Opruimen en inpakken. Het laatste hindernis maakt het me niet gemakkelijk. Ik wil weg. Naar mijn nieuwe plek. En eenmaal daar ter plekke in de juiste draai wil ik ongetwijfeld gebruik kunnen maken van dingen als pannen, Cd's, boeken of klusgereedschap. Wil ik dat kunnen, moet het zooitje toch eerst die kant op. Waarom dan toch steeds maar weer die opwellende weerstand, als ik iets in de richting van inpakken van plan ben? Waarom? Kan iemand me dat uitleggen. Het is zo inconsequent, als een vrouw het niet beter zou kunnen doen. Soort van willen afvallen en maar stug patat met mayo blijven wegstouwen bij ontbijt, lunch, avondeten en als tussendoortje. Je weet, dat het niet gaat werken op die manier, maar gaat onverstoorbaar door. Ergens moet er dan toch iets van een beloning gloren, of niet? Een mens doet niks zonder beloning, negatief of positief.
Ik wil èn ik wil niet. En de niet-versie heeft het initiatief aan zijn kant in het spel. De wil verdedigt maar overtuigt niet. Wil ik teveel? Moet ik naar minimaal? Ik ben er druk mee zonder ook maar iets op te lossen. De zoveelste hete brei, waarvan het lijkt alsof het er omheen draaien het doel is. Je zou toch zeggen, dat ik daar voldoende ervaring in heb opgebouwd en blij zou moeten zijn het achter me te kunnen laten. Blijkbaar werkt het zo niet. Wat heerlijk onvoorspelbaar weer, maar niet heus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten