Het zal de omschakeling naar de winter zijn. Laat ik het daar op houden. Alles net even iets minder aantrekkelijk ten koste van net iets meer moeite. Alles tikt net ff iets harder aan. De zinloosheid. Het wachten. De aanwezigheid op de verkeerde plek. Het in beweging komen. Het in beweging blijven. En dat alles nuchter, broodnuchter, helder en uitgeslapen, maar moe.
Misschien een beetje te hard voor mezelf. Alhoewel ... De belemmeringen komen meer van buitenaf dan van binnenuit. Geketend voelde ik me al en dat is er de afgelopen weken niet minder op geworden. Wat ook steeds vervelender wordt, is het aansturen op afstand van de afwerking in het nieuwe huis. Daar is mijn plek, hier was ie het al niet meer en is het nu helemaal niet meer.
Ach, kijk, het relativeren is weer ff zoek. Is dat alles? Had dat niet ff gezegd kunnen worden? Hallo! Moet ik werkelijk alles zelf doen? Ja ja, helaas. Maar ok, dit varkentje is weer gewassen. Laat maar gaan. Komt wel goed. Kachel brandt, was hangt, kaarsen branden, muziek draait ....... en daar breekt een winters zonntje door. Laten we dozen gaan vullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten