In de druiven gedoken. Ontstelen. Mariana was er al dagen mee bezig. Ze had beter kunnen wachten tot ik met mijn inmaakactiviteiten klaar was. Maar ja, eenmaal geplukt, moet je er wat mee. De wijn maakt zich niet vanzelf. Wie ons dat van het ontstelen gezegd heeft kan ik me niet herinneren. Het eerste jaar hebben we de boel met steel en al door de hakselaar gehaald en dat doen de mensen hier om ons heen nog steeds zo. Wel zo makkelijk.
Na een uur of vier op de betontreden gezeten te hebben om het ontstelen af te ronden, zo stijf als een plank opgestaan. Kon in eerste instantie nauwelijks rechtop komen, laat staan lopen. Gekkewerk? Morgen doordraaien en dan volgende week ergens persen. Verder dan rosé gaat het niet komen. De komende dagen nog een tweede partij druiven op sap inmaken en dan met de appels aan de slag, die nu in de wacht moesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten