Het leven zou een feest moeten zijn, zo bijzonder is het tenslotte, maar wanneer is dat de laatste keer geweest? Eind 50, begin 60ér jaren? De hippietijd? Nee, dat is het begin van het einde geweest. Toen is de boog overspannen en de rek raakt er meer en meer uit.
Is er nou niks anders dan oorlog te verzinnen om de mensheid iets van zijn swing terug te geven? Overal puinhopen, dan wil men ondanks of dankzij al de doden wel gezamelijk de schouders ergens onder zetten, viert men wat voor elkaar wordt gebokst, is er iets van gemeenschapszin, etc. Ik heb het niet meegemaakt en weet niet meer dan er verhaald wordt. Natuurlijk alles net iets mooier dan het in werkelijkheid zal zijn geweest, maar toch.
Nu heb je wel malloten, die eens in de twee jaar hun straat oranje uitdossen, maar zelfs voetbal is niks meer of minder dan een doorgeschoten versie van de rest van de maatschappij: slap, slaafs, zeurderig, veeleisend, navelgericht en van oogkleppen voorzien. Het heeft iets weeks, ontevredens, betweterigs .... Teveel van dat wat tegenwoordig als beschaafd wordt gezien. Was Rome ooit ook en werd vervolgens door 'Wilden' van de kaart geveegd .... Teveel gelul, te weinig vuisten. Mooie woorden en pretentieuze gebaren in plaats van doortastende daden. Een permanente staat van voorkomen door misplaatste controle. Laat mij maar rustig af en toe vallen of mijn kop stoten. Alles wat ooit echt was verdwijnt langzaam aan achter pretentieuze schijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten