De hardnekkigheid, waarmee ik sinds de terugkeer uit Praag achter mijn Pc zit, verbaast mezelf enigszins. Het kan natuurlijk zijn, dat ik het oppakken van de dagelijkse draad probeer uit te stellen of het begin van het nwe jaar à la een digitale struisvogel benader of iets wil wat mezelf niet duidelijk is. Dat er iets uit moet, wat maar geen vorm in woorden weet te vinden.
Ik ga er vandaag niet weer aan toegeven. Dat de afwas staat te wachten is verder niet zo'n ramp. Naar een leeg scherm zitten staren is gewoon onzin. Is als met een splinter. Als je 'm niet te pakken krijgt, heeft verder pielen geen zin. Laat de boel ontsteken, dan komt ie er vanzelf uit. Afstand kortom. Mijn leven gaat tenslotte niet tussen het bloggen door, maar omgekeerd.
Lang leven de afwas. Hoef ik niet bij na te denken en naar buiten kijkend valt meer te beleven dan op een leeg Pc-scherm, zelfs als er niks speciaals gebeurd. Het huis moet vandaag bovendien aan de kant. Morgen wordt het dorp weer huis voor huis gezegend en blijkbaar werkt dat niet als het huis niet schoon is. Zoiets als dat de zegen in de kerk wel door vrouwenhoeden dringt maar mannen hun hoofddeksel af moeten zetten wil het effect hebben. Tja, religies...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten