Een aangenaam rustige dag zonder nou te kunnen zeggen, waar het 'm in zit. Het ontbreken van enige verplichting? Zou dat het zijn? Of het ontbrekende schuldgevoel, wroeging, irritatie dat de dag (deels) anders is gelopen dan was gepland? Wat weer kan voortkomen uit de ontbrekende verplichting. Kringetje rond. Wat verder niets zegt. Misschien is het gewoon in het kader van de nog steeds soepeler verlopende dagen. De 'im großen und ganze' nog steeds stijgende lijn.
Maakt het voor de dag wat uit? Het zal de dag een zorg zijn. Mij maakt de specifieke reden voor de afwisseling ook een keer niks uit. Geen ge-waarom deze keer. Tenminste niet meer dan de pogingen daartoe in de aanloop. Het is haast een automatisme om het wel te doen, terwijl de ervaring meestal leert, dat het zelden tot een concrete oplossing leidt. Meer zoals het ook bij al die vermeende gezondheidsclaims gaat, zowel positief als negatief. Het zou kunnen dat.... De kans bestaat dat.... Etc.
Het zou prettig zijn, als de in principe goede vooruitzichten voor 2019 ook werkelijk vorm krijgen en in die kluwen van onnoemelijk veel op elkaar ingrijpende factoren de resultante een algemeen aanwezig goed gevoel zou zijn. Ik hou mijn slagen om de arm, maar op dagen als vandaag lijkt het erop en dat doet goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten