De wolk krijgt langzaam lucht. Voor mijn gevoel dan, want mijn gebruik is zo minimaal, dat Evernote het niet weet weer te geven en steeds maar de maximaal mogelijk ruimte weergeeft, alsof ik de wolk ongemoeid laat. Het is meer het werk, dat ik mezelf verschaf, als ik het aantal aantekeningen zo uit de klauwen laat lopen. Inmiddels de derde avond 2 mndn overgeheveld naar Word.
Wat opvalt naast een steeds rustiger verloop van mijn bestaan is dat de eigen aantekeningen meer en meer resumerende opmerkingen of constateringen voor het slapen gaan zijn. Komt de rest dan in het blog terecht? Deels, belangrijker is dat mijn hoofd beduidend meer rust heeft en niet meer continu op volle toeren draait.
D'r is minder wat me bezig houdt en wat er nog wel is, zijn mn de dagelijkse doe-dingen en wat er zoal op een dag langs fietst. Rust op de lange lijnen In 2009 besloegen de aantekeningen dik 1,7 MB. 2018 gaat hooguit een krappe 200 Kb voor elkaar krijgen, dat is een serieus verschil. Zoals al eens eerder geconstateerd. Hoe beter het met me gaat, hoe minder ik schrijf. Alleen betreft dit dus mijn aantekeningen, de privé schijfsels. Bij het blog is eerder van een omgekeerd effect sprake.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten