'Die Schule gezwänst' ... nog ff en ik doe het blog verder in het Duits. Nog altijd de taal, die me naast Nederlands het beste afgaat. Ooit, jaren lang zelfs de nummer een qua talen geweest, die ik beheerste. Maar dat terzijde. Te laat uit mijn nest en de honden niet verder uitgelaten dan nodig voor het legen van de blaas. Luxe is dat met zo'n dichtgetimmerde binnenplaats. Geen zin om pas na half elf of zelfs later me het plezier van een kop koffie te kunnen gunnen. Te meer daar we om twaalf uur weer present moeten zijn bij een halfjaardienst van een familielid van Mariana. Natuurlijk met drank en maaltijd na.
Ff rustig bij mijn positieven komen, voordat ik me in een meute mensen stort, Roemeens moet proberen te begrijpen en vuurwater door mijn aderen gaat vloeien. Bij dat laatste ben je in een fractie van een seconde je laatste wollige slaaprestanten kwijt. Niks tegen een goeie borrel maar dan na, of tegenwoordig ook bij een uitgebreide maaltijd niet als de ochtendkoffie nog zijn weg zoekt in het lijf. Niet zoals die oom van mijn vader, die we ooit opgespoord hebben in Slovenië toen nog gewoon Joegoslavië, die sloeg 's ochtends twee stevige, zelfgestookte borrels naar beneden vòòr z'n eerste kop koffie. Natuurlijk moest mijn vader ook. Dat noemen ze gastvrijheid. Maar na één keer heeft hij dat ochtendritueel vriendelijk doch beslist geweigerd.
Zo'n soort ontbijt zal ook hier geen zeldzaamheid zijn, hoewel de meesten voor het middaguur redelijk nuchter ogen. Maar kom niet in de buurt van hun ademwolk, dan kun je soms opslag dronken zijn. Dat hier geen ongelukken gebeuren met ontploffende mensen vanwege de alcoholische uitwassemingen en de redelijk algemene rookgewoonte mag een wonder heten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten