Een huisvrouwendag. Ik ga 'm invoeren. Minimaal eenmaal per week. Een beetje aanklooien in huis, boodschappen doen, koken, honden uitlaten en dat was het dan. Nergens anders mijn hoofd over breken. Voor vieren de voeten op tafel, krantje erbij, thee dan wel andersoortig vocht naar behoefte en laat de avond maar komen. Niet dat het huisvrouwenbestaan nu ineens naar plek één oprukt in mijn wensenlijst. Neuh, maar een keertje per week is niet gek.
Het ideaal blijft zwembadbodemreiniger en die beroepsgroep heeft in dit land in de winter vorstverlet. Minstens van half december tot begin mrt. Vanzelfsprekend wordt dat doorbetaald, want om nou in het voorjaar zo'n idioot op te duikelen, die zijn hart wel wil leggen in het reinigen van een zwembadbodem, is niet de eenvoudigste klus.
Een kunst, die gebaseerd is op zo langzaam mogelijk bewegen, is niet iedereen gegeven. Ik heb het in het voorjaar in Boekarest gezien. Radisson Blu, een complex ter grootte van een woonblok met binnenplaats en op de binnenplaats natuurlijk het niet bepaald kleine zwembad. De beste man bakte er niks van. Geen geduld, Geen feeling. Geen fingerspitzengefühl dat tot op de bodem reikte. Ik had het bijna van 'm overgenomen, ware het niet dat ik net aan mijn eerste koffie met een hoop melk zat.
Tot ik me daar in april weer aan kan overgeven, zal ik me met de huisvrouwendag tevreden moeten stellen. Een mens moet wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten