Natuurlijk is er dit jaar vanalles veranderd. Het zou niet goed zijn, als alles bij hetzelfde zou zijn gebleven. Straks kan dan misschien maar nu niet. Ik ben niet, waar ik wezen wil. Niet letterlijk maar ook figuurlijk niet. Verandering is daarom geen mogelijkheid maar een noodzaak, een onoverkomelijkheid, zelfs als het niet altijd van harte gaat. Het kost bij tijd en wijle meer moeite dan ik er in feite voor over heb. Dat maakt dat de dingen iets dubbels krijgen. Voor mijn gevoel zou het meer vanzelf moeten gaan. Het is als een auto aanduwen, ergens moet die motor aanslaan. Helemaal naar Zuid-Frankrijk duwen kan wel, maar is toch zelden de bedoeling.
Iets wat ook aan verandering onderhevig is door de jaren heen, is het geschrijf. Ooit een soort laatste strohalm om me aan op te trekken is de functie, of misschien is het beter om van drijfveer te spreken, diverse keren van pluimage gewisseld. En volgens mij is het zooitje weer in de rui. Van de behoefte om in de gaten te houden òf er iets gebeurd en zo ja, wat en waarom, is het langzaam overgegaan in een meer vrijblijvende vorm van gekeuvel. De laatste tijd merk ik, dat het vrijblijvende karakter terrein verliest. Het schrijven wordt meer en meer iets wat ik wil doen, dan dat ik het gevoel heb, dat ik het 'moet' doen. Wat dat gaat betekenen, is me nog niet geheel duidelijk. Het is een van de redenen, denk ik, dat de productie gestaag is gestegen. Als dat gebaseerd zou moeten zijn op dezelfde drijfveren als in 2008-2010, dan zou ik nu in een zesdubbele depressie, een zooitje trauma's en het nadreunen daarvan verstrikt moeten zitten. Wat toch, al zeg ik het zelf, niet het geval is. We zullen het gaan zien ..... volgend jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten