Leven keert weer terug. Of moet ik zeggen; Feesten is ook niet alles? Afgezien van wat minder aangename toekomstmogelijkheden, die zo af en toe door mijn beeld floepen èn natuurlijk het hangen en wurgen van de al jaren slepende zaken, doe ik misschien niet zoveel, maar ik vermaak me best redelijk. Dat element sneeuwt een beetje onder, als ik het maar weer heb over wat niet gaat, zoals ik zou willen, dat het loopt, vlot of vlotter verloopt.
En nee, het is geen luiheid, die me parten speelt. Het is weldegelijk een soort weerstand of onwil tot medewerking. Een onwillige toestand waar ik mijn vinger niet opgelegd krijg. Dat stoort me. Dubbel. Het hindert me in een vlotte afhandeling van wat simpelweg moet gebeuren en het irriteert me, dat ik de oorzaak niet weet te duiden.
Het resultaat heeft iets onwerkelijks. Ik ben bezig met voor de hand liggende zaken, waar me desondanks grotendeels de zin van ontgaat en bij mijn pogingen helderheid in de warboel te scheppen, verdwaal ik in toestanden, die er volgens mij helemaal niks mee te maken hebben. Niet meer, tenminste. Had ik gedacht. Maar betwijfel dat inmiddels een beetje. Verwondering & irritatie. Tijd voor iets anders dan water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten