Dubbeltjes. Het stelt niet veel voor, maar kan een hoop teweeg brengen als het valt, zeker als dat in een (lang) verlangde plek is.....
..... een beetje hopeloos tegen de deurstijl geleund gleed mijn blik over de spullen in de huiskamer, voormalige biljardkamer en de tafels in de eetkamer. Boeken, tijdschriften, kaarten, glazen, cassettebandjes, bestek, puzzels, handdoeken, spijkerbroeken, lampen, spiegels, lijsten en lijstjes, veel lijsten en lijstjes, Cd's vol oude computerprogrammatuur en nog het nodige andere spul, etc., enz.
Wat moet ik ermee? Wat kan ik ermee? Wat wil ik ermee? Wil ik er iets mee?
Langzaam, onverwachts en in eerste instantie onduidelijk vormen de spullen en de door hen veroorzaakte gedachten een uit een mist naar voren komend beeld. Naar mate het beeld aan helderheid wint, wiebelt het dubbeltje op het randje om dan verrassend doelgericht te vallen. De dood. De drijvende kracht hier is weer de dood. De op stapel staande étappe gaat naar de definitieve finish leiden. Ik aarzel. Ik ontken. Ik deins terug. Ik heb begrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten