Nog geen twee-en-een-half uur en gesloopt. De helft van het trappenhuis en een deel van een slaapkamer, niet eens de mijne .... en kapot. Het lijkt wel of ik met zakken cement heb lopen slepen, maar dan die ouwe versie van 50 kg. Wat zit er toch nog een hoop gif en weerzin in de combinatie "ik en deze plek". Zelfs het element "Nog maar één keer!" werkt niet zichtbaar verlichtend. Het zal werken blijven tot aan de laatste handeling toe.
Maar -by the way- een deel van het trappenhuis grondig schoongemaakt. De grijze stofsluier verwijderd, een wirwar van webben geruimd en de loper weer op kleur gebracht. Loopt het nou anders? Nee. Het is een blijft gewoon een trap. Loop je 'm op, ga je naar boven. Daal je 'm af, ga je naar beneden. Kleur, stof noch webben weten daar enige invloed op uit te oefenen. Voor de constructie maakt het schoonmaken verder ook niks uit. Dus waarom? Zullen we ons daar maar niet mee bezig houden??
Ondertussen is dat, wat wel enige zin zou maken, als het gedaan was geweest, mooi niet gebeurd. Zien of we ons daar vandaag nog toe weten op te peppen. Waar is mijn coach????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten