De stemming hangt nog op een krukje in de hoek. Ondertussen wakker geworden met een kater. Da's fijn. Dat geeft de burger moed. In tegenstelling tot al die langslepende en maar met moeite nalatende psychische mechanismen is het fysiek snel en doortastend in het wennen aan veranderende gewoontes. De duik richting de nullijn is opgepakt als een uitnodiging voor toetreding tot de blauwe knoop. Overdrijven is een kunst, die je moet verstaan.
Ik ben er zelf in bedreven. Mooi niet, dus. Zover laat ik het niet komen. Daarvoor zijn een aantal vormen, waarin de alcohol kan voorkomen en genoten kan worden me te dierbaar. Geen eerste levensbehoefte maar bij tijd en wijle een aangenaam genot. Laten ze het maar zo zwart proberen te maken als ze willen. Ik zou nog weleens willen weten wat ongezonder is, af en toe een slok teveel of dertig jaar en meer een uur of acht per dag bezig zijn met een bezigheidstherapie, die weinig meer dient dan het spekken van de schatkist.
Maar soit. Geen meta-discussies voor het moment. Laat ik me bezig houden met het op de rails blijven, doen wat gedaan moet worden en relativeren waar je verder geen invloed op hebt. Is al meer dan nodig zou moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten