Ik ben er helemaal klaar voor. Helaas nog geen reactie van het supportteam. Is nog geen negenen in Nederland. Eerst koffie. De avond van gisteren rapporteren aan je collega's. En nog meer koffie. Volgens mij was er gisteren geen voetbal, dus kan die aanloop geen uren gaan duren.
Nou, dan ga ik maar weer uit de startblokken. Genoeg anderen dingen te doen, alleen al in het huishouden. De rust is nog niet geheel retour, daarvoor heeft de onrust niet weten door te zetten. Een beetje freewheelen in de keuken. De tijd nemen om aandacht aan de beesten te besteden. Ongegeneerd niks doen. Het zijn allemaal tekenen, dat het leven weer een draai maakt. Moet zo langzamerhand wel de laatste zijn, lijkt me zo.
Kan ik straks terugblikken. Daar doe je het tenslotte voor, niet dan? Mislukt grapje. Laat maar zitten. Alleen de tijdsduur al en het gevoel tijd verloren te zijn, terugblikken zal daar weinig aan kunnen veranderen. En dat niet de eerste keer, ook in de jaren tachtig ruim een half decennium verklooid. Weliswaar in disco's en met andere ongein, maar toch. Alles kost gewoon tijd, een hoop tijd. Ook nu het vinden van de draai in Roemenië. Alweer bijna vier jaar ter plekke en het is nog niet zolang dat het leven iets soepels heeft gekregen, los van de ballast uit het verleden, simpel de draai ter plekke. De vanzelfsprekendheid van handelingen. Ritme. Regelmaat. Het moet een genot zijn, als deze zomer alles op z'n definitieve plek komt te staan, aangesloten en hopelijk ook ingericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten