Duf, duffer, dufst en feestdagen .... Het voelt aan alsof ik anderhalve liter wodka naar binnen gewerkt heb. Een ervaring die ik alleen in mijn fantasie voor elkaar heb gekregen, obv de informatie van de boeken van Van der Heijden. Maar zoiets dus, als je weer in contact probeert te komen met de werkelijkheid. Wat maakt dat feestdagen je zover kunnen laten doorzakken? Gisteren nieteens verder gekomen met de wijn, dan het vullen van een holle kies.
Ik kan mijn gang niet gaan. Heb het gevoel, dat ik mijn gang niet kan gaan. Lulkoek natuurlijk, ik doe het mezelf aan, maar toch is het dichterbij de werkelijkheid dan mij lief is. Omgooien die hap dus, gewoon mijn eigen gang gaan, anders komen d'r vanzelf problemen van. Het Eigenheimer-gehalte is er de afgelopen jaren niet minder op geworden.
Het is heerlijk om dingen samen te doen, maar voor mezelf bezig zijn, doe ik inmiddels het liefst in mijn eentje. Ooit begonnen in de keuken, maar nu zelfs op zoiets stoms als het ordenen van de administratie van toepassing. Niemand om me heen geeft me de ruimte om op mijn manier te doen wat gedaan moet worden, als dat tenminste niet al voor voldoende problemen opzich zorgt. Bijna alsof niemand mag zien wat ik doe, terwijl er niks te verbergen is, maar ik ook geen zin heb me op welke manier dan ook te moeten verantwoorden ..... Toch ergens een (jeugd-)traumaatje?? Dat zal het zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten