Een vrolijk zonnetje, dat je het bed uitlokt en een dik grijsgrauwe wereld voor je beneden in de keuken bent aanbeland. Ik voel me verneukt! Wie weet heb ik het wel gedroomd, dat doe ik tenslotte wel met meer zaken, die in eerste instantie echt lijken maar bij nadere beschouwing in het niets oplossen. Zo kan ik ook de bel horen, terwijl mijn voordeur veel heeft, mn karakter maar absoluut geen bel ...
D'ruit was de bedoeling en dat is weldegelijk gelukt. Nu de rest nog. Actie of in elk geval activiteit en dat niet op de automatische piloot als het ff kan. Het is geen "blik op oneindig en verstand op nul"-situatie. Geen erosie van begrippen en gebeurtenissen. Een sneetje in je vinger is geen open hart operatie en zo dient ie ook behandeld te worden. Kortom snoepje erop en verder niet zeuren.
Gewoon je rondjes blijven draaien. Behalve dat dat ooit ergens wel moet gaan vervelen, zal toch ook ergens, ooit het besef doordringen, dat dingen zich niet vanzelf selecteren noch in kranten gewikkeld spontaan in de gewenste combinaties in dozen springen. Je zou toch verwacht hebben, dat ik poppelend in de rij zou staan om aan mijn vertrek hier vandaan te mogen werken. Mooi niet, dus. D'r is een hoop, wat ik niet snap en soms, soms hoor ik daar zelf bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten