Langzaam aan weer wat rust in het fysieke en mentale systeem. Concentreer je op een kat en probeer de wereld met eenzelfde soort verwondering gade te slaan of de boel de boel te laten en uren op de radiator van de cv te dutten. Snoepie is bijzonder wat dat betreft. Een grote, 7 kilo zware ex-kater, ooit in Frankrijk als kitten gevangen, nooit deel geworden van de aanwezige kattenfamilie, samen met nog twee katten en de honden meegekomen naar Roemenië en inmiddels als enige overgebleven, die nog herinneringen zou kunnen hebben aan Frankrijk.
Een paar weken geleden is d'r ineens een verandering in zijn manier van doen ontstaan. Ineens is hij minder 'niet aanwezig'. Wil 's ochtends bij de koffie aandacht. Kijkt me dan met zijn grote van verwondering stralende ogen aan. Een "Mij ga je niet negeren"- blik. Wil voor het eerst in tijden weer naar buiten èn op mijn schoot. Het is niet alleen de mens gegeven om lang over het eigen maken van veranderingen te doen. Prachtig zoals hij zich daar in z'n eentje doorheen heeft weten te slaan. Het is 'm niet moeilijker maar ook niet makkelijker gemaakt. Eigenlijk is hij aan z'n lot overgelaten geweest en was het aan hem om er iets van te maken. Wat hem dus duidelijk gelukt is. Petje af!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten