Variatie

 In het laatste deel van de nacht al wkn erg druk met dromen. Vanochtend, het is altijd ergens tussen 04:00 en 07:00, liep ik eerst rond met een kalfje. Vrijwel helemaal wit en van het formaat van een gemiddelde hond. Netjes aangelijnd over het trottoir ergens in een stad. We werden door iedereen nagekeken. Verder gebeurde er weinig.

 Voor het ontwaken nog ff door een grote stad gedwaald. Meest door vervallen wijken met hier en daar plekken waar het verval nog geen grip op had gekregen en het een drukte van jewelste was. Itt wat de regel is bij dit genre wist ik wel de weg te vinden naar waar ik heen wilde. Normaal gesproken dwaal ik wat rond en ben ik de weg kwijt.

Zorgenkindje

 De 10 liter fles met geperst druivensap vertikt het om te gisten. Dat wordt geklooi in de hoop het gistingsproces alsnog opgang te krijgen. Tegelijkertijd moet ook een partij suiker toegevoegd worden om het toekomstige alcoholniveau op acceptabel peil te krijgen. Je moet er maar het geduld voor hebben en dat is maar mondjesmaat het geval.

 De suiker in een goede halve liter druivensap goeddeels opgelost. Had beter gekund, maar het moest maar genoeg zijn. Zakje droge bakkergist toegevoegd, wat geen succes leek. Het spul wilde niet oplossen. De vloeistof eerst laten afkoelen om de gistcellen niet bijvoorbaat kastje wijlen te laten gaan, maar toch. Zooi terug in de gistingsfles gegoten en alsnog een paar keer geroerd om de suiker beter op te lossen. Nu rest enkel hopen op activiteit.

Feitje

Schrik

 Had de hoop dat het beter ging. Langzaam, erg langzaam, maar toch. Daar vanmiddag van terug moeten komen. De condities gaat eerder in de min dan dat vooruitgang wordt geboekt op dat vlak. Moest iets met het graf van Mariana's ouders en daarvoor moet je steil omhoog via een betonnen trap. Ben tig-keer moeten stoppen voordat ik boven was. Ik ben daar lelijk van geschrokken. Hoewel het voor de hand ligt, heb ik niet het idee, dat de pomp problemen heeft. Dat maar weer eens laten controleren.

Vreemd!

 Wat is er simpeler dan het vinden van een muizenval? Zou je denken. Zo werkt dat hier niet. Is er recentelijk iets veranderd in toepassingsregels? Dat er iets op het vlak van vergif gaat veranderen of al veranderd is, staat me wel bij. Maar met vallen??

 Sindskort weer last van een muis of meerdere. De kou drijft ze naar binnen en ergens is een doorgang die dat mogelijk maakt. En niet alleen naar binnen maar ze klimmen ook steeds weer omhoog en zitten dan in de vloerverwarming van de badkamer en amuseren zich met het piepschuim. De vrees is echter, dat ze aan de buis van de vloeerverwarming knagen met alle rampzalige gevolgen vandien. Inmiddels al vanalles ondernomen om dat onmogelijk te maken, maar ergens moet een doorgangetje zitten wat steeds weer gevonden wordt. Steeds weer door een andere muis, want als ik het weer een keertje in de gaten heb, gaat een stevige portie gif in het controle luik van de water- en verwarmingsinstallatie van de badkamer. Ergens wijst zich dus een weg. Richtingsaanwijzers?

 Nu is de volgende stap om een potentiële toegang vol te storten met cement en vallen te zetten voor het geval ze simpelweg door de deur de tuinkamer binnen komen  Maar nergens vallen te krijgen, Diervriendelijke als het kan. Gif strooien kan niet met de honden, Wat wel te krijgen is zijn plakmatten, waar een muis letterlijk op vastloopt. Dan mag gif niet diervriendelijk zijn, maar zo'n plakmat is puur sadisme.

Uitstellen

 

Uitbreiding

 De nwste DLC aangeschaft. De uitbreiding van ETS2 met wat ze de West-Balkan noemen. Na wat geklooi met de betaalkaart van de BT was de installatie een fluitje van een cent. Je wordt ook enkel maar naar de Steam-wolk doorverwezen en niet geconfronteerd met megabytes aan te downloaden bestanden. De wegenspoeling is verdund tot iets meer dan 76%. 

 Bij de poging om een eerste blik op het resultaat te gooien, moeten constateren, dat ik het spel zolang links heb laten liggen, dat een groot deel van de speltoetsen hun betekenis voor mij hadden verloren. Ook de snelheidsbeleving was weer wennen alsof ik het spel voor het eerst speelde. Gelukkig went zoiets snel. Het is een soort geheugen in je vingers, die na een eerste aanzet de rest van de toetsen weet te gebruiken zoals het hoort.

Suikertekort

 Druiven geperst. Krap 40 liter. Teveel voor één grote gistflas, te weinig voor twee. Het is een 25/28 ltr fles en eentje van 10 ltr geworden. Voor die laatste letterlijk de laatste druppels uit de druiven geperst. Helaas te laat het suikergehalte en dus het potentiële alcoholgehalte gemeten. Gewenst zijn minimaal 12%. Aanwezige suiker voor 7%. 850 gram suikertekort in de kleine fles en 2,25 kg in de grote fles. Zien dat we dat nog kunnen corrigeren. 

 Het zal een donkere rosé worden ipv een lichte rode wijn en ws te zoet, veel restsuiker. Dwz dat we die 7% niet eens gaan halen. Het toevoegen van een externe gist zou dat kunnen voorkomen, Die had ik echter niet in huis. Het zijn van die dingen waar mijn hoofd dit jaar niet naar staat. Jammer, maar het zij zo.

Nasleep

 Nog steeds uit balans. Minder rampzalig dan de dag van gisteren, maar voldoende van slag om tot weinig in staat te zijn. Boodschappen doen lukte net. Struikelend achter de kar door de paden van de Penny. Van die dagen als gisteren gooien zoveel zand in de machinerie dat de wil om bezig te zijn geheel bedolven raakt. De ene keer is het de afwas, dan het wecken en nu de afhandeling van de wijnproduktie. Ergens is de wil er nog wel, maar fysiek trek ik het dan gewoon niet. Dan is de stoel voor het Pc-scherm mijn wereld. Wereldje. De enige afwisseling vormt het bed. Ik kan mezelf dan goed beu zijn.

Overtreffend

 Dacht dat beroerder niet meer kon. Na de APK voor de Citroën naar het ziekenhuis in de hoop een afspraak te kunnen maken voor de APK van de ingebouwde apparatuur. Wisseling van Targu Mûres naar Sibiu. Kortom alles onbekend en de hoop naast de afspraak ook uit te vinden waar ik dan precies zou moeten zijn.

 Auto geparkeerd op de parkeerplaats voor het Intercontinental hotel. Van daaruit is het een kilometer of zo lopen naar waar ik heen wilde. Was het maar lopen geweest. Het was meer strompelen met de voortdurende neiging voorover te willen vallen. Een lichaam dat voor de voeten uit wilde en dat met een conditie van nul komma nop. De wereld om me heen zal het als het loopje van iemand gezien hebben, die te diep in het glaasje heeft gekeken.

 Gelukkig staan er op dat stuk weg op regelmatige afstand banken. Van bank naar bank dus en dat voor niets. In het ziekenhuis afgescheept met een tel. nummer. Niet hetzelfde als waar ik al dagen naar gebeld had, maar toch;. Terug dus. Kan rustig stellen, dat ik me nooit zo beroerd heb gevoeld.

Leegte

  ...... een dag waar niks van is blijven hangen. Bijkomen van weekeinde? Dat zou 25 jaar geleden het geval geweest kunnen zijn. Nu is het idee een lachertje. Gewoon het begin van een week waar ik bijvoorbaat al weinig zin in heb. Warmlopen. Jezelf een beetje voor de gek houden. Er het beste van willen maken terwijl je weet dat dat zeer ws niet gaat lukken. Beginnend met het uitstel van het begin van de week.

Slaaprijk

 De druiven doorgedraaid. Werkje van niks. Het schoonmaken van de hakselaar kost meer tijd. Verder weinig uitgespookt. De nodige uren geslapen dank een tamelijk beroerde nacht. Diep weg. Kostte bijna een half uur voordat alles naar behoren wilde samenwerken en opstaan tot de mogelijkheden behoorde. Enige voordeel was, dat ik de F1 race ws wel zou kunnen bekijken op een tijdstip, dat ik tegenwoordig normaal gesproken in bed lig.

 Is dat interessant? Nee, dat is niet interessant. Het zou een feit kunnen zijn en die moet je nemen zoals ze vallen. Verstappen gaat ws weer winnen al verschijnen een aantal kapers steeds nadrukkelijk in zijn achteruitkijkspiegels. Volgend jaar ws geen wedstrijden meer waarbij hij 20 seconden of meer voor de rest uit over de finish gaat.

Plukken

 In de druiven gedoken. Ontstelen. Mariana was er al dagen mee bezig. Ze had beter kunnen wachten tot ik met mijn inmaakactiviteiten klaar was. Maar ja, eenmaal geplukt, moet je er wat mee. De wijn maakt zich niet vanzelf. Wie ons dat van het ontstelen gezegd heeft kan ik me niet herinneren. Het eerste jaar hebben we de boel met steel en al door de hakselaar gehaald en dat doen de mensen hier om ons heen nog steeds zo. Wel zo makkelijk.

 

 Na een uur of vier op de betontreden gezeten te hebben om het ontstelen af te ronden, zo stijf als een plank opgestaan. Kon in eerste instantie nauwelijks rechtop komen, laat staan lopen. Gekkewerk? Morgen doordraaien en dan volgende week ergens persen. Verder dan rosé gaat het niet komen. De komende dagen nog een tweede partij druiven op sap inmaken en dan met de appels aan de slag, die nu in de wacht moesten.

Blèk!

 Beroerde dag. Bijkomen? Waarvan? Bovendien een lijf dat meer dood dan levend aanvoelde. Nauwelijks te omschrijven. Ik weet niet hoe dat zou zijn, maar het gaf me het idee bedorven voedsel genuttigd te hebben. Een definitef vertrek zou me niet verbaasd hebben.

Ontwikkeling

 Nieuwe bezigheid ontdekt. Het is nog te vroeg om van een hobby te spreken, maar ik had het rustig nog een paar uur kunnen volhouden: Parkeerplaats lol. Het zal geen winterse bezigheid worden maar zo met het herfstzonnetje op de autoruiten was het nu goed te doen.

 

 De auto geparkeerd met vrij zicht op de ingang van de Penny en ineens geen zin om uit te stappen. In plaats daarvan het af en aan rijden van de grote verscheidenheid aan auto's en de daarmee aankomen dan wel vertrekkende mensen bekeken. Deed nauwelijk onder voor terrashangen. Het was, dat er geen bediening van drankjes en hapjes beschikbaar was. Verder variatie genoeg aan auto's, mensen en meer dan wel minder gevulde boodschappenkarren.

West-Balkan

 Eindelijk, eindelijk, het werd tijd. De nwe uitbreiding van ETS2 is beschikbaar. West-Balkan, vnl bestaand uit de landen die voorheen tesamen Joegoeslavië vormden. Naast een hoop ge-OOt en geAAt natuurlijk ook direct de nodige kritiek. Behalve technisch getint geleuter is menigeen het niet eens met de gemaakte keuzes qua steden en wegen. Met een kritiek kan ik het wel eens zijn als het klopt. Ondanks de lange kust lijn van Kroatië en de roem-ruchte kustweg is daar weinig of niets van in de nwe uitbreiding terug te vinden. Verder maakt het me allemaal niet zoveel uit. Ergens volgende week aanschaffen en dan zelf zien, mn de verwatering van het percentage bereden wegen. Bij een laatste update is het al gezakt van 86 naar 83 procent en dat zal nu natuurlijk nog een stuk verder zakken. Kortom werk aan de winkel.

Zomers?

 De kou is gekeerd. Buiten is het inmiddels warmer dan binnen. De deur open ipv de verwarming aan. Het heen en weer geslinger alvorens definitief voor een paar mndn richting de nul en verder te duiken. Tijd voor binnenshuisvlijt: weven, borduren, houtbewerking en wat d'r vroeger nog meer gedaan werd. Veel verder dan punniken kom ik niet.

 Ik zou het meer bij koken en bakken houden maar dat is voor de korte termijn, inmaaksels uitgezonderd. Vandaag bijvoorbeeld de laatste hand aan de sambalproduktie gelegd. Drie soorten, vier kleuren. Moet genoeg zijn voor een jaar.

Kou

 Het is, laat ik het eufemistisch zeggen, fris in huis. In de nacht duikt het kwik buiten onder nul en overdag komt het met moeite boven de 10º C. Het is de periode voordat de verwarming aan het werk wordt gezet. Het zal in eerste instantie beperkt blijven tot de namiddag en de avond als je meer stil zit dan bezig bent. Vanaf vrijdag ziet het beter uit. Zaterdag zelfs 28º C. De lokale weerboer geeft echter voor half november winters weer en temperaturen tot -15º C in de nacht. Moeilijk voorstelbaar, maar weer hè.

 Kortom tweede paar sokken, bodywarmer en een plaid over de knieën met een kat erop. Oud wordt je vanzelf. Bovendien zal mijn fysieke toestand zich ook niet onbetuigd laten. De weg van badkamer naar bed is een uitdaging. Het dekbed wordt ff niet weggetrapt maar opgetrokken tot onder de neus. Zeker het eerste uur. De slaapkamer wordt in de winter trouwens nauwelijks verwarmd. Wat tegenvalt is de vloerverwarming in de badkamer. Staat op 25 en met je voeten voel je wel wat maar de ruimte op zich heeft daar weinig profijt van.

Beslommeren

 Het kostte moeite vandaag. Moe en inwendig rillend. Twee uur geslapen. Blijft raar om 's nacht een uur of meer wakker te liggen en overdag als een blok in slaap vallen, als het bed wordt opgezocht. De tweede helft van de middag benut om de minder scherpe variant van de groene oelek te maken. Nog twee potten te gaan: één scherp en één zacht tussen aanhalingstekens. Het schiet niet op. Iedere keer komt er iets tussendoor. Vandaag was het het ontbenen van de nu wel goed gegaarde soephanen. Bovendien is Mariana met het plukken en schonen van de druiven begonnen. Voor mij had dat beter tot volgende week kunnen wachten. Inmiddels wel nachtvorst maar de druiven zijn te zoet om bij die paar graden onder nul te bevriezen. Bovendien zitten ze tegen een op het zuiden gerichte muur wat als een temperatuurbuffer in de nacht zorgt. Het verwerken tot wijn gaat een paar dagen kosten en ten koste van het wecken van mn appels (en misschien ook druiven). Morgen in elk geval de laatste pepers.

Herpakken

 Het wil vandaag nog niet zo maar dat mag na het afgelopen weekeinde niet verwonderen. Ik ben voor minder uitgeteld geweest. Het is zaak weer in een functioneel ritme terecht te zien komen. Eerst zometeen de hanen ontbenen en de overgebleven frisdrank en wijn uit de auto halen. Dan zijn er nog steeds de te verwerken pepers en appels en de druiven, die nu aan het geplukt worden toe zijn. Moet zeggen dat ik tegen die laatste verwerking opzie. Wijn maken is in feite de enige optie naast het inmaken van een paar potten. Dat laatste is een werkje van niks. Dat kan niet gezegd worden van het schoonmaken, kneuzen, persen van de druiven en het in gistflessen gieten van het sap. Dat gaat alles bij elkaar wel een weekje kosten. Een tijdspanne waar ik mijn handen niet voor in het vuur kan steken qua beschikbaarheid.

Gedenken

 Ondanks een zeer beperkt drankgebruik op het bruiloftsfeest was het vanochtend moeilijk wakker worden. Maar we moesten wederom in de benen. Nu voor de herdenkingsbijeenkomst van de sterfdag van Mariana's moeder. Half twaalf in de kerk een aparte dienst na de wekelijkse mis. Daarna frisdrank, sterke drank en een speciaal soort broodje voor de kerkbezoekers. We bleken niet de enigen. Een andere familie deelde zakjes uit met daarin een blik bier, een verpakte croissant, een reep chocola, verpakte koekjee en een pakje appelsap.

 Aansluitend naar het restaurant voor de gemeenschappelijke maaltijd met de genodigden. Mariana's moeders lievelingssoep, teveel vlees, koffie en notenbrood. Mariana had de hanen geleverd voor de soep incl. de door haar vriendin Ica gemaakte vermicelli. Wij hadden ook de wijn geleverd. Haar broer de obligate sterke drank waarvan hijzelf de grootste gebruiker was. De hanen kregen we achteraf weer mee terug nadat ze hun dienst in de soep hadden bewezen.

 Alle uitgenodigden waren aanwezig. Dat mag uitzonderlijk heten en daar was Mariana erg mee in haar sas. 35 personen en geen lege plekken. In het begin was het ff wachten op de priester en aan het eind vertrok iedereen na het afsluitende gebed. Na het afruimen en wegbrengen van wat overgebleven was, neergeploft en een drankje besteld. Uitblazen. Terug naar normaal.

Omvangrijk

 De eerste buiten-de-deur activiteit van het weekeinde: bruiloft. Bruiloften zijn hier ivm de opzet over het algemeen redelijk massaal en worden sinds een aantal jaar oa gehouden in speciaal daarvoor opgezette permanete tenten. Daarvoor (en nog steeds) had ieder hotel en menig restaurant van de ongezellig grote zalen voor dit soort feesten.

 

 Nu blijf je grote en kleinere gezelschappen houden en waar we nu waren (zijn) is een idioot massale toestand. Vluchtig gezien 28 tafels à 12 personen en weinig lege plekken. Aan niks was bespaard. Je betaald het uiteindelijk zelf, maar toch. Als recente ontwikkeling natuurlijk de cocktailbar. Nieuw was het gebak per tafel en daarvoor een soort fruitbuffet als zelfbediening. Muziek een beetje karig met zanger en het standaard trio van keybords, sax en clarinet. Natuurlijk een Dj. Tussendoor optredens van dansgroepen en folklore artiesten.

 Eten verder weing bijzonder. Beginnend met een overvol bord met hapjes wat hier aperitief heet, soep, hoofdgerecht met teveel vlees, bruidstaart en voor hen die het tot de ochtend gaan volhouden om 02:00 nog eens sarmale. Dan lig ik lang en breed in bed.

Gepeperd

 Groen en rood. Oelek en Badjak. Een deel van de pepers verwerkt tot een houdbare versie. Oelek met zout. Badjak oa met suiker. Voor de badjak maakt het niks uit want bruin van de ketjap en bruine suiker, maar waar de oelek rood behoort te zijn is ie voor een deel groen geworden bij gebrek aan rode pepers. Staat eigenlijk best aardig zo'n pot rode naast een pot groene smeurie.

 Niet alles al verwerkt. Moet nog aan het deel voor mezelf werken. Waar de pepers voor de versies bedoeld voor Mariana met alles erin verwerkt zijn, is mij dat te scherp. Voor mijn deel moeten de pitjes èn het binnenste wit eruit geschraapt worden, dan is het qua scherpte te doen. Watje, maar toch. Zou daarvoor in feite rode pepers moeten kopen. Zelf groene genoeg. Eens over nadenken.

Midden-oosten

 Israel en de Palestijnen (of moet ik Hamas zeggen?) blijven elkaar naar het leven staan. Raketten van de een beantwoord door bommen van de ander. Vreemd genoeg wordt de aangevallene meer en meer gezien als agressor. Steunbetuigingen voor Israel zijn er mondjesmaat itt de massale steunbetuigingen vanuit de wereldwijde moslimgemeenschap ter ondersteuning van de aanval op Israel.

 Miljarden westerse ontwikkelingsgelden die zeer ws vnl gebruikt zijn voor opbouw van het militaire complex van Hamas en anders verdwenen zijn in de zakken van hun leiders, die er goed van leven in dure hotels in Qatar ver van het geweld. Door het Westen gefinancierd waterleidingssysteem dat weer opgegraven is door Hmas en gerecycled tot raketten..... Een verhaal te gek voor woorden. Schijnbaar bekend maar nooit iets tegen gedaan.

 Een conflict zonder rationele oplossing. Verheerlijking van het leven tegenover het nastreven van het martelaarsschap. Leven tegenover dood, waarbij de laatste in feite niks te verliezen heeft.

Najaar

 Bijna een tweede dag zonder rustpunt doorgekomen. Tankje was tegen vieren echter leeg. Vandaag na de aardbeien in het voorjaar de pepers kunnen oogsten, zeg maar redden. Het loof had al een tik gehad van de lage temperaturen in de nacht. Helaas is het merendeel van de pepers nog groen. Ze zijn er niet minder scherp om, maar als je aan chili of sambal oelek denkt, is het toch rood wat je voor je ziet. Er blijkt, kan nauwelijks anders, ook een groene sambal te bestaan: sambal ijo. Het aantal groene pepers is echter zo groot, dat ook andere sambal-versies ws als groene versie in de pot zullen verdwijnen. Bij een sambal-badjak maakt de kleur trouwens niet zoveel uit.

 Pepers, appels en druiven. Het wordt druk met in het weekeinde een bruiloft en de herdenking van Mariana's moeder. Het is de vrg of ik dat ga volhouden. Lijkt me sterk, maar ik sta er voor open.

Voorbereiding

 Over een paar dagen is het 7 jaar geleden dat de moeder van Mariana is overleden. Het is voor de orthodoxe kerk het laatste officiële herdenkingsmoment. Het begint natuurlijk met de dag van de begrafenis (cremeren is uit den boze), dan na 6 wkn, 6 mndn, één jaar en 7 jaar. De feitelijke invulling wisselt nogal, is streekgebonden. Je trekt niet enkel de priester aan z'n toga en laat een mis opvoeren. Daar komt iets meer bij kijken. Vijf grote broden, een fles witte wijn, een bord, een lepel en een kop. Dat is voor de priester en onderdeel van de mis.

 

 Vervolgens deel je na de mis kleine ronde, gevlochten broodjes uit en geeft mensen iets te drinken. Water, fris of sterk spul naar wens en believen. De kinderen van de zigeuners, die achter de kerk wonen, delen dan mee op de sterke drank na. Dan zijn we er nog niet. Je nodigt ook een x-aantal mensen in dit geval 35, mn familie, uit voor een maaltijd in een restaurant. Soep, hoofdgerecht, salade, koffie, gebak, fris, water, wijn, sterkers, ev. bier naar wens. Gelukkig kun je dat laatste grotendeels uitbesteden. De rest moet je zelf regelen. Waarom dit alles? Geen idee ..... omdat iedereen het zo doet!

Beestachtig

 De Russen staan erom bekend maar de Hamasstrijders kunnen er ook wat van. Willekeurige civilisten overhoop schieten, vrouwen verkrachten, families uitmoorden, huizen plunderen, de boel in brand steken.... Wat voor militaire opleiding gaat daaraan vooraf? En dan al die juichende Palestijnen en hun aanhangers in steden ver weg van het oorlogsgeweld.

 Dat er het nodige valt af te dingen op de manier waarop Isreal is ontstaan en de Palestijnen het leven zuur wordt gemaakt, staat als een paal boven water, maar legitimeert dat de steeds weer terugkerende moordpartijen van de Palestijnen? Het geeft de Israeli's enkel een excuus om de Palestijnen steeds verder terug te dringen en het leven onmogelijk te maken. Denkt Hamas werkelijk Israel te kunnen verslaan en het oude Palestina te kunnen herstellen? Dan mogen ze door Iran ondersteunt worden, dat gaat ze niet lukken. Dit gaat alleen een hoop doden aan beide zijden opleveren

Woordvloed

 Lange dag. Niks geen siësta. Sociale bezigheid op zondag. Mariana uit gelaten. Zo voelt dat als we weer eens bij familie, vrienden of bekenden terecht komen. Half twee ter plekke na een uurtje rijden en half vijf weer weg. Drie uur waarin geen seconde niks is gezegd. Een waterval aan woorden mn van Mariana. Dat is thuis wel anders. Engels klept niet zo lekker. Bovendien gaat het steeds weer over dezelfde zaken. Herhaling is niet echt aan mij besteed.

 Het huis waar we op bezoek waren wemelde van de jonge katjes. Allemaal fris en gezond. Dat is wel eens anders geweest. Had zo een tweetal mee naar huis willen nemen, ware er geen vijf honden geweest die je wkn in de gaten moet houden totdat ze de diertjes niet meer zien als op te jagen speelgoed. Waarna hetzelfde nog eens op de binnenplaats moet gebeuren en later in de tuin en verder. Dat is al eens tweemaal mis gegaan. Ik heb daar de tijd en energie niet (meer) voor over. We houden het maar bijna Sissi.

Bijna

 Nog een paar uur en dan is de grootste drijfveer om de F1 te volgen verleden tijd. In wat een jaar of wat geleden als extra aan een aantal race-weekenden werd toegevoegd, de sprintrace is het zeer ws, dat Verstappen zijn derde opeenvolgend wereldkampioenschap binnen haalt. Dan zijn er nog 6 of 7 races te gaan waar hij in feite voor spek en bonen meerijdt. Hij kan dan steeds weer verliezen zonder dat het kampioenschap in gevaar komt. Dat maakt het kijken stukken minder spannend al zal hij zelf, ambitieus als hij is, zijn voormalige concurrenten geen cadeautjes geven. Voor mij als kijker is er dan echter de lol cq spanning af. Geen echte race-fan. Dat klopt.

Escaleren

 De volgende oorlog. Als dat maar geen ordinair bloedbad wordt. Het Israel-Palestijnen conflict past niet onder mijn pet. Snap zo'n organisatie als Hamas of Hezbollah niet. Ze weten inmiddels, dat ze iedere keer weer lik op stuk krijgen, als ze zo nodig weer een keertje een aanval op Israel lanceren. En de Israeli zijn daar als behalve zachtzinnig in.

 Het zijn beide geen lieverdjes. Het is een beetje 'de pot verwijt de ketel, dat hij zwart ziet'. De oorzaak van het conflict is me bekend. Ook dat geen van beide partijen veel moeite doet om het conflict uit de wereld te helpen. De Palestijnen grijpen iedere gelegenheid aan om weer stennis te schoppen en Israel maakt dan gretig gebruik van de gelegenheid om daar stevig tegen aan te gaan.

Beloning

 Eindelijk!!! Na twee jaar wachten vanwege het cancellen van de uitbreiding met Rusland nu eindelijk wat ze noemen de West-Balkan, vnl voormalig Joegoeslavië. Nog niet de uitbreiding zelf maar een verschijningsdatum. Eindelijk weer de moeite om in de truck te stappen en nieuwe wegen te bewandelen/berijden. Het is te hopen dat een volgende uitbreiding niet weer zo lang op zich laat wachten. Het is niet de enige factor, die het virtuele truckeren tegen maakt, maar het stimuleert het rijden niet.

 Voormalig Joegoeslavië en Albanië maar dan weer zonder Griekenland wat toch een beetje als één geheel oogt. Koper, Split, Zader, Mostar .... Jeugdherinneringen. Dubrovnik mist vreemd genoeg op de voorlopige kaart. Nu valt in Dubrovnik weinig te doen met een truck en aanhanger, maar dat geldt voor de meest plekken. Het zijn steeds weer industrieterreinen, havens, e.d. die je aandoet, de rest dient als entourage en achtergrond.

Opleving

 De AB (Antibioticum) doet zijn werk. Je zou er bijna permanent aan willen/moeten. Waar met testen en onderzoeken niet de vinger op te krijgen is, wordt chemisch wel bereikt èn aangepakt. Helaas niet op een afdoende manier. Het duurt ff maar na een AB-kuur keert de fysieke onwil langzaam maar zeker terug. Een soort van guerilla zeg maar.

Eenkennig

 Weer vaccinatietijd. Ditmaal is Rosa aan de beurt. Sinds Mopke rij ik daarvoor niet meer naar Sibiu maar laat het door iemand uit Agnita doen. Geen gediplomeerde dierenarts maar zoiets als een assistent. De dierenarts zelf is zo'n onbehouwen bijna onbeschoft persoon, die zich bovendien nooit aan afspraken houdt en kleine huisdieren eerder als last dan als inkostenbron ziet. Met Benny is dat anders. Kost hetzelfde maar bespaart me de rit naar Sibiu. Twee uur tijdwinst en besparing van 40 Lei aan diesel.

 Wat bij Mopke al opviel, was nu weer het geval. Zo gedwee als de honden bij de dierenarts in Sibiu zijn, zo dwars en aggressief zijn ze hier. Het verbaasde me eerst maar eigenlijk is het logisch. Sibiu is vreemd. Daar komen/kwamen ze 1x per jaar. Nu komt iemand voor hen maar dan op hun grondgebied. Dat is andere koek.

Opsplitsing

 Lichamelijk gaat het al een paar dagen heel redelijk. Nu is het zaak om de geestelijke gesteldheid zich daar aan te laten aanpassen. Het is met de meeste dingen, die gedaan moeten worden, nog steeds iets van afkeer, weg schuiven, ontlopen. Het is omcirkelen in afwachting van het goede moment om toe te slaan. Alsof de afwas daar op zit te wachten.

 Het is jammer van die tweespalt. Op die manier vergaat nog steeds veel tijd in ledigheid. Je staat erbij en kijkt ernaar ... en laat het voor wat het is.

Beestjes

 Bedwantsen zijn 'in'. Eerst een artikel over Frankrijk, waar de beestjes inmiddels op vele plaatsen in de openbare ruimte te vinden zijn, Vervolgens ook een stuk over de situatie in Nederland. Zoals de naam al zegt vind je ze mn in bedden, maar daartoe beperken ze zich schijnbaar niet. Als je de verhalen leest begint het vanzelf overal te kriebelen.

 In Frankrijk zou je er paranoïde van worden. Het openbaar vervoer schijnt ervan vergeven. In hotels moet je de bedden inspecteren, koffers in de badkamer stallen en vooral geen kleren in kasten hangen of op de grond laten liggen. Misschien maar goed, dat we op het moment nauwelijks of niet aan reizen kunnen denken.

 De beestjes, die van menselijk bloed leven, ontstaan niet spontaan. Je sleept ze ergens vandaan je eigen leefwereld binnen. Bestrijden blijkt een crime. Zoals bij al het ongedierte is het scala aan verdelgingsmiddlene tegenwoordig erg beperkt. Beddengoed wassen op 60º. Ik zou niet op het idee komen het voor minder te doen, maar met een matras, waar die krengetjes mn zitten, gaat dat een stuk lastiger. Ook de diepvriezer is in dat geval geen alternatief. Bovendien beperken de beestjes zich, zoals al gezegd, niet tot het bed alleen. Lijkt erop, dat als je ze eenmaal rijk bent ze nauwelijk meer kwijt raakt. Het jeukt!

Vochtig

 In mijn zoektocht naar iets drinkbaars, wat je door de dag heen kunt gebruiken, inmiddels bij die toestanden terecht gekomen, die mijnsinziens onterecht de naam melk dragen. Na de breuk met alcoholische drankjes moet ik met regelmaat constateren, dat mijn vloeistofinname beperkt blijft tot de LM in de ochtend. Al dat gehamer op minimaal 2 liter water per dag is nonsens, maar die ene kop is wel erg krapjes, dat snap ik ook.

 Helaas is er weinig wat me aantrekt en helemaal vrijwel niks wat ik de hele dag door zou kunnen drinken. Twee liter sec water is bijna vergelijkbaar met martelen. Thee is enkel per uitzondering te pruimen en dan mn kruidenversies. Melk vult te zeer maar is verder goed te doen. Frisdranken te zoet. Dat geldt ook voor de vruchtensappen, Etc., etc.

 Een tijdje geleden op die manier bij havermelk uitgekomen. Prijs bij de Penny ongeveer gelijk aan echte melk. Een beetje zoetig. Schijnt natuurlijk te zijn. Dat is ws waarom paarden het eten? Ook andere varianten zoals rijst-, amandel- en sojamelk geprobeerd. Driemaal zo duur en smaakt naar behangplaksel. 

 Ooit was er mineraalwater met een vleugje limoen of citroen en zonder suiker. Dat was bijna perfect, maar kan ik nergens meer vinden. Kun je natuurlijk ook zelf maken, wat me niet altijd uitkomt. Zo zoeken we verder.