"Het wordt tijd om de pitten van het fornuis hun werk te laten doen", dacht ik gisteren al schrijvend en daar is het qua woorden bij gebleven. Van de daden is het wel gekomen. Wat 'normale' feestdagelijkse dingen voor de Kerst zonder dat daar een pit aan te pas is gekomen. Waar koken ooit een vanzelfsprekend onderdeel was van de voorbereiding van een maaltijd, daar zijn tegenwoordig mn vaardigheden vereist mbt het open van plastic verpakkingen, het rangschikken op het bord en als er toch nog iets eigenzinnigs is overgebleven, kennis van de juiste combinaties. Nog even en koken is net zo'n overbodige bezigheid uit het verre verleden als rekenen al is geworden.
Dat inmiddels meer dan de helft van het aanbod in een supermarkt uit min of meer kant en klare zaken bestaat, is moeilijk te rijmen met het toenemende aantal vierkante meters voor de afdeling kookboeken in een boekenwinkel. Maar dat is slechts schijn. Behalve dat de vormgeving van de boeken in veel gevallen meer aandacht heeft gekregen dan de presentatie van de inhoud, is die inhoud van een niveau, dat een kleuter van een generatie of twee terug zich geschaamd zou hebben het te gebruiken. Nu is een kookboek niet bedoeld als uitdaging voor het intellect, maar ooit werden vaardigheden verondersteld en dat overstijgt tegenwoordig toch zelden het advies om iets 'in stukjes snijden'.
Gewoon niet zeuren. Zo'n boekenafdeling werkt niet stimulerend en een supermarkt zorgt voor de nekslag qua koken. Ik had mijn kookboeken niet als eerste moeten inpakken. Dat zou een stuk hebben gescheeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten