwerken" leek me eigenlijk wel voldoende. Het zou de beroepseer kunnen zijn, een gebrek aan voorstellingsmogen kan ook en natuurlijk altijd weer het "Ik weet het beter"- element, dat in deze discussies niet onderschat moet worden, maar het feit is dat de boodschap maar niet over wil komen èn de muren inmiddels qua grof werk zijn gedaan en dus netjes zijn uitgevlakt.
Volgende fase van 'het spel'. Nu is al werk verricht en wordt gezocht naar 'oplossingen' om het aanwezig resultaat zoveel mogelijk in overeenstemming te brengen met de gewenste versie. Als ik echter ergens een hekel aan heb qua bouwen, is het namaak wel. Dus ongeacht of ijzerborsteleffecten überhaupt overeenkomen met wat ik 'authentiek' noem, ik wil het gewoon niet. Slik! Bikken, dus!!
Hoe vanzelfsprekend het voor mij ook is, voor de beste man is het toch bijna Chinese wat ik zeg, als ik hem mag geloven. Ik ken het uit Utrecht (o.a Werfkelders) maar ook uit Sibiu and Cluj, en dan praat je toch over zijn eigen speelveld. Morgen gaan we zien wat hij er van bakt ipv uitvlakt.
Ik probeer die man nou al maanden (globaal), weken (in woord en gebaar) en dagen (discussie, uitleg, foto's en tekeningen) duidelijk te maken hoe ik graag in een als oud en authentiek bedoeld deel van het huis de muren gepleisterd zou willen zien."Niet uitgevlakt en met de onregelmatigheden in de ondergrond mee afwerken" leek me eigenlijk wel voldoende. Het zou de beroepseer kunnen zijn, een gebrek aan voorstellingsmogen kan ook en natuurlijk altijd weer het "Ik weet het beter"- element, dat in deze discussies niet onderschat moet worden, maar het feit is dat de boodschap maar niet over wil komen èn de muren inmiddels qua grof werk zijn gedaan en dus netjes zijn uitgevlakt.
Volgende fase van 'het spel'. Nu is al werk verricht en wordt gezocht naar 'oplossingen' om het aanwezig resultaat zoveel mogelijk in overeenstemming te brengen met de gewenste versie. Als ik echter ergens een hekel aan heb qua bouwen, is het namaak wel. Dus ongeacht of ijzerborsteleffecten überhaupt overeenkomen met wat ik 'authentiek' noem, ik wil het gewoon niet. Slik! Bikken, dus!!
Hoe vanzelfsprekend het voor mij ook is, voor de beste man is het toch bijna Chinese wat ik zeg, als ik hem mag geloven. Ik ken het uit Utrecht (o.a Werfkelders) maar ook uit Sibiu and Cluj, en dan praat je toch over zijn eigen speelveld. Morgen gaan we zien wat hij er van bakt ipv uitvlakt.
Irritaties
Ik loop door het huis, laat mijn blik over de spullen glijden die overal liggen te liggen, een zucht ontglipt me en kan niks anders bedenken dan "Wat moet ik met al die zooi?". Heb ik dat niet ook in Utrecht gedacht? Moet al bijna. Hoewel we toen van groot naar nog groter gingen. Dat is nu ietsje anders en niet alleen qua formaat.
Het is een beetje als op vakantie gaan .... Neem je mee, wat je nodig hebt of stouw je de ruimte vol, die je hebt? De jaarlijks terugkerende discussie of ook de achterbank voor de bagage was of het meegesleepte zooitje beperkt moest blijven tot de ruimte onder de achterklep. Zelfs toen het een break was waarin we reden ... Waarom al die extra's meeslepen als je bijvoorbaat al weet dat meer dan de helft ongebruikt gaat blijven?
Alsof dit nog niet genoeg is, nog een onwillige aannemer er overheen ook. Ik ga gillen!!! Mag ik ff ergens Schwarzenegger spelen met een machinegeweer in elke hand, een dikke sigaar in mijn mond en alles kapot knallen wat in het bereik van mijn speeltjes ligt? Zou het opluchten? Grrrrrrr.
Het is een beetje als op vakantie gaan .... Neem je mee, wat je nodig hebt of stouw je de ruimte vol, die je hebt? De jaarlijks terugkerende discussie of ook de achterbank voor de bagage was of het meegesleepte zooitje beperkt moest blijven tot de ruimte onder de achterklep. Zelfs toen het een break was waarin we reden ... Waarom al die extra's meeslepen als je bijvoorbaat al weet dat meer dan de helft ongebruikt gaat blijven?
Alsof dit nog niet genoeg is, nog een onwillige aannemer er overheen ook. Ik ga gillen!!! Mag ik ff ergens Schwarzenegger spelen met een machinegeweer in elke hand, een dikke sigaar in mijn mond en alles kapot knallen wat in het bereik van mijn speeltjes ligt? Zou het opluchten? Grrrrrrr.
Ontwachten
De betekenis van het wachten in/voor mijn leven wordt onderstreept door het feit, dat het woord in 214 van de 1756 stukjes voorkomt en 9 keer als de titel fungeert ....Het is nooit mijn hobby geweest, maar het haalt me blijkbaar in. Is het de toekomstige rode draad? Altijd al aanwezig geweest maar onopvallend en ineens bloot gelegd of bovengekomen door afwezigheid van bedelvende alternatieven.
Ik geloof dat mijn stemming enige extra aandacht kan gebruiken. Redenen voor dit soort existentieel geneuzel ontbreken vooralsnog. Nu zal ik me niet gelijk op de afwas storten, al schoot het (natuurlijk!) door mijn hoofd, dat ik beter het huis aan de kant kan hebben voor het geval dat .... Er zijn genoeg andere sluimerende activiteiten, die enige input van mijn kant zeer zouden waarderen.
Eerst mijn ochtendgebed afwerken, daarna komt de rest van de dag vanzelf. De sinds nog niet zolang ingetreden zweem van relaxte vrijblijvendheid hou ik er graag in. Dat het allemaal nog op de verkeerde plek is, neem ik voorlopig nog maar voor lief. En dat zwaard ..... dat valt of dat valt niet.
Ik geloof dat mijn stemming enige extra aandacht kan gebruiken. Redenen voor dit soort existentieel geneuzel ontbreken vooralsnog. Nu zal ik me niet gelijk op de afwas storten, al schoot het (natuurlijk!) door mijn hoofd, dat ik beter het huis aan de kant kan hebben voor het geval dat .... Er zijn genoeg andere sluimerende activiteiten, die enige input van mijn kant zeer zouden waarderen.
Eerst mijn ochtendgebed afwerken, daarna komt de rest van de dag vanzelf. De sinds nog niet zolang ingetreden zweem van relaxte vrijblijvendheid hou ik er graag in. Dat het allemaal nog op de verkeerde plek is, neem ik voorlopig nog maar voor lief. En dat zwaard ..... dat valt of dat valt niet.
Wachten
Ik wacht. Ik wacht weer. Is het niet de handtekening onder het voorlopige koopcontract, dan zijn het wel de verhuisdozen of is het weer wat anders. Zoals het zoveelste onderzoek dat voor de komende dagen in de lucht hangt. Het initiatief glijdt me steeds weer uit mijn handen. Of ik laat het gebeuren (verhuisdozen, afwas, kachels) of ik moet het verdwijnen met lede ogen aanzien (handtekening, onderzoek). Voelt niet sterk aan, al heb ik het idee, dat mijn deel in deze zeker op het ogenblik weinig meer is dan gerommel in de marge.
Maakt het voor mijn leven iets uit als de afwas is gedaan? Of de kachels branden? Natuurlijk veranderen er dingen. Aanrecht leeg, huis warmer. Maar word ik daar blij van? Helpt het me vooruit? Marginaal indien überhaupt.
Dat is met de handtekening wel anders. Die opent deuren, die ik angstvallig gesloten houd. En dat onderzoek, dat is helemaal 'hors categorie'. Hier kunnen deuren definitief gesloten worden, die tot nog toe vanzelfsprekend open stonden, of ook niet. Niets zo onaantrekkelijk, zeg maar initiatiefdodend als het wachten op iets, waarvan de uitkomst niet bekend is, of beter zowel 'wit' als 'zwart' kan zijn.
Maakt het voor mijn leven iets uit als de afwas is gedaan? Of de kachels branden? Natuurlijk veranderen er dingen. Aanrecht leeg, huis warmer. Maar word ik daar blij van? Helpt het me vooruit? Marginaal indien überhaupt.
Dat is met de handtekening wel anders. Die opent deuren, die ik angstvallig gesloten houd. En dat onderzoek, dat is helemaal 'hors categorie'. Hier kunnen deuren definitief gesloten worden, die tot nog toe vanzelfsprekend open stonden, of ook niet. Niets zo onaantrekkelijk, zeg maar initiatiefdodend als het wachten op iets, waarvan de uitkomst niet bekend is, of beter zowel 'wit' als 'zwart' kan zijn.
zondag 7 december 2014
Slowlife
Alles beweegt. Gaat vooruit zelfs. Maar het gaat langzaam. Ben waarschijnlijk nooit de snelste geweest als er iets moest gebeuren, maar ik heb al wat langer het idee, dat er de afgelopen jaren een slowmotion effect aan mijn leven is toegevoegd. Je ziet waar het heen moet, je ziet wat moet gebeuren, je ziet het gebeuren maar voordat het resultaat oplevert, kun je rustig de krant lezen.
Mijn werkelijkheidsbesef loopt enige tijd voor op de feitelijke uitvoering van de gewenste of noodzakelijke handelingen. Een tijdslek tussen mijn sensorische zenuwen en het motorische deel?
Mijn werkelijkheidsbesef loopt enige tijd voor op de feitelijke uitvoering van de gewenste of noodzakelijke handelingen. Een tijdslek tussen mijn sensorische zenuwen en het motorische deel?
Muziekmoe
Genoeg muziek gezien voor vandaag. Muziek moet je luisteren en niet lezen en ordenen ... Maar ok, een hoop overbodige dubbelingen eruit gehaald. De meeste, misschien wel allemaal. Wat overblijft is een doorsnee door mijn bewuste (Engelstalige) muziekverleden om de term Top-weet-ik-hoeveel te mijden. Een enkel nummer uit de jaren vijftig, een paar uit de zestiger jaren, meer uit de zeventiger, zwaartepunt in de tachtiger en dan snel weer terug naar (bijna) niets. De popmuziek van de afgelopen 15 jaar is compleet aan mij voorbij gegaan. Heb ik wat gemist?
Ik heb dat idee niet. Wat ik niet ken, kan ik niet missen. Ik heb ook niet zo de neiging om dingen te willen zien, omdat ik ze nog niet gezien heb. Of .... nog erger, om ze zo nodig gedaan te hebben. Die frustratie laat ik aan de huidige jonge generaties over. Je zult werkelijk altijd weer iets nieuws en iets anders willen ....
Maar daar was ik helemaal niet mee bezig. Ik was het opruimen mogelijk aan het maken en dat is dus qua muziek nu grotendeels gebeurd. Nu nog "ff" naar de IKEA (Bordeaux?) en het zooitje kan op volgorde in de dozen. Het denkwerk voor de komende jaren is op dit terrein gedaan. Alles heeft zijn plekje, zelfs die Cd's die nog gekocht zullen gaan worden. Kostte wat, maar je krijgt er een goed gevoel voor terug.
Ik heb dat idee niet. Wat ik niet ken, kan ik niet missen. Ik heb ook niet zo de neiging om dingen te willen zien, omdat ik ze nog niet gezien heb. Of .... nog erger, om ze zo nodig gedaan te hebben. Die frustratie laat ik aan de huidige jonge generaties over. Je zult werkelijk altijd weer iets nieuws en iets anders willen ....
Maar daar was ik helemaal niet mee bezig. Ik was het opruimen mogelijk aan het maken en dat is dus qua muziek nu grotendeels gebeurd. Nu nog "ff" naar de IKEA (Bordeaux?) en het zooitje kan op volgorde in de dozen. Het denkwerk voor de komende jaren is op dit terrein gedaan. Alles heeft zijn plekje, zelfs die Cd's die nog gekocht zullen gaan worden. Kostte wat, maar je krijgt er een goed gevoel voor terug.
Omslachtig
Verder met rommelen en ruimen. Plaats maken voor de 'rommel' die opgeruimd in dozen gaat staan wachten tot ie verplaatst wordt naar een of de nieuwe plek. Opruimen om te kunnen opruimen. Of opruimen om opgeruimd te kunnen worden. Zoals de Cd's van de afgelopen twee jaar die nooit een geordende plek in het syteem hebben gekregen. Een eerste check heeft al opgeleverd, dat ik uiteindelijk plek te kort zal komen. Er moet bergruimte bij. Is er IKEA in Roemenië? Zo ja, dan waarschijnlijk in Boekarest. In Sibiu is er wel een METRO, maar ik kan me niet herinneren nog zo'n blauwe doos met een andere opdruk te hebben gezien. Ook niet in Cluj.
Maar goed, ik heb me ooit wat bedacht en merk bij het rommelen met de Cd's, dat ik daar nog steeds achter sta. Het is alleen veel meer werk, dan ik in eerste instantie bedacht had .... en dat was ik ff vergeten. Nummers komen overeen met een Lp of Cd, staan soms samen op één verzamelding en soms ook niet. En die verzameldingen zijn niet altijd wat je hebben wilt ... Helder toch? Een hoop gecheck en geschuif en dat was ik op een gegeven moment duidelijk zat. Dat mag dus nu.
Staan me nog meer van dergelijke verrassingen te wachten? De wijnkelder gaat extra aandacht vragen. De boeken zijn al jaren ingepakt. Het keukenspul? Nee. Niet zeuren dus ....
Maar goed, ik heb me ooit wat bedacht en merk bij het rommelen met de Cd's, dat ik daar nog steeds achter sta. Het is alleen veel meer werk, dan ik in eerste instantie bedacht had .... en dat was ik ff vergeten. Nummers komen overeen met een Lp of Cd, staan soms samen op één verzamelding en soms ook niet. En die verzameldingen zijn niet altijd wat je hebben wilt ... Helder toch? Een hoop gecheck en geschuif en dat was ik op een gegeven moment duidelijk zat. Dat mag dus nu.
Staan me nog meer van dergelijke verrassingen te wachten? De wijnkelder gaat extra aandacht vragen. De boeken zijn al jaren ingepakt. Het keukenspul? Nee. Niet zeuren dus ....
Live
Historisch. Veranderingen meemaken, ondergaan en er bewust van zijn cq. ze bewust meemaken. Heel wat veranderingen in zowel de goede als de ongewenste kant meegemaakt de afgelopen jaren, maar zelden meer mogen doen dan constateren, dat het gebeurd is. Deze keer echter naar het zich laat aanzien de focus op het juiste moment in de veranderende richting weten te draaien.
Het tempo waarmee de afgelopen dagen mijn nachtritme een zwiepert de goede kant op heeft gemaakt is ronduit verbazingwekkend. Van de standaard 4-5 tussenstops per nacht is het omgeslagen naar eentje. Nog steeds eentje teveel, maar stukken beter. Het is alsof de stress met karrevrachten tegelijk mijn leven uitgekeild wordt.
Behalve een soort algemene rust in de meest brede, uitgebreide betekenis van het woord is er ook zoiets als een neiging naar de overtuiging, dat het gaat lukken. Nog steeds met een hele serie slagen om de arm, maar het beseft weet z'n wegen te vinden en sijpelt binnen. De durf om het licht verderop in de tunnel niet te zien als een fata morgana. Gevaarlijk. Erg gevaarlijk. Voor je het weet is het toch niet de uitgang maar een trein, die in een rot vaart over je heen dendert.
Het tempo waarmee de afgelopen dagen mijn nachtritme een zwiepert de goede kant op heeft gemaakt is ronduit verbazingwekkend. Van de standaard 4-5 tussenstops per nacht is het omgeslagen naar eentje. Nog steeds eentje teveel, maar stukken beter. Het is alsof de stress met karrevrachten tegelijk mijn leven uitgekeild wordt.
Behalve een soort algemene rust in de meest brede, uitgebreide betekenis van het woord is er ook zoiets als een neiging naar de overtuiging, dat het gaat lukken. Nog steeds met een hele serie slagen om de arm, maar het beseft weet z'n wegen te vinden en sijpelt binnen. De durf om het licht verderop in de tunnel niet te zien als een fata morgana. Gevaarlijk. Erg gevaarlijk. Voor je het weet is het toch niet de uitgang maar een trein, die in een rot vaart over je heen dendert.
zaterdag 6 december 2014
Stedelijk
Een middagje door de stad geslenterd. De eerste halteplaats kon me niet boeien. Iets te zoeken had ik eigenlijk ook niet in de stad. Dus weer een andere plek aangestuurd en daar in alle rust een ontzettend on-Franse koffieverkeerd genoten, onderwijl de verkleumde gezichten van de passanten bekijkend. Een hoop mensen lopen erbij alsof het -15º C is. Dikke jassen, petten, mutsen, hoeden, handschoenen en met bont gevoerde laarzen. Niet alleen mij is de omslag tegengevallen. Dat mag duidelijk zijn.
Inmiddels is alles in Kerststemming. Straatverlichting hangt, kerstbomen staan overal, schaatsbaan is bijna klaar, kerstmarkt staat in de steigers, alle aankopen worden in rood, groen en/of goudkleurig papier ingepakt, soms zijn zelfs de draagtassen aan de tijd van het jaar aangepast. Ik heb me bloot gesteld aan diverse verleidingen, maar niks wist me op te warmen. Scheelt alweer.
Ook niet echt het moment om allerlei nieuwe zooi aan te schaffen. Dus maar wat 'ins Blaue hinein' gemijmerd over de erg smakelijke tweede koffie heen. Me voor de zoveelste keer afgevraagd of in mijn middelbare schooltijd de meiden ook zo net iets te dik waren, als ze nu over het algemeen zijn. Heb het idee van niet. Maar eigenlijk durf ik daar niks zinnigs over te zeggen. Bekijk ondertussen een of andere toestand, die gaande is op het plein waar straks geschaats zal worden en de mensen die de koffietent binnenlopen om te betsellen of enkel naar het toilet te gaan.. Niks weet mijn aandacht vast te houden. Terug naar het platteland.
Inmiddels is alles in Kerststemming. Straatverlichting hangt, kerstbomen staan overal, schaatsbaan is bijna klaar, kerstmarkt staat in de steigers, alle aankopen worden in rood, groen en/of goudkleurig papier ingepakt, soms zijn zelfs de draagtassen aan de tijd van het jaar aangepast. Ik heb me bloot gesteld aan diverse verleidingen, maar niks wist me op te warmen. Scheelt alweer.
Ook niet echt het moment om allerlei nieuwe zooi aan te schaffen. Dus maar wat 'ins Blaue hinein' gemijmerd over de erg smakelijke tweede koffie heen. Me voor de zoveelste keer afgevraagd of in mijn middelbare schooltijd de meiden ook zo net iets te dik waren, als ze nu over het algemeen zijn. Heb het idee van niet. Maar eigenlijk durf ik daar niks zinnigs over te zeggen. Bekijk ondertussen een of andere toestand, die gaande is op het plein waar straks geschaats zal worden en de mensen die de koffietent binnenlopen om te betsellen of enkel naar het toilet te gaan.. Niks weet mijn aandacht vast te houden. Terug naar het platteland.
Hobbyïsme
Een grijs grauwe koude dag, zoals er grijs grauwe maar minder koude dagen op andere momenten in het jaar kunnen voorkomen. Niks bijzonder. Ik zal het er vandaag mee moeten doen. Gelukkig kan ik 'teren' op een erg aangename gisteravond en een nacht aan het eind waarvan ik heel ff het idee had, dat ik uitgeslapen was.
Eens zien waar we de dag gaan besteden. Een beetje weekend en een beetje 'moeten'. Zoiets. Weg, dus en dat niet de hele dag. Nu kan ik het kringetje van de mogelijkheden wel weer afgaan als een rozenkrans bij het bidden, maar in kiezen heb ik gewoon geen zin. Hup, Limoges. Rustig aan het begin van de middag en dan langzaam steeds drukker tot de winkelstraten van een afstandje bekeken zwarte zien van de mensen.
Blijft jammer dat er geen Grand Café achtige tenten zijn op punten waar een hoop mensen passeren. ook op andere punten zijn ze er niet trouwens en als er al iets is wat er op lijkt, is het een meestal een restaurant, in het beste geval een Brasserie en die zitten op zaterdagmiddag niet op koffiedrinkers te wachten, die uren blijven zitten. Jammer maar helemaal hopeloos is het niet. Ik vind wel een plekje.
Eens zien waar we de dag gaan besteden. Een beetje weekend en een beetje 'moeten'. Zoiets. Weg, dus en dat niet de hele dag. Nu kan ik het kringetje van de mogelijkheden wel weer afgaan als een rozenkrans bij het bidden, maar in kiezen heb ik gewoon geen zin. Hup, Limoges. Rustig aan het begin van de middag en dan langzaam steeds drukker tot de winkelstraten van een afstandje bekeken zwarte zien van de mensen.
Blijft jammer dat er geen Grand Café achtige tenten zijn op punten waar een hoop mensen passeren. ook op andere punten zijn ze er niet trouwens en als er al iets is wat er op lijkt, is het een meestal een restaurant, in het beste geval een Brasserie en die zitten op zaterdagmiddag niet op koffiedrinkers te wachten, die uren blijven zitten. Jammer maar helemaal hopeloos is het niet. Ik vind wel een plekje.
vrijdag 5 december 2014
Cola?
Een rommelige dag vandaag, maar bezig, dus ok. Bloed prikken, dierenarts, wasmachine laten draaien, beesten verzorgen en straks weer een volgende stap qua inpakken. Ik moet ergens een verzamelplek creëren. Die dozen staan rap in de weg. Merk ook, dat ik, ondanks alles wat al weggewerkt is op de een of andere manier, nog lang niet klaar ben met schiften.
Ben ook benieuwd wat voor nieuwe of vergeten dingen ik nog tegen ga komen. Nieuw in de betekenis dat ik ze in de afgelopen jaren nooit ben tegengekomen. Kan dat? Ja, dat kan. De kans op 'vergeten' attributen is natuurlijk groter en dat was gisteren al raak.
Gewoon in de bijkeukenkast een 33 cl cola flesje, plastic, oud model, gevuld met een waterheldere vloeistof en een geel Post-it met plakband erop geplakt met in hanepoten de tekst: Eau de Vie 2003. Shoot me ...., het zegt me absoluut niks. Iets van Wilma en Gerard toen ze nog aan de Doubs zaten? Van de oude buren op Bessous? Ik ken niet zoveel mensen in Frankrijk, die iets met zelfgestookte drank deden of doen. Heftig spul. Vrijwel zeker boven de 60%. Nooit eerder gezien, niet dat ik me kan herinneren en ik rommelde toch bij tijd en wijle in die kast en ook daar waar dit flesje vandaan komt. Ik zal 'm me laten smaken. De hoeveelheid is niet de moeite van het meeslepen waard.
Ben ook benieuwd wat voor nieuwe of vergeten dingen ik nog tegen ga komen. Nieuw in de betekenis dat ik ze in de afgelopen jaren nooit ben tegengekomen. Kan dat? Ja, dat kan. De kans op 'vergeten' attributen is natuurlijk groter en dat was gisteren al raak.
Gewoon in de bijkeukenkast een 33 cl cola flesje, plastic, oud model, gevuld met een waterheldere vloeistof en een geel Post-it met plakband erop geplakt met in hanepoten de tekst: Eau de Vie 2003. Shoot me ...., het zegt me absoluut niks. Iets van Wilma en Gerard toen ze nog aan de Doubs zaten? Van de oude buren op Bessous? Ik ken niet zoveel mensen in Frankrijk, die iets met zelfgestookte drank deden of doen. Heftig spul. Vrijwel zeker boven de 60%. Nooit eerder gezien, niet dat ik me kan herinneren en ik rommelde toch bij tijd en wijle in die kast en ook daar waar dit flesje vandaan komt. Ik zal 'm me laten smaken. De hoeveelheid is niet de moeite van het meeslepen waard.
Slijtageslag
De rustige en rusteloze nachten blijven elkaar netjes afwisselen. Vannacht kon er weer aardig mee door. Van elf tot vier, vier tot zes, zes tot acht en de uitsmijter van acht tot negen. Daarbij was het eerste, waar ik aan dacht vanochtend, niet (!) dat ik moe ben. Mijn hoofd zit nog vol watten en ietsje meer watten dan er plek is, voor de rest gaat het, onvoorstelbaar maar waar, nog steeds vooruit. Betekent waarschijnlijk dat de waargenomen rust in de dagelijkse gang van zaken meer is dan een vooronderstelling.
Ik zal niet te hard juichen. Het blijven delicate evenwichten. Ik hoop van harte dat de gemiddelde rouwverwerking en aansluitende herstart een minder slopend proces is, dan het mijne is (geweest). Maar om dat nou, zoals in de jongste versie van de diagnostische bijbel, na 14 dagen af te doen als depressieve aandoening, die behandeld moet worden, lijkt me het andere uiterste.
Veertien dagen? De eerste begrafenisplechtigheid achter de rug en bezig met de tweede. Was het besef van wat gebeurd was en van de daaruit voortvloeiende consequensies al tot me doorgedrongen? De dood, ja. Hoe ongewenst ook, weet je, dat het kan, er zelf bij hoort, maar de rest, nee.
Wat is de termijn? Veertien dagen, zes weken, een jaar? In Roemenië is er zelfs nog een herdenkingsmoment na 7 jaar. Dat soort mijlpalen zijn toch niet voor niks geslagen. Mag je nog wel van slag zijn of wordt tegenwoordig voor je uitgemaakt wat wel nog past en wat niet meer? "Meneer, u valt anderen lastig met zoiets ongrijpbaars als emoties. U bent een risicofactor voor de productiviteit. Etc...." Pil d'rin en op naar de volgende dooie. Alles went tenslotte.
Ik zal niet te hard juichen. Het blijven delicate evenwichten. Ik hoop van harte dat de gemiddelde rouwverwerking en aansluitende herstart een minder slopend proces is, dan het mijne is (geweest). Maar om dat nou, zoals in de jongste versie van de diagnostische bijbel, na 14 dagen af te doen als depressieve aandoening, die behandeld moet worden, lijkt me het andere uiterste.
Veertien dagen? De eerste begrafenisplechtigheid achter de rug en bezig met de tweede. Was het besef van wat gebeurd was en van de daaruit voortvloeiende consequensies al tot me doorgedrongen? De dood, ja. Hoe ongewenst ook, weet je, dat het kan, er zelf bij hoort, maar de rest, nee.
Wat is de termijn? Veertien dagen, zes weken, een jaar? In Roemenië is er zelfs nog een herdenkingsmoment na 7 jaar. Dat soort mijlpalen zijn toch niet voor niks geslagen. Mag je nog wel van slag zijn of wordt tegenwoordig voor je uitgemaakt wat wel nog past en wat niet meer? "Meneer, u valt anderen lastig met zoiets ongrijpbaars als emoties. U bent een risicofactor voor de productiviteit. Etc...." Pil d'rin en op naar de volgende dooie. Alles went tenslotte.
donderdag 4 december 2014
Weven
In de aanloop naar een mogelijk definitief afscheid kijk ik al rondlopend naar plekken, die ik anders geen blik waardig gun. Niks speciaals of verborgens. Gewoon omhoog, bijvoorbeeld. Imponerend wat een spin voor elkaar krijgt, als je het dier niet elke week z'n web wegzuigt. Het dier gebruikt de rust niet om op de lauweren te gaan liggen. Hij spint stug door.
Het oorspronkelijke ijle web is er nauwelijks meer in te herkennen. Het heeft meer weg van een sluier. Ik denk niet dat ik eraan moet trekken. Ik zal het ergens de komende dagen proberen. Maar een veldmuisje kan het rustig als kamerbrede (veldmuisformaat!) hangmat gebruiken, daar ben ik van overtuigd.
Het oorspronkelijke ijle web is er nauwelijks meer in te herkennen. Het heeft meer weg van een sluier. Ik denk niet dat ik eraan moet trekken. Ik zal het ergens de komende dagen proberen. Maar een veldmuisje kan het rustig als kamerbrede (veldmuisformaat!) hangmat gebruiken, daar ben ik van overtuigd.
Guillotine
Hij is er vanaf!! Vier dozen staan klaar om gelabeld en uit de weg te worden gezet. Een half uurtje werk. Enkel lege potten in diverse formaten. En ....... het valt een beetje tegen. Stiekum toch gehoopt op een wat feestelijkere stemming. Iets meer "Ha, eindelijk!"
Nu geldt voor het pakken van mijn boedel natuurlijk hetzelfde als voor mijn koffers aan de vooravond van een reis. Ingepakt = weg willen. Dus enige terughoudendheid is op dit moment niet verkeerd, maar die neiging naar lichamelijke onpasselijkheid mag van mij achterwege blijven. Het is absoluut niet vergelijkbaar met de fysieke afkeer van een paar jaar geleden tegen alles wat met werken aan deze plek te maken had. Maar de maag duwde toch een paar keer op een vervelende manier slokdarmopwaarts. Nog net geen kokhalzen. Meer een waarschuwing dat het weleens zover zou kunnen komen.
Teleurstellend. Vooral niet in meegaan. Het signaal is overgekomen. Verder kan ik er niets mee. De dozen vullen zich niet vanzelf. Kaboutertjes zijn leuk, maar als ik ze zelf niet verzin, zie ik ze niet. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Samen zullen we d'r wel uit komen.
Nu geldt voor het pakken van mijn boedel natuurlijk hetzelfde als voor mijn koffers aan de vooravond van een reis. Ingepakt = weg willen. Dus enige terughoudendheid is op dit moment niet verkeerd, maar die neiging naar lichamelijke onpasselijkheid mag van mij achterwege blijven. Het is absoluut niet vergelijkbaar met de fysieke afkeer van een paar jaar geleden tegen alles wat met werken aan deze plek te maken had. Maar de maag duwde toch een paar keer op een vervelende manier slokdarmopwaarts. Nog net geen kokhalzen. Meer een waarschuwing dat het weleens zover zou kunnen komen.
Teleurstellend. Vooral niet in meegaan. Het signaal is overgekomen. Verder kan ik er niets mee. De dozen vullen zich niet vanzelf. Kaboutertjes zijn leuk, maar als ik ze zelf niet verzin, zie ik ze niet. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Samen zullen we d'r wel uit komen.
Nalopen
Het zal de omschakeling naar de winter zijn. Laat ik het daar op houden. Alles net even iets minder aantrekkelijk ten koste van net iets meer moeite. Alles tikt net ff iets harder aan. De zinloosheid. Het wachten. De aanwezigheid op de verkeerde plek. Het in beweging komen. Het in beweging blijven. En dat alles nuchter, broodnuchter, helder en uitgeslapen, maar moe.
Misschien een beetje te hard voor mezelf. Alhoewel ... De belemmeringen komen meer van buitenaf dan van binnenuit. Geketend voelde ik me al en dat is er de afgelopen weken niet minder op geworden. Wat ook steeds vervelender wordt, is het aansturen op afstand van de afwerking in het nieuwe huis. Daar is mijn plek, hier was ie het al niet meer en is het nu helemaal niet meer.
Ach, kijk, het relativeren is weer ff zoek. Is dat alles? Had dat niet ff gezegd kunnen worden? Hallo! Moet ik werkelijk alles zelf doen? Ja ja, helaas. Maar ok, dit varkentje is weer gewassen. Laat maar gaan. Komt wel goed. Kachel brandt, was hangt, kaarsen branden, muziek draait ....... en daar breekt een winters zonntje door. Laten we dozen gaan vullen.
Misschien een beetje te hard voor mezelf. Alhoewel ... De belemmeringen komen meer van buitenaf dan van binnenuit. Geketend voelde ik me al en dat is er de afgelopen weken niet minder op geworden. Wat ook steeds vervelender wordt, is het aansturen op afstand van de afwerking in het nieuwe huis. Daar is mijn plek, hier was ie het al niet meer en is het nu helemaal niet meer.
Ach, kijk, het relativeren is weer ff zoek. Is dat alles? Had dat niet ff gezegd kunnen worden? Hallo! Moet ik werkelijk alles zelf doen? Ja ja, helaas. Maar ok, dit varkentje is weer gewassen. Laat maar gaan. Komt wel goed. Kachel brandt, was hangt, kaarsen branden, muziek draait ....... en daar breekt een winters zonntje door. Laten we dozen gaan vullen.
Mist
Alles heeft ongetwijfeld zo zijn reden. Blijft verbazingwekkend dat desondanks een hoop je overvalt. Is dat blindheid? Onvermogen? Een guerilla-taktiek? Onvermijdelijk? Normaal? Hoe kan een dag als vandaag na een dag als gisteren. Scoren en desondanks in een misplaatste stemming terecht komen? Ontevreden? Teleurgesteld? Droef? Gedesillusioneerd? Iets wat ik nieteens kan plaatsen, maar waar in elk geval zo op het eerste gezicht de aanleiding toe ontbreekt.
Gaat het te goed? Tijd voor een correctie? Compensatie? Relativeren? Zie ik iets over het hoofd? Einde jaars weemoed? Ongeloof? Ik dwaal. Nee, ik zit en zie verdwaasd de wereld passeren. Wakker geworden?
Waarschijnlijk allemaal onzin, tenzij ik er zin aan wil geven. Verkeerde dag. Kan misschien wel gewoon gebeuren. Negeren, laat ik dat eens proberen.
Gaat het te goed? Tijd voor een correctie? Compensatie? Relativeren? Zie ik iets over het hoofd? Einde jaars weemoed? Ongeloof? Ik dwaal. Nee, ik zit en zie verdwaasd de wereld passeren. Wakker geworden?
Waarschijnlijk allemaal onzin, tenzij ik er zin aan wil geven. Verkeerde dag. Kan misschien wel gewoon gebeuren. Negeren, laat ik dat eens proberen.
Kleurloos
Moe. Ik ben beetje aan het einde van mijn Latijn. Nooit gesnapt hoe deze uitdrukking bedoeld was. Ik zal het een keertje opzoeken. Aan taal komt geen einde volgens mij, ook niet als je bij het laatste woord van de laatste letter van het betreffende alfabet bent aangekomen. Er volgt altijd weer uitleg en niet te vergeten een ".".
Bovendien zou het wel een erg eenzijdig zooitje zijn als je het alleen van Latijn of een Latijn zou moeten hebben. Een beetje leven stelt wat dat betreft de Babylonische spraakverwaaring moeiteloos in de schaduw. Als daar een taal uit weg valt, en dan nog een dooie ook, verandert dat niet zoveel aan de algehele levendigheid, warboel, ellende of waar je verder middenin kunt zitten.
Kortom een mindere dag vandaag, niks meer niks minder. Natuurlijk heeft daar de nacht een vinger in de pap gehad, maar een andere vinger dan in de afgelopen, weinig stimulerende nachten. Ja, nee, geen voorspelbare vanzelfsprekendheden. Het leven blijft verrassen. Maar eens aan de slag met hout en kachels en vuur. De naargeestigheid verjagen met warmte, sfeer en bedrijvigheid.
Bovendien zou het wel een erg eenzijdig zooitje zijn als je het alleen van Latijn of een Latijn zou moeten hebben. Een beetje leven stelt wat dat betreft de Babylonische spraakverwaaring moeiteloos in de schaduw. Als daar een taal uit weg valt, en dan nog een dooie ook, verandert dat niet zoveel aan de algehele levendigheid, warboel, ellende of waar je verder middenin kunt zitten.
Kortom een mindere dag vandaag, niks meer niks minder. Natuurlijk heeft daar de nacht een vinger in de pap gehad, maar een andere vinger dan in de afgelopen, weinig stimulerende nachten. Ja, nee, geen voorspelbare vanzelfsprekendheden. Het leven blijft verrassen. Maar eens aan de slag met hout en kachels en vuur. De naargeestigheid verjagen met warmte, sfeer en bedrijvigheid.
woensdag 3 december 2014
Opbergen
Mooi! Verhuisdozen. Mooie verhuisdozen. Mooi dat ze er zijn. En mooi dat ze 'mooi' zijn in zoverre zo'n kartonnen rechthoek iets moois heeft. Het is ook goed dat ze er zijn. Goeie timing. Was toe aan iets externs met een ondersteunend effect. Dit stimuleert misschien zelf, maar het is vandaag te laat om dat te checken. Ben benieuwd hoe snel de dozen een niet te ontwijken onderdeel van de inrichting worden. Of ga ik alles in één kamer opstapelen? In Utrecht hadden we een garage van 30m lang, die mis ik nou wel.
Ik moet nu natuurlijk zeggen, dat we nooit hadden moeten verhuizen. Tenminste niet naar Frankrijk, want of we anders nog steeds aan de Oude Gracht zouden wonen, is ook maar de vraag. Zoals er meer vragen zijn te verzinnen, waarop je dan weer je fantasie kunt loslaten voor de antwoorden. Sowieso maar geen achteraf-getut. Als je alles vooraf had geweten, liep ik nou niet met ingebouwde elektronica rond en zou Yoland waarschijnlijk nog leven. Bullshit, dus!
Toch zal deze laatste verzamel- en opruimronde ongetwijfeld de nodige herinneringen oprakelen. Een hoop dingen zijn onlosmakelijk met momenten uit het verleden verbonden, zullen als sleutel fungeren bij het openen van vergeten uithoeken in de herinnering. Zo'n confrontatie met voorbij momenten of gebeurtenissen kan natuurlijk weer diverse kanten op. Ik denk, ik ben er klaar voor.
Ik moet nu natuurlijk zeggen, dat we nooit hadden moeten verhuizen. Tenminste niet naar Frankrijk, want of we anders nog steeds aan de Oude Gracht zouden wonen, is ook maar de vraag. Zoals er meer vragen zijn te verzinnen, waarop je dan weer je fantasie kunt loslaten voor de antwoorden. Sowieso maar geen achteraf-getut. Als je alles vooraf had geweten, liep ik nou niet met ingebouwde elektronica rond en zou Yoland waarschijnlijk nog leven. Bullshit, dus!
Toch zal deze laatste verzamel- en opruimronde ongetwijfeld de nodige herinneringen oprakelen. Een hoop dingen zijn onlosmakelijk met momenten uit het verleden verbonden, zullen als sleutel fungeren bij het openen van vergeten uithoeken in de herinnering. Zo'n confrontatie met voorbij momenten of gebeurtenissen kan natuurlijk weer diverse kanten op. Ik denk, ik ben er klaar voor.
Afwisseling
Nacht op, nacht af. Spoken, rust. Werken, slapen. Gevolg van welke oorzaak. Ik tap nog in het nachtelijke duister. Een rustige nacht geeft de burger moed. De eerstvolgende onrustige versie zaagt de poten onder het vertrouwen in een vooruitgang vandaan. Het oude vertrouwde mechanisme. Niks nieuws onder de zon. Drie stappen vooruit, 1 à 2 terug. Gelukkig geen 3 of 4 meer, maar toch.
De afgelopen nacht was een rustige met wel 6 aaneengesloten uren slaap. De nacht ervoor eentje waar meer dan een nacht voor nodig is om er van te bekomen. Daarvoor rust. Daarvoor onrust. Stuivertje wisselen? Een 24-uurs ritme met drijveren, die zich buiten mijn blikveld weten te houden? De laatste der allerlaatste loodjes? Moet ik me daar nog tegenaan gaan bemoeien of is het beter om de andere kant op te kijken? Laatste stuiptrekkingen? Een ongelijkwaardig achterhoede-gevecht dat ook wel zonder mij beslecht gaat worden? Ga ik me over een paar maanden ineens realiseren, dat het alweer weken geleden is, dat mijn nachtrust voor het laatst verstoord werd door hallucinaties en andere onaangenaamheden?
Ik dub nog. Veel vertrouwen in het zelfoplossende vermogen van mijn nachtrust heb ik niet, geloof ik. Energie om ook die laatste irritante verschijnselen de kop in te drukken heb ik volgens mij wel. Maar heb ik die er ook voor over? Laat ik daar eens een paar nachtjes over slapen ....
De afgelopen nacht was een rustige met wel 6 aaneengesloten uren slaap. De nacht ervoor eentje waar meer dan een nacht voor nodig is om er van te bekomen. Daarvoor rust. Daarvoor onrust. Stuivertje wisselen? Een 24-uurs ritme met drijveren, die zich buiten mijn blikveld weten te houden? De laatste der allerlaatste loodjes? Moet ik me daar nog tegenaan gaan bemoeien of is het beter om de andere kant op te kijken? Laatste stuiptrekkingen? Een ongelijkwaardig achterhoede-gevecht dat ook wel zonder mij beslecht gaat worden? Ga ik me over een paar maanden ineens realiseren, dat het alweer weken geleden is, dat mijn nachtrust voor het laatst verstoord werd door hallucinaties en andere onaangenaamheden?
Ik dub nog. Veel vertrouwen in het zelfoplossende vermogen van mijn nachtrust heb ik niet, geloof ik. Energie om ook die laatste irritante verschijnselen de kop in te drukken heb ik volgens mij wel. Maar heb ik die er ook voor over? Laat ik daar eens een paar nachtjes over slapen ....
dinsdag 2 december 2014
Beheerst
Ga ik me er kwaad om maken? Vanmiddag niet gedaan, al viel mijn bek letterlijk open, dus ook de avond maar niet onnodig belasten? Kan ik er iets aan doen? Absoluut niet. Kan ik iemand iets kwalijk nemen? Moeilijk. Iedereen kan zich achter iedereen verstoppen. En het laatste Europese Sinterklaasregime moet toch ergens zijn centen vandaan zien te halen. En dan zo'n dom wicht, dat met een stalen gezicht van vanzelfsprekendheid de wettelijk verplichte centen zit op te strijken, niet in de laatste plaats om haar eigen plek te financieren, moet je die lastig vallen met je verontwaardiging? Maar niet gedaan.
Dus maar een smak geld betalen om iets wat nog op Yoland's naam staat om te zetten op de mijne, zonder d'r verder nog gebruik van te maken, enkel om het door te schuiven naar een ander, die dezelfde smak nog een keer mag betalen, om het geheel op haar naam te krijgen. Welkom in de bureaucratische waanwereld die Frankrijk heet.
Het was al geen beste dag en dit is geen bijdrage ter verbetering. Had en heb de neiging om in een hysterisch gegrijns uit te barsten, bliksemschichten uit te stoten, kakkerlakken strooiend over auto's te springen, vrouwen in hun kont te knijpen en al die moderne flippo's aan hun kinharen te trekken. Belachelijk. Maar alles sluit in rondjes, eindigt waar het is begonnen, ook de Franse idioterie.
Dus maar een smak geld betalen om iets wat nog op Yoland's naam staat om te zetten op de mijne, zonder d'r verder nog gebruik van te maken, enkel om het door te schuiven naar een ander, die dezelfde smak nog een keer mag betalen, om het geheel op haar naam te krijgen. Welkom in de bureaucratische waanwereld die Frankrijk heet.
Het was al geen beste dag en dit is geen bijdrage ter verbetering. Had en heb de neiging om in een hysterisch gegrijns uit te barsten, bliksemschichten uit te stoten, kakkerlakken strooiend over auto's te springen, vrouwen in hun kont te knijpen en al die moderne flippo's aan hun kinharen te trekken. Belachelijk. Maar alles sluit in rondjes, eindigt waar het is begonnen, ook de Franse idioterie.
Abonneren op:
Posts (Atom)