Wachten op mezelf .... Het ultieme foute wachten. De meest beroerde, ongewenste en zinverstorende vorm van wachten. Je bent er èn je bent er niet. Je loopt vooruit en houd jezelf tegen. Duwen en trekken, met of zonder gevloek, maar machteloos tegen het tegenwicht.
Verbazingwekkende mechanismen, ook bij herhaalde constatering. Ik ga me er dan ook maar niet tegenaan bemoeien. Ik laat ik en mezelf het verder lekker uitzoeken. Dat ze hun strijd strijden en mij daar verder van verschonen. Graag beweging binnen een zo kort mogelijke tijdspanne en wel de goede kant op. Stelletje ondankbare honden. Doe ik het daar nou allemaal voor?
Ik hoef geen défilés met trompetgeschal en vlagvertoon, noch kannonengebulder en laag overvliegende straaljagers met gekleurde uitlaatgassen, maar een beetje coöperation vanuit mijn eigen achterban kan toch werkelijk niet teveel gevraagd zijn. Zou je denken. Helaas ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten