Ontwaakt?

 2000 km verwijdert van waar ik naar toe wil. 1000 km van waar mijn meest serieuze roots liggen. Uiteindelijk toch iets van ontheemd geworden?

 Daar lig je dan op een grijze zondagmorgen in bed, weggedoken onder een stel dekbedden, je mobiel ronddraaiend met de vingers van een hand in een poging je gedachten te kunnen volgen. Alleen, dat mag je het wel noemen, al heb ik dat tot voor dit ogenblik zelden of nooit gedacht. Ja, alleen qua beslissen en motiveren maar nooit alleen qua zijn. Het in elk geval nooit als ongewenst gezien, integendeel, zelfs.

 Nu voelt het ineens anders aan. 'Verlaten" is te zwaar, maar elementen ervan zitten er wel in. Ergens ooit verkeerd afgeslagen, zo voelt het. Zijn gisteravond meer deuren opengegaan? Winden uit onbekende hoeken? Stukken verschoven? Andere richtingen ingeslagen? Gewichten gewijzigd? Prioriteiten een herwaardering ondergaan? Iets is veranderd en ik zit er met mijn neus bovenop. Dat is niet de eerste keer in de afgelopen weken. Dingen vallen in hoog tempo op nieuwe plekken. Hopelijk 'hun' plek.

 Prachtig dat dit alles gaat samenvallen met een jaarswisseling en begeleidende feestdagen. Timing! Dit heet timing!! Kan moeilijk beter. Maar doe ik dat??