Het post-lunch moment van de dag. De slaapneiging is onder de duim te houden. En daar is direct alles mee gezegd. Wat een uitgeblust zooitje is het weer en dat na een weekeinde waarin iets van inspanning met een vergrootglas gezocht moet worden. En ik kan je garanderen, ook met dat vergrootglas zul je het niet vinden. Gewoon terug bij 'Af'. Ik had het me vooraf kunnen bedenken, maar als mens blijf je overgeleverd aan de hoop.
Gewoon de bekende weg. Duwen, trekken, masseren, warmlopen en dan zal die beweging d'r uiteindelijk wel van komen. Maar vanzelf, hò maar. Soms is het prettig om vooraf te weten, waar je aan toe bent en soms blijf je tegen beter weten in hopen, dat het voor de verandering 'ns een keertje niet over het platgetrapte pad gaat. En dan iets lezen als 'Het accepteren van je eigen middelmatigheid'. Had ik dat gedaan, was ik ws op het CBS in Heerlen terecht gekomen, had ergens op een afgegraven steenberg gewoond, ongetwijfeld een paar kids gehad en inmiddels een bierbuik. Het is maar wat je wilt.
Kortom een beetje stress kan volgens mij geen kwaad. Neemt niet weg, dat iets meer uit 's mens eigen aanleg voor middelmatigheid proberen te halen verder nergens garant voor staat. Ik voel me wat dat betreft regelmatig tussen de wal en het schip terecht gekomen. Het ene bewust de rug toegekeerd maar vervolgens nooit ergens aangekomen. Maar goed, dat probeer ik ook niet te pretenderen. Dat scheelt volgens mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten