Kerkelijk?

 Wat een priester teweeg kan brengen. Dorp in rep en roer. Mariana vroeger dan normaal uit bed. Huis zonder mokken een extra schoonmaakbeurt gekregen. D'r moet geld op tafel. Drank klaargezet. Liefst nog hapjes, cake, koekjes en snoepjes. Dat clubje (priester, zanger, en soort van misdienaars) is dronken voor ze het eind van het dorp halen en de dag van zegening beëindigen bij het kruisbeeld aan de uitgang van het dorp, waar iedereen die het dorp verlaat een aantal malen het orthodoxe kruisteken slaat. Net een beweging anders dan bij de aanhangers van Rome. En dat is vandaag. Morgen de noordelijke helft van het dorp.

 Het heeft wel wat, die cohesieversterkende activiteiten van de kerk. Ik ben geen fan meer van kerk of religie, maar dat het verdwijnen in Nederland een leegte heeft achtergelaten, heb ik me meer dan eens gerealiseerd. Heeft niet zozeer met het wel of niet bestaan van een Godheid te maken. Het is meer het verdwijnen van een plek waar de goegemeente soms dagelijks en in iedergeval wekelijks bij elkaar kwam, mensen voor elkaar klaar stonden, activiteiten werden georganiseerd waaraan haast vanzelfsprekend werd meegedaan, etc. Het samenbindende element voor los zand.

 Hier is dat ondanks de onmiskenbare achteruitgang van de invloed van de kerk nog goed voelbaar. Jonge mensen die bijna massaal priester willen worden. Het geld dat aan de bouw van kerken wordt besteed. De kerk heeft hier nog autoriteit. Die zijn ze in Nederland en in de rest van de Roomse invloedssfeer verloren met onzin als jeugdmissen en erger. Nu zoekt men het mystieke elders en lekker individueel.