Tanger ligt tevreden bij het vuur, slaapt.de oppervlakkige slaap van een waakhond. Mij wil het maar niet lukken. Hoewel aan de hond niks te merken valt, heb ik al een tijdje het gevoel, dat een stel ogen in mijn rug priemen. Meer nieuwsgierig dan met kwade bedoelingen. Bij het laatste rondje sprokkelen extra opgelet of er nwe sporen zichtbaar waren in de sneeuw. Maar niks bijzonders.
Geen omstandigheid zo prikkelend voor de fantasie als op een winternacht in je eentje in de buitenlucht bij een kampvuur zitten. Het zal de laatste nacht niet zijn. De sneeuw zit het tempo goed dwars. Sneeuwrackets hadden het lopen ietje makkelijker maar nauwelijks sneller gemaakt. Normaal gesproken was ik morgen thuis geweest. Benieuwd wat er bij thuiskomst nog van de kippen en konijnen over is.
De beide andere honden zijn inmiddels ook teruggekeerd. Het team is weer compleet. Met drie tot op het bot gemotiveerde bewakers en voldoende hout op het vuur, is het tijd om nog een poging tot slapen te ondernemen. De priemende ogen neem ik maar voor lief. Het sneeuwt nog steeds. Als dat de komende uren zo doorgaat, heb ik mezelf aardig in de nesten gewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten