In de aanloop naar een mogelijk definitief afscheid kijk ik al rondlopend naar plekken, die ik anders geen blik waardig gun. Niks speciaals of verborgens. Gewoon omhoog, bijvoorbeeld. Imponerend wat een spin voor elkaar krijgt, als je het dier niet elke week z'n web wegzuigt. Het dier gebruikt de rust niet om op de lauweren te gaan liggen. Hij spint stug door.
Het oorspronkelijke ijle web is er nauwelijks meer in te herkennen. Het heeft meer weg van een sluier. Ik denk niet dat ik eraan moet trekken. Ik zal het ergens de komende dagen proberen. Maar een veldmuisje kan het rustig als kamerbrede (veldmuisformaat!) hangmat gebruiken, daar ben ik van overtuigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten