Het aanrecht een puinhoop, mijn hoofd een warboel, links en rechts half gevulde dozen en beginnende stapels, de was half gedaan, uitslagen ergens in de koker, een administratie die naar orde verlangt en een countdown, die zoals het hoort down count. Gelukkig ken ik mezelf langer dan vandaag en zakt de moed niet zonder slag of stoot in mijn schoenen. Maar ik ken ook de tekenen. Ik zal in de benen moeten om niet in zwaar weer te geraken.
In eerste instantie afwachten en me bezighouden. Waar mogelijk lijntjes naar straks uitwerpen en de basis verstevigen. Optimale condities proberen te creëren voor als straks mijn stemming de gelegenheid krijgt om uit het graf te klauteren. Klinkt zwarter dan het is, maar de scheidslijn is dunner dan me lief is.
Een diepe zucht dan maar en aan de slag. Doen wat door mij gedaan kan worden en me voorbereiden op de mogelijkheden, die kunnen voortspruiten uit de minder door mij bestierde delen. Ik tel dan wel af, maar dat zou per saldo een optelling moeten zijn, een wegstreeplijstje naar meer, niet minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten