Nacht op, nacht af. Spoken, rust. Werken, slapen. Gevolg van welke oorzaak. Ik tap nog in het nachtelijke duister. Een rustige nacht geeft de burger moed. De eerstvolgende onrustige versie zaagt de poten onder het vertrouwen in een vooruitgang vandaan. Het oude vertrouwde mechanisme. Niks nieuws onder de zon. Drie stappen vooruit, 1 à 2 terug. Gelukkig geen 3 of 4 meer, maar toch.
De afgelopen nacht was een rustige met wel 6 aaneengesloten uren slaap. De nacht ervoor eentje waar meer dan een nacht voor nodig is om er van te bekomen. Daarvoor rust. Daarvoor onrust. Stuivertje wisselen? Een 24-uurs ritme met drijveren, die zich buiten mijn blikveld weten te houden? De laatste der allerlaatste loodjes? Moet ik me daar nog tegenaan gaan bemoeien of is het beter om de andere kant op te kijken? Laatste stuiptrekkingen? Een ongelijkwaardig achterhoede-gevecht dat ook wel zonder mij beslecht gaat worden? Ga ik me over een paar maanden ineens realiseren, dat het alweer weken geleden is, dat mijn nachtrust voor het laatst verstoord werd door hallucinaties en andere onaangenaamheden?
Ik dub nog. Veel vertrouwen in het zelfoplossende vermogen van mijn nachtrust heb ik niet, geloof ik. Energie om ook die laatste irritante verschijnselen de kop in te drukken heb ik volgens mij wel. Maar heb ik die er ook voor over? Laat ik daar eens een paar nachtjes over slapen ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten